Σχετικά με τα αίτια της κατάρρευσης του Μετώπου και την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού κατά την Μικρασιατική εκστρατεία τον Αύγουστο του 1922, είναι βέβαιο ότι «παίχτηκαν» πολλά εις βάρος του Ηρωϊκού Ελληνικού Στρατού που προδόθηκε πανταχόθεν. Διότι δεν είναι δυνατόν
αυτή η εκπληκτική στρατιωτική μηχανή, που από το 1919 είχε εξευτελίσει
τους Τούρκους σε όσες μάχες είχαν δοθεί και είχε επιτύχει το ακατόρθωτο,
ξαφνικά να αποχωρεί αναίτια, έχοντας φτάσει λίγο έξω από την Άγκυρα. Ο
Ελληνικός Στρατός είχε τόση γενναιότητα, παλικαριά, ανδρεία καί ηρωϊσμό
που δεν θα έχανε με τίποτα, παρότι στην όλη προσπάθειά του, είχε μόνο
εχθρούς –ξένους και εγχώριους- και κανενός την βοήθεια!...
Έχοντας αφήσει άναυδους τους Τούρκους και όλους τους «πονηρούς» ξένους συμμετέχοντες στις πολεμικές επιχειρήσεις της Μικρασίας, φαντάζει ακατανόητη αυτή η ξαφνική αποχώρηση καί εγκατάλειψη των εδαφών που είχαν ανακτηθεί και απελευθερωθεί μετά από αιώνες. Αφήνοντας στο έλεος του Θεού εκατομμύρια αθώους αμάχους κάθε ηλικίας Έλληνες Μικρασιάτες και Ποντίους, έρμαια στα γιαταγάνια και τα μαινόμενα στίφη των Τούρκων.
Εκτός τους ραδιούργους «συμμάχους» της Αντάντ που έπαιξαν πολύ βρώμικο ρόλο, υπήρχαν και οι εντός συνόρων προδότες. Άπλετο «φως» σ’ αυτή την προδοσία που διετελέσθη ώστε να καταρρεύσει το Μέτωπο, ρίχνει ένα πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «Ριζοσπάστης» στις 12 Ιουλίου του 1935 (αριθμ. φύλ. 409), παραδεχόμενο ευθέως και ξεδιάντροπα ότι οι Κομμουνιστές είχαν «εργασθεί» δολίως για να φύγει ο Ελληνικός Στρατός από την Μικρασία!!! Ιδού τι γράφει με τον πιο επαίσχυντο τρόπο: «…Γι’ αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε, για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρά Ασία, αλλά και την επιδιώξαμε». Επίσης, το περιοδικό του ΚΚΕ «Νέος Κόσμος» γράφει τον Σεπτέμβριο του 1957 σε άρθρο του Β. Γεωργίου: «…ένας από τους διεθνιστικούς και πατριωτικούς τίτλους που έγραψε στην ιστορία του το νεαρό τότε κόμμα μας (το ΚΚΕ), είναι η κατηγορηματική αντίθεσή του και θαρραλέα πάλη στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο και την εκστρατεία του Σαγγάριου. Στελέχη, μέλη και οπαδοί του κόμματος, καθώς και στελέχη και μέλη της Ομοσπονδίας των εργατών Ελλάδας, ανέπτυξαν σοβαρή αντιπολεμική δράση στο μέτωπο και στα μετόπισθεν. Ήταν πράξη επαναστατικού διεθνισμού». Άκουσον άκουσον!!!
Είναι γεγονός ότι κατά την διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας, ήταν έκδηλο κυρίως στην Αθήνα, το μεγάλο μίσος των Κομμουνιστών εναντίον του Βενιζέλου. Με συνθήματα κατά του πολέμου, οι Κομμουνιστές προσχώρησαν μεθοδικά, διαβρώνοντας τον Ελληνικό Στρατό, ο οποίος πολεμούσε ενάντια στους Τούρκους και τους υποστηρικτές τους, Γάλλους, Ιταλούς, Αμερικάνους, Γερμανούς, καθώς και τις «πονηρές δολοπλοκίες» των υποτιθέμενων «φίλων» Άγγλων, που όλοι μαζί έπαιζαν ύπουλα και άνανδρα παιχνίδια υπέρ των βρώμικων συμφερόντων τους σε ξένους τόπους. Οι Κομμουνιστές αξιωματικοί προπαγάνδιζαν με συνωμοτικά αντιβενιζελικά συνθήματα την εξέλιξη του πολέμου και μαζί τους συνεργούσαν στην Μικρασία και οι εργαζόμενοι κομμουνιστές στους σιδηροδρόμους της Αθήνας, οι οποίοι εξορίστηκαν και στάλθηκαν εκεί για να εκτίσουν τιμωρητική ποινή, τοποθετούμενοι βλακωδώς σε καίρια πόστα, ελέγχοντας πολλές καταστάσεις σε εμπιστευτικές θέσεις, τηλεφωνικά κέντρα και μονάδες ανεφοδιασμού, με αποτέλεσμα: ενώ οι αποθήκες ανεφοδιασμού ήταν γεμάτες τρόφιμα, οι στρατιώτες μας στο Σαγγάριο έτρωγαν κρεμμύδια και ρέγκες μέσα στη ζέστη και τα καλώδια των επικοινωνιών από τα αρχηγεία προς το Μέτωπο ήταν κομμένα, γι’ αυτό και δεν έφταναν ποτέ όλα τα σήματα! Βρίσκοντας έτσι ευκαιρία οι εξόριστοι… στον πόλεμο, να εκδικηθούν και να τιμωρήσουν τους τιμωρούς τους, εφαρμόζοντας πλήρως την κομματική γραμμή που ήθελε να σαμποτάρει τον πόλεμο την στιγμή που οι Έλληνες στρατιώτες νικούσαν προελαύνοντας ακάθεκτοι. Οι κομμουνιστές βρήκαν την ευκαιρία να μεταφέρουν παντού προπαγανδιστικό υλικό κατά του πολέμου, το οποίο πέρασε στο Μέτωπο, παρακινώντας και βοηθώντας δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες να λιποτακτήσουν. Επίσης, μετέφεραν και προώθησαν στελέχη του κόμματος που προπαγάνδιζαν ελεύθεροι και ανενόχλητοι, κηρύττοντας και διαδίδοντας εν μέσω πολέμου, ιδέες και λόγια προδοτικά ανάμεσα στις τάξεις του Στρατού μας, όπως ότι έπρεπε να αφήσουν τον Κεμάλ στην χώρα του(;) και να επιστρέψουν οι Έλληνες στρατιώτες στα σπίτια τους, λες και ήταν ξένη χώρα η τρισχιλιετούς ιστορίας Ελληνική Μικρασία, ο Πόντος, η Πόλη και τάχα ο Κεμάλ τα βρήκε όλα αυτά από τον παππού του τον Εβραίο. Ώσπου έφτασε η προδοτική στιγμή να δοθεί η εντολή της αποχώρησης του Ελληνικού Στρατού από το Μέτωπο και όχι της υποχώρησης όπως γράφουν μερικοί. Διότι ακόμα και αποχωρώντας ο Ελληνικός Στρατός έδινε γενναία μαθήματα στους Τούρκους, οι οποίοι ποθούσαν να πετύχουν έστω και μια μοναδική νίκη σε κάποια μάχη σώμα με σώμα. Τότε λοιπόν, ήταν που δύο Κομμουνιστές λοχίες του 41ου Συντάγματος, χωρίς να έχουν καμία αρμοδιότητα, έδωσαν πρώτοι το σύνθημα της ταπεινωτικής φυγής, λίγο έξω από την Άγκυρα και λίγα λεπτά της ώρας πριν ο Κεμάλ διατάξει την υποχώρηση των Τούρκων που είχαν υπερβεί τα όρια των αντοχών τους!
Με τέτοιους λοιπόν «έλληνες» πώς να κερδισθεί πόλεμος; Αφού αντί να πάνε να πολεμήσουν όλοι αυτοί οι προδότες, εκείνοι δολιοφθορούσαν με κάθε τρόπο εις βάρος του Στρατού και της Ελλάδας, υποστηρίζοντας ουσιαστικά τους αντιπάλους Τούρκους. Κοπτόμενοι και υπερηφανευόμενοι οι διάδοχοί τους μέχρι σήμερα, ότι αγωνίζονται για τα συμφέροντα και τα δίκαια του λαού. Όλα αυτά τα προαναφερθέντα, μαζί με σωρεία και άλλων τραγικών λαθών που έγιναν μετά τις εκλογές (Νοέμβριος 1920), επέφεραν την κατάρρευση του Μετώπου και την επακολουθείσα Μικρασιατική καταστροφή, με την σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων αμάχων, το διωγμό εκατομμυρίων προγόνων μας από τις πατρογονικές εστίες τους και την απώλεια εδαφών, χάριν ενός αρρωστημένου κομματισμού που καταστρέφει μέχρι και σήμερα την χώρα μας, διαιρώντας τους πολίτες, που πέφτουν στην παγίδα μιας ανόητης εμφύλιας αντιπαλότητας. Παρασέρνοντας με τον πιο ευτελή τρόπο πολλούς ανθρώπους να φανατίζονται, υπηρετώντας ένα ΤΙΠΟΤΑ, που κατέστρεψε και καταστρέφει την πατρίδα μας, φέρνοντας τρόϊκες και «παρέες», αποδεικνύοντας περίτρανα ποια είναι τα αποτελέσματα αυτού του χωρίς νόημα στείρου κομματισμού!
Έχοντας αφήσει άναυδους τους Τούρκους και όλους τους «πονηρούς» ξένους συμμετέχοντες στις πολεμικές επιχειρήσεις της Μικρασίας, φαντάζει ακατανόητη αυτή η ξαφνική αποχώρηση καί εγκατάλειψη των εδαφών που είχαν ανακτηθεί και απελευθερωθεί μετά από αιώνες. Αφήνοντας στο έλεος του Θεού εκατομμύρια αθώους αμάχους κάθε ηλικίας Έλληνες Μικρασιάτες και Ποντίους, έρμαια στα γιαταγάνια και τα μαινόμενα στίφη των Τούρκων.
Εκτός τους ραδιούργους «συμμάχους» της Αντάντ που έπαιξαν πολύ βρώμικο ρόλο, υπήρχαν και οι εντός συνόρων προδότες. Άπλετο «φως» σ’ αυτή την προδοσία που διετελέσθη ώστε να καταρρεύσει το Μέτωπο, ρίχνει ένα πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «Ριζοσπάστης» στις 12 Ιουλίου του 1935 (αριθμ. φύλ. 409), παραδεχόμενο ευθέως και ξεδιάντροπα ότι οι Κομμουνιστές είχαν «εργασθεί» δολίως για να φύγει ο Ελληνικός Στρατός από την Μικρασία!!! Ιδού τι γράφει με τον πιο επαίσχυντο τρόπο: «…Γι’ αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε, για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρά Ασία, αλλά και την επιδιώξαμε». Επίσης, το περιοδικό του ΚΚΕ «Νέος Κόσμος» γράφει τον Σεπτέμβριο του 1957 σε άρθρο του Β. Γεωργίου: «…ένας από τους διεθνιστικούς και πατριωτικούς τίτλους που έγραψε στην ιστορία του το νεαρό τότε κόμμα μας (το ΚΚΕ), είναι η κατηγορηματική αντίθεσή του και θαρραλέα πάλη στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο και την εκστρατεία του Σαγγάριου. Στελέχη, μέλη και οπαδοί του κόμματος, καθώς και στελέχη και μέλη της Ομοσπονδίας των εργατών Ελλάδας, ανέπτυξαν σοβαρή αντιπολεμική δράση στο μέτωπο και στα μετόπισθεν. Ήταν πράξη επαναστατικού διεθνισμού». Άκουσον άκουσον!!!
Είναι γεγονός ότι κατά την διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας, ήταν έκδηλο κυρίως στην Αθήνα, το μεγάλο μίσος των Κομμουνιστών εναντίον του Βενιζέλου. Με συνθήματα κατά του πολέμου, οι Κομμουνιστές προσχώρησαν μεθοδικά, διαβρώνοντας τον Ελληνικό Στρατό, ο οποίος πολεμούσε ενάντια στους Τούρκους και τους υποστηρικτές τους, Γάλλους, Ιταλούς, Αμερικάνους, Γερμανούς, καθώς και τις «πονηρές δολοπλοκίες» των υποτιθέμενων «φίλων» Άγγλων, που όλοι μαζί έπαιζαν ύπουλα και άνανδρα παιχνίδια υπέρ των βρώμικων συμφερόντων τους σε ξένους τόπους. Οι Κομμουνιστές αξιωματικοί προπαγάνδιζαν με συνωμοτικά αντιβενιζελικά συνθήματα την εξέλιξη του πολέμου και μαζί τους συνεργούσαν στην Μικρασία και οι εργαζόμενοι κομμουνιστές στους σιδηροδρόμους της Αθήνας, οι οποίοι εξορίστηκαν και στάλθηκαν εκεί για να εκτίσουν τιμωρητική ποινή, τοποθετούμενοι βλακωδώς σε καίρια πόστα, ελέγχοντας πολλές καταστάσεις σε εμπιστευτικές θέσεις, τηλεφωνικά κέντρα και μονάδες ανεφοδιασμού, με αποτέλεσμα: ενώ οι αποθήκες ανεφοδιασμού ήταν γεμάτες τρόφιμα, οι στρατιώτες μας στο Σαγγάριο έτρωγαν κρεμμύδια και ρέγκες μέσα στη ζέστη και τα καλώδια των επικοινωνιών από τα αρχηγεία προς το Μέτωπο ήταν κομμένα, γι’ αυτό και δεν έφταναν ποτέ όλα τα σήματα! Βρίσκοντας έτσι ευκαιρία οι εξόριστοι… στον πόλεμο, να εκδικηθούν και να τιμωρήσουν τους τιμωρούς τους, εφαρμόζοντας πλήρως την κομματική γραμμή που ήθελε να σαμποτάρει τον πόλεμο την στιγμή που οι Έλληνες στρατιώτες νικούσαν προελαύνοντας ακάθεκτοι. Οι κομμουνιστές βρήκαν την ευκαιρία να μεταφέρουν παντού προπαγανδιστικό υλικό κατά του πολέμου, το οποίο πέρασε στο Μέτωπο, παρακινώντας και βοηθώντας δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες να λιποτακτήσουν. Επίσης, μετέφεραν και προώθησαν στελέχη του κόμματος που προπαγάνδιζαν ελεύθεροι και ανενόχλητοι, κηρύττοντας και διαδίδοντας εν μέσω πολέμου, ιδέες και λόγια προδοτικά ανάμεσα στις τάξεις του Στρατού μας, όπως ότι έπρεπε να αφήσουν τον Κεμάλ στην χώρα του(;) και να επιστρέψουν οι Έλληνες στρατιώτες στα σπίτια τους, λες και ήταν ξένη χώρα η τρισχιλιετούς ιστορίας Ελληνική Μικρασία, ο Πόντος, η Πόλη και τάχα ο Κεμάλ τα βρήκε όλα αυτά από τον παππού του τον Εβραίο. Ώσπου έφτασε η προδοτική στιγμή να δοθεί η εντολή της αποχώρησης του Ελληνικού Στρατού από το Μέτωπο και όχι της υποχώρησης όπως γράφουν μερικοί. Διότι ακόμα και αποχωρώντας ο Ελληνικός Στρατός έδινε γενναία μαθήματα στους Τούρκους, οι οποίοι ποθούσαν να πετύχουν έστω και μια μοναδική νίκη σε κάποια μάχη σώμα με σώμα. Τότε λοιπόν, ήταν που δύο Κομμουνιστές λοχίες του 41ου Συντάγματος, χωρίς να έχουν καμία αρμοδιότητα, έδωσαν πρώτοι το σύνθημα της ταπεινωτικής φυγής, λίγο έξω από την Άγκυρα και λίγα λεπτά της ώρας πριν ο Κεμάλ διατάξει την υποχώρηση των Τούρκων που είχαν υπερβεί τα όρια των αντοχών τους!
Με τέτοιους λοιπόν «έλληνες» πώς να κερδισθεί πόλεμος; Αφού αντί να πάνε να πολεμήσουν όλοι αυτοί οι προδότες, εκείνοι δολιοφθορούσαν με κάθε τρόπο εις βάρος του Στρατού και της Ελλάδας, υποστηρίζοντας ουσιαστικά τους αντιπάλους Τούρκους. Κοπτόμενοι και υπερηφανευόμενοι οι διάδοχοί τους μέχρι σήμερα, ότι αγωνίζονται για τα συμφέροντα και τα δίκαια του λαού. Όλα αυτά τα προαναφερθέντα, μαζί με σωρεία και άλλων τραγικών λαθών που έγιναν μετά τις εκλογές (Νοέμβριος 1920), επέφεραν την κατάρρευση του Μετώπου και την επακολουθείσα Μικρασιατική καταστροφή, με την σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων αμάχων, το διωγμό εκατομμυρίων προγόνων μας από τις πατρογονικές εστίες τους και την απώλεια εδαφών, χάριν ενός αρρωστημένου κομματισμού που καταστρέφει μέχρι και σήμερα την χώρα μας, διαιρώντας τους πολίτες, που πέφτουν στην παγίδα μιας ανόητης εμφύλιας αντιπαλότητας. Παρασέρνοντας με τον πιο ευτελή τρόπο πολλούς ανθρώπους να φανατίζονται, υπηρετώντας ένα ΤΙΠΟΤΑ, που κατέστρεψε και καταστρέφει την πατρίδα μας, φέρνοντας τρόϊκες και «παρέες», αποδεικνύοντας περίτρανα ποια είναι τα αποτελέσματα αυτού του χωρίς νόημα στείρου κομματισμού!
Στρατής Ανδριώτης
http://stratisandriotis.blogspot.gr/
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου