Ρίξε μια ματιά πίσω σου και πες μου τι βλέπεις; Μέχρι να δεις, θα σου πω εγώ τι βλέπω, κοιτάζοντας τα βήματα, που έκανες μέχρι να φτάσεις ως εδώ.
Γεννήθηκες στη γη, που έβγαλε από τα σπλάχνα της τον Όμηρο, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Πυθαγόρα και τον Αριστοτέλη. Που στο χώμα της έκανε τα πρώτα του βήματα ο Μεγαλέξανδρος και το πότισε με το αίμα του ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες.
Που τις πληγές των αρχαίων ανθρώπων της, γιάτρεψαν ο Ιπποκράτης και ο Ασκληπιός και την ευλογημένη φύση της παρατήρησαν ο Ηράκλειτος και ο Δημόκριτος. Στην γη των ανθρώπων, που καθιέρωσαν την φιλοξενία έναντι όλων των αλλοφύλων και τον κοσμοπολιτισμό, έχοντας όμως αδιαπραγμάτευτη αγάπη για την φυλή και την ελευθερία τους, που τιμώρησαν παραδειγματικά κάθε επίδοξο εισβολέα ανά τους αιώνες.
Που αγκάλιασαν με άδολη αγάπη τον Σωτήρα Χριστό και διέδωσαν στα πέρατα του κόσμου τον Λόγο Του με την μοναδική στον κόσμο γλώσσα τους.
Πόσο τυχερός ήσουνα…
Τόσο πλούτο μάζεψαν πριν από σένα κι εσύ ήσουνα ο μοναδικός ιδιοκτήτης. Κι εσύ πώς άραγε τον αξιοποίησες; Μήπως τον αυγάτισες; Όχι βέβαια. Είπες να ξοδέψεις λίγο κι άρχισες να τον ανταλλάσσεις με τους άλλους λαούς γύρω σου, που δεν έχασαν την ευκαιρία…
Αντάλλαξες τον λαμπρό αρχαίο σου πολιτισμό με τον εκβαρβαρισμό της Βαλκανικής ενδοχώρας και των υπανάπτυκτων ανατολικών γειτόνων σου, την κρυστάλλινη Ορθόδοξη παράδοσή σου με την δυτικόφερτη θολή θρησκειολογική υποκουλτούρα και τον ανατολίτικο “ωχαδερφισμό”. Όμως δεν σταμάτησες εκεί.
Ξεπούλησες όσο-όσο και ό,τι πρόλαβες να φτιάξεις μόνος σου στη σύντομη μετά το 1830 διαδρομή σου.
Αντάλλαξες τον Καβάφη με τον Αύγουστο Κορτώ, τον Ελύτη με τον Ιατρόπουλο, τον Παπανικολάου με τον Φουστάνο, τον Χατζηδάκη με τον Μαζωνάκη και τον Τσαρούχη με τον Λάκη Γαβαλά.
Αντάλλαξες, δύσμοιρε, τον Ελευθέριο Βενιζέλο με τον ΓΑΠ, το άσμα με τον αμανέ, το φιλότιμο με το ραχάτι, την τιμημένη γενιά του έπους του ’40, που κράτησε την Ελλάδα όρθια μέσα στον κυκεώνα του πολέμου και των παγκόσμιων ανακατάξεων, που τον ακολούθησαν, με τη επονείδιστη γενιά του Πολυτεχνείου. Αντάλλαξες τον μαργαρίτη της εθνικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής σου κληρονομιάς με τα καθρεφτάκια και τις χάντρες του “καλτ” και του “τρανσ”, σαν γνήσιος ιθαγενής, και, εν τέλει, αντάλλαξες το κλέος με το όνειδος…
Κι όλα αυτά με τι αντάλλαγμα; Κανά διαμερισματάκι με υμιυπαίθριο, κανά αυθαίρετο εξοχικό σε κάποιο κακομούτσουνο παραθεριστικό θέρετρο, το ΙΧ με μηδέν τοις εκατό προκαταβολή και 5 χρόνια άτοκες δόσεις, το Σαββατοκύριακο με την φιλεναδίτσα στην Μύκονο ελέω διακοποδανείου και πιστωτικής, και άλλα νόστιμα ψίχουλα, που σου πέταξαν οι “μαζί τα φάγαμε” πολιτικοί ταγοί σου, που καταβρόχθισαν με την ενσυνείδητη ανοχή σου το καρβέλι…
Και τώρα, τί; Τώρα είσαι θυμωμένος και προδομένος, έτσι λες.
Ψήφισες αυτόν που σου δήλωσε προεκλογικά άθεος και σε ενοχλεί, που αλλάζουν τα θρησκευτικά και απαγορεύονται οι παπάδες στα σχολεία. Επικρότησες δια της κάλπης όλους αυτούς, που σου δήλωναν τόσα χρόνια ευθαρσώς ότι είναι διεθνιστές και οπαδοί των ανοιχτών συνόρων και εξοργίζεσαι με την κυρά – Τασία που άνοιξε τα σύνορα και τον Μουζάλα, που αποκάλεσε τα Σκόπια “Μακεδονία”.
Ψήφισες ομοθυμαδόν το ηρωικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του Ιουνίου, έδωσες απλόχερα λαϊκή εντολή για το μεγάλο ΝΑΙ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου και συνεχίζεις να απορείς, γιατί οι πολιτικοί, που εσύ επέλεξες τα έχουν κάνει σκ… με τις επιλογές τους. Επικρίνεις με ευκολία τους πάσης φύσεως ανεπάγγελτους, ιδεόληπτους και διαταραγμένους, που έχουν στελεχώσει τη σημερινή σου διακυβέρνηση, αλλά αγνοείς ότι όλο αυτό το τσίρκο είναι το είδωλό σου, που αντανακλάται στον πολιτικό καθρέφτη. Τολμάς και βγάζεις γλώσσα, εσύ, που ενώ έχασες τρεις λεβέντες αετούς της προαιώνιας αιγαιακής σου θάλασσας, που έπεσαν με ελικόπτερο στη ”αμφισβητούμενη και γκρίζα ζώνη” της Κινάρου, προτίμησες να αποτίσεις φόρο τιμής με λαϊκό προσκύνημα στην σορό του – πράγματι αδικοχαμένου παλικαριού – Παντελίδη…
Κακομοίρη Νεοέλληνα… Κοντεύουν διακόσια χρόνια από τότε που έκανες τα πρώτα σου βήματα στο νέο σου Κράτος κι ακόμη μπουσουλάς στα γόνατα και μυαλό δεν έβαλες… Τώρα σε περιμένει η πτώση, που έρχεται με την ταχύτητα του φωτός και εσύ κοιτάς το δέντρο αντί για το δάσος που καίγεται.
Ίσως αυτό να είναι “κάποια λύσις”, που είπε κι ο ποιητής. Ίσως να είναι και η μόνη λύση στον γόρδιο δεσμό που έχεις μπλέξει και, όπως απέδειξε ο μεγαλύτερος των Ελλήνων, λύνεται μόνο δια της σπάθης. Άλλωστε την Ύβρι διαδέχεται πάντοτε με μαθηματική ακρίβεια και νομοτέλεια η Νέμεσις. Κι εσύ υπήρξες για πολλά χρόνια υβριστής…
Εύχομαι ολόψυχα μέσα από την επερχόμενη καταστροφή, να αναδειχθούν, επιτέλους, οι αρχέγονες δυνάμεις σου, που θα φέρουν την λύση. Τρέμω μόνο στην ιδέα, ότι το κακό, που έρχεται, θα το διαδεχθούν τα ίδια ταπεινά σου ένστικτα, που ακολούθησαν τις καταστροφές του 1897 του 1922 και του 1974…
Πηγή: Ομοθυμαδόν
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου