31 Οκτ 2016

Επικίνδυνη μόδα: Παραλίγο μια βρετανίδα να χάσει το πόδι της εξαιτίας των πολύ στενών τζιν που φορούσε

Μια βρετανίδα απέφυγε την τελευταία στιγμή τον ακρωτηριασμό ή και τον θάνατο, εξαιτίας των πολύ στενών τζιν τα οποία κατέστρεψαν του μυς και τα νεύρα του ποδιού της.
Η επιθυμία να φορά πολύ στενά τζιν έφερε την 52χρονη Jane Rylance, στα επείγοντα περιστατικά αν και θα μπορούσε να είχε χειρότερη κατάληξη. Το ένδυμα των 36 δολαρίων, της κόστισε σχεδόν ένα πόδι, καθώς λόγω της μεγάλης πίεσης της προκάλεσε σοβαρή βλάβη στα νεύρα και στους μυς. Η γυναίκα υποβλήθηκε σε τέσσερις επεμβάσεις και ευτυχώς απέφυγε τον ακρωτηριασμό, αναφέρει η βρετανική εφημερίδα «The Sun» .
Η γυναίκα που κατοικείς την πόλη Ormskirk (Lancashire, Ηνωμένο Βασίλειο) έφτασε στο νοσοκομείο με τα κάτω άκρα της τελείως πρησμένα. Οι γιατροί την μετέφεραν στο χειρουργείο και έκαναν αμέσως επέμβαση στο αριστερό της πόδι για να ανακουφίσουν την πίεση. που λειτουργούν στο αριστερό του πόδι αμέσως για να ανακουφίσει την πίεση. «Μου είπαν ότι αν αργούσα μια ώρα ακόμη δεν θα είχα αποφύγει τον ακρωτηριασμό. Θα μπορούσα να έχω πεθάνει», τόνισε Rylance.
Παρά τις πολλές ουλές που απέκτησε, η γυναίκα αισθάνεται ευτυχής που είναι ζωντανή. Παραδέχτηκε ότι τα στενά τζιν που παραλίγο να της στοιχίσουν τη ζωή τα φορούσε για να μην παίρνει βάρος, αλλά το περιστατικό που συνέβη τον Ιούνιο την έκαναν να τα μισήσει. Η ίδια αποκάλυψε ότι υποσχέθηκε στον 21 ετών γιό της ότι δεν θα τα φορέσει ποτέ ξανά. «Να πάει στο καλό η μόδα. Δεν αξίζει τον εφιάλτη που έζησα», δήλωσε.

Ράμα και Μπερίσα παραδέχονται την πληθυσμιακή αλλοίωση της Χιμάρας και των Αγίων Σαράντα

«Εγώ έχω δουλέψει με πρόγραμμα. Στους Αγίους Σαράντα έχω κατεβάσει λάμπηδες και μόνο λάμπηδες».
      Μια κόντρα που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες με αφορμή τις δηλώσεις του πρωθυπουργού Ράμα στους Αγίους Σαράντα, επιβεβαιώνει τις καταγγελίες της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας για αλλοίωση του πληθυσμού και την υφαρπαγή περιουσιών στις περιοχές των Αγίων Σαράντα και της Χιμάρας.
Με αφορμή την υπόθεσης αρπαγής παραθαλάσσιου κτήματος που ανήκει στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στους Αγίους Σαράντα από άτομο με καταγωγή από την Βοριά Αλβανία, ο Ράμα δήλωσε ότι 50 χιλιάδες στρέμματα έχουν κλαπεί στους Αγίους Σαράντα και στην παραθαλάσσια ζώνη της Χιμάρας «μέσω πλαστογραφίας και της διαφθοράς από άτομα που δεν έχουν καμμία σχέση ή καταγωγή από την περιοχή».
Επί λέξη ο Ράμα είπε: «Έχουν πάρει τα κτήματα των Χιμαραίων με πλαστογραφίες και διαφθορά, άτομα που δεν έχουν καμμία σχέση η καταγωγή από την περιοχή. Άτομα που έφερε από τις Άλπεις ο Σαλί Μπερίσα και τους έκανε ιδιοκτήτες στο Ιόνιο».
Απαντώντας ο Σαλί Μπερίσα δήλωσε από το βήμα της Αλβανικής Βουλής: «Εγώ έχω δουλέψει με πρόγραμμα. Στους Αγίους Σαράντα έχω κατεβάσει λάμπηδες και μόνο λάμπηδες». Επιβεβαιώνοντας έτσι τις κατηγορίες για συστηματική και προγραμματισμένη αλλοίωση του πληθυσμού της περιοχής. Οι Λάμπηδες είναι μουσουλμάνοι που ζουν στην Λαμπουριά, περιοχή ανατολικά της Χιμάρας, πίσω από την Ακροκεραύνια όρη.
Συνεχίζει ο Μπερίσα αναλύοντας τον λόγο που έκανε ότι έκανε: «Οι Κοκδημαίοι (οι πρόγονοι του βουλευτή Κοκδήμα απ' την Χιμάρα) στήριξαν τον Ζωγράφο» δηλαδή την κυβέρνηση της Αυτόνομης Βορείου Ηπείρου του Γεωργίου Ζωγράφου.
Όλοι ξέρουμε ότι οι Αλβανικές Κυβερνήσεις των τελευταίων 100 χρόνων έχουν προσπαθήσει μεθοδικά και συστηματικά να αλλοιώσουν τον Ελληνικό πληθυσμό στους Αγίους Σαράντα και στην Χιμάρα αλλά αυτοί είναι οι πρώτοι πρωθυπουργοί της Αλβανίας που το παραδέχονται δημοσίως.
Τα τελευταία 25 χρόνια η πολιτική που εφαρμόζουν είναι απλή, υφαρπάζουν τις περιουσίες από τους Βορειοηπειρώτες προκαλώντας τους οικονομικές δυσκολίες και τους υποχρεώνουν να αφήσουν τις πατρογονικές τους εστίες. Η περιουσία τους καταλήγει σε Αλβανούς οι οποίοι με την σειρά τους θα μετακομίσουν στην νέα τους περιουσία αλλάζοντας έτσι την πληθυσμιακή σύνθεση της εκάστοτε περιοχής.
Η πολιτική τους είναι απλή και αποδοτική, εθνοκάθαρση μέσω οικονομικού στραγγαλισμού.
Πηγή: http://www.himara.gr


30 Οκτ 2016

Γαλανόλευκη ή Ισλάμ. Και τα δύο μαζί δεν γίνεται.

Η παρελαύνουσα μουσουλμάνα εκπέμπει δύο μηνύματα ταυτόχρονα. Το πρώτο, λόγω σημαίας και ημέρας, μήνυμα ελευθερίας, εθνικής και ατομικής. Το δεύτερο, λόγω μαντήλας, μήνυμα υποδούλωσης, ατομικής τουλάχιστον. Είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθούμε την αντίφαση; Κι αν το πάμε παραπέρα, ποια θα ήταν η στάση ενός πιστού αφοσιωμένου σουνίτη αλλά πολιτογραφημένου Έλληνα (π.χ. μετανάστη δεύτερης γενιάς) σε περίπτωση που η Ελλάδα πολεμούσε με τη Σαουδική Αραβία; Μπορεί να είναι απίθανο ενδεχόμενο αλλά και οι Τούρκοι σουνίτες είναι. (Βέβαια το ερώτημα είναι ευρύτερο: τι θα κάνει κάποιος που θεωρεί ότι ανήκει πρωτίστως σε μια υπερκρατική συλλογικότητα – θρησκευτική ή πολιτική – όταν η χώρα του εμπλακεί σε πόλεμο με έναν φορέα αυτής της συλλογικότητας;) 
         Το έχω γράψει πολλές φορές, αλλά θα το επαναλαμβάνω όσο χρειαστεί μέχρι να το αντιληφθούμε: θεοκρατία και δυτικός πολιτισμός δεν μπορούν να συμπλεύσουν. Οποιαδήποτε θεοκρατία, όχι μόνο το Ισλάμ. Μια χώρα δεν μπορεί να έχει δύο (γιατί όχι και περισσότερα – ένα για κάθε θρησκεία;) νομικά συστήματα που θα λειτουργούν παράλληλα και ο πιστός να αποφασίζει σε ποιο θα υπαχθεί. Μια χώρα μπορεί να φιλοξενεί ανθρώπους οποιασδήποτε φυλής και προέλευσης. Κι αυτό, βιολογικά τουλάχιστον, την αναβαθμίζει. Η ανάμειξη του DNA, η ώσμωση συνηθειών και εθίμων μόνο καλό κάνει στο ανθρώπινο είδος. Υπό μία προϋπόθεση: όλοι, μα όλοι, να αποδέχονται το ίδιο πολιτισμικό πλαίσιο, τις ίδιες ανθρώπινες αξίες, τους ίδιους κανόνες συμβίωσης. Δεν με ενδιαφέρει από πού έρχεσαι, τι χρώμα έχεις, και για ποιον λόγο ήρθες στην Ευρώπη. Αν είσαι δηλαδή πρόσφυγας πολέμου ή οικονομικός μετανάστης. 
          Δεν με ενδιαφέρει ακόμα αν μπήκες νόμιμα ή παράνομα. Ένα πράγμα με ενδιαφέρει, αλλά με ενδιαφέρει πολύ: αν ήρθες εδώ για να ζήσεις σαν κι εμάς. Αν λαχταρούσες να πατήσεις τη γη της ελευθερίας για να γλυτώσεις από την δικτατορία του ιερατείου. 
          Αν ήρθες γι’ αυτό, είσαι αδερφός. Κράτα και τη σημαία μας, κράτα και τα όνειρά μας, κράτα και τις ελπίδες μας για έναν καλλίτερο κόσμο. Γιατί είναι κοινές μας ελπίδες και τις κρατάμε μαζί. 
           Αν όμως ήρθες για να εκμεταλλευτείς το εύφορο έδαφος της δυτικής ελευθερίας και να καλλιεργήσεις τον σπόρο του θρησκευτικού σου μεσαίωνα, λυπάμαι είσαι ανεπιθύμητος. 
      Αρκετά πληρώσαμε τον χριστιανικό φανατισμό,(στην ξεπεσμένη παπική έκδοση του) δεν έχουμε διάθεση να ξαναπληρώσουμε τον ισλαμικό. Κι επειδή εδώ είναι η δική μας χώρα, αν δεν σου αρέσει ο τρόπος που ζούμε, θα φύγεις. Όσο νωρίτερα, τόσο καλλίτερα για όλους. Η οικογένεια λοιπόν της μαντηλοφορούσας μαθήτριας δεν ήρθε για τον πρώτο λόγο. Μπορεί να μην ήρθε ειδικά για τον δεύτερο, αλλά με την στάση της τον προωθεί. Για πόσον καιρό ακόμα θα συνεχίζουμε να εθελοτυφλούμε; Η ισλαμική μαντήλα που σηκώνει τη γαλανόλευκη σε παρέλαση ελληνικού σχολείου είναι πολύ κοντά, 2-3 δεκαετίες το πολύ (αν δει κανείς τα δημογραφικά στοιχεία), στην ισλαμική μαντήλα που θα επιβληθεί σε όλες τις μαθήτριες, στον ισλαμικό νόμο που θα επιβληθεί σε όλους τους κατοίκους. 
          Το θεωρείς απίθανο; 
      Αυτή την άποψη είχαν στο Αφγανιστάν και το Ιράν τη δεκαετία του 70. Αυτή την άποψη είχαν και στη Συρία μέχρι προχθές. Δες φωτογραφίες από τη ζωή τους τότε και τώρα. 
      Και διάλεξε: γαλανόλευκη ή Ισλάμ. Και τα δύο μαζί δεν γίνεται. 
       trelogiannis

ΣΟΚ! Έκθεση της Μοσάντ από ιδιωτική συνομιλία του Χένρυ Κίσινγκερ…

Διαβάστε και φρίξτε. Ο μεγάλος αυτός εχθρός του Ελληνισμού και της ανθρωπότητος φέρεται να είχε σχεδιάσει αυτό που ζούμε σήμερα στην Πατρίδα μας, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Να εύχεστε αυτός ο άρχοντας του σιωνισμού να ζει, όταν η Πατρίδα μας θα Ανασταίνεται για να δει με τα ίδια του τα μάτια τα σκοτεινά όνειρά του να γκρεμίζονται. Αμήν!
Απόρρητη έκθεση της Μοσαντ από ιδιωτική συνομιλία του Χένρυ Κίσινγκερ σε εκπροσώπους της, γερμανικών εβραϊκών συναγωγών, κατά την επίσημη επίσκεψη του στη Γερμανία (1983)
μετάφραση από το αγγλικό κείμενο (το πρωτότυπο ακολουθεί)
“Στις αρχές του 21ου αιώνα το Ισραήλ πρέπει να ελέγχει όλα τα ενεργειακά κοιτάσματα της Αν. Μεσογείου. Από τους συνδικαιούχους μόνο με την Τουρκία πρέπει να διαπραγματευτεί και στην ανάγκη να παραχωρήσει ένα μέρος. Οι Αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής θα είναι απασχολημένες σε εμφύλιες συρράξεις. Η Ελλάδα και η Κύπρος θα μαστίζονται από δρομολογημένη οικονομική κρίση. Η μόνη παρηγοριά για τους Ελληνες ίσως να είναι η δικαίωση τους για την αποπληρωμή των Γερμανικών αποζημιώσεων από το β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Σε αυτή τη δικαστική διεκδίκηση τους πρέπει να τους στηρίξουμε, για να τρωθεί η οικονομική επανάκαμψη και το γόητρο της, πάντοτε επικίνδυνης για μας, Γερμανίας”
Απόρρητη έκθεση της Μοσαντ από ιδιωτική συνομιλία του Χένρυ Κισινγκερ σε εκπροσώπους της, γερμανικών εβραϊκών συναγωγών, κατά την επίσημη επίσκεψη του στη Γερμανία (1983)
το πρωτότυπο κείμενο
At the beginning of the 21st century, Israel must succeed in the integral control of the energy deposits, which exist in the maritime area of the East Mediterranean. Concerning the future exploiters, Israel should negotiate only with Turkey and, if circumstances make it necessary, yield to Turkey parts of the deposits. Arab nations in the Middle East will be locked on the vicious circle of civil wars. Greece and Cyprus, will be confronted with directed economic crisis. The only consolation for the Greek people might be receiving the long over due WWII German compensations. In this demanding judiciary struggle, Greece deserve our full support, in order to make vulnerable the ever dangerous for us German prestige, and its economic, future reconstruction.
(CONFIDENTIAL ESSAY, GERMANY, 1983)

Athanasios E. Drougos http://www.greeknation.blogspot.gr/2013/04/blog-post_9922.html

 

Η ΦΡΙΚΗ ΤΩΝ ΑΦΡΙΚΑΝΩΝ! Σύντομα και στην χώρα μας;..

Είναι συγκλονιστικό το τι συνέβη στην Ζιμπάμπουε, κάτοικοι της Ζιμπάμπουε έγδαραν και έφαγαν ωμό μέσα σε 24ώρες ένα ολόκληρο ελέφαντα. Αυτή φαίνεται να είναι μία πραγματική εικόνα της ζωής των Αφρικανών που ελπίζουμε να μην τις ζήσουμε ποτέ στην Ελλάδα.

29 Οκτ 2016

Νέα Γνωμοδότηση : Ποινικό αδίκημα για Θεολόγους η διδασκαλία του νέου προγράμματος για τα Θρησκευτικά

Και δεύτερη Γνωμοδότηση για τα Θρησκευτικά, μετά από αυτή του κ. Απόστολου Βλάχου, αυτή τη φορά του κ. Γ. Κρίππα ο οποίος, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την επιχειρηματολογία του κ. Απ. Βλάχου, υποστηρίζει εμφαντικά ότι οι Θεολόγοι καθηγητές που εφαρμόζουν στο σχολείο τα νέα Προγράμματα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών, διαπράττουν ποινικό αδίκημα (αξιόποινη πράξη).
Γνωμοδοτήσεις που μπορούν να επικαλούνται οι Θεολόγοι καθηγητές σε όσους τους αντιτείνουν ή τους εκφοβίζουν ότι είναι παράνομοι αν δεν εφαρμόζουν τα νέα Προγράμματα Σπουδών του κ. Φίλη και του ΚΑΙΡΟΥ.
***
Ποια επιχειρήματα μπορούν να προβληθούν δικαιολογούντα
την άρνηση των Θεολόγων Καθηγητών να εφαρμόσουν
το καινούργιο Πρόγραμμα Σπουδών
του μαθήματος των Θρησκευτικών
Αθήνα 12 Οκτωβρίου 2016
ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ
Μου ετέθησαν από την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων(ΠΕΘ), τα κάτωθι ερωτήματα και εζητήθη η επ’ αυτών επιστημονική μου άποψη:
1) Η νέα ύλη του μαθήματος των Θρησκευτικών η εισαγομένη εις τα σχολεία δια της υπ’ αριθ. 143575/Δ2/2016 αποφάσεως του Υπουργού Παιδείας είναι σύμφωνη προς τον νομό και προς το Σύνταγμα;
2) Εν αρνητική δε περιπτώσει (εάν δηλ, είναι αντίθετη προς τον νόμο και προς το Σύνταγμα) οι καθηγηταί Θεολόγοι που καλούνται, να την διδάξουν, δικαιούνται (ή υποχρεούνται) να αρνηθούν την εφαρμογή της και αν ναι, εις ποίες διατάξεις θα στηριχθούν;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΩΣ ΑΝΩ ΕΡΩΤΗΜΑΤΩΝ
Η διά της ως άνω υπουργικής αποφάσεως εισαγομένη νέα ύλη του μαθήματος των Θρησκευτικών είναι αντίθετη και προς τον νόμο και προς το Σύνταγμα κυρίως δια τους κάτωθι λόγους:
α) Ως ομολογείται ρητώς υπό της υπηρεσίας που συνέταξε και προώθησε την εν λόγω ύλη (ΙΕΠ = Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής), δια της νέας τοιαύτης ύλης επιδιώκεται, ο μαθητής όχι να διδαχθεί αμιγώς θρησκευτικά, αλλά επί πλέον να «προβληματισθεί», να μην είναι «χειραγωγημένος» και γενικώς να ωθηθεί εις το να μεταβάλει (ενδεχομένως) θρησκεία. Δια της πολιτικής όμως αυτής είναι αυτονόητον, ότι διενεργείται αξιόποινος προσηλυτισμός, ο οποίος απαγορεύεται και τιμωρείται ποινικώς από τον νόμο 1363/38 (άρθρα 4 και 5 ως ετροποποιήθησαν μεταγενεστέρως) και επίσης απαγορεύεται από το άρθρον 13 § 2 του Συντάγματος (λεπτομερώς και αναλυτικώς περί τούτου βλέπε Κρίππα, Κατά πόσον το νέο πρόγραμμα σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών συνιστά αξιόποινο πράξη, περιοδικό ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ, 2014 σελ. 679 επ.) Τα δεδομένα αυτά εγνωστοποιήθησαν εις το ως άνω ΙΕΠ και δι’ εξωδίκου δηλώσεως επιδοθείσης εις αυτό νομίμως και εγκύρως την 8ην Ιουλίου 2014.
β) Ως προς το ποία πρέπει, να είναι η ύλη του μαθήματος των Θρησκευτικών, ορίζεται από το άρθρον 16 § 2 του Συντάγματος και από το εις εκτέλεση της εν λόγω συνταγματικής διατάξεως εκδοθέν άρθρον 1 του Ν. 1566/1985. Ήτοι η ύλη της Ορθοδόξου Χριστιανικής θρησκείας. Η τελευταία δε αυτή διάταξη εκδοθείσα εις εφαρμογήν συνταγματικής επιταγής δεν επιτρέπεται ούτε να καταργηθεί ούτε να τροποποιηθεί. Εάν δεν καταργηθεί, θεωρείται ως ισχύουσα και μη καταργηθείσα ως δέχεται και η θεωρία (Κρίππα, Νομοθετικό κενό συνταγματικώς ανεπίτρεπτο και εντεύθεν υποχρεώσεις της κρατικής διοικήσεως, εις «Χαριστήριον Σύμμεικτα προς τιμήν Γεωργίου Παπαχατζή, 1989 σελ. 335 επ. ) και η ad hoc νομολογία (Εφετείο Αθηνών 10360/81 Αρχ. Νομ. 33 σελ. 4.55. Εφετείο Αθηνών 11650/80 Ελλ. Δικ 22 σελ. 444. Αρ. Πάγου 284/2004 Νομ. Βήμα 2005 σελ. 283 επ. Αρ. Πάγου 1731/2002 Νομ. Βήμα 2003 σελ. 1225 εκ. Συμβ. Επικρατείας 2056/2000 Διοικητική Δίκη 13 σελ 87).
Επομένως η νέα ύλη είναι και παράνομη και αντισυνταγματική και αξιόποινη, οπότε ανακύπτει κατ’ ανάγκην το εξής θέμα: Ο κρατικός λειτουργός που θα κληθεί, να εφαρμόσει την προαναφερομένη υπουργική απόφαση 143575/Δ2/2016, υποχρεούται, να την εφαρμόσει ή δικαιούται να αρνηθεί την εφαρμογήν της; Επί του εν λόγω ερωτήματος η άποψη μου είναι, ότι ο αρμόδιος κρατικός λειτουργός υποχρεούται, να αρνηθεί την εφαρμογήν της και τούτο δια τους εξής λόγους:
α) Κατ’ άρθρον 25 § 3 του Υπαλληλικού Κωδικός ο δημόσιος υπάλληλος υποχρεούται, να μην εκτελέσει εντολήν, η οποία τυγχάνει προδήλως αντισυνταγματική ή παράνομη και να αναφέρει το δεδομένο αυτό εις την υπηρεσίαν του.
Η παρούσα δε περίπτωση (της νέας ύλης του μαθήματος των Θρησκευτικών) είναι προδήλως όχι μόνον αντισυνταγματική και παράνομη αλλά και αξιόποινη (διενέργεια προσηλυτισμού). Το «προδήλως» προκύπτει, εκ του ότι η τοιαύτη εντολή αποτελεί προϊόν παρανόμου, αντισυνταγματικής και αξιοποίνου πράξεως όχι μόνον κατά την πεποίθηση του υπαλλήλου αλλά κατά την έγκυρη νομική θεωρία. Επομένως το θέμα αυτό λύεται κατ’ αρχήν εκ των εν λόγω δεδομένων. Εν συνεχεία όμως η ιδία ως άνω διάταξη (Υπαλληλικός Κώδιξ αρθρ. 25 § 3) αναφέρει, ότι εάν η υπηρεσία του υπαλλήλου που έλαβε την άρνηση του, να εφαρμόσει κάποια διαταγή λόγω του ότι ήταν προδήλως παράνομη ή αντισυνταγματική, επανέλθει και του δώσει δευτέραν εντολή επισημαίνοντας ότι δια την εκτέλεση της συντρέχουν λόγοι γενικότερου συμφέροντος, τότε οφείλει, να την εκτελέσει. Εδώ πρέπει, να παρατηρήσουμε όμως ότι η δεύτερη εντολή οφείλει, να εκτελεσθεί μόνον επί διαταγής προδήλως παρανόμου ή αντισυνταγματικής όχι όμως διαταγής «αξιοποίνου». Εις την περίπτωση μας όμως η εν λόγω διάταξη δεν εφαρμόζεται επί διαταγής αξιοποίνου.
Και τούτο δια τρεις βασικούς λόγους:
1) Διότι θέμα αξιοποίνου διαταγής εις την ως άνω διάταξη του Υπαλλ. Κωδικός δεν αναφέρεται,
2) Διότι το άρθρον 37 § 2 του Κωδικός Ποινικής Δικονομίας επιβάλλει εις τον δημόσιο υπάλληλο να αναφέρει εις τον Εισαγγελέα πάσαν αξιόποινο πράξη, της οποίας έλαβε γνώσει κατά την άσκηση των καθηκόντων του (άλλως η διάταξη αυτή θα αχρηστευόταν, εάν ο δημόσιος υπάλληλος υπεχρεούτο να διαπράττει αξιόποινες πράξεις και να μην τις καταγγέλλει)
και
3) Διότι το άρθρον 21 του Ποινικού Κωδικός τιμωρεί ποινικώς τον δημόσιο υπάλληλο δια πάσαν αξιόποινο πράξη και δεν τον απαλλάσσει, εάν ενήργησε εκτελών διαταγήν ανωτέρου του. Τον απαλλάσσει μόνον εάν ο νόμος δεν του επιτρέπει, να ελέγξει την νομιμότητα της διαταγής. Εις την περίπτωση μας (εκτέλεση της εντολής από τον υπάλληλο, διδασκαλία πολυθρησκευτικού μαθήματος των θρησκευτικών και άρα: διάπραξη υπ’ αυτού του εγκλήματος του προσηλυτισμού) κανένας νόμος δεν υπάρχει που να απαγορεύει εις τον υπάλληλο, να ελέγξει την νομιμότητα της εντολής (δηλ. της εφαρμογή της προαναφερομένης Υπουργικής αποφάσεως). Το δεδομένο αυτό (ποινική ευθύνη του δημοσίου υπαλλήλου εις πάσαν περίπτωση, έστω και εκτελούντος εντολήν ανωτέρου του) το αποδέχεται και η θεωρία (Βαβαρέτου-Καρρά, Ποινικός Κώδιξ, Ε’ έκδοση 1974 σελ. 97 και 99 επ. Κατσαντώνη, Ποινικόν Δίκαιον Γενικόν Μέρος, Α’ Το Άδικον, 1969 σελ. 155, Παπαδάκη. Ποινική ευθύνη και ποινική προστασία των υπαλλήλων του Δημοσίου, των Δήμων και Κοινοτήτων και των ν.π.δ.δ., 1961 σελ. 158. Τούση-Γεωργίου, Ποινικός Κώδιξ. Β’ εκδ. 1958 σελ. 53 επ., όπου αναφέρεται, ότι περιπτώσεις μη δυνατότητος ελέγχου της νομιμότητας της διαταγής του ανωτέρου υπάρχουν μόνον εις τους χώρους της στρατιωτικής και της αστυνομικής υπηρεσίας και κυρίως όπου υπάρχει περίπτωση χρήσεως όπλων). Π.χ. απαγόρευση ελέγχου της νομιμότητας μιας διαταγής προβλέπεται από τον Στρατιωτικό Ποινικό Κώδικα (Ν. 2287/1995 άρθρα 55 επ.) και μόνον δια ορισμένα στρατιωτικά αδικήματα και όχι δια όλα (π.χ. παράβαση και εκβίαση στρατιωτικής εντολής, άρθρον 55 κ.ο.κ ) 3) Άλλωστε το άρθρον 21 του Ποινικού Κωδικός είναι ειδικόν έναντι του άρθρου 25 του Υπαλληλικού Κώδικος, καθώς και έναντι πάσης άλλης γενικού χαρακτήρος νομικής διατάξεως έναντι του άρθρου 21 του Ποινικού Κώδικος, όπως είναι εκείνη του άρθρου 7 του νόμου 2525/1997 ο οποίος τροποποιεί το νόμο 1566/1985, οπότε (το άρθρο 21) υπερισχύει του τελευταίου βάσει του κανόνος, jus specialis derogate generalis.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : Ο καθηγητής Θεολόγος εφ’ όσον θεωρεί, ότι η προαναφερομένη υπουργική απόφαση είναι προδήλως παράνομη και αντισυνταγματική οφείλει, να μην την εφαρμόσει αναφέρων το δεδομένο αυτό εις την υπηρεσίαν του. Εάν δε βάσει του ιδίου άρθρου λάβει νέαν εντολή, να την εφαρμόσει τη επικλήσει λόγων γενικότερου συμφέροντος, υποχρεούται, επίσης να μην την εφαρμόσει, διότι η περί ης ο λόγος εντολή τυγχάνει αξιόποινη και η διάταξη αυτή του Υπαλληλικού Κωδικός εφαρμόζεται μόνον επί μη αξιοποίνων πράξεων και όχι επί αξιοποίνων και μάλιστα όταν η σχετική διάταξη του Ποινικού Κωδικός (άρθρον 21) ρητώς αναφέρει, ότι ο δημόσιος υπάλληλος τιμωρείται ποινικώς, ακόμη και αν εκτελεί εντολήν ανωτέρου του και δεν απαλλάσσεται εκ τούτου σε καμμία περίπτωση, πλην της περιπτώσεως, που αντίστοιχη διάταξη νόμου του απαγορεύει, να ελέγξει την νομιμότητα της διαταγής, ο λόγος ο οποίος δεν συντρέχει εν προκειμένω, καθ’ όσον η προαναφερομένη διάταξη του Υπαλληλικού Κωδικός (άρθρον 25 § 3) όχι μόνον επιτρέπει, αλλά και επιβάλλει εις τον δημόσιο υπάλληλο, να ελέγχει την νομιμότητα των εντολών, που λαμβάνει.
Το αυτό ισχύει και όταν ζητείται από το δημόσιο υπάλληλο να εκτελέσει, με βάση το άρθρο 7 του νόμου 2525/1997, το αξιόποινο αδίκημα του προσηλυτισμού, όπως συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση και αυτό διότι ουδόλως του απαγορεύεται από τον νόμο αυτόν (2525/1997), να ελέγξει τη νομιμότητα ή όχι της εντολής που του δίδεται προς εκτέλεση.
Ο Γνωμοδοτών Γεώργιος Ηλ. Κρίππας Διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου

Δικαστές Ελεγκτικού Συνεδρίου: Χωρίς Δικαιοσύνη, η πολιτική εξουσία είναι οργανωμένη ληστεία

Τις απαξιωτικές, όπως τις χαρακτηρίζει, δηλώσεις πολιτικών παραγόντων για τη Δικαιοσύνη, μετά την απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες καυτηριάζουν οι δικαστικοί λειτουργοί του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Την έντονη δυσαρέσκειά της εκφράζει η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τις ανοίκειες, όπως αναφέρει, επιθέσεις κατά του θεσμικού ρόλου του Συμβουλίου της Επικρατείας, δύο μέρες μετά την κρίση του δικαστηρίου επί του νόμου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες. Η Ένωση κάνει λόγο για απαξιωτικές δηλώσεις πολιτικών παραγόντων για τη Δικαιοσύνη, τονίζοντας πως είναι μεν αποδεκτή η κριτική των δικαστικών αποφάσεων, «πλην όμως είναι επικίνδυνη η υπονόμευση του θεσμικού ρόλου της Δικαιοσύνης» και της αρχής της διακρίσεως των λειτουργιών».  Ταυτόχρονα, κάνει λόγο για εκπεσμό της ποιότητας της δημόσιας ζωής της χώρας, στον οποίο συμβάλλουν οι επιθέσεις στη Δικαιοσύνη, αλλά και η έλλεψη σεβασμού στην ιδιωτική ζωή και τα προσωπικά δεδομένα δικαστών του ΣτΕ.
Η Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του Ελεγκτικού Συνεδρίου:

 -Υπενθυμίζει ότι το μέγιστο προαπαιτούμενο του πολιτισμού είναι η Δικαιοσύνη (Σ. Φρόιντ), που αποτελεί και το πρώτο καθήκον της Πολιτείας (Αλεξάντερ Χάμιλτον). Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, η πολιτική εξουσία δεν είναι παρά μια οργανωμένη ληστεία (Αυγουστίνος) και η δύναμή της χωρίς Δικαιοσύνη δεν είναι τίποτε άλλο παρά τυραννία (Πασκάλ).

  -Επισημαίνει, αναφορικά με τις απαξιωτικές για τη Δικαιοσύνη πρόσφατες δηλώσεις πολιτικών παραγόντων,  ότι η πολιτική πράξη οφείλει να είναι γόνος αρετής (Πλάτων) και ότι οι δίκαιοι δεν οργίζονται (Ευριπίδης).

  -Δηλώνει την πλήρη αποδοκιμασία του τόσο για τις ανοίκειες επιθέσεις κατά του θεσμικού ρόλου του Συμβουλίου της Επικρατείας, Δικαστηρίου εγνωσμένου κύρους και αξίας, όσο και για την έλλειψη σεβασμού στην ιδιωτική ζωή και τα προσωπικά δεδομένα των λειτουργών του, φαινόμενα δυστυχώς νεοπαγή που συνδηλώνουν και συντείνουν στον εκπεσμό της ποιότητας της δημόσιας ζωής της χώρας.

   -Τονίζει ότι ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων συνιστά, κατά το Σύνταγμα, θεμελιώδη υποχρέωση της δικαστικής λειτουργίας και ότι σε μια δημοκρατική πολιτεία είναι μεν αποδεκτή η κριτική των δικαστικών αποφάσεων, ως ανθρώπινων δημιουργημάτων, πλην όμως είναι επικίνδυνη η υπονόμευση του θεσμικού ρόλου της Δικαιοσύνης και της αρχής της διακρίσεως των λειτουργιών.
Πρώτο Θέμα

28 Οκτ 2016

Οι εξισλαμισμένοι Τσάμηδες και η ένοπλη δράση τους στην Κατοχή

Κωνσταντῖνος Χολέβας-Πολιτικός Ἐπιστήμων 
 Κατά τή διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας ὅποιος χανόταν γιά τήν Ὀρθοδοξία, χανόταν καί γιά τόν Ἑλληνισμό. Ὅποιος ἐξισλαμιζόταν εἴτε ἀκουσίως εἴτε ἑκουσίως, τούρκευε. Τήν ἀλλαγή τοῦ θρησκεύματος ἀκολουθοῦσε καί ἡ άλλοίωση τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως. Χαρακτηριστική περίπτωση εἶναι οἱ Μουσουλμάνοι Τσάμηδες τῆς Θεσπρωτίας, οἱ ὁποῖοι διακρίθηκαν γιά τήν ἀνθελληνική δράση τους κατά τήν περίοδο τῆς Κατοχῆς (1941-44). 
Μετά τήν διπλή ἀτυχῆ ἐξέγερση τοῦ Μητροπολίτου Τρίκκης Διονυσίου τοῦ Φιλοσόφου (ἤ Σκυλοσόφου) καί τόν μαρτυρικό του θάνατο τό 1611, πολλοί Χριστιανοί τῆς Ἠπείρου ἀναγκάσθηκαν νά ἐξισλαμισθοῦν γιά νά αποφύγουν τήν θανάτωση. Ἐπίσης ἄλλες ὁμάδες Ὀρθοδόξων τῆς περιοχῆς προσεχώρησαν ἐκουσίως στό Ἰσλάμ, τή θρησκεία τοῦ κατακτητῆ Ὀθωμανοῦ, γιά νά ἀποκτήσουν προνόμια διοικητικά καί φορολογικά. Ἔτσι δημιουργήθηκε μέ ἐπίκεντρο τή Θεσπρωτία ἡ πληθυσμιακή ὁμάδα τῶν Μουσουλμάνων Τσάμηδων. Τό ὄνομα Τσάμης τό ἔλαβαν ἀπό παραφθορά τοῦ ὀνόματος Θὐαμις, πού εἶναι ἡ παλαιότερη ὀνομασία τοῦ ποταμοῦ Καλαμᾶ. Μέσα σε λίγα χρόνια ὁ ἐξισλαμισμός τούς μετέβαλε κυριολεκτικά σέ Τούρκους ἤ μᾶλλον Τουρκαλβανούς, δεδομένου ὅτι ὁμιλοῦσαν διαλέκτους τῆς ἀλβανικῆς γλώσσας. Ἐντάχθηκαν στόν Ὀθωμανικό στρατό καί κατά τούς Βαλκανικούς Πολέμους τοῦ 1912-23 πολέμησαν γιά νά ἐμποδισθεῖ ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Ἠπείρου ἀπό τόν Ἑλληνικό Στρατό.
Μέ τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν τοῦ 1923 ὅλοι οἱ Μουσουλμάνοι ἔπρεπε νά φύγουν ἀπό τήν Ἑλλάδα. Οἱ Τσάμηδες δέν εἶχαν προσανατολισμό πρός τήν Τουρκία, ἀλλά πρός τό νεοϊδρυθέν κράτος τῆς Ἀλβανίας καί ζήτησαν νά παραμείνουν στή Θεσπρωτία. Ἡ δικτατορική κυβέρνηση τοῦ Στρατηγοῦ Θ. Παγκάλου τούς κράτησε στήν Ἐλλάδα ὡς μία ἔνδειξη φιλίας πρός τήν γειτονική Ἀλβανία. Ἡ χειρονομία αὐτή δέν ἐκτιμήθηκε ἀπό τίς Ἀλβανικές κυβερνήσεις. Κατεπάτησαν τήν Αὑτονομία τῆς Βορείου Ἠπείρου, γιά τήν ὁποία εἶχαν δεσμευθεῖ μέ τό Πρωτόκολλο τῆς Κερκύρας τοῦ 1914, καί προέβησαν σέ σκληρή καταπίεση τῶν Ἑλλήνων Βορειοηπειρωτῶν ἤδη ἀπό τή δεκαετία τοῦ 1930.
Κατά τή διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ἡ πατρίδα μας μοιράσθηκε σέ τρεῖς ζῶνες κατοχῆς. Τήν Ἰταλική, τή Γερμανική (Ἀττική , Θεσσαλονίκη καί περιοχές πού συνόρευαν μέ τήν Τουρκία) καί τή Βουλγαρική (Ἀνατολική Μακεδονία καί Θράκη). Εἰδικά στήν περίπτωση τῆς Ἠπείρου πρέπει νά παραδεχθοῦμε ὅτι ὑπῆρξε διπλῆ κατοχή: Ἰταλική καί Ἀλβανική, διότι οἱ Τσάμηδες μέ ἐντολή καί καθοδήγηση τῆς φασιστικῆς κυβερνήσεως τῆς Ἀλβανίας -συμμάχου τοῦ Μουσσολίνι, ἐξοπλίστηκαν ἀπό τόν Ἰταλικό Στρατό κάι ἔδρασαν κατά τῶν Ἑλλήνων συμπολιτῶν τους. Μετά τή συνθηκολόγηση τῆς Ἰταλίας οἱ Τσάμηδες συνεργάσθηκαν προθύμως καί μέ τόν Γερμανικό Ναζιστικό Στρατό κατοχῆς.
Ὁ Ἀπόστολος Παπαθεοδώρου στό βιβλίο του «Οἱ Μουσουλμάνοι Τσάμηδες» (1) παρατηρεῖ ὅτι οἱ Τσάμηδες: «Προέβησαν ἂπό τόν Ἰούλιο 1942 καί σέ Ὀργάνωση, ἐν εἴδει κυβερνήσεώς τους, τρομοκρατικήν οὐσιαστικά, τήν καλουμένην KSILIA, ἤτοι Ἑλληνιστί «Ἀλβανικό Σύστημα Πολιτικῆς Διοικήσεως». Προχώρησαν ἔτσι αὐθαίρετα καί μέ τήν ἀνοχή ἤ καί μέ τή συνεργασία τῶν Κατακτητῶν στήν ἀνάλογη ὀργάνωση τῆς τοπικῆς Αὒτοδιοκήσεως (διοικητική, ἀστυνομική -Ντζενταρμερί-, μέ ἔνοπλα τμήματα κ.τ.τ.) μέ στόχο τήν ἐξόντωση τοῦ Χριστιανικοῦ στοιχείου καί τόν πλήρη ἐξαλβανισμό τῆς Θεσπρωτίας. Ἀπό τά ἡγετικά στελέχη τῆς διαβόητης ἐκ Παραμυθιᾶς Οἰκογένειας ΝΤΙΝΟ (Μαζάρ καί Νουρή), ὁ Νουρή Ντίνο σέ ὁμιλία του στούς Φιλιάτες φέρεται διακηρύξας-πάντως ὁ ἴδιος καί τό ἐφήρμοζε: «Γενναῖοι! Θάνατος στούς Ἕλληνες, ὅπου τούς βρίσκετε, νά τούς σκοτώνετε. Ἡ Τσαμουριά μέχρι Πρεβέζης πρέπει νά μείνει καθαρά Ἀλβανική. Ἐκδικούμεθα τούς ἐχθρούς μας, ἐπεκτείνουμε τά σύνορα τῆς Ἀλβανικῆς μας πατρίδας. Ἡ κραταιά Ἰταλία εἶναι στό πλευρό μας».
Ἀπό τά ἐγκλήματα τῶν ἐνόπλων Τσάμηδων ξεχωρίζει ἡ ὁμαδική ἐκτέλεση τῶν 49 Προκρίτων τῆς Παραμυθιᾶς στίς 29.8.1943. Ἡ Ἰταλία τοῦ Μουσσολίνι εἶχε ἀνακηρύξει τήν Ἀλβανία σέ ἰταλικό προτεκτορᾶτο καί εὐνοοῦσε τά σχέδια τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας. Θυμίζω ὅτι κατά τήν ἴδια περίοδο τό Κοσσυφοπέδιο καί ἕνα τμῆμα τῆς Βάρνταρσκα (σημερινό κράτος τῶν Σκοπίων) εἶχαν κατακτηθεῖ ἀπό τόν ἰταλικό καί γερμανικό στρατό καί εἶχαν παραχωρηθεῖ στήν Ἀλβανία.
Ἐκμεταλλευόμενοι τή σύμπραξη μέ τόν ἰταλικό καί μέ τόν γερμανικό στρατό κατοχῆς οἱ Μουσουλμάνοι Τσάμηδες κατά τά ἔτη 1941-1944 ἔδρασαν ἐγκληματικά καί ἀνθελληνικά ὡς ἑξῆς: Ἐφόνευσαν 632 Ἕλληνες, ἀπήγαγαν ὡς ὁμήρους καί ἐξαφάνισαν 428, βίασαν 209 γυναῖκες, πυρπόλησαν 2.332 οἰκίες, λεηλάτησαν ὁλοσχερῶς 53 χωριά. Ὅλα τά θύματα ἦσαν Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι τῆς Θεσπρωτίας καί ἄλλων περιοχῶν τῆς Ἠπείρου. Οἱ Τσάμηδες λησμόνησαν ὅτι ἦσαν ἀπόγονοι Χριστιανῶν. Ὁ ἐξισλαμισμός τούς μετέτρεψε σέ φανατικούς γενίτσαρους κάι ἀπηνεῖς διῶκτες τοῦ Ἑλληξνορθοδόξου Γένους.
Σχετικά μέ τή συνεργασία τῶν Τσάμηδων μέ τόν Γερμανικό στρατό κατοχῆς ὁ καθηγητής Ἀθανάσιος Γκότοβος ἐπισημαίνει τά ἑξῆς στό τεῦχος 99 τοῦ περιοδικοῦ ΑΡΔΗΝ:
«... Τό τάγμα Νουρί Ντίνο παρουσιάζει στίς 18.3.1944 τήν ἑξῆς εἰκόνα σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τή σύνθεση, τόν ρουχισμό καί τόν ὁπλισμό: Δύναμη τοῦ Τάγματος πρός τό παρόν 691 ἄνδρες ἀπό τήν περιοχή Ἡγουμενίτσα-Φιλιάτες-Παραμυθιά καί 391 ἄνδρες ἀπό τήν περιοχή Ἀργυροκάστρου. Τό τάγμα ὑπάγεται ἀπό ἐπιχειρησιακῆς πλευρᾶς στή Μεραρχία STEYER καί οἰκονομικῶς στό Ι/724. ... Ὁ ἐφοδιασμός μέ ρουχισμό, ὁπλισμό καί πυρομαχικά ρυθμίζεται κεντρικά ἀπό τό 22 ὀρεινό Σῶμα Στρατοῦ στά Ἰωάννινα. ........Ἀπό πληριοφοριοδότης καί ὀργανωτής τῆς πολιτικο-στρατιωτικῆς δρταστηριότητας τῶν Τσάμηδων στή Θεσπρωτία, ὁ Νουρί Ντίνο γίνεται διοικητής τοῦ ὁμώνυμου τάγματος στό Ἀργυρόκαστρο γιά νά ἐμπλακεῖ σέ ὑποθέσεις μαύρης ἀγορᾶς, ὅπως τόν κατηγορεῖ ὁ ὁμοϊδεάτης ἀνταγωνιστής του νομάρχης Ἀργυροκάστρου. Παρ΄ ὅλα αὐτά οἱ σχέσεις του μέ τή γερμανική στρατιωτική διοίκηση τῆς Ἠπείρου θά παραμείνουν μέχρι τό τέλος στενές».
Οἱ ἐθνικές ἀντιστασιακές δυνάμεις τοῦ ΕΔΕΣ ὑπό τόν Ναπολέοντα Ζέρβα ἀνέλαβαν τόν Αὕγουστο τοῦ 1944 τήν ἐκδίωξη τῶν ἐνόπλων Τσάμηδων. Ὁ Νούρι Ντίνο ὁδήγησε 20.000 Μουσουλμάνους Τσάμηδες στήν Ἀλβανία γιά νά ἀποφευχθεῖ ἡ σύλληψη τῶν ἐνόπλων ἀνθελλήνων ἐγκληματιῶν. Ἡ ἡγεσία τῶν Τσάμηδων παρέσυρε σέ μία ὀλέθρια πορεία ὅλη τήν κοινότητα τῶν ὁμοεθνῶν καί ὁμοθρήσκων τους. Ἡ ἀλήθεια πάντως εἶναι ὅτι καί μεταξύ τῶν ἀμάχων Τσάμηδων ἐλάχιστοι διαφώνησαν μέ τίς ἐπιλογές τῆς ἡγεσίας. Πλήν όλιγαρίθμων ἐξ αῦτῶν πού έντάχθηκαν στήν πατριωτική ἀντιστασιακή ὀργάνωση ΕΔΕΣ, τό σύνολο σχεδόν τῶν ἐξισλαμισμένων ἀλβανοφώνων Τσάμηδων τῆς ἑλληνικῆς Ἠπείρου πίστεψε στό ὅραμα τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας καί ζήτησε στήριξη ἀπό τόν Ἰταλικό Φασισμό.
Τό 1945 τό Δικαστήριο Δωσιλόγων Ἰωαννίνων, πού ἀσχολήθηκε μέ τούς συνεργάτες τῶν κατακτητῶν καί μέ τά ἐγκλήματα πολέμου, καταδίκασε ἐρήμην 1.900 Τσάμηδες Μουσουλμάνους. Ἡ περιουσία τους δημεύθηκε ὑπέρ τῶν θυμάτων τοῦ πολέμου. Ὅλοι οἱ καταδικασθέντες βρίσκονταν ἤδη στήν Ἀλβανία. Ἡ ἀλλαγή τοῦ καθεστῶτος στά Τϊρανα, ὅπου οἱ Κομμουνιστές τοῦ Ἐμβέρ Χότζα κατέλαβαν τήν ἐξουσία, δέν ἄλλαξε τήν ἀνθελληνική στάση τῶν Τσάμηδων. Σήμερα, 26 χρόνια μετά τήν πτώση τοῦ Κομμουνισμοῦ, οἱ ὀργανώσεις τους συνεργάζονται μέ τήν Κυβέρνηση τοῦ Ἔντι Ράμα καί διεκδικοῦν τίς περιουσίες τους ἀπό τήν Ἑλλάδα. Μάλιστα τόν Φεβρουάριο τοῦ 2016 προσέφυγαν στό Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο τῆς Χάγης κατηγορῶντας τή χώρα μας γιά ἐθνοκάθαρση καί ἁρπαγή τῶν περιουσιῶν τους. Ἡ ἐπίσημη ἑλληνική ἀπάντηση κατά τίς τελευταῖες τρεῖς δεκαετίες εἶναι ὅτι δέν συζητοῦμε τό ζήτημα. Ἐλπίζω αὐτή ἠ ἐπίσημη ἄποψη νά μήν ἀλλάξει ὑπό τήν ἐπιρροή διεθνιστικῶν καί ἀνιστόρητων ἀντιλήψεων.
Πίσω ἀπό τά δῆθεν ἀνθρωπιστικά αἰτήματα τῶν Τσάμηδων, ἀπογόνων τῶν ἐγκληματιῶν πολέμου τοῦ 1941-44, κρύβεται ἡ μόνιμη διεκδίκηση τοῦ ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοιῦ εἰς βάρος ἑλληνικῶν ἐδαφῶν. Ὅταν κάποια ἔντυπα ἤ κόμματα τῆς σημερινῆς Ἀλβανίας μιλοῦν γιά Τσαμουριά ἐννοοῦν τό σύνολο τῆς ἑλληνικῆς Ἠπείρου, τήν ὁποία θεωροῦν ... πανάρχαιο ἀλβανικό ἔδαφος. Στήν προσπάθειά τους αὐτή ἔχουν καί τή «φιλική» συμπαράσταση τῆς Τουρκίας.
Ἡ Ἑλλάς εἶναι χώρα φιλειρηνική καί δημοκρατική, ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι λησμονεῖ τήν Ἱστορία της ἤ ὅτι ἀποδέχεται ἰταμές ἀπαιτήσεις γειτόνων. Πρέπει νά διδάξουμε στά παιδιά μας τήν ἱστορία τῆς Κατοχῆς μέ τά ἐγκλήματα ὅλων τῶν στρατευμάτων ἄρα καί τῶν Τσάμηδων συνεργατῶν τους, πάντα μέ ψυχραιμία καί χωρίς ἐκδικητική διάθεση. Ἐπίσης ἔχουμε δικαίωμα καί ὑποχρέωση νά προβάλλουμε μέ κάθε τρόπο τά πολιτικά, θρησκευτικά, ἐκπαιδευτικά, ἰδιοκτησιακά καί λοιπά δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἡ καλή γειτονία ἀπαιτεῖ νά δοῦμε τήν ἀλήθεια κατάματα.

Παρέλαση στίς Αχαρνές

Τό κρύο δέν εμπόδισε τήν πραγματοποίηση τής παρελάσεως η οποία ήταν γιά άλλη μία φορά επιτυχημένη.

27 Οκτ 2016

Περί «κορυφαίων» ελληνικών πανεπιστημίων

Τ​​ην 28η-9-2016, στην ομιλία του στη Βουλή σχετικά με την Παιδεία ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια βρίσκονται «στο κορυφαίο 5% σε παγκόσμιο επίπεδο». Οπως είπε ο κ. Αλ. Τσίπρας, τέτοιες μετρήσεις είναι βασισμένες σε κριτήρια με πολλά ερωτήματα αλλά, αφού τις δέχτηκε και τις ανέφερε, ας δούμε τι σημαίνει αυτό που είπε. Στον κόσμο υπάρχουν τουλάχιστον 26.000 πανεπιστήμια· άρα μας λέει ότι τα ελληνικά είναι στα πρώτα 1.300. Αυτός ο αριθμός κάνει το επίθετο «κορυφαία» τουλάχιστον ακατάλληλο.
Δυστυχώς, ο ίδιος απλώς αναπαράγει μια γενικότερη εντύπωση για την οποία μεγάλη ευθύνη φέρουν τα ελληνικά ΜΜΕ. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Η γνωστή αξιολόγηση QS Rankings του 2016 αναφέρθηκε στον ελληνικό τύπο με τίτλους όπως «Πέντε ελληνικά πανεπιστήμια στα 700 κορυφαία του κόσμου». Τα δημοσιεύματα όμως δεν ανέφεραν ότι σε καλύτερη θέση από το πρώτο ελληνικό (που είναι στη θέση 395) βρίσκονται 180 (εκατόν ογδόντα) ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Και η σειρά των ελληνικών πανεπιστημίων σ’ αυτή την αξιολόγηση δεν συνδέεται με το ότι είμαστε μικρή χώρα· σε καλύτερη θέση απ’ το πρώτο ελληνικό υπάρχουν 57 πανεπιστήμια από 15 χώρες μικρότερες σε πληθυσμό από την Ελλάδα, απ’ όλο τον κόσμο. Ούτε συνδέεται ευθέως με την οικονομία· σε καλύτερη θέση απ’ το πρώτο ελληνικό υπάρχουν 27 πανεπιστήμια από 14 χώρες με μικρότερο ακαθάριστο εθνικό εισόδημα ανά κεφαλή από την Ελλάδα, π.χ., τέσσερα πανεπιστήμια από την Αργεντινή, δύο από τη Χιλή, δύο από την Κολομβία, ένα από την Αίγυπτο, δύο από το Μεξικό, δύο από τη Νότιο Αφρική, κ.λπ. Χωρίς τέτοιες πληροφορίες, τις οποίες έπρεπε να παρέχει ο τύπος όποτε μιλάει για αξιολογήσεις πανεπιστήμιων, στους περισσότερους αναγνώστες –και στον κ. Τσίπρα– μένει μόνο η εντύπωση ότι, γενικώς και αορίστως, τα πανεπιστήμια μας είναι «από τα κορυφαία». Θα ήταν πολύ πιο εποικοδομητικό οι τίτλοι στις εφημερίδες να ήταν του τύπου «Κανένα ελληνικό πανεπιστήμιο στα πρώτα 350», έτσι ώστε να συνεισφέρουν στη συνειδητοποίηση του προβλήματος, αντί σε «παραισθήσεις» ότι δεν έχουμε πρόβλημα.
Τα ελληνικά πανεπιστήμια θα ήταν σε ακόμα χειρότερη –πολύ χειρότερη– σειρά αν οι διεθνείς αξιολογήσεις είχαν κριτήρια που περιελάμβαναν τις συνθήκες εργασίας και φοίτησης. Αλλά δεν έχουν, φαντάζομαι επειδή για τους αξιολογητές δεν γεννάται τέτοιο θέμα. Οι ξένοι δεν φαντάζονται σε τι χάος αναγκάζονται να συνυπάρχουν και να δουλεύουν οι Ελληνες φοιτητές και καθηγητές. Εχω φοιτήσει, και έχω διδάξει, στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ, και έχω επισκεφθεί για συνεργασίες και διαλέξεις πολλά πανεπιστήμια στη Βόρειο Αμερική, στην Ευρώπη, στη Λατινική Αμερική και στην Ασία. Πουθενά δεν έχω δει πανεπιστήμια στα οποία να επικρατούν οι φρικτές συνθήκες που υπάρχουν στα δικά μας. Οσο δε για τις επιτυχίες των Ελλήνων φοιτητών στο εξωτερικό, αυτές δεν δείχνουν την ποιότητα των ελληνικών πανεπιστημίων, όπως ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός, αλλά το αντίθετο: οφείλονται στο ότι δυσανάλογα πολλοί καλοί φεύγουν στο εξωτερικό λόγω της κατάστασης των ελληνικών πανεπιστημίων (ενώ, π.χ., οι αντίστοιχοι Σουηδοί μένουν στη χώρα τους και συνεισφέρουν στην ευημερία της).
Ο κ. Τσίπρας ίσως δεν έχει προσωπικό μέτρο σύγκρισης. Την επόμενη φορά που θα επισκεφθεί τις ΗΠΑ, τον προσκαλώ να τον ξεναγήσω στο πανεπιστήμιο όπου δουλεύω, για να δει πώς είναι ένα περιβάλλον που παροτρύνει τους φοιτητές να σπουδάσουν και να ερευνήσουν· να συνεργαστούν, όχι σε καταλήψεις, αλλά στην απόκτηση και παραγωγή γνώσης. Ή, αν έχει πρόβλημα με το ότι το πανεπιστήμιο είναι ιδιωτικό, μπορώ να τον πάω στα δημόσια πανεπιστήμια στα οποία σπούδασα, όπου θα δει τα ίδια πράγματα.
     Γιάννης Τσιβίδης: καθηγητής του Παν/μίου Columbia Νέας Υόρκης, πρώην καθηγητής του ΕΜΠ.

Aποκάλυψη από Μισέλ Ομπάμα: «Η Χ.Κλίντον είναι άρρωστη από τις αμφεταμίνες – Ζει χάρη σε κοκτέιλ φαρμάκων»

Η σύζυγός του Αμερικανού προέδρου Μισέλ Ομπάμα φέρεται να έχει εκφράσει την έντονη ανησυχία της για την υγεία της Δημοκρατικής υποψηφίου υποστηρίζοντας ότι η Χίλαρι Κλίντον είναι σε μεγάλο βαθμό εθισμένη από τις αμφεταμίνες για να «λειτουργήσει» κανονικά . 
Σύμφωνα με «εμπιστευτική» στιχομυθία στον  Λευκό Οίκο, η Μισέλ αποκάλυψε ότι η υγεία της Χίλαρι είναι σε τόσο κακή κατάσταση που εάν δεν λάβει διεγερτικές ουσίες δεν μπορεί να επιβιώσει από τον κοπιαστικό προεκλογικό αγώνα για να γίνει Πρόεδρος.

Η Ομπάμα ξέρει ότι η Χίλαρι πάσχει από μια πληθώρα σοβαρών και εξουθενωτικών προβλημάτων υγείας, τα οποία έχουν  εκτεθεί  τελευταία στους  New York Times .
Σύμφωνα με ένα επισκέπτη που έμεινε μια νύχτα στο Λευκό Οίκο και ήταν παρών στην οικογενειακή κατοικία κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης για την υγεία της Χίλαρι, ο Μπαράκ Ομπάμα και η Valerie Jarrett, επικεφαλής σύμβουλος του προέδρου,συμφώνησαν ότι η  Χίλαρι πρέπει να  στηρίχθηκε σε ένα κοκτέιλ φαρμάκων κατά τη διάρκεια των προεκλογικών συγκεντρώσεων και των τριών τηλεμαχιών  με τον Ντόναλντ Τραμπ.
Κατέληξαν  σε αυτό το συμπέρασμα μετά από μια πρόσφατη συνάντηση με τη Χίλαρι στο Λευκό Οίκο, όπου η Χίλαρι έκανε  προσπάθεια να πείσει τον πρόεδρο και την πρώτη κυρία να συντονίσουν τις δημόσιες εμφανίσεις τους με τον Robby Mook, τον διαχειριστή της εκστρατείας Κλίντον.
Όταν η Χίλαρι πρότεινε ο πρόεδρος Ομπάμα και η πρώτη κυρία να υποβάλουν τις ομιλίες τους εκ των προτέρων ώστε ο Mook να βεβαιωθεί ότι αναφέρονται στην ίδια σελίδα, σύμφωνα με την καμπάνια της  Χίλαρι, η  Μισέλ Ομπάμα ξέσπασε σε  γέλια.
«Κατά τη διάρκεια μιας έντονης συζήτησης πάνω στον συντονισμό της εκστρατείας», συνέχισε η πηγή, «η Χίλαρι ξαφνικά ξέσπασε σε έναν τρομερό βήχα. Ο πρόεδρος Ομπάμα πρόσφερε στην Χίλαρι ένα ποτήρι νερό, αλλά ο βήχας την Χίλαρι αυξήθηκε ακόμη χειρότερα.
Όλοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε τρόπος ο οποίος  η Χίλαρι να μπορούσε να ανταποκριθεί στην προεκλογική εκστρατεία και την τόσο εξουθενωτική  δοκιμασία χωρίς να πάρει κάποια βοήθεια από ειδικά φάρμακα.


26 Οκτ 2016

«Διαγραφή χρέους και δραχμή στην Ελλάδα» Σ.Σ. Απ' τό στόμα σου καί στού Θεού τ' αυτί

Λύση αλλά Αργεντινή προτείνει το Ifo, το Ινστιτούτο Οικονομικής Έρευνας του Μονάχου, για την Ελλάδα. Για την ακρίβεια ο καθηγητής Οικονομικών και διευθυντής εξωτερικής οικονομίας του ινστιτούτου, Γκάμπριελ Φέλμπερμάιερ, λέει ότι πολλοί στο ifo, όπως και ο ίδιος, πιστεύουν ότι η λύση για την Ελλάδα θα ήταν η ολική διαγραφή του χρέους, αλλά με ταυτόχρονη αποχώρησή της από το ευρώ. 
«Η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα της λανθασμένης απόφαση του 2010» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γκάμπριελ Φέλμπερμάιερ και λέει ότι τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι στο ifo θέτουν «το μεγάλο ερώτημα» εάν ήταν ορθό «να επιλεγεί η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ ή θα ήταν καλύτερα να είχε αποχωρήσει». Η απάντησή τους είναι πως «θα ήταν ίσως καλύτερα για όλους, για τους δανειστές, ακόμα και για τις γερμανικές τράπεζες και την Ελλάδα φυσικά, ότι πρέπει να αποχωρήσει από το ευρώ, σε συνδυασμό με μια ολοκληρωτική διαγραφή του χρέους όπως στην Αργεντινή».
Ο Αυστριακός οικονομολόγος πιστεύει, ότι «αυτό το οποίο χρειάζεται η Ελλάδα είναι ένα πραγματικό βιώσιμο μοντέλο ώστε μετά να πείτε στην Ευρώπη: ιδού το σχέδιο για τη νέα Ελλάδα και να ζητήσετε την υποστήριξή της». Πρέπει «να πείτε πάμε πίσω στο εθνικό νόμισμα προσωρινά, διαγράψτε το χρέος μας άνευ όρων και θα εφαρμόσουμε ένα βιώσιμο πρόγραμμα ανάπτυξης. Στην Ιρλανδία όπου δεν υπήρχαν οξείες πολιτικές αντιπαραθέσεις αυτό έγινε επί τη βάσει ευρύτερης πολιτικής συναίνεσης».
Κατά την άποψη του Γκάμπριελ Φέλμπερμάιερ, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν καταστροφικό, διότι αμέσως μετά ένα πρόγραμμα βοήθειας θα εξασφάλιζε «ότι δεν θα επικρατήσει το χάος στη χώρα, ώστε να μην οδηγηθούμε σε μαζική ανεργία ή έλλειψη φαρμάκων. Τότε θα δινόταν η ευκαιρία να δημιουργηθεί ένα νέο όραμα για την επάνοδο της χώρας στην ευρωζώνη».
Κατά τον Αυστριακό καθηγητή Οικονομίας όσοι επιμένουν να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη το κάνουν διότι «το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η Ιταλία, η Ισπανία ίσως κι η Γαλλία». «Η κατάσταση εκεί δεν είναι ακριβώς ίδια αλλά είναι κατά βάση όμοια. Ούτε γι΄ αυτούς δεν είναι το σωστό νόμισμα το ευρώ, αλλά ούτε και για τη Γερμανία είναι...», προσθέτει. Ωστόσο δεν τάσσεται υπέρ της κατάργησης του ευρώ, αλλά όπως λέει «θέλουμε να καταστήσουμε την νομισματική ένωση μια ελεύθερη ένωση στην οποία να μπορεί μια χώρα μέλος, σε ορισμένες μόνο ειδικές περιπτώσεις, δεν θα είναι δηλαδή ο κανόνας, να αποχωρεί από το ευρώ, να επαναφέρει το εθνικό της νόμισμα με νέα ισοτιμία και μετά να ξαναμπεί. Απαιτείται όμως γι αυτό μια συντεταγμένη αποχώρηση και βεβαίως η επιτήρηση της διαδικασίας, ώστε η χώρα να επανέλθει στην ευρωζώνη μόνον όταν έχουν εφαρμοστεί οι απαιτούμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».
Πηγή: newsit.gr

25 Οκτ 2016

Η ρύθμιση του χρέους και τα… καθρεφτάκια στους ιθαγενείς

Περισσότερο από επαναρρύθμιση του χρέους της, η χώρα έχει ανάγκη από δραστική καταπολέμηση του κρατισμού, ο οποίος είναι και η κύρια αιτία της κρίσης. Ανάπτυξη θα φέρουν η βιομηχανία και η παιδεία. 
   Γράφει ο Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος. 
Ενώ η Ελλάδα προσπαθεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του τρίτου μνημονίου, απολύτως τίποτε δεν γίνεται στο επίπεδο των αιτίων της βαρύτατης κρίσης που πλήττει τη χώρα. Αυτό δεν είναι δική μας παρατήρηση. Λέγεται και γράφεται από επώνυμους παράγοντες της ευρωπαϊκής ζωής και δημοσιογραφίας, που εκτιμούν ότι το ελληνικό δράμα δεν έχει τέλος. Γι' αυτό και η κρίση συνεχίζεται, παρά τις κάποιες αισιόδοξες, απολύτως θεωρητικές, προβλέψεις.
Με τα σημερινά δεδομένα, κάθε ελληνικό νοικοκυριό οφείλει 96.000 ευρώ δημόσιο χρέος και περίπου άλλα τόσα σε αντίστοιχο ιδιωτικό. Και όσο η ελληνική κοινωνία θα αρνείται να εξέλθει από την ύφεση, γιατί ούτε θέλει ούτε μπορεί, η κατάσταση θα επιδεινώνεται. Εξακόσια δισεκατομμύρια ευρώ χρέος είναι πολύ για μία οικονομία σχεδόν μηδενικής εξωστρέφειας και με έντονα σοβιετικού τύπου δομικά χαρακτηριστικά. Στο μέτρο δε που η οικονομία αυτή θα απομακρύνεται από τους μετασχηματισμούς που οριοθετούν τη νέα διεθνή οικονομική πραγματικότητα, το μέλλον της θα γίνεται ζοφερότερο.
Όμως, παρά την άθλια οικονομική της κατάσταση και την προβληματική κοινωνικο-πνευματική της ωριμότητα, η Ελλάδα έχει δύο σοβαρά πλεονεκτήματα τα οποία μπορεί να αξιοποιήσει προς το συλλογικό όφελος. Το πρώτο ατού είναι το πολύ καλό επίπεδο του ανθρώπινου δυναμικού της. Έπεται το επιχειρείν, το οποίο, αν και κατασυκοφαντείται στη χώρα μας, εν τούτοις διατηρείται σε υψηλά επίπεδα.
Έτσι, στον 21ο αιώνα (που είναι αυτός της γνώσεως και της τέταρτης βιομηχανικής επαναστάσεως -της ψηφιακής), η χώρα κάθε άλλο παρά στερείται θετικών προϋποθέσεων για να μπορέσει με αξιώσεις να σταθεί στα πόδια της. Ωστόσο, για να αξιοποιήσει τα δύο παραπάνω ατού της, είναι ανάγκη να απαλλαγεί το ταχύτερο δυνατό από το ολέθριο καρκίνωμα του κρατισμού.
Είναι επείγον η ελληνική εκπαίδευση και η παραγωγική μηχανή της χώρας να απαλλαγούν από τον θανάσιμο και αποκρουστικό κρατικό εναγκαλισμό. Την Ελλάδα δεν την πνίγουν τα μνημόνια και οι δανειστές της. Την εξοντώνει το παμφάγο, σπάταλο, οπισθοδρομικό και σκοταδιστικό Δημόσιο, που μόνο την ανομία και τη διαφθορά γνωρίζει να εξυπηρετεί.
«Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί στην Ελλάδα είναι παράνομη η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Κανένας δεν μου έχει δώσει μία πειστική απάντηση. Μπορώ να σας πω ότι όταν πηγαίνω στην Τουρκία βλέπω πανεπιστήμια όπως το Κοτς και το Σαμπάντζι, με εξαιρετικές ερευνητικές εγκαταστάσεις και συστήματα πληροφορικής, να συνεργάζονται με όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις στον κόσμο στον τομέα της έρευνας και της ανάπτυξης. Και σκέφτομαι γιατί η Ελλάδα να στέλνει τα καλύτερα μυαλά της για σπουδές στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα τώρα πια να μη γυρίζουν πίσω. Ξέρετε πόσοι πρόεδροι αμερικανικών πανεπιστημίων είναι Ελληνοαμερικανοί πρώτης γενιάς; Ξέρω τουλάχιστον πέντε, σε κορυφαία πανεπιστήμια. Πείτε μου, γιατί να ηγούνται κορυφαίων πανεπιστημίων στις ΗΠΑ και να μη βρίσκονται στην Ελλάδα να διδάσκουν τους νέους;».
Αυτά μας έλεγε στις αρχές Μαρτίου η κυρία Ντέμπορα Γουίν-Σμιθ, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος του Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας των ΗΠΑ, που πριν το καλοκαίρι είχε πάρει μέρος στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών. Για να προσθέσει στη συνέχεια:
«Η λειτουργία του 21ου αιώνα δεν υπάρχει στην Ελλάδα και αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα για το μέλλον της χώρας. Όσο καθυστερεί η προσαρμογή της στις νέες παραγωγικές συνθήκες, τόσο θα βυθίζεται στην ύφεση και στη φτώχεια. Είναι ζωτική η ανάγκη καινοτόμων επενδύσεων στην Ελλάδα. Όμως, το κλίμα αβεβαιότητας που υπάρχει δεν βοηθά την ανάπτυξη του επιχειρείν. Οι μεγάλες εταιρείες που ψάχνουν ανά τον κόσμο για το πού θα επενδύσουν, έχουν πολλές επιλογές για το πού θα στήσουν τα τμήματα έρευνας ή τη γραμμή παραγωγής. Μία ιδιωτική εταιρεία δεν θα επενδύσει στην Ελλάδα με βάση το μέγεθος της εσωτερικής αγοράς, όπως θα έκανε στην Ινδία ή την Κίνα. Άλλα είναι τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας, όπως η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Για παράδειγμα, στον τομέα της πληροφορικής υπάρχουν Έλληνες που βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο με βάση τα διεθνή πρότυπα. Μπορούν να ανταγωνιστούν οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο. Ωστόσο και εκεί πρέπει να αρθούν τα εμπόδια και να διευκολυνθούν οι επενδύσεις».
Αυτά είναι τα μεγάλα και πραγματικά προβλήματα της χώρας. Όσοι τα συσκοτίζουν για να πωλούν καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, δυστυχώς δεν είναι αρκετά ευφυείς για να καταλάβουν ότι θα πέσουν μια μέρα μέσα στον λάκκο που οι ίδιοι σκάβουν.
Παιδεία και βιομηχανία είναι το μέλλον, όχι η αναδιάρθρωση του χρέους. Μία αναδιάρθρωση, εξάλλου, που δεν προβλέπεται παρά μόνον αν υλοποιηθούν στην χώρα μεταρρυθμίσεις οι οποίες να την απελευθερώνουν από τον κρατισμό και τη διαφθορά του.
 euro2day.gr

Χωρίς πολιτική ζεις, χωρίς οικονομία πεθαίνεις… και η Αριστερή μυθολογία

Είναι εκπληκτικό το να παρακολουθείς τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι διαστρέφουν τις λέξεις και τις έννοιες και είναι ακόμη ποιο εκπληκτικό το να παρακολουθείς πόσο ισχυρό και αποτελεσματικό είναι το ψέμα και η παραποίηση της αλήθειας. Πως δηλαδή το ψέμα και η παραποίηση της αλήθειας κατορθώνουν να γίνονται αποδεκτά ως «Η Αλήθεια». Κλασικό παράδειγμα η χρήση του όρου Δημοκρατία από την Αριστερά.
Σχολιάζει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά, έχουμε παραδείγματα μπροστά μας και μάλιστα πολύ κραυγαλέα. Η Αριστερά στην Ελλάδα -και όχι μόνο- έχει κάνει κατάχρηση του όρου Δημοκρατία τον οποίο ξεδιάντροπα έχει καπηλευτεί. Η Δημοκρατία, είτε έμμεση είτε άμεση, είναι ένα Αστικό Πολίτευμα (πλειοψηφικό πολιτικό σύστημα που ήταν δημιούργημα του αρχαίου Αθηναϊκού Κράτους), το οποίο είναι εξ ορισμού αντίθετο με τον Μαρξισμό, που είναι ένα απολυταρχικό πολίτευμα.
Κατά συνέπεια, το να χρησιμοποιεί η Αριστερά στη ρητορική της τον όρο Δημοκρατία και να μιλάει για «δημοκρατικούς αγώνες», είναι σα να επαίρεται η Κου-Κλουξ-Κλαν για τους αγώνες της υπέρ των δικαιωμάτων των μαύρων…
Παρόλα αυτά, η ελληνική κοινωνία έχει αποδεχθεί και αφομοιώσει αυτό το ψέμα σε τέτοιο βαθμό, με αποτέλεσμα να θεωρεί φυσιολογικό και πολιτικά βολικό η Αριστερά να δηλώνει, ότι όποιος δεν είναι Αριστερός είναι εξ ορισμού Φασίστας (άρα μη Δημοκράτης) και κάνει όλους όσοι πιστεύουν στην Αστική Δημοκρατία να νιώθουν ένοχοι και να προσπαθούν να αποτινάξουν από πάνω τους την ανύπαρκτη ρετσινιά του Φασίστα μη Δημοκράτη!
Ας δούμε όμως πιο συστηματικά, πόσο Δημοκρατική είναι η Αριστερά στην πραγματικότητα. Αστική Δημοκρατία σημαίνει ανεκτικότητα, σημαίνει σύνθεση, σημαίνει ποικιλία, σημαίνει σεβασμός στη διαφορετικότητα και σεβασμό στην άλλη άποψη.
Η Δημοκρατία απορρίπτει τη μοναδικότητα έναντι της συλλογικότητας, απορρίπτει τον αυταρχισμό, τον δογματισμό και τον μεσσιανισμό, δηλαδή η Αστική Δημοκρατία είναι το ακριβώς αντίθετο από τα πιστεύω και τις δοξασίες της Αριστεράς.
Διότι όλα τα Αριστερά κόμματα, ανεξαρτήτως των μεταξύ τους διαφορών (διαφορές που μοιάζουν πιο πολύ με τις δογματικές διαφορές Καθολικών/Ορθοδόξων ή Σουνιτών/Σιιτών) έχουν σαν βάση τον Μαρξισμό, δηλαδή τη «Δικτατορία του Προλεταριάτου» και όχι την Αστική Δημοκρατία.
Για να είμαστε όμως δίκαιοι, ο Μαρξισμός ως πολιτικό και κοινωνικό κίνημα υπήρξε μία ιστορική αναγκαιότητα η οποία εμφανίστηκε -κατά την άποψη μου καθυστερημένα- μόλις τον 19 αιώνα. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της Ιστορίας η πλειοψηφία των ανθρώπων έζησε κάτω από απολυταρχικές συνθήκες, όπου ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού (1-3%), δηλαδή η τότε φεουδαρχική αριστοκρατία, ευημερούσε εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
Όταν μετά τη Γαλλική Επανάσταση η αναδυόμενη Μεσαία Αστική τάξη των εμπόρων, βιοτεχνών και βιομηχάνων απέσπασε τον έλεγχο της οικονομίας από τους αριστοκράτες φεουδάρχες, εφήρμοσε έναν άκρατο και ανεξέλεγκτο καπιταλισμό, χωρίς «κανόνες επιχειρείν» και δημιούργησε μία κοινωνική τάξη που ο Μαρξ χαρακτήρισε ως «Λούμπεν Προλεταριάτο», δηλαδή μία πλειοψηφική εργατική τάξη που ζούσε μέσα στην απόλυτη ένδεια και εξαθλίωση.
Μετά τη Ρωσική Επανάσταση του 1917 που ανέτρεψε την τότε καθεστωτική τάξη, το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα που εφαρμοζόταν στην πλειοψηφία των Δυτικών χωρών υπό τον φόβο κομουνιστικής επανάστασης, αναγκάστηκε να εισαγάγει σταδιακά κανόνες στο επιχειρείν, να εφαρμόσει στοιχειώδη προστασία και δικαιώματα στην εργατική τάξη και να παραχωρήσει σε αυτήν έναν αριθμό προνομίων, καθώς επίσης αναγκάστηκε να δεχθεί και μεγαλύτερη διάχυση του παραγόμενου πλούτου προς τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.
Ένας άλλος προπαγανδιστικός μύθος που χρησιμοποιεί η Αριστερά είναι τα «Διεθνή Μονοπώλια», κάτι ομιχλώδες και εν πολλοίς ανύπαρκτο, μιας και τα μονοπώλια… ήταν πάντα κρατικά!
Στην Ελλάδα είχαμε στο παρελθόν το κρατικό Μονοπώλιο του Οινοπνεύματος, του Αλατιού και των Σπίρτων, ως εξασφάλιση των δανειστών μας όποτε πτωχεύαμε (δυστυχώς έχουμε αμαρτωλό παρελθόν στη διαχείριση).
Αντιθέτως με όσα ισχυρίζονται οι Αριστεροί, μονοπωλιακές πρακτικές εφαρμόστηκαν κατά κόρον, ως οικονομικό μοντέλο, από τα Κομμουνιστικά Καθεστώτα και όχι από τις Καπιταλιστικά, μιας και το Μονοπώλιο είναι αντίθετο προς τις αρχές ανταγωνισμού που είναι βασικό συστατικό και θεμελιώδης αρχή μιας Ελεύθερης Οικονομίας.
Στην Ελλάδα, έως και μεταπολεμικά υπήρξαν αφανή ιδιωτικά μονοπώλια (βλ. Μποδοσάκης και όχι μόνο). Για να κάνεις οποιαδήποτε βιομηχανική επένδυση έπρεπε να λάβεις την περίφημη «άδεια σκοπιμότητας» (νομιμοφανείς τρόπος για να ελέγχεις την αγορά) από το τότε Υπουργείο Βιομηχανίας.
Εάν υπήρχε ήδη μία βιομηχανία ανήκουσα σε κάποιον εκλεκτό του κράτους η αίτηση σου απορρίπτετο με συνοπτικές διαδικασίες, με το δικαιολογητικό ότι η μικρή Ελληνική αγορά δεν χωράει και άλλη βιομηχανία του είδους (δέχομαι καλόπιστα ότι πάσα ομοιότης με σημερινά γεγονότα είναι τελείως συμπτωματική… όμως, ακούτε κ.κ. Παππά και Κρέτσο;).
Πάντως, υπήρχε πάντα και μέχρι πρόσφατα ένα μεγάλο φάσμα οικονομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα (Υποδομές, Ενέργεια, Υπηρεσίες κ.λπ.) που ήταν κρατικό μονοπώλιο, κάτι που δεν υφίστατο στις περισσότερες Δυτικές χώρες. Ο λόγος ύπαρξης των περισσοτέρων μονοπωλίων στην Ελλάδα δεν ήταν ιδεολογικός, αλλά καθαρά πολιτικός και ψηφοθηρικός.
Ένας άλλος μύθος είναι το Ηθικό Πλεονέκτημα της Αριστεράς. Το Ηθικό Πλεονέκτημα το οποίο επικαλείται η Αριστερά έχει τόση αξία όση και η Ηθική που επικαλούνται πρώην Πρωθυπουργοί που δεν έκλεψαν ή καταχράστηκαν οι ίδιοι, αλλά εν γνώση τους έκλεψε και καταχράστηκε κατά κόρον το περιβάλλον τους και το επιτελείο τους.
Γιατί το λέω αυτό; Διότι η μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών της Αριστεράς είχε και έχει έμμεση ή άμεση οικονομική σχέση με το διεφθαρμένο Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή το δημιούργημα των κομμάτων που η Αριστερά μέμφεται ως κλέφτες και απατεώνες (κάτι σαν να αγοράζω πράγματα από κλεπταποδόχο).
Είναι όμως ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα ότι η Αριστερά προσέφερε πολλά στην σημερινή κοινωνία, ως κίνημα, ως η αντιπολίτευση και το «χαλινάρι» στον καπιταλισμό. Είναι όμως εξίσου αλήθεια, ότι έσυρε στην οικονομική καταστροφή κάθε χώρα την οποία ανέλαβε να κυβερνήσει (με εξαίρεση μέχρι σήμερα την Κίνα, όπου εφαρμόζεται ένα υβριδικό οικονομικό μοντέλο, μίγμα κρατισμού και καπιταλισμού).
Η άμβλυνση των κοινωνικών διαφορών, η οικονομική άνοδος της εργατικής τάξης και η δημιουργία του σημερινού Κοινωνικού Κράτους στη Δύση, είναι πράγματα που οφείλονται στην Αριστερά και στην πίεση που εφάρμοσε στον αχαλίνωτο Καπιταλισμό. Οι σημερινές όμως συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ο Μαρξ έγραψε το ΚΕΦΑΛΑΙΟ.
Ο σημερινός εργάτης δεν έχει καμία σχέση με τον Λούμπεν Προλετάριο τύπου «της Γης οι Κολασμένοι» της εποχής του Μαρξ. Δυστυχώς, οι Αριστεροί του σήμερα στην Ελλάδα, έχουν μείνει προσκολλημένοι σε κοινωνικές συνθήκες και οικονομικά μοντέλα που δεν υπάρχουν πια και έχουν οι ίδιοι μετατραπεί σε «Ταλιμπάν της πολιτικής», έτοιμοι να τιναχτούν στον αέρα και να συμπαρασύρουν το σύμπαν μαζί τους, στο όνομα μιας κοσμοθεωρίας που δεν εξυπηρετεί πλέον κανέναν σημερινό σκοπό.
Πιστεύω, ότι αυτό εντοπίζεται στη λάθος αντίληψη των Μαρξιστών και εν γένει των Αριστερών, ότι τα πάντα είναι Πολιτική, ενώ η αλήθεια είναι, ότι τα πάντα είναι Οικονομία! Δεν το λέω εγώ αυτό, αλλά η Ιστορία και η πραγματικότητα, η Πολιτική είναι υπηρέτης της Οικονομίας και όχι το ανάποδο. Χωρίς Πολιτική ζεις, χωρίς Οικονομία πεθαίνεις.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν την ιδεολογική ένδεια στην οποία έχει περιέλθει η Αριστερά, γιατί όταν έχεις ισχυρά επιχειρήματα και ιδεολογία με στέρεες βάσεις, δεν χρειάζεται ούτε να χρησιμοποιείς φτηνά συνθήματα και τσιτάτα, ούτε να λες ψέματα, ούτε να καπηλεύεσαι θέσεις αντίθετες προς τα πιστεύω σου.
Αυτό που με εκπλήσσει όμως πιο πολύ, είναι η πολιτική συμπεριφορά εντός και εκτός Βουλής των «συστημικών» κομμάτων, σα να τρέμουν την επιρροή του αντιπάλου, καθώς κατά βάθος αποδέχονται ότι η ιδεολογία του, αυτό τέλος πάντων που παρουσιάζεται ως τέτοιο, ήταν πάντα της μόδας… και συνεχίζει!
Με εκπλήσσει ότι αποφεύγουν μία ιδεολογική αντιπαράθεση με την Αριστερά (μία Αριστερά που έχει αποτύχει κυβερνητικά παγκοσμίως και δεν έχει να παρουσιάσει ούτε μία διαχειριστική επιτυχία η έστω μία επιτυχημένη εφαρμογή της ιδεολογίας της) και δέχεται να σύρεται σε φτηνές και λαϊκίστικες αντιπαραθέσεις που είναι ο προνομιακός χώρος των αριστερών κομμάτων.
Φαίνεται ότι δεν πάσχει μόνο η Αριστερά από ιδεολογική ένδεια αλλά και τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα. 
defence-point.gr