Το πολιτικό σύστημα στη συντριπτική του πλειονότητα, και ιδιαίτερα η σημερινή κυβέρνηση, δείχνει να πιστεύει σε ένα οικονομικό μοντέλο στα όρια της ουτοπίας, σε ένα μοντέλο ανάπτυξης χωρίς ιστορικό προηγούμενο, σε μια οικονομική πολιτική που αντιβαίνει σε οποιαδήποτε οικονομική λογική.
Η σημερινή οικονομική πολιτική είναι μαξιμαλιστική ως προς τους στόχους της αλλά, ταυτόχρονα, σαθρή ως προς τα επιχειρήματα που τη στηρίζουν. Επιδιώκει τα πάντα.
* Επιζητά θέσεις εργασίας χωρίς όμως υιοθέτηση αξιόπιστων αναπτυξιακών πολιτικών, αλλά αντίθετα με επίκληση παρωχημένων - ιδεολογικά διαποτισμένων και ιστορικά αποτυχημένων - οικονομικών συνταγών.
* Διακηρύττει ότι κόπτεται για την ανάπτυξη, ακυρώνοντας ωστόσο την ίδια στιγμή κάθε κυοφορούμενη επένδυση και αποθαρρύνοντας κάθε επιχειρηματικό κίνητρο, με αποτέλεσμα την ανάσχεση κάθε πιθανότητας για ισχνή έστω ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, διαφωνεί με την ΕΕ, γιατί τα προτεινόμενα από αυτή μέτρα είναι «υφεσιακά»!
* Εξαγγέλλει πρόσθετες κρατικές δαπάνες χωρίς όμως να φροντίζει πρώτα για τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και την επίτευξη εσόδων.
* Μιλάει για δημοσιονομική προσαρμογή χωρίς όμως εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα, ο οποίος παραμένει βαθιά «άρρωστος», ενώ την ίδια στιγμή υπόσχεται αναδιανομή του εισοδήματος με τους πλέον διαστρεβλωτικούς τρόπους.
* Ισχυρίζεται ότι πιστεύει στα καλά σχολεία και πανεπιστήμια, προπαγανδίζοντας ωστόσο την ήσσονα προσπάθεια και δαιμονοποιώντας κάθε συζήτηση περί αξιολόγησης, αριστείας και πρώτης γραμμής επιστημονικής έρευνας.
* Ζητά κατανόηση από τους «θεσμούς» και την ΕΕ όταν συστηματικά καλλιεργεί μίσος απέναντί τους και τους κατηγορεί για τις δικές μας φούσκες προσωρινής ευημερίας.
Ακόμα και σήμερα, οι περισσότεροι πολιτικοί μας (απ' όλους τους χώρους και ο καθένας με το δικό του τρόπο) εξακολουθούν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος είναι ο περισσότερο αντι-μνημονιακός.
Ελπίζουμε να διαψευστούμε αλλά, εάν η κατάσταση συνεχιστεί όπως μέχρι σήμερα, τα πράγματα για τη χώρα μας θα εξελιχθούν άσχημα, αν όχι καταστροφικά. Η εμμονή σε μια ουτοπία μεταμφιεσμένη, με ωραιοπάθεια και ναρκισσισμό, σε κάτι «εθνικό», πάντα - όπως αποδεικνύει η ιστορία - καταλήγει άσχημα για όλους τους λαούς.
Και είναι κρίμα. Κρίμα για όλους αυτούς τους ανθρώπους, για όλες αυτές τις γενιές, που χρόνια τώρα εργάζονται σκληρά και αποταμιεύουν για να προκόψουν οι ίδιοι και να αφήσουν κάποιες ευκαιρίες στα παιδιά τους. Αμήχανοι παρακολουθούν με αγωνία τα τεκταινόμενα, προσπαθώντας μάταια να κατανοήσουν πώς είναι δυνατόν το πολιτικό σύστημα να «παίζει» με το μέλλον της χώρας έτσι επιπόλαια.
Η Ελλάδα δεν αποτελεί σήμερα συστημικό κίνδυνο που να απειλήσει τη σταθερότητα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Η όποια αναταραχή προκληθεί από ένα ενδεχόμενο Grexit, προϊόν επιλογής ή ατυχήματος, θα είναι προσωρινή και διαχειρίσιμη από την ΕΕ. Ως εκ τούτου, εάν δεν επιτευχθεί σύντομα μια συμφωνία με τους εταίρους μας, η χώρα θα βρεθεί απελπιστικά μόνη, αποκομμένη από τον ανεπτυγμένο κόσμο, και ολοένα φτωχότερη. Είναι αναγκαίο το πολιτικό σύστημα της χώρας, από όλα τα κόμματα, να συνειδητοποιήσει τις ευθύνες του. Μόνο ευρύτερες συναινέσεις, στη βάση ρεαλιστικών οικονομικών πολιτικών και απολύτως απαραίτητων μεταρρυθμίσεων, απαλλαγμένες από αρτηριοσκληρωτικές ιδεοληψίες, μπορούν να εγγυηθούν για τη χώρα μας ένα ασφαλές μέλλον.
*Οι Γιώργος Οικονομίδης και Αποστόλης Φιλιππόπουλος είναι, αντίστοιχα, αναπληρωτής καθηγητής και καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
TO BHMA
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου