Έχουμε πλέον εθιστεί και παρακολουθούμε με υποτονικό ενδιαφέρον αποκαλύψεις σκανδάλων που κανονικά θα έπρεπε να μας έχουν εξεγείρει ως λαό μιας ευνομούμενης, υποτίθεται, χώρας. Τουλάχιστον για τα διαπιστωμένα σκάνδαλα που ξεφεύγουν απ’ την ομερτά και μας αποκαλύπτουν τα Μ.Μ.Ε., θα ήταν δικαιολογημένη αυτή η αντίδραση. Παραζαλισμένοι από τα καθημερινά προβλήματα, την οικονομική κρίση, την κρίση θεσμών και αξιών, με χαλαρά αντανακλαστικά, οι περισσότεροι αδυνατούμε να αντιληφθούμε το πραγματικό πλήθος και μέγεθος των σκανδάλων, που δεν επηρεάζουν μόνο την ποιότητα ζωής αλλά απειλούν και αυτή την επιβίωσή μας. Πολλά σκάνδαλα, μάλιστα, καλύπτονται από τη σκιά μεγαλύτερων ή περισσότερο προβεβλημένων και μένουν ουσιαστικά απαρατήρητα.
Περνώντας τουλάχιστον δυο φορές την ημέρα από το κατεστραμμένο και λεηλατημένο κτίριο που βρίσκεται στην Α’ είσοδο του Ολυμπιακού Χωριού, θλίβομαι και ταυτόχρονα αγανακτώ ως φορολογούμενος πολίτης με ψαλιδισμένο μισθό, κομμένα επιδόματα και το φάντασμα της ανεργίας να με περιτριγυρίζει. Για τους μη παροικούντες, εννοώ το κτίριο που αρχικά το ελληνικό δημόσιο προόριζε για τη μεταστέγαση του Υπουργείου Απασχόλησης και τελικά το αντάλλαξε με ακίνητα της μονής Βατοπαιδίου. Αντικρίζοντας καθημερινά λοιπόν, ό,τι απέμεινε από το μέγαρο των 24.000 τ.μ., δηλ. το κουφάρι του, αναρωτιέμαι:
· Ήταν πράγματι αναγκαία η μεταστέγαση του υπουργείου ή ήταν μία καλή πρόφαση και πρώτης τάξεως ευκαιρία για «επένδυση»;
· Αν προηγουμένως μελετήθηκε η σκοπιμότητα της μεταστέγασης και σταθμίσθηκαν τα οφέλη και οι επιπτώσεις από αυτή, γιατί εγκαταλείφθηκε τόσο γρήγορα η ιδέα παρά την τεράστια δαπάνη;
· Ο παράγοντας που εμπόδισε την ολοκλήρωση του εγχειρήματος ήταν αστάθμητος και αιφνιδίασε;
· Έγινε κάποια προσπάθεια να ξεπερασθούν τα εμπόδια;
· Ποια είναι η επίσημη αιτιολογία για τη ματαίωση της μεταστέγασης;
· Προτού καταλήξει το κτίριο εκεί που κατέληξε, υπήρξαν άλλες εναλλακτικές προτάσεις, ιδέες, σκέψεις ή έστω προβληματισμοί;
· Το ίδιο υπουργείο επόπτευε τον Ο.Ε.Κ. και την Ο.Χ.Α.Ε. που ήταν υποχρεωμένοι από το Ν. 2819/2000 να παραδώσουν μια οργανωμένη πόλη για 10.000 κατοίκους. Τελικά την παρέδωσαν γυμνή και στερημένη από στοιχειώδεις υποδομές και εγκαταστάσεις. Γιατί δεν αξιοποίησαν ορθολογικά το κτίριο που τους «περίσσεψε», ώστε να αναπληρωθούν σε σημαντικό βαθμό οι ελλείψεις του Ολυμπιακού Χωριού και οι ίδιοι να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους; Τα 24.000 τ.μ. θα κάλυπταν ανάγκες όλου του Δήμου και της Περιφέρειας και έτσι θα εξοικονομούνταν πράγματι πολλά χρήματα, και όχι φυσικά από τα ανύπαρκτα γήπεδα που «χαρίζουν» από το βήμα της Βουλής οι τσαρλατάνοι και κομπογιαννίτες της πολιτικής.
Για να είμαι ειλικρινής, παρά το καθημερινό μου πέρασμα από την «πέτρα του σκανδάλου», είχα αρχίσει να συνηθίζω στην ιδέα και να συμβιβάζομαι με τη θλιβερή πραγματικότητα. Ο ύπουλος εχθρός, η λήθη, απείλησε και μένα με το πέπλο της. Ας είναι καλά όμως αυτοί που φροντίζουν να κινητοποιούν κάθε τόσο τα αντανακλαστικά και τις αντιδράσεις μας. Αυτή τουλάχιστον είναι αληθινή προσφορά!
Κατά τον Γάλλο συγγραφέα Louis Dumur «μια αδικία από την οποία κερδίζουμε εμείς, ονομάζεται τύχη. Μια αδικία από την οποία επωφελείται κάποιος άλλος, ονομάζεται σκάνδαλο». Απ’ όσες αδικίες έγιναν -και γίνονται- είναι σίγουρο ότι ο λαός δεν βγήκε ποτέ κερδισμένος. Μήπως τελικά φταίει η ...ατυχία μας;
Παύλος Γεωργίου
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου