Άρθρο του Γιώργου Κουλόγιαννη, προέδρου του συλλόγου "Κατά της εγκληματικότητας στις Αχαρνές"
Στη σύγχρονη σκληρή καθημερινότητα, γινόμαστε ανακόλουθοι με πράξεις και συμπεριφορές απέναντι στην οικογένειά μας, στους φίλους μας, στους ίδιους τους εαυτούς μας.
Ακολουθούμε πρακτικές που εξυπηρετούν πρωτίστως τις ανάγκες του άμεσου κοινωνικού περίγυρού μας, εγκλωβίζοντας την ύπαρξη μας στα προβλήματα του μικρόκοσμού μας, αφήνοντας να νιώσουμε μόνο ότι μας φαντάζει ως απειλή, οτιδήποτε μας καθηλώνει μέσα από την λεντοποιημένη έγχρωμη με φαντεζί χρώματα τηλεόραση. Αντιλαμβανόμαστε τα πάντα μέσα από το κάτοπτρο της ψυχής μας, μέσω της σκέψης μας που επηρεάζεται άμεσα από την δόση και την ένταση του εγωισμού μας, αλλά και από το αποτέλεσμα της απαξίωσης που βιώσαμε ως προσωπικότητες και χαρακτήρες από τα ανακόλουθα της ζωής, αλλά και των οικείων μας.
Η αδυσώπητη πραγματικότητα μας παρασύρει και γίνεται οδηγός για πολλούς, ενώ για πολύ λίγους ξυπνά η επανάσταση στη ψυχή και στο μυαλό.
Ερωτοτροπούμε με ότι δήθεν μας ευχαριστεί χάνοντας την ουσία ακόμα και του ίδιου του έρωτα σε έψυχα ή άψυχα είδωλα που στο τέλος τα θεοποιούμε, διογκώνοντας την ουτοπία μέσα μας, ζώντας σε μια εικονική πραγματικότητα. Χωρίς να κατανοούμε συνέπειες και προβλήματα, χωρίς να επικοινωνούμε με την αλήθεια, χωρίς να εμβαθύνουμε στο ρεαλιστικό υπόβαθρο που γεννά η σκέψη και το συναίσθημα, αγνοώντας τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των βιωμάτων μας που έκτισαν τις εμπειρίες του καθημερινού γίγνεσθαι.
Ψάχνοντας λοιπόν λύτρωση για τη σύγχρονη ανάταση του ήδη ταλαιπωρημένου εαυτού μας, με προοπτική απαλλαγής από τη μιζέρια που μας πολιορκεί όλους, επιβάλλουμε την καινοτόμο πρακτική του «ριζοσπαστισμού», μιας έννοιας–λέξης που στη χρήση της σε όλα όσα την αφορούν, έχασε και θα χάνει την γοητεία, την στόχευση, την ίδια της τη δυναμική.
Ο «Ριζοσπαστισμός», στην ερμηνευτική του διάσταση, βάσει του Λεξικού της κοινής νεοελληνικής γλώσσας, «ανήκει ή αναφέρεται στο ριζοσπάστη, που επιδιώκει ριζική και άμεση μεταβολή των καθιερωμένων και παγιωμένων κοινωνικών θεσμών και όχι μόνο. Εφαρμόζοντας τα προαναφερόμενα σε ριζοσπαστικές πολιτικές, ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις-προτάσεις», ριζοσπαστικές ιδέες, που οι στοχεύσεις αλλά και η εφαρμογή των απόψεων αυτών προκάλεσαν και προκαλούν «αλλεργικά σοκ» και οργή στους λεγόμενους συντηρητικούς.
Όμως, «Ριζοσπαστισμός» στις σύγχρονες κοινωνίες νοείται η ικανότητα που έχει κάποιος να πηγαίνει κόντρα σε κάθε τι που παγιώνεται στη ζωή και στη ψυχή του ως κατάσταση απομόνωσης (γκέτο), που απαγορεύει τη σκέψη, φυλακίζει το σώμα, αφομοιώνει το κακό το κάνει οικείο, φυσική συνέπεια της καθημερινότητας του. Είναι αυτό που νικά το φόβο, αποκηρύττει το άδικο, επιδιώκει το δίκιο, δημιουργεί αλληλέγγυους κοινωνικά ενταγμένους πολίτες, που αρνείται την περιθωριοποίηση, ψάχνει τα αίτια της δημιουργίας της και λύσεις προτείνει.
Ο «Ριζοσπαστισμός» έχει την τάση να αλλάζει ριζικά τους κοινωνικούς θεσμούς, έχει τον τρόπο να δρα στην κοινωνική και πολιτική ζωή και πρωτίστως να παρεμβαίνει στη σκέψη μας. Αναζητά προσωπικότητες που προσεγγίζουν όσον το δυνατόν την αλήθεια, την ανακαλύπτουν και με οποιοδήποτε τίμημα τολμούν και την εκφράζουν.
Είναι τρόπος ζωής, είναι έκφραση ευαισθησίας, εκπλήρωση ανθρωπιστικών και κοινωνικών στόχων, αλλά και οικογενειακών ανατροπών. Δεν διακατέχεται από προσωπικούς μικρό υπολογισμούς.
Είναι η ανατροπή που κυρίαρχα λειτουργεί μέσα μας και η δράση της απεικονίζεται θετικά στους τομείς που ενεργούμε καθημερινά αφήνοντας το αποτύπωμά μας.
Είναι η «Ριζοσπαστική συμπεριφορά».
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου