Πολύ ορθά ένα από τα πρώτα νομοσχέδια που φέρνει στη Βουλή η κυβέρνηση είναι αυτό της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που αυτήν την περίοδο δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν ούτε τα βασικά της διατροφής και της στέγης...
Σύμφωνα με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους το κόστος των προωθούμενων διατάξεων για την ανθρωπιστική κρίση ανέρχεται στα 200,3 εκατ. ευρώ. Βλέπε: Το νομοσχέδιο της ανθρωπιστικής Κρίσης...
Στη χώρα η ανεργία βρίσκεται πάνω από το 25% και αφορά περίπου 1,5 εκατ. άτομα. Αν οι συνθήκες ακραίας φτώχειας αφορούν π.χ. 200.000 ανθρώπους, τότε στον καθένα αναλογούν περί τα 2,75 ευρώ την ημέρα.
Αρκούν το πολύ για ένα σουβλάκι και σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται για κάποιο αποτελεσματικό σχέδιο αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης. Μάλλον αποτελεί επικοινωνιακό τέχνασμα το οποίο αν συνδυαστεί με το «τροφείο» των 6 ευρώ σε υπαλλήλους κρατικών επιχειρήσεων με μέσο μεικτό μισθό περί τα 4.500 ευρώ το μήνα, συνιστά μνημείο υποκρισίας.
Το κύμα της ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα μας δεν θα αντιμετωπιζόταν ούτε αν αντί των 200 εκατ. από τον κρατικό προϋπολογισμό εξασφαλίζονταν 500 εκατ. ή 1 δισ. ευρώ.
Η ανθρωπιστική κρίση είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας της ελληνικής οικονομίας να δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Αν δεν αρθούν τα εμπόδια δημιουργίας θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα η εξαθλίωση θα αφορά όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και πολύ γρήγορα θα ακουμπήσει και τον πυρήνα των πελατών της κομματοκρατίας που σιτίζεται πέριξ του κράτους είτε με αργομισθίες (μη αξιολογούμενης ανταποδοτικότητας εργασία) είτε με πρόωρες συντάξεις. Από τα 3 εκατ. συνταξιούχων το ένα τρίτο περίπου είναι κάτω του εθνικού ορίου συνταξιοδότησης και απορροφά 8-9 δισ. ευρώ το χρόνο.
Άγνοια Οικονομίας
Οι κακοί χειρισμοί, οι λάθος πολιτικές επιλογές και οι ιδεολογικές αγκυλώσεις της παρούσας αριστερής κυβέρνησης θα δημιουργήσουν συνθήκες έκρηξης της ανθρωπιστικής κρίσης τους επόμενους μήνες.
Η έκρηξη της ανθρωπιστικής κρίσης θα προκύψει σαν συνέπεια της αύξησης της ανεργίας που επωάζεται από την επιδείνωση της οικονομικής δυσπραγίας των τελευταίων μηνών.
Η ζημιά που κάνει η κυβέρνηση στην οικονομία λόγω της καθυστέρησης των διαπραγματεύσεων με τους Εταίρους στην Ευρωζώνη θα σύρει εντός της διακεκαυμένης ζώνης της ανθρωπιστικής κρίσης εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες.
Θα αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα, για το πώς η άγνοια βασικών κανόνων της οικονομικής συμπεριφοράς και δραστηριότητας, μπορεί να προκαλέσει ζημιά ενώ οι προθέσεις είναι βέβαιο πως είναι καλές...
Προχθές ο Υπουργός Επικρατείας κ. Φλαμπουράρης ανέφερε τα εξής στον κομματικό ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο»:
«Φλαμπουράρης: Θα αλλάξουμε οπωσδήποτε τις διοικήσεις των τραπεζών. Με διοίκηση υπό δημόσιο έλεγχο οι τράπεζες πρέπει να χρηματοδοτήσουν μικρομεσαίες εταιρείες, δηλώνει ο υπ. Επικρατείας...».
Είναι προφανές πως η αντίληψη που έχει ο κ. υπουργός για το πώς λειτουργούν οι τράπεζες είναι λανθασμένη. Έχει σαν σημείο αναφοράς τα δεδομένα της κλειστής οικονομίας της δεκαετίας του ’50 ή κάποιου οικονομικού μοντέλου σαν αυτού της Κούβας.
Ο ίδιος φαίνεται πιστεύει, όπως και το σύνολο του οικονομικού επιτελείου, πως αν αλλάξει τις διοικήσεις με άλλες που θα είναι φιλικές ή ελεγχόμενες από το κόμμα και την κυβέρνηση, αυτές θα ανοίξουν τα ταμεία και θα μοιράσουν χρήματα και έτσι θα προκύψει η ανάπτυξη.
Η αδυναμία των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν την οικονομία δεν προκύπτει από την απουσία σχετικής βούλησης των διοικήσεων αλλά από την απουσία καταθέσεων.
Δηλώσεις σαν αυτή του κ. Φλαμπουράρη, αντί να εμπεδώσουν ένα κλίμα εμπιστοσύνης που θα επιτρέψει στους καταθέτες να νιώσουν ασφαλείς και να επιστρέψουν τα χρήματά τους στις τράπεζες λειτουργούν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ποιος εχέφρων θα εμπιστευθεί τους κόπους της ζωής του σε μια τράπεζα η οποία διοικείται από κάποιον ανίδεο κομματικό αφισσοκολητή ή κάποιον τραπεζικό ο οποίος θα δίνει δάνεια κατ’ εντολή της κυβέρνησης;
Οι τράπεζες προκειμένου να συγκεντρώνουν καταθέσεις πρέπει να έχουν την εμπιστοσύνη του κοινού και της οικονομίας. Για να έχουν την εμπιστοσύνη θα πρέπει να εργάζονται με αυστηρά τραπεζικά κριτήρια.
Δηλαδή, να εξετάζουν αυστηρά ποιες επιχειρήσεις θα δανειοδοτούν έτσι ώστε αυτές να είναι βιώσιμες και να καταφέρουν να επιστρέψουν τα δάνεια με κέρδος. Μόνο έτσι δεν θα χαθούν τα χρήματα που έχουν εμπιστευτεί οι καταθέτες.
Όταν ο πρώτος τη τάξει Υπουργός λέει πως θα αλλάξει τις διοικήσεις και θα επιβάλλει στις νέες να χρηματοδοτήσουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις με κριτήρια «θολά» από οικονομική σκοπιά, αντί να βοηθήσει την κατάσταση στην οικονομία την επιδεινώνει... Αντί να προσελκύει καταθέσεις τις απομακρύνει.
Αυτός είναι ακόμη ένας από τους λόγους που πιστεύω πως η κατάσταση συνεχίζει να επιδεινώνεται και σύντομα θα οδηγηθεί σε συνολική κατάρρευση. Υπάρχουν δεκάδες άλλοι λάθος χειρισμοί, κακές πολιτικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις που συνδράμουν προς την ίδια κατεύθυνση.
Θεωρώ ανήθικο το γεγονός πως η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το σημαντικό θέμα της ανθρωπιστικής κρίσης με όρους επικοινωνίας και μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων.
2) Μείωση του ΑΕΠ
Αγαπητέ κύριε Στούπα,
Θα ήθελα τη γνώμη/γνώση σας: Το να πληρώνονται οι υποχρεώσεις της Ελλάδας μέχρι τον Iούνιο με δικά μας λεφτά, άσχετα που τα βρίσκουμε, δεν σημαίνει αυτό, ότι μειώνουμε έτσι και μάλιστα από μόνοι μας, το ΑΕΠ;
Αν συμβαίνει αυτό, δεν νομίζετε ότι η μείωση του ΑΕΠ με αυτό τον τρόπο, είναι χειρότερο και πιο επιδραστικό γεγονός για την οικονομία, από το "στράγγιγμα" των διαφόρων "ταμείων";
(ευχαριστώ)
Β.Π.
Απάντηση: Χρήματα που αφαιρούνται από τη δεξαμενή της ελληνικής οικονομίας με οποιονδήποτε τρόπο συμβάλλουν στην μείωση της οικονομικής δραστηριότητας, άρα και του ΑΕΠ.
Οι συνέπειες της μείωσης του ΑΕΠ δεν προσδιορίζονται σαφώς και χρονικώς όπως π.χ. η αδυναμία καταβολής συντάξεων την πρώτη κάποιου μήνα. Συντείνουν στην αύξηση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα γιατί ο δημόσιος είναι απόλυτα προστατευμένος.
3) Ο κομμουνιστο-καπιταλισμός φταίει για όλα...
Ο πατέρας του καπιταλισμού Άνταμ Σμιθ όταν έφτιαχνε το σύστημα που επικράτησε αργότερα στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, ποτέ δεν σκέφτηκε να προσθέσει την σημερινή κυρίαρχη παράμετρο του συστήματος: τις διασώσεις.
Σήμερα διασώζονται τράπεζες, επενδυτικές και ασφαλιστικές εταιρίες που θεωρούνται too big to fail ή οι στυλοβάτες του συστήματος. Μαζί τους διασώζονται φυσικά και μεγαλομέτοχοι, μεγαλοκαταθέτες και διάφορα μεγαλοστελέχη.
Το 1929 όλοι οι παραπάνω ΄΄μεγάλοι΄΄ είχαν καταστραφεί μαζί με πολλούς άλλους μικρότερους. Τα είχαν χάσει όλα. Γιατί; Μα πως αλλιώς θα γινόταν η πολυπόθητη Αναδιανομή του Πλούτου;
Οι διασώσεις εμποδίζουν την αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου και ορίζουν κάποιες οικονομικές μονάδες ως ισόβιους ΄΄κληρονόμους΄΄ κεφαλαίου, άσχετα αν είναι ικανοί να τον διαχειριστούν ή όχι.
Ο Άνταμ Σμιθ έλεγε ότι οι οικονομικές μονάδες γεννιούνται μεγαλώνουν και πεθαίνουν. Αν πτωχεύσουν τότε αφήνονται στη μοίρα τους και η ζωή συνεχίζεται, το αόρατο χέρι θα ξανακάνει τη δουλειά του.
Αν συνεχιστούν (που θα συνεχιστούν) οι διασώσεις όλων των παραπάνω θα αναζητείται συνεχώς σχέδιο αναδιανομής του πλούτου. Αλλιώς κάποιοι αιωνίως θα συσσωρεύουν προστατευμένοι και άλλοι αιωνίως θα είναι ελλειμματικοί χρωστώντας στους πρώτους.
Εξάλλου η λέξη ΄΄προστασία΄΄ δεν αναφέρεται καθόλου από τον Άνταμ Σμιθ. Αντιθέτως η ίδια λέξη είναι συνδεδεμένη με την προστασία που πουλούσε η μαφία για υπηρεσίες που προσέφερε, παίρνοντας τα ανάλογα ανταλλάγματα...
capital.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου