30 Νοε 2014

Υπατία: Ιστορία ή λογοτεχνικό μυθιστόρημα;

Η γένεση και εξέλιξη ενός αντιχριστιανικού μύθου - Πως χρησιμοποιείται η αγνή φιλόσοφος για να χτυπηθεί η Ορθοδοξία 
   Η ιστορία μιας ανιστόρητης, αντιχριστιανικής συκοφαντίας 
     Τους τελευταίους τρεις αιώνες, μία ανιστόρητη συκοφαντική επίθεση επαναλαμβάνεται διαρκώς, εναντίον τής Εκκλησίας και τού αγίου Κυρίλλου, με επίκεντρο τη δολοφονία τής Υπατίας. Μιας πλαστής και μυθικής Υπατίας, (ή καλύτερα πολλών πλαστών και μυθικών Υπατιών), που ελάχιστη σχέση έχουν με την αληθινή ιστορική Υπατία. Το ακόλουθο άρθρο τού Γιάννη Τσέντου, αφηγείται την ιστορία αυτής τής συκοφαντικής δυσφήμισης, όπου ο καθένας φτιάχνει μια «Υπατία» στα μέτρα του, με σκοπό να πολεμήσει την Εκκλησία και να στηρίξει τις αρρωστημένες ιδέες του. 
     Η πρόσφατη κινηματογραφική ταινία με θέμα τη φιλόσοφο Υπατία και την αποτρόπαια δολοφονία της στην Αλεξάνδρεια Agora, παραγωγή 2009 και έναρξη προβολής στην Ελλάδα 28 Ιανουαρίου 2010, ταινία τού Alejandro Αmenabar (με μία εξαιρετική Rachel Weisz στον πρωταγωνιστικό ρόλο) γέννησε σε πολλοίς πολλά και καίρια ερωτήματα: Ποια είναι αυτή η Υπατία; Τι είναι πάλι αυτή η νέα επίθεση ενάντια στην Εκκλησία; νέα επίθεση, καθώς φαίνεται σε πολλούς, αλλά βεβαίως κινούμενη φανερά πάνω στο παλαιό, δοκιμασμένο μοτίβο: το μοτίβο τού γκρεμίσματος των μύθων του Χριστιανισμού, το μοτίβο της αποκάλυψης της επιμελώς κρυμμένης για πολλούς αιώνες αλήθειας… 
      1. Η κατηγορία 
       Η άνανδρη δολοφονία της φιλοσόφου και μαθηματικού Υπατίας τον Μάρτιο τού 415 μ. Χ. Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μια δολοφονία στην οποία πολλοί δεν διστάζουν να εμπλέξουν ακόμη και τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Κύριλλο, που στην καλύτερη περίπτωση εμφανίζεται ως ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας, έχει αποτελέσει σε πάρα πολλές περιπτώσεις, όπως θα βρούμε την ευκαιρία να δούμε στη συνέχεια, κεντρικό σημείο στο κατηγορητήριο κατά τού Χριστιανισμού. 
       Αν θέλουμε να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι έχουμε μπροστά μας μία κατηγορία από αυτές που, αν μη τι άλλο, πετυχαίνουν να κερδίζουν τις εντυπώσεις: 
        Μία δολοφονία είναι ούτως ή άλλως εξ ορισμού το βαρύτερο των εγκλημάτων και το χειρότερο, η δολοφονία περιγράφεται ως ιδιαίτερα αποτρόπαιη και ειδεχθής. Και σαν να μην έφθαναν τα παραπάνω, δεν πρόκειται εδώ για δολοφονία ενός οποιουδήποτε ανθρώπου, αλλά για δολοφονία φιλοσόφου και όχι απλώς φιλοσόφου, αλλά γυναίκας φιλοσόφου. Αν μάλιστα αναλογισθούμε πόσο δύσκολο ήταν για μια γυναίκα να γίνει ξακουστή ως φιλόσοφος και επιστήμων σε μια εποχή που δεν ευνοούσε καθόλου τη διάκριση των γυναικών, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι η Υπατία δεν ήταν απλώς ένα αθώο θύμα, αλλά δίχως άλλο και μία σπουδαία προσωπικότητα, η οποία για ευνόητους λόγους ασκεί ιδιαίτερη γοητεία σε πολλούς σήμερα. 
          (Είναι αξιοσημείωτο ότι η Margaret Alic, σε ένα πολύ γνωστό σύγγραμμά της με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η κληρονομιά της Υπατίας. Η ιστορία γυναικών στην επιστήμη από την αρχαιότητα μέχρι και τον δέκατο ένατο αιώνα»1, περιγράφει την Υπατία ως «την πιο ξακουστή γυναίκα επιστήμονα πριν τη Marie Curie»2). Όλα τα παραπάνω εμφανίζουν την Υπατία ως μάρτυρα, και βεβαίως οδηγούν σε μια απερίφραστη καταδίκη του αποτρόπαιου εγκλήματος, αλλά και σε μια δίκαιη αγανάκτηση ενάντια στους άνανδρους δολοφόνους. 
      Η κατηγορία φαίνεται να πετυχαίνει τον στόχο της: Ο Χριστιανισμός εμφανίζεται να μην έχει επικρατήσει απλώς και μόνο χάριν στον σκοταδισμό που έσβησε το φως της ελληνικής φιλοσοφίας, να μην έχει στηριχθεί απλώς και μόνο πάνω στις στάχτες των καμένων συγγραμμάτων, στα ερείπια των αρχαίων ναών και στα σπασμένα μέλη των αρχαίων αγαλμάτων, αλλά και να έχει πατήσει κυριολεκτικά επί πτωμάτων, και μάλιστα επί πτωμάτων αθώων. Και βέβαια, αν οι Χριστιανοί δεν δίστασαν να δολοφονήσουν με ειδεχθή τρόπο μία γυναίκα φιλόσοφο, τότε δεν φαίνεται να υπάρχει έγκλημα που να μην ήσαν ικανοί να διαπράξουν. 
         Ο αντικειμενικός και απροκατάληπτος μελετητής, ωστόσο, δεν θα δυσκολευθεί να διαπιστώσει ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι τίποτε περισσότερο από έναν επιμελώς καλλιεργημένο μύθο. 
       Μολονότι οι πηγές στις οποίες γίνεται μνεία της Υπατίας και της δολοφονίας της είναι μάλλον πενιχρές, η παρουσία της Υπατίας στα έργα νεοτέρων συγγραφέων, ιδιαίτερα από τον Διαφωτισμό και εξής, είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Αν παρακολουθήσει κανείς τη σχετική βιβλιογραφία, δεν θα δυσκολευθεί να διαπιστώσει ότι ο μύθος της Υπατίας γεννήθηκε ευθύς εξ αρχής στο πλαίσιο της επιθέσεως ενάντια στον Χριστιανισμό, και ότι πολλά επιμέρους στοιχεία τού μύθου της Υπατίας εξηγούνται εύκολα από τα διαφορετικά κίνητρα και τους διαφορετικούς σκοπούς των εκάστοτε επικριτών τον Χριστιανισμού. 
       2. Η Υπατία τού Προτεσταντισμού 
        Δεν είναι τυχαίο ότι η Υπατία πρωτοεμφανίσθηκε στη νεώτερη γραμματεία το πρώτο τέταρτο τού 18ου αιώνα, και συγκεκριμένα το 1720, σε σύγγραμμα τού Ιρλανδού διανοητή John Toland (1670-1722). Ο Toland υπήρξε ένας πρώιμος διανοητής τού επονομαζόμενου Αιώνα των Φώτων. Ανατράφηκε ως καθολικός, στην πορεία όμως προσχώρησε στον Προτεσταντισμό, και οι φιλοσοφικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν στον ντεϊσμό. 
       Ο μακροσκελέστατος τίτλος τού βιβλίου τού Toland αποκαλύπτει αφ” εαυτού τις προθέσεις τού συγγραφέα: “Υπατία, ή η ιστορία μιας εξαιρετικά όμορφης, εξαιρετικά ενάρετης, εξαιρετικά μορφωμένης και από κάθε άποψη ολοκληρωμένης Κυρίας- η οποία κομματιάστηκε από τον κλήρο της Αλεξανδρείας, για να ικανοποιηθεί η έπαρση, ο φθόνος και η αγριότητα τού αρχιεπισκόπου, ο οποίος κοινώς αλλά αναξίως επονομάζεται «άγιος» Κύριλλος” (Hypatia, or the history of a most beautiful, most virtuous, most learned, and every-way accomplished Lady, who was torn to pieces by the Clergy of Alexandries, to gratify the pride, emulation, and cruelty of their Archbishop, commonly but undeservedly styled, St. Cyril”). 
          Το σύντομο σύγγραμμα τού Toland διέπεται από έναν τυπικό προτεσταντικό αντικληρικαλισμό. Ο Toland βρήκε στην ιστορία της Υπατίας μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να πλήξει το κύρος της καθολικής Εκκλησίας και τού κλήρου, που έβλεπε ως υπεύθυνους για την απάνθρωπη δολοφονία της φιλοσόφου. 
         3. Η Υπατία τού Διαφωτισμού 
         Ο 18ος αιώνας σηματοδοτεί τη γένεση τού μύθου της Υπατίας, ο οποίος όμως πολύ γρήγορα πήρε διαφορετική τροπή από αυτή που επιθυμούσε ο Toland. Ας μη λησμονούμε ότι ο 18ος αιώνας είναι ο αιώνας τού Διαφωτισμού, ο επονομαζόμενος «Αιώνας των Φώτων», ο οποίος εξήρε τον ορθό λόγο και σε αρκετές περιπτώσεις δεν δίστασε να έλθει σε ανοικτή σύγκρουση με τον Χριστιανισμό. 
        Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, ο εκ των ηγετών τού Διαφωτισμού Βολταίρος (1694-1778) είδε στο πρόσωπο της Υπατίας το σύμβολο της αντίστασης τού ορθού λόγου ενάντια στη θύελλα τού Χριστιανικού δογματισμού και σκοταδισμού. Κατά τον Βολταίρο, ο φόνος της Υπατίας ήταν «μία κτηνώδης δολοφονία που διεπράχθη από τα χειροτονημένα χέρια τού Κυρίλλου, με μια φανατική συμμορία από πίσω τους» (στην καλύτερη περίπτωση, ο Κύριλλος εμφανίζεται ως ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας της Υπατίας, ο οποίος «εξαπέλυσε εναντίον της τον Χριστιανικό όχλο»), Ο Βολταίρος εμφανίζει την Υπατία να πέφτει δολοφονημένη, επειδή πίστευε στους θεούς των Ελλήνων, στους νόμους της λογικής φύσεως και στις ικανότητες τού ελεύθερου από δογματισμούς ανθρώπινου νου4. 
       Ο περίφημος Άγγλος ιστορικός τού 18ου αιώνα Edward Gibbon (1737-1794), βαρύτατα επηρεασμένος από τις αρχές τού Διαφωτισμού, κινείται και αυτός στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο, γράφοντας χαρακτηριστικά ότι ο Κύριλλος «προκάλεσε ή αποδέχθηκε τη θυσία μιας παρθένου, η οποία δίδασκε τη θρησκεία των Ελλήνων»5 Όπως σχολιάζει η Maria Dzielska, αυτή η παρουσίαση της δολοφονίας της Υπατίας ταίριαζε τέλεια με τη θεωρία τού Gibbon ότι η εμφάνιση και εξάπλωση τού Χριστιανισμού υπήρξε ο αποφασιστικός παράγοντας που επέφερε την πτώση τού αρχαίου πολιτισμού. Μέσα από τη δολοφονία της Υπατίας, ο Gibbon δείχνει τη διαφορά ανάμεσα στον παλαιό και τον νέο κόσμο: αφ” ενός η Υπατία ως εκπρόσωπος τού λόγου και τού πνευματικού πολιτισμού, αφ” ετέρου ο Κύριλλος και ο Χριστιανισμός ως εκπρόσωποι τού δογματισμού και μιας αχαλίνωτης βαρβαρότητας. 
          4. Η Υπατία της ρομαντικής λογοτεχνίας 
      Δεν θα ήταν άστοχο να πούμε ότι από την εποχή τού Διαφωτισμού και εξής η Υπατία σχεδόν έπαυσε να αντιμετωπίζεται ως ιστορική προσωπικότητα, και έγινε σύμβολο. Έκτοτε, ο μύθος της Υπατίας διαμορφώθηκε χωρίς πολλή προσοχή —κάποτε μάλιστα και με ωμή περιφρόνηση— προς την ιστορική αλήθεια, και έφθασε στο αποκορύφωμα του στα μέσα τού 19ου αιώνα. Το παράδοξο μάλιστα είναι ότι δεν έφθασε στο αποκορύφωμα του χάριν στους ιστορικούς ή τους φιλοσόφους, αλλά χάριν στους… Λογοτέχνες! 
       Ο Γάλλος ποιητής Leconte de Lisle (Charles Marie Rene Lcconte de Lisle, 1818 -1894), ο ηγέτης τού κινήματος των Παρνασσιστών, έχει συγγράψει δύο ποιήματα με τον τίτλο «Υπατία», ένα το 1847 και ένα το 1874. Το δεύτερο μας δίνει μία κατάδηλα αντιχριστιανική προσέγγιση τού θανάτου της Υπατίας: 
   «Ο άθλιος Γαλιλαίος σε κτύπησε και σε καταράσθηκε. 
   Αλλά πέφτοντας έγινες ακόμη μεγαλύτερη! 
    Και τώρα, αλλοίμονο! 
   Το πνεύμα τού Πλάτωνος 
  και το σώμα της Αφροδίτης 
   έχουν αποσυρθεί για πάντα 
     στους καθάριους ουρανούς της Ελλάδος!»7 
         Το ποίημα αυτό τού Leconte de Lisle σημάδευσε τον τρόπο με τον οποίο οι κατοπινές γενιές έβλεπαν την Υπατία: στα μάτια όλων, η Υπατία ήταν «το πνεύμα τού Πλάτωνος και το σώμα της Αφροδίτης» (le souffle de Platon et le corps d” Aphrodite), όπως την είχε θελήσει ο Leconte de Lisle. 
       Ο Leconte de Lisle είναι συγγραφέας και ενός σύντομου δραματικού έργου με τον τίτλο «Υπατία και Κύριλλος»8. Σε αυτό η φιλόσοφος Υπατία φέρεται να στέκεται ενώπιον ενός στενοκέφαλου και φανατισμένου Κυρίλλου, ο οποίος της επιτίθεται αναγγέλλοντας θριαμβευτικά ότι «οι θεοί σου έχουν γίνει σκόνη στα πόδια τού νικητή Χριστού», προκαλώντας έτσι μία γεμάτη ζέση και φλόγα ψυχής διακήρυξη πίστεως εκ μέρους της Υπατίας: 
        «Κάνεις λάθος, Κύριλλε. Ζουν στην καρδιά μου. Όχι όπως τους βλέπεις εσύ —ενδεδυμένοι εφήμερες μορφές, υποκείμενοι σε ανθρώπινα πάθη ακόμη και στους ουρανούς, λατρευόμενοι από τον όχλο και άξιοι χλεύης· αλλά όπως τους έχουν δει οι υψηλοί νόες στην έναστρη και αιώνια απεραντοσύνη: ως δυνάμεις τού σύμπαντος, εσωτερικές αρετές, αρμονική ένωση γης και ουρανού που ευφραίνει τον νου και το αυτί και το μάτι, που προσφέρει ένα εφικτό ιδεώδες σε όλους τους σοφούς ανθρώπους και ένα ορατό μεγαλείο στην ομορφιά της ψυχής. Τέτοιοι είναι οι θεοί μου!». 
      Μεγάλη συμβολή στην εδραίωση τού μύθου της Υπατίας άσκησε ο Άγγλος μυθιστοριογράφος, κληρικός και ιστορικός Charles Κingsley (1819-1875), ο οποίος μπορεί μεν να μην συγκαταλέγεται σήμερα στους κορυφαίους της λογοτεχνίας, αλλά πάντως ήταν εξαιρετικά δημοφιλής την εποχή του. Ο Kingsley συνέγραψε το 1853 ένα εκτενέστατο ιστορικό μυθιστόρημα με πρωταγωνίστρια την Υπατία, τιτλοφορούμενο Hypatia or New foes with an old face9. Για να αντιληφθούμε πλήρως τη σημασία τού μυθιστορήματος τού Kingsley, πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο 19ος αιώνας ήταν μια εποχή κατά την οποία οι ευρύτερες λαϊκές μάζες γνώριζαν το ιστορικό παρελθόν μέσα από τα ιστορικά μυθιστορήματα, όπως ακριβώς σήμερα, κατά το ανάλογον, το γνωρίζουν μέσα από τις κινηματογραφικές παραγωγές. Το βιβλίο λοιπόν τού Kingsley μεταφράσθηκε σε πολλές Ευρωπαϊκές γλώσσες, και μέσα από αυτό άπειροι αναγνώστες γνώρισαν και αγάπησαν μία Υπατία η οποία, υπεραγωνιζόμενη τού κόσμου των ελληνικών αξιών, σφαγιάσθηκε βάρβαρα σε ηλικία είκοσι πέντε ετών, στο άνθος της ομορφιάς της, από ένα φανατισμένο και βάρβαρο Χριστιανικό όχλο. 
         Με ανάλογο τρόπο είδε και προέβαλε την Υπατία και ο Γάλλος μυθιστοριογράφος και πολιτικός Maurice Barres (1862-1923), ο οποίος, ας μην το λησμονούμε, θεωρείται ως ένας από τους θεωρητικούς τού φασισμού. Ο Barres συμπεριέλαβε μία σύντομη ιστορία αφιερωμένη στην Υπατία υπό τον τίτλο: «Η δολοφονημένη παρθένος» (La vierge assassinee) στη συλλογή του Sous l’ oeil des barbares τού 1888.10 Πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι δύο νεαροί Έλληνες της Αλεξανδρείας, ο Λούκιος και η γοητευτική Αμαρυλλίς, οι οποίοι βλέπουν με θλίψη γύρω τους τον κλασικό πολιτισμό να έχει σωριασθεί σε ερείπια από την λαίλαπα τού Χριστιανισμού και των βαρβάρων οπαδών του, και θυμούνται την εποχή που ο αυτοκράτορας Ιουλιανός φονεύθηκε από το χέρι Χριστιανού, ενώ προσπαθούσε να υπερασπισθεί τα ιερά μνημεία τού παρελθόντος. Οι δύο νέοι κατευθύνονται στο Σαραπείο, όπου συνήθως διδάσκει η Υπατία (η οποία μετονομάζεται από τον Barres σε «Αθηνά»). Παράλληλα όμως συρρέει στο Σαραπείο και ο όχλος των Χριστιανών, ο οποίος ζητάει επιτακτικά τον θάνατο της «Αθηνάς», τού συμβόλου τού παγανισμού στην Αλεξάνδρεια. Η «Αθηνά» εξακολουθεί να διδάσκει ατάραχη, γοητεύοντας με τον λόγο της ακόμη και μερικούς από τους Χριστιανούς, όμως οι πιο φανατισμένοι από αυτούς κινούνται ήδη απειλητικά εναντίον της. Ο Λούκιος, η Αμαρυλλίς και άλλοι Έλληνες προσπαθούν να την απομακρύνουν από το Σαραπείο, εκείνη όμως αρνείται να εγκαταλείψει τον ναό, τη βιβλιοθήκη και τα αγάλματα των προγόνων της, σκεπάζει το πρόσωπο της με ένα πέπλο και παραδίδεται στον φανατισμένο όχλο, ο οποίος κυριολεκτικά την κομματιάζει. Το μαρτύριο αυτό της «τελευταίας των Ελλήνων» αποτελεί κατά τον Barres την αφετηρία της αποθέωσης και τού άσβεστου θρύλου της. 
     Αν κάποιος επιθυμούσε να εξαντλήσει τη λογοτεχνική επεξεργασία τού θρύλου της Υπατίας, θα διαπίστωνε έκπληκτος ότι από τον Διαφωτισμό και εντεύθεν η Υπατία σχεδόν ποτέ δεν έπαυσε να φιγουράρει ως ηρωίδα λογοτεχνικών έργων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα σε μία περίπου δεκαετία στο δεύτερο ήμισυ τού εικοστού αιώνα κυκλοφόρησαν πέντε λογοτεχνικά έργα με βασική ηρωίδα την Υπατία: δύο δραματικά έργα στην ιταλική από τον Mario Luzi το 197811, δύο μυθιστορήματα στη γαλλική από τους Andre Ferretti το 198712 και Jean Marcel το 198913 στον Καναδά, και ένα ογκώδες ιστορικό μυθιστόρημα στη γερμανική από τον Αrnulf Zitelmann το 198914. 
    5. Η Υπατία τού φεμινισμού 
       Ο μύθος της Υπατίας δεν έχει παύσει να εξελίσσεται. Σε μία μάλιστα από τις πιο πρόσφατες εκδοχές τού μύθου, η Υπατία δεν εκπροσωπεί πλέον μόνο το αδάμαστο πνεύμα, τις ελληνικές αξίες, τον ορθό λόγο και την επιστήμη, αλλά ανάγεται και σε σύμβολο… Φεμινιστικό! Έχουν εμφανισθεί ακόμη και φεμινιστικά περιοδικά που φέρουν το όνομα της, ένα στην Ελλάδα και ένα εκδιδόμενο στο Πανεπιστήμιο της Indiana. 
          Το τελευταίο αυτό περιοδικό φιλοξένησε στο τέταρτο τεύχος του το 1989 μία εγκωμιαστική λογοτεχνική επανεπεξεργασία τού μύθου της Υπατίας από τη φεμινίστρια ποιήτρια και μυθιστοριογράφο Ursula Molinaro15. Στο εισαγωγικό κείμενο διαβάζουμε ότι «η βάναυση δολοφονία της φημισμένης φιλοσόφου Υπατίας από έναν όχλο Χριστιανών στην Αλεξάνδρεια το 415 μ. Χ. σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής κατά την οποία οι γυναίκες εκτιμώνταν ακόμη για το μυαλό που υπάρχει κάτω από τα μαλλιά τους». Το λογοτεχνικό κείμενο αποτελεί ίσως το αποκορύφωμα της πιο ωμής παραποίησης της ιστορικής αλήθειας. Σε αυτό η Υπατία, η οποία εξυμνείται στις πηγές ως άμεμπτη και απολαμβάνουσα καθολικό σεβασμό παρθένος, εμφανίζεται να έχει αρχίσει ήδη από την εφηβική της ηλικία να εναλλάσσει εραστές με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, και κατόπιν να έχει παντρευτεί τον φιλόσοφο Ισίδωρο, ο οποίος βρέθηκε αναγκασμένος να ανέχεται τις πολλές εξωσυζυγικές περιπέτειες της συζύγου του. Όταν ο πατέρας της μαθηματικός Θέων, προειδοποιημένος από τα άστρα για τον επερχόμενο τραγικό θάνατο της κόρης του, της προτείνει να μετοικήσει στη Σικελία, η Υπατία, ανώτερη η ίδια και από τον πατέρα της και από τον σύζυγό της, αρνείται, συναισθανόμενη ότι έσβηνε πλέον η εποχή κατά την οποία οι γυναίκες είχαν το δικαίωμα να σκέπτονται ελεύθερα, αλλά και μην επιθυμώντας να αφήσει τον τότε εραστή της, τον έπαρχο Ορέστη… Ακολουθεί μία αναφορά στη σύγκρουση της Υπατίας με τον Χριστιανισμό και μία περιγραφή της δολοφονίας της, και τέλος η Molinaro κλείνει συμπεραίνοντας ότι αυτή επρόκειτο να είναι η μοίρα των γυναικών στη Χριστιανική εποχή, στην οποία η Υπατία «δεν είχε την παραμικρή επιθυμία να ζήσει»… 
    6. Από το χθες στο σήμερα 
        Όπως διαπιστώνουμε από την προηγηθείσα αναφορά στη γένεση και εξέλιξη τού μύθου της Υπατίας, οι περισσότεροι από τους συγγραφείς που μνημονεύουν την Υπατία δεν καταβάλλουν την παραμικρή προσπάθεια να φανούν πιστοί προς την ιστορική αλήθεια· και τούτο είναι απολύτως φυσικό, αφ” ης στιγμής η Υπατία έπαυσε να είναι μία ιστορική προσωπικότητα και έγινε ένα σύμβολο, στο οποίο ο καθένας μπορούσε να δει σχεδόν οτιδήποτε. 
       Έτσι, η Υπατία τού Toland δεν ήταν παρά μία προτεσταντική καταγγελία των αυθαιρεσιών τού καθολικού κλήρου. Η Υπατία τού Βολταίρου, και γενικότερα τού Διαφωτισμού, είναι το σύμβολο της αντίστασης τού ορθού λόγου ενάντια στη θύελλα τού Χριστιανικού δογματισμού και σκοταδισμού. Η Υπατία της ρομαντικής λογοτεχνίας των ιστορικών μυθιστορημάτων είναι μία ωραιότατη, άμωμος παρθένος, ρομαντική εκπρόσωπος μιας εποχής που σβήνει. Η Υπατία τού φεμινισμού είναι μία γυναίκα -σύμβολο, μία πρωτοπόρος φεμινίστρια με ελευθεριάζοντα βίο, που πέφτει θύμα τού ανδροκρατούμενου κατεστημένου, που δεν μπορούσε να την ανεχθεί. Η Υπατία των αρχαιολατρών είναι μία απτή απόδειξη της σύγκρουσης Χριστιανισμού και ελληνισμού. Και βεβαίως δεν μπορούμε να μη διερωτηθούμε τι κοινό υπάρχει σε όλες αυτές τις Υπατίες… 
        Η Υπατία της πρόσφατης ταινίας δανείζεται πολλά από τα γνωστά μοτίβα, προσαρμόζοντάς τα βεβαίως στο πνεύμα της εποχής μας. Η Υπατία είναι ένας άνθρωπος της επιστήμης, αγνωστικίστρια ή ακόμη και ανοικτά άθεη, που έχει μάθει να υπηρετεί την αλήθεια της επιστήμης και της φιλοσοφικής αναζήτησης μάλλον, παρά τις θρησκείες με τα «παραμύθια» τους και τα μισαλλόδοξα κηρύγματά τους. Τη στιγμή ακριβώς που συλλαμβάνει την αλήθεια για την περιφορά της γης γύρω από τον ήλιο και τις τροχιές της κινήσεως των ουρανίων σωμάτων —σύλληψη που θα την έφερνε περισσότερα από χίλια χρόνια μπροστά από την εποχή της—, η Υπατία πέφτει άγρια δολοφονημένη από φανατικούς Χριστιανούς, γινόμενη το εξιλαστήριο θύμα σε συγκρούσεις, φανατισμούς και αντιπαραθέσεις που μοιάζουν απίστευτα μικρές μπροστά στο μεγαλείο της αδικοχαμένης φιλοσόφου. 
      7. Ανακρίβειες και σκοπιμότητες 
      Με δεδομένο τον τρόπο με τον οποίο είδαμε ότι έχει προσεγγισθεί το θέμα της Υπατίας κατά καιρούς, είναι λογικό και αναμενόμενο η κοινή εικόνα που έχουμε σχηματίσει γι’ αυτήν να είναι ούτως η άλλως γεμάτη από κάθε λογής ανακρίβειες. 
         Ένα παράδειγμα τέτοιας ανακρίβειας είναι το εξής: Στη σκέψη των περισσοτέρων, η Υπατία που έπεσε δολοφονημένη από τον Χριστιανικό όχλο ήταν συν τοις άλλοις μία πανέμορφη γυναίκα στο άνθος της ηλικίας της, «το πνεύμα τού Πλάτωνος και το σώμα της Αφροδίτης», όπως την είδε ο Leconte de Lisle. Οι περισσότεροι φαντάζονται την Υπατία να δολοφονείται περί την ηλικία των είκοσι πέντε ετών, όπως ακριβώς το θέλησε ο Kingsley. Αν όμως βρούμε το θάρρος να κοιτάξουμε τα πράγματα χωρίς το παραμορφωτικό κάτοπτρο τού μύθου, και βάλουμε κάτω τις χρονολογίες που γνωρίζουμε, θα διαπιστώσουμε πόσο μακριά βρίσκεται αυτή η κοινή αντίληψη από την πραγματικότητα.16 Η Υπατία δολοφονήθηκε το 415 μ. Χ.· αν ήταν τότε είκοσι πέντε ετών, όπως το θέλει η κοινή αντίληψη, τότε θα είχε γεννηθεί περί το 390· περί το 390, όμως, η Υπατία ήταν διδάσκαλος τού Συνεσίου και είχε ήδη τη φήμη σπουδαίας διδασκάλου της φιλοσοφίας. Με δεδομένο ότι είχε ήδη αποκτήσει φήμη, φαίνεται μάλλον απίθανο να ήταν μόνο είκοσι πέντε ετών ακόμη και τότε, το 390 πόσω μάλλον άλλα είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, το 415! Αυτά λέει η κοινή λογική. Και σαν να μην έφθαναν αυτά, εις επικουρίαν της κοινής λογικής έχουμε και τη μαρτυρία τού Ιωάννη Μαλάλα ότι τη στιγμή της δολοφονίας της η Υπατία ήταν «παλαιά γυνή», δηλαδή ηλικιωμένη!17 Αυτά βεβαίως ισχύουν για την Υπατία της ιστορίας· διότι η Υπατία τού μύθου, η Υπατία ως σύμβολο, έπρεπε οπωσδήποτε να είναι είκοσι πέντε ετών… Και αυτή είναι μόνο μία από τις αναρίθμητες ανακρίβειες τού μύθου της Υπατίας. 
      Έτσι και η πρόσφατη ταινία για την Υπατία έχει πολλές ανακρίβειες. Μερικές τέτοιες ανακρίβειες είναι οι καινοτόμες επιστημονικές συλλήψεις της Υπατίας, η παρουσία της Υπατίας στο Σαραπείο, ο τρόπος καταστροφής τού Σαραπείου,18 τα περί τον θάνατο τού πατέρα της Υπατίας Θέωνα, τα σχετικά με τον τρόπο ανάρρησης τού Κυρίλλου στον πατριαρχικό θρόνο της Αλεξανδρείας, το επεισόδιο με τους Ιουδαίους στο θέατρο, το μισογυνικό παραλήρημα τού Κυρίλλου, το γεγονός ότι ο Συνέσιος εμφανίζεται να βρίσκεται στην Αλεξάνδρεια τη στιγμή της δολοφονίας της Υπατίας, ενώ αυτός στην πραγματικότητα δεν βρισκόταν στη ζωή, κ. ά. 
       Δεν είναι όμως τόσο οι επιμέρους ανακρίβειες αυτές που μπορεί να ενοχλήσουν στη συγκεκριμένη ταινία, ανακρίβειες ούτως ή άλλως πολύ μικρότερες σε σχέση με προηγούμενες προσεγγίσεις· είναι μάλλον το ευρύτερο πνεύμα που διέπει την όλη προσέγγιση, ο τρόπος φερ” ειπείν με τον οποίο εμφανίζονται οι Χριστιανοί, περίπου ανάλογος με την εικόνα των φανατισμένων μουσουλμάνων φονταμενταλιστών της εποχής μας· όσο για τον Κύριλλο Αλεξανδρείας, εμφανίζεται με τον τρόπο ακριβώς με τον οποίο θα παριστανόταν στη μεγάλη οθόνη ένας Οσάμα Μπιν Λάντεν… 
        8. Συμπεράσματα – Προβληματισμοί 
       Γενικά, το πρόβλημα σε όλες γενικά τις προσεγγίσεις της Υπατίας δεν έγκειται τόσο στις επιμέρους ανακρίβειες, όσο σε αυτό τούτο το γεγονός ότι η Υπατία χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο στο πλαίσιο της αντί-Χριστιανικής πολεμικής. Και από τη στιγμή που η Υπατία έπαυσε, όπως ήδη σημειώσαμε, να είναι μία ιστορική προσωπικότητα και έγινε ένα σύμβολο, ο καθένας μπορούσε να δει σε αυτήν σχεδόν οτιδήποτε, ανάλογα με τα παραμορφωτικά γυαλιά που θα επέλεγε να φορέσει, με έναν όμως πάντα κοινό παρονομαστή: την αντί-Χριστιανική πολεμική. 
      Στην πραγματικότητα, η ιστορία της Υπατίας, όπως συνήθως προβάλλεται, δεν είναι τίποτε περισσότερο από έναν επιμελώς καλλιεργημένο μύθο. Πράγματι, η μελέτη των πηγών που μας παραδίδουν την ιστορία της Υπατίας ανατρέπει άρδην την εικόνα που συνήθως έχουμε για τη δολοφονημένη φιλόσοφο. 
       Πρώτ” απ’ όλα, αν δούμε συγκριτικά τις Χριστιανικές και τις εθνικές πηγές, θα περιμέναμε ίσως οι εθνικοί να εκθειάζουν την Υπατία και οι Χριστιανοί να προσπαθούν αμήχανα να μειώσουν την αξία της. 
       Στην πραγματικότητα, οι Χριστιανικές πηγές είναι αυτές που εκθειάζουν την Υπατία, ενώ ο εθνικός Δαμάσκιος, η μόνη εθνική πηγή που τη μνημονεύει, δεν κρύβει την περιφρόνησή του γι’ αυτήν. 
        Όσο για τον κύκλο της Υπατίας, γνωρίζουμε από τις πηγές ότι ήταν κατά βάσιν Χριστιανικός. Και γενικά, δεν έχουμε την παραμικρή ένδειξη στις πηγές ότι στη σύγκρουση Χριστιανισμού και παγανισμού η Υπατία βρισκόταν στο στρατόπεδο τού παγανισμού! 
      Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχουμε βάσιμους λόγους να συμπεράνουμε ότι βρισκόταν πλησιέστερα στον Χριστιανισμό παρά στον παγανισμό! Όσο ανατρεπτικό και αν φαίνεται αυτό, οι πηγές όχι μόνο δεν εμφανίζουν την Υπατία εκπρόσωπο τού παγανιστικού κόσμου, αλλά οδηγούν πολύ πιο εύκολα στο συμπέρασμα ότι η αδικοχαμένη φιλόσοφος έπεσε θύμα μιας… ενδοχριστιανικης διαμάχης! Αυτά βεβαίως τα παραθέτουμε απλώς επιγραμματικά εδώ, επιφυλασσόμενοι να αφιερώσουμε σύντομα ειδική μελέτη στην ανασκευή τού μύθου της Υπατίας, όπου όλα τα παραπάνω θα αναλύονται και θα τεκμηριώνονται ενδελεχώς. 
       Πέρα από τα παραπάνω, στα οποία επιφυλασσόμαστε να επανέλθουμε, η πρόσφατη συζήτηση με αφορμή την κινηματογραφική παραγωγή για την Υπατία γεννά και άλλες σκέψεις. Μία παρατήρηση που δεν πρέπει να παραλείψουμε να κάνουμε, έστω και παρεμπιπτόντως, είναι ότι η επίμαχη ταινία για την Υπατία αρκεί, για να βάλει σε δεύτερες σκέψεις όσους φρονούν ότι οι θεωρίες περί σύγκρουσης επιστήμης και θρησκείας ανήκουν στο παρελθόν… 
       Ένα τελευταίο, εντελώς βασικό συμπέρασμα που θα μπορούσαμε να βγάλουμε είναι το εξής: Είδαμε σε αυτό το άρθρο, έστω επιγραμματικά, τη διαρκή παρουσία της Υπατίας ως συμβόλου στο πλαίσιο της αντί-Χριστιανικής πολεμικής από την εποχή τού Διαφωτισμού και εντεύθεν. Όταν λοιπόν σήμερα κυκλοφορεί μια κινηματογραφική παραγωγή για την Υπατία, και εμείς πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια «νέα» επίθεση και διερωτώμαστε ποια είναι αυτή η Υπατία, τότε φαίνεται ότι δεν θα έπρεπε να μεμφόμαστε τόσο την εντρέχεια των πολεμίων της Εκκλησίας, όσο τη δική μας ολιγωρία και άγνοια… 
    Δρ Γιάννης Κ. Τσέντος 
    Σημειώσεις: 
  1. Margaret Alic, Hypatia’s heritage. A history of women in science from Antiquity through the nineteenht century, Beacon Press, Boston 1986. Το βιβλίο της Alic έχει ήδη μεταφρασθεί στη γερμανική (Hypatias Toochter. Der verleugnete Anteil der Frauen an der Naturwissenschaft, Unionsverlag, ubersetz. Rita Peterli, Zurich 1987 και 1991) και τη σουηδική (Arvet efter Hypatia. Historien om kninnliga forskare fram Antiken till det sena artonhundratalet, Alfabeta Bokforlag, Stockholm 1989). 
       2. Margaret Alic, όπου πριν σελ. 41. 
   3. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, οποίος επιθυμούσε να παρακολουθήσει τη διαμόρφωση τού μύθου της Υπατίας στη νεώτερη γραμματεία ήταν υποχρεωμένος να ανατρέξει σε μία ξεπερασμένη μελέτη τού Johann Rudolf Asmus, γραμμένη στις αρχές τού εικοστού αιώνα και ελλιπή ακόμη και για την εποχή της [Johann Rudolf Asmus, «Hypatia in Tradition und Dichtung» Studien zur vergleichenden Literaturgeschichte 7 (1907), σελ. 11-44]. Σήμερα όμως έχουμε μία πραγματικά σύγχρονη επισκόπηση τής διαμόρφωσης τού μύθου της Υπατίας σε μία εξαιρετική μονογραφία αφιερωμένη στην Υπατία, εκπονηθείσα από τη Maria Dzielska [Hypatia of Alexandria, transl. by F. Lyra, Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts/London 1995 (Hypatia y Aleksandrii, Nakladem Uniwesytetu Jagiellonskiego, Krakow 1993)]. 
  4. Voltaire, Melanges, Bibliotheque de la Pleiade 152, Paris 1961, σελ. 1104 και 1108 Oeuvres completes de Voltaire, VII, Dictionnaire philosophique, Paris 1835, σελ. 700-701. 
   5. Edward Gibbon, The history of the decline and fall of the Roman empire, ed. J. B. Bury, vol. 5, Methuen & Co. , London 1898, σελ. 109. 
  6. Maria Dzielska, Hypatia of Alexandria, σελ. 4. 
   7. Oeuvres de Leconte de Lisle, Poemes antiques. Pans 1897, σελ. 97. 
  8. Όπου πριν σελ. 275-289. 
   9. Charles Kingsley, Hypatia, or New foes with an old face, 2 vols, ed. Mabel Goddart, New York 1929. 
  10. Maurice Barres, Sous I” oeil des barbares, Paris 19042. 
   11. Mario Luzi, Libro di Ipazia και Il messagero, Biblioteca universale Rizzoli, Milano 1978. 
  12. Andre Ferretti, Rennaisance en Paganie, Montreal 1987. 
  13. Jean Marcel, Hypatia, ou, La fin des dieux, Lemeac, Montreal 1989. 
  14. Arnulf Zitelmann, Hypatia. Roman, Beltz & Gelberg, Weinheim und Basel 1989. 
  15. Ursula Molinaro, Christian martyr in reverse: Hypatia, 370-415 A. D.”. Hypatia. A Journal of Feminist Philosophy 4 (1989), σελ. 6-8. 
  16. Πάνω σε αυτό το θέμα έχουν γραφεί μέχρι και ειδικές μελέτες. Βλέπε για παράδειγμα R. J. Penella, “When was Hypatia born?”. Historia 33 (1984). Σελ. 126-128. 
  17. Ιωάννου Μαλάλα, Χρονογραφία, ed. L Dindorf, 359. 12-15: «Κατ’ εκείνον δε τον καιρόν παρρησίαν λαβόντες υπό τού Επισκόπου οι Αλεξανδρείς έκαυσαν φρυγάνοις αυθεντήσαντες υπατίαν την περιβόητον φιλόσοφον, περί ης μεγάλα εφέρετο· ην δε παλαιά γυνή». 
   18. Για το θέμα της καταστροφής τού Σαραπείου βλέπε δύο άρθρα τού γράφοντος δημοσιευμένα στις σελίδες των Ακτινών: α) «Η καταστροφή τού Σαραπείου. Μέρος Α': Το σκηνικό». Ακτίνες 632 (Ιούνιος 2002), σελ. 197-202 και β) «Η καταστροφή τού Σαραπείου. Μέρος Β΄: Τα γεγονότα», Ακτίνες 633 (Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2002), σελ. 228-234. 
    Πηγή: Περ. «ΑΚΤΙΝΕΣ» Μάιος 2010, αρ. 711 σελ. 137-146

29 Νοε 2014

Οι Αρβανίτες, οι Αλβανοί και ο κ. Λοβέρδος

O ξερός βράχος της Αλβανίας τροφοδοτεί εδώ και αιώνες τον ζεστό Ελληνικό νότο με μετανάστες. Μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών από την νότια Αλβανία προς την Ελλάδα σημειώθηκαν κατά το τέλος της βυζαντινής εποχής και κατά την τουρκοκρατία, κυρίως κατά τον 14ο και τον 17ο αιώνα, οπότε και δημιουργήθηκαν οι γνωστοί έως σήμερα αρβανίτικοι οικισμοί, με το χαρακτηριστικό γλωσσικό ιδίωμα, τις παραδοσιακές ενδυμασίες, ήθη και έθιμα. Η Στερεά Ελλάδα, και ιδιαίτερα η Αττικοβοιωτία, η Πελοπόννησος, η νότια Εύβοια, τα νησιά του Αργοσαρωνικού, οι δυτικές Κυκλάδες, κατοικήθηκαν σε υψηλό ποσοστό από Αρβανίτες, δηλαδή από εξελληνισμένα ιλλυρικά φύλα. 
       Οι Αρβανίτες έφεραν μαζί τους ορισμένα ισχυρά στοιχεία, με τα οποία ανανέωσαν την ικμάδα και τον δυναμισμό του αυτόχθονος πληθυσμού, όπως την πολεμική ικανότητα, την λιτή διαβίωση και την πρωτογενή συσσώρευση κεφαλαίου, τις επιδόσεις στην γεωργία και στην ναυτιλία, αλλά και την εργατικότητα, το πείσμα και την αδιαλλαξία. Αλλά με μεγάλη ταχύτητα και επιτυχία αφομοιώθηκαν από τον ελληνικό πολιτισμό και την χριστιανική θρησκεία, με αποτέλεσμα να εξελιχθούν σε πρωτοπόρους των εθνικών αγώνων. Πολλοί καπεταναίοι και οπλαρχηγοί της Επανάστασης είχαν αρβανίτικη καταγωγή, ενώ στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό κατά τον Εικοστό Αιώνα διακρίθηκαν κορυφαίοι Αρβανίτες Ναύαρχοι, από τον Κουντουριώτη και τον Λάσκο μέχρι τον Παππά και τον Λυμπέρη. 
      Επειδή η ανθρώπινη ιστορία επαναλαμβάνεται, στα τέλη του Εικοστού Αιώνα συνέβη ακόμη ένας μεγάλος μεταναστευτικός κύκλος, μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος Χότζα στην Αλβανία. Χιλιάδες Αλβανοί βρήκαν διέξοδο στον όμορο ελληνικό χώρο, που τους προσέφερε και τις περισσότερες βιοποριστικές ευκαιρίες. Εκτός από την επανάληψη του προαιώνιοιυ κύκλου της μετανάστευσης, επαναλήφθηκε και ο προαιώνιος κύκλος της αφομοίωσης. Σήμερα, τα παιδιά των Αλβανών μεταναστών του 1990 είναι μαθητές σε ελληνικά σχολεία και ήδη φοιτητές σε ελληνικά πανεπιστήμια, η πρώτη τους γλώσσα είναι τα ελληνικά, και θα χρειαστούν ακόμη μιά-δυό γενιές ώστε να αποτελούν οργανικό μέρος του Ελληνισμού, ανανεώνοντας τον δυναμισμό του έθνους μας και αυξάνοντας τον πληθυσμό του.
       Όλα αυτά, λοιπόν, έρχεται να ανατρέψει ο….κ.Λοβέρδος. O οποίος επισκέφθηκε προ ημερών την Αλβανία, όπου αντικείμενο των διμερών διαπραγματεύσεων ήταν η εισαγωγή των Αλβανικών ως δεύτερης γλώσσας στα ελληνικά σχολεία! Μάλιστα η Αλβανίδα υπουργός Παιδείας δήλωσε ότι «συνεργαζόμαστε και με τους εκπαιδευτικούς που αναπτύσσουν την δραστηριότητά τους στην Ελλάδα [σσ: ποιός της έδωσε την άδεια;], σε συντονισμό και με το ελληνικό υπουργείο Παιδείας [σσ: «και» με το ελληνικό υπουργείο Παιδείας….], όχι μόνο γιά την εκπαίδευσή τους [σσ: θα εκπαιδευτούν από Αλβανούς εκπαιδευτικούς:], αλλά και γιά τον εφοδιασμό τους από το αλβανικό ΥΠΕΞ με σχολικά βιβλία της αλβανικής γλώσσας.» 
       Ας μείνουμε στο τελευταίο. Τα «σχολικά βιβλία της αλβανικής γλώσσας», τα οποία θα έχουν φυσικά εκπονηθεί από τις αρμόδιες αλβανικές υπηρεσίες, θα συμπεριλαμβάνουν ασφαλώς την αλβανική άποψη γιά την Ελλάδα, την Αλβανία, τους μετανάστες, την ιστορία, το Σαράντα, την Τσαμουριά κλπ. κλπ. Μην αμφιβάλλει κανείς ότι θα πρόκειται στην ουσία γιά ανοιχτή ή συγκεκαλυμμένη κρατική αλβανική προπαγάνδα. 
       Αλλά και γενικώτερα: μέχρι σήμερα, οι αλβανικής καταγωγής μαθητές πηγαίνουν στα ελληνικά σχολεία και αφομοιώνουν την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό, ήθη, έθιμα, σύστημα αξιών. Αυτά δηλαδή που είναι η αναγκαία συνθήκη γιά να γίνουν ολοκληρωμένοι Έλληνες πολίτες και να ενταχθούν φυσιολογικά στην ελληνική κοινωνία. 
       Τυχόν εισαγωγή από τον κ.Λοβέρδο της αλβανικής γλώσσας, σχολικών εγχειριδίων κλπ., θα έχει ως αποτέλεσμα οι Αλβανοί μετανάστες να παραμείνουν Αλβανοί μετανάστες, να μην γίνουν ποτέ Έλληνες πολίτες και να εξελιχθούν σε κλειστή μειονότητα, αναπτύσσοντας την συνήθη εθνικιστική ιδεολογία που αναπτύσσουν οι εθνικές μειονότητες. Με όλες τις συνέπειες γιά την συνοχή του Ελληνικού κράτους, και μάλιστα σε εποχή που ο αλβανικός ψευδομεγαλοοϊδεατισμός παραληρεί. 
       *Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης. 
     Ἀντίβαρο

Αντιγριπικό εμβόλιο ευθύνεται για 3 θανάτους στην Ιταλία

Η Ιταλική υπηρεσία υγείας απαγόρευσε την κυκλοφορία εμβολίου κατά της γρίπης, αφού θεωρήθηκε υπεύθυνο για μια σειρά θανάτων ανθρώπων που είχαν ήδη εμβολιαστεί. Σύμφωνα με πληροφορίες πρόκειται για το αντιγριππικό εμβόλιο Fluad, την Ελβετικής φαρμακοβιομηχανίας Novartis. 
     Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της υπεύθυνης υπηρεσίας φαρμάκων στην Ιταλία, Aifa, η απαγόρευση της κυκλοφορίας του εμβολίου αποτέλεσε ένα προληπτικό μέτρο. Οι νέες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν στο εμβόλιο έδειξαν πως δεν εντοπίστηκε κανένα επιβλαβές, για την υγεία, συστατικό πέρα από αυτά που ούτως η άλλος έπρεπε να περιλαμβάνει το εμβόλιο. 
      Παρόλα αυτά, η Aifa ανακάλεσε από την αγορά δύο παρτίδες του εμβολίου, που κατά τις πρώτες εκτιμήσεις ευθύνεται για τους θανάτους τριών ανθρώπων, με την Ιταλική υπηρεσία να υποστηρίζει πως " Θα σχηματιστεί μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον αν ευθύνεται το εμβόλιο για τους θανάτους, μετά από τις αναλυτικές έρευνες που θα πραγματοποιηθούν. Θα ληφθεί υπ όψη και η κατάσταση της υγείας των ατόμων που χορηγούνται το εμβόλιο για να διαπιστωθεί η σχέση του με τους θανάτους". 
       Την ίδια στιγμή, τα Ιταλικά μέσα ενημέρωσης κάνουν λόγω για ανευθυνότητα της Ελβετικής εταιρίας, καθώς αναφέρουν πως η συγκεκριμένη εταιρία έχει εμπλακεί και άλλες φορές σε ανάλογα περιστατικά. 
    Πάντως η σύντομη ανάλυση των εμβολίων, που πραγματοποιήθηκε από την εταιρία, έδειξε πως το προϊόν καλύπτει τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, σύμφωνα με εκπρόσωπό της, που μεταξύ άλλων δήλωσε, "Η ασφάλεια των ασθενών αποτελεί προτεραιότητα της εταιρίας και θα λάβουμε πολύ σοβαρά τα αναφερόμενα περιστατικά". 
      Το εμβόλιο που κυκλοφορείται από το 1997, έχει δοκιμαστεί σε πάνω από 70.000 εθελοντές υγείας, ενώ πάνω από 65 εκατομμύρια δόσεις έχουν διανεμηθεί σε όλο τον κόσμο.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΥΠΕΞ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΗ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ Ε.Βενιζέλος σε τουρκικό κανάλι: "Οι τέσσερις αιώνες τουρκοκρατίας είναι για εμάς εθνική κληρονομιά"!

" Όχι μόνο ένα τζαμί, αλλά και η οθωμανική κληρονομιά στην Ελλάδα είναι μέρος της εθνικής μας κληρονομιάς" ανέφερε ο Αντιπροέδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών Ευ. Βενιζέλος στη δημοσιογράφο Asligul Atasagun για το κανάλι Turkish TV- Cine5.  
      Φυσικά πρόκειται περί δήλωσης υποταγής στην "Υψηλή Πύλη" του "Σουλτάνου" Ρ.Τ.Ερντογάν, με βάση την οποία θα αναμένουμε το άνοιγμα δεκάδων τζαμιών, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά κυρίως σε Θεσσαλονίκη, Ανατ.Μακεδονία-Θράκη, και Ρόδο-Κω. 
       Με το πρόσχημα ότι θα πρέπει να είμαστε περήφανοι που οι Τούρκοι "σουβλίζανε" τους προγόνους μας, προκειμένουν να εγκαταλειψουν την Πίστη, θα τουρκοποιήσουμε μόνοι μας εκ νέου ελληνικά εδάφη 100 χρόνια μετά την εκδίωξη των Οθωμανών. 
       Επιβεβαίωσε δε ότι με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων θα κατασκευασθεί το τζαμί στην Αθήνα. "Ναι, σαφέστατα. Ένα τζαμί ως δημόσιο έργο, ως δωρεά του κράτους προς τη μουσουλμανική κοινότητα στην Αθήνα. Διότι μιλάμε για μια δημόσια οντότητα, όχι για μια ιδιωτική πρωτοβουλία. Μιλάμε για μια δημόσια νομική οντότητα και για τις σχετικές υποδομές για την εξυπηρέτηση των θρησκευτικών αναγκών της μουσουλμανικής κοινότητας στην Αθήνα. Αυτό είναι κάτι προφανές και απαραίτητο για κάθε ευρωπαϊκή, σύγχρονη και χωρίς προκαταλήψεις κοινωνία." 
        Μόνο που δεν μας εξήγησε γιατί το ελληνικό Δημόσιο θα πρέπει να πληρώνει για τις ανάγκες της μουσουλμανικής κοινότητας που με εξαίρεση την μειονότητα της Θράκης, αποτελείται κυρίως από λαθρομετανάστες. 
       Στην Αμερική οι Έλληνες της Ομογένειας, δεν πήραν λεφτα από τον Λευκό Οίκο, μάζεψαν χρήματα, αγόρασαν οικόπεδο και έχτισαν την εκκλησία που ήθελαν. Το θεωρεί δε απαραίτητο για να μην έχει η ελληνική κοινωνία "προκαταλήψεις"! Η Ορθοδοξία προφανώς θεωρείται προκατάληψη, παρότι είναι η επικρατούσα με βάση το Σύνταγμα θρησκεία της χώρας. 
      Λέει μάλιστα ότι τα τζαμιά θα χρησιμοποιηθούν για τον τουρισμό! Έχει σκοπό δηλαδή να καταστήσει την χώρα σε τουρκικό "ξενοδοχείο"! 
     Σχολιάζει και την επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι επισημαίνοντας πως αυτή "αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία για τη διεθνή κοινότητα προκειμένου η τελευταία να κατανοήσει τον ιδιαίτερο, θεσμικό και δογματικό ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου". 
      Φυσικά το ερώτημα που πρέπει να μας απαντήσει ο Έλληνας ΥΠΕΞ είναι πως θα πάει σαν να μην τρέχει τίποτα να συναντηθεί στην Άγκυρα, με Ερντογάν-Νταβούτογλου, μετά το σημερινό επεισόδιο στην Στρογγύλη εναντίον του Έλληνα ΥΠΕΘΑ Ν.Δένδια. 
      Ακολουθεί η συνέντευξη: 
    ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Προσφάτως, ο Πρόεδρος Ερντογάν κατά την τελευταία του επίσκεψη στη βόρεια Κύπρο είχε δηλώσει ότι «για να επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, η Ελλάδα πρέπει να νομιμοποιήσει τους «εκλεγμένους μουφτήδες» της τουρκικής μειονότητας της Ελλάδας, καθώς και να ανοίξει το τζαμί στην Αθήνα». Πώς αξιολογείτε την έκκληση του Ερντογάν και, επίσης, θα ανοίξετε το τζαμί στην Αθήνα, που είναι η μοναδική πρωτεύουσα της Ευρώπης που δεν έχει τζαμί; 
       ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Όπως γνωρίζετε, στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο πεδίο των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, κάθε κράτος έχει τη συνταγματική και θεσμική υποχρέωση να εφαρμόζει τους υφιστάμενους κανονισμούς καθώς και να σέβεται τα δικαιώματα χωρίς αμοιβαιότητα. Δεν πρόκειται για αμοιβαιότητα, αλλά για μονομερή υποχρέωση της Τουρκίας αλλά και της Ελλάδας και κάθε χώρας να σέβεται το διεθνές δίκαιο, τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικά τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Η Ελλάδα έχει ταυτοχρόνως την υποχρέωση να σέβεται τα δικαιώματα των μειονοτήτων, στο πλαίσιο πάντα της περίφημης ιστορικής Συνθήκης της Λωζάννης, στο πλαίσιο του ελληνικού Συντάγματος, που είναι ένα πολύ σύγχρονο ευρωπαϊκό Σύνταγμα, καθώς και στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου ως οργανωμένης έννομης τάξης με τον απαραίτητο δικαστικό έλεγχο. 
        Ειδικότερα για τους μουφτήδες στη Θράκη, όπως γνωρίζετε, ο μουφτής είναι ένα διττό όργανο, δεν είναι μόνο θρησκευτικός λειτουργός, αλλά πρωτίστως δικαστής, κρατικό όργανο, γιατί στην Ελλάδα, και στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λωζάννης, ο μουφτής είναι πάνω από όλα υπεύθυνος για την εφαρμογή του νόμου της Σαρία, του παραδοσιακού ισλαμικού νόμου. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό, γιατί από αυτή την άποψη ο μουφτής αποτελεί μέρος του νομικού αλλά κυρίως του δικαστικού μας συστήματος. Γνωρίζω κάποιες προτάσεις και ιδέες αναφορικά ίσως με τη διάκριση των δύο αρμοδιοτήτων. Είμαστε πάντα έτοιμοι να συζητήσουμε επί διαφόρων ιδεών, αλλά όχι στη βάση της αμοιβαιότητας, γιατί αυτό είναι κάτι που δεν είναι αποδεκτό από ευρωπαϊκής απόψεως. 
       Δεν πρόκειται για ένα ζήτημα ανταλλαγής, διαπραγμάτευσης μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. Έχουμε, μονομερώς, ως οντότητα της διεθνούς κοινότητας, ως χώρα, ως κράτος, την υποχρέωση να σεβόμαστε τα δικαιώματα των μειονοτήτων – και η δική μας πολιτική είναι η πλήρης συμμετοχή, η πλήρης ενσωμάτωση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη στην ελληνική οικονομική, κοινωνική, πολιτική ζωή και στο εκπαιδευτικό σύστημα, στην επαγγελματική μας ζωή. Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό όχι μόνο για τη μουσουλμανική μειονότητα αλλά και για την ελληνική κοινωνία ως μια ευρωπαϊκή κοινωνία με δυτική νοοτροπία, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 
       ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ, η «τουρκική μειονότητα» στη δυτική Θράκη.. 
      ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Δεν πρόκειται για «τουρκική μειονότητα». Σύμφωνα με την ορολογία της Συνθήκης της Λωζάννης, πρόκειται για μια θρησκευτική μουσουλμανική μειονότητα, αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί δεν είναι μια εθνική μειονότητα. 
       ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: υπάρχουν πολλές αντιδράσεις από τους Έλληνες πολίτες, τουρκικής καταγωγής, που ανήκουν στη μουσουλμανική μειονότητα. Η κυβέρνηση θα έκανε ένα βήμα και θα χαρακτήριζε τη μειονότητα «τουρκική»; 
      ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Εάν μιλάτε για συλλογικές και νομικές οντότητες, πρέπει να σεβαστούμε το διεθνές δίκαιο. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, και ειδικότερα σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάννης, πρέπει να μιλάμε για θρησκευτική, μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη. Εάν η παρατήρησή σας είναι μια παρατήρηση που γίνεται στο επίπεδο του επονομαζόμενου αυτοπροσδιορισμού, ο αυτοπροσδιορισμός είναι ένα ατομικό δικαίωμα, σύμφωνα πάντα με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εδρεύει στο Στρασβούργο. 
     ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και όσον αφορά το τζαμί, κύριε Υπουργέ… 
      ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Για εμάς, όχι μόνο ένα τζαμί, αλλά και η μουσουλμανική, η οθωμανική κληρονομιά στην Ελλάδα είναι μέρος της εθνικής μας κληρονομιάς και ως πρώην Υπουργός Πολιτισμού είμαι σε θέση να επαναλάβω πως η αναστήλωση και η προβολή των οθωμανικών και μουσουλμανικών μνημείων στην ελληνική επικράτεια είναι μεγάλο πλεονέκτημα, όχι μόνο για την πολιτιστική πολιτική μας και την πολιτιστική κληρονομιά μας, αλλά και για την τουριστική βιομηχανία μας. 
       ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Άρα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι στο μέλλον θα υπάρξει τζαμί στην Αθήνα. 
       ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Ναι, σαφέστατα. Ένα τζαμί ως δημόσιο έργο, ως δωρεά του κράτους προς τη μουσουλμανική κοινότητα στην Αθήνα. Διότι μιλάμε για μια δημόσια οντότητα, όχι για μια ιδιωτική πρωτοβουλία. Μιλάμε για μια δημόσια νομική οντότητα και για τις σχετικές υποδομές για την εξυπηρέτηση των θρησκευτικών αναγκών της μουσουλμανικής κοινότητας στην Αθήνα. Αυτό είναι κάτι προφανές και απαραίτητο για κάθε ευρωπαϊκή, σύγχρονη και χωρίς προκαταλήψεις κοινωνία. 
       ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ, μετά την Άγκυρα, θα πάτε στην Κωνσταντινούπολη όπου θα συναντήσετε τον Βαρθολομαίο και τον Πάπα που επισκέπτεται την Τουρκία. Ως ορθόδοξος, τι συμβολίζει για εσάς, για την Ορθόδοξη Εκκλησία, η επίσκεψη του Πάπα; 
      ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Η επίσκεψη του Πάπα αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία για τη διεθνή κοινότητα προκειμένου η τελευταία να κατανοήσει τον ιδιαίτερο, θεσμικό και δογματικό ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι ο άλλος πυλώνας του Χριστιανισμού, του Ανατολικού Χριστιανισμού, η πρώτη Εκκλησία του Ανατολικού Χριστιανισμού. Και από αυτή την άποψη, οι νέες συναντήσεις μεταξύ των δυο επισκόπων, του Επισκόπου της Ρώμης και του Επισκόπου της Κωνσταντινούπολης, της Νέας Ρώμης, προσφέρουν πάντα μια εξαιρετική ευκαιρία όχι μόνο για την επανέναρξη και την ανανέωση του θεολογικού διαλόγου, αλλά και για έναν ευρύ δημόσιο διάλογο σχετικά με το καθεστώς του Οικουμενικού Πατριαρχείου. 
        Για την Τουρκία, η ύπαρξη του Πατριαρχείου στη χώρα σας αποτελεί εξαιρετικό πλεονέκτημα, όχι μόνο για τουριστικούς λόγους, αλλά και επειδή το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι ο αρχαιότερος θεσμός στην ευρύτερη περιοχή, ένα σημείο αναφοράς για την παγκόσμια κοινότητα, για τη χριστιανική κοινότητα σε όλο τον κόσμο. Και από αυτή την άποψη η υπόσταση και η νομική προσωπικότητα – η διεθνής και εσωτερική νομική προσωπικότητα – του Οικουμενικού Πατριαρχείου μπορεί να αποτελέσει επίσης και ένα εξαιρετικό επιχείρημα υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας.

28 Νοε 2014

Ο Σύλλογος Γυναικών Θρακομακεδόνων θα πραγματοποιήσει το ετήσιο Χριστουγεννιάτικο Παζάρι.

Το Σάββατο 29/11/2014 και Κυριακή 30/11/2014 ώρα 10.00π.μ. – 22.00μ.μ. 
 στο Πνευματικό Κέντρο Θρακομακεδόνων 
      Στο παζάρι μας θα βρείτε δώρα χριστουγεννιάτικα, κοσμήματα χειροποίητα, λουλούδια, βιβλία, γλυκά μαρμελάδες ποτά, όλα χειροποίητα. 
     Τα έσοδα θα διατεθούν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Σας περιμένουμε με χαρά να ανταποκριθείτε στο κάλεσμά μας. 
      ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ 
                  ΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Πακιστάν: χριστιανοί εκδιώχθηκαν από τη χώρα, λόγω του γάμου ενός χριστιανού και μιας μουσουλμάνας

Στην περιοχή του Punjab, στο Πακιστάν, τις τελευταίες ημέρες υπάρχει μια κλιμάκωση των συγκρούσεων ανάμεσα στη ριζοσπαστική μουσουλμανική πλειοψηφία και τις θρησκευτικές μειονότητες, αναφέρει η ιστοσελίδα pravoslavie.ru. 
       Έτσι, μόλις δύο εβδομάδες μετά την απίστευτη τραγωδία στο Παντζάμπ και την καύση χριστιανών με ψεύτικες κατηγορίες περί βλασφημίας, αρκετές χριστιανικές οικογένειες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, μεταδίδει το πόρταλ ειδήσεων «Линга». 
      Στα τέλη Οκτωβρίου, κάποιοι κάτοικοι του πακιστανικού χωριού Sahyuel είδαν τη σύναψη ενός σπάνιου γάμου, ενός χριστιανού του Sibab Masih και μιας μουσουλμάνας. 
      Ο γάμος ήταν μυστικός και νεόνυμφοι, για την αποφυγή συγκρούσεων, αναχώρησαν αμέσως μετά το γαμήλιο γλέντι, από το χωριό για να ζήσουν στην περιοχή Hanyuel. 
        Μαθαίνοντας για τον γάμο, ο πατέρας της νύφης κατηγόρησε τον Masih και άλλους δύο νεαρούς άνδρες, για απαγωγή της κόρης του, ξεσηκώνοντας τους φανατικούς του χωριού, και απειλώντας παράλληλα όλες τις χριστιανικές οικογένειες, αλλά και τον γαμπρό του με δολοφονία .Αφού ηρέμησαν για ένα μικρό διάστημα τα πράγματα, ένα μήνα αργότερα ο Σιμπάμπ και η Ρωξάνη αποφάσισαν να επισκεφθούν τους συγγενείς του στο χωριό Sahyuel. 
       Η είδηση αυτή έφθασε στα «αυτιά» της οικογένειας της Ρωξάνης και συγκεντρώθηκε μεγάλο πλήθος, έτοιμο για λιντσάρισμα, απαιτώντας όμως πρώτα την επιστροφή των «κλεμμένων» δώρα της νύφης στον γαμπρό. 
       Ο πατέρας της νύφης διέταξε το πλήθος να εκδιώξει από την χώρα υπό την απειλή του θανάτου, και τις εννέα χριστιανικές οικογένειες που ζούσαν εκεί για δεκαετίες. 
      Οι χριστιανοί αναγκάστηκαν επειγόντως να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, αφήνοντας τους πίσω τους, όπως ήταν φυσικό όλα τα υπάρχοντά τους. 
     Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, οι τοπικές υπηρεσίες επιβολής του νόμου γνώριζαν τι συμβαίνει, αλλά για ακόμη μια φορά δεν παρενέβησαν κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων μίσους, επιτρέποντας στους ισλαμιστές να επιφέρουν ακόμη και την «ποινή» του θανάτου για χριστιανούς στο Πακιστάν. 
     Δυστυχώς αυτή είναι η «αντιμετώπιση» των αρχών στις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες, στις οποίες η ζωή των χριστιανών δεν αποτιμάται ως ανθρώπινη.

27 Νοε 2014

Περιφέρουν τα πολιτικά σκουπίδια ως «αγώνα»

Φαήλος Κρανιδιώτης 
  Το γεγονός από μόνο του δεν ξεπέρασε άλλα του πρόσφατου παρελθόντος. Εχουμε δει πρυτάνεις να χτίζονται, να δέρνονται ανηλεώς, καθηγητές να λιντσάρονται σε καφετέριες, συνελεύσεις και συγκλήτους να διαλύονται από το ανύπαρκτο άκρο των υπαρκτών φασιστοειδών μειοψηφιών με τα υπαρκτά ρόπαλα και κλωτσομπουνίδια, με οχετό ύβρεων και απειλών. «Ρόμπα» της υφηλίου η φωτοδότρα της Οικουμένης. Αρα, λούσιμο ενός «βουδιστή» αντιπρύτανη με σκουπίδια, έπειτα από ένα υστερικό λογύδριο, είναι ψιλά γράμματα για τη Γουινέα Μπισάου και μια ήπια εικαστική παρέμβαση της καθεστωτικής αριστεράντζας, που τα πολιτικά σκουπίδια στα μυαλά της τα περιφέρει και στις κάμερες, ως «αγώνα». Χωρίς τσίπα, χωρίς τόση δα ντροπή. 
        Αν δεν διωχθούν ποινικά και πειθαρχικά οι δράστες, δεν θα πω ότι είμαστε το μπορντέλο της Καλλέργαινας. Αυτό θα ήταν βαρύτατη προσβολή προς μια ιστορική επιχείρηση με προσφορά στους στερημένους της κοινωνίας, αφού, ως γνωστόν, σε αυτούς τους οίκους της ηδονής υπάρχουν κανόνες, τάξη και σειρά, και η μαχαλομαγκίαση δεν έχει πέραση. Ο υστερικός «αγωνιστής» του Youtube, που απήγγειλε το γνωστό ταβλαδόρικο ψευτοπροοδευτικό ποίημα προτού αδειάσει τις βρομιές του σε έναν άνθρωπο, αν είχε τη φαεινή ιδέα όχι μόνο να πουλήσει τσαμπουκά αλλά να κουβαλήσει και τα σκουπίδια του εντός του ευαγούς ιδρύματος της Αφροδίτης, που διηύθυνε η θρυλική Καλλέργαινα, θα τον είχαν βάλει να τα φάει και θα του μετρούσαν τα παΐδια ένα προς ένα. 
     Σε μια σοβαρή χώρα, πάντως, θα είχαν ήδη κινηθεί οι διαδικασίες για να αποβληθεί διαπαντός από το πανεπιστήμιο για την παράνομη, χυδαία και αξιόποινη συμπεριφορά του, που στην επιεικέστερη εκδοχή της είναι έργω εξύβριση ενός διδασκομένου στον διδάσκοντα, ενός νέου σε έναν ηλικιωμένο, ενός φοιτητή προς ένα εκλεγμένο μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας
       Είδαμε ζωντανά τον εξευτελισμό ενός ανθρώπου, των θεσμών, της Δημοκρατίας, της ακαδημαϊκής ελευθερίας, όπου η χυδαιότητα και το ποινικό αδίκημα βαφτίστηκαν… «συμβολισμός». 
      Αυτό που μου έκανε εντύπωση, πλην της «παγωμένης» -μάλλον από φόβο- σιωπής του αντιπρύτανη, ήταν η υστερία του «αγωνιστή» και ορισμένων από τους ομοϊδεάτες του. Απήγγειλε τις ψευτοπροοδευτικές μπούρδες του αφρίζοντας, τρέμοντας σύγκορμος, στον περιδεή αντιπρύτανη, ο οποίος μάλλον σκεφτόταν μη φάει και κάνα βρωμόξυλο από τους μειοψηφικούς ψευτόμαγκες. 
      Αυτή η υστερία, ο ακραίος -χωρίς ίχνος αμφιβολίας- φανατισμός και η πεποίθηση ότι κατέχεις την απόλυτη αλήθεια -την οποία έχεις την «άδεια από τη σημαία», μια ψωραλέα κουρελού, να επιβάλεις με τσαμπουκά στους πολλούς- είναι το κύριο χαρακτηριστικό του φασίστα, του ολοκληρωτικού κάθε χρώματος. Απλά, είπαμε: οι μαύροι φασίστες δεν κρύβονται - ξυρίζουν τα κεφάλια, σηκώνουν τεντωμένο το χέρι, λένε φανερά ότι θαυμάζουν τη δικτατορία, θέλουν αυταρχική διακυβέρνηση. Είναι ειλικρινείς αντιδημοκράτες. Κάνουν «μπαμ». Οι άλλοι είναι παρενδυτικοί, δηλαδή τραβεστί: Φοράνε προοδευτικά φουστάνια, σακάκια, έχουν μακριά μαλλιά και μούσια, αλλά από μέσα και στην πράξη είναι φασίστες βεριτάμπλ. Κατά παράδοξο τρόπο, μάλιστα, που πρέπει ένας ειδικός να μας ερμηνεύσει, έχουν αμφότεροι μια ενδυματολογική προτίμηση στο μαύρο χρώμα, όπως και στα στειλιάρια από φτυάρια, που υποδύονται τις σημαίες, όταν διαδηλώνουν. Κοντοχωριανοί. Απλά, οι μεν είναι ειλικρινείς, οι δε υποκριτές. Το σκουπιδαριό στους πανεπιστημιακούς χώρους δεν το δημιουργούν σαλεπιτζήδες, ψαράδες, αγρότες. Κυρίως φοιτητές το δημιουργούν. Αυτοί που γράφουν βρομιές στους τοίχους και κολλάνε παντού κωλόχαρτα με τα ράκη των ιδεοληψιών τους, ρυπαίνοντας τον χώρο, δεν είναι συνήθως εξωγήινοι ούτε εξωπανεπιστημιακοί. Αυτοί, όμως, που εμποδίζουν στους πανεπιστημιακούς χώρους την εφαρμογή του Νόμου, ώστε να εμποδίζονται οι εξωπανεπιστημιακοί αναρχοαριστεριστές, πρεζέμποροι, λαθρέμποροι και όποιοι άλλοι λούμπεν να δρουν παράνομα εντός του πανεπιστημίου, είναι οι ίδιοι οι «προοδευτικοί» φοιτητές. 
        Αρα, ο εν λόγω φοιτητής και οι ομοϊδεάτες του, αν έπρεπε να τιμωρήσουν τον υπεύθυνο, μάλλον θα έπρεπε να τα λουστούν οι ίδιοι τα σκουπίδια, να κολυμπήσουν σε αυτά, να τα τρίψουν στα αυθάδη μούτρα τους ο ένας στον άλλο. 
     Ομως, το πλέον εκπληκτικό επιχείρημά τους, ως τάχα «προοδευτικό», είναι η υστερική, λυσσαλέα αντίθεσή τους στην ηλεκτρονική ψηφοφορία του συνόλου των φοιτητών για τις καταλήψεις. Τώρα που ασπρίζουν τα γένια μου, έμαθα κι εγώ ότι η άμεση δημοκρατία και η απόλυτη πλειοψηφία επί του συνόλου είναι «αντιδραστική» και «δημοκρατικός» είναι ο τσαμπουκάς των λίγων, ώστε σε ένα αμφιθέατρο 100 τραμπούκοι να αποφασίζουν κατάληψη για λογαριασμό μερικών δεκάδων χιλιάδων. Πιο φασίστας πεθαίνεις! Βέβαια, είμαι κουτός, αφού το αμφιθέατρο δίνει τη «δημοκρατική» δυνατότητα να διαλύσεις με τη βία μια συνέλευση στην οποία δεν έχεις πλειοψηφία, να απειλήσεις, να εκδιώξεις και να δείρεις τους διαφωνούντες. Πώς θα το στερηθεί αυτό η Αριστερά και πού ακούστηκε να αποφασίζουν όλοι με απόλυτη πλειοψηφία και όχι οι στρατευμένοι κατσαπλιάδες των ποικίλων εκφάνσεων της «προόδου»; 
       Η λύση προφανής -βοά η ανάγκη-, την επιτάσσει η λογική: ενιαίο ψηφοδέλτιο και εκπαραθύρωση των κομματικών παρατάξεων από τα πανεπιστήμια. Πανεπιστημιακή αστυνομία. Εφαρμογή του Νόμου. Παντού. Κάναμε δεκαετίες για να ξεφορτωθούμε το γελοίο άσυλο. Ας μην κάνουμε πάλι δεκαετίες για να ξεφορτωθούμε τη φασίζουσα και γελοία νοοτροπία που δημιούργησε. Μαζί μας, η πλειονότητα των φοιτητών, που θέλει να απαλλαγεί από τους υστερικούς «νταβατζήδες» της… 
     Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης *δικηγόρος 
    δημοκρατία

Το οδυνηρό «ξύπνημα» του ΣΥΡΙΖΑ στο Λονδίνο

Τα χθεσινά email- βόμβες που είδαν το φώς της δημοσιότητας, μετά τη συνάντηση Μηλιού και Σταθάκη με μέλη της επενδυτικής κοινότητας του Λονδίνου, πέρα από τον όποιο εντυπωσιασμό προκάλεσαν, λόγω των καυστικών σχολίων που περιελάμβαναν, εμπεριέχουν ένα απτό, ξεκάθαρο μήνυμα για την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης: 
      Οι εκπρόσωποι των αγορών, δεν θεωρούν ρεαλιστικά, υπό τις σημερινές συνθήκες, τα όσα λέει ότι θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ. 
    Είτε διότι πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν έχει την διαπραγματευτική δύναμη να κάνει την Ευρώπη και το ΔΝΤ να ενδώσουν, είτε διότι εκτιμούν ότι συνολικά, η εφαρμογή ενός προγράμματος αυτού του είδους, δεν θα επιφέρει θετικά αποτελέσματα. Όσο εύηχα κι αν ακούγονται από κοινωνικής πλευράς, ορισμένες εξαγγελίες. 
     Όμως εάν οι αγορές δεν είναι πρόθυμες να δανείσουν την Ελλάδα, τότε η χώρα μας έχει μόνον τρείς λύσεις. 
    - Να χρεοκοπήσει αποχωρώντας από την Ευρωζώνη, λύση που δεν νομίζω ότι χρήζει περαιτέρω σχολιασμού. 
     -Να καταστεί εξαιρετικά σύντομα απολύτως αυτάρκης, σε βαθμό που όχι απλώς να μην χρειάζεται νέα δάνεια για να καλύπτει τρύπες στον προϋπολογισμό, αλλά και να μπορεί να αποπληρώνει τα παλαιότερα. Οπότε θα πρέπει να έχει «γνήσιο» πλεόνασμα στον κρατικό προϋπολογισμό, μετά την πληρωμή τοκοχρεολυσίων. 
     -Να συνεχίσει να εξαρτάται από τον δανεισμό των εταίρων μας και του ΔΝΤ, στο... διηνεκές! 
       Η πρώτη λύση είναι εξαιρετικά φιλόδοξη, ακόμη και με βάση τους στόχους του «μισητού» μνημονίου, το σημαντικότερο όμως είναι ότι καταφανώς δεν θα επιτρέψει την υλοποίηση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που μεταξύ άλλων προβλέπει μείωση κάποιων φόρων, αύξηση των δαπανών, προσλήψεις στο δημόσιο κ.λ.π. 
       Η δεύτερη λύση προϋποθέτει αντίστοιχη «προθυμία» εκ μέρους των εταίρων μας, κάτι που δεν υφίσταται. 
     Τουναντίον, όσο η Ελλάδα αδυνατεί να δανειστεί από τις αγορές, τόσο θα σκληραίνουν οι όροι, προκειμένου να δίδεται η όποια βοήθεια, κάτι που ουδόλως συμφωνεί με τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για «σκληρή διαπραγμάτευση» με τους εταίρους. 
     Εν ολίγοις... αδιέξοδο! 
     Κι εδώ πλέον έρχεται το σημείο που θα πρέπει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί τι είναι ρεαλιστικό και τι όχι, στις σημερινές συνθήκες. 
     Η παρουσίαση ρεαλιστικών οικονομικών προγραμμάτων στην Ελλάδα, φαίνεται να έχει μικρή σημασία καθώς ακόμη και σήμερα ο μέσος ψηφοφόρος, είτε απλώς ακούει τις υποσχέσεις, είτε δεν έχει τις γνώσεις για να κρίνει σε βάθος, είτε και απλά έχει βαρεθεί την υφιστάμενη κατάσταση. 
       Όμως όσο πολύτιμες κι αν είναι οι ψήφοι στις εκλογές, άλλο τόσο άχρηστες είναι όταν έρχεται η ώρα να κυβερνηθεί η χώρα. Εκεί μετράει το σχέδιο, οι συμμαχίες, η αποδοχή των –ξένων- αντισυμβαλλόμενων, εκτός κι αν πρόκειται να γίνουμε Βενεζουέλα της Ευρώπης, χωρίς τα πετρέλαια. 
      Κι απ' ότι έδειξε η χθεσινή μέρα, το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ουδόλως «έπεισε» τους ξένους συνομιλητές του. 
      Τα ίδια φοβάμαι –αν όχι και χειρότερα- θα συμβούν όταν στη θέση των «αγοραίων» στελεχών βρεθούν απέναντι από το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, οι αξιωματούχοι της Ευρώπης και του ΔΝΤ. 
      Το reality check στο Λονδίνο ήταν σίγουρα οδυνηρό. Ελπίζω όμως να εισακουστεί. 
      ΥΓ: Ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν ότι η παντοδυναμία των αγορών, είναι επικίνδυνη, κι ότι πολλά πρέπει να αλλάξουν στον σημερινό κόσμο. Ωστόσο η πολιτική οφείλει να εδράζεται στις συνθήκες και τις ανάγκες του σήμερα, προετοιμάζοντας το αύριο, πάντα στα πλαίσια του εκάστοτε «εφικτού». 
    Κι αυτά που πρεσβεύει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, στη δεδομένη εγχώρια συγκυρία και με τις τρέχουσες διεθνείς ισορροπίες, μπορεί να διευκολύνουν την αλιεία κάποιων ψήφων, φαντάζουν όμως εντελώς ανέφικτα. 
      Γιώργος Παπανικολάου gpap@euro2day.gr 
      Πηγή: euro2day.gr

26 Νοε 2014

Έπεσαν τα πρώτα χιόνια στην Πάρνηθα [εικόνες]

H χιονόστρωση ξεκινούσε από τα 1150μ, ενώ στα 1300μ το χιόνι έφτανε τους 5-10 πόντους. 
   Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από τη διαδρομή μεταξύ του καταφυγίου Μπάφι (1200μ υψόμετρο) και του "πύργου" της Πάρνηθας (1330μ υψόμετρο).

Η Ολλανδία απαγορεύει τις τουρκικές ενώσεις! - «Κέντρα εξτρεμιστών και τρομοκρατών»

Και όμως: Η Ολλανδία πρόκειται να απαγορεύσει τις τουρκικές ενώσεις στην επικράτειά της καθώς όπως αναφέρεται λειτουργούν ως κέντρα εξτρεμιστών και τρομοκρατίας. 
    Στην απόφαση αυτή αντέδρασε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών το οποίο ζήτησε από τις ολλανδικές αρχές να σταματήσουν να ενεργούν με τρόπο που βλάπτουν τη βούληση και την ενίσχυση των διμερών σχέσεων, σύμφωνα με ανακοίνωση από τον εκπρόσωπο του υπουργείου, Tanju Bilgiç που εξέδωσε την Τετάρτη. 
      Ο Bilgiç αναφέρθηκε σε νομοσχέδιο που ετοιμάζεται από τις ολλανδικές αρχές για να κατατεθεί στο Κοινοβούλιο της χώρας προκειμένου να απαγορευτούν οι τουρκικές ενώσεις στη χώρα που χαρακτηρίζονται ως κέντρα εξτρεμιστών και υποστηρικτών της τρομοκρατίας. 
      «Τέτοιες επιθετικές και ρατσιστικές συμπεριφορές προς τους Τούρκους, οι οποίοι είναι μέρος της ολλανδικής κοινωνίας, καθώς η Ολλανδία είναι για την Τουρκία σύμμαχος, θεωρούνται απαράδεκτες και ανεπίτρεπτες», αναφέρει η ανακοίνωση. 
    Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών επισημαίνει ότι είναι «απολύτως απαράδεκτο» να γίνονται διακρίσεις κατά των Τούρκων στην Ολλανδία, καθιστώντας τους, στόχο ξενοφοβίας, ρατσισμού και ισλαμοφοβίας. 
     «Οι Τούρκοι με τις άδικες κατηγορίες σε βάρος τους δεν θα βοηθηθούν στην ένταξή τους στην ολλανδική κοινωνία», σημειώνει χαρακτηριστικά. (Cihan). 
  Πηγή Βαλκανικό περισκόπιο

Ερντογάν-«Οι γυναίκες δεν μπορούν να είναι ίσες με τους άνδρες»

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε σήμερα ότι από τη φύση τους οι γυναίκες δεν μπορούν να είναι ίσες με τους άνδρες και επέκρινε ανοικτά τις φεμινίστριες, κατηγορώντας τις ότι είναι αντίθετες στη μητρότητα. «Η θρησκεία μας έχει καθορίσει μια θέση για τις γυναίκες στην κοινωνία: τη μητρότητα», είπε ο Ερντογάν σε ομιλία του σε ένα συνέδριο για τη δικαιοσύνη και τις γυναίκες στην Κωνσταντινούπολη, ενώπιον ενός κοινού μεγάλο μέρος του οποίου αποτελούνταν από γυναίκες. 
       «Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να το κατανοήσουν, κάποιοι άλλοι όχι. Δεν μπορεί κανείς να το εξηγήσει στις φεμινίστριες γιατί αυτές δεν δέχονται ούτε καν την ιδέα της μητρότητας», υπογράμμισε ο Τούρκος πρόεδρος. 
      Ο Ερντογάν σημείωσε ότι οι άνδρες και οι γυναίκες δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο «επειδή αυτό είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση». «Ο χαρακτήρας τους, οι συνήθειές τους και η φυσιολογία τους είναι διαφορετικές (…) δεν μπορείς να βάλεις μια γυναίκα που θηλάζει στην ίδια θέση, με τις ίδιες απαιτήσεις, με έναν άνδρα, που δεν έχει τις ίδιες ευθύνες», εξήγησε. 
      «Δεν μπορείς να ζητήσεις από μια γυναίκα να κάνει τις ίδιες δουλειές με έναν άνδρα, όπως έκαναν παλιά τα κομμουνιστικά καθεστώτα», πρόσθεσε ο Ερντογάν. «Να της δώσεις ένα φτυάρι και να την αναγκάσεις να εργαστεί; Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Είναι αντίθετο με την ευαίσθητη φυσιολογία της». 
       Ο Τούρκος πρόεδρος, που είπε ότι η ισότητα των δύο φύλων στην αγορά εργασίας «είναι αντίθετη στους νόμους της φύσης», έχει δεχθεί στο παρελθόν επικρίσεις επειδή δήλωσε ότι κάθε τουρκική οικογένεια θα πρέπει να έχει τουλάχιστον τρία παιδιά. Στην Τουρκία το ποσοστό των γυναικών που εργάζονται είναι μόλις 29%, βάσει στοιχείων της Παγκόσμιας Τράπεζας, έναντι ενός 54% στη Γερμανία και ενός 57% στις ΗΠΑ.

Εθνοκάθαρση προανήγγειλε το Κίεβο: «Όλοι οι Έλληνες του Ντονέτσκ να εκδιωχθούν από την Α. Ουκρανία»

Κατά τά άλλα οι δικοί μας Βενιζέλοι καί οι διάφοροι ευρωλιγούρηδες είναι υπέρ τών νεοναζιστών τού Κιέβου. 
     Σε εθνοκάθαρση καλεί ο ουκρανικός Τύπος τις αρχές του Κιέβου εναντίον των ελληνικών πληθυσμών στην επαρχία του Ντόνετσκ αλλά και οπουδήποτε αλλού βρίσκονται Έλληνες στην Α. Ουκρανία σε ένα κήρυγμα μίσους οι επιπτώσεις του οποίου ακόμη είναι άγνωστες για την ελληνική μειονότητα,. 
      Πιο συγκεκριμένα η ουκρανική ιστοσελίδα "Politicantrop", το οποίο ουσιαστικά απηχεί θέσεις και απόψεις του ουκρανικού καθεστώτος, διακηρύσσει ανοικτά τη θέση ότι «όλος ο μη ουκρανικός πληθυσμός του Ντονμπάς, συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων, εδώ και αρκετό καιρό, έπρεπε να είχε εκδιωχθεί από την Ουκρανία»! 
      Και όλα αυτά ενώ οι δυνάμεις του Κιέβου συνεχίζουν το ανελέητο σφυροκόπημα των πόλεων και χωριών στα οποία κατοικούν ελληνικοί πληθυσμοί. 
      Ο πρόσφατος βομβαρδισμός άλλωστε της πόλης Σαρτανά που είχε ως συνέπεια να χαθούν επτά ζωές και να τραυματιστούν σοβαρά άλλοι 15 άνθρωποι, είναι μια μόνο περίπτωση όπου οι πληθυσμοί με ελληνικές ρίζες υποφέρουν από τους βομβαρδισμούς και την καταπίεση του Κιέβου. 
      Το περασμένο καλοκαίρι στους οικισμούς Ραζντόλνογιε (η παλιά ελληνική ονομασία ήταν Μεγάλη Καρακούμπα), και Στύλα έγιναν σφοδρές μάχες με θύματα και σοβαρές υλικές καταστροφές. Ιδια κατάσταση επικρατεί και στη πόλη Σταρομπέσεβο όπου τον περασμένο Ιούλιο εισέβαλαν τάγματα καταδίωξης των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου.
      Ενθυμούμενες το "ένδοξο" ναζιστικό παρελθόν τους οι ουκρανικές δυνάμεις συνέλαβαν εκατοντάδες κάτοικους ακόμη και με την παραμικρή υποψία συμπαράστασης προς τους μαχητές - πολιτοφύλακες, οι οποίοι μεταφέρονταν σε στρατόπεδα και υπόκειντο σε ταπεινώσεις και εξευτελισμούς. 
      Ο ερχομός του χειμώνα βρίσκει τους κατοίκους με σοβαρές ελλείψεις σε βαρύ ρουχισμό τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης. 
     Η περιοχή Σταρομπέσεβο, λίγα χιλιόμετρα από την πόλη Ντονιέτσκ, περιλαμβάνει διοικητικά και τη Στύλα και το Ραζντόλνογιε. Στην περιοχή αυτή, όπως και σε άλλες στα παράλια του Αζόφ αλλά και στον Καύκασο, Έλληνας σημαίνει προκομμένος, οικογενειάρχης που σπουδάζει τα παιδιά του, άνθρωπος που δουλεύει μόνο και μόνο για να προκόψει η οικογένεια του αλλά και μέσα από αυτή όλη η ελληνική κοινότητα. 
      Δίπλα από την περιοχή Σταρομπέσεβο, υπάρχει και άλλη περιοχή με ελληνικό στοιχείο, η Τέλμανοφσκι. Εκεί, δυστυχώς, οι βομβαρδισμοί και οι μάχες συνεχίζονται καθημερινά μέχρι σήμερα, και σκοτώνονται απλοί άμαχοι. Στο Σταρομπέσεβο η νέα εξουσία έχει καταφέρει να πάρει την υπόθεση στα χέρια της και οι επιθέσεις έχουν κοπάσει. 
      Σήμερα, η κατάσταση είναι τραγική. Όπως λένε μαρτυρίες από τους τοπικούς παράγοντες της ομογένειας όλοι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες -τουλάχιστον για κατάπαυση του πυρός- στη νεοεκλεγμένη ηγεσία της Λ.Δ.Ντονιέτσκ. 
      Μέσα στο Νοέμβριο δόθηκε βοήθεια από τις νέες Αρχές σε οικοδομικά υλικά για το κτίσιμο 60 σπιτιών που καταστράφηκαν από τους βομβαρδισμούς μόνο στο Ραζντόλνογιε. Εργάζονται γιατί, εκτός των άλλων, θέλουν να ξεχάσουν τις μέρες που μέσα στους οικισμούς τους κυκλοφορούσαν οι ένοπλες ομάδες του ουκρανικού στρατού, λεηλατούσαν, βίαζαν, εξευτέλιζαν, άρπαζαν... 
        Από τον Ιούλιο,, η ηγεσία του Κιέβου τους έχει κόψει μισθούς, συντάξεις, επιδόματα κ.α., δεν ενδιαφέρεται κανείς αρμόδιος γι΄ αυτούς, σα να μην υπάρχουν. Οι απλοί άνθρωποι κάνουν λόγο για πραγματική γενοκτονία του ρωσόφωνου και ρωσόφιλου πληθυσμού, ανάμεσα στον οποίο με τιμή αναφέρουν ότι είναι και οι ίδιοι... ”Αν δεν μας θεωρούν κατοίκους της Ουκρανίας, τότε γιατί μας βομβαρδίζουν, γιατί δεν μας αφήνουν να ορίσουμε μόνοι μας τις τύχες μας;”, λένε. 
       Μέσα σε αυτό το τραγικό κλίμα όπως έχει διαμορφωθεί από το επιτιθέμενο Κίεβο αλλά και την παντελή αδιαφορία της ελληνικής κυβέρνησης για τα τεκταινόμενα εις βάρος της εθνικής μειονότητας ο σύνδεσμος Πολιτιστικής και Επιχειρηματικής Συνεργασίας «ΦΙΛΙΑ» ξεκινά εκστρατεία για τον ελληνικό πληθυσμό της Α. Ουκρανίας ο οποίος δεινοπαθεί στο από το συνεχιζόμενο πόλεμο. 
       Η ανάληψη αυτή της πρωτοβουλίας έχει ιδιαίτερη σημασία τώρα που πλησιάζει ο χειμώνας και η κατάσταση στα χωριά και τις πόλεις που διαβιεί το ελληνικό στοιχείο γίνεται επικίνδυνη, εξαιτίας των τρομακτικών ελλείψεων σε είδη πρώτης ανάγκης. 
       Πρόκειται για ένα θέμα για το οποίο η Ελλάδα η επίσημη Ελλάδα είναι όχι μόνο απούσα αλλά κυριολεκτικά αδιαφορεί και μάλιστα επιδεικτικά για τις τύχες των Ελλήνων στην Α. Ουκρανία., 
      Στο ερώτημα εάν η ελληνική Πολιτεία ασχολήθηκε με την κατάσταση, ή αν έχει βοηθήσει σε κάτι, η απάντηση από τους ίδιους τους κατοίκους των περιοχών αυτών είναι ότι "παρά τα λόγια από Έλληνες πολιτικούς, υπουργούς, διπλωμάτες κ.α. ότι δεν θα μας αφήσουν αβοήθητους, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ούτε από το Κίεβο ούτε από τη Μαριούπολη, τουλάχιστον από τους διπλωμάτες, εκτός από την πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας, Αλεξάνδρα Προτσένκο". 
         Επικεφαλής της ανθρωπιστικής εκστρατείας είναι ο Πρόεδρος του Συνδέσμου "ΦΙΛΙΑ", Γκεόργι Μουράντοφ. Ο ελληνομαθής διπλωμάτης που η επαγγελματική του καριέρα ήταν και εξακολουθεί να είναι δεμένη με τον Ελληνισμό, αυτός που από τον περασμένο Αύγουστο, όταν ανέλαβε το πόστο του αντιπροέδρου της κυβέρνησης της Κριμαίας, μπήκε στη μαύρη λίστα των κυρώσεων της Ε.Ε. Εις βάρος της Ρωσίας, με την ένοχη και σιωπηλή συμμετοχή των ελληνικών και κυπριακών αρχών.