Το μοναδικό σενάριο εξόδου της Ελλάδας από την κρίση φαίνεται πως περνά μέσα από την οικονομική της κατάρρευση.
Μόνο αν δεν καταβληθούν μισθοί και συντάξεις από το δημόσιο, ο μέσος ψηφοφόρος θα δεχτεί να συζητήσει επί του θεμελιώδους προβλήματος της χώρας.
Μόνο τότε η θλιβερή πολιτική ηγεσία που αναλώνεται σε «κοκορομαχίες» για success story και «ζουρνάδες» με «νταούλια» θα καθίσει να προτείνει πρακτικές λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Το θεμελιώδες πρόβλημα της χώρας συνίσταται στο ότι έχουμε 2,7 εκατ. συνταξιούχους και λιγότερους από αυτόν τον αριθμό εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Αν υπολογίσουμε και τις 200-300.000 που έχουν θεμελιώσει δικαίωμα σύνταξης, οι συνταξιούχοι φτάνουν τα 3 εκατ. περίπου. Ακόμη και αν αύριο ως δια μαγείας είχαμε μια επενδυτική έκρηξη στην Ελλάδα και όλοι οι άνεργοι αποκτούσαν εργασία, θα είχαμε 2,5 εκατ. εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα συν 1,5 εκατ. άνεργους, ίσον περί τα 4 εκατ. εργαζόμενους.
Περί τα 4 εκατ. εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είναι αδύνατο να συντηρήσουν 3 εκατ. συνταξιούχους συν 700 χιλ. εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα.
Η μέση σύνταξη στην Ελλάδα είναι περί τα 900 ευρώ το μήνα. Την ίδια ώρα ο μέσος μικτός μισθός φτάνει τα 1.048 ευρώ. Τούτο σημαίνει πως ο μέσος καθαρός μισθός στη χώρα είναι χαμηλότερος από τη μέση σύνταξη.
Κάθε φορά που με καλούν σε τηλεοπτικά πάνελ απέναντι σε πολιτικούς, συνδικαλιστές και άλλα στελέχη του δημόσιου διαλόγου, θέτω αυτό το ερώτημα. Απάντηση δεν λαμβάνω. Οι περισσότεροι μοιάζουν ή παριστάνουν πως ακούν αυτά τα νούμερα για πρώτη φορά. Κάποιοι όντως τα ακούν για πρώτη φορά και ας αποτελούν δημοσιοποιημένα στοιχεία. Βλέπε: Αρνούνται την ύπαρξη του προβλήματος
Παρ’ ό,τι δεν αμφισβητούν τους αριθμούς δεν απαντούν επί του πρακτέου. Γιατί οποιαδήποτε λογική απάντηση περνά από τη διάλυση του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού ως εκπροσώπου αυτής της ασταθούς αναλογίας στην κοινωνία και την οικονομία. Περνά δηλαδή από την πολιτική και επαγγελματική αναίρεσή τους.
Το υψηλό κόστος συντήρησης του συνταξιοδοτικού συστήματος συνεπάγεται υψηλές εισφορές και υψηλούς φόρους.
Το υψηλό κόστος φόρων και εισφορών συνεπάγεται επιβάρυνση του κόστους των θέσεων εργασίας. Καμιά επιχείρηση που τηρεί το νόμο δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική των ξένων. Στα υψηλά αυτά κόστη αν προσθέσουμε και το υψηλότερο ενεργειακό κόστος, το κόστος γραφειοκρατίας, διαφθοράς κλπ. θα συμπεράνουμε πως ο όρος ανταγωνιστικότητα ή δημιουργία παραγωγικού οικονομικού μοντέλου ηχούν μόνο σαν ανέκδοτα.
Η αντιπολίτευση και η κυβέρνηση αγνοώντας τη μεγάλη εικόνα προκρίνουν σαν λύση την πάταξη της φοροδιαφυγής, την οποία υπολογίζουν σε 10-15 δισ. ευρώ δια της ατόπου απαγωγής και του δόγματος «λεφτά υπάρχουν».
Δηλαδή, πόσο είναι τα δημόσια έσοδα επί τοις εκατό του ΑΕΠ κατά μέσο όρο στην Ε.Ε.; Τόσο... Της Ελλάδας είναι κατά τι χαμηλότερα, άρα αν τα φτάσουμε στο μέσο όρο θα λύσουμε το πρόβλημα.
Ποιο είναι όμως το υποκείμενο της φορολόγησης; Είναι τα 3,7 εκατ. συνταξιούχοι και 2,5 εκατ. εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα συν το 1,5 εκατ. άνεργοι του ιδιωτικού τομέα. Ήτοι, φορολογούμε συνταξιούχους για να τους πληρώνουμε τις συντάξεις και ελπίζουμε πως θα έχουμε και περίσσευμα. Κάτι δηλαδή σαν το σκύλο που κυνηγά την ουρά του...
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει εκτεταμένη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα, αλλά πως και η εξάλειψή της δεν λύνει το δομικό πρόβλημα.
Η λύση που έχουν επιλέξει οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια είναι αυτή της μετάθεσης του προβλήματος στο μέλλον, αναλώνοντας τις καταθέσεις μέσω υπερφορολόγησης.
Ο αριθμός των Ελλήνων των οποίων εξαντλείται η φοροδοτική ικανότητα αυξάνεται μήνα με το μήνα. Ξεπερνούν ήδη τα 3 εκατ. Οι ανεξόφλητες οφειλές ξεπερνούν τα 70 δισ. και κάθε μήνα προστίθενται 1 με 1,5 δισ. ευρώ.
Μια λογική λύση
Με βάση τη λογική των αριθμών μια λύση θα μπορούσε να είναι η εξής: Αν μειώσουμε τους συνταξιούχους στα 2 εκατ. με αναστολή των πρόωρων συντάξεων και τους υπαλλήλους του δημοσίου στις 500 χιλ. θα έχουμε αντί 3,7 εκατ. περί τα 2,5 εκατ. συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους.
Με τον τρόπο αυτό θα αυξήσουμε μεν τους ανέργους από το 1,5 εκατ. στα 2,7 εκατ. αλλά θα ξέρουμε πως πρέπει να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας για 2 περίπου εκατ. ανθρώπους. Προσθέτοντας σ’ αυτούς και τα 2,5 εκατ. που έχουν εργασία στον ιδιωτικό τομέα αλλάζουμε τα δεδομένα.
Αν αλλάξουμε ριζικά το ασφαλιστικό σύστημα, καταργώντας για εργαζόμενους και εργοδότες τις ασφαλιστικές εισφορές, θα μειώσουμε δραστικά το κόστος εργασίας και θα δημιουργήσουμε ισχυρά κίνητρα για δημιουργία θέσεων εργασίας. (Θα χρειαστεί βέβαια και σταθερό φορολογικό πλαίσιο, μείωση φόρων, πάταξη γραφειοκρατίας κ.λ.π.).
Το κράτος θα αναλάβει να πληρώνει από τον προϋπολογισμό μια σύνταξη 600 ευρώ για κάθε Έλληνα πολίτη άνω των 65 ή 67 ετών ανάλογα. Αυτό σημαίνει 7.200 ευρώ το χρόνο, επί 2 εκατ. συνταξιούχους, 14,4 δισ. το χρόνο. Το ποσό δεν είναι απαγορευτικό για τα δεδομένα του κρατικού προϋπολογισμού σήμερα. Με υγεία και φάρμακα άλλα 5 δισ., έχουμε λύσει το βασικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Έτσι δεν θα έχουμε ανθρώπους στο δρόμο και θα έχουμε δημιουργήσει τις δυνατότητες δημιουργίας θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Θα αυξήσουμε τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που παράγουν έσοδα πάνω από τα 4 εκατ. και θα διορθώσουμε την ανισορροπία με συνταξιούχους και εργαζόμενους στο δημόσιο. Αυτό φυσικά θα χρειαστεί μερικά χρόνια για να γίνει ομαλά.
Η δημιουργία θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα θα αυξήσει τη ζήτηση για εργαζόμενους και αυτό θα αυξήσει τους μισθούς. Είναι ο μοναδικός τρόπος αύξησης των μισθών με βιώσιμο τρόπο.
Παράλληλα κάθε εργαζόμενος είτε από κοινού με τον εργοδότη είτε μόνος του θα καταβάλλει ασφαλιστικές εισφορές κατά το δοκούν σε ιδιωτικές ασφαλιστικές ή επαγγελματικούς ασφαλιστικούς οργανισμούς για να εξασφαλίσει επιπλέον της εθνικής σύνταξης απολαβές.
Αν τα 600 ευρώ μιας εθνικής σύνταξης σας φαίνονται λίγα, ο δρόμος που ακολουθούμε οδηγεί στην κατάρρευση του συστήματος, την έξοδο από το ευρώ με τελική κατάληξη, συντάξεις Βουλγαρίας, αγοραστικής αξίας 80-100 Ευρώ. Και αυτό μετά από καμιά δεκαετία χάους.
Στην αναλογία 3,7 εκατ. συνταξιούχοι και υπάλληλοι του δημοσίου και 2,5 εργαζόμενοι και 1,5 άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα η απάντηση της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ ποια είναι σήμερα;
Η κυβέρνηση συνεχίζει να δίνει πρόωρες συντάξεις και εφάπαξ... με μόνο στόχο τις επόμενες εκλογές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται 13η σύνταξη και προσλήψεις στο δημόσιο για να αντιμετωπιστεί η ανεργία μέσω της αύξησης της ζήτησης με λεφτά που δεν έχουμε. Όπερ, σε χώρα εισαγωγών χωρίς παραγωγική υποδομή η αύξηση της ζήτησης είναι απάντηση «κουκουρούκου»...
Ο κ. Σταθάκης δήλωσε χθες στο ξένο κανάλι Chanel 4: «Η κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ) θα δημιουργήσει τις θέσεις εργασίας. Αυτή θα φτιάξει το πλαίσιο για δημόσιες επενδύσεις, αλλά ο ιδιωτικός τομέας θα δημιουργήσει περισσότερες θέσεις εργασίας».
Θα κάνει δηλαδή τα 3,7 εκατ. 4 ή 4,5 εκατ., θα αυξήσει συντάξεις και άρα φόρους και το μόνο που θα συμβεί θα είναι η πλήρης κατάρρευση...
Ποτέ κάποιος δεν έχει υποσχεθεί το δρόμο για την πλήρη κατάρρευση τόσο ξεκάθαρα.
Εθνικό σχέδιο
Σε κάθε πολιτισμένη χώρα, αν μη τι άλλο το σύνολο του πολιτικού κόσμου θα καθόταν να αναλύσει το πρόβλημα και εν ανάγκη θα ανέθετε σε μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας να εφαρμόσει λύσεις βιώσιμες.
Μετά θα είχε ξανά την πολυτέλεια να διαφωνήσει για το αν το καράβι θα πρέπει να κινηθεί λίγο αριστερότερα ή λίγο δεξιότερα.
Οι πρόωρες εκλογές και το κλείσιμο της χρηματοδότησης των τραπεζών από την ΕΚΤ και της χώρας από την Τρόικα, απλώς θα επιταχύνουν την κατάρρευση που είναι αναπόφευκτη.
Γι’ αυτό τις επόμενες εβδομάδες και μήνες χρειάζεται προσοχή στη διαχείριση των οικονομικών υποθέσεων των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων και φυσικά των πολιτικών μας υποθέσεων.
Καιροί ου μενετοί...
capital.gr
.jpg)
