Τί εἶπε ὁ Χρουστσόφ ὅταν εἶδε τούς Ἕλληνες τῆς Βορείου Ἠπείρου

Ἀπόσπασμα ἀπό τό ἀπόρρητο

προσωπικό ἡμερολόγιο τοῦ Σοβιετικοῦ ἡγέτη Νικήτα Χρουστσόφ, ὁ ὁποῖος ἐπισκέφθηκε τήν Ἀλβανία στίς 25 Μαΐου τοῦ 1959 καί παρέμεινε ἐκεῖ γιά 12 ἡμέρες.

«…Κατά τήν ἐπίσκεψή μου στήν Ἀλβανία κινήθηκα σχεδόν σ’ ὁλόκληρη τήν χώρα καί διαπίστωσα μεγάλες διαφορές ἀνάμεσα στίς βόρειες καί τίς νότιες περιοχές της.

Στήν νότια Ἀλβανία ἡ πολιτιστική ἀνωτερότητα, ἀλλά καί ἡ ἐθνική ἰδιαιτερότητα εἶναι καταφανέστατη, ἀφοῦ ὁ πληθυσμός στή συντριπτική του πλειονότητα ἀποτελεῖται ἀπό ΕΛΛΗΝΕΣ.

Σέ ἀντίθεση μέ τή βόρεια Ἀλβανία, οἱ νότιες περιοχές, χάρις στό Ἑλληνικό στοιχεῖο, παρουσιάζουν μία πολύ ἀνώτερη πολιτιστική εἰκόνα, κάτι τό ἐντελῶς ξεχωριστό ἀπό τήν ὑπόλοιπο χώρα.

Αὐτήν τήν πολιτιστική ὑπεροχή ὅμως τῶν ΕΛΛΗΝΩΝ τοῦ νότου, οἱ σύντροφοί μας Ἀλβανοί φαίνεται, ὅ,τι ΌΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ, ἀλλά, ὅπως κατάλαβα, ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ.

Ὅταν ἐπισκέφθηκα τούς Ἁγίους Σαράντα, ἕνα πανέμορφο λιμάνι στήν Ἀδριατική, μέ ὑποδέχθηκαν ἐνθουσιώδη Ἑλληνικά πλήθη, πού ζητωκραύγαζαν συνέχεια στήν ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. Δημιουργήθηκε μία ἀτμόσφαιρα καθαρά ΕΛΛΗΝΙΚΗ καί μόνο οἱ ἄγριες φάτσες τῶν Ἀστυνομικῶν καί οἱ μορφές τῶν Ἀλβανῶν ἐπίσημων, θύμιζαν τήν Ἀλβανική κρατική παρουσία.

Ἐξέφρασα τήν ἔκπληξη καί τόν θαυμασμό μου στόν σύντροφο Ἐνβέρ Χότζα, γιά τήν ἐντυπωσιακή παρουσία τῶν ΕΛΛΗΝΩΝ, ὁ ὁποῖος, φανερά ἐνοχλημένος, προσπάθησε νά μέ πείσει, ὅτι πρόκειται γιά ἐξελληνισμένους γλωσσικά Ἀλβανούς…»

Σ.Σ. Ἔτσι ὁ στυγνός δικτάτορας ἔβαλε σέ ἐφαρμογή τό σχέδιό του νά σβήσει τίς ἱστορικές μνῆμες, καί νά μειώσει τά πατριωτικά αἰσθήματα τοῦ λαοῦ. Ἐπέτρεψε νά ὁμιλεῖται ἡ ἑλληνική γλῶσσα, μόνον σέ μέρη ὅπου ὑπερτεροῦσαν Ἕλληνες. Ὅμως αὐθαίρετα ὅρισε ὅ,τι στά περισσότερα χωριά ἦταν πλειονότητα οἱ Ἀλβανοί, μολονότι ἦταν ἀκραιφνῶς ἑλληνικά. Ἐκεῖ ἀπαγορευόταν μέ μεγάλες ποινές ἡ χρήση ἄλλης γλώσσας πλήν τῆς ἀλβανικῆς. Ἀποτέλεσμα ἦταν νά χάσουν οἱ Βορειοηπειρώτες τήν ἐπαφή τους μέ τήν ἑλληνική γλῶσσα. Ἡ Ἀλβανία ὑπῆρξε τό μόνο κράτος τοῦ κόσμου, στό ὁποῖο ἀπαγορευόταν κάθε θρησκευτική ἔκφανση καί ἐδιώκετο αὐστηρότητα. Στά σχολεῖα ἡ προπαγάνδα ἦταν καθολική.

Οἱ φυλακίσεις, οἱ διώξεις καί οἱ βασανισμοί, γίνονταν γιά ψύλλου πήδημα. Τό χειρότερο εἶναι ὅ,τι ἀπέναντι στόν ἀπηνῆ διωγμό τῆς μειονότητος, οἱ ἑλληνικές κυβερνήσεις, κώφευαν καί τούς εἶχαν και ἔχουν μέχρι σήμερα ἐγκαταλελειμμένους. Κάποιοι ἀκόμα, ἐξυμνοῦσαν τό ἐγκληματικό αὐτό καθεστώς, σάν πρότυπο. Ἔχει ἐπικρατήσει πλήρως τίς τελευταῖες δεκαετίες, τό προδοτικό «δέν διεκδικοῦμε τίποτα». Ἔτσι παραχωροῦμε τό δικαίωμα νά διεκδικοῦν ὅλοι οἱ γείτονές μας, τά πάντα ἀπό ἐμᾶς.

Πάντα ὅμως ὑπήρχαν καί οἱ πατριωτικές φωνές. Ἡ ἀείμνηστη Βιργινία Τσουδεροῦ, ὡς ὑφυπουργός Ἐξωτερικῶν τό 1991, εἶχε δηλώσει ὅ,τι αὐτά τά ὁποῖα διεκδικοῦν οἱ Ἀλβανοί γιά τό Κόσσοβο, πολύ περισσότερο τά ἀπαιτοῦμε ἐμεῖς γιά τήν Βόρειο Ἤπειρο. Στήν συνέχεια, ἔξω ἀπό κάθε λογική, τό Κόσσοβο αὐτονομήθηκε, κάποια στιγμή θά ἐνωθεῖ μέ τήν Ἀλβανία, καί ἐμεῖς βρισκόμαστε σέ ἀφασία.

Ὁ στόχος μας πρέπει νά εἶναι, νά ἐφαρμοστεῖ τό ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ τῆς ΚΕΡΚΥΡΑΣ. Αὐτή ἡ διεθνής συνθήκη ἡ ὁποῖα δέν ἀναιρέθηκε ποτέ, ἀναγνωρίζει τήν αὐτονομία τῆς Βορείου Ἠπείρου, μέ μία σειρά δικαιωμάτων γιά τόν τοπικό πληθυσμό. Ἀλλά ποιοί ἡγέτες θά ἐφαρμόσουν πατριωτική πολιτική;

Χάρης Δημούτσος

Δημοσιεύθηκε στήν ἐφημερίδα «Ἀχαρναϊκή» στίς 25/11/18