29 Νοε 2018

Μανιφέστο ψευδομακεδονισμού- Ζητούν πλήρη αλλοίωση της ελληνικής ιστορίας – Ελληνίδα, μέλος της επιτροπής: «Παραίσθηση η Ελληνική Μακεδονία»

Στο μανιφέστο αλυτρωτισμού των Σκοπιανών και τις απαιτήσεις για διαχωρισμός της Ελλάδας από την Αρχαία Μακεδονία, εντάσσεται και ελληνίδα καθηγήτρια, μέλος της κοινής επιτροπής, η οποία υποστηρίζει πως είναι «παραίσθηση η Ελληνική Μακεδονία».
Η επιχείρηση αλλοίωσης της Ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με απόλυτη υποστήριξη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και άλλων αριστεριστών στην ελληνική επικράτεια.
Οι μαθητές ξεσηκώνονται και δίνουν παράδειγμα πατριωτισμού, ενώ οι πολιτικοί μας μας προδίδουν.
Διπλό χτύπημα έχουμε στην ελληνικότητα της Μακεδονίας από την μικτή επιτροπή για τα σχολικά βιβλία. Ο Σκοπιανός επικεφαλής προωθεί τον ιστορικό διαχωρισμό τη Μακεδονίας από την Ελλάδα. Τις ίδιες απόψεις όμως εκφράζει δημόσια και μέλος της ελληνικής επιτροπής, το οποίο οδηγήθηκε σε παραίτηση.
Ο διπλωμάτης Βίκτορ Γκάμπερ, ο οποίος είναι ο επικεφαλής της σκοπιανής ομάδας στη μικτή επιτροπή για τα σχολικά βιβλία, στα δικά του βιβλια διαχωρίζει την Αρχαία Μακεδονία από την Ελλάδα και μιλά για μακεδονική μειονότητα.

ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ: «ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»

Το χειρότερο για την ελληνική ιστορία όμως είναι ότι αυτά τα πιστεύει και μέλος της ελληνικής ομάδας στην επιτροπή! Η καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Αλεξάνδρα Ιωαννίδου, η οποία χαρακτηρίζει «παραίσθηση» την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Και όλοι αυτοί μαζί θα αλλάξουν τα σχολικά βιβλία ή μάλλον «θα αλλάξουν τα φώτα» στην ιστορία.
«Θα καθίσουμε μαζί να συμφωνήσουμε με ποιο τρόπο τα σχολικά εγχειρίδια θα αντιμετωπίζουν κάποια γεγονότα ώστε να μην προκαλούν καμία εχθρότητα από τις δύο πλευρές» τονίζει και ο Γκάμπερ με τις γνωστές απόψεις
Παρά το σάλο που προκάλεσε τον περασμένο Σεπτέμβριο αμφισβητώντας την ελληνικότητα της Μακεδονίας δημόσια, η Αλεξάνδρα Ιωαννίδου επανέλαβε χθες τα ίδια και χειρότερα με μια ανάρτηση που κατέβασε μετά από λίγες ώρες και στην οποία ανέφερε:
«Η Μακεδονία ΔΕΝ είναι μία και ελληνική. Πως είναι μια φαντασίωση αυτό, ναι το ξαναλέω και θα το ξαναλέω και θα ξαναλέω μέχρι να το εμπεδώσουν όλοι οι απατεώνες και όλοι οι εξαπατημένοι αυτής της χώρας».
Το Star επικοινώνησε με την κυρία Ιωαννίδου η οποία δήλωσε οτι δε μετέχει πια στην Επιτροπή για τα βιβλία.

ΣΚΟΠΙΑΝΟΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ: ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Ο Σκοπιανός επικεφαλής πάντως στο βιβλίο του το όνομα της Μακεδονίας γράφει οτι:
«Οι Μακεδόνες ανήκουν στο «αρχαιότερο» εθνολογικό υπόστρωμα της Μεσογείου. Παρά τη γεωγραφική τους εγγύτητα, οι Μακεδόνες δεν συνδέονται με τους Έλληνες, διότι οι τελευταίοι δεν ανήκουν στο «αρχαιότερο» εθνολογικό υπόστρωμα της Μεσογείου».

ΕΘΝΟΛΟΓΟΙ: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ Ο ΨΕΥΔΟΜΑΚΕΔΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

Εθνολόγοι πάντως διαψεύδουν τους ανιστόρητους ισχυρισμούς των Σκοπιανών, ενώ ο διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών Θεοφάνης Μαλκίδης: «Θέλουν να περάσουν τον ψευδομακεδονισμό και να βάλουν στις διαπραγματεύσεις για τα σχολικά βιβλία να τονίζουν ότι είναι άλλο οι Μακεδόνες και άλλο οι Έλληνες».
Τα βιβλία του Γκάμπερ χρησιμοποιούν οι εθνικιστικές οργανώσεις των Σκοπιανών για να προπαγανδίσουν το αφήγημα της ψευδομακεδονίας και φτάνουν στο σημείο να ισχυριστούν ότι η Θεσσαλονίκη τους ανήκει.

Αναδρομή με στόχο την αυτογνωσία η ιστορική έκδοση "Αχαρναί - Όψεις της Ιστορίας του Δήμου και της πόλης"

Την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018 στην αίθουσα εκδηλώσεων στο Δημαρχείο Αχαρνών, παρουσιάστηκε στους δημότες και κατοίκους του Δήμου Αχαρνών, η ιστορική έκδοση "Αχαρναί - Όψεις της Ιστορίας του Δήμου και της πόλης".
Ο Δήμος Αχαρνών, έχοντας συναίσθηση του χρέους του απέναντι στη μακρόχρονη κληρονομιά του τόπου, προσέφερε στους δημότες και κατοίκους των Αχαρνών μια ιστορική έκδοση, η οποία πέρα από μια ελάχιστη συμβολή στη σύγχρονη πολιτιστική ζωή του δήμου, φιλοδοξεί να είναι μια κιβωτός αυτογνωσίας.
Στον χαιρετισμό του στην εκδήλωση της παρουσίασης της ιστορικής έκδοσης "Αχαρναί - Όψεις της Ιστορίας του Δήμου και της πόλης" ο Δήμαρχος Αχαρνών κ. Γιάννης Κασσαβός ευχαρίστησε, τους Φορείς, τους Συλλόγους και τους απλούς πολίτες του Δήμου Αχαρνών, που συνεργάστηκαν  με την επιστημονική ομάδα που είχε αναλάβει την συγγραφή και επιμέλεια της έκδοσης, καθώς και τον κ. Θανάση Μαρτίνο που ανέλαβε τη χορηγία της.
Στη ομιλία – πρόλογο της παρουσίασης της ιστορικής έκδοσης "Αχαρναί - Όψεις της Ιστορίας του Δήμου και της πόλης" ο Δήμαρχος Αχαρνών κ. Γιάννης Κασσαβός ανέφερε: "Για όλους εμάς τους πολίτες των Αχαρνών, ο τόπος μας, που τον ζούμε και τον αγαπάμε, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την οικογένειά μας, τους φίλους μας, την εργασία μας, την ίδια την ταυτότητά μας. Η Αχαρναϊκή γη, πάνω στην οποία περπατάμε, είναι ποτισμένη με τις μνήμες, τις πράξεις, τις στιγμές δόξας και μόχθου όσων περπάτησαν στην ίδια γη πριν από εμάς.
Λίγα τοπωνύμια έχουν τόσο μακραίωνη ιστορία πίσω τους όσο οι Αχαρνές. Λίγοι πολίτες στην Αττική αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα έχουν το προνόμιο να έχουν γράψει για τους συμπολίτες τους, που έζησαν στην ίδια γη χιλιάδες χρόνια πριν, οι μεγαλύτεροι συγγραφείς της αρχαιότητας: ο Θουκυδίδης, ο Παυσανίας και ο Αριστοφάνης. Λίγοι τόποι σε ολόκληρη την Ελλάδα μπορούν να υπερηφανευτούν ότι όχι μόνο δεν έπαψαν ποτέ να κατοικούνται, αλλά έσφυζαν από ζωή ακόμα και όταν, στα γυρίσματα του χρόνου, άλλα μέρη της Αττικής τα ερήμωναν οι πόλεμοι και οι επιδημίες.
Λίγες πόλεις είχαν την τύχη να εκτείνονται στη σκιά της Πάρνηθας, η οποία με το μοναδικό φυσικό περιβάλλον της έχει δώσει αδιάκοπη ζωή στην τοπική οικονομία τους. Τέλος, λίγοι σύγχρονοι ελληνικοί δήμοι είναι από τους πρώτους και πολυπληθέστερους του σύγχρονου ελληνικού κράτους, με τόσο πολυκύμαντη ιστορία.
Οι Αχαρνές είναι κάτι πολύ περισσότερο από τόπος: Είναι ένα πανόραμα αιώνων. Μαθαίνοντας την ιστορία του τόπου μας εμείς, οι σύγχρονοι Αχαρνείς, μαθαίνουμε ποιοι είμαστε και πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να γράφουμε ιστορία."
Η παρουσίαση της ιστορικής έκδοσης "Αχαρναί - Όψεις της Ιστορίας του Δήμου και της πόλης" έγινε από την Δρ Ιστορίας της Τεχνολογίας και Διδάσκουσας στο ΕΜΠ κας Σοφίας – Αλεξίας Παπαζαφειροπούλου, η οποία είχε την επιστημονική επιμέλεια της έκδοσης, ενώ σύντομο χαιρετισμό απεύθυνε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιλίου Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ.κ. Αθηναγόρας, ο χορηγός της έκδοσης κ. Αθανάσιος Μαρτίνος και ο Πρόεδρος της ΚΕΔΕ και Δήμαρχος Αμαρουσίου κ. Γιώργος Πατούλης. 
Την εκδήλωση της παρουσίασης της ιστορικής έκδοσης "Αχαρναί - Όψεις της Ιστορίας του Δήμου και της πόλης" τίμησαν με την παρουσία τους: οι βουλευτές Περιφέρειας Αττικής κ.κ. Μάκης Βορίδης και Γεώργιος Βλάχος, ο Αντιπεριφερειάρχης  Ανατολικής Αττικής κ. Πέτρος Φιλίππου, ο Αντιπρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου κ. Χάρης Δαμάσκος, του ο πρώην Υπουργός, Βουλευτής και επί 12 έτη Δήμαρχος Αχαρνών κ. Ντίνος Βρεττός, ο πρώην Υπουργός κ. Στάθης Γιώτας συνοδευόμενος από τη σύζυγο του Αρχαιολόγο και Συγγραφέα κ. Μαρία Πλάτωνος Γιώτα, η οποία, είτε μέσω των επιστημονικών εκδόσεων και δημοσιεύσεων της, είτε μέσω του υλικού που παραχώρησε στην επιστημονική ομάδα της έκδοσης, συνέβαλε τα μέγιστα στην υλοποίηση της ιστορικής έκδοσης "Αχαρναί - Όψεις της Ιστορίας του Δήμου και της πόλης".
Παραβρέθηκαν επίσης: ο πρώην Δήμαρχος Αχαρνών κ. Παναγιώτης Φωτιάδης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Αχαρνών κ. Κωνσταντίνος Ρούσσας, η Αντιδήμαρχος Διοίκησης κα Λουΐζα Κοσμίδου, ο Αντιδήμαρχος  Κοινωνικής Πολιτικής κ. Γιώργος Σταύρου, ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας και Ανακύκλωσης κ. Θεόδωρος Συρινίδης, ο Αντιδήμαρχος  Τοπικής Ανάπτυξης και Εξυπηρέτησης του Πολίτη κ. Δημήτριος Γιαννακόπουλος, ο Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος και Πρασίνου κ. Πολύκαρπος Παπαδόπουλος, ο Πρόεδρος Σχολικής Επιτροπής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Κωνσταντίνος Καρυδάκης, η Πρόεδρος Σχολικής Επιτροπής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κα Γεωργία Ευθυμιάδου Τουμανίδη, ο Αντιπρόεδρος της ΑΡΩΓΗΣ κ. Γιάννης Λαγκώνης, καθώς και ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας που ανάλαβε την έκδοση κ. Νίκος Καραμανλής, και η εκπρόσωπος του Δημάρχου Αθηναίων κα Βάλια Αργυρίου.
Εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας παραβρέθηκαν: ο Διοικητής ΔΑΕ Υποπτέραρχος (Ι) κ. Λαμπράκης Δημητρίου, ο Υποστράτηγος της ΕΛ.ΑΣ κ. Κορδολαίμης Παναγιώτης, ο Ταξίαρχος της ΕΛ.ΑΣ κ. Δασκαλάκης Μανόλης, ο Αστυνομικός Διευθυντής κ. Καλόγηρος Χαράλαμπος και ο Διοικητής του 6ου Πυροσβεστικού Σταθμού Αθηνών, Πύραρχος κ. Χρήστος Σπαθούλας.
Στην παρουσίαση της ιστορικής έκδοσης "Αχαρναί - Όψεις της Ιστορίας του Δήμου και της πόλης" παραβρέθηκαν επίσης η Πρόεδρος κα Ρένα Λιόση και μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ιστορικής & Λαογραφικής Εταιρείας των Αχαρνών (ΙΛΕΑ). Η Ιστορική & Λαογραφική Εταιρεία των Αχαρνών, είτε μέσω της συνεργασίας του Διοικητικού Συμβουλίου, είτε μέσω των μελών της, όπως ο Ιστορικός κ. Δημήτρης Γιώτας, προσέφεραν πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό για την υλοποίηση της έκδοσης.
Εκπροσωπώντας συλλόγους και φορείς του Δήμου Αχαρνών, παραβρέθηκαν επίσης: η Πρόεδρος του ΕΠΙΣΚΗΝΙΟΥ κα Μαρία Μίχα, ο Πρόεδρος του Παραρτήματος Αχαρνών και Φυλής της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας κ. Καζανάς Βασίλης, η Πρόεδρος της Ένωσης Ηπειρωτών Αχαρνών κα Καράλη Μελπομένη, η Γραμματέας της Λαογραφικής Εταιρείας Θρακομακεδόνων κα Ζησίμου Αργυρώ, η Πρόεδρος Ε.Ο.Σ Αχαρνών κα Μπάλλιου Εύα, ο Αντιπρόεδρος του Συλλόγου κατά της Εγκληματικότητάς κ. Κουλόγιαννης Γιώργος, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Θεσσαλών Αχαρνών κ. Κοσσιωρής Κωνσταντίνος, ο Πρόεδρος του Αχαρναϊκού κ. Μιχάλης Τσορπατσίδης, ο Πρόεδρος του Αθλητικού συλλόγου Αχαρνής κ. Κλήμης Κολιός, ο Πρόεδρος της Κοινοπραξίας Ανθοκομικών Συνεταιρισμών Ελλάδος (ΚΑΣΕ) κ. Δημήτρης Καλογράνης, και ο Αιδεσιμώτατος Πρεσβύτερος του Ιερού Ναού Αγ. Κων/νου και Ελένης Κάτω Αχαρνών κ. Μιχαήλ Τσιρώνης.
Μετά το πέρας της εκδήλωσης όλοι οι παρευρισκόμενοι παρέλαβαν από ένα αντίγραφο της  ιστορικής έκδοσης "Αχαρναί - Όψεις της Ιστορίας του Δήμου και της πόλης", πολλοί εκ των οποίων ζήτησαν ιδιόχειρη αφιέρωση της έκδοσης από τον Δήμαρχο Αχαρνών.  
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οι Πομάκοι «βάζουν τα γυαλιά» στον Α.Τσίπρα - Πιο... «εθνίκια» από τους ΣΥΡΙΖΑίους (φωτό)

Οι Πομάκοι μαθητές "βάζουν τα γυαλιά" στους ΣΥΡΙΖΑίους και στον Α.Τσίπρα. Αποδεικνύονται πιο... "εθνίκια" Απ' άκρη σε άκρη όλη την Ελλάδα γιγαντώνεται ο μαθητικός ξεσηκωμός για την Μακεδονία.
Στον αγώνα για μπήκαν και τα Πομακοχώρια στέλνοντας ηχηρό μήνυμα μέχρι την Αγκυρα. Η ελληνική νεολαία ενώνεται.
Ταυτόχρονα με ένα συγκλονιστικό βίντεο οι μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου Αμαρουσίου δίνουν την δικιά τους απάντηση. Δείτε παρακάτω τα Ελληνόπουλα να τραγουδούν για την Μακεδονία.
Σαν "κεραυνός" έπεσε ακόμη και στην Αγκυρα η είδηση ότι οι μαθητές λυκείου Γλαύκης στα πομακοχώρια κάνουν κατάληψη στο όνομα της Μακεδονίας.
Tο θρακιώτικο ιστολόγιο tourkikanea.gr που δημοσίευσε φωτογραφίες από την κατάληψη των Πομάκων μαθητών στο σχολείο της Γλαύκης.  Ηχηρό μήνυμα από  την ελληνική μουσουλμανική μειονότητα...
Πάντως, σίγουρα δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι οι μαθητές στα Πομακοχώρια ξεσηκώθηκαν από μέλη της Χρυσής Αυγής.
Δείτε τις φωτο:
“Η Μακεδονία είναι Ελληνική από τους μαθητές των λυκείων της Αρναίας”
Παντού σε όλη την επικράτεια την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου βροντοφώναξαν οι μαθητές “Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ” 
Έτσι και στην πόλη της Αρναίας τα λύκεια οργάνωσαν πορεία  μαζί με τους καθηγητές τους για να υπερασπιστούν τα ιστορικά εδάφη που πατούν και να δώσουν ένα μήνυμα στο μόρφωμα που μας κυβερνά ότι η προδοσία δεν θα περάσει.
Εκατοντάδες ήταν οι φωνές των παιδιών που τις ένωσαν και βροντοφώναξαν υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας, στο ειρηνικό συλλαλητήριο.
Αυτά τα νέα παιδιά έστειλαν, με τη φωνή τους και μόνο, το δικό τους ξεκάθαρο μήνυμα προς την ηγεσία της χώρας, καλώντας τον πρωθυπουργό και την ελληνική Βουλή να μην προχωρήσουν στην επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Υπό κατάληψη για την Μακεδονία όλα τα γυμνάσια Και λύκεια της Ξάνθης
Κλειστά είναι από το πρωί τα σχολικά συγκροτήματα
1o Γενικό λύκειο Ξάνθης
4ο και 6ο Γυμνάσιο,
3ο Γενικό Λύκειο Ξάνθης
2ο ΕΠΑΛ
1ο Γυμνάσιο Ξάνθης
1ο ΕΠΑΛ
4ο Γενικό Λύκειο Ξάνθης
5ο Γυμνάσιο Ξάνθης
Μοναδική εξαίρεση το 2ο ΓΕΛ στο οποίο οι καθηγητές αποφάσισαν σήμερα να πάει εκδρομή!!!
Δείτε φωτογραφίες 

Γιατί οι φτωχοί στις περισσότερο ελεύθερες χώρες έχουν 8 φορές μεγαλύτερα εισοδήματα απ’ ό,τι στις λιγότερο ελεύθερες;

Του Βαγγέλη Ανδρέου
Όσοι ενδιαφέρονται για τον κλασικό φιλελευθερισμό θα έχουν ακούσει την αριστερή αφήγηση ότι οι ελεύθερες αγορές υπονομεύουν τη δημοκρατία και κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους. Όσοι διαιωνίζουν αυτά τα ψεύδη, συχνά περιγράφουν τους υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς ως υπερασπιστές των άπληστων πλουσίων, χαρακτηρίζοντας ταυτόχρονα τους σοσιαλιστές ως ήρωες που αγωνίζονται για το κοινό καλό, που τολμούν να αμφισβητήσουν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και να προστατεύσουν τους φτωχούς. Πρόκειται για μια ωραία αλλά επικίνδυνα ανακριβή ιστορία, που εύκολα καταρρίπτεται αν αντί για μύθους, δούμε τα δεδομένα.
Ας εξετάσουμε λοιπόν πώς επηρεάζει η οικονομική ελευθερία το εισόδημα των φτωχών. Σύμφωνα με τον Δείκτη Παγκόσμιας Οικονομικής Ελευθερίας του Ινστιτούτου Fraser για το 2018, το ποσοστό του εισοδήματος που κερδίζει το φτωχότερο 10% του πληθυσμού δεν επηρεάζεται ιδιαίτερα από τον βαθμό της οικονομικής ελευθερίας της εκάστοτε χώρας. Το πραγματικό όμως εισόδημα του φτωχότερου 10% στις περισσότερο οικονομικά ελεύθερες χώρες είναι 8 ολόκληρες φορές μεγαλύτερο από το εισόδημα εκείνων που ζουν στις λιγότερο οικονομικά ελεύθερες χώρες. Αυτό σημαίνει πως σε χώρες με χαμηλότερους φόρους, λιγότερες ρυθμίσεις και ισχυρότερη νομοκρατία, οι φτωχοί είναι στην πραγματικότητα πολύ πλουσιότεροι.
Σχεδόν ακούει κανείς την απάντηση των καλόπιστων κολλεκτιβιστών: “Ναι, αλλά ο νεοφιλελευθερισμός θα οδηγήσει στην κατάρρευση της δημοκρατίας”. Πρόκειται για ένα περίεργο επιχείρημα, ιδίως όταν το εκφέρουν όσοι υπερασπίζονται πολιτικούς όπως ο Νικολάς Μαδούρο φορώντας μπλουζάκια με τον Τσε Γκεβάρα. Ας δούμε όμως πάλι τα δεδομένα: ο Δείκτης Δημοκρατίας είναι μια ετήσια έκθεση του Intelligence Unit του Economist που κατατάσσει 167 χώρες βάσει της δέσμευσής τους έναντι δημοκρατικών αξιών όπως η εκλογική διαδικασία, η πολυφωνία, οι ατομικές ελευθερίες, η λειτουργία του κράτους, η πολιτική συμμετοχή και η πολιτική κουλτούρα.
Από αυτές τις 167 χώρες, μόνο οι 19 χαρακτηρίζονται “πλήρεις δημοκρατίες” - και οι περισσότερες από αυτές ανήκουν στις 30 χώρες με τις καλύτερες επιδόσεις στον Δείκτη Παγκόσμιας Οικονομικής Ελευθερίας (με την εξαίρεση της Σουηδίας και της Ισλανδίας, που κατατάσσονται στην 43η και 59η θέση, έχοντας όμως οικονομίες προσανατολισμένες στην αγορά και ισχυρή νομοκρατία). Αυτός ο συσχετισμός διαβάζεται και ανάποδα: Οι περισσότερες απολυταρχικές χώρες (με την εξαίρεση του Κατάρ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων) είναι και οικονομικώς ανελεύθερες και ανήκουν είτε στο τρίτο, είτε στο τέταρτο τεταρτημόριο οικονομικής ελευθερίας. Συγγνώμη λοιπόν φίλοι από την αριστερά: η μεγαλύτερη οικονομική ελευθερία συσχετίζεται εμπειρικά με περισσότερα πολιτικά δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες, και το αντίστροφο.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Μια απάντηση μας δίνει ο Μίλτον Φρίντμαν στο βιβλίο του Καπιταλισμός και Ελευθερία του 1962: “Για να υπερασπιστούν οι άνθρωποι κάτι, θα πρέπει πρώτα να μπορούν να διασφαλίσουν τα προς το ζην. Αυτό ήδη εγείρει ένα πρόβλημα σε μια σοσιαλιστική κοινωνία όπου όλες οι δουλειές βρίσκονται υπό τον άμεσο έλεγχο των πολιτικών αρχών”.
Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική χωρίς οικονομική ελευθερία. Αυτό η θέση δεν αμφισβητείται ούτε από την αριστερά. Όπως έγραψε ο Λέων Τρότσκι στην Προδομένη Επανάσταση: “Σε μια χώρα όπου ο μόνος εργοδότης είναι το κράτος, η διαφωνία σημαίνει αργή λιμοκτονία. Η παλιά αρχή ει τις ου θέλει εργάζεσθαι, μηδέ εσθιέτω αντικαθίσταται από μια νέα: όποιος δεν  υπακούει, δεν θα φάει”.
Οι σοσιαλιστές κάνουν λάθος. Η αφήγησή τους είναι λάθος. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Οι ελεύθερες αγορές όχι μόνο κάνουν τους ανθρώπους πλουσιότερους, αλλά οδηγούν σε περισσότερα πολιτικά δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες. Το βάρος της απόδειξης ανήκει πλέον στην απέναντι πλευρά - όσοι θέλουν να περιορίσουν την ελευθερία και να καταφύγουν στη βία οφείλουν να αποδείξουν πως έχουν δίκιο.
Όσοι θέλουν να παίρνουν τις δικές τους οικονομικές αποφάσεις για το πώς θα ξοδέψουν τον μισθό τους δεν θα πρέπει να χρειάζεται να παρακαλούν για την άδεια του κράτους. Αντί για δεδομένα, το μόνο που βλέπουμε από τους κολλεκτιβιστές είναι ψέματα και ανήθικους συσχετισμούς της ελεύθερης αγοράς με φασιστικά καθεστώτα που βασίζονται σε συναισθήματα χωρίς βάση στην πραγματικότητα.
Εμείς μπορούμε να αποδείξουμε το γιατί η ελευθερία και η μη βία έχουν ζωτική σημασία. Αυτοί μπορούν να αποδείξουν το αντίθετο;

--
Ο Βαγγέλης Ανδρέου σπουδάζει πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και οικονομικά στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας. Είναι τοπικός συντονιστής των European Students for Liberty.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 19 Νοεμβρίου 2018 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης”.

Σε αυτούς χτίζουμε Τζαμιά!

Μας είπανε, ότι για να προχωρήσουμε κοινωνικά, πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος το παρελθόν.
Μας είπαν ότι πρέπει να ξεχάσουμε ακόμα και το πρόσφατο παρελθόν. Να ξεχάσουμε την εγκληματική συμπεριφορά των Τούρκων. Σε πολιτικό επίπεδο, Ελλάδα-Τουρκία έχουν… μονιάσει. Οι απλοί πολίτες όμως, δεν μπορούν να δεχθούν αυτή την φιλία. Το αίμα είναι ακόμα ζεστό, συνηθίζουμε να λέμε και άδικο δεν έχουμε.
Αυτό δεν σημαίνει, ότι επιθυμούμε τον αφανισμό του τουρκικού λαού, ο οποίος δεν είναι και τόσο τουρκικός, αφού πολλοί κάτοικοι στην Τουρκία, έχουν ελληνικό αίμα.
Το πρόβλημα το έχουμε με τους ακραίους Μουσουλμάνους που είχαν και έχουν την εξουσία στην γειτονική χώρα. Οι λίγοι έχουν τον έλεγχο και αυτοί οι λίγοι, να είστε σίγουροι ότι δεν βλέπουν την Ελλάδα με καλό μάτι.
Το ότι οι γείτονές μας, δεν μας…συμπαθούν είναι γνωστό και προφανώς δεν μας προκαλεί καμία εντύπωση, αυτό το γεγονός.

Αυτό που μας ενοχλεί ιδιαίτερα όμως, είναι το εξής:
Η ελληνική ηγεσία, κάνει τα πάνα ώστε να ευχαριστήσει τους Τούρκους. Φτιάχνουμε Τζαμιά, δίνουμε το δικαίωμα στους Μουφτήδες της Θράκης, να αλωνίζουν στην κυριολεξία και να κάνουν προπαγάνδα και γενικότερα κρατάμε ουδέτερη στάση απέναντι στην Τουρκία, η οποία μας προκαλεί με κάθε τρόπο.
Εμείς σεβόμαστε τα ήθη και τα έθιμα των Τούρκων. Σεβόμαστε την Θρησκεία τους αν και εξαιτίας τους, έχουμε περάσει πολλά.
Οι Τούρκοι όμως σέβονται την πίστη μας και τα έθιμά μας;

Οι Τούρκοι δεν σέβονται τις εκκλησίες μας και σίγουρα δεν σέβονται τον πόνο μας. Βέβαια τον πόνο μας τον προκάλεσαν οι ίδιοι, οπότε δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι διαφορετικό.
Εμείς όμως, τι κάνουμε;
Για ποιο λόγο ανεχόμαστε τα πάντα;

Κοπέλα γελάει πριν την ένατη έκτρωσή της - Μετά βλέπει το εκτρωθέν μωρό της

Το βιβλίο της Άμπυ Τζόνσον (Abby Johnson), με τίτλο: «Οι Τοίχοι μιλούν: Τέως υπάλληλοι κλινικών εκτρώσεων διηγούνται τις ιστορίες τους», συγκεντρώνει μαρτυρίες από «πρώτο χέρι», από υπαλλήλους που εργάζονταν σε κλινικές εκτρώσεων. Οι ιστορίες ποικίλλουν στη θεματολογία τους, αλλά κάθε μία από αυτές είναι μία ανάμνηση από υπαλλήλους των εκτρώσεων, που δεν μπόρεσε να τις αποχωριστεί ακόμα και όταν έφυγε.
Μία από αυτές τις ιστορίες, έχει τίτλο: «Τακτικοί Ταξιδιώτες» ( σ.μ. λογοπαίγνιο από τις λέξεις Frequent Flyers, που εννοούν τους ταξιδιώτες που χρησιμοποιούν σε τακτική βάση αεροπλάνα για τις μετακινήσεις τους και επιβραβεύονται από τις αεροπορικές εταιρείες με διάφορα προνόμια) αναφέρεται σε μια νεαρή γυναίκα που είχε στο ιστορικό της εννέα (9) εκτρώσεις.
Ο αφηγητής παραμένει ανώνυμος, διευκρινίζει πως οι γυναίκες που κατέφθαναν στην κλινική περισσότερες από μία φορές, έχοντας στο ιστορικό τους  πολλαπλές εκτρώσεις, είχαν λάβει από το προσωπικό το προσωνύμιο «Τακτικοί Ταξιδιώτες». Παρά το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι σε εγκαταστάσεις  που πραγματοποιούνταν εκτρώσεις, ήταν προσηλωμένοι στην προώθηση και την διάπραξη των εκτρώσεων, κάποιοι από αυτούς είχαν επικριτικά αισθήματα έναντι αυτών των «Τακτικών Ταξιδιωτών».
Η υπάλληλος της κλινικής εκτρώσεων, αναφέρει:
Όταν η Άντζι περπατούσε διαμέσου των χώρων της κλινικής για την ένατη επέμβαση (έκτρωση), ακόμη και όσοι υπάλληλοι λάμβαναν τον μισθό τους ακριβώς από αυτές τις εκτρώσεις, κουνούσαν το κεφάλι τους, με απορία και έλεγαν: «Αλήθεια; Σοβαρά;»...
Παρά το γεγονός ότι ήταν ενάντια στην προσωπική μου ιδεολογία, επιθυμούσα η Άντζι να επιδείξει έστω ένα δείγμα μεταμέλειας. Δεν περίμενα τέτοιου είδους συμπεριφορά από τις αναρίθμητες γυναίκες που είχαν να παρουσιάσουν δύο, τρεις ή ακόμη και τέσσερις εκτρώσεις. Αλλά εννέα; Αυτό θα δικαιολογούσε τουλάχιστον μια ελαφρά υποψία μετάνοιας ή έστω μια μικρή γεύση από παλαιομοδίτικη ντροπή...
Η Άντζι δεν έδειξε κανένα ίχνος ενοχής ή οποιουδήποτε είδους δυσαρέσκειας, όταν ήρθε στην κλινική εκτρώσεων. Γελούσε κατά τη διάρκεια της πρώτης έκτρωσής της, καθώς επίσης και κατά τη διάρκεια κάθε επόμενης έκτρωσης. Δεν διέφερε στο παραμικρό όταν έφθασε για την ένατη έκτρωση. Η δε υπάλληλος της εκτρωτικής κλινικής περιέγραψε τη συμπεριφορά της λεπτομερώς:
«Έμοιαζε να θεωρεί τις επισκέψεις της στην κλινική μας, ως μια ευκαιρία να παρουσιάσει ένα “απροετοίμαστο” θεατρικό έργο, μια κωμωδία. “Δεν μπορείτε απλώς να φωτοτυπήσετε την καρτέλα μου κι εγώ απλώς να προσθέσω τις ημερομηνίες;”, πρότεινε αστειευόμενη. Όταν επιτέλους ολοκληρώθηκε η σύνταξη των διαδικαστικών εγγράφων, η Άντζι δοκίμαζε να αστειευτεί με τα κορίτσια που υπήρχαν στο θάλαμο αναμονής. Τις διαβεβαίωνε ότι «δεν είναι τίποτε σπουδαίο. Το έχω ξανακάνει άλλες οκτώ φορές, και δεν έχω καθόλου μετανιώσει»
Αν και δεν μπορούσα να παρέμβω, η ελαφρότητα της Άντζι μου προκαλούσε μεγάλη αποστροφή. Δεν έδειξε καμία ενοχή ή μεταμέλεια οποιουδήποτε είδους.
Στη διάρκεια των ετών, είχα παρηγορήσει και είχα κρατήσει τα τρεμάμενα χέρια πολλών γυναικών που πλησίαζαν το χειρουργικό τραπέζι με φόβο. Κάποιες έκλαιγαν και γράπωναν το χέρι μου τόσο έντονα, έως του σημείου να πονάω. Άλλες κρατούσαν στο στέρνο τους τη Βίβλο και με το στόμα τους έλεγαν δυνατά προσευχές ζητώντας συγχώρεση, πριν ακόμη ο γυναικολόγος που θα έκανε την έκτρωση, αρχίσει το έργο του και ενώ τα μωρά τους ήταν ακόμη ασφαλή στη μήτρα τους. Πολλές φορές γυναίκες ανέβαιναν στο χειρουργικό τραπέζι, παραμένοντας ακίνητες, χωρίς καμία ανταπόκριση κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Ψυχικά, ήταν εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά. Και από την άλλη πλευρά ήταν η Άντζι.  H Άντζι ούτε καν προσπάθησε ποτέ να δώσει μια εξήγηση. Όταν προσπαθούσαμε να συζητήσουμε μαζί της ζητήματα ελέγχου των γεννήσεων (σ.μ. αντισύλληψης – οικογενειακού προγραμματισμού, πνευματικός απόγονος της «επιστήμης» της ευγονικής), με την απόπειρα να καθορίσουμε ένα ραντεβού για μια πιο συστηματική ανάπτυξη του ζητήματος, τότε απλώς θα χαμογελούσε και αρνιόταν ευγενικά με μια απλή κίνηση του χεριού της.
Η Άντζι χρησιμοποιούσε την έκτρωση, ως «αντισύλληψη», μη ενδιαφερόμενη να μάθει για κάποια άλλη μέθοδο. Ίσως θα κατέληγε να κάνει άλλες εννέα εκτρώσεις, αλλά τότε κάτι συνέβη.
Οπωσδήποτε η Άντζι είχε υπόψη της τη ρητορική υπέρ των εκτρώσεων. Με βεβαιότητα φαίνεται πως είχε ακούσει ότι η έκτρωση, απλώς αφαιρεί μια μικρή μπάλα από κύτταρα, ένα κομμάτι ιστού ή μια μη ολοκληρωμένη μάζα. Αλλά μετά την ένατη έκτρωση, ήταν περίεργη και επιθυμούσε να δει με τα ίδια της τα μάτια αυτό τον «ιστό». Ζήτησε από τον υπάλληλο που συμμετείχε στην έκτρωση να της δείξει τα υπόλοιπα, που είχαν προκύψει από την έκτρωση, και αυτός συμμορφώθηκε. Στις 13 εβδομάδες το μωρό της ήταν πλήρως διαμορφωμένο.
Προηγήθηκε μια συζήτηση για το πώς θα παρουσιάζαμε τα κομμάτια. Ήταν μήπως καλύτερο να τα αραδιάσουμε όλα μαζί σε έναν άμορφο σωρό, ούτως ώστε κανένα από αυτά να μην είναι αναγνωρίσιμο ή μήπως όφειλα να τα παραθέσω με σειρά και τάξη, όπως πράττουμε συνήθως, ώστε να βεβαιωθούμε ότι κανένα από τα κομμάτια του μωρού δεν λείπει (σ.μ. να καθίσταται σίγουρο ότι έχει καθαριστεί η μήτρα και να αποφευχθούν επιπλοκές και μολύνσεις). Δεν υπήρχε κανένα πρωτόκολλο σε ένα τέτοιο συμβάν, για το λόγο αυτό κατέληξα να «συναρμολογήσω» τα κομμάτια ένα – ένα μαζί.
Η αντίδραση της Άντζι δεν ήταν αυτή που ανέμενε ο υπάλληλος της κλινικής.
«Ευχαριστώ» είπε, με το χαμόγελο – σήμα κατατεθέν να εξακολουθεί να καλύπτει το πρόσωπό της. Όταν τα μάτια της ταξίδεψαν στο περιεχόμενο του τραπεζιού, αυτή αιφνιδιάστηκε απότομα και για πρώτη φορά από όταν είχε φθάσει στην κλινική, η Άντζι ήταν πλήρως  σιωπηλή. Λίγες στιγμές αργότερα ολόκληρο το σώμα της άρχισε αν τρέμει και τα λεία καφετιά χέρια της ανατρίχιασαν.
Όταν άπλωσε το χέρι της για να ακουμπήσει το νεκρό σώμα, προσπάθησα να τραβήξω το δίσκο με τα υπολείμματα μακριά. Αλλά μου άρπαξε τον καρπό και με σταμάτησε. Είμαστε αμφότερες σιωπηλές για λίγες στιγμές, ενώ αυτή εξακολουθούσε να κοιτάζει με απορία το περιεχόμενο του δίσκου. Οπισθοχώρησα ένα βήμα και η Άντζι έπεσε μπροστά, στα γόνατά της, κρατώντας ακόμη με τα δάκτυλά της τον καρπό μου . Οι άλλες συνάδελφοι στο δωμάτιο της ανάνηψης άρχισαν να αντιλαμβάνονται τι σύμβαίνει, και ο βαθμός δυσφορίας μου άρχισε να ανεβαίνει εκθετικά.
Αντιλαμβανόμενη το λάθος της η υπάλληλος, προσπάθησε επανειλημμένως να απομακρύνει το δίσκο με τα ματωμένα ανθρώπινα μέλη. Αλλά η Άντζι κρατούσε σφιχτά τα υπολείμματα του παιδιού της, μη επιτρέποντας στην υπάλληλο της κλινικής να τα απομακρύνει από τα χέρια της.
Συμπληρώνει δε ο υπάλληλος:
Παρέμεινε ακίνητη, παγωμένη στο πάτωμα της κλινικής. «Αυτό είναι ένα μωρό», αναφώνησε, με τη φωνή της μόλις να διακρίνεται. «Αυτό ΗΤΑΝ το ΔΙΚΟ ΜΟΥ μωρό», πρόσθεσε. Η ένταση της φωνής της αυξανόταν σταθερά, όπως ένας χείμαρρος λέξεων που ξεχυνόταν από το στόμα της, λέξεις που έκαναν κάθε υπάλληλο να μην αισθάνεται καθόλου άνετα. «Τι έκανα; Τι έκανα;» επαναλάμβανε διαρκώς, ξανά και ξανά και αναλύθηκε σε κλάματα. Κάποια από τα κορίτσια στην αίθουσα ανάνηψης άρχισαν να κλαίνε μαζί της. Άλλες κάλυψαν το πρόσωπό τους με τα χέρια τους ή έκρυψαν τα κεφάλια τους πίσω από τα κρεββάτια.
Εν τέλει οι υπάλληλοι της κλινικής  κατάφεραν να αποσπάσουν το δίσκο από την Άντζι. Τότε πραγματικά ξέσπασε με υστερία. Κάποιοι προσπάθησαν να την ηρεμήσουν. Ματαίως όμως.
Οι συνάδελφοί μου έσπευσαν στο πλευρό μου, προσπαθώντας να ηρεμήσουν την Άντζι. Έπειτα από μερικά λεπτά, ήταν πλέον προφανές ότι δεν επρόκειτο να ηρεμήσει. Ούτε καν μπορούσαμε να τη σηκώσουμε από το πάτωμα. Αφού το συζητήσαμε επί τόπου, αποφασίσαμε να τη σύρουμε μέχρι το μπάνιο, με την ελπίδα ότι τουλάχιστον η βαριά πόρτα θα περιόριζε τον θρήνο της, έως ότου αποφασίσουμε πώς έπρεπε να πράξουμε.
Η Άντζι κουνούσε σπασμωδικά τα χέρια και τα πόδια της και οι κραυγές της ήταν ασταμάτητες, καθώς την τραβούσαμε στο διάδρομο προς το  χωλ. Χωρίς αμφιβολία υπήρξαμε ένα περίεργο θέαμα για τις υπόλοιπες κοπέλες που βρίσκονταν στο θάλαμο ανάνηψης. Τελικά καταφέραμε να περιορίσουμε την πανικόβλητη Άντζι στο μπάνιο και κλείσαμε την πόρτα. Πρότεινα να την συνεφέρουμε, ρίχνοντας κρύο νερό στο πρόσωπό της, μήπως και καταφέρει και ανασυγκροτήσει τη σκέψη της και τα συναισθήματά της. Ο θρήνος της, ήταν πλέον αισθητά πιο υποτονικός, εξακολουθούσε όμως να είναι εύκολα αντιληπτός, αφού δεν μπορούσε να κρυφθεί τελείως από την κλειστή πόρτα.
Τότε η Άντζι άρχισε να εκλιπαρεί τους υπαλλήλους να της επιτρέψουν να πάρει μαζί της, στο σπίτι της, το κομματιασμένο μωρό της. Δεν ήθελε να αποχωριστεί το παιδί της, παρά το γεγονός ότι ήταν πλέον νεκρό. Παρακαλούσε τους υπαλλήλους να ενδώσουν, αφήνοντάς την να πάρει μαζί της το μωρό. Αυτοί όμως αρνήθηκαν. Εξακολούθησε να θρηνεί με λυγμούς στο μπάνιο, αναστατώνοντας τη λειτουργία ολόκληρης της εγκατάστασης της κλινικής.
Οι υπάλληλοι που εργάζονταν στις εκτρώσεις, εντόπισαν στα έγγραφα του ιατρικού της φακέλου, ποιο ήταν το τηλέφωνο έκτακτης ανάγκης, στο οποίο έπρεπε να απευθυνθούν σε περίπτωση επιπλοκής της εγχείρησης που έθετε σε κίνδυνο τη ζωή της. Κάλεσαν τον τηλεφωνικό αριθμό, στον οποίο απάντησε ο τότε σύντροφός της, το αγόρι της. Ήρθε στην κλινική και χρειάστηκε 45 ολόκληρα λεπτά να πείσει την Άντζι να βγει από το μπάνιο. Αμφότεροι αναχώρησαν από την κλινικ, μέσα σε δάκρυα.
Η Άντζι δεν επέστρεψε στην κλινική ποτέ ξανά. Η μάρτυρας της ιστορίας αυτής δεν γνωρίζει τι απέγινε η κοπέλα. Ασφαλώς η πορεία που διαγραφόταν μπροστά της, μετά τη συνειδητοποίηση της ευθύνης για τον θάνατο 9 δικών της παιδιών, θα είναι γεμάτη αγωνία. Μπορούμε μόνο να ελπίσουμε ότι θα καταφέρει να θεραπευτεί από τα ψυχικά της τραύματα.
Στο εξής, η κλινική εκτρώσεων έθεσε κανονισμό που τηρείται απαρέγκλιτα, ποτέ να μην επιδεικνύονται τα εκτρωθέντα σώματα των εμβρύων στις γυναίκες. Στο κάτω-κάτω της γραφής, μία παρόμοια σκηνή όπως αυτή της Άντζι, θα περιόριζε τη δραστηριότητα της κλινικής και θα επηρέαζε αρνητικά τα κέρδη της. Περισσότερες γυναίκες θα αντιλαμβάνονταν την ανάπτυξη των εμβρύων, και θα επέρχετο πτώση στον αριθμό των εκτρώσεων. Με σκοπό να επιτύχουν την απρόσκοπτη λειτουργία, σε εντατικούς και επικερδείς ρυθμούς, η κλινική απαγόρευσε σε κάθε γυναίκα τη δυνατότητα να δει με τα μάτια της τα νεκρά σωματάκια, των εκτρωθέντων μωρών.
Λίγο καιρό αργότερα, η υπάλληλος που είχε παρουσιάσει στην Άντζι το νεκρό βρέφος της, εγκατέλειψε την επιχείρηση. Δεν εξήγησε τους λόγους που την οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, αλλά είναι βέβαιο ότι η ιστορία της Άντζι και η συναισθηματικής της αγωνία την επηρέασαν σοβαρά.
Πόσες άραγε γυναίκες καταφεύγουν σε κλινικές εκτρώσεων, χωρίς να γνωρίζουν πόσο ανεπτυγμένα είναι τα παιδιά τους; Πόσοι αποφασίζουν να διαπράξουν περισσότερες από μία εκτρώσεις, χωρίς να έχουν καμία απολύτως ιδέα για το πώς θανατώνονται τα μωρά τους, κόβοντάς τα κομμάτι-κομμάτι και στη συνέχεια πετιούνται στα σκουπίδια ή πωλούνται σε ειδικές εταιρείες;
Άπαντες οι υπάλληλοι της συγκεκριμένης κλινικής αντιλήφθηκαν εκείνη την ημέρα ότι η Αλήθεια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των εκτρώσεων. Τους υπενθύμισαν ότι είναι ζωτικής σημασίας για την κλινική να αποκρύπτονται τα γεγονότα από της ευαίσθητες και εύθραυστες γυναίκες, εφόσον το κέρδος απαιτεί να πειστούν και να «αγοράσουν» τις υπηρεσίες της έκτρωσης.
Ήταν ο μόνος τρόπος για να συνεχίσουν να κερδίζουν χρήματα.
Πηγή: (Abby Johnson The Walls Are Talking: Former Abortion Clinic Workers Tell Their Stories (San Francisco, CA: Ignatius Press, 2016) 71-77), Live Action

28 Νοε 2018

Επιστολή μαθητή: "Αν νομίζετε ότι θα μας τρομάξει η ταμπέλα του φασίστα είστε γελασμένοι"

Σε μία σειρά από καταγγελίες σχετικά με την προσπάθεια σπίλωσης των καταλήψεων που πραγματοποιούνται σε σχολεία της Βόρειας Ελλάδας προβαίνει με επιστολή του μαθητής Λυκείου της Θεσσαλονίκης. Ο μαθητής αφήνει αιχμές για τον ρόλο της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Θεσσαλονίκης και προσθέτει ότι η Επιτροπή δεν εκπροσωπεί του μαθητές της πόλης.
Ο συντάκτης της επιστολής, ο οποίος είναι πρόεδρος 15μελους συμβουλίου Λυκείου της Θεσσαλονίκης, επισημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών της Βόρειας Ελλάδας είναι κατά της συμφωνίας των Πρεσπών και ξεκαθαρίζει ότι οι μαθητές δεν παίρνουν εντολή από κανέναν όταν θέλουν να δράσουν. Στέλνει μήνυμα προς όσους αποκάλεσαν τους μαθητές φασίστες λέγοντας πως "οι μαθητές των σχολείων της Βόρειας Ελλάδας γνωρίζουμε ιστορία. Οι περισσότεροι έχουμε επισκεφθεί τη Βεργίνα. Τιμούμε τη θυσία του Παύλου Μελά. Αγαπούμε την πατρίδα μας γιατί έτσι μας έμαθαν οι γονείς μας και οι δάσκαλοί μας. Αν νομίζετε ότι θα μας τρομάξει η ταμπέλα του «φασίστα» τότε είστε γελασμένοι".
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή του μαθητή:
Ελληνίδες και Έλληνες,
Είμαι πρόεδρος του 15μελούς συμβουλίου ενός Λυκείου της Θεσσαλονίκης. Πριν από μέρες συζητήθηκε και στο δικό μας σχολείο το ενδεχόμενο της κατάληψης σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη συμφωνία των Πρεσπών. Αποφασίσαμε ότι δεν θα κάνουμε κατάληψη γιατί κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε σε βάρος της μάθησής μας. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι συμφωνούμε με την προδοτική συμφωνία που χαρίζει στους βόρειους γείτονές μας κομμάτι της ιστορίας μας. Κατανοούμε πλήρως όλους τους μαθητές των σχολείων που βρίσκονται σε κατάληψη.
Ο λόγος που συντάσσω αυτή την επιστολή είναι γιατί έπεσε στην αντίληψή μου μια ανακοίνωση της «Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Θεσσαλονίκης». Θέλω να γνωρίζετε ότι η συγκεκριμένη Συντονιστική Επιτροπή δεν εκπροσωπεί του μαθητές της Θεσσαλονίκης. Είναι ένα κατευθυνόμενο όργανο που παίρνει εντολές από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με το εκπαιδευτικό σύστημα και εξυπηρετεί άλλους σκοπούς. Για να καταλάβετε ποιο κόμμα βρίσκεται πίσω από τη Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Θεσσαλονίκης διαβάστε την ίδια την ανακοίνωση που μιλά για τους ναυτεργάτες του Περάματος, για το ΝΑΤΟ και τις ΝΑΤΟϊκές βάσεις, για φονιάδες των λαών και λοιπά. Είναι το ίδιο κόμμα που έχει ως στόχο του στο καταστατικό του την κατάλυση της Δημοκρατίας μας.
Η κατάπτυστη αυτή ανακοίνωση έχει ως στόχο την αλλοίωση της πραγματικής εικόνας που επικρατεί στα σχολεία της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας. Τα μέσα ενημέρωσης που δημοσίευσαν την ανακοίνωση συνέβαλαν στο σκοπό της Συντονιστικής Επιτροπής. Οι αναγνώστες που διάβασαν αυτή την ανακοίνωση θα νομίζουν ότι οι μαθητές των σχολείων της Θεσσαλονίκης αδιαφορούν για το ξεπούλημα της Μακεδονίας. Κάτι τέτοιο όμως είναι ψευδές.
Οι συντάκτες της ανακοίνωσης της Συντονιστικής Επιτροπής επιδιώκουν να συνδέσουν την αντίδραση των μαθητών με ακροδεξιά στοιχεία. Άργησαν! Το προσπάθησε η ίδια η κυβέρνηση από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησαν οι καταλήψεις. Πόσο ξεπουλημένες συνειδήσεις πρέπει να έχετε όλοι εσείς που σκέφτεστε τόσο βρώμικα για την ελληνική νεολαία; Πιστεύετε ότι εμείς οι Μακεδόνες νέοι θα περιμέναμε τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής ή οποιαδήποτε άλλη ακροδεξιά οργάνωση για να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας στη συμφωνία των Πρεσπών; Πιστεύετε ότι είμαστε άβουλα όντα που θα μας έπειθε ένα ανώνυμο sms να κάνουμε κατάληψη στο σχολείο μας;
Σε αντίθεση με τα μέλη της «Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Θεσσαλονίκης» εμείς οι μαθητές των σχολείων της Βόρειας Ελλάδας γνωρίζουμε ιστορία. Οι περισσότεροι έχουμε επισκεφθεί τη Βεργίνα. Τιμούμε τη θυσία του Παύλου Μελά. Αγαπούμε την πατρίδα μας γιατί έτσι μας έμαθαν οι γονείς μας και οι δάσκαλοί μας. Αν νομίζετε ότι θα μας τρομάξει η ταμπέλα του «φασίστα» τότε είστε γελασμένοι. Σε αντίθεση με εσάς, εμείς έχουμε ιδανικά και αξίες που λάμπουν σαν το κρύσταλλο. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι αγωνιζόμαστε τον αγώνα τον καλό. Το γεγονός ότι δεν υπηρετούμε τη δική σας σάπια ιδεολογία μας καθιστά φασίστες; Πόσο δημοκρατικό είναι αυτό; Είστε μια χούφτα νοματαίοι και θέλετε να επιβάλλετε την άποψή σας για τη συμφωνία των Πρεσπών στην συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Και λέτε εμάς φασίστες;
Όσο για εσάς που κυκλοφορείτε με σβάστικες στα μπράτσα και προσπαθείτε να καπελώσετε το αγνό πατριωτικό αίσθημα να γνωρίζετε ότι ούτε ένας από τους ήρωες που έχυσαν το αίμα τους για τη Μακεδονία δεν θα ήθελε να έχει παρτίδες μαζί σας.
Τέλος, καλώ τα μέσα ενημέρωσης στα σχολεία της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας. Ας κάνουμε μια έρευνα. Όταν 7 στους 10 Έλληνες διαφωνούν με τη Συμφωνία των Πρεσπών εμείς τι νομίζετε ότι πιστεύουμε;
Να ανησυχούσατε αν το πιο ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μας λούφαζε βλέποντας τους πολιτικούς του τόπου να ξεπουλούν την ιστορία του. Τώρα μην ανησυχείτε! Είμαστε εδώ. Και είμαστε χιλιάδες. Κι αν οι σημερινοί ηγέτες δεν είναι άξιοι να υπερασπιστούν την ιστορία μας, κι αν στις αρχές του επόμενου έτους ξεπουλήσαν το ιερό όνομα της Μακεδονίας μας, έρχεται η δικιά μας γενιά. Κι από τη δικιά μας γενιά θα αναδειχτούν ηγέτες άξιοι για να πάρουν πίσω όσα εσείς ξεπουλήσατε.
Σας ευχαριστώ.

Κυνικό ιστορικό ψέμα οι "τρεις Μακεδονίες"

Γράφει ο ιστορικός ερευνητής και συγγραφέας Γιώργος Ρωμανός
Βάσει σφυγμομετρήσεων οι Έλληνες είναι κατά 80% αντίθετοι στο να παραδοθεί το όνομα Μακεδονία στους Σκοπιανούς. Έτσι, κατάπληκτος ο λαός άκουσε τον κ. Τσίπρα να ταυτίζεται απόλυτα με τον υπουργό Εξωτερικών της ΠΓΔΜ Νίκολα Ντιμιτρόφ, ο οποίος το Σάββατο, 06 Ιανουαρίου 2018, είπε στο ελληνικό CNN και σε πολλά άλλα μέσα, ότι: «Η Μακεδονία δεν ανήκει αποκλειστικά στην Ελλάδα ή στην "Μακεδονία" διότι πρόκειται για μεγάλη γεωγραφική περιοχή.» Την ίδια θέση εξέφρασαν επίμονα ο κ. Μπουτάρης και η κ. Ντ. Μπακογιάννη φτάνοντας στο σημείο να δώσουν και ποσοστά των «3 Μακεδονιών», οι οποίες δήθεν ανήκουν κατά 51% στην Ελλάδα, 37% στην πρώην Γιουγκοσλαβία και το υπόλοιπο στη Βουλγαρία. Στις …«3 Μακεδονίες» επανήλθε και ο κ. Τσίπρας, λέγοντας επί λέξη, ότι «κανένας δεν διαθέτει την αποκλειστικότητα της Μακεδονίας», συμφωνώντας απόλυτα με τον Σκοπιανό πρωθυπουργό. Ο κ. Νίμιτς, ως δήθεν αμερόληπτος «μεσολαβητής», αλλά… υπέρ των Σκοπίων, κατέθεσε 5 προτάσεις ονομάτων που και οι 5 περιέχουν τον όρο Μακεδονία! Ούτε μία με το όνομα Βαρντάρτσκα, το οποίο ήταν και το προηγούμενο όνομα της χώρας των Σκοπιανών, ή καταχρηστικά… το επί 1000 χρόνια όνομα της περιοχής Σκοπίων το οποίο ήταν Δαρδανία, γιατί ούτε Δάρδανοι είναι, ή έστω και της γειτονικής προς νότο αρχαίας Παιονίας. Καμία εναλλακτική για την Ελλάδα ο κ. Νίμιτς.
Ο κ. Τσίπρας είναι πρωθυπουργός μόνο με τις ψήφους του 19,3% επί του συνόλου των Ελλήνων ψηφοφόρων, εξαιτίας της αγανάκτησης που προκάλεσαν τα Μνημόνια. Έτσι, θα έπρεπε να είναι διπλά προσεκτικός κάθε φορά που αλλάζει την απαράγραπτη ιστορία της Ελλάδος. Θυμίζω τη δήλωσή του: «…έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε;» (7/9/2015), όταν έπρεπε να τα φρουρήσει, λόγω των «παράνομων»… μεταναστών. Τα σύνορα, που οι Έλληνες ναυμάχοι και μπουρλοτιέρηδες τα φύλαξαν επί αιώνες δίνοντας ποτάμια αίματος. Τότε κατάργησε τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδος–Τουρκίας, επ’ ωφελεία των Τούρκων και των διεθνών δουλεμπορικών οργανισμών και ΜΚΟ, ενώ σήμερα αποφάσισε ότι υπάρχουν «3 Μακεδονίες».
Όμως ποιες είναι οι Διεθνείς Συνθήκες οι οποίες θεσμοθέτησαν αυτές τις δήθεν «3 Μακεδονίες»; Ποια είναι τα επίσημα έγγραφα που τις αναφέρουν, και μάλιστα με τα ποσοστά… που δίνουν ο κ. Μπουτάρης και η κ. Ντ. Μπακογιάννη;

Ας δούμε τι γράφει στα 10 άρθρα της η Συνθήκη του Βουκουρεστίου, 10 Αυγούστου 1913, ΦΕΚ Α΄217/28 Οκτωβρίου 1913, η οποία υπογράφηκε μεταξύ Ελλάδος, Ρουμανίας, Μαυροβουνίου, Σερβίας, Βουλγαρίας. Συνθήκη θεμελιώδης για τα νέα σύνορα των εν λόγω κρατών, η οποία παράλληλα διέλυε σταδιακά την Οθωμανική αυτοκρατορία. Σε αυτήν, λοιπόν, δεν αναφέρεται πουθενά και σε κανένα άρθρο τίποτε για 3 Μακεδονίες. Ειδικότερα: στα άρθρα 2, 3, 4, 5, 7, αναγράφονται λεπτομερώς τοπωνύμια και κορυφογραμμές συνόρων μεταξύ των κρατών, αλλά πουθενά η η λέξη «Μακεδονία». Σημειώνω, ότι στο άρθρο 3 προσαρτώνται και λεπτομερέστατοι χάρτες του Ρουμανικού Επιτελείου Στρατού και του Αυστριακού Επιτελείου Στρατού.
Στη Συνθήκη αναφέρονται πλήθος τοπωνυμίων. Όπως: στο άρθρο 3: «Αξιός, Στρυμώνας, κοιλάδα Στρώμνιτσας, Μπέλες και Βουλγαροελληνικά σύνορα –αυτό επί λέξη!». Στο άρθρο 5: «Αιγαίον Πέλαγος, Μπέλες, Νέστος», Και στο ίδιο άρθρο αναγράφεται η «Κρήτη», λόγω «παραίτησης πάσης αξιώσεως της Βουλγαρίας…» Στο άρθρο 7: «Σιστόβιο, Ζλάτιστα, Αραμπά, Κονάκ (τουρκικά…) Μπερκοβίτσα, Λομ, Δούναβις, κ.ά.» Πουθενά όμως δεν αναγράφεται η λέξη «Μακεδονία».

Όμως, και πριν το 1913, επί τουρκοκρατίας –από την κατάκτηση της Θεσσαλονίκης το 1432 μέχρι την απελευθέρωσή της– η έννοια «Μακεδονία» ως αυτόνομη και ενιαία επαρχία του οθωμανικού κράτους-αυτοκρατορίας δεν υφίστατο σε καμία φάση της τουρκοκρατίας σε Ελλάδα και Βαλκάνια.
Κι αυτό γιατί οι Οθωμανοί δεν αναγνώρισαν ποτέ τους γεωγραφικούς προσδιορισμούς του Βυζαντίου, ούτε της ρωμαϊκής εποχής ή των αρχαίων ελληνικών βασιλείων και των κτήσεών τους. Δεν αποδέχτηκαν κανέναν γεωγραφικό διαχωρισμό παρά τους δικούς τους. Έτσι, αποτελεί απόλυτο επιστημονικό και ιστορικό δεδομένο, ότι οι Οθωμανοί κατά την πρώιμη Τουρκοκρατία ονομάζουν Ρούμελη: τη Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησο, Θεσσαλία, Ήπειρο, Μακεδονία και Θράκη! Όλα μαζί! Και μέχρι την ύστερη τουρκοκρατία Ανατολική Ρουμελία: τη Στερεά Ελλάδα, Θεσσαλία και Μακεδονία. Το οθωμανικό κράτος χωρίστηκε σε ιδιόμορφες «επαρχίες» με βάση το ότι η κατακτημένη γη εθεωρείτο η κύρια πηγή πλούτου του κράτους και σημασία είχε η απόδοση φόρων. Έτσι τα Πασαλίκια, τα Βιλαέτια, τα Σαντζάκια, οι Καζάδες, όλα ήταν διοικητικές μονάδες με βάση το κέρδος, το χρήμα και την απόδοση φόρων. Συνακόλουθοι και οι στρατιωτικοί λόγοι, ο καταναγκαστικός εξισλαμισμός, ο γενιτσαρισμός, κ.λπ. Γενικότερα, οι επαρχίες των Οθωμανών στην Ελλάδα δημιουργούνται και λειτουργούν κατά κανόνα με βάση «άγραφους νόμους» και απολύτως αυθαίρετους γεωγραφικούς προσδιορισμούς αρκεί αυτοί να ισχυροποιούν τον Σουλτάνο και τη «βασιλική πύλη», το bab-i humayun.
Ειδικότερα, μέχρι τον 18ο αιώνα, αλλά και μετά, η περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας βρισκόταν μέσα στα σημερινά ελληνικά της όρια και δεν αποτελούσε ενιαία οθωμανική διοικητική μονάδα και φυσικά ούτε γεωγραφική. Η οθωμανική διοίκηση αναγνωρίζει το Βιλαέτι της Θεσσαλονίκης, το οποίο δεν λέγεται «Μακεδονία» και έχει τελείως άλλα γεωγραφικά όρια.

Τουρκικός χάρτης του 18ου αιώνα, όπου το Βιλαέτι Θεσσαλονίκης περιλαμβάνει την Κατερίνη, τη Θεσσαλονίκη, τη Χαλκιδική, τη Θάσο και τμήμα της Βουλγαρίας. Η έννοια και η ονομασία της Μακεδονίας δεν υπάρχει

Όπως φαίνεται και στο σχετικό οθωμανικό χάρτη του 18ου αιώνα, υπάρχει το Βιλαέτι Θεσσαλονίκης, κι όχι κάποια «Μακεδονία», από την Κατερίνη, μέχρι τη Θάσο και τμήμα της Βουλγαρίας. Το Βιλαέτι χωρίζεται σε ιδιόμορφες «επαρχίες», πάντα με βάσει την οικονομική τους ισχύ και τα οικονομικά οφέλη προς τον εκάστοτε πασά της Θεσσαλονίκης, με απώτερο στόχο την απόδοση φόρων στον Σουλτάνο, στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι, στο συγκεκριμένο Βιλαέτι προστέθηκαν για φορολογικούς πρωτίστως λόγους και Σαντζάκια-επαρχίες, οι οποίες βρίσκονταν έξω από τα γεωγραφικά όρια της αρχαίας Μακεδονίας των Ελλήνων. Όπως στον βορρά εκείνα της Αχρίδος, του Μοναστηρίου, του Κιουστεντίλ, κ.λπ. Αντίθετα, ανατολικά κάποια άλλα Σαντζάκια κόπηκαν σε μικρότερα κομμάτια και προέκυψαν αυτόνομες διοικητικά μονάδες, οι λεγόμενοι Καζάδες, όπως του Καρά Νταγ, του Ντεμίρ Χισάρ (Σιδηροκάστρου), και οι Καζάδες των Σερρών και της Δράμας. Όλη αυτή η διοικητική κατάτμηση έγινε για την μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη των «αυτονομουμένων» επαρχιών με στόχο την αποδοτικότερη φορολόγηση τους. Και σε αυτή την περίπτωση η γεωγραφική ονομασία, ή ο όρος «Μακεδονία» δεν αναφέρεται πουθενά. Έτσι, με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου, το 1913, αυτό το οποίο μοιράστηκε σε Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία, κ.ά. ήταν μια μεγάλη φοροδοτική περιοχή, ένα Βιλαέτι και κάποιοι Καζάδες, και όχι η Μακεδονία.

Η αρχαία Μακεδονία των Ελλήνων την οποία διεκδικούν σήμερα με αλυτρωτισμό και αγάλματα του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι Σκοπιανοί βρισκόταν πάντοτε στα σημερινά της όρια με ελαχιστότατες διαφορές. Και συνόρευε προς βορρά με την Πελαγονία, Παιονία και Δαρδανία, δυτικά με την Ήπειρο, ανατολικά με την Θράκη και προς νότο με την Θεσσαλία. Ο Ηρόδοτος λέει ότι οι Μακεδόνες είναι απόγονοι των Τημενιδών-Ηρακλειδών από το Άργος. Ενώ, μυθολογικά, ο Μακεδόνας ή Μάκεδνος, ο γενάρχης των Μακεδόνων, ήταν γιος του Δία και της Θυίας, και κατ' άλλους γιος του βασιλιά της Αρκαδίας Λυκάονα. Φυσικά, οι Σλάβοι μετανάστες του 7ου αιώνα μ.Χ οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στα εδάφη της αρχαίας Παιονίας και Δαρδανίας, και όχι της Μακεδονίας, δεν έχουν καμία σχέση με τους Μακεδόνες, του 1.200π.Χ. και μετά, αλλά ούτε και με τους Πελαγόνες, Παίονες ή του Δάρδανους της αρχαιότητος. Οι: Πελαγονία, Παιονία και Δαρδανία βρίσκονταν με αυτή τη σειρά βορείως της Μακεδονίας και ήταν χώρες-βασίλεια κατακτημένες από τους Μακεδόνες, όπως και άλλες σε Αφρική και Ασία, μέχρι το Αφγανιστάν και την Ινδία. Αλλά, αυτό δεν σημαίνει ότι οι Αφγανοί ή οι Ινδοί μπορούν να ονομάσουν σήμερα τις χώρες τους Μακεδονία.

Όσοι μιλούν για δήθεν «3 Μακεδονίες», κρύβουν ότι το 1660-1661 ο Οθωμανός χρονικογράφος Εβλιγιά Τσελεμπή στο χρονικό του για το Κουμπάνοβο βεβαιώνει την ύπαρξη του Σαντζακίου Σκοπίων, και όχι κάποιας… Μακεδονίας. Και ανάλογα ντοκουμέντα υπάρχουν δεκάδες. Το ζήτημα έγινε ευρύτερα γνωστό το 1893, από την ΕΜΑΟ (Εσωτερική Μακεδονίτικη Αδριανουπολίτικη Οργάνωση). Το όνομα τούτης της αντιοθωμανικής αυτονομιστικής οργάνωσης των Βουλγάρων δείχνει και τους σκοπούς της... Αυτή η φανταστική «Βουλγαρική Μακεδονία» βασίστηκε στον εθνολογικό και όχι γεωγραφικό… χάρτη, του 1847, του Βουλγαρόφιλου Γάλλου, Αμί Μπουέ, το όνομα του οποίου ακόμη σήμερα τιμάται σε δρόμους της Βουλγαρίας, σε Σόφια και Βάρνα. Ο γιατρός και γεωλόγος (!...) Μπουέ, ως ερασιτέχνης χαρτογράφος, συνέταξε τον χάρτη του καταγράφοντας (με ποια επιστημονική μέθοδο άραγε και με ποιο κύρος;) εθνολογικά τους πληθυσμούς των λαών τη ευρύτερης Βαλκανικής. Με την πρώτη ματιά σε αυτόν τον χάρτη γίνεται σαφές πως, αν σε μία πόλη κατοικούσε ένας αριθμός Βουλγάρων εποίκων ή μεταναστών αυτό αρκούσε, ώστε η πόλη να συμπεριληφθεί στον γεωγραφικό χάρτη μιας τεράστιας Βουλγαρίας. Αλλά άλλο πράγμα είναι ένας εθνολογικός χάρτης και εντελώς διαφορετικό ένας γεωγραφικός χάρτης. Και αυτή η σύγχυση καλιεργήθηκε έκτοτε σκόπιμα από τον Μπουέ και τους Βουλγάρους.

Όμως αυτή η καταφανής απάτη δεν ίσχυσε ποτέ επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αντίθετα, ο Αλεξάντρ Συνβέν, Γάλλος γεωγράφος και χαρτογράφος, καθηγητής γεωγραφίας στο Αυτοκρατορικό Οθωμανικό Λύκειο του Γαλατά Σαράι, δηλαδή σε επίσημη κρατική θέση, εξέδωσε τον έγκυρο και επιστημονικό Εθνολογικό χάρτη του των Βαλκανίων, του 1877, και τη μελέτη του: «Οι Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στατιστική και Εθνογραφική Μελέτη» το 1878, και με αυτά έμεινε στην Ιστορία. Ο Συνβέν, ο οποίος γνώριζε αρχαία και νέα γεωγραφία «απλώνει» στον χάρτη, του 1877, τη λέξη Μακεδονία στα σημερινά γεωγραφικά της ελληνικά όρια.

Ωστόσο, το 1885, οι Βούλγαροι Κομιτατζήδες του ΕΜΑΟ πλαστογραφώντας τους πληθυσμιακούς χάρτες του Αμί Μπουέ, αλλά και αντίστοιχους του Μπιανκόνι και άλλων, θα τους παρουσιάσουν ως εδαφικούς-γεωγραφικούς, κρύβοντας ότι αυτοί αποτύπωναν πληθυσμούς και όχι εδάφη. Έτσι, μετά το 1903 οι Βούλγαροι Κομιτατζήδες θα κατασκευάσουν και την πλαστή «Μακεδονία του Πιρίν». Αλλά, και εδώ τους διαψεύδουν οι οθωμανικοί χάρτες της εποχής οι οποίοι αποδεικνύουν ότι αυτό το βουλγαρικό κατασκεύασμα ήταν το κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το οποίο περιελάμβανε τους φοροδοτικούς-διοικητικούς Καζάδες: Τζουμαγιάς, Πετριτσίου, Μελενίκου, Μαχομίας και Νευροκοπίου, και όχι κάποιας Μακεδονίας.

Δυστυχώς…, στις 2 Μαρτίου 1913, πριν την υπογραφή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με ομιλία του στην βουλή των Ελλήνων, ζητά να δοθεί η ανατολική Μακεδονία (Σέρρες, Δράμα, Καβάλα) και η Θράκη στη Βουλγαρία. Γιατί, αυτό εξυπηρετούσε την πολιτική της Αγγλίας και της Αντάντ. Αρχείο της ομιλίας του υπάρχει στις επίσημες «Αγορεύσεις του Ελληνικού Κοινοβουλίου» και τις εφημερίδες (Πατρίς, Καιροί, κ.ά.) Αυτή η στάση του Βενιζέλου θα ενισχύσει στο μέλλον τις βλέψεις της Βουλγαρίας και θα αποτελέσει τον δομικό λίθο ανάλογων κινήσεων των μετέπειτα Ελλήνων κομμουνιστών και όλων των ενδοτικών μέχρι σήμερα. Έτσι, στην «Τρίτη Κομμουνιστική Διεθνή», το 1921 τα κομμουνιστικά κόμματα των Βαλκανίων –συμπεριλαμβανομένου του Κ.Κ.Ε.–, ζητούν την αυτονόμηση της «Μακεδονίας».

Έκτοτε, ο Ν. Ζαχαριάδης (Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, 1934–1956), ζητούσε ήδη από το 1925 τον αποχωρισμό της Μακεδονίας από την Ελλάδα και «σχηματισμό αυτοτελούς κράτους» («Ριζοσπάστης» 27 Ιανουαρίου 1925). Ο ίδιος απευθυνόμενος στα μέλη του ΚΚΕ («Ριζοσπάστης» 1 Μαρτίου 1931) επανέλαβε την θέση του περί αποχωρισμού της Μακεδονίας και Θράκης από την Ελλάδα: (Έκδοση της Κ.Ε. του ΚΚΕ, «Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936» β’ έκδ. Αθ. 1946 σελ. 24). Η 6η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιαν. 1934) καθόρισε την απόσχιση της Μακεδονίας σε συνεργασία με τους Βουλγάρους, ως «υποχρέωση» του ΚΚΕ: («Πέντε χρόνια αγώνες 1931-1936», σελ. 201, 205, 206, 212). Τα ίδια και στο 5ο Συνέδριον του ΚΚΕ (Μάρτιος 1934): («Πέντε Χρόνια Αγώνες 1931-1936», σελ. 225).

Η 7η συνάντηση της «Κομμουνιστικής Διεθνούς» «COMINTERN» πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα από τις 21 Ιουλίου έως τις 25 Αυγούστου 1935. Πρόεδρος ήταν ο Βούλγαρος κομμουνιστής ηγέτης Γκεόργκι Ντιμιτρόφ, ο οποίος είχε ρωσική υπηκοότητα και τοποθετήθηκε από τον Στάλιν ως επικεφαλής της «COMINTERN». Έτσι, η Κομμουνιστική Διεθνής εξέδωσε απόφαση βάσει της οποίας πρέπει να δημιουργηθεί ένα «ενωμένο ανεξάρτητο μακεδονικό έθνος.
Σε όλη τη διάρκεια του ελληνικού ανταρτοπόλεμου (1944-1949) οι Έλληνες κομμουνιστές με πλήθος εγγράφων τους απαιτούν να αποσχιστεί η Μακεδονία από την Ελλάδα. Ο Ν. Ζαχαριάδης σε άρθρο του στο περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός» (τεύχος Δεκ. 1948) εισηγήθηκε τη δημιουργία ανεξαρτήτου Μακεδονικού κράτους και κατόπιν η 5η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Ιαν. 1949) έκανε ομοφώνα δεκτή την εισήγησή του για την δημιουργία ανεξάρτητου Μακεδονικού Κράτους.
Ο Τίτο εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και σε ομιλία του στα Σκόπια, (11.10.1945), διεκδίκησε τη «Μακεδονία του Αιγαίου», και ενώ προϋπήρχε η Μπανόβινα Βαρντάτσκα, Δημοκρατία Βαρδάρη, (1929-1941), τα σημερινά Σκόπια (ΠΓΔΜ), την μετονόμασε σε «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Μετά την απελευθέρωση από την γερμανική κατοχή το τεράστιο αυτό εθνικό ζήτημα δεν το αντιμετωπίζει κανένα από τα μη κομμουνιστικά κόμματα. Η ευθύνη αρχικά βαραίνει τους Φιλελεύθερους οι οποίοι κυβέρνησαν τη χώρα, αλλά και τους «δεξιούς» αντιπάλους τους οι οποίοι συνέχισαν την ίδια ολέθρια πολιτική.

Σημαντικοί σταθμοί στο ζήτημα υπήρξαν: α. η κοινή απόφαση των Ελλήνων πολιτικών αρχηγών (πλην ΚΚΕ), του 1992, στο να μη δοθεί το όνομα Μακεδονία ή και παράγωγό του στα Σκόπια. Και β. το ότι στις 22 Ιανουαρίου 1992 το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών της Ευρώπης απέρριψε το να εμπεριέχεται ο όρος Μακεδονία σε αίτηση των Σκοπίων. Η απόφαση αυτή ισχύει μέχρι σήμερα! Βαρυσήμαντες δηλώσεις επ’ αυτού έκανε μεταξύ άλλων και ο Γάλλος πρόεδρος Μιτεράν, αρνούμενος το όνομα Μακεδονία στα Σκόπια. Αντίθετη ήταν η πολιτική του Κων. Μητσοτάκη, ο οποίος στρεφόμενος εναντίον και της φιλελληνικής πολιτικής του προέδρου Μπιλ Κλίντον δημιούργησε το διεθνές όνομα FYROM, «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» και το επέβαλε μέσω του ΟΗΕ. (βλ. στο You Toube σχετικό βίντεο όπου το λέει ο ίδιος.)

Έτσι, το 1993, δραστηριοποιείται η Τουρκία. Ο βοηθός Αρχηγός του Επιτελείου της Τουρκίας, στρατηγός Κουρμάι Μπασκανλίγκι και ο στρατηγός Οζνάλ Ερντογάν κυκλοφορούν στην Άγκυρα βιβλίο με τίτλο «Η Μακεδονία δεν είναι ελληνική». Και παρουσιάζουν κατασκευασμένα στοιχεία και χάρτες. Αλλά, όπως αποδείχτηκε πιο πάνω, αυτοί ποτέ δεν ίσχυσαν επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το 81 σελίδων βιβλίο οι Τούρκοι το προώθησαν στους Σκοπιανούς και τα «στοιχεία» άρχισαν να δημοσιεύονται στον τύπο των Σκοπίων. Ανάμεσα στα άλλα κατασκευάσματα κεντρικό «στοιχείο» αποτελεί ο χάρτης των … δήθεν «3 Μακεδονιών», ο οποίος διαδόθηκε στο Διαδίκτυο σε πλήθος αναπαραγωγών, χρωμάτων, μορφών και «επεξηγηματικών» άρθρων. Όλα κατασκευάσματα των μυστικών υπηρεσιών όσων έχουν ίδιον συμφέρον. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες διακρίνονται για την δημιουργία πλαστών χαρτών και για τα νησιά του Αιγαίου παρά τους πολλούς γνήσιους Ιταλικούς, Ρωσικούς, Αμερικανικούς, κ.ά χάρτες κατά, και αμέσως μετά, την Συνθήκη της Λοζάννης.

Ο πλαστός χάρτης των Τούρκων, του 1993, με τις «3 Μακεδονίες», όπως τον δημοσίευσε η Σκοπιανή εφημερίδα Βέτσερ, με ανάλογη λεζάντα. Αυτόν τον χάρτη υπερασπίζονται με φανατισμό σήμερα οι κ.κ. Τσίπρας, Μπουτάρης, Νίμιτς, η κ. Μπακογιάννη, οι ομοϊδεάτες τους, και φυσικά οι Τούρκοι

Το 2008, στο Βουκουρέστι ο κ. Κ. Καραμανλής, ο Β΄, μετά από σκληρό προσωπικό αγώνα της κ. Ντ. Μπακογιάννη υποχώρησε και αποδέχτηκαν και οι δύο τον «γεωγραφικό προσδιορισμό». Δηλαδή, Άνω ή Νέα Μακεδονία κ.λπ. Αυτή την εθνική ήττα-υποχώρηση σήμερα την επικαλείται, τη μεγιστοποιεί και την επαυξάνει ο κ. Τσίπρας. Όμως, η ταύτιση του Έλληνα πρωθυπουργού και των όποιων ιδεολογικών του συνοδοιπόρων στο απόλυτο πλαστογράφημα των δήθεν «3 Μακεδονιών» θέτει πρωτοφανή ζητήματα εθνικής ευθύνης, με ό,τι αυτό σημαίνει νομικά. Έχει γραφεί, ότι: «Ιστορικά, ποτέ δεν λύθηκαν συνοριακά και επεκτατικά προβλήματα με τη γραμματική και τους τίτλους…» Άριστο θα είναι να μη λυθούν με αίμα, τη στιγμή που η Τουρκία απειλεί καθημερινά του «γκιαούρηδες» με πόλεμο, και θέλει να επωφεληθεί από έναν ακόμη αλυτρωτικό ψήφο, εκτός της Αλβανίας, σε βάρος της Ελλάδος, σε ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όπως εξελίσσονται τα γεγονότα, με τόσο λαό ξεχυμένο στους δρόμους, κανένας δεν θα αποφύγει τις ιστορικές του ευθύνες. Ζούμε στιγμές κατά τις οποίες υποβόσκει μία καταστροφή μεγαλύτερη από εκείνη του 1922. Και το τι επακολούθησε τότε με την τραγική «Δίκη των έξη» είναι γνωστό.