Ολίγα ἐρωτήματα μόνον γιά τό ταξίδι τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη στίς ΗΠΑ:
Γιατί ὁ κυβερνητικός ἐκπρόσωπος ὑποστήριξε στήν δημόσια τηλεόραση
ὅτι τά θέματα τοῦ Αἰγαίου καί κατ’ ἐπέκτασιν τῶν παραβιάσεων τοῦ
ἐναερίου χώρου δέν ἐτέθησαν στόν Πρόεδρο Ἐρντογάν κατά τήν διάρκεια τῆς
διμεροῦς συναντήσεώς τους; («Δέν μπήκαμε σέ θέματα πού ἀφοροῦν τό
Αἰγαῖο. Δέν συζητήσαμε θέματα Αἰγαίου».)
• Γιατί ὁ Πρωθυπουργός ὅταν ἐρωτήθηκε γιά τίς παραβιάσεις στό Αἰγαῖο
ἀπό τήν «Οὐάσιγκτων Πόστ» τίς χαρακτήρισε ἁπλῶς «ἕνα ζήτημα»;
• Γιατί ἡ Ἑλλάς δέχθηκε νά «μπεῖ» σέ συζήτηση μέ τήν Τουρκία γιά τήν
ἐπαναλειτουργία τῶν τζαμιῶν στήν Ἀθήνα καί στήν Θεσσαλονίκη, ἐνῶ αὐτό
δέν εἶναι διμερές θέμα καί ἕως χθές δέν τό ἔθεταν κἄν οἱ Τοῦρκοι;
(Μιλοῦσαν μόνο γιά ἀποκατάσταση τζαμιῶν.)
• Γιατί ἡ Ἑλλάς στίς ἐπίσημες ἀνακοινώσεις δέν κάνει ἰδιαίτερη
ἀναφορά στό θέμα τῶν κυρώσεων τῆς ΕΕ κατά τῆς Τουρκίας γιά τίς
παραβιάσεις στήν κυπριακή ΑΟΖ καί περιορίζεται σέ ἐπί μέρους σχόλια γιά
τό θέμα σέ συνεντεύξεις;
• Γιατί ἐπεδιώχθη ἡ πάση θυσία ἀνεπίσημη συνάντησις τῶν 15 λεπτῶν τοῦ
Πρωθυπουργοῦ μέ τόν Πρόεδρο Τράμπ (ἀσχέτως ἄν δέν ἔγινε), ἐνῶ ὁ μείζων
στόχος θά ἔπρεπε νά εἶναι μία ὀργανωμένη ἐπίσκεψις στήν Οὐάσιγκτων, ὅπως
ἔπραξαν ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης τόν Αὔγουστο τοῦ 1990, ὁ Ἀνδρέας
Παπανδρέου τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1994, ὁ Κώστας Σημίτης τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1996,
ὁ Κώστας Καραμανλῆς τόν Μάιο τοῦ 2004 καί τοῦ 2005, ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς
τόν Αὔγουστο τοῦ 2013, ὁ Ἀλέξης Τσίπρας τόν Ἰανουάριο τοῦ 2016, σχεδόν
ὅλοι λίγους μῆνες μετά τήν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων τους;
• Γιατί ὁ Πρωθυπουργός ἀπεκάλεσε τόν Πρόεδρο Τράμπ μέ τήν λέξη
«ὁποιοσδήποτε» στήν συνέντευξή του στήν Οὐάσιγκτων Πόστ στίς 23/9 («θά
μποροῦσα νά συνεργασθῶ μέ ὁποιονδήποτε στόν Λευκό Οἶκο»), ἐνῶ ἐπιθυμοῦσε
τόσο νά τόν συναντήσει στίς 25/9;
• Γιατί ὁ Πρωθυπουργός συναντήθηκε ἐπισήμως μέ τόν ἡγέτη τοῦ
Κοσσυφοπεδίου Θάτσι, τόν ὁποῖο εἶχαν ἀρνηθεῖ νά δοῦν πλήν Παπανδρέου (κι
αὐτός ἀνεπισήμως) οἱ προκάτοχοί του Καραμανλῆς, Σαμαρᾶς, Τσίπρας;
Ἀναγνωρίζουμε τό Κοσσυφοπέδιο μέ ἀνοικτό τό Κυπριακό, τόν Ἀττίλα παρόντα
στήν Κύπρο καί τίς διεκδικήσεις τῶν Τούρκων στήν Θράκη ἐνεργές;
• Γιατί ἡ Ἑλλάς φαίνεται νά λαμβάνει ἀποστάσεις ἀπό τήν Σερβία καί νά
προσανατολίζεται νά δώσει ὑπό προϋποθέσεις πράσινο φῶς στήν ἐνταξιακή
πορεία τῆς Ἀλβανίας; (Στήν Νέα Ὑόρκη τό ΥΠΕΞ διοργάνωσε τετραμερῆ μέ τήν
Κροατία, ἀλλά τετραμερῆ μέ τήν Σερβία πού ἔχουν διεισδύσει οἰκονομικά
οἱ Τοῦρκοι, ὄχι.)
• Γιατί δίνουμε τήν ἐντύπωση ὅτι ἐγκαταλείπουμε τήν Σερβία
υἱοθετώντας τήν παλαιά διπλωματική λογική, πώς «δέν κερδίσαμε τίποτε ἀπό
αὐτούς» καί «πρέπει νά συστρατευθοῦμε μέ τούς Ἀλβανούς»;
Δέν ἀποκλείεται, βεβαίως, ὁ κ. Μητσοτάκης νά ἀκολουθεῖ μία νέα
πολιτική στά Βαλκάνια καί τήν Μεσόγειο, γιατί θέλει νά ἐμφανιστεῖ στούς
συμμάχους Γερμανούς καί Ἀμερικανούς ὡς ἀντι- Σαμαρᾶς. (Ἡ Μέρκελ ἔχει
ἐμμονή νά σχολιάζει τήν πολιτική τῶν «ὄχι» τοῦ Σαμαρᾶ στά Βαλκάνια.) Δέν
ἀποκλείεται ἡ νέα προσέγγιση Μητσοτάκη σέ θέματα περιφερειακῆς
πολιτικῆς νά συνδέεται μέ τήν ἐπιθυμία του νά ἀμβλύνει τίς ἀρνητικές
διεθνεῖς ἐντυπώσεις ἀπό τήν (ὀρθότατη) καταψήφιση τῆς Συμφωνίας τῶν
Πρεσπῶν ἀπό τήν ΝΔ. Δέν ἀποκλείεται, ἐπίσης, ὁ κ. Πρωθυπουργός νά
ἐπιδιώκει μία ἀνταλλαγή τύπου Τσίπρα! Ὅπως ὁ πρώην Πρωθυπουργός «ἔταξε»
στήν Μέρκελ καί τόν Γιοῦνκερ ὅτι θά λύσει τό Σκοπιανό ὑπό τήν αἵρεση πώς
δέν θά μειωθοῦν οἱ συντάξεις, ἔτσι καί ὁ νῦν βασίμως μπορεῖ νά πιστεύει
ὅτι ἡ σύγκλιση τῶν ἑλληνικῶν καί τῶν γερμανικῶν θέσεων στά Βαλκάνια καί
ἡ σύγκλιση ἑλληνικῶν καί ἀμερικανικῶν θέσεων στό Κυπριακό εἶναι λίαν
πιθανόν νά τοῦ ἀποφέρει μικρότερα πρωτογενῆ πλεονάσματα καί μεγάλες
ξένες ἐπενδύσεις. Πού εἶναι τό μεῖζον. Γι’ αὐτό ἴσως ἡ ἐνταξιακή πορεία
Ἀλβανῶν καί Σκοπιανῶν ἀποτελέσει τμῆμα πακέτου διαπραγμάτευσης μέ τό
Βερολῖνο καί ἀνταλλαγῆς ὑπέρ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Τό ἴδιο καί ὁ διάλογος
πού θά ἀρχίσει μέ τούς Τούρκους ἐφ’ ὅλης τῆς ὕλης.
Δέν ἀποκλείεται ἐν τέλει ἡ οἰκονομία νά προηγεῖται τῆς ἐξωτερικῆς
πολιτικῆς. Καί αὐτό νά εἶναι τό νέο δόγμα Μητσοτάκη. Ἀλλά αὐτά πρέπει νά
τά ἐξηγήσει ἀναλυτικά ὁ κ. Πρωθυπουργός. Θά τόν ἀκούσουμε μέ προσοχή.
Γιά τήν ὥρα, ἁπλῶς θέτουμε ἐρωτήματα καί «γιατί», γιά αὐτά πού μοιάζουν
(ἀλλά μπορεῖ νά μήν εἶναι) ἀνεξήγητα.
