Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, προς φοιτητές που ζητούν καθαρά κτίρια, απομάκρυνση των πανώ, και εφαρμογή του αντικαπνιστικού:
(Αφού απαντά γενικά
θετικά): «Απόψεις που θεωρούν το πανεπιστήμιο κάτι μεταξύ φυτωρίου
καλλωπιστικών φυτών και αποστειρωμένης υγειονομικής μονάδας είναι
συντηρητικές και ανιστόρητες, γιατί αφενός η πολιτική είναι παντού,
αφετέρου το πανεπιστήμιο ιστορικά βρέθηκε στην πρωτοπορία αγώνων και
αλλαγών, τους καρπούς των οποίων σήμερα όλοι και όλες απολαύουμε».
Θεωρεί, μάλλον, ότι η κομματοκρατία και ο τσαμπουκάς είναι με την σωστή μεριά της ιστορίας.
Κοιτάω το βιογραφικό του: περίπου 65 ετών, σπουδές αποκλειστικά και μόνο
στο ΑΠΘ, ούτε μια δημοσίευση σε διεθνές refereed journal, ούτε μια
αναφορά ότι ήταν επισκέπτης καθηγητής ή ερευνητής σε ξένο πανεπιστήμιο.
Θλίψη.
Aristos Doxiadis
Σε δεκάδες σχολές της χώρας κάθε χρόνο 41 ΕΑΑΚ ή 37 κνιτες "παίρνουν"
μια "συνέλευση" 83 φοιτητών σε σύνολο εκατοντάδων και εκδίδουν ψηφίσματα
έμπλεα σταλινικών ανοησιών και ανιστόρητων αιτημάτων. Κανένας
κοσμήτορας ή πρόεδρος δεν τόλμησε ποτέ να στείλει στους καθηγητές και
τους φοιτητές της σχολής επιστολή με την οποία να τους ειρωνεύεται. Αν
το τολμούσε, την άλλη μέρα θα αναγκαζόταν να παραιτηθεί, το γραφείο του
θα χτιζόταν, η σχολή θα γέμιζε με καταγγελίες των μειοψηφιών και οι συνάδελφοί του θα τον άφηναν απροστάτευτο και ακάλυπτο.
Όταν οι απλοί ακομμάτιστοι φοιτητές αποφασίζουν να συμμετάσχουν μαζικά
στη συνέλευση για να σταματήσουν οι επαναλαμβανόμενες καταλήψεις των
ελάχιστων μειοψηφιών που τους εμποδίζουν να σπουδάσουν και εκδίδουν
ψήφισμα με το οποίο ζητούν από τη σχολή καθαριότητα και εφαρμογή του
αντικαπνιστικού νόμου ο κοσμήτορας τους ειρωνεύεται βάναυσα σε επιστολή
που κοινοποιεί σε όλους τους φοιτητές και τους καθηγητές.
Οι ακομμάτιστοι φοιτητές που είναι η συντριπτική πλειοψηφία, δεν θα
χτίσουν το γραφείο αυτού του κοσμήτορα, δεν θα τον καταγγείλουν σε
εφημερίδες τοίχου και δεν θα κάνουν καταλήψεις για να παραιτηθεί. Λίγοι,
οι συνήθεις ύποπτοι, καθηγητές θα διαφωνήσουν με τον κοσμήτορα. Αυτή
είναι η βαριά αρρώστια του ελληνικού πανεπιστημίου.
Αν η Νίκη Κεραμέως τολμήσει, πολλά μπορούν να αλλάξουν. Την ερχόμενη
Κυριακή στο ΒΗΜΑ διατυπώνω μια πρόταση για την αλλαγή του μοντέλου
διοίκησης των ελληνικών πανεπιστημίων. Για την υπέρβαση που χρειάζεται
το πανεπιστήμιο.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου