Βρέθηκα, όταν έγινε η απογραφή του πληθυσμού το 1989, στο σπίτι του Τάκη Κομμάτα από το Βουλιαράτι που παρέμενε όπως κι’ εγώ στα Τίρανα. Εκείνη την ώρα ήρθαν δυο δασκάλες στο σπίτι. Μας καλημέρισαν και μας είπαν πως γίνεται απογραφή του πληθυσμού και ήρθαμε και στο σπίτι σας να συμπληρώσουμε τους καταλόγους.
Κάθισαν στο τραπέζι και άρχισαν να γράφουν συνέχεια.
Τις ρωτάω, "καλά μορ συντρόφισσες, εσείς δεν μας ρωτάτε καθόλου, μόνες σας τα συμπληρώνετε; Τότε γιατί δεν τα γράφετε στα γραφεία σας;"
- Γιατί ανησυχείς σύντροφε;
- Να, εδώ που λέει εθνικότητα τι γράφετε;
- Στην εθνικότητα γράφουμε αλβανική.
- Μα αυτή είναι η ξαδέλφη μου από τα Σωφράτικα της Δερόπολης που εκεί είναι όλοι, όπως το λέτε « Μειονοτικοί Έλληνες».
- Σύντροφε, μόνον οι Μειονοτικοί Έλληνες που ζουν στις Μειονοτικές περιοχές καταγράφονται Έλληνες, ενώ οι άλλοι όλοι καταγράφονται Αλβανοί.
- Έχετε μεγάλο λάθος, τους απαντώ και κάπως νευριάστηκα.
- Ε, δεν θα ρωτήσουμε εσένα, σύντροφε. Εμείς πράττουμε όπως μας έχουν δώσει οδηγίες, κατάλαβες ;
Ως γραμματέας της Ομόνοιας Τιράνων, αργότερα, επισκέφτηκα περιοδικά διάφορες πόλεις, όπως το Λιάτσι, Λέζια, Σκόδρα, Καβάγια, Ελμπασάνι κλπ. και διαπίστωσα το ίδιο βιολί. Παντού μ’ αυτόν τον τρόπο είχαν γράψει τους Έλληνες Αλβανούς. Και όταν τους ρωτούσα μου απαντούσαν πως μόνοι τους τα γράφανε, εμάς δεν μας ρωτούσαν.
Τουλάχιστον τώρα, που η Αλβανία μπήκε στο δρόμο της δημοκρατίας, θα πρέπει να γίνουν γνωστά αυτά τα απαράδεχτα γεγονότα, γιατί πρώτα ούτε καν μπορούσαμε ν’ ανοίξομε το στόμα, όχι να τα λέγαμε κιόλας.
Τώρα πια να ειπωθεί ξεκάθαρα η αλήθεια,
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου