31 Ιαν 2013

Αξίες και πρότυπα για τους νέους μας

Κωνσταντίνος Χολέβας - Πολιτικός Επιστήμων
   Η εορτή των Τριών Ιεραρχών φέρνει στην επικαιρότητα το αίτημα να συνδυάσουμε τα κείμενα και τα διδάγματα των μεγάλων αυτών Πατέρων της Εκκλησίας με τις σύγχρονες ανάγκες της Παιδείας και με την κρίση που βιώνουμε. Πιστεύω ότι σε μία δύσκολη εποχή όπως είναι η σημερινή η ελληνορθόδοξη παιδεία μπορεί να καλλιεργήσει μηνύματα αισιοδοξίας και να δώσει πρότυπα ζωής στα παιδιά μας.Όταν διαβάζει κάποιος τα βιβλία διαφόρων τάξεων και επιπέδων του σχολείου διερωτάται γιατί ταλαιπωρούμε τους νέους μας χωρίς αξίες και πρότυπα. Έχει επικρατήσει μία δήθεν προοδευτική αντίληψη που θεωρεί ξεπερασμένες τις παραδοσιακές αξίες, οι οποίες κράτησαν όρθιο το Έθνος μας επί αιώνες. Επικρατεί η τάση να υποτιμώνται οι μάρτυρες, οι ήρωες και οι αγωνιστές των εθνικών ιδεωδών και να προβάλλονται υλιστικές αξίες που δεν εμπνέουν. Επιπλέον η πολυδιαφημισμένη πολυπολιτισμικότητα αναφέρεται ως κύριος στόχος των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ενώ έχει αποτύχει σε όλη την Ευρώπη, όπως ομολογούν οι ηγέτες της. Άλλωστε σε εποχές κρίσης ένας λαός συσπειρώνεται και αποκτά αυτοπεποίθηση περισσότερο με την προβολή της εθνικής ταυτότητας και της εθνικής συνείδησης και όχι με πολυπολιτισμικούς χυλούς και με διεθνιστικά , δήθεν ανθρωπιστικά, μηνύματα. 
     Η δύσκολη περίοδος που διανύουμε απαιτεί την αναπροσαρμογή των στόχων της παιδείας επάνω σε βάσεις ελληνορθόδοξες και μακριά από συμπλέγματα ηττοπάθειας και θολοκουλτούρας. Η γλώσσα μας πρέπει να διδάσκεται ως ενιαία, από τις αρχαίες μέχρι τις νεότερες μορφές της. Η κατάργηση του πολυτονικού πρέπει να επανεξετασθεί, διότι επέφερε ανορθογραφία και αύξησε τις δυσλεξίες και μαθησιακές δυσχέρειες. Τα κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας πρέπει να βασισθούν σε νέα σχολικά εγχειρίδια που θα επαναφέρουν τους μεγάλους λογοτέχνες και ποιητές και δεν θα καλλιεργούν την απαισιοδοξία που παρατηρώ σήμερα σε διδασκόμενα κείμενα. Η Ιστορία πρέπει να καλλιεργεί τον υγιή πατριωτισμό μακριά από λογικές «συνωστισμού», τουρκολαγνείας και μαρξίζοντος υλισμού. Οι νέοι μας αναζητούν εθνική υπερηφάνεια και ηρωικά πρότυπα. Γιατί τους τα στερήσαμε κατά τα τελευταία χρόνια; Το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να παραμείνει Ορθόδοξο Χριστιανικό και να απορριφθούν οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ για θρησκειολογικό μάθημα. Ένα μάθημα αποχριστιανοποιημένο έρχεται σε αντίθεση με στοιχειώδεις παιδαγωγικές αρχές και συν τοις άλλοις είναι αντισυνταγματικό, όπως κατέδειξε με εννέα σχετικές επισημάνσεις της η πρόσφατη απόφαση για τα Θρησκευτικά του Διοικητικού Εφετείου Χανίων. Σε όλες τις χώρες της Ευρ. Ενώσεως -πλην της Γαλλίας-το μάθημα υπάρχει ως βασικό μέσο διαπλάσεως ήθους και αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο το περιεχόμενο βασίζεται στην επικρατούσα θρησκεία κάθε λαού. Η Χριστιανική διδασκαλία είναι ακόμη πιο αναγκαία σήμερα που η αλληλεγγύη μπρος τον συνάνθρωπο είναι το ζητούμενο εν μέσω οικονομικής κρίσης. Χρήσιμη θα ήταν και μία Εγκύκλιος του Υπουργείου, με την οποία θα καλούνται όλα τα σχολεία και οι αρμόδιοι διοικητικοί παράγοντες να εφαρμόζουν την ως άνω απόφαση του Εφετείου Χανίων, ότι δηλαδή οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μαθητές δεν δικαιούνται να απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών.     
       Χρωστούμε πολλά στους νέους μας. Τους έχουμε πληγώσει με τις συνέπειες της κρίσης, για την οποία οι ίδιοι δεν ευθύνονται. Τουλάχιστον ας τους εφοδιάσουμε μη ηθικά και πνευματικά εφόδια για αν επιβιώσουν ως άνθρωποι και ως Έλληνες. Να τους μεταδώσουμε μέσω της παιδείας τις προαιώνιες αξίες του Ελληνισμού, όπως είναι η φιλοπατρία, η δημοκρατία, η θρησκευτική ευλάβεια, η κοινωνική δικαιοσύνη, η παλληκαριά και ο ηρωισμός, η αγάπη προς τα γράμματα, ο σεβασμός προς τα ήθη και τα έθιμά μας. Οι νέοι διψούν για αγώνες. Ας τους δώσουμε αξίες και πρότυπα ώστε οι αγώνες τους να είναι ωφέλιμοι για την κοινωνία και την πατρίδα!

Η υπαγωγή στο ενιαίο μισθολόγιο του Δημοσίου, για τα εννέα δέκατα της κοινωνίας μας αποτελεί τρελό όνειρο

Φώτης Γεωργελές 
    Η απεργία στις συγκοινωνίες δεν είναι η πιο σημαντική. Ούτε η πιο αναίτια. Είναι όμως συμβολική και αποκαλυπτική. Δείχνει ότι η εποχή της παραπλάνησης έχει τελειώσει. Αν κάτι καλό μάς έμεινε απ’ αυτή την τριετία είναι ότι όλοι κάναμε ταχύρρυθμα μαθήματα οικονομίας. Μάθαμε να μετράμε. Καταλάβαμε ότι η ζωή δεν είναι μόνο πρόσθεση και πολλαπλασιασμός. Είναι και αφαίρεση. Ό,τι προστίθεται από κάπου αφαιρείται. 
      Το τέλος της απεργίας ήταν προδιαγεγραμμένο. Γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Η μετακύλιση της χρεοκοπίας του κράτους στην κοινωνία έφτασε στα όριά της. Τρία χρόνια προσπαθούν να κρατήσουν όσο το δυνατόν ανέγγιχτες τις δομές του χρεοκοπημένου Δημοσίου μεγαλώνοντας την ύφεση, διαλύοντας την οικονομία. Τώρα δεν γίνεται άλλο. Βάζουν φόρους στο πετρέλαιο, 70% των πολυκατοικιών της Αθήνας δεν ανάβει καλοριφέρ. Αυξάνουν τα τέλη κυκλοφορίας, 100άδες χιλιάδες παραδίδουν τις πινακίδες. 
       Αυξάνουν τους φόρους στα καύσιμα, είναι άδειες οι εθνικές οδοί, χάνουν κι από τα διόδια. Αυξάνουν τους φόρους στα τσιγάρα, εκτινάσσεται το λαθρεμπόριο. Μεγαλώνει ο αριθμός όσων δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους τους. Ανεβαίνουν κάθε μήνα 1 δις οι ανείσπρακτοι φόροι. Οι μισθοί των εργαζομένων στις συγκοινωνίες μειώνονται γιατί δεν υπάρχουν λεφτά να τους πληρώσουν. Τώρα κανείς πια δεν μπορεί να πει «η κρίση είναι παραμύθι χωρίς δράκο». Τα ψέματα τελείωσαν. Από δω και πέρα θα μιλάμε με αριθμούς. 
     Οι insiders του πελατειακού κράτους, μεταμφιεσμένοι σε απεργούς, συνδικαλιστές, πολιτικούς, ούτε έχουν καταλάβει την καταστροφή που υπέστη η κοινωνία αυτά τα 3 χρόνια. Όταν οι συνδικαλιστές διαψεύδουν το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και ισχυρίζονται ότι οι μέσοι μισθοί τους δεν είναι 3 και 4.000 αλλά 2.500, δεν καταλαβαίνουν καν γιατί η κοινωνία τούς κοιτάει παγωμένα. Δεν συνειδητοποιούν ότι μιλάνε σε 1,5 εκατομμύριο ανέργους χωρίς ούτε ένα ευρώ. Ότι μιλάνε στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα των 589 ευρώ. 
      Στους 450.000 νέους που συνωστίζονται στην είσοδο της αγοράς εργασίας χωρίς ελπίδα να βρουν δουλειά. Ότι μιλάνε ακόμα και στους δημόσιους υπάλληλους τους οποίους προσβάλλουν, όταν λένε ότι δίνουν αγώνα για να μην εξομοιωθούν μαζί τους. Όταν οι βουλευτές της αντιπολίτευσης μιλάνε για «χουντικής έμπνευσης σχέδια» και «κοινωνική γενοκτονία», η κοινωνία τούς κοιτάζει άναυδη. Γιατί αυτό που ονομάζουν «κοινωνική γενοκτονία», δηλαδή την υπαγωγή στο ενιαίο μισθολόγιο του Δημοσίου, για τα εννέα δέκατα της κοινωνίας μας αποτελεί τρελό όνειρο. 
         Οι σημαντικές απεργίες ήταν άλλες. Πολύ πριν. Όταν μάθαμε ότι το κράτος μας, για να λειτουργεί όπως το ξέραμε μέχρι τότε, χρειαζόταν 24 δισεκατομμύρια επιπλέον δανεικά κάθε χρόνο, όταν αντιμετωπίσαμε την ανάγκη να περιορίσουμε τη σπατάλη, οι πρώτες απεργίες που έγιναν ήταν στο μετρό για να ανανεωθούν οι συμβάσεις των συμβασιούχων. Κι ας αποκάλυπτε το πόρισμα του επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης ότι η ιστορία του μετρό ήταν ένα ενδεικτικό παράδειγμα του πώς εκτροχιάστηκε το ελληνικό Δημόσιο. 
        Μέσα σε λίγα χρόνια αυξήθηκε πάνω από 60% το προσωπικό του, διπλασιάστηκε το κόστος μισθοδοσίας του, εκατοντάδες προσελήφθησαν λίγες μέρες πριν τις εκλογές από την ανέμελη κυβέρνηση Καραμανλή με ραβασάκια και τηλεφωνήματα. Αλλά οι εργαζόμενοι απεργούσαν για να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι. Όταν έγινε προσπάθεια να συμμαζευτεί το ανορθολογικό Δημόσιο, να συγχωνευτούν οι εταιρείες συγκοινωνιών που ήταν καμιά δεκαριά, σε λιγότερες, ούτε καν σε έναν Οργανισμό Συγκοινωνιών Πρωτευούσης, ακολούθησαν πολύχρονες απεργίες που εξόντωσαν την εμπορική ζωή της Αθήνας. Απεργούσαν γιατί ήταν αντίθετοι στις μεταθέσεις λίγων εργαζομένων από τη μια εταιρεία στην άλλη.    
        Η συμπεριφορά του τμήματος του Δημοσίου στις συγκοινωνίες ήταν χαρακτηριστική του τρόπου που αντιμετώπισε η βάση του πελατειακού κράτους την οικονομική καταστροφή της χώρας. Πίστεψε ότι θα διασωθεί, αδιαφορώντας αν τα βάρη θα περάσουν στους λιγότερο προστατευμένους. Προσπάθησε να διασώσει το πελατειακό κράτος αντί να υπερασπίσει τα συμφέροντα των εργαζομένων στο Δημόσιο. Τα οποία δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα του πελατειακού κράτους. 
        Η ήττα των σωματείων που με τη συνδικαλιστική πρακτική τους εκβίαζαν πάντα τις κυβερνήσεις προκαλώντας απελπισία στην κοινωνία, σε κάποιους προκαλεί ανακούφιση. Όσο κι αν οι αντιθέσεις μέσα στα πλαίσια του πελατειακού κράτους μάς αφήνουν παγερά αδιάφορους, δεν νιώθω έτσι. Γιατί το θέμα δεν είναι να χάσει και η πελατειακή βάση για να διατηρήσει τα προνόμιά της η κορυφή της πυραμίδας του πελατειακού κράτους, αλλά να αντιμετωπίσουμε το ίδιο το πελατειακό κράτος. 
      Γιατί τρία χρόνια τώρα, αυτό που συμβαίνει είναι μόνο οριζόντιες μειώσεις μισθών. Αλλά οι κρατικές επιχειρήσεις δεν ιδιωτικοποιούνται, οι 100άδες άχρηστοι οργανισμοί δεν καταργούνται, τα χιλιάδες τμήματα του Δημοσίου με διευθυντές χωρίς υπαλλήλους δεν συγχωνεύονται, οι αργόμισθοι δεν καλούνται στην εργασία τους, οι κατηγορούμενοι για πειθαρχικά παραπτώματα δεν απολύονται, αξιολόγηση δεν εφαρμόζεται, πραγματική απογραφή δεν γίνεται, η ηλεκτρονική μηχανογράφηση δεν προχωράει. Το ελληνικό Δημόσιο μένει ίδιο, πλην φτωχότερο.    
         Γιατί οι απεργοί του μετρό, τώρα, κατόπιν εορτής βέβαια, λένε κάτι σωστό. Ότι όλες οι δουλειές δεν είναι ίδιες, ούτε μπορεί να αμείβονται όλες το ίδιο. Ένας που οδηγεί ένα συρμό εκατομμυρίων ή τον επισκευάζει, δεν μπορεί να αμείβεται το ίδιο με έναν που βάζει σφραγίδες. Ούτε όμως κι ένας που κάνει εγχειρήσεις, που οδηγεί F-16, που περιπολεί τη νύχτα στην άγρια πόλη. Μιλάνε, δηλαδή, για αξιολόγηση. Την απαγορευμένη λέξη. Μιλάνε για ανταμοιβή ανάλογα με την εργασία. 
         Ίσως όμως έτσι η οριζόντια ισοπέδωση που αντί να αλλάζει το γραφειοκρατικό Δημόσιο το κάνει απλώς πιο φτωχό και ακόμα πιο αντιπαραγωγικό, να είναι η αιτία, ο μοχλός που θα αλλάξει και τη συμπεριφορά του μεγάλου σώματος των εργαζομένων στο Δημόσιο. Γιατί μέχρι τώρα στο πλαίσιο του πελατειακού κράτους δεν είχαν κανένα κίνητρο μεταρρυθμιστικής συμπεριφοράς. Τι τους ένοιαζε αν κάθε προεκλογική περίοδο προσλαμβάνονταν μερικές δεκάδες χιλιάδες ακόμα; Αυτοί έφευγαν με εθελούσιες, πρόωρες συντάξεις για να αδειάσει το Δημόσιο ώστε να ξαναγεμίσει. 
       Τι τους ένοιαζε αν οι συνδικαλιστές τους έπαιρναν μερικά εκατομμύρια από τα ταμεία των ΔΕΚΟ; Κι αυτοί έπαιρναν επίδομα έγκαιρης προσέλευσης. Τι κι αν στην κορυφή έκλεβαν στα Βατοπέδια και στη Ζίμενς; Κάποιοι κάτω έπαιρναν φακελάκια και γρηγορόσημα. Τι πειράζει αν δεν έβλεπαν ποτέ τους συναδέλφους-φαντάσματα αποσπασμένους στα κομματικά, τα συνδικαλιστικά, τα βουλευτικά γραφεία, στα γραφεία δημοσίων σχέσεων ή στο σπίτι τους; Τη δουλειά την έκαναν οι συμβασιούχοι και οι stagiaires. Τι πείραζαν οι χιλιάδες αμειβόμενες επιτροπές φτιαγμένες για τους κομματικούς στρατούς; Κι αυτοί έπαιρναν αυξήσεις 10% κάθε χρόνο και στεγαστικά με χαμηλό επιτόκιο από τις κρατικές τράπεζες. Λεφτά υπήρχαν. 
      Λεφτά δεν υπήρχαν. Ήταν δανεικά, τα πλήρωνε όλη η κοινωνία. Η ισοπέδωση προς τα πάνω θα ’φερνε κάποτε την ισοπέδωση προς τα κάτω. Ούτε αυτό που γίνεται τώρα στο Δημόσιο είναι σωστό. Ενδέχεται όμως να είναι η αρχή μιας αλλαγής, από μέσα αυτή τη φορά. Που θα ζητάει μόνη της αξιολόγηση, αξιοκρατία, κανονικούς μισθούς, αλλαγή τρόπου δουλειάς, παραγωγή έργου και ανάλογη αμοιβή. Ίσως είναι και ο μόνος τρόπος, έτσι γίνονται οι μεταρρυθμίσεις, όταν κάποιοι έχουν συμφέρον να τις κάνουν. Και τότε θα δούμε κι έναν άλλο συνδικαλισμό, που δεν θα έχει καμία σχέση με τη σημερινή κομματική και κρατική γραφειοκρατία. 
 Athens Voice

30 Ιαν 2013

Άμεση απέλαση ακραίων ιεροκηρύκων και ιμάμηδων στη Γαλλία

 Ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών Μανουέλ Βαλς ανακοίνωσε σήμερα, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στις Βρυξέλλες, ότι η Γαλλία θα απελάσει "μέσα στις προσεχείς ημέρες" πολλούς ξένους ριζοσπάστες ιεροκήρυκες και ιμάμηδες. 
     "Πολλοί ξένοι ριζοσπάστες ιεροκήρυκες θα απελαθούν μέσα στις προσεχείς ημέρες", ανακοίνωσε ο Βαλς στη διάρκεια μιας διεθνούς διάσκεψης με θέμα τον αγώνα εναντίον των βίαιων εξτρεμισμών. 
      Το μέτρο αυτό εντάσσεται μέσα στο πλαίσιο της πρόληψης της διαδικασίας ριζοσπαστικοποίησης και του αγώνα εναντίον του ριζοσπαστικού ισλαμισμού και του "παγκόσμιου τζιχαντισμού", δήλωσε ο υπουργός ("τζιχάντ" σημαίνει ιερός πόλεμος). 
    Ο Βαλς επέμεινε στην ανάγκη να αποφεύγονται οι ομογενοποιήσεις. 
      "Δεν συγχέω αυτό το ριζοσπαστικό Ισλάμ με το Ισλάμ της Γαλλίας, αλλά υπάρχει ένα θρησκευτικό περιβάλλον, υπάρχουν οργανώσεις που δηλώνουν σαλαφιστικές, οι οποίες βρίσκονται μέσα σ' ένα πολιτικό πλαίσιο, έχουν στόχο να μονοπωλήσουν τις ενώσεις, τις σχολικές διαδικασίες, να επέμβουν βαθιά στις συνειδήσεις ορισμένων οικογενειών", εξήγησε. 
      "Θα απελάσουμε όλους αυτούς τους ιμάμηδες, όλους αυτούς τους ξένους ιεροκήρυκες που καταφέρονται εναντίον της γυναίκας, κάνουν δηλώσεις αντίθετες προς τις αξίες μας, αναφέρονται στην ανάγκη να καταπολεμηθεί η Γαλλία", προειδοποίησε. 
    "Απ' αυτή την άποψη, πρέπει να είναι κανείς εξαιρετικά αυστηρός και θα είμαι", κατέληξε ο Γάλλος υπουργός.

29 Ιαν 2013

Το τραπέζι της Κυριακής που «έδενε» οικογένειες

   Λίγες δεκάδες χρόνια πριν, όσες δουλειές κι αν είχαν τα μέλη μιας οικογένειας, όσο παράξενα ωράρια κι αν υπήρχαν στον καθένα χωριστά, το τραπέζι της Κυριακής ήταν ιερό.                            
      Προαποφασιζόταν το μενού από το Σάββατο, γίνονταν τα ανάλογα ψώνια και η προετοιμασία ξεκίναγε από νωρίς την Κυριακή. Το αρνί, όπως και σήμερα, έπαιζε κυρίαρχο ρόλο στο τραπέζι της Κυριακής. Τη μια γινόταν με πατατούλες και λαδορίγανη και την άλλη γιουβετσάδα με μπόλικη ντομάτα και κριθαράκι. Φυσικά, το φαγητό δεν ερχόταν ξερό στο τραπέζι, αλλά συνοδευόταν από τις ανάλογες σαλάτες, οπωσδήποτε τυράκι στην τυριέρα και κρύα ρετσίνα από το ψυγείο αγορασμένη χύμα από τη μάντρα της γειτονιάς. Ενίοτε, εάν υπήρχαν συγγενείς προς τη μεριά της Νεμέας, ένα αγιωργίτικο γέμιζε τις καράφες. 
      Κατά δε την προκαταρκτική διαδικασία και μάλιστα όταν υπήρχαν και καλεσμένοι, ετοιμαζόταν το ανάλογο ουζάκι. Απλά πράγματα. Σαρδέλα του κουτιού, ψιλοκομμένο σαλαμάκι από τη Λευκάδα, ελίτσες, πικάντικο κεφαλοτύρι κομμένο σε κύβους, ντομάτα γαρίφαλο, αγγουράκια βουτηγμένα στο ξίδι. Από τότε τα παγάκια βρόνταγαν μέσα στα ποτήρια με το γαλακτώδες ποτό. 
        Η ουσία όμως δεν ήταν το μενού του κυριακάτικου τραπεζιού, η ουσία ήταν η ιεροτελεστία. Οσο οι άντρες έπιναν το ουζάκι και οι γυναίκες ετοίμαζαν το κυρίως φαγητό ξεκίναγαν οι συζητήσεις. Στην αρχή ήταν ανταλλαγή ειδήσεων, μετά τα πράγματα χόντραιναν, έμπαιναν στις πολιτικές συζητήσεις και τότε οι αντιθέσεις ανάμεσα σε δεξιούς και αριστερούς ήταν πιο έντονες. Πολλές φορές άρχιζε να διαφαίνεται κάποιος καβγάς, αλλά ένας πρόσθετος μεζές ή η γυναικεία παρέμβαση έστρωναν τα πράγματα. Κανένας δεν μισούσε κανέναν. Κι όταν όλος ο κόσμος καθόταν στο τραπέζι μαζί με τα παιδιά, τότε όλα γλύκαιναν. 
       Στον έναν άρεσε το φαγητό, στον άλλον όχι, ο ένας ήθελε άπαχο το κρέας, ο άλλος με πολύ λίπος. Ακούγονταν έπαινοι για τα παιδιά, μαλώματα, οικογενειακές υποθέσεις ξετυλίγονταν, το κρασί ζέσταινε τα πνεύματα, αδιέξοδα γκρεμίζονταν, λύσεις δίνονταν και δεν υπήρχε γλυκό στο τέλος, ίσως πού και πού κανένας χαλβάς.        
       Κάποιο μήλο καθαριζόταν και ή το βούταγαν στη ρετσίνα ή το πασπάλιζαν με λίγη κανέλα. Σαν γλυκό ήταν και αυτό. 
     Ηταν όμορφο το τραπέζι της Κυριακής και κει πάνω στα τελειώματα το ραδιόφωνο άρχιζε να μεταδίδει ποδόσφαιρο. Με ιερή προσήλωση και απόλυτη προσοχή άκουγαν τις φάσεις του αγώνα και ή βλαστήμαγαν την ήττα ή επευφημούσαν τη νίκη την κατάλληλη στιγμή. Οι γυναίκες είχαν πιει ήδη τον καφέ τους και διάβαζαν το φλιτζάνι στο διπλανό δωμάτιο. Μεγάλες πόρτες διάβαιναν, σκαλιά της εκκλησίας ανέβαιναν, όμορφους άντρες παντρεύονταν, ενώ πέριξ του ραδιοφώνου οι άντρες χαλάρωναν τις γραβάτες, λάσκαραν τη ζώνη κατά μία τρύπα, κάπνιζαν αρειμανίως και ρουφούσαν το καϊμάκι του καφέ. Ομορφες εικόνες, όμορφες γεύσεις, όμορφες σχέσεις. 
       Εφτιαχνε τις σχέσεις το κυριακάτικο τραπέζι, έδινε λύσεις, είχες κάπου να μοιραστείς τις σκέψεις σου, τη χαρά σου και τη λύπη σου. Εβαζες τα παιδιά σου συμμέτοχους στην εξέλιξη της ζωής. Γι’ αυτό και εγώ θέλω να φτιάξω ένα μεγάλο κυριακάτικο τραπέζι. 
        Είναι σχεδόν αδύνατον να γίνει στην πραγματικότητα, αλλά ας το κάνουμε στα όνειρά μας. Η διαδικασία είναι απλή. 
       Θα διαλέξω μια μεγάλη πλατεία στην πιο κακόφημη γειτονιά της Αθήνας. Θα πάρω άδεια από τον Δήμο Αθηναίων να μου παραχωρήσει την πλατεία για το τραπέζι. Θα το ανακοινώσω στο internet. Ελάτε κόσμε να φάμε όλοι μαζί. Φέρτε ό,τι μπορείτε, από ένα τραπεζάκι έως μια καρέκλα, ένα ταψάκι σπανακόπιτα, έως μια μακαρονάδα βουτύρου, κρασάκι χύμα της γιαγιάς σας, μπιρόνια από τον ψιλικατζή. Θα καλούσα μουσικάντηδες λαϊκούς και έντεχνους, και θα πήγαινα πρώτος από τις 8.00 το πρωί. Θα είχα μαζί μου όλη τη συμμορία. Θα έστηνα ένα τραπέζι να γίνει η αρχή, θα έβαζα πάνω τις νταμιτζάνες με το κρασί, θα έβαζα επάνω το γιουβέτσι, που το μαγειρεύω καλά να μελώσει και να γίνει μαστιχωτό, δυο μεγάλα μπολ ρώσικη σαλάτα από το σπίτι και λουκανικόπιτες με λουκάνικο Τρικάλων, που τις κάνω καλά. Κι όταν έσκαγε μύτη ο επόμενος καλεσμένος, θα έβαζα το τραπεζάκι του δίπλα στο δικό μου και πάνω του το σπανακόρυζο που έφερε από το σπίτι και πιο δίπλα τη ρετσίνα του τρίτου. Και σε δυο ώρες μέσα θα είχε γεμίσει η πλατεία τραπέζια. Θα είχα μοιράσει τον κόσμο σε ομάδες, άλλοι σερβιτόροι, άλλοι μπουφετζήδες, άλλοι περιφρούρηση, άλλοι στο κρασί. Κι όταν θα έρχονταν οι μουσικοί θα αρχίζαμε και τα τραγούδια, αυτά τα πολυφωνικά που τραγουδάνε πολλοί μαζί, που κάνουν το άγχος να φεύγει από μέσα σου και τη χαρά να μπαίνει. Και δεν θα ξεχνούσε κανένας αυτό το τραπέζι, μα κανένας. Το απογευματάκι που θα είχαμε φάει καλά και θα είχαμε πιει καλύτερα και οι ψυχές μας θα ήταν γεμάτες με χαρά και αγάπη, θα ξεστρώναμε το τραπέζι, θα πετάγαμε τα σκουπίδια στους κάδους και θα αφήναμε την πλατεία καλύτερα από πριν. Και την επόμενη Κυριακή σε άλλη πλατεία θα πηγαίναμε με τα ίδια φαγητά, αλλά με καινούργιους ανθρώπους. 
        Ολη η Αθήνα ένα τραπέζι. Κοινοκτημοσύνη, φίλες και φίλοι, και από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, από τη Θεσσαλονίκη στα Τρίκαλα, από τα Τρίκαλα στο Ηράκλειο, από το Ηράκλειο στην Καλαμάτα και πάει λέγοντας. Και τότε όλη η Ελλάδα θα γινόταν ένα τραπέζι. 
       Δεν είναι εύκολο να ξανακάνετε το κυριακάτικο τραπέζι σπίτι σας. Θα έχετε και διαρροές και απώλειες και θα στεναχωρηθείτε.      
      Αν όμως κάποια στιγμή κατορθώσετε να τους μαζέψετε, θα είναι από τις καλύτερες στιγμές του σπιτιού σας. 
      Καλή όρεξη να έχετε, αλλά και καλή χώνεψη. 
    Στη σύγχρονη Ελλάδα ο καθένας έχει δικό του πρόγραμμα            
       Τέτοια τραπέζια δεν γίνονται πια συχνά. Την Κυριακή τα παιδιά ξυπνάνε μετά τις 14.00 εξαιτίας του ξενυχτιού του Σαββάτου, η μαμά χουχουλιάζει στο κρεβάτι εξαντλημένη απ' όλη την εβδομάδα, μια και είναι κι αυτή εργαζόμενη, και ο μπαμπάς με την ολοκαίνουργια αθλητική φόρμα, που δεν την έχει ιδρώσει ποτέ, πάει για καφέ με τους φίλους του. Πού να φάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι μαζί. 
        Μόνο εάν πάνε όλοι μαζί διακοπές και φάνε όλοι μαζί σε ένα εστιατόριο, που κι αυτό δύσκολο το βλέπω.                                         
       http://www.dimokratianews.gr

Καβγάς Ραχήλ Μακρή με Βούλτεψη στη Βουλή!

Άναψαν τα αίματα για τα καλά και απειλήθηκε ακόμη και… ξυλοδαρμός της νεόκοπης βουλευτού του Πάνου Καμμένου, της κ. Ραχήλ Μακρή. 
     Η τελευταία, με ύφος χιλίων καρδιναλίων λες και έχει χρόνια στα κοινοβουλευτικά έδρανα και μπορεί να λέει ότι θέλει, προσέβαλε τη μνήμη του πατέρα της βουλευτού της ΝΔ, Σοφίας Βούλτεψη. 
     Ο μπάρμπα Γιάννης Βούλτεψης ήταν από τους πατριάρχες της δημοσιογραφίας κι ένας από εκείνους που αποκάλυψαν το παρασκήνιο γύρω από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη. 
     Το επεισόδιο έγινε όταν ο προεδρεύων Θανάσης Νάκος δεν έδινε το λόγο στον Τ. Κουίκ και… πετάχτηκε η κ. Μακρή εν είδει συνηγόρου. 
 Ακολούθησε τότε ο εξής διάλογος: 
 Σοφία Βούλτεψη: «Βρε Τέρενς είμαστε κι εμείς εδώ. Πως κάνετε έτσι;» 
 Ραχήλ Μακρή: «Τι λες μωρή που είστε κι εσείς εδώ.» 
 Σοφία Βούλτεψη: «Εγώ εδώ είμαι και με ξέρουν όλοι. Εσύ που μεγάλωσες;» 
 Ραχήλ Μακρή: «Εγώ μεγάλωσα στη Σαλονίκη. Εσύ ξέρουμε που και πως μεγάλωσες και ποιος ήταν ο πατέρας σου;» 
 Βούλτεψη: «Ποιος ήταν ο πατέρας μου;» 
 Ραχήλ Μακρή: «Άμα δεν τον ξέρεις θα στον μάθω εγώ ποιος ήταν.» 
 Σοφία Βούλτεψη: «Αει σιχτίρ ρε παλιοτσόκαρο» 
     Άμεση ήταν η αντίδραση από τη ΔΗΜ.ΑΡ με τους Ασημίνα Ξηροτύρη και Δ. Αναγνωστάκη να λένε εν χορώ στην Μακρή «ντροπή σου! Ο Βούλτεψης ήταν Αριστερός ενώ εσύ είσαι χούντα”. 
    Την ίδια στιγμή, μέσα σε πανδαιμόνιο βουλευτές της Ν.Δ φώναζαν ότι για μερικούς από το κόμμα του Π. Καμένου θα πρέπει να επέμβει ψυχίατρος, ενώ, ενδεικτικό της φορτισμένης ατμόσφαιρας είναι και το γεγονός ότι η Βούλτεψη λίγο αργότερα ξέσπασε σε κλάματα στο καφενείο τη Βουλής. 
    Πληροφορίες, μάλιστα, αναφέρουν ότι κάποιοι βουλευτές κινήθηκαν εναντίον της κ. Μακρή και την κυνηγούσαν στους διαδρόμους της Βουλής. Παρεμβαίνοντας πυροσβεστικά, ο Τέρενς Κουΐκ τηλεφώνησε στην Βούλτεψη, ζητώντας της συγγνώμη και εκ μέρους του Πάνου Καμένου, χωρίς να διστάσει να χαρακτηρίσει ιεροσυλία όσα ακούστηκαν στην Βουλή για τον Γιάννη Βούλτεψη.    
       Κάποιος πρέπει να μαζέψει τους θρασύτατους βουλευτές σαν την κ. Μακρή που νομίζουν ότι μπορούν να λένε ότι θέλουν.
 antinews

Oι διακοπές της πρέσβειρας Τίνας στο Παρίσι

 Ως η πιο ευτυχισμένη Ελληνίδα πρέπει να αισθάνεται η πρώην υπουργός Περιβάλλοντος και νυν εκπρόσωπος της χώρας στον ΟΟΣΑ στο Παρίσι, κυρία Τίνα Μπιρμπίλη. Την εποχή της οικονομικής κρίσης, που η ανεργία στις γυναίκες αγγίζει το 27,3% σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του εργατικού δυναμικού της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής και 6 στις 10 νεαρές γυναίκες μένουν χωρίς δουλειά, η κυρία Μπιρμπίλη έχει βρει τον επίγειο παράδεισό της στο ρομαντικό Παρίσι απολαμβάνοντας ζωή χαρισάμενη, 2.872 χλμ. μακριά από τη μίζερη καθημερινότητα της Αθήνας. 
     Η άλλοτε στενή συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος μετά την αποχώρησή της από την υπουργική καρέκλα την τοποθέτησε με fast track διαδικασίες στη θέση του εκπροσώπου της Ελλάδας στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, που έχει έδρα στη γαλλική πρωτεύουσα, μπορεί πλέον να ατενίζει με περίσσια αισιοδοξία και ασφάλεια το μέλλον της ωσότου τουλάχιστον λήξει η θητεία της.      
        Φυσικά, αυτό που προκαλεί δεν είναι απλώς ο παχυλός μισθός που εισπράττει και ο οποίος υπολογίζεται σε 7.500 ευρώ τον μήνα καθαρά συν 1.000 ευρώ που λαμβάνει για το επίδομα τέκνου, καθότι είναι μητέρα ενός ανήλικου παιδιού, τη στιγμή που το Ελληνικό Δημόσιο έχει την ευθύνη να καλύπτει τα δίδακτρά του, αλλά και ο τρόπος ζωής που έχει επιλέξει, ο οποίος παραπέμπει περισσότερο σε αιώνια φοιτήτρια που δεν πατάει στα μαθήματά της-παρά σε στέλεχος που εκπροσωπεί τη χώρα της στο εξωτερικό. Στην όμορφη ζωή της κυρίας Μπιρμπίλη η μέρα ξεκινάει στις 9 το πρωί. Είναι η ώρα που ετοιμάζεται για να πάει όχι στο γραφείο της, αλλά στο γυμναστήριο. 
        Λεωφόρος Victor Hugo, Παρασκευή 09.40. Αντί για ταγέρ, φούστα ή παντελόνι, η εκπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ εμφανίζεται με στενό αθλητικό κολάν, αθλητικά παπούτσια, φούτερ μπλούζα, τζάκετ και μια δερμάτινη σπορ τσάντα ανά χείρας. Εχει μόλις φύγει από το σπίτι της με προορισμό το ελιτίστικο γυμναστήριο «Vit'halles» (η συνδρομή κοστίζει 1.190 ευρώ τον χρόνο), το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 10 λεπτών με τα πόδια και πάνω στη διαδρομή που ακολουθεί όποτε χρειάζεται για να φτάσει στο γραφείο της επί της οδού 15 Villa Said. Μιλάει ακατάπαυστα στο κινητό της τηλέφωνο - συνήθεια που δεν έχει αποχωριστεί από την εποχή όπου βρισκόταν στην καρέκλα του υπουργείου Περιβάλλοντος και επί καθημερινής βάσης και αρκετά νωρίς το πρωί, γύρω στις 6.30, επισκεπτόταν με την ίδια αμφίεση το γυμναστήριο «Holmes» στο κέντρο της Αθήνας. Ωρα 11.00. Η κυρία Μπιρμπίλη έχοντας τρέξει περισσότερα από 40 λεπτά και σε υψηλές ταχύτητες πάνω στους ηλεκτρικούς διαδρόμους του «Vit'halles» βγαίνει από το γυμναστήριο και κατευθύνεται όχι στο γραφείο της, αλλά στο σπίτι της. 
       Ωρα 12.30. Η γραμματέας της κυρίας Μπιρμπίλη ενημερώνει τηλεφωνικά όσους ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν μαζί της ότι δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο γραφείο της και θα είναι σίγουρα εκεί στις 14.45 και για τουλάχιστον δύο ώρες, εξαιτίας μιας συνάντησης που έχει προγραμματιστεί. 
        Η διαμονή της Ελληνίδας μόνιμης αντιπροσώπου στον ΟΟΣΑ στην πρεσβευτική κατοικία και σε διαμέρισμα 300 τ.μ. σε μια από τις καλύτερες συνοικίες στο Παρίσι, δίπλα στη Champs Elysses, στοιχίζει στον Ελληνα φορολογούμενο 8.000 ευρώ τον μήνα ή αλλιώς 100.000 ευρώ τον χρόνο. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό διαμέρισμα στο 4ο όροφο ενός εντυπωσιακού εξαόροφου νεοκλασικού κτιρίου, το οποίο χτίστηκε το 1891. Κύριο χαρακτηριστικό του διαμερίσματος, που παραπέμπει στην τεχνοτροπία και στην αρχιτεκτονική του τέλους του 19ου αιώνα, είναι η παρουσία τζακιών σε όλα τα δωμάτια. Η διακόσμηση όμως δεν έκανε στην κυρία Μπιρμπίλη, με αποτέλεσμα να ζητήσει να της αποσταλεί στο Παρίσι ολόκληρη η οικοσκευή της από το διαμέρισμά της στην Αθήνα, κάτι που κόστισε στο Ελληνικό Δημόσιο το ποσό των 4.428 ευρώ. 
 το πρώτο θέμα 
      Πραγματικά τα οικονομικά της χώρας βρίσκονται σε κατάσταση ανάγκης και πολύ πιθανόν σύντομα τα πράγματα για τους πολίτες να χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο. 
      Οι «κυβερνώντες» περνούν σε όλους εμάς, καθημερινά και αναλυτικά, το τι «επιβάλλεται» να υποστεί ακόμα ο Ελληνικός λαός και χρειάζονται τη «βοήθειά μας» για να επιτύχουν τους στόχους της ανάπτυξης... 
      ΑΣ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ. «ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ»... ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ.. ΙΣΩΣ ΑΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΗ (ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΤΡΑΓΙΚΗ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ), ΤΟΤΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ «ΔΟΥΝ» ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΝ ΤΑ (ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΩΣ) ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΑ «ΛΑΘΗ» ΤΟΥΣ. 
     ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΔΙΑΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ «ΕΙΔΗΣΗ», ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΤΡΟΠΟ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΤΙ ΤΟ «ΣΥΜΜΑΖΕΜΑ» ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΣΘΕΝΕΙΣ» ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΚΕΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΤΑ «ΑΙΜΟΔΙΨΗ» ΜΕΤΡΑ. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ «ΙΣΧΥΡΟΥΣ» ΥΠΑΡΧΕΙ «ΑΛΛΟΣ ΘΕΟΣ» ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΣΗΣ...                                               
        http://www.koukouvagia.com

Θράκη: Οταν διαρκώς σπέρνεις ανέμους

 του Σάββα Καλεντερίδη
 Το αμείλικτο ερώτημα, που τίθεται είναι το εξής: 
     Αφού είναι ηλίου φαεινότερον ότι η πρεσβεία, το προξενείο, παράγοντες ελληνικών κομμάτων -όχι μόνο μουσουλμάνοι- και στελέχη της μειονότητας, εγκάθετοι της Αγκυρας, συνεχίζουν να παραβιάζουν ο καθένας με τις πράξεις του τη συνταγματική και την ποινική νομιμότητα, αφού προσπαθούν ξεκάθαρα να υλοποιήσουν εντολές και πολιτικές μιας άλλης χώρας εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, όπως αυτά κατοχυρώνονται μέσα από το νομοθετικό έργο της Βουλής των Ελλήνων, γιατί δεν παρεμβαίνει άμεσα κάποιος εισαγγελέας; 
    Κάποτε είχαμε εισηγηθεί από αυτήν εδώ τη στήλη να θεσμοθετηθεί το αξίωμα του εισαγγελέα Εθνικής Ασφάλειας.            
      Μήπως ήρθε η ώρα;

Τελευταία μεταξύ 38 χωρών στην ανταγωνιστικότητα η Ελλάδα

  Η Deloitte δημοσιεύει τη μελέτη «Παγκόσμιος Δείκτης Ανταγωνιστικότητας Βιομηχανικού Κλάδου 2013»,μια συνεργασία μεταξύ της Deloitte Touche Tohmatsu Limited (Deloitte) και του Αμερικανικού Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας. Σύμφωνα με την έρευνα, οι αναδυόμενες οικονομίες αυξάνουν την ανταγωνιστικότητά τους, ενώ ανεπτυγμένες χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Ιαπωνία αντιμετωπίζουν διαρκώς μεταβαλλόμενες προκλήσεις. Οι δεξιότητες των εργαζομένων ως παράγοντας ανάπτυξης καινοτομίας έχει τον πλέον καθοριστικό ρόλο στην ανταγωνιστικότητα του βιομηχανικού κλάδου μιας χώρας. 
       Στην τελευταία θέση μεταξύ 38 χωρών κατατάσσεται η Ελλάδα. Όπως επισημαίνεται στη μελέτη, η αύξηση της ανταγωνιστικότητας του βιομηχανικού κλάδου στην Ελλάδα, βασισμένη σε εστιασμένα προϊόντα υψηλής τεχνογνωσίας και προστιθέμενης αξίας, καθίσταται σήμερα αναγκαία περισσότερο από ποτέ, καθώς μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην ενίσχυση, αλλά και στην ανθεκτικότητα της ελληνικής οικονομίας. 
      Η μελέτη βασίζεται σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 550 διευθύνοντες συμβούλους (CEOs) και ανώτερα διευθυντικά στελέχη του βιομηχανικού κλάδου το 2012 (39,7% από Βόρεια Αμερική, 28,5% από Ασία, 21% από Ευρώπη, 5,4% από Νότια Αμερική και 5,4% από Αυστραλία) και αποτελεί συνέχεια μίας πολυετούς προσπάθειας για καλύτερη κατανόηση των τάσεων που δημιουργούν ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον στο βιομηχανικό κλάδο. Τα στελέχη κλήθηκαν να κατατάξουν τις χώρες με βάση την ανταγωνιστικότητα του βιομηχανικού κλάδου, σήμερα και μετά από πέντε χρόνια, και να αξιολογήσουν βασικούς παράγοντες που επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας μιας χώρας. Επίσης, κλήθηκαν να διατυπώσουν τις απόψεις τους για τις παγκόσμιες οικονομικές συνθήκες και τις κυβερνητικές ενέργειες που δύναται να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα του βιομηχανικού κλάδου. 
      Τα ευρήματα της μελέτης επιβεβαιώνουν ότι ο παγκόσμιος βιομηχανικός κλάδος θα συνεχίσει να υφίσταται διαρθρωτικές αλλαγές που θα επαναπροσδιορίσουν τους παράγοντες που επηρεάζουν την οικονομική ανάπτυξη, τη δημιουργία πλούτου, την εθνική ευημερία και ασφάλεια. 
      Ο Παγκόσμιος Δείκτης Ανταγωνιστικότητας Βιομηχανικού Κλάδου 2013 κατατάσσει την Κίνα ως την πλέον ανταγωνιστική χώρα στο βιομηχανικό κλάδο παγκοσμίως, τόσο σήμερα όσο και στα επόμενα 5 χρόνια, σε σύνολο 38 χωρών για τις οποίες έγινε η κατάταξη. Στην κορυφαία 10άδα σήμερα κατατάσσονται πέντε οικονομικά αναπτυγμένες χώρες - η Γερμανία (2η), οι Η.Π.Α. (3η), η Νότια Κορέα (5η), ο Καναδάς (7η) και η Ιαπωνία (10η) – καθώς και πέντε αναδυόμενες οικονομίες – η Κίνα (1η), η Ινδία (4η), η Ταϊβάν (6η), η Βραζιλία (8η) και η Σιγκαπούρη (9η). 
      Σε πέντε χρόνια από σήμερα η εικόνα αλλάζει. Χώρες με αναδυόμενες οικονομίες αναμένεται να καταλάβουν τις τρεις πρώτες θέσεις, με την Κίνα να διατηρεί την πρώτη θέση και τις Ινδία και Βραζιλία να ανέρχονται στη δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα. Το άλμα της Βραζιλίας από την 8η στην 3η θέση είναι το μεγαλύτερο αναμενόμενο για την επόμενη πενταετία. 
       Αντίθετα οι χώρες με ανεπτυγμένες οικονομίες βρίσκονται σε χαμηλότερες θέσεις, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των στελεχών, με τη Γερμανία να πέφτει από τη 2η στην 4η θέση, τις ΗΠΑ από την 3η στην 5η, τη Νότια Κορέα από την 5η στην 6η, τον Καναδά από την 7η στην 8η και την Ιαπωνία να βγαίνει εκτός 10άδας, στη 12η θέση. 
        Από άποψη ευρύτερων περιοχών, η Αμερική θα εξακολουθεί να επιδεικνύει σημαντική ισχύ στο βιομηχανικό κλάδο, με τις Η.Π.Α., Βραζιλία και Μεξικό να βρίσκονται στις πρώτες 15 θέσεις. Αναμφισβήτητη είναι η μετατόπιση προς τις Ασιατικές χώρες, οι οποίες εκτιμάται ότι θα καταλαμβάνουν τις 10 από τις 15 πρώτες θέσεις. 
     Το μήνυμα, ωστόσο, για την Ευρώπη είναι απογοητευτικό: Μόνο η Γερμανία παραμένει στην κορυφαία 15άδα, ενώ η πλειονότητα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών της κατάταξης αναμένεται να εμφανίσουν πτώση της ανταγωνιστικότητάς τους στον κλάδο. 
  kerdos

28 Ιαν 2013

Η περιφορά της σορού του νεκρού πακιστανού προάγγελος γεγονότων;

Της σφαγής του νεαρού πακιστανού ακολουθήσε μια σημαντική σε επίδειξη δύναμης του πακιστανικού στοιχείου στην Ελλάδα περιφορά της σωρού και προσευχής στη μουσουλμανική πλατεία Ομονοίας.
 του Στρατή Μαζίδη 
      Τόσος κόσμος δε μαζεύεται ούτε από τους πάλαι ποτέ ιθαγενείς σε περιφορά του Επιταφίου τη Μεγάλη Παρασκευή. 
      Αυτό που μου προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι η διατήρηση της ανυπαρξίας της πολιτείας, η οποία όπως γράψαμε και χθες ευθύνεται για τη σφαγή του άτυχου νέου. 
      Μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες συναθροίζονται περιφέροντας ένα πτώμα. Κατά πόσο είναι λογικό αυτό; Από πού πήραν την άδεια; Δηλαδή όποιος χάνει άδικα τη ζωή του σε αυτή τη χωρά θα εκτίθεται μετά στις πλατείες; 
    Τι θα γινόταν αν σε κάποια στιγμή ιερού αλλαλαγμού με προτροπή του ιμάμη σημειώνονταν επεισόδια; 
      Τι θα γινόταν αν ακροδεξιά στοιχεία με ανεχόμενα τη σε μόνιμη βάση κατάληψη της Ομόνοιας από το Πακιστάν αποφάσιζαν να συμπλακούν με το πλήθος ή να κλέψουν το πτώμα.    
       Κι εκτιμώ πως ο καθένας μας μπορεί να αραδιάσει ένα σωρό πιθανότατα σενάρια τα οποία δεν αποκλείεται να λάβουν χώρα λίγο παρακάτω. 
       Η μόνη σταθερά σε αυτά τα σενάρια είναι η βουβή απαθής πολιτεία. Εδώ και χρόνια το κράτος έχει επιλέξει τη μη-παρέμβαση, τη μη-σύγκρουση είτε εντός είτε εκτός συνόρων. Η πολιτεία αντιμετωπίζει τις κρίσεις ως ένα αεριούχο αναψυκτικό που αν το αφήσεις θα ξεθυμάνει. 
        Έτσι άφησε την Αθήνα το 2008 να καίγεται μερόνυχτα και τις περιουσίες των ανθρώπων να καταστρέφονται ενώ γνώριζε πολύ καλά τι έρχεται. 
       Ομοίως και τώρα. Προφανώς λειτούργησε στη λογική “τους αφήνουμε να κάνουν ότι κάνουν για να ηρεμήσουν” όπως αντίστοιχα αντί να μαζέψει και να στείλει πίσω στην πατρίδα τους όλους αυτούς τους απρόσκλητους, εμπιστεύεται τον κάθε ένα νταή να λειτουργεί ως αντίβαρο του τρόμου στην πάλαι ποτέ φιλήσυχη ελληνική κοινωνία. 
      Αποτέλεσμα; Να απλώνονται και οι δύο πλευρές αντίστοιχα αφού βλέπουν ότι τους παίρνει. Πολύ φοβάμαι για αυτά που θα επακολουθήσουν προσεχώς. Και δε χρειάζεται να είσαι προφήτης για να προβλέψεις. 
      Αφού είμαστε ανίκανοι, ας αφήσουμε τους αντεροβγάλτες να ξεκάνουν καναδυό. Αφού αφήνουμε τους αντεροβγάλτες, ας επιτρέψουμε και στον ιμάμη (αλήθεια μας ρώτησε; ) να περιφέρει ως ηρώα το δολοφονημένο. 
     Αλλά αφού είστε ανίκανοι και γενικώς δεν κάνετε τίποτε, γιατί δεν πάτε στο δ…….; 

Freepen e-Newspaper

Η Ε.Ε. κρίνει ασφαλή τα «μεταλλαγμένα» όμως... οι Πολωνοί απαγορεύουν κάθε Γενετικά Τροποποιημένη καλλιέργεια

   Η Πολωνία απαγόρευσε την παραγωγή γενετικά τροποποιημένων καλλιεργείων, παρά την απόφαση της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων που έκρινε ασφαλή τα «μεταλλαγμένα»... 
       Ο Υπουργός Γεωργίας της Πολωνίας εκμεταλλεύθηκε με άριστο τρόπο μία ειδική «ρήτρα ασφαλείας», η οποία επέτρεψε την επικύρωση της απαγόρευσης των γενετικά τροποποιημένων(ΓΤ) καλλιεργειών και δημιούργησε τις βάσεις για να αποτραπεί η επικείμενη μόλυνση σε μεγάλο μέρος της αγροτικής παραγωγής της χώρας. 
     Αρκετά πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ενέκρινε την καλλιέργεια δύο ΓΤ καλλιεργειών για την Ευρώπη: την ποικιλία καλαμποκιού MON810 της Μonsanto, και την Πατάτα Amflora της BASF. Παρόλα αυτά η απαγόρευση στην Πολωνία θα αρχίσει να ισχύει κανονικά από τις 28 Ιανουαρίου. 
       “Για να δικαιολογηθεί η επικύρωση αυτών των ρυθμίσεων, το Υπουργείο Γεωργίας υπερτόνισε την μηδενική δυνατότητα συνύπαρξης των ΓΤ καλλιεργειών με τις φυσικές ποικιλίες, δίχως να δημιουργείται κίνδυνος μόλυνσης στις τελευταίες. Επιπρόσθετα, το υπουργείο επίστησε την προσοχή στην απειλή της μόλυνσης του μελιού μέσω της γύρης του καλαμποκιού MON 810 καθώς και στην έλλειψη επαρκούς έρευνας που να υποστηρίζει ότι οι ΓΤ καλλιέργειες είναι ασφαλείς για το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία.... Οι αγρότες που καλλιεργούν παράνομα είτε καλαμπόκι MON810 της Μonsanto είτε πατάτα Amflora της BASF θα έχουν να αντιμετωπίσουν σοβαρότατες οικονομικές συνέπειες ακόμη και την ποινή καταστροφής της ίδιας της εσοδείας τους’’, αναφέρει η οργάνωση GMWatch. 
        Έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με μία μικρή αλλά σημαντική ή με μία ασήμαντη και προσωρινή «νίκη»; Οι ακτιβιστές θεωρούν ότι πρέπει να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα ώστε να διασφαλιστεί πάση θυσία η μονιμότητα της ισχύος της απόφασης του πολωνικού υπουργείου Γεωργίας καθώς οι συμφεροντολόγοι και κερδοσκόποι αρμόδιοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης «καραδοκούν»...  pentapostagma.gr

ΔΕΗ: "Δικαιολογούνταν αποδείξεις συνδικαλιστών μέχρι για... κομμωτήρια και αγορές τσιγάρων"

Πολλές ατασθαλίες σημειώθηκαν στο ταμείο τεχνικών εργαζομένων της ΔΕΗ. Σύμφωνα με την Καθημερινή της Κυριακής, απίστευτα είναι τα ευρήματα που έβγαλε ο διαχειριστικός έλεγχος στο ταμείο της ΕΤΕ-ΔΕΗ.
       Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο έλεγχος που έχει κατατεθεί στον εισαγγελέα, διαπιστώνει ότι μέσα από το Ταμείο δικαιολογούνταν αποδείξεις συνδικαλιστών για κομμωτήρια, κρεοπωλεία, αγορές τσιγάρων, ακόμα και για εκδόσεις περιοδικών που ποτέ δεν τυπώθηκαν. 
       Tο ύψος αυτών των αποδείξεων για το 2010 φτάνει στο ποσό των 45.552 ευρώ και για το 2011 στο ποσό των 60.464 ευρώ. Eίναι ενδεικτικό ότι ποσό 800 ευρώ, κατά μέσο όρο μηνιαίως, εμφανίζεται σε αποδείξεις για καθαριστικά της ETE/ΔEH. 
      "Tο εύρος και το μέγεθος των δαπανών από μικροαποδείξεις συνιστούν υπερβολική σπατάλη, αναιτιολόγητη εκροή εξόδων και ηθελημένη κακοδιαχείριση" αναφέρει χαρακτηριστικά η Eκθεση.      
    Σύμφωνα με πληροφορίες, από το απεργιακό ταμείο που διαχειρίζονταν η Ένωση τεχνικών, επιχορηγούνταν συνδικαλιστές κατά τις ημέρες των απεργιών, ενώ το ίδιο ταμείο τους επιχορηγούσε και για ημέρες που δεν γίνονταν απεργίες. 
     Την υπόθεση διερευνά ο εισαγγελέας, ο οποίος έχει ήδη ζητήσει τις καταθέσεις των συνδικαλιστών.

Ο νέος πρόεδρος της Τσεχίας προκαλεί πονοκέφαλο στους Αλβανούς

  "Τρομοκρατικό καθεστώς το οποίο χρηματοδοτείται από ναρκωεμπόρους" θεωρεί το Κόσοβο ο νέος Πρόεδρος της Τσεχίας, Μίλος Ζέμαν . 
       Πονοκέφαλο έχει προκαλέσει στους Αλβανούς η εκλογή του Μίλος Ζέμαν στην Προεδρία της Τσεχικής Δημοκρατίας. Με καταμετρημένο το 99,9% των ψήφων, ο 68χρονος Ζέμαν εξασφάλισε το 54,8%, έναντι 45,2% των ψήφων που συγκέντρωσε ο 75χρονος γαλαζοαίματος δεξιός Κάρελ Σβάρτσενμπεργκ, σύμφωνα με το Reuters. 
       Ο Ζέμαν σύμφωνα με τον αλβανικό τύπο είναι ανεπιθύμητος για τους αλβανούς καθώς λίγες μέρες πριν την εκλογή του είχε δηλώσει στο τσέχικο πρακτορείο ειδήσεων "CTK" πως "όχι μόνο δεν θα στείλει κάποιον πρέσβη στο Κόσοβο αλλά θα ανακαλέσει και τον πρόξενο της Τσεχίας στην Πρίστινα". Μάλιστα σύμφωνα με τα αλβανικά ΜΜΕ ο νέος πρόεδρος της Τσεχίας φέρεται να έχει πει πως "θεωρεί ότι το Κόσοβο είναι ένα τρομοκρατικό καθεστώς το οποίο χρηματοδοτείται από ναρκωεμπόρους".

27 Ιαν 2013

Το τουρκικό προξενείο και τα ελληνικά μεγάλα λάθη

Σάββας Καλεντερίδης 
   Εχουμε αναφερθεί από την παρούσα στήλη στα ζητήματα που προκύπτουν από την παράνομη και αποσταθεροποιητική δράση του γενικού προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή, που συντονίζεται από την πρεσβεία της Τουρκίας στην Αθήνα, αλλά και απευθείας από το ΤΥΠΕΞ, την τουρκική κυβέρνηση, την τουρκική προεδρεία της δημοκρατίας και το τουρκικό γενικό επιτελείο, αφού αποτελεί μείζονα εθνικό στόχο για την Τουρκία η μετατροπή της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, και εσχάτως στη Ρόδο και την Κω, σε στρατηγικό όπλο πίεσης και αποσταθεροποίησης της Ελλάδας όποτε αυτό χρειαστεί! 
    Η εγκληματική αμέλεια και τα απίστευτα απανωτά και συνεχιζόμενα λάθη των ελληνικών κυβερνήσεων και των εκλεγμένων (βουλευτών, νομαρχών, δημάρχων, περιφερειαρχών, συμβούλων κ.λπ.) στις εν λόγω περιοχές, όσον αφορά την αντιμετώπιση του θέματος, δημιούργησαν μια κατάσταση που, εκτός του ότι είναι δύσκολο να ανατραπεί και να αντιμετωπιστεί, έχει δημιουργήσει την εντύπωση του «κεκτημένου» στην Αγκυρα, η οποία φαίνεται αποφασισμένη να παραβιάσει κάθε έννοια σεβασμού της λειτουργίας ενός ανεξάρτητου κράτους και να αναμειχθεί στα εσωτερικά της Ελλάδος. 
       Οταν παραμονές της ψήφισης της τροπολογίας για τον διορισμό ιεροδιδασκάλων στα δημόσια σχολεία της Ελλάδας κυκλοφόρησαν στον Τύπο και τα ΜΜΕ δημοσιογραφικές πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες ο γενικός πρόξενος της Τουρκίας στην Κομοτηνή, σε σύσκεψη που είχε με μέλη της «Συμβουλευτικής», βουλευτές και πολιτευτές της μειονότητας, τους επέπληξε γιατί δεν τον ενημέρωσαν εγκαίρως για την τροπολογία και τους ζήτησε να ασκήσουν πιέσεις στα κόμματά τους ώστε να αποσυρθεί, απειλώντας ακόμα και με ανεξαρτητοποίηση, εκτιμήσαμε ότι ίσως οι πληροφορίες αυτές είχαν μια δόση υπερβολής. Επίσης, θεωρήσαμε ότι είναι αδύνατον να έχει δόση αλήθειας η δήλωση που του αποδόθηκε, σύμφωνα με την οποία είπε στην εν λόγω σύσκεψη ότι «όσο ζω εγώ δεν πρόκειται να περάσει αυτή η τροπολογία». 
       Και είχαμε αυτή την προσέγγιση γιατί θεωρήσαμε ότι είναι αδύνατον ένας διπλωμάτης να αναμειγνύεται με αυτόν τον απροκάλυπτο τρόπο στα εσωτερικά της χώρας που τον φιλοξενεί, και στην ουσία να διατάσσει βουλευτές μιας άλλης χώρας να δράσουν αποσταθεροποιητικά μέσα στο Κοινοβούλιο, επ’ ωφελεία μιας άλλης χώρας, πράξη που αποτελεί τον ορισμό της εσχάτης προδοσίας! Ενας επιπλέον λόγος ήταν το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος διπλωμάτης μόλις πριν από μερικούς μήνες «έφαγε κίτρινη κάρτα», δηλαδή έγινε αιτία επίδοσης διπλωματικής νότας στην τουρκική πρεσβεία από το ελληνικό ΥΠΕΞ, «λόγω της απαράδεκτης ανάμειξής του σε διαμάχη ιδιωτών», όπως επέλεξαν να χαρακτηρίσουν οι Ελληνες διπλωμάτες καραμπινάτη παράνομη πράξη του, και εννοούμε την άσκηση τρομοκρατίας σε Ελληνα πολίτη που δεν δέχτηκε να συμπεριληφθεί στα κυκλώματα των παρακρατικών και παραστρατιωτικών μηχανισμών που εγκαθιστά στο τουρκικό κράτος στη Θράκη, υπό το κάλυμμα της ισλαμικής θρησκείας και της μειονοτικής εκπαίδευσης. 
    Τότε επικρίναμε δημόσια τον τρόπο με τον οποίο χαρακτηρίστηκε η αποκάλυψη της παρακρατικής δράσης του ίδιου του προξένου στο συγκεκριμένο διάβημα από το ελληνικό ΥΠΕΞ και δεχτήκαμε κριτική από φίλους διπλωμάτες, οι οποίοι θεώρησαν ικανοποιητική αντίδραση το συγκεκριμένο διάβημα. 
      Οι εξελίξεις όμως διέψευσαν τους υποστηρικτές αυτής της άποψης, αλλά κι εμάς, που δεν πιστεύαμε ότι έπειτα από όλα αυτά θα μπορούσαν η τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα και το προξενείο στην Κομοτηνή να συνεχίζουν τον ίδιο «αμανέ», δηλαδή να αναμειγνύονται απροκάλυπτα και ανερυθρίαστα στα εσωτερικά της πατρίδας μας. 
       Και δυστυχώς η διάψευση ήταν πολλαπλή, αφού το τουρκικό κράτος ανερυθρίαστα επενέβη στα εσωτερικά της χώρας μας σε επίπεδο κομμάτων, Βουλής, του εδώ πρέσβη αλλά και του ίδιου του τουρκικού ΥΠΕΞ, που εξέδωσε απαράδεκτη ανακοίνωση για την ψήφιση της τροπολογίας. 
      Στο άρθρο μας στην «κυριακάτικη δημοκρατία», και ενώ η Ελλάδα σπαράσσεται από σοβαρά εσωτερικά προβλήματα που απειλούν την πολιτική σταθερότητα και την πορεία της χώρας προς την έξοδο από την κρίση, θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε ένα προς ένα με απόλυτη ψυχραιμία τις παρεμβάσεις που έκανε η Τουρκία σε μια εσωτερική υπόθεση της πατρίδας μας, αποδεικνύοντας ότι δεν απέκτησε τη δυνατότητα να ασκεί επιρροή μόνο στους μουσουλμάνους Ελληνες πολίτες, αλλά και στα ίδια τα κόμματα που εκπροσωπούνται στο ελληνικό Κοινοβούλιο. 
       Ες Κυριακήν, λοιπόν!

26 Ιαν 2013

"Απαγορευτική" η διαμονή Μουσουλμάνων στην Ιαπωνία

   Εδώ στην Ελλάδα συνεχώς κατηγορείται η ελληνική κοινωνία για ρατσισμό απέναντι στους μουσουλμάνους που μας έχουν "κουβαληθεί" από όλον τον πλανήτη, συνήθως από άτομα του "προοδευτικού" μεσαιωνικού χώρου. 
      Θα έχει ενδιαφέρον όμως να δούμε τι στάση, και γιατί, έχει η Ιαοωνία απέναντι στο Ισλάμ, η οποία είναι η τρίτη οικονομία στον κόσμο και αυτό από μόνο του δείχνει ότι κάποια πράγματα τα κάνουν σωστά. 
     Η Ιαπωνία έχει θέσει αυστηρούς περιορισμούς σχετικά με το Ισλάμ και όλους τους μουσουλμάνους και αυτοί δεν τολμούν να πλησιάσουν. 
    Οι λόγοι που δεν πάνε είναι οι εξής: 
 α) Η Ιαπωνία είναι η μόνη χώρα που δεν δίνει ιθαγένεια στους μουσουλμάνους. 
 β) Στην Ιαπωνία μόνιμη κατοικία δεν δίνεται σε μουσουλμάνους.     
 γ) Υπάρχει αυστηρή απαγόρευση για τη διάδοση του Ισλάμ στην Ιαπωνία. 
 δ) Στα Πανεπιστήμια της Ιαπωνίας, αραβική ή οποιαδήποτε ισλαμική γλώσσα δεν διδάσκεται. 
 ε) Απαγορεύεται η εισαγωγή «Κορανίου» στη χώρα, στην αραβική γλώσσα. 
 στ) Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την ιαπωνική κυβέρνηση, έχει δοθεί προσωρινή κατοικία μόνο σε 2 τυχερούς Μουσουλμάνους, οι οποίοι πρέπει να ακολουθούν τον ιαπωνικό νόμο του ομόσπονδου κράτους στο οποίο βρίσκονται. Οι μουσουλμάνοι θα πρέπει να μιλούν Ιαπωνικά και να τελούν τις θρησκευτικές τελετές τους μόνο στα σπίτια τους. 
 ζ) Η Ιαπωνία είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που έχει έναν αμελητέο αριθμό πρεσβειών ισλαμικών χωρών. 
 η) Οι Ιάπωνες δεν επηρεάζονται καθόλου από το Ισλάμ. 
 θ) Οι μόνοι Μουσουλμάνοι που κατοικούν στην Ιαπωνία είναι οι υπάλληλοι ξένων εταιρειών. 
 ι) Ακόμα και σήμερα, δεν χορηγούνται βίζες στους μουσουλμάνους γιατρούς, μηχανικούς ή σε στελέχη που αποστέλλονται από ξένες εταιρείες. 
 ια) Στην πλειονότητα των εταιρειών, αναφέρεται στους κανονισμούς τους, μόνο μη μουσουλμάνοι μπορούν να υποβάλουν αίτηση για εργασία. 
 ιβ) Η ιαπωνική κυβέρνηση είναι της γνώμης ότι οι Μουσουλμάνοι είναι φονταμενταλιστές, ακόμα και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, και δεν είναι διατεθειμένοι να αλλάξουν τους μουσουλμανικούς νόμους τους. 
 ιγ) οι μουσουλμάνοι δεν τολμούν να σκεφτούν ότι μπορούν να νοικιάσουν σπίτι στην Ιαπωνία. 
 ιδ) Αν κάποιος καινούργιος έρθει σε μια γειτονιά και γνωρίζουν οι υπόλοιποι ότι ο καινούργιος είναι μουσουλμάνος τότε όλη η γειτονιά είναι σε συναγερμό. 
 ιε) Κανείς δεν μπορεί να ιδρύσει μια μικρή ισλαμική οργάνωση ή «Madarsa» στην Ιαπωνία. 
 ιστ) Δεν ισχύει καμία σαρία για προσωπικούς λόγους στην Ιαπωνία. 
 ιζ) Σε περίπτωση που ένας Ιάπωνας παντρευτεί μια γυναίκα μουσουλμάνα τότε θεωρείται για πάντα παρίας. 
 ιη) Σύμφωνα με τον κ. Komico Yagi (Πανεπιστήμιο του Τόκιο) «Υπάρχει μια αντίληψη στην Ιαπωνία ότι το Ισλάμ είναι μια πολύ στενόμυαλη θρησκεία και θα πρέπει να μείνετε μακριά από αυτήν.    
      “ Δηλαδή οι άνθρωποι πράττουν το αυτονόητο, δυσκολεύουν την εισροή στη χώρα τους ανθρώπων μη συμβατών με τα δικά τους ήθη και έθιμα, διότι αυτό θα δημιουργούσε θύλακες μη αφομοιώσιμους στην ιαπωνική κοινωνία, με διαλυτικά για την συνοχή της αποτελέσματα. 
 Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Τα αντιπυρετικά απειλούν τα νεφρά των παιδιών

   Η αγωγή με αντιπυρετικά, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, όπως η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη, μπορεί να απειλήσει τα νεφρά των παιδιών, ιδιαίτερα όσων έχουν αφυδατωθεί από τη γρίπη ή κάποια άλλη λοίμωξη, σύμφωνα με τους ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα των ΗΠΑ. 
       Σύμφωνα με την ανάλυση των ειδικών, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Pediatrics», το 2,7% των περιπτώσεων οξείας νεφροπάθειας, στη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας, μπορεί να αποδοθεί άμεσα στην χορήγηση κοινών μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. 
       Παρότι τα φάρμακα αυτά έχουν συσχετιστεί με βλάβες των νεφρών σε μικρές έρευνες, αυτή θεωρείται η πρώτη μεγάλης κλίμακας σχετική έρευνα. 
       Οι ερευνητές ανέλυσαν στα στοιχεία από 1.015 περιπτώσεις, όπου οι ασθενείς εισήχθησαν στο νοσοκομείο με οξύ πρόβλημα στα νεφρά, μεταξύ του Ιανουαρίου του 1999 και του Ιουνίου του 2010. 
     Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι ο πυρετός είναι μια φυσιολογική αντίδραση του σώματος κατά τη διάρκεια μιας λοίμωξης και συστήνουν στους γονείς να μην δίνουν απαραιτήτως αντιπυρετικά, ώστε να αφήσουν τον οργανισμό να καταπολεμήσει τη λοίμωξη, ενώ, αν χρειαστεί, να επιλέξουν την παρακεταμόλη.

Μ. Γλέζος : «Άλλο οι Έλληνες κι άλλο οι Αρβανίτες»

Σε πρόσφατη ομιλία του στη βουλή, σχολιάζοντας τη δήλωση του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Παναγιώτη Ηλιόπουλου ο οποίος χαρακτήρισε τον Αχμέτ Χατζηοσμάν «πράκτορα των Τούρκων»,ο «πατριώτης» και «πρώτος παρτιζάνος της Ευρώπης» (σύμφωνα με τον Τσίπρα), είπε τα εξής, αναφερόμενος στον υπουργό Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλο: 
      «Παρακαλώ τον υπουργό Παιδείας να δηλώσει αν είναι Έλληνας ή όχι, γιατί το επίθετό του δηλώνει ότι είναι Αρβανίτης. Έβλεπα τον κατάλογο με τους βουλευτές. Από τους 38, οι δύο έχουν τουρκικά ονόματα, και από τους άλλους 36, οι 13 έχουν ονόματα που δεν είναι ελληνικά και είναι όλα ξένα. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι είμαστε δύο λαοί που ζει ο ένας κοντά στον άλλο. Και τον γείτονα λαό δεν μπορεί να τον διώξεις. Το παιδί σου μπορεί να το διώξεις από το σπίτι. Από το σπίτι του πατέρα σου μπορείς να φύγεις. Την γυναίκα σου μπορείς να την χωρίσεις, όμως τον γείτονα λαό δεν μπορείς να τον χωρίσεις. Πρέπει να τα βρούμε για να συνυπάρξουμε». 
        Απ' ότι φαίνεται για τον Γλέζο είναι «άλλο οι Έλληνες κι άλλο οι Αρβανίτες» καταλήγει το δημοσίευμα της ιστοσελίδας aftonomi.gr.

Σ.Αραβία : Στέλνουν θανατοποινίτες στην Συρία

Θανατοποινίτες στέλνουν οι Σαουδάραβες για να ενταχθούν στις δυνάμεις των «ακτιβιστών» που μάχονται το καθεστώς του Bashar Al Assad σύμφωνα με μυστική έκθεση του σαουδαραβικού υπουργείου Εσωτερικών που έφερε στη δημοσίότητα το Assyrian International News Agency. 
       Όπως αναφέρεται οι σαουδαραβικές αρχές έδωσαν την επιλογή σε τουλάχιστον 1200 κρατούμενους στις σαουδαραβικές φυλακές που αντιμετωπίζουν την ποινή του θανάτου να πάνε στη Συρία και να πολεμήσουν εναντίον του Assad ήγ να παραμείνουν στη φυλακή αναμένοντας την εκτέλεση της ποινής τους. 
       Από την έκθεση: «Φτάσαμε σε μια συμφωνία μαζί τους, ότι θα εξαιρεθούν από την ποινή του θανάτου θα τους δοθεί μισθός ενός μηνός για τον δώσουν στις οικογένειές τους και στους αγαπημένους τους, οι οποίοι δε θα μπορούν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό σε αντάλλαγμα για την αναμόρφωση των κατηγορουμένων την εκπαίδευσή τους και την αποστολή τους στη Συρία» 
      Είναι προφανές ότι οι Σαουδάραβες τους έθεσαν προ του διλλήματος: Ιερός πόλεμος ή αποκεφαλισμός. Στο σύνολό τους οι φυλακισμένοι από την Υεμένη, Παλαιστίνη, Σαουδική Αραβία, Σουδάν, Συρία, Ιορδανία, Σομαλία, Αφγανιστάν, Αίγυπτος, Πακιστάν, Ιράκ και Κουβέιτ επέλεξαν να πάνε στη Συρία. 
    Το AINA επικαλούμενο ιρακινή πηγή ανέφερε ακόμη ότι η Ρωσία εξέφρασε την αντίθεσή της στην απελευθέρωση των κρατουμένων. Περισσότερες πληροφορίες δεν υπάρχουν για το αν οι κρατούμενοι βρίσκονται ήδη στη Συρία ή είναι ακόμη στην Σαουδική Αραβία στο πλαίσιο της εκπαίδευσής τους.

Έχουν λεφτά και αγοράζουν σπίτια-μαγαζιά οι ξένοι;

ΕΝΩ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΦΟΡΟΚΥΝΗΓΙΕΤΑΙ
   Μήπως από τα ημι-παράνομα ιντερνετ καφέ, που έχουν γεμίσει την πλατεία Αμερικής και τις πέριξ περιοχές; Ή μήπως από τις πωλήσεις παράνομων cd; 
       Εκτιμάται ότι πάνω από 120.000 κατοικίες νεόδμητες ή παλαιές έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια στα χέρια αλλοδαπών, την ώρα που ο Έλληνας πολίτης δεν έχει να πληρώσει ούτε το ενοίκιο του σπιτιού που διαμένει. Τα μεσιτικά γραφεία μάλιστα τους περιγράφουν ως “καλοπληρωτές” με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Δηλαδή αγοράζουν τα σπίτια με μετρητά ή με ελάχιστο δανεισμό. Κάτι που βάζει σε πολλές σκέψεις για την πηγή προέλευσης των χρημάτων αυτών,... με δεδομένο ότι οι περισσότεροι εκ των συγκεκριμένων αλλοδαπών παρουσιάζουν πολύ μικρά εισοδήματα, ίσα ίσα για να δικαιολογείται η δυνατότητα απόκτησης κύριας κατοικίας. Ακόμη και αιματηρές οικονομίες να έκαναν είναι αδύνατον ειδικά οι Πακιστανοί να αγοράζουν, όπως συμβαίνει στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα και της πλατείας Βικτωρίας, διαμερίσματα αξίας 60.000 και 80.000 ευρώ! 
      Κτηματομεσίτες των παραπάνω γειτονιών έλεγαν ότι ενώ παρατηρείται το φαινόμενο πολλοί Βαλκάνιοι, κυρίως Αλβανοί να επιστρέφουν στις πατρίδες τους, βάζοντας πωλητήριο σε σπίτι που τυχόν απέκτησαν, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους προερχόμενους από τις χώρες της Ασίας. 
      Αυτοί, όπως λένε οι ίδιοι παράγοντες, διαθέτουν σχεδόν πάντα ρευστό χρήμα, ενώ δηλώνουν εισόδημα που μόλις ξεπερνά τα 6000 ευρώ το χρόνο και στην καλύτερη περίπτωση τα 12.000. Άλλες περιοχές που έχουν μπει στο αγοραστικό στόχαστρο των μεταναστών (τριτοκοσμικών στην πλειοψηφία τους) είναι στα Σεπόλια, Μεταξουργείο, Αιγάλεω, Κερατσίνι, Αγίας Βαρβάρα, Νίκαια, Πέραμα, Πατήσια και Ίλιον. 
      Και φυσικά ενώ οι λαθρομετανάστες έχουν αφορολόγητα εισοδήματα από το ανεξέλεγκτο και ύποπτο ποιοτικά παραεμπόριο, την ίδια στιγμή οι Έλληνες δεν μπορούν να “ανασάνουν” από τις συχνές φοροεπιδρομές. 
   filologos10.wordpress.com

Η βλακεία ως απάντηση στη βία

Του Στέφανου Κασιμάτη 
 Για να περάσουμε κατ’ ευθείαν στο θέμα μας, παραθέτω το κείμενο των δηλώσεων του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλη Διαμαντόπουλου (ο προσφάτως αυτοπροσδιορισθείς ως αναρχικός, αν θυμάστε...),όπως το κατέγραψα κατά λέξη από το βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να αποδείξει ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε δημοσιοποιήσει χαλκευμένη εκδοχή του: 
     «Θλίβομαι, σας λέω αυτό που είπα, που μπαίνουμε στην ίδια διαδικασία μικροκομματική, και να εξισώσουμε, λένε, η Αριστερά, η βία δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά. Ποιος μίλησε για βία; Μίλησα εγώ για βία; Γιατί μπαίνουν στη διαδικασία για μικροκομματικά οφέλη να μπαίνουν έτσι επικίνδυνα και να εξισώνουν αυτές τις καταστάσεις; Δεν μιλήσαμε για βία. Κι αυτοί που θέλουνε να μας φέρουνε να υπογράψουμε πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων ή να γινόμαστε δηλωσίες θα αποτύχουν. 
      Βία είναι όλα αυτά τα μέτρα. 
 Βία είναι τα τρία Μνημόνια. 
 Βία είναι να μην μπορείς να ταΐσεις το παιδί σου. 
 Βία είναι να μην έχεις ρεύμα, τα βασικά, να μην έχεις φάρμακα. Ανομία είναι το Mall του κύριου Λάτση που είναι αυθαίρετο. Ανομία είναι που ο λαός της Αθήνας δεν μπορεί να κατέβει να κάνει μπάνιο στην παραλιακή (σ.σ.: ούτως ή άλλως, κανείς δεν μπορεί να κάνει μπάνιο στην παραλιακή - εννοεί μάλλον την παραλία...) γιατί είναι κλειστή από κέντρα διασκέδασης κι από άλλους χώρους. 
 Βία είναι η Ρικομέξ. 
 Βία είναι το Σάμινα. Ολα αυτά είναι βία. 
       Αυτό όλο δημιουργεί τις αντιδράσεις σ’ αυτούς που πλήττονται να ’χουν μια αντίδραση η οποία δεν είναι θεμιτή. Ξέρετε, γιατί αυτή τη στιγμή λες στον κόσμο στην παραφροσύνη σου ή αυτοκτόνα ή πάρε το όπλο. Εμείς λέμε ελάτε να μετασχηματίσετε την οργή σ’ ένα κίνημα που θα τους ρίξει, σ’ ένα κίνημα δημιουργικό. Αυτό, ξεκάθαρα». (Πόσο ξεκάθαρα λέγεται, όταν διατυπώνεται τόσο ασυνάρτητα από τον συγκεκριμένο βουλευτή, είναι κάτι συζητήσιμο, αλλά επί του παρόντος προέχουν άλλα...) 
        Κατ’ αρχάς, από την πρώτη κιόλας πρότασή του, με την οποία θέτει το θέμα που σκοπεύει να αναπτύξει, ο βουλευτής ασκεί βία εις βάρος της γλώσσας. Αυτού του είδους η βία είναι όμως μόνον το μέσον διά του οποίου ο Β. Διαμαντόπουλος και ο ΣΥΡΙΖΑ εν γένει, αφού την επίσημη γραμμή του μηρυκάζει ο βουλευτής, επιχειρούν να δικαιολογήσουν ένα άλλο είδος βίας: την πολιτική βία, είτε την ασκούν τρομοκράτες με καλάσνικοφ είτε οι μπαχαλάκηδες με τις μολότοφ και τα καδρόνια. 
        Τα μέτρα και τα Μνημόνια είναι πολιτική, την οποία ο καθένας μπορεί να αξιολογεί και να χαρακτηρίζει όπως κρίνει (βλακώδη, καταστροφική, απάνθρωπη κ.λπ.)· πάντως, βία δεν είναι. Η στέρηση των βασικών αγαθών, όπως η τροφή, το ρεύμα και τα φάρμακα είναι μια αναγκαιότητα άδικη· και πάλι, όμως, βία δεν είναι. Επίσης, βία δεν ήταν η κατάρρευση της Ρικομέξ· το συγκεκριμένο τραγικό γεγονός ήταν σεισμός σε συνδυασμό με πολεοδομικές παραβάσεις. Ούτε και η βύθιση του «Σαμίνα» ήταν βία· ήταν ανθρώπινη ανευθυνότητα στην πλέον κραυγαλέα και σκανδαλώδη μορφή της. 
     Βία είναι κάτι συγκεκριμένο, είναι η χρήση δύναμης (σωματικής, πνευματικής ή ψυχολογικής) με σκοπό τον καταναγκασμό. Δεν είναι συλλήβδην όλες οι δυσάρεστες και επώδυνες καταστάσεις της ζωής. Η θεώρηση όλων αυτών αδιακρίτως ως βία είναι στην πραγματικότητα βιασμός και διαστροφή της γλώσσας. Γίνεται, δε, σκοπίμως από πλευράς του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να δικαιολογηθεί η κατά κυριολεξίαν βία: οι βόμβες, οι εμπρησμοί, η αφαίρεση της ζωής των εργαζομένων στη Marfin, ο ξυλοδαρμός πολιτικών από αγανακτισμένους τραμπούκους. Δεν το κάνει επειδή συμφωνεί απαραιτήτως με τις μεθόδους αυτές, αλλά επειδή πιστεύει ότι η άναρχη βία εξυπηρετεί τους στόχους του. Το κάνει απερίσκεπτα και ανεύθυνα, με την άνεση που του παρέχει η εξιδανίκευση, η οιονεί θεσμοποίηση της Αριστεράς στη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Δρα καιροσκοπικά, χωρίς να σκέπτεται ότι παρέχει την ηθική νομιμοποίηση σε μια κατάσταση την οποία δεν θα μπορεί να ελέγξει. Πρόκειται δε για μία αντίληψη η οποία πηγάζει από τη θεωρία και πρακτική της επαναστατικής Αριστεράς. Κατά τούτο, λοιπόν, έχει απόλυτο δίκιο ο Δένδιας όταν υποστηρίζει ότι η τρομοκρατία «φυτρώνει στον χώρο της άκρας Αριστεράς». 
         Εκεί όμως που η κυβέρνηση (και όχι ο Δένδιας) χάνει το δίκιο της -ειδικότερα δε η Ν.Δ. ως η μέγιστη συνιστώσα της κυβέρνησης- είναι όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος περικόπτει τις ασυναρτησίες του Β. Διαμαντόπουλου, ώστε να τις παρουσιάσει σε μορφή η οποία να βολεύει τη σκοπιμότητά της. Διαπράττει το παιδαριώδες λάθος να θεωρεί ότι, επειδή ο ιδιόρρυθμος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται στο Mall, το γεγονός εξηγεί αυτομάτως την επιλογή του συγκεκριμένου στόχου από τους τρομοκράτες. Δηλαδή, ράβδος εν γωνία άρα βρέχει; Καταφεύγει στη χοντροκοπιά και χάνει το δίκιο της ή, τουλάχιστον, ένα μέρος του. Χειρότερο, όμως, είναι ότι χάνει την ευκαιρία να αναδείξει την πραγματική ευθύνη για την ηθική νομιμοποίηση της βίας, εκείνης της άκρας Αριστεράς που εκφράζεται μέσω του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι θλιβερό αν στην τυφλότητα της επαναστατικής Αριστεράς η Ν.Δ. νομίζει ότι μπορεί να αντιπαρατεθεί με την εκοφίτικη βλακεία. Είναι όμως και δυσοίωνο για το μέλλον του τόπου: δείχνει ότι η Ν.Δ. δεν είναι ικανή να συλλάβει τη νέα μορφή του πολιτικού τοπίου όπως διαμορφώνεται μετά τον σεισμό της χρεοκοπίας... 
    Μπαρουφάαου 
       Για το επιστημονικό ίνδαλμα των αντιμνημονικών, τον δήθεν καθηγητή, δήθεν προεδρικό σύμβουλο, δήθεν σύμβουλο της Παγκόσμιας Τράπεζας κ.λπ. Αρτούρ Μπατίστα ντα Σίλβα, ο οποίος απεδείχθη ψεύτης και απατεών, θα διαβάσατε υποθέτω το σχετικό δημοσίευμα στη χθεσινή «Καθημερινή». Από πλευράς μου, το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι, στους κύκλους των σοβαρών οικονομολόγων στην Πορτογαλία, το προσωνύμιο του Ντα Σίλβα ήταν «Baruf~ao» (προφέρεται: Μπαρουφάαου).

24 Ιαν 2013

"Γκαζάκια" ακόμα και στο σπίτι του Βελουχιώτη!

Φαήλος Κρανιδιώτης
   Η παρδαλή Αριστερά, Κολωνακίου ή Εξαρχείων, που εκπροσωπεί η χαλαρή ομοσπονδία «συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ/Βίλα Αμαλίας, αντιδρά με λυσσώδες μίσος στη δίκαιη αποδόμησή της.Επί δεκαετίες η, χωρίς λόγο, ενοχική Δεξιά και ο αστικός δημοκρατικός κόσμος αντιμετώπιζαν με σκανδαλώδη ανοχή και επιείκεια τη φασιστοειδή συμπεριφορά των επιδρομέων της «προόδου». 
     Μοιράζουν με τη σέσουλα συκοφαντικούς ισχυρισμούς και ύβρεις, λοιδορούν την ταυτότητα, την Ιστορία, τους ήρωες και τις αξίες του λαού μας, χλευάζουν την ορθόδοξη πίστη μας και χωρίς αιδώ διεκδικούν και εύσημα «προοδευτικότητας» για τη ρατσιστική σε βάρος της πλειοψηφίας και εθνομηδενιστική κατάντια τους. 
     Παράλληλα, βέβαια, ποικιλόχρωμοι εκπρόσωποί τους του «χώρου» προσκολλούνται πάντοτε σαν τις μύγες στα κόπρανα και τα ψοφίμια, όπου υπάρχει χρήμα κι εξουσία. 
     Η κουλτουριαραία, βαριά προοδευτική αριστεράτζα, βλέπετε, ανακυκλώνεται σε μεγαλύτερο ποσοστό από το γυαλί, το αλουμίνιο και το χαρτί. Απλά και πριν και μετά είναι δεύτερο πράμα. 
       Μην επαναλαμβανόμαστε, αλλά τα μαγαζιά των νταβατζήδων, οι μηχανισμοί παρακμής και λεηλασίας της πατρίδας, θα είχαν ξεμείνει από προσωπικό και συνεργούς, αν δεν υπήρχαν τα πρόθυμα δουλικά με τα αριστερά εύσημα. Μία προϋπηρεσία στην ανανεωτική, μαοϊκή, τροτσκιστική, αντιεξουσιαστική ή τρέχα γύρευε Αριστερά άνοιγε περισσότερες πόρτες κι απ’ το να ’ναι gay. Για όποιους δε συνδύαζαν και τα δύο, σκιζόταν η Ερυθρά Θάλασσα για πάρτη τους. Πλάκα τα γαλόνια. Γκρεμίζονταν τα τείχη της Ιεριχούς στην τέχνη, στη δημοσιογραφία, παντού. 
     Τι κι αν παίρνανε χαρτί για τη φυλλάδα τους από τον Τσαουσέσκου, αν φωτογραφίζονταν σε αμφιθέατρα στο Παρίσι με γενοκτόνους Ερυθρούς Χμερ, τι κι αν είχαν υποστηρίξει κάθε χασάπη του λαού του, τι κι αν είχαν ξεράσει στον δημόσιο βίο κάθε ψυχωτική ιδεοληψία, που απέτυχε παντού στον κόσμο κι οδήγησε ολόκληρα έθνη σε εκατόμβες, εξαθλίωση κι ανελευθερία χειρότερη από δούλου; Αυτοί φέρανε ως παράσημα τη διεθνιστική πίστη τους σε αλλότριους φασισμούς. 
       Και μόνον η υπερχειλίζουσα παραδοχή όλων των εκφάνσεων της βαρβαρότητάς τους, ότι έπαιρναν γραμμή από ξένα κέντρα, άλλοι με πίστη στην Κίνα, άλλοι στην… Αλβανία ή ευθυγραμμίζονταν για κάνα ψιλό με τη Ρουμανία, ήταν επαρκής λόγος για έναν κακό εθνικιστή σαν κι εμένα να μη μου περάσει ποτέ απ’ το μυαλό έστω η υποψία επιθυμίας να μπω στα μητρώα των βλαμμένων παραφυάδων τους. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς γίνεται να μιλάς για ηθική και δίκιο, όταν η Κύπρος είναι κατεχόμενη, η Χειμάρρα υποφέρει, η Θράκη και το Αιγαίο απειλούνται κι εσύ να διαρρηγνύεις τα ιμάτιά σου για τους Οτεντόντους, τους Τσετσένους, τους Παλαιστινίους ή όποιους άλλους, χωρίς να κάνεις πρώτα το καθήκον σου απέναντι στον λαό σου. «Δεν μπορείς να είσαι διεθνιστής χωρίς να είσαι εθνικιστής κι αντίστροφα». Ποιος το ’πε κάπως έτσι; Μήπως κάνας κακός δεξιός ή χρυσαυγίτης; Οχι. Το ’πε ο νικητής Γάλλων κι Αμερικανών, ο Χο Τσι Μινχ! 
      Το σύνθημα που γεμίζει τους τοίχους της Κούβας «Patria o muerte», «πατρίδα ή θάνατος», θα προκαλούσε εγκεφαλικά στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και τη δυσκοίλια και χολερική καθεστωτική «διανόηση». Σπυριά θα προκαλούσε στην Κουμουνδούρου η πρώτη φράση του καταστατικού των Σαντινίστας «Somos nacionalistas…», «Είμαστε εθνικιστές…»! Η φρασεολογία ακόμη και του Αρη Βελουχιώτη στη γνωστή ομιλία του στη Λαμία, περί φυλής, έθνους, της παράδοσης του ’21 και της κλεφτουριάς, θα χαρακτηριζόταν χρυσαυγίτικη, ρατσιστική και σοβινιστική από τους φωταδιστές της πνευματικής δουλοπαροικίας που υποστηρίζει τον Αλέξη, τον καταληψία του λυκείου του, προσκυνητή του Σόιμπλε και ικέτη του Μολώχ του καπιταλισμού («I ’ll be a good, obedient boy, sir»). Δεν θα τα γλίτωνε τα γκαζάκια η οικία Κλάρα, πριν του πάρουν το κεφάλι οι ίδιοι οι ντεμέκ επαναστάτες του φρεντοτσίνο, προλαβαίνοντας τον Εθνικό Στρατό. 
       Χρόνια τώρα μοιράζουν ύβρεις και ταμπέλες περί φασισμού, ρατσισμού και Ακροδεξιάς, σε όποιους τολμούσαν και τολμούν να διαφωνούν με τον δικό τους αληθινό φασισμό την ολοκληρωτική αντίληψη και τον φανατισμό τους. Χωρίς να αισχύνονται για τα στοιβαγμένα σάπια πτώματα στην ντουλάπα τους, για τους χασάπηδες που στήριξαν ανά τον κόσμο τις ιδεοληψίες τους που απέτυχαν παντού και πάντα. Αντί να ντρέπονται για τις ιδέες και τις πράξεις τους, τολμούν και μας κουνούν το δάχτυλο, επαιρόμενοι για τις φασιστικές και ρατσιστικές σε βάρος των Ελλήνων και των νόμιμων μεταναστών αντιλήψεις τους, συκοφαντώντας τους αντιπάλους τους. 
       Γνωρίζουν όμως πλέον ότι οι απαντήσεις θα είναι πληρωμένες και με τόκο. Αυτά που ήξεραν τέλειωσαν…

Εμπιστοσύνη: το blue chip του μέλλοντος

Θάνος Τζήμερος 
   Πρόπερσι, στην Βαρκελώνη, μου έκλεψαν το πορτοφόλι. Στην αστυνομία που πήγα να το δηλώσω, συνάντησα μια ομοιοπαθή Σουηδέζα. Πιάσαμε κουβέντα. Μου είπε ότι δεύτερη φορά είχε αυτή την εμπειρία. Η πρώτη ήταν, πριν κάποια χρόνια, στην Αθήνα. Προσπάθησα να εκμαιεύσω την άποψή της για τους Έλληνες και, τέλος πάντων, τη συνολική εικόνα που σχημάτισε για τη χώρα μας. Μου απάντησε ότι την Ελλάδα την αγαπάει, είχε έρθει να δει μια φίλη της Ελληνίδα και μαζί έκαναν βόλτα την ημέρα της κλοπής. Κλέφτες υπάρχουν παντού και δεν θα έσπευδε να κακοχαρακτηρίσει συνολικά τους Έλληνες ή τους Ισπανούς από ένα περιστατικό που μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Φυσικά ήταν μια δυσάρεστη εμπειρία, αλλά η πιο δυσάρεστη δεν ήταν αυτή καθεαυτή η κλοπή. Ήταν αυτό που επακολούθησε, στην αστυνομία. 
     Και μου εξήγησε: «Έχω ασφαλιστικό συμβόλαιο που με αποζημιώνει σε περίπτωση κλοπής. Η ασφάλεια μού δίνει πίσω τα λεφτά που είχα στο πορτοφόλι. Φυσικά, επειδή κανένας δεν μπορεί να αποδείξει πόσα λεφτά είχες την στιγμή της κλοπής, η ασφάλεια δέχεται ως αληθές το ποσό που θα δηλώσεις στην αστυνομία. Πρόκειται για ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης. Αυτή η παροχή εμένα με κάνει να νοιάζομαι περισσότερο για τα χρήματα που κουβαλάω μαζί μου, αφού πλέον, αν μου τα κλέψουν, εμπλέκω και κάποιους άλλους ανθρώπους στους οποίους θα μεταφερθεί η απώλεια. Έτσι όταν κυκλοφορώ έχω μόνο την κάρτα μου και τα απαραίτητα ψιλά - τα υπόλοιπα τα αφήνω στο χρηματοκιβώτιο του ξενοδοχείου. Όταν με έκλεψαν στην Αθήνα, είχα στο πορτοφόλι μου 55 ευρώ. Στο αστυνομικό τμήμα που έκανα την καταγγελία είπα ότι χρειάζομαι ένα αντίγραφο για την ασφάλεια οπότε ακούω με έκπληξη την φίλη μου που έκανε την διερμηνέα να μου λέει: ο αστυνομικός σού προτείνει να γράψει ότι είχες 500 ευρώ στο πορτοφόλι! Δεν το πίστευα στα αφτιά μου! Ο άνθρωπος που ήταν υπεύθυνος για να προστατεύει τον πολίτη από τις κλοπές, μου πρότεινε να συνεργαστούμε για να κλέψουμε μαζί την ασφαλιστική μου εταιρεία! Δεν ξέρω αν το έκανε για να του δώσω μερίδιο, ή επειδή μπορεί να σκέφτηκε ότι έτσι θα με «παρηγορούσε» από την δυσάρεστη εμπειρία. Δεν κάθησα να ακούσω τίποτε άλλο! Είπα στη φίλη μου να του μεταφέρει (γιατί κανένας στο τμήμα δεν ήξερε αγγλικά) ότι είναι πιο ανήθικος από τον πορτοφολά, κι ότι το να σπάσω ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης είναι για μένα χειρότερο από το να χάσω οποιοδήποτε ποσό! Θυμάμαι την έκφραση απορίας στο πρόσωπο του αστυνομικού, που περίμενε να του πω και μπράβο! Με κοίταζε σαν να έλεγε: μα πόσο χαζοί είναι αυτοί ο Σουηδοί!»      
        Κι όμως, όσοι λειτουργούν έτσι μόνο χαζοί δεν είναι. Έχουν καταλάβει ότι η εμπιστοσύνη και η ηθική στάση που προκαλεί συμφέρει! Αν οι ασφαλισμένοι της εταιρείας δήλωναν παραπάνω ποσά ή ανύπαρκτες κλοπές, το ασφαλιστικό πρόγραμμα δεν θα «έβγαινε», και η εταιρεία ή θα αύξανε τα ασφάλιστρα ή θα το καταργούσε. Η ηθική είναι ένα μακροπρόθεσμο πλαίσιο επιβίωσης μιας κοινωνίας. Η ανηθικότητα είναι κοντόφθαλμη. Καταλήγει, αργά ή γρήγορα, εις βάρος σου. Η ηθική δεν είναι μεταφυσική επιλογή. Είναι καθαρός ορθολογισμός, αλλά με ευρύτερη αντίληψη. Με συμφέρει να ζω σε μια κοινωνία με αρχές. Κερδίζω χρόνο και χρήμα. Έχω καλύτερη ποιότητα ζωής, λιγότερο άγχος, λιγότερα απρόοπτα. Παίρνω λιγότερα μέτρα προφύλαξης. Σχεδιάζω το μέλλον και πατάω σε σταθερές. Η ηθική είναι επένδυση. 
     Όμως, ο συγκεκριμένος αστυνομικός δεν μπορούσε να φανταστεί ότι υπάρχει και αυτή η άποψη. Δεν είχε νοιώσει ποτέ συμβαλλόμενος σε ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης. Δεν το παρατήρησε πουθενά γύρω του. Όλες του οι παραστάσεις ήταν από ένα σύστημα ανομίας που έχει μολύνει τα πάντα, από την «λογική» ο κλέψας, του κλέψαντος. Ούτε σκέφτηκε ποτέ το κόστος της έλλειψης εμπιστοσύνης, διότι η έννοια της σχέσης κόστους - αποτελέσματος είναι άγνωστη στον Δημόσιο Τομέα. Αν ο διαχειριστής των χρημάτων του φορολογούμενου, δηλαδή το κράτος, δεν ενδιαφέρεται ούτε για το δίκαιο, ούτε για το ηθικό, γιατί να νοιαστεί ένας αστυφύλακας για τη σουηδική ασφαλιστική εταιρεία; Όμως, είτε νοιαζόμαστε είτε όχι, η εμπιστοσύνη είναι και οικονομικό μέγεθος. Η υιοθέτησή της φέρνει κέρδος. Η έλλειψή της κοστίζει. Θέλετε να προσπαθήσουμε να τα μετρήσουμε αυτά; Το παρακάτω παράδειγμα προσφέρεται. 
       Ήμουν πριν δύο εβδομάδες στα Δωδεκάνησα. (Η Δημιουργία, ξανά! δεν θυμάται την περιφέρεια μόνο σε προεκλογικές περιόδους.) Συνάντησα τον Περιφερειάρχη. Και μου περιέγραψε πώς ξόδεψε 6 μήνες για να πάρει άδεια εγκατάστασης ενός συστήματος αφαλάτωσης στη Χάλκη. «Πίεζα, φώναζα, απειλούσα», μου είπε, «για κάτι που χρειάζεται μια πρίζα για να παίρνει ρεύμα, έναν σωλήνα για να παίρνει νερό από τη θάλασσα και άλλη μία για να διοχετεύει το καθαρό νερό στο δίκτυο ύδρευσης. Χρειάστηκαν 2 υπουργικές αποφάσεις, 2 κοινές υπουργικές αποφάσεις, 38 αδειοδοτήσεις, και η σχετική καταχώρηση στο ΦΕΚ είχε 84 αναφορές σε νόμους, που αρκετοί είναι αντιφατικοί μεταξύ τους! Η αλληλογραφία, κούτες!» 
     Για υπολογίστε, πόσο κόστισαν: 
    οι ανθρωποώρες των εκατοντάδων, κυριολεκτικά, εμπλεκομένων; (Μεταξύ των αδειών ήταν από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου η οποία έπρεπε κι αυτή να πάρει άδεια για το ίδιο θέμα από το ΓΕΝ και το ΥΕΝ!) 
     τα ταξίδια τους; 
    η συντήρηση των χώρων των εμπλεκομένων (ενοίκια, θέρμανση, καθαριότητα κ.λ.π.) το αντίστοιχο διάστημα; 
        η διακίνηση της αλληλογραφίας; 
        η ψυχική καταπόνηση; 
   η μη διεκπεραίωση άλλων σημαντικότερων θεμάτων (εναλλακτικό κόστος); 
      η μη τροφοδοσία της Χάλκης όσο διάστημα δεν λειτουργούσε το σύστημα 
     η μη απορρόφηση των κονδυλίων και η καθυστέρηση στην κυκλοφορία του χρήματος; 
      η θέσπιση τόσων νόμων και η παρακολούθηση της εφαρμογής τους; 
       όσα ακόμα μπορεί να σκεφθεί ο καθένας μας; 
       Γιατί θα πρέπει, κοτζάμ Περιφερειάρχης, να πάρει βεβαίωση από την ΔΕΗ ότι υπάρχει στο σημείο της εγκατάστασης, παροχή ηλεκτρικού; Είναι ηλίθιος, να τοποθετήσει κάτι που λειτουργεί με ρεύμα, εκεί που δεν υπάρχει ρεύμα;Γιατί οτιδήποτε γίνεται στου γιαλού τα βοτσαλάκια χρειάζεται άδεια από το Πολεμικό Ναυτικό; Απειλεί ο σωλήνας του αφαλατωτή, καμιά φρεγάτα; Είναι τόσο δύσκολο να ορίσει μόνιμα το Πολεμικό Ναυτικό ποιες είναι οι περιοχές τού ενδιαφέροντός του, ώστε αυτόματα, ό,τι βρίσκεται εκτός αυτών, να μην χρειάζεται την πραγματογνωμοσύνη του... ναυάρχου; 
       Αντίστροφα: πόσο θα κέρδιζε η Εθνική Οικονομία αν το κράτος εμπιστεύονταν τους ίδιους τους εκλεγμένους τοπικούς άρχοντες και τους θεωρούσε ικανούς να διαχειριστούν τα θέματα της ευθύνης τους; Ένα πράγμα μόνο χρειαζόταν να τους υποχρεώσει: να αναρτούν τα πάντα στο διαδίκτυο! Κάθε απόφαση, με τις παραμέτρους της και την μελέτη σκοπιμότητας να είναι στην κρίση των πολιτών. 
      Η εμπιστοσύνη είναι αυτή που, αν την υιοθετήσουμε, θα απογειώσει την οικονομία. Φανταστείτε ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο αδειοδότησης: υπεύθυνος θα είναι ο ίδιος ο Πολίτης που θα βεβαιώνει την τήρηση των νόμων, εξασφαλίζοντας εκθέσεις από ιδιώτες πιστοποιημένους ελεγκτές, όπως ξεκίνησε να γίνεται με τους μηχανικούς, ή όπως γίνεται εδώ και χρόνια με τους ορκωτούς λογιστές. Όμως, αν βεβαιώσει, ο ίδιος ή ο ελεγκτής, κάτι που δεν τηρήθηκε, οι ποινές θα είναι δρακόντειες. Την πρώτη φορά που θα ανακαλυφθεί, τρώει ένα βαρβάτο πρόστιμο και την δεύτερη φορά, τού αφαιρείται η άδεια άσκησης επαγγέλματος. Θα ρίσκαρε κανείς να κάνει τα «στραβά μάτια», ακόμα και στον αδελφό του, αν οι ποινές ήταν τόσο αυστηρές; Πόσες αδειοδοτήσεις, που αραχνιάζουν στα συρτάρια των «αρμοδίων» θα είχαν ήδη δοθεί, πόσες θέσεις εργασίας θα είχαν δημιουργηθεί, πόσο χρήμα θα έρρεε στην εθνική οικονομία αν ίσχυε αυτός ο απλός κώδικας εμπιστοσύνης; Γιατί τον Έλληνα (όπως και κάθε πολίτη) τον εμπιστεύεται το αμερικανικό, το αυστριακό, το ολλανδικό Δημόσιο αλλά τον θεωρεί εκ προοιμίου απατεώνα το ελληνικό; 
     Ο ασφυκτικός και εξονυχιστικός κρατικός έλεγχος, στην πραγματικότητα ακυρώνει τον έλεγχο. Όταν κάτι είναι τόσο δαιδαλώδες και χρονοβόρο αποθαρρύνει τους υγιείς, αλλά προσφέρει το ιδανικό περιβάλλον για να κρύβονται και να αναπαράγονται τα τρωκτικά. Επίσης, όταν μια ολόκληρη νομοθεσία είναι κρατικοκεντρική δεν μπορεί, όχι να βοηθήσει, αλλά ούτε καν να παρακολουθήσει τις εξελίξεις της οικονομίας. Ακόμα ένα παράδειγμα από τη Ρόδο: 
      Μετά από αντιδράσεις ετών, επιτέλους απελευθερώθηκε η αγορά των κρουαζιεροπλοίων. Οι χιλιάδες επιβάτες λοιπόν που κατακλύζουν τη Ρόδο, θέλουν να μπορούν να επισκέπτονται τους αρχαιολογικούς χώρους μέχρι τις 6 το απόγευμα. Αυτό σημαίνει υπερωριακή απασχόληση για τους φύλακες. Το κράτος δεν δίνει άλλα λεφτά. Βέβαια, δεν σκέφθηκε κανένας να μετρήσει τα εισιτήρια που θα κόψουν και να δει ότι η υπερωριακή αμοιβή φέρνει πολλαπλάσια έσοδα! Παρ’ όλα αυτά, η λύση βρέθηκε: τις υπερωρίες θα τις πληρώνουν οι ταξιδιωτικοί πράκτορες (που έχουν συμφέρον η κρουαζιέρα να έχει πιο πλούσιο πρόγραμμα) και μάλιστα θα είναι πολύ παραπάνω από αυτά που θα έδινε η κρατική υπηρεσία. Οι φύλακες συμφωνούν! Το κράτος επίσης θα έχει έσοδα από την αυξημένη προσέλευση. Κι όμως, το σχέδιο δεν μπορεί να προχωρήσει! Γιατί; Διότι δεν υπάρχει νομική «φόρμουλα» ώστε ένας δημόσιος υπάλληλος να παίρνει υπερωρίες από ιδιώτη! Διότι όσοι πρέπει να πάρουν τέτοιες αποφάσεις, επικαλούνται τις πιθανές θεωρητικές παρενέργειες του μέτρου, αν ποτέ συμβούν, και αγνοούν τα πρακτικά οφέλη, σήμερα! Διότι η μόνιμη αντίδραση του κράτους απέναντι στο διαφορετικό, το καινοτόμο είναι η καχυποψία και η δυσπιστία. 
       Δεν ξέρω αν αλλάζει αυτή η νοοτροπία. Ξέρω όμως ότι ακόμα και μέσα στον κρατικό μηχανισμό υπάρχουν πολλά δημιουργικά μυαλά, που τώρα είναι τιμωρία, στη γωνία, γιατί δεν δηλώνουν υποταγή στις κομματικές μούμιες. Ξέρω, επίσης, ότι ο ιδιωτικός τομέας, που τώρα σφαγιάζεται, δεν έπαψε ποτέ να έχει δημιουργικές ιδέες. Μήπως ήρθε η ώρα για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο; Μήπως εκτός από τα ποσά της νέας δόσης, αρχίζουμε να μετρούμε και κάποιες άλλες αξίες; Δεν θα σας το υποδείξει κανένας χρηματιστηριακός αναλυτής, αλλά αν ψάχνετε blue chip, ρίξτε μια ματιά στα… θεμελιώδη της εμπιστοσύνης. Ίσως να είναι το μόνο πραγματικό μας θεμέλιο. 
    Athens Voice