30 Ιουν 2019

Ο Π.Παυλόπουλος δεν υπογράφει τις αλλαγές στη Δικαιοσύνη - Γιατί δεν έκανε το ίδιο και με τη συμφωνία των Πρεσπών;

Σύμφωνα με πληροφορίες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας,δεν θα υπογράψει τα διατάγματα για τον ορισμό της ηγεσίας της δικαιοσύνης που αποφάσισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήδη είχαν προκηρυχθεί οι εκλογές.
Η Προεδρία της Δημοκρατίας, όπως αναφέρουν πληροφορίες, θα αφήσει τα διατάγματα για τον ορισμό νέου Εισαγγελέα και Πρόεδρου του Αρείου Πάγου στο συρτάρι έως ότου τελειώσουν οι εκλογές και βγει η νέα κυβέρνηση.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δηλαδή δεν θα τα υπογράψει, θα τα αφήσει «ανενεργά», ακυρώνοντας στην πράξη την επιλογή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που αποφάσισε πρόωρα να επιλέξει νέα ηγεσία στη δικαιοσύνη, παρά τις αντιδράσεις. Με τη στάση της η Προεδρία της Δημοκρατίας θα δώσει τη δυνατότητα στην νέα κυβέρνηση να ορίσει τη νέα ηγεσία της δικαιοσύνης για τα επόμενα χρόνια.
Αυτή η απόφαση προκαλεί ερωτήματα και για τη στάση του ΠτΔ στη συμφωνία των Πρεσπών, αφού τότε, όπως και τώρα ήταν ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δρούσε χωρίς τη λαϊκή νομιμοποίηση.
Η άρνηση να υπογράψει αποδεικνύει πως αν υπάρχει θέληση υπάρχει τρόπος. Στις Πρέσπες μάλλον δεν υπήρχε... θέληση.
Η απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας θα αποτελέσει ισχυρό πλήγμα στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές, καθώς μια σοβαρή απόφαση της θα ακυρωθεί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τη μη υπογραφή των διαταγμάτων θα αδειάσει την κυβέρνηση σε ένα μείζονος σημασίας θέμα, όπως η επιλογή της ηγεσίας της δικαιοσύνης.
Τα διατάγματα έχουν σταλεί στην Προεδρία της Δημοκρατίας από καιρό, όμως σήμερα 30 Ιουνίου, λήγει η θητεία της ηγεσίας της δικαιοσύνης και φεύγουν λόγω συνταξιοδότησης η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου και ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασίλειος Πέππας.

Ως την αποχώρηση τους ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε από την πρώτη στιγμή ξεκαθαρίσει ότι δεν επρόκειτο να υπογράψει, όπως είχε κάνει άλλωστε και το 2016, όταν είχε και τότε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρόωρα, πριν φύγει η τότε Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη, επιλέξει ως νέα Εισαγγελέα την Ξένη Δημητρίου.
 

Νυστέρι, Όχι ασπιρίνες! Γράφει ο Θάνος Τζήμερος

Επανέκαμψαν οι θιασώτες του Grexit κι αντί να είναι στη φυλακή «απειλούν» να μπουν στη Βουλή. Κάνουμε ξανά, σε ένα κακόγουστο deja-vu, τις συζητήσεις του 2015. Από την άλλη πλευρά, πολλοί θεωρούν πως έπρεπε να είχαμε αφεθεί να χρεοκοπήσουμε και να πάμε στη δραχμή, ώστε να αντιληφθούν οι θιασώτες του ιπτάμενου γαϊδάρου τι σημαίνει να αποκλειστείς από τις αγορές και να πληρώνεσαι με πληθωριστικό νόμισμα, που κάθε βδομάδα θα χάνει τη μισή του αξία. Διότι, λένε, θα είχαμε πιάσει πάτο, και πλέον θα άρχιζε η αντίστροφη πορεία της ανόδου. Κάνουν το λάθος να θωρούν το ελληνικό πρόβλημα αποκλειστικά οικονομική χρεοκοπία, ενώ υπήρξε κυρίως χρεοκοπία των θεσμών.
Η Ελλάδα χρεοκόπησε επίσημα άλλες 4 φορές, το 1827, το 1843, το 1893 (το ιστορικό «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χ. Τρικούπη) και το 1932. Βρέθηκε υπό καθεστώς πτώχευσης πάνω από 50 χρόνια στη νεότερη ιστορία της. Για το ¼ δηλαδή της ηλικίας της ως ανεξάρτητο κράτος. Τι συνέβη μετά από αυτές τις χρεοκοπίες; Έγινε ο πάτος που πιάσαμε, εφαλτήριο ανόδου; Όχι! Γιατί; Διότι οι κυβερνήσεις που που προέκυψαν μετά τις χρεοκοπίες, με το πρόσχημα των εκτάκτων συνθηκών έκαναν ακόμα πιο προβληματικό το θεσμικό πλαίσιο κι έτσι έστρωναν το χαλί στην επόμενη χρεοκοπία. Ο κρατισμός αναπαράγει επιθετικά τον εαυτό του εις βάρος των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας ακριβώς όπως τα καρκινικά κύτταρα. Διογκώνεται, εξαπλώνεται, κάνει μεταστάσεις. Η μόνη διαφορά που έχει με τον πραγματικό καρκίνο είναι πως ο κρατισμός δεν πεθαίνει ταυτόχρονα με τον ξενιστή του. Λουφάζει για λίγο και περιμένει την διάδοχη κατάσταση για να εγκατασταθεί και σ΄ αυτή και να την μολύνει.
Βεβαίως υπήρξαν μεμονωμένες πρωτοβουλίες καθιέρωσης ενός πλαισίου χρηστής διαχείρισης και ηθικών δεσμεύσεων αλλά δεν απέκτησαν ποτέ μόνιμο χαρακτήρα. Δυο-τρεις κούκοι δεν φέρνουν την άνοιξη.
Δείτε ένα παράδειγμα. Με βασιλικό διάταγμα του 1957, επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή, είχαν μπει τα πλαίσια του κρατικού δανεισμού. Πρώτον, το κράτος θα μπορούσε να δανείζεται εκδίδοντας έντοκα γραμμάτια διάκρειας ενός έτους το πολύ. Δεύτερον το συνολικό ύψος των γραμματίων που θα ήταν σε κυκλοφορία, δεν θα μπορούσε να ξεπερνάει τα 750 εκατομμύρια δραχμές της εποχής. Τρίτον, ο κρατικός δανεισμός επιτρεπόταν μόνο για επενδυτικούς σκοπούς. “Το προϊόν των δι’ εκδόσεων εντόκων γραμματείων συνομολογουμένων δανείων χρησιμοποιείται υπό του Δημοσίου αποκλειστικώς προς κάλυψη δαπανών των παραγωγικών δημοσίων επενδύσεων, έλεγε ο νόμος.
Αυτή η αυτοδέσμευση του Δημοσίου κράτησε μέχρι το 1982, οπότε ο μέγας εκμαυλιστής της χώρας, Αντρέας, την κατάργησε με τον νόμο 1266 του 1982 ως εξής: “To προϊόν της εκδόσεως εντόκων γραμματίων χρησιμοποιείται για την κάλυψη εν γένει δαπανών του δημοσίου.” Όλοι ξέρουμε πώς χρησιμοποιήθηκε αυτό το “εν γένει” έκτοτε. Από το 1982 μέχρι το 2010 που χρεοκοπήσαμε, αλλά και μέχρι σήμερα, κανένας δεν επανέφερε το θεσμικό πλαίσιο του 1957. Γιατί;
Διότι καμία κυβέρνηση δεν θέλει να περιορίζει το εύρος των εξουσιών της. Η εξουσία έχει πάντα την τάση να επεκτείνει την κυριαρχία της. Δύο πράγματα μπορούν να την ανακόψουν: η ποιότητα των ανθρώπων που κατέχουν θέσεις εξουσίας αλλά κυρίως τα θεσμικά αντίβαρα, τα γνωστά cheques and balances των «κουτόφραγκων». Στην Ελλάδα είχαμε πού και πού, εντελώς συμπτωματικά το πρώτο. Ποτέ το δεύτερο. Η διάκριση των εξουσιών, η μεγάλη κατάκτηση του διαφωτισμού και υπόβαθρο κάθε ευνομούμενης Πολιτείας, στη χώρα μας πάντα ήταν ο τίτλος ενός βιβλίου με λευκές ή μάλλον με μαύρες σελίδες.
Η χώρα που από ένα τσούρμο τυχοδιωκτών και κατσαπλιάδων μεταμορφώθηκε στην ηγέτιδα του δυτικού κόσμου, δεν αρκέστηκε στη θεωρητική μνεία της διάκρισης των εξουσιών. Οι Αμερικάνοι έχτισαν ένα περίπλοκο σύστημα θεσμικών αντίβαρων με το οποίο καθεμιά από τις τρεις εξουσίες ελέγχει την άλλη, με αποτέλεσμα καμιά να μην μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά χωρίς τη συναίνεση της άλλης. Το Κογκρέσο έχει την κύρια νομοθετική εξουσία, αλλά ο Πρόεδρος έχει τη δυνατότητα να ασκήσει βέτο. Εχει επίσης τη δυνατότητα να προτείνει ο ίδιος νομοθετήματα. Το Ανώτατο Δικαστήριο, με τη σειρά του, έχει τη δυνατότητα να ακυρώσει νομοθετήματα του Κογκρέσου αλλά και προεδρικά διατάγματα, εφόσον τα κρίνει αντισυνταγματικά. Οι νόμοι πρέπει να συγκεντρώσουν την απαραίτητη πλειοψηφία και στη Βουλή των Αντιπροσώπων και στη Γερουσία.
Οι άνθρωποι του Προέδρου αυτοί που θα στελεχώσουν τις ανώτατες θέσεις της εκτελεστικής εξουσίας πρέπει να πάρουν την έγκριση της Γερουσίας. Το Κονγκρέσο μπορεί όχι μόνο να ακυρώσει νόμους του προέδρου, αλλά και να κινήσει διαδικασία έκπτωσης εναντίον του, το ατιμωτικό impeachment, σαν κι αυτή που οδήγησε τον Νίξον σε παραίτηση μετά το σκάνδαλο Watergate.
Εάν ίσχυε ένα τέτοιο σύστημα στην Ελλάδα, μπορεί να σκεφτεί κάποιος, οι πάντες θα μπλόκαραν τους πάντες και δεν θα λειτουργούσε τίποτε. Λάθος. Οι κοινωνίες βρίσκουν τρόπους να πρακάμψουν το αδιέξοδο που οι ίδιες προκαλούν με τη συμπεριφορά τους, αλλάζοντας συμπεριφορά. Οι θεσμοί εκπαιδεύουν. Όταν οι μόνοι τρόποι για να λειτουργήσει το σύστημα λέγονται σοβαρότητα, υπευθυνότητα, συνεργασία, θα επιλεγούν εξ ανάγκης! Μπορεί να πάρει λίγο χρόνο, αλλά τελικά θα γίνει.
Το κρίσιμο ζήτημα είναι ότι αυτές τις μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να τις κάνει μια κυβέρνηση αποφασισμένων τεχνοκρατών και εμπνευσμένων ιδεολόγων ταυτόχρονα, που θα αποφασίσει να περιστείλει τις εξουσίες της αυτοβούλως, για να εγκαθιδρύσει ένα περιβάλλον θεσμικής ισορροπίας και πολιτικής υγείας. Θα πρέπει, δυσαρεστώντας τους βουλευτές της, να ορίσει εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς, επιλέγοντάς τους με καθαρά επαγγελματικά, τεχνοκρατικά κριτήρια, ανθρώπους για τη δουλειά δηλαδή, ώστε να αφοσιωθούν απερίσπαστοι στο έργο τους και να μην ξημεροβραδιάζονται στα τηλεοπτικά πάνελς. Θα πρέπει να καταστήσει πραγματικά ανεξάρτητη τη Δικαιοσύνη, ακυρώνοντας τη μέχρι τώρα δυνατότητα των κυβερνήσεων να δίνουν εντολές στον ψηλό παναθηναϊκάκια ή στην κοντή με την περίεργη κουπ στο μαλλί. Θα πρέπει να ξηλώσει τα παράκεντρα εξουσίας του κρατικού συνδικαλισμού, των συντεχνιών, των Media, των μεγαλοεργολάβων. Θα πρέπει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο όχι με κριτήρια μικροκομματικού συμφέροντος αλλά με στόχο το ίδιο το εκλογικό σύστημα να αποτελέσει φορέα υγείας και εκσυγχρονισμού.
Μόνο με μια θεσμική επανάσταση, κατακλυσμιαίων διαστάσεων, μπορεί να αλλάξει ρότα αυτή η χώρα. Η γάγγραινα χρειάζεται νυστέρι, όχι ασπιρίνες.
Υ.Γ. Κι ας αρχίζουμε, επιτέλους, να κουβεντιάζουμε για την ποινική διάσταση της πολιτικής ευθύνης. Και θύτης και τιμητής ο Γιάνης, πάει πολύ!

29 Ιουν 2019

Μ. Παραγιουδάκης: Ισχυρή Αποτροπή, τέλος με τον κατευνασμό - Η εμπειρία της Προδοσίας στην Κύπρο

Η Ελλάδα έχει  Ένοπλες Δυνάμεις, ικανές να εφαρμόσουν ένα ισχυρό πλέγμα αποτροπής και οι απειλές που εκτοξεύονται ακόμη και από τον τουρκικό τύπο για πυραυλικά πλήγματα, είναι στο πλαίσιο του ψυχολογικού πολέμου, αφού η Τουρκία γνωρίζει τις δυνατότητες απάντησης της Ελλάδας και αυτός είναι ο λόγος άλλωστε που θέτει θέμα διαρκώς για «αφοπλισμό»  των Ελληνικών νησιών, είπε στον 98.4 ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μανούσος Παραγιουδάκης. Ο ίδιος ξεκαθάρισε πως η πολιτική κατευνασμού που έβαλε στο ράφι ακόμη και το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου με την Κύπρο, μας τελείωσε πλέον, με τα όσα πράττει  η Τουρκία στην Κυπριακή ΑΟΖ  και όσα εκτοξεύει ως απειλές για την ελληνικές θαλάσσιες ζώνες. Η Τουρκία έχει στρατηγική επιλογή για τον έλεγχο της θάλασσας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, εξ ου και το αφήγημα της Γαλάζιας Πατρίδας, ερμηνεύοντας τα θέματα ΑΟΖ και Χωρικών Υδάτων , με λογική στρατιωτικής ισχύος. Άρα, μόνο με ισχυρή αποτροπή πρέπει να απαντάμε από εδώ και στο εξής και μάλιστα η Τουρκία έχει μάλλον αντιληφθεί ότι  το εννοούμε πως αν θελήσει να δημιουργήσει θέμα στην ελληνική κυριαρχία θα έχει συντριπτική απάντηση.
Ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, προέτρεψε τους πάντες να διαβάσουν τον αποχαρακτηρισμένο πλέον «φάκελο της Κύπρου» για τα τραγικά γεγονότα του 1974, για να διαπιστώσει ότι η «προδοσία» από μέσα, οδήγησε στην κατοχή του βόρειου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι η πολεμική δεινότητα της Τουρκίας, γιατί αποδεικνύεται ότι κι ένα σύνταγμα να λειτουργούσε στοιχειωδώς, μπορούσε να αποτρέψει την εισβολή. Ο Μανούσος Παραγιουδάκης, ανέλυσε ακόμη τις γεωστρατηγικές κινήσεις της Τουρκίας στην περιοχή και τα δεδομένα που μπορούν να κάνουν την Ελλάδα, ισχυρή δύναμη αποτροπής σε ενιαία επιχειρησιακή δράση μέχρι την Κύπρο. Αν χαθεί η Κύπρος είπε, ο εθνικός ακρωτηριασμός θα είναι συντριπτικός, για αυτό και πρέπει να γίνει αντιληπτό, πως ο κατευνασμός, είναι ήττα πλέον χωρίς πόλεμο.

28 Ιουν 2019

Δαλάι Λάμα: Η Ευρώπη θα γίνει μουσουλμανική ή αφρικανική αν δεν φύγουν οι μετανάστες

Στην ανάγκη επιστροφής των μεταναστών στις χώρες τους, στάθηκε ο  πνευματικός ηγέτης των βουδιστών, κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο BBC - Τι είπε για την πολιτική του Τραμπ
«Η Ευρώπη είναι για τους Ευρωπαίους». Αυτό υποστήριξε ο Δαλάι Λάμα σε συνέντευξή του στο δίκτυο BBC, προσθέτοντας ότι η ήπειρος μπορεί να γίνει «μουσουλμανική ή αφρικανική» εάν οι μετανάστες δεν επιστραφούν πίσω στις χώρες τους.
Ο πνευματικός ηγέτης του βουδισμού, ο οποίος ζει ως πρόσφυγας στην Ινδία, έπειτα από τη φυγή του από το Θιβέτ το 1959, δήλωσε ότι μόνο ένας «περιορισμένος αριθμός» μεταναστών πρέπει να παραμείνει στην ευρωπαϊκή ήπειρο για να μην δημιουργηθούν περαιτέρω προβλήματα.
Στη συνέντευξή του, ο Δαλάι Λάμα πρόσθεσε ότι οι μετανάστες που είχαν καταφύγει στην Ευρώπη θα πρέπει να αποκτήσουν δεξιότητες πριν επιστραφούν στους τόπους καταγωγής τους. Ακόμη, είπε ότι η Ευρώπη ήταν υποχρεωμένη να φιλοξενήσει όσους χρειάζονται βοήθεια, αλλά τελικά θα πρέπει αυτοί, κάποια στιγμή, να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.
«Οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να υποδεχτούν τους πρόσφυγες και να τους δώσουν εκπαίδευση και κατάρτιση, με στόχο να επιστρέψουν στις χώρες τους με συγκεκριμένες δυνατότητες».Όταν ρωτήθηκε τι πρέπει να συμβεί σε όσους θέλουν να παραμείνουν στις χώρες υποδοχής, απάντησε: 
«Ένας περιορισμένος αριθμός δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά ολόκληρη η Ευρώπη θα γίνει τελικά μουσουλμανική ή αφρικανική χώρα».

Η Ευρώπη ανήκει στους Ευρωπαίους
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Δαλάι Λάμα τοποθετείται με αυτό τον τρόπο για τους πρόσφυγες. Σε μια ομιλία του που πραγματοποιήθηκε πέρυσι στο Μάλμε της Σουηδίας, ο Δαλάι Λάμα υποστήριξε πως οι πρόσφυγες οφείλουν να επιστρέψουν στις χώρες τους και να τις ξανακτίσουν. «Να τους υποδεχτείτε, να τους βοηθήσετε και να τους εκπαιδεύσετε, αλλά τελικά θα πρέπει να αναπτύξουν ξανά τη δική τους χώρα. Νομίζω ότι η Ευρώπη ανήκει στους Ευρωπαίους».
Σημειώνεται πως, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΕ για το 2018, το 4,4% της περιφέρειας από τους, συνολικά, 512 εκατομμύρια πολίτες, προέρχονται από χώρες εκτός Ένωσης. 

Λανθασμένη η πολιτική των ΗΠΑ του Τραμπ
Ο Δαλάι Λάμα ρωτήθηκε, στην ίδια συνέντευξη και για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, απάντησε πως η θητεία του στον Λευκό Οίκο δεν χαρακτηρίζεται από «ηθικές αρχές» και σημείωσε πως η πολιτική που ακολουθούν οι ΗΠΑ είναι λανθασμένη.
Πρώτο Θέμα

Οι χαμένες ευκαιρίες της ΔΕΗ που πληρώνουμε σήμερα

Τις μετρημένες στα δάχτυλα ευκαιρίες που είχε η ΔΕΗ να σταθεί στα πόδια της, πρώτα την τριετία 2007-2009, και μετά το 2014, πληρώνουμε σήμερα, όπως δηλώνει στο liberal.gr ο πρώην επικεφαλής της Τάκης Αθανασόπουλος, απαριθμώντας τα οφέλη που θα είχε η επιχείρηση αν δεν είχαμε αντισταθεί τόσο σθεναρά στις προσπάθειες της τελευταίας δεκαετίας.
Σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του ειδικά για το θέμα ΔΕΗ, ο σημερινός πρόεδρος της ΑΓΕΤ Ηρακλής και του ΙΟΒΕ, θυμίζει ότι η παρ’ ολίγον στρατηγική συνεργασία της επιχείρησης με το γερμανικό κολοσσό RWE στα τέλη της δεκαετίας του 200, θα της είχε επιτρέψει από τότε αφενός να ανοίξει την αγορά σύμφωνα με τις επιταγές του ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου, αφετέρου να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του λιγνίτη και του επερχόμενου κόστους του διοξειδίου του άνθρακα, που τότε δεν είχε κάνει ακόμη την εμφάνισή του, και να επανακτήσει μέρος των απωλεσθέντων κερδών της.
Όσο για τη δεύτερη μεγάλη ευκαιρία, εκείνη του "σχεδίου Μικρή ΔΕΗ" το 2014, αποκαλύπτει ότι ήταν πρόταση του ιδίου προς τον τότε Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Το μήνυμα που στέλνει ο κ. Αθανασόπουλος, επικαλούμενος την εμπειρία του από την ελληνική πραγματικότητα, είναι ότι τέτοιου είδους γενναίες τομές πρέπει να γίνονται στην αρχή της θητείας μιας διακυβέρνησης. "Αυτού του είδους οι μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να είχαν γίνει στην αρχή της διακυβέρνησης, το 2004, και όχι στην αρχή της τρίτης χρονιάς το 2007, που συνέπεσε να είναι επίσης και χρονιά εκλογών", όπως χαρακτηριστικά σημειώνει.
Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη
- Οι χώρες πτωχεύουν όταν χρεοκοπήσουν είτε οι τράπεζες τους, είτε ο κλάδος της ενέργειας, όπως είδαμε να συμβαίνει στην Αργεντινή ή όπως κινδυνεύει να συμβεί στη Νότιο Αφρική. Διατρέχει η Ελλάδα, παρόμοιο κίνδυνο, και αν ναι, το έχουμε αντιληφθεί;
athanasopoulosΗ ενέργεια επηρεάζει ουσιαστικά την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας, την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της. Η ΔΕΗ, μέχρι το 2009 παρείχε τη δυνατότητα παροχής χαμηλών τιμών ηλεκτρικής ενέργειας στην ελληνική οικονομία, στη βιομηχανία, στις επιχειρήσεις, και στα νοικοκυριά.
- Κάποιοι χαρακτηρίζουν τις ευκαιρίες που χάθηκαν για την εξυγίανση της ΔΕΗ επί δικής σας θητείας, όσο και το 2014 με το "σχέδιο Μικρή ΔΕΗ", ως ανάλογες με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση Γιαννίτση το 2001. Πόσο μας κόστισαν αυτές οι χαμένες ευκαιρίες;
Η ΔΕΗ είχε από τη δεκαετία του ’90 την ευκαιρία να κάνει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις και να προσαρμοστεί στο νέο ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο για την ενέργεια. Η τελευταία ευκαιρία που είχε, ήταν η τριετία 2007-2009, πριν την ελληνική οικονομική κρίση.
Αν είχε επιτραπεί στη ΔΕΗ να υλοποιήσει το στρατηγικό σχέδιο που είχε εκπονήσει και ανακοινώσει, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα σήμερα για όλους μας.
Παραδείγματος χάριν:
Α) Αν είχε προχωρήσει ο νομικός διαχωρισμός της εμπορίας από την παραγωγή της ΔΕΗ, δεν θα ανέρχονταν σήμερα οι απλήρωτοι λογαριασμοί στο αστρονομικό ποσό των περίπου 3 δισ. ευρώ, γιατί το πρόβλημα αδυναμίας εξόφλησης των λογαριασμών της ΔΕΗ θα ήταν πρόβλημα της πολιτείας και όχι των εργαζομένων και μετόχων της εταιρείας.
Β) Έχοντας αναγνωρίσει στο στρατηγικό σχέδιο της ΔΕΗ, τα προβλήματα που προέκυπταν τόσο από την ποιότητα του ελληνικού λιγνίτη, του κόστους εξόρυξης του αλλά και του επερχόμενου κόστους του διοξειδίου του άνθρακα, είχε δρομολογήσει την εισαγωγή ενός δεύτερου εναλλακτικού καυσίμου - συγκεκριμένα του λιθάνθρακα - πολύ πιο καθαρού και περιβαλλοντικά φιλικού και οικονομικότερου, από τον ελληνικό λιγνίτη.
Γ) Είχε προχωρήσει σε στρατηγικές συνεργασίες (π.χ. με τη Γερμανική RWE και τη Χαλυβουργική), κινήσεις οι οποίες θα της επέτρεπαν και να ανοίξει την αγορά σύμφωνα με τις επιταγές του ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου, και να επανακτήσει από αυτή την ενέργεια, ένα σημαντικό μέρος των απωλεσθέντων κερδών της.
Το σχέδιο για τη «Μικρή ΔΕΗ» ήταν η πρόταση μου στο ερώτημα που μου τέθηκε από τον τότε αρχηγό της Αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αντώνη Σαμαρά. Αργότερα, το 2012, ως Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, συνεργάστηκα στενά τόσο με φορείς της χώρας μας, όσο και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για την προώθηση του στρατηγικού σχεδίου για τη «Μικρή ΔΕΗ».
- Κύριε Αθανασόπουλε, τι θα κάνατε διαφορετικά το 2007 όταν αναλάβατε τη ΔΕΗ;
Γνωρίζοντας την ελληνική πραγματικότητα κάπως καλύτερα, μετά από όλες αυτές τις εμπειρίες, αυτού του είδους οι μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να είχαν γίνει στην αρχή της διακυβέρνησης, το 2004, και όχι στην αρχή της τρίτης χρονιάς το 2007, που συνέπεσε να είναι επίσης και χρονιά εκλογών.
* Ο Τακης Αθανασόπουλος είναι πρόεδρος της ΑΓΕΤ Ηρακλής και του ΙΟΒΕ.

27 Ιουν 2019

Πέθανε ο Μπάμπης Χολίδης

Κάτοχος δύο χάλκινων Ολυμπιακών μεταλλίων στο Λος Άντζελες (1984) και τη Σεούλ (1988), ο σπουδαίος αθλητής της ελληνορωμαϊκής πάλης «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 62 ετών, από ανακοπή καρδιάς
Η ελληνική πάλη θρηνεί τον θάνατο του Μπάμπη Χολίδη. Σε ηλικία 62 ετών, ο σπουδαίος αθλητής άφησε την τελευταία του πνοή.
Ο Μπάμπης Χολίδης διέπρεψε στην ελληνορωμαϊκή πάλη, ενώ ήταν και Ολυμπιονίκης.


Γεννήθηκε στο Καζακστάν την 1η Οκτωβρίου το 1956. Το 1968 ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα στο αγώνισμα κι από τότε έλαβε μέρος σε τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες (Μόντρεαλ 1976, Μόσχα 1980, Λος Άντζελες 1984 και Σεούλ 1988).

Κατέκτησε δύο Ολυμπιακά μετάλλια, ενώ από το 1998 μέχρι και το 2000 υπήρξε προπονητής της Εθνικής ομάδας ανδρών, μαζί με τον Δημήτρη Θανόπουλο και τον Αριστείδη Γρηγοράκη.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο Μπάμπης Χολίδης πήγαινε την κόρη του σε μάθημα χορού, όταν ένιωσε μια έντονη δυσφορία. Ακολούθως μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, αλλά στη διαδρομή απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς.
Οι διακρίσεις του Μπάμπη Χολίδη
Πανελλήνια Πρωταθλήματα: 1ος (1971, 1972)
Παγκόσμια Πρωταθλήματα: 3ος (1978, 1986)
Παγκόσμια Κύπελλα: 3ος (1982) 2ος(1983, 1ος(1985)
Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα: 2ος (1983,1986), 3ος(1976)
Ολυμπιακοί Αγώνες: 3ος (1984, 1988)
Super Champion: 1ος (1985)
Μεσογειακοί Αγώνες: 1ος (1975, 1979)


xol1
xol2
xol3
xol5
xol4
xol10
xol9
xol8
xol7
xol6

Αυτοί είμαστε, αυτόν έχουμε. Γιατί παραπονιόσαστε;

Διαβάστε αυτό το άρθρο ενός μεγάλου πατριώτη, Έλληνα της Κύπρου: Τραγικές Αστειότητες

Κώστας Ν. Χατζηκωστής*
Η Ελλάδα δεν είναι μόνο η Μητέρα Πατρίδα μας. Είναι και η Εγγυήτρια της «Ζυριχικής Δημοκρατίας». Η Μητέρα μας, το 1964, όταν βομβαρδιζόταν η Τηλλυρία με βόμβες Ναπάλμ, δεν θέλησε, δεν μπόρεσε, δεν έτρεξε να μας βοηθήσει. Δεν επενέβη. Φοβήθηκε την Τουρκία. Το 1974, όταν η Χούντα (της Μητέρας) Πραξικοπηματικά επενέβη στην Κύπρο και η Τουρκία εισέβαλε, «λόγω αποστάσεως» (μάς είπε ο… Εθνάρχης Καραμανλής) δεν μπόρεσε να βοηθήσει. Ας σημειωθεί ότι ο Καραμανλής γύρισε στην Ελλάδα από το Παρίσι όταν θυσιάστηκε η Κύπρος. Και όταν η ελλαδική δημοκρατία βγήκε από τα κόκκαλα των Ελλήνων της Κύπρου τα ιερά και όχι από το Πολυτεχνείο(!) των Αθηνών…
     Έκτοτε πέρασαν 45 χρόνια. Η Τουρκία διαχρονικά «γωνιάζει» και πανικοβάλλει την Ελλάδα. Έκαμε διάτρητη την Κυριαρχία της. Γελοιοποίησε κυριολεκτικώς την «ψυχραιμία» και τη «σύνεση» που μονίμως αντιτάσσει η Ελλάδα. Αυτή η «ψυχραιμία» και αυτή η «σύνεση» επαναλαμβάνονται σήμερα με κωμικοτραγικό ύφος. Η Τουρκία τρυπά τις κυπριακές θάλασσες και με βεβαιότητα θα τρυπήσει αύριο το Αιγαίο. Και η επίσημη Ελλάδα; Βάφτισε τη «φοβία», την «αδυναμία» και την «υποταγή» στις τουρκικές επιθέσεις ως «συνετή» αντίδραση… Η Τουρκία, όμως, γνωρίζει την πραγματικότητα. Γνωρίζει ότι η Αθήνα είναι φοβισμένη (για να μη χρησιμοποιηθεί πιο κυριολεκτική λέξη) και ψοφοδεής. Αδυνατεί να αντιδράσει. Αδυνατεί, εξ αντικειμένου, να αμυνθεί στρατιωτικά στις καθημερινές Τουρκικές «Εισβολές» κατά της Κυριαρχίας της.
     Τώρα, αυτές τις μέρες τι γίνεται; Τα ίδια και χειρότερα. Η Ελλάδα είναι και πάλιν «συνετή» και «ψύχραιμη». Δεν απαντά ΠΕΙΣΤΙΚΑ στις τουρκικές προκλήσεις. Δεν είναι όμως τώρα… προκλήσεις. Η Τουρκία παίρνει, αρπάζει, κατακτά. Χαρτογραφεί και τιτλοποιεί τα εδάφη και τις  θάλασσές μας. Η επίσημη Αθήνα το «παίζει» νηφάλια ισχυρή δύναμη, η οποία κάθε στιγμή μπορεί να τιμωρήσει και να… διπλώσει την Τουρκία. Αυτά είναι τραγικές αστειότητες. Και ως επικοινωνιακή πολιτική και ως ουσιαστική στρατηγική. Και ως αποτρεπτική τακτική. Η Τουρκία ξέρει την αδυναμία τής «συνετής» Ελλάδος και προχωρεί (χωρίς αντίσταση) στο κενό της… «σύνεσης»…
     Και η Ευρώπη; Η Ευρώπη για την Τουρκία δεν είναι πρόβλημα... Δεν λαμβάνει υπ’ όψιν ο Ερντογάν την Ευρώπη. Γιατί; Επειδή δεν πρόκειται να πάρει εναντίον του αποφάσεις τις οποίες θα μπορεί να υλοποιήσει. Και η Ελλάς και η Κύπρος, που ελπίζουν σε αποτρεπτική επέμβαση της Ευρώπης; Δεν γνωρίζουν ότι η Ευρώπη απλώς προειδοποιεί και απλώς καταγγέλλει; Δεν γνωρίζουν ότι ουδέν περισσότερο μπορεί να πράξει; Συμπέρασμα; Αθήνα και Λευκωσία τουλάχιστον ας παύσουν να εμπαίζουν με καθημερινές, ανόητες και απερίσκεπτες ρητορικές για «μέτρα» και «συμμαχίες» κατά των Τουρκικών νέων Εισβολών. Τουλάχιστον, αν δεν κατανοούν ότι όλα αυτά αυξάνουν την κατακτητική βουλιμία του Τούρκου, ας κατανοήσουν ότι ένας εξαπατημένος και απληροφόρητος Λαός (από μιαν αμήχανη Ηγεσία) ουδεμία ετοιμότητα και ουδεμία δυνατότητα έχει για οποιαδήποτε σοβαρή αντίδραση.
     Η Τουρκία, ανεξαρτήτως των λόγων, των σκοπών και των παρανομιών της, όσα εξήγγειλε τα εφαρμόζει στην περιοχή. Όσα υπεσχέθη και είπε, τα πράττει. Και όσα προλέγει, θα τα υλοποιήσει... Η δική μας πλευρά δεν έχει πλέον την επιλογή να αντιμετωπίσει τους ατέλειωτους εξευτελισμούς της Κυριαρχίας της, με το βόλεμα της «σύνεσης» και της «ψυχραιμίας». Είναι μόνο με στρατιωτική ΔΥΝΑΜΗ που μπορεί να επιτευχθεί η Αποτροπή… Αυτήν τη Στρατιωτική Δύναμη την έχει η Μητέρα και  Εγγυήτριά μας; Μόνο η Ελλάδα μπορεί να αποτρέψει με επιτυχία την κατακτητική αλαζονεία της Τουρκίας. Μπορεί; Φαίνεται ότι δεν μπορεί. Δεν μπορεί να σώσει ούτε την Κύπρο, ούτε τον εαυτό της στο Αιγαίο… Και η αμήχανη κυπριακή Κυβέρνηση; Αν δεν έχει τίποτε σοβαρό σχετικώς να λέγει, ας σκέπτεται και ας σιωπά. Ας μη μιλά πλέον για «επιτυχίες»! Ας συνειδητοποιήσει πού έφερε τα πράγματα ο ψευδορεαλισμός της, η ανεπάρκεια και οι επικοινωνιακές αλαζονικές μεγαλοστομίες της.
*Ο Κώστας Ν. Χατζηκωστής είναι αρθρογράφος, συγγραφέας και εκδότης της εφημερίδας "Σημερινή". Είναι επίσης πρόεδρος του Συγκροτήματος “ΔΙΑΣ” SigmaLive

26 Ιουν 2019

Μέγα διεθνές σκάνδαλο με ΜΚΟ στην Ελλάδα. Η Advocates Abroad εκπαιδεύει 15000 μετανάστες να υποδύονται τους διωγμένους πιστούς για να παίρνουν άσυλο

Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) με το όνομα Advocates Abroad πιάστηκε σε βίντεο να παραδέχονται ότι διδάσκουν μετανάστες πώς να υποδύονται τους Χριστιανούς διωγμένους, τι να λένε, πώς να το λένε, πώς να μιλάνε, πότε να σηκώνονται, πότε να κάθονται, πώς να ζητούν διακοπή (της συνέντευξης), πώς να κλαίνε γοερά, πώς να διηγούνται περιστατικά διωγμών εναντίον τους και άλλα..
Το έκαναν σε 15000 ανθρώπους στην Ελλάδα και 2500 αλλού.
Έχει 480 υπαλλήλους και χιλιάδες εθελοντές από πολλά πανεπιστήμια του κόσμου.

Στοιχεία της ΜΚΟ
email: cases@advocatesabroad.org και
email: volunteer@advocatesabroad.org ,
σελίδα στο facebook η οποία έκλεισε λόγω του σκανδάλου, λογαριασμός στο twitter ο οποίος επίσης έκλεισε λόγω του σκανδάλου λογαριασμός στο LinkedIn, ο οποίος επίσης έκλεισε λόγω του σκανδάλου ιστοχώρος – ακόμα ενεργός – https://advocatesabroad.org/ λογαριασμός στο instagram – ακόμα ενεργός
λογαριασμός στο youtube – ακόμα ενεργός
Ο λογαρισμός της στο facebook λίγη ώρα πριν τον κλείσουν
Ορισμένα ακόμη στοιχεία
Αντίδραση του εκπροσώπου του UNCHR στην Ελλάδα (Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες)
Αντίδραση του Πανεπιστημίου του Denver που υποστήριζε την εν λόγω ΜΚΟ
Χρηματοδότες της ΜΚΟ
Η οργάνωση Day of Solidaritee, χορηγοί της οποίας είναι οι Liberal Democrats του Ηνωμένου Βασιλείου μέσω βουλευτών του.
Φοιτητική ένωση του πανεπιστημίου του Cambridge
H MKO έχει ειδικό καθεστώς αποφυγής φόρου στις ΗΠΑ λόγω φιλανθρωπικής δράσης (American 501c3 tax-exempt organization)
Οι παραπάνω πληροφορίες προέρχονται από το tweet που γνωστοποίησε το ζήτημα.
====================
Συνεργάτες από τον ιστοχώρο της ΜΚΟ – ΠΡΩΤΟ ΠΡΩΤΟ το γνωστό και μη εξαιρετέο Greek Helsinki Monitor του Παναγιώτη Δημητρά
Αντιγραφή από την σελίδα – https://advocatesabroad.org/partners/ (προσέξτε επειδή ίσως κλείσει κι αυτή σύντομα)
General Partnerships
Greek Helsinki Monitor (GHM) and Advocates Abroad collaborate most often on police brutality and civil rights violations claims in Greece to ensure asylum seekers are fully protected under the law and applicable fundamental human rights.
Logo SolidariTee.jpg
SoldariTee is a national fundraiser campaign by Cambridge University students. Students from universities across the UK buy custom-made SolidariTees to wear on the ‘Day of SolidariTee’, with all the proceeds going to Advocates Abroad. SolidariTee has modeled these shirts in a photo campaign with over two hundred students and thirteen MPs, reaching the House of Commons.
Visit www.etsy.com/market/advocates_abroad to purchase a SolidariTee shirt and support Advocates Abroad!
AsyLex is a Swiss non-profit organisation, which supports asylum seekers in their procedure by providing free legal aid. All activities are financed by donations and made possible by a team of 50 volunteers. Advocates Abroad and Asylex have cooperated on a number of past and ongoing cases for refugees seeking protection and legal aid in Greece and Switzerland. https://www.asylex.ch/
Legal Aid Clinics
Advocates Abroad provides free weekly legal aid clinics in several regions of Greece, in conjunction with One Happy Family (Lesvos), The Imagine Center (Chios), Organization Earth (Athens), Oikopolis Center and Alkyone Center(Thessaloniki).
Visit www.Facebook.com/AdvocatesAbroad/events for directions and hours of each clinic.
The One Happy Family Community Center is a place which is built and run together with people from refugee camps on the Greek island of Lesvos.
The Imagine Project is a dedicated group of trained volunteers helping refugees and asylum seekers in Greece to obtain skills that will serve them in their new lives, In Greece or the EU.
K44 .jpg
Alkyone.jpg
K44 – a former car repair shop and renowned night club – is Organization Earth’s new location in downtown Athens that besides a co-working space doubles as a public space for community interaction. K44 provides a meeting point for social enterprises, NGOs, startups and grassroots groups.
Alkyone and Oikopolis Refugee Day Centers in Thessaloniki aim to bring refugees and asylum seekers together for a range of cultural and recreational activities.
Externship Programs
Advocates Abroad offers law students the opportunity to assist through its externship program. Currently, students of the University of Baltimore Law School (UBLS) and University of Denver Law School (UDLS) provide research briefs and country conditions reports to support the current asylum seeker claims of field teams.
UBL.png
UD.jpg
Πληφορορίες που δίνει η ίδια η ΜΚΟ για τον εαυτό της
About Advocates Abroad
Advocates began operations in Northern Greece in February 2016, in response to the growing call for legal aid from refugees denied entrance at the Idomeni border. Since then, Advocates has run over 480 field missions in four countries. These missions of legal and non-legal aid that were provided often around the clock, ensured that more than 15,000 refugees in Greece and 2,500 outside of Greece have been informed of their rights.
Legal Advocate Field Teams in Greece
Advocates is currently running field missions on the Greek mainland, in Athens and Thessaloniki, as well as on the islands of Chios, Samos, Lesvos and Leros. Advocates are trained to operate in crisis situations and to provide reliable, timely, and accurate legal aid. Accordingly, field teams run legal aid clinics in various locations, and also visit camps and shelters where refugees reside. They provide critical assistance in preparing refugees and asylum seekers for their asylum interviews, and assist in family reunification applications and appeals. Advocates host information sessions for refugees and aid workers. We also document and report human rights abuses and violations. Greek Advocate attorneys provide court representation for asylum related claims.
Remote Team
The Remote Team consists of volunteer attorneys, many of whom previously served with us in the field, who are responsible for responding to questions and calls for support from refugees and asylum seekers submitted over Facebook and email. The team provides answers and advice on the spot, or refers to field teams or third parties.
Research Team
The Research Team consists of legal professionals and law students who support our Field Teams by producing high quality research reports on human rights conditions and legal questions. They focus both on country condition reports that are tailored to each asylum seeker’s individual claims, as well as on more overarching legal and human rights issues.
Interpreters and Translators
Advocates works with an indispensable group of volunteer translators and interpreters – both in the field and remotely – consisting of persons particularly skilled in one or more of the relevant languages as well as a group of dedicated refugee and asylum seekers in Greece.
Medical Advocacy Teams
Advocates has connected with a dedicated group of volunteer psychologists, trauma therapists and other medical professionals to attend to the needs of refugees and asylum seekers. They provide psychological evaluations and reports for asylum seekers, medical assistance, crisis intervention assistance, and support our Field Team members for their own mental health needs.

Το τέλος της δημόσιας εκπαίδευσης

Δύο πανεπιστημιακοί κι ένας δημοσιογράφος δεν φτάνουν για να ολοκληρωθεί η καταστροφή της δημόσιας εκπαίδευσης. Πρώτον, πρέπει να βρεθούν στην κατάλληλη θέση. Και έγιναν και οι τρεις υπουργοί Παιδείας. Δεύτερον, χρειάζεται να τους δοθεί χρόνος. Και τους δόθηκαν τέσσερα χρόνια. Τρίτον, χρειάζεται και το κατάλληλο περιβάλλον, η συμφωνία των επαγγελματιών του κλάδου –των λεγομένων «λειτουργών»– και η αδιαφορία των αμέσως ενδιαφερομένων, των μαθητών και των γονέων τους. Ξεκινώ από τους τελευταίους. Οι γονείς και τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση περίπου σαν τη στρατιωτική θητεία. Είναι υποχρεωτικό το πέρασμα από τα θρανία και τα αμφιθέατρα και το καλύτερο που μπορεί να σου τύχει είναι να τη βγάλεις με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος, οικονομικό, ψυχικό, διανοητικό. Η δημόσια εκπαίδευση μπορεί να μην είναι δωρεάν, όμως όσο τη λέμε δωρεάν η πρώτη προϋπόθεση καλύπτεται.
Για το ψυχικό και διανοητικό κόστος φρόντισαν οι δύο πανεπιστημιακοί. Ο πρώτος, ο Μπαλτάς, έβγαλε από τη μέση την αριστεία, άρα την προσπάθεια. Ο δεύτερος, ο Γαβρόγλου, επιδαψίλευσε την πελατεία του με διάφορες διευκολύνσεις, από το ωράριο έως τη διδακτέα ύλη και φρόντισε να την απαλλάξει από το άγχος του πανεπιστημίου υποβαθμίζοντας τα ΑΕΙ σε ΤΕΙ και ανοίγοντας ιδρύματα σαν καφετέριες. Οι δύο μαζί με τον τρίτο, τον Φίλη, κέρδισαν τους επαγγελματίες καθησυχάζοντάς τους ότι η αξιολόγηση είναι για τους κουτόφραγκους. Θυμάστε άραγε μέσα στα τέσσερα χρόνια καμιά απ’ αυτές τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών με τις οποίες μας θυμίζουν πόσο χρήσιμοι είναι για το κοινωνικό σύνολο αναγκάζοντας τους εκάστοτε πρωθυπουργούς να αποπέμψουν τους υπουργούς τους; Καμία.

Δεν ισχυρίζομαι ότι το τέλος του δημόσιου σχολείου είναι αποκλειστικό έργο του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ – διετέλεσε και ο Ζουράρις υφυπουργός, μην το ξεχνάμε. Σιγά μην είχαν σχέδιο για την εκπαίδευση ο Τσίπρας και ο Καρανίκας. Δεκαετίες τώρα, εργάστηκαν για να το πετύχουν η ανικανότητα των πολιτικών, το βαθύ κράτος των εκπαιδευτικών και η αδιαφορία της κοινωνίας, κυρίως της μεσαίας τάξης. Απλώς οι τρεις υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξαν όλες τις δυσπλασίες και τις αναπηρίες του συστήματος σε πολιτικούς στόχους. Οταν ο Μπαλτάς αποκάλεσε την αριστεία ρετσινιά, εξέφρασε το πνεύμα της μεταπολίτευσης που ταύτισε τη δημοκρατία με την ισοπέδωση. Οταν η αξιολόγηση καταργείται, θριαμβεύει η νοοτροπία που πιστεύει ότι οι αξίες δημιουργούν ανισότητες, άρα για να καταργηθούν οι ανισότητες πρέπει να φύγουν απ’ τη μέση οι αξίες.
Τα πράγματα θα αλλάξουν μόνον όταν η μεσαία τάξη αντιληφθεί ότι το τέλος της δημόσιας εκπαίδευσης είναι εξίσου οδυνηρό με τις κατασχέσεις των τραπεζικών της λογαριασμών.
kathimerini

25 Ιουν 2019

Η απουσία ηθικής των αγορών προτιμότερη από εκείνη του εξαναγκασμού

Του Gary M. Galles
Η ελευθερία και οι εθελούσιες σχέσεις αναδεικνύουν τα καλλίτερα στοιχεία των ατόμων και συνεπώς της κοινωνίας. Είναι γι’ αυτό οδυνηρό να βλέπει κανείς να επικρίνονται οι διαρρυθμίσεις της ελευθερίας για οτιδήποτε μπορεί να σκεφτεί κανείς προκειμένου να υποστηρίξει τον εξαναγκασμό κάποιων ανθρώπων από κάποιους άλλους μέσω του κράτους για την επιδίωξη κάποιου ανέφικτου ουτοπικού οράματος.
Γιατί όμως τα ανέφικτα ουτοπικά οράματα είναι ελκυστικότερα για τόσους περισσότερους ανθρώπους απ’ ό,τι η ελευθερία, η οποία μπορεί να αποδώσει την καλλίτερη, όντως εφικτή κοινωνία; Ο Leonard Read ασχολήθηκε με αυτό το ζήτημα προσεκτικά και προσέφερε χρήσιμες απαντήσεις στο δοκίμιο του με τίτλο «Free Market Disciplines». Στην 50η επέτειο του βιβλίου Let Freedom Reign, στο οποίο δημοσιεύθηκε αυτό το δοκίμιο, αξίζει να ξαναδούμε αυτές τις απαντήσεις.
Ο Read κατέδειξε ότι η αποτυχία της ελευθερίας να προσελκύσει περισσότερους οπαδούς απ’ ό,τι ο ουτοπικός κρατισμός μπορεί εν μέρει να αποδοθεί στο γεγονός ότι συχνά αυτό που κινητοδοτεί τους ανθρώπους είναι το όραμα ενός σκοπού, και όχι τα μέσα που αυτός συνεπάγεται.
Σε αντίθεση με τα ουτοπικά οράματα, που προσπερνούν απαξιωτικά τα προβλήματα του πραγματικού κόσμου που αφορούν όχι μόνο την εφαρμογή αλλά και τις εσωτερικές τους αντιφάσεις, η ελευθερία - ένας «υπηρέτης χωρίς ηθική» δεν μπορεί να αποδειχθεί πως δεν επιφέρει αποτελέσματα στα οποία κάποιος θα αντιτίθεται. Κι αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα το συγκριτικό έλλειμμα της ελευθερίας να εμπνέει τους ανθρώπους.
Οι σκέψεις του Leonard Read
«Η ελεύθερη αγορά είναι ο μόνος μηχανισμός που μπορεί λογικά και ευφυώς να πειθαρχήσει την παραγωγή και την κατανάλωση - κι αυτό διότι μόνο όταν η αγορά είναι ελεύθερη καθίσταται εφικτός ο οικονομικός υπολογισμός. Το κλειδί σ’ αυτό είναι η ελεύθερη τιμολόγηση».
«Είναι όμως αναγκαίο να αναγνωρίσουμε τους περιορισμούς της ελεύθερης αγοράς. Η αγορά είναι ένας μηχανισμός, και συνεπώς παρουσιάζει μεγάλο έλλειμμα ως προς την ηθική και πνευματική της πειθώ… δεν ενσωματώνει καμμία απολύτως καταναγκαστική δύναμη».
«Σε μια κοινωνία ατόμων που επιλέγουν ελεύθερα, η αγορά υπάρχει ως μια φυσική συνέπεια - είναι ένας μηχανισμός που δεν ορίζεται διαφορετικά. Είναι η διαδοχή οικονομικών γεγονότων που συμβαίνουν όταν απουσιάζει ο αυταρχισμός».
«Με μια λέξη, η ελεύθερη αγορά είναι η ατομική επιθυμία όπως εκφράζεται στη συναλλαγή. Όταν οι επιθυμίες των ανθρώπων δεν ικανοποιούνται, μια ελεύθερη αγορά θα εξυπηρετήσει αυτό το έλλειμμα. Και θα εξυπηρετήσει με την ίδια ετοιμότητα και τους υψηλούς στόχους. Είναι ‘ένας υπηρέτης τόσο του καλού, όσο και του καλού’».
«Επειδή η ελεύθερη αγορά υπηρετεί το κακό όσο και το καλό, πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι μπορούν να απαλλάξουν την κοινωνία από το κακό σφαγιάζοντας αυτόν τον πιστό, χωρίς ηθική υπηρέτη. Αυτό μοιάζει με το να σπάει κανείς έναν καθρέφτη ώστε να μη χρειάζεται να βλέπουμε την πραγματική μας αντανάκλαση».
«Η αγορά δεν είναι παρά μια απάντηση στις επιθυμίες μας - ένας καθρέφτης τους».
«Αντί να καταριόμαστε το κακό, ας μείνουμε έξω από την αγορά που το προσφέρει - το κακό θα πάψει να υπάρχει αν εμείς πάψουμε να το ζητάμε. Το να προσπαθούμε να απαλλαγούμε από τα δεινά τρέχοντας στο κράτος και ζητώντας νόμους ηθικής μοιάζει με το να προσπαθεί κανείς να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες του πληθωρισμού μέσω ελέγχων σε μισθούς και τιμές. Και τα δύο καταστρέφουν την αγορά, δηλαδή την αντανάκλασή μας. Είναι προσπάθειες να μη βλέπουμε τους εαυτούς μας όπως πραγματικά είμαστε».
«Σφαγιάζοντας αυτόν τον πιστό, χωρίς ηθική υπηρέτη, κλείνουμε τα μάτια και αυταπατώμαστε. Αρνούμενοι την αγορά, διαγράφουμε το καλλίτερο σημείο αναφοράς που μπορούμε να έχουμε ως άνθρωποι».
«Η αγορά ως μηχανισμός δεν είναι ούτε σοφή, ούτε ηθική… Είναι μια κούρσα μετ’ εμποδίων. Για να μπορέσω να επιδιώξω την κλίση, την ικανότητα ή το πάθος μου, θα πρέπει πρώτα να κερδίσω μια επαρκή, εθελούσια έγκριση ή συγκατάθεση. Οι φιλοδοξίες μου, ανεξαρτήτως του πόσο έντονες, υψηλές ή αχρείες είναι, δεν ελέγχουν την τελική ετυμηγορία. Αυτό που εκείνοι οι άλλοι άνθρωποι θα αντιπροσφέρουν στη δική μου προσφορά είναι το στοιχείο που θα καθορίσει την επιτυχία ή την αποτυχία μου στο να επιδιώξω την κλίση μου».
«Σε μια ελεύθερη κοινωνία εντέλει τα σκουπίδια θα πάνε στον σωρό των σκουπιδιών και τα επιτεύγματα θα ανταμειφθούν».
«Πιστεύω ότι ο καθένας θα πρέπει να ακολουθεί το δικό του αστέρι - αλλά να το κάνει με τους δικούς του πόρους, ή με τους πόρους που άλλοι θα του παράσχουν εθελουσίως. Πιστεύω δηλαδή στην αγορά, σε έναν σκληρό μηχανισμό πειθαρχίας».
«Ένα άτομο στην ελεύθερη αγορά αναλογίζεται πόσο μεγάλο μέρος της ιδιοκτησίας του είναι διατεθειμένο να ρισκάρει… η ελεύθερη αγορά απορρίπτει με συνοπτικές διαδικασίες σχέδια που βρίσκονται στον πάτο των ατομικών προτιμήσεων».
Ο Read είδε ότι οι υποστηρικτές της ελευθερίας πρέπει να αναγνωρίσουν το γεγονός ότι οι αγορές επιτρέπουν στους ανθρώπους να κάνουν αυτό που οι ίδιοι επιθυμούν περισσότερο - είναι δηλαδή ένας υπηρέτης χωρίς ηθική. Δεν μπορούμε να βασιστούμε σ’ αυτές για την παραγωγή αποκλειστικά καλών και αγαθών πραγμάτων. Όταν όμως οι αγορές κάνουν πιο εφικτή την παραγωγή κακών πραγμάτων, τότε απλώς αντανακλούν τις επιθυμίες κάποιων ανθρώπων.
Αν εμείς αλλάξουμε, τότε οι αγορές δεν θα κάνουν αυτό το κακό. Και ο Leonard Read πίστευε βαθιά ότι τέτοιες βελτιώσεις είναι εφικτές. Αντιθέτως, οι εξαναγκαστικές «αλλαγές» των ανθρώπων δεν εξαλείφουν τις αιτίες αυτών των δεινών κι έτσι δεν συμβάλλουν ιδιαίτερα στην παύση τους, αλλά μας στερούν τον χωρίς ηθική υπηρέτη του ευρύτερου καλού που μπορεί παράλληλα να επιτευχθεί.
Ο Leonard Read αναγνώριζε ότι η ελευθερία - οι εθελούσιες διαρρυθμίσεις που δημιουργούνται όταν προστατεύονται τα δικαιώματά μας στον εαυτό μας και το προϊόν της εργασίας μας - παρέχει τα μέσα να πετύχουμε αυτό που όντως μπορεί να επιτευχθεί σε μια κοινωνία που προοδεύει. Καθώς εξελισσόμαστε, καθένας μας έχει να προσφέρει περισσότερα στους άλλους. Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με όσα η ελευθερία έχει ιστορικά πετύχει ξεπερνώντας τις προβλέψεις μας, ανοίγοντας νέες και άγνωστες δυνατότητες, βρισκόταν στον πυρήνα του εμπνευσμένου οράματός του.
Προκειμένου να ακολουθήσουμε το όραμα του Leonard Read προς την ολοένα και μεγαλύτερη ελευθερία, πρέπει κι εμείς να αναπτύξουμε την ικανότητά μας να «βλέπουμε» το μη ορατό (και συχνά δύσκολο ακόμη και να το φανταστούμε) καλό που μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν απελευθερωθεί η ικανότητα των ανθρώπων να δημιουργούν και να καινοτομούν ειρηνικά. Θα πρέπει επίσης να μπορούμε να δούμε τα εγγενή ελαττώματα του εξαναγκασμού. Με αυτά τα κυάλια, θα μπορούμε να αναγνωρίσουμε την ικανότητα της ελευθερίας να εμπνέει τους ανθρώπους πολύ περισσότερο απ’ ό,τι η οποιαδήποτε κρατικιστική φαντασίωση.
--
Ο Garry M. Galles είναι καθηγητής οικονομικών στο Pepperdine University. Ανάμεσα στα πρόσφατα βιβλία του είναι το Faulty Premises, Faulty Policies (2014), και το Apostle of Peace (2013). Είναι μέλος του Faculty Network του FEE.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 15 Ιουνίου 2019 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education (FEE) και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ «Μάρκος Δραγούμης».