Τήν Παρασκευή εκδικάζονται τά ασφαλιστικά μέτρα πού κατέθεσο Δῆμος Αχαρνών εναντίον τής αποφάσεως τού Υπουργού ΠΡΟΠΟ γιά μεταφορά λαθρομεταναστών στήν Αμυγδαλέζα. Παράλληλα, ο δήμος εξετάζει το ενδεχόμενο της αποβολής της σχολής Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας από το αγροδασόκτημα Αμυγδαλέζα, καθώς, όπως υποστηρίζει, η εγκατάσταση του Κέντρου Κράτησης στο αγροδασόκτημα Αμυγδαλέζα έγινε χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με το δήμο.
Υπενθυμίζεται ότι χθες εγκαταστάθηκαν στον χώρο οι πρώτοι 56 παράνομοι μετανάστες, έχει όπως έχει ανακοινωθεί από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη τις επόμενες ημέρες θα εγκατασταθούν συνολικά 220 και έως τις 15 Μαΐου αναμένεται ο αριθμός των κρατουμένων να φθάσει τα 1.000 - 1.200 άτομα.
30 Απρ 2012
Επίθεση Δ.Αβραμόπουλου για Ρωσία: "Να μην επεμβαίνει στα εσωτερικά μας"!
Σε πρωτοφανή επίθεση κατά της Ρωσία την οποία κατηγόρησε εμμέσως πλην σαφώς ότι "Επεμβαίνει στα εσωτερικά της Ελλάδας", προχώρησε πριν λίγο ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος σε διαδικτυακή συνέντευξή του.Απαντώντας σε ερώτημα για τις ελληνορωσικές σχέσεις, αρχικά είπε ότι "Κρατάμε πολύ καλές σχέσεις με την Ρωσία", αλλά συνεχίζοντας και με αφορμή τα ρωσικά παράπονα για μη τήρηση των δεσμεύσεων εκ μέρους της Ελλάδας είπε: "Οι ξένες δυνάμεις πρέπει να καταλάβουν ότι πέρασε ο καιρός που παρενέβαιναν στα εσωτερικά μιας χώρας"!
Προφανώς κατά τον Δ.Αβραμόπουλο ο Γερμανός επίτροπος της τρόϊκας, Ματίας Μόρς που ευχήθηκε νίκη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και απέστειλε επιστολή με την οποία είπε ότι "Δεν επιτρέπεται να νομοθετεί η ελληνική κυβέρνηση χωρίς να ενημερώνεται η τρόϊκα", δεν είναι "ξένη δύναμη" είναι ... εσωτερική ελληνική υπόθεση..
Αλλά συνέχισε αμφισβητώντας και την απόπειρα δολοφονίας του Κώστα Καραμανλή: "Καλά έκανε και παρενέβη ο εισαγγελέας για την υπόθεση Καραμανλή και συνωμοσιών, αλλά εγώ δεν πιστεύω σε αυτά. Ολα αυτά προκαλούν και συζητήσεις εκτός Ελλάδος και πρέπει να τα αποφεύγουμε".
Προφανώς κατά τον Δ.Αβραμόπουλο, η όλη ιστορία βγήκε από το μυαλό του κλιμακίου των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών...
Επιστολή προς τον κ. Φώτη Κουβέλη: «Που κι νουνίζ όντες κάθεται, θαμάσκεται όντες σκούται»
Κωνσταντίνος Φωτιάδης
Καθηγητής Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού
Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας
Θεσσαλονίκη 27 Μαρτίου 2012
Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατικής Αριστεράς
Η πρόσφατη ένταξη στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός σας, της κυρίας Μαρίας Ρεπούση, Αναπληρώτριας Καθηγήτριας του Α.Π.Θ., και του επαγγελματία γυρολόγου των πολιτικών σχημάτων, κομμάτων, και ιδεολικών τάσεων, κυρίου Νίκου Μπίστη, μου προξένησε αλγεινή εντύπωση για τους εξής λόγους:
α) Ευελπιστούσα ότι εσείς θα μπορούσατε να φέρετε κάτι καινούργιο σε έναν ιδεολογικό χώρο κορεσμένο από τα προηγούμενα κόμματα και
β) Θεωρώ αρνητική τη νοηματοδότηση που προσφέρει η ένταξη της κυρίας Ρεπούση, αφού, όπως αποφάνθηκαν και πολλοί άλλοι, με το σχολικό βιβλίο ιστορίας της ΣΤ΄ τάξης δημοτικού περί συνωστισμού, η κυρία Ρεπούση δεν συνέβαλε στην ενίσχυση της εθνικής μνήμης και της ελληνικής αυτογνωσίας. Επέδειξε προχειρότητα κατά την προσέγγιση μείζονος σημασίας ζητημάτων του ιστορικού παρελθόντος και αδυναμία διακρίσεως του εκάστοτε ουσιώδους από το επουσιώδες, παρουσίασε ικανό αριθμό ανακριβειών, λαθών και παραλείψεων, ουσιώδους συχνά σημασίας.
Κύριε Πρόεδρε η επιβεβλημένη βαρύτητα στην επιταγή του Συντάγματος για την ανάπτυξη μέσω της παιδείας της εθνικής συνειδήσεως των Ελλήνων είναι κάτι που θεωρώ ότι τα πολιτικά κόμματα αποδέχονται και προστατεύουν. Ένα βιβλίο που προσβάλλει τη μνήμη των προγόνων μας και το συλλογικό υποσυνείδητο των προσφύγων που ήρθαν κυνηγημένοι στην Ελλάδα δεν αποτελεί κατά την προσωπική σας εκτίμηση καταστρατήγηση της συνταγματικής επιταγής; Και πώς κατά τη γνώμη σας ένα τέτοιο βιβλίο θα μπορούσε να συμβάλλει στην ανάπτυξη της ελληνικής συνείδησης και ταυτότητας; Με το να δίνουμε άλλοθι στη γενοκτονία που επιχειρήθηκε σε βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας μπορούμε να διαμορφώσουμε ταυτότητα, ιστορία, συλλογική συνείδηση; Ή θα τα απορρίψουμε όλα αυτά προσδιορίζοντάς τα ως εθνικισμούς και σωβινισμούς; Το καινούργιο πρέπει να εμπεριέχει έναν δυνάμει σεβασμό σε ότι παρήλθε. Και το στίγμα του κόμματός σας θα έπρεπε να ήταν απαλλαγμένο από τέτοιες θεωρήσεις.
Ως ιστορικός οφείλω να επισημάνω ότι η κυρία Ρεπούση επέδειξε προχειρότητα κατά την προσέγγιση μείζονος σημασίας ζητημάτων του ιστορικού παρελθόντος.
Συμφωνώ μαζί σας ότι αυτή τη στιγμή για το ελληνικό κράτος και την κοινωνία υπάρχουν σοβαρά ζητήματα. Δεν θεωρώ όμως πως αυτά μπορούν να επιλυθούν μέσα από την άρνηση των αξιών που συντήρησαν μέχρι σήμερα την κοινωνία μας και περιφρούρησαν τη συνοχή της και αναφέρομαι βέβαια στην έννοια της εθνικής ταυτότητας η οποία διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις του αυτοπροσδιορισμού μας και επέτρεψε την πορεία μας στον χρόνο.
Επιλογές σαν αυτές που κάνατε με την πρόκριση στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός σας της κυρίας Ρεπούση και του κυρίου Μπίστη δεν συμβάλλουν κατά την εκτίμησή μου στην πρόκριση του νέου το οποίο ευαγγελίζεστε ως αδιάφθορος και άφθαρτος. Για αυτό έλαβα το θάρρος να εκφράσω τις αντιρρήσεις μου. Είμαι σίγουρος ότι θα καταγράψετε την ένστασή μου ως έκφραση ενός απλού πολίτη που ξέρει ιστορία και αγαπά τον τόπο του και την ιστορία του. Γιατί χρέος όλων μας είναι να δικαιώσουμε τη μνήμη των προγόνων μας και να χαράξουμε μια δημιουργική πορεία στο μέλλον με ευθύνη και αίσθημα καθήκοντος. Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρώ επιβεβλημένη την προσέγγιση της ιστορίας με άλλο πνεύμα, διαφορετικό από αυτό της κυρίας Ρεπούση. Και είμαι ένας από αυτούς που φοβούνται για το μέλλον της Ελλάδος όταν τις πολιτικές της τύχες τις κατευθύνουν άνθρωποι σαν την κυρία Ρεπούση, η οποία, αφού αμαύρωσε την παιδεία, έρχεται τώρα να δυναμιτίσει και τις προοπτικές της νέας γενιάς μέσα από την στράτευσή της στην πολιτική. Φοβάμαι για όσα θα γίνουν από την κυρία Ρεπούση, χωρίς να έχουμε λόγο.
Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας. Τα τελευταία χρόνια σας παρακολουθούσα με θαυμασμό. Με εξέφραζε απόλυτα ο συγκροτημένος, μειλίχιος και δημοκρατικός σας λόγος. Έβλεπα στο πρόσωπό σας τον πολιτικό άνδρα, που θα μπορούσε να παίξει κυρίαρχο και πρωταγωνιστικό ρόλο στο διεφθαρμένο και παρακμιακό, κατά την άποψη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, Κοινοβούλιο. Πρίν από χρόνια συναντηθήκαμε τυχαία στην πόλη μου, την Βέροια, σε ένα ζαχαροπλαστείο. Αυθόρμητα σας πλησίασα τότε και σας εξέφρασα την εκτίμηση μου για το πολιτικό ήθος σας.
Στην πολιτική και ιδεολογική ορφάνια που βρίσκεται ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού, ήσασταν μία ιδανική λύση. Πίστευα ότι συμπορεύεστε ιδεολογικά με τα δύο πρότυπα μου, τον Γιάννη Πασαλίδη και τον Ηλία Ηλιού, αληθινούς αγωνιστές της δημοκρατίας, σε πέτρινα χρόνια, αλλά με ξεκάθαρη εθνική και πατριωτική συνείδηση. Δυστυχώς όμως, με την απόφαση σας να εντάξετε στη Νέα Αριστερά, στο καινούριο που πολλοί προσδοκούσαμε, πρόσωπα που κρίθηκαν αρνητικά στην επιστημονική και πολιτική ζωή της χώρας μας, αμαυρώσατε το πολιτικό σας προφίλ. Πέσατε στην παγίδα της άγρας ψήφων. Λειτουργήσατε με παλαιοκομματικά κριτήρια. Δεν χτίζεται το καινούριο με παλιά και σάπια υλικά. Ποιά είναι η πολιτική σταδιοδρομία του Νίκου Μπίστη και τον εμφανίζετε στα κανάλια ως εκπρόσωπος σας; Ανοίξατε την ιστοσελίδα του, για να δείτε πόσο απαξιωτικά μιλά για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, την μουσική και τον λαϊκό μας πολιτισμό;
Αποτελεί πλέον αδήριτη αναγκαιότητα όλα τα γεγονότα ιστορικής σημασίας να μην επιβιώνουν μόνο σε συνάρτηση με το ιστορικό-κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αρθρώνονται, αλλά να αποτελούν και στοιχεία εγκιβωτισμένα στη συλλογική μνήμη των λαών και να συνιστούν και παράγοντες που συνδιαμορφώνουν τις τρέχουσες οπτικές και τις εκτιμήσεις των πολιτικών συγκυριών που μας καθορίζουν, συγκυριών που νοούνται σε μια επίκαιρη και διόλου ευκαιριακή διάσταση.
Γι' αυτό είναι εξαιρετικά περίεργο να εκφράζεται από τον κύριο Μπίστη η εκτίμηση, πως η μεταφορά ιστορικών γεγονότων εθνικής σημασίας που αγγίζουν συναισθηματικά ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στο πεδίο της εξωτερικής μας πολιτικής, συνιστά τροχοπέδη για την υλοποίηση των στόχων της «ευκαιριακής» θεώρησης των εθνικών στρατηγικών μας προτεραιοτήτων.
Να συμφωνήσουμε ότι, αν υπήρχε η δυνατότητα απολυτοποίησης των στόχων της εξωτερικής μας πολιτικής και ήταν εφικτή η χάραξη επίκαιρης όχι όμως ευκαιριακής εξωτερικής πολιτικής, θα μπορούσαμε να αμβλύνουμε τα σημεία τριβής του παρελθόντος, να στραφούμε ενάντια στις ευαισθησίες της συλλογικής μνήμης και να παραγάγουμε εθνικά σημαντικά αποτελέσματα, σε μακροπρόθεσμη βάση. Επειδή όμως οι διαρκείς παλινδρομήσεις στο επίπεδο της χάραξης των στρατηγικών στόχων εκ μέρους υμών των πολιτικών δεν παρέχει εχέγγυα μιας άρσης των αδιεξόδων στο παρόν ή στο απώτερο μέλλον, επιτρέψτε μας να πιστεύουμε στη δυναμική της ιστορίας να καθορίζει ως βιωμένη πραγματικότητα τις οπτικές μας και να διαμορφώνει άξονες και κριτήρια για την αποτίμηση της οπτικής σας, που στην περίπτωση του κυρίου Μπίστη δε μοιάζει να οδηγεί ούτε στη δικαίωση του παρελθόντος μας, ούτε στην κατάκτηση του ασφαλούς μέλλοντος των παιδιών μας, πάντοτε βέβαια στο περιπεπλεγμένο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Επιπλέον είναι γεγονός ότι το αίτημα ημών των επιγόνων για τη δικαίωση των νεκρών και των εκτοπισμένων προσλαμβάνει πλέον σήμερα διαστάσεις με σημαντικές πολιτικές προεκτάσεις, οι οποίες δεν μπορούν να απαξιωθούν, επειδή οδηγούν στο φωτισμό πολλών σκοτεινών μέχρι σήμερα πτυχών της ιστορικής αλήθειας. Η μνήμη είναι δύναμη. Η λήθη ποτέ δε βοηθά στην αδελφοποίηση και προσέγγιση των λαών και των Εθνών. Αντίθετα η αναγνώριση και η αμοιβαία κατανόηση και επίλυση των προβλημάτων ανοίγουν το δρόμο της ειρήνης και της προόδου.
Στο σημείο αυτό μάλιστα οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η άποψη των βουλευτών προσφυγικής καταγωγής αποτελεί χρέος βαρύ και παρακαταθήκη για το μέλλον. Επομένως διερωτώμαι πώς μπορούν ορισμένοι από αυτούς, όπως οι φίλοι και παλαιοί σύντροφοι μου του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ Ηλίας Θεοδωρίδης και Γιάννης Αμοιρίδης να συνυπάρξουν με τους κυρίους Μπίστη και Ρεπούση κάτω από την ίδια πολιτική στέγη, όταν οι τελευταίοι φαλκιδεύουν την ίδια την ταυτότητα και την ιστορία τους με πράξεις, ρήσεις και συγγραφικά εγχειρήματα; Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούν πολύ καλύτερα την απεμπόληση όλων εκείνων των στοιχείων που μας καθορίζουν;
Με τιμή
Κωνσταντίνος Φωτιάδης
http://epontos.blogspot.co.uk/2012/04/blog-post_3992.html
Oχι αυτοαποκλεισμένοι στο ιστορικό περιθώριο
Πέρα από τον θυμό μας για την πολλαπλώς πιστοποιημένη ανικανότητα, ευτέλεια ή και φαυλότητα του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το πιο εξοργιστικό δεδομένο, ειδικά στην προεκλογική αυτή περίοδο, είναι η πανομοιότυπη ίδια γλώσσα που συνεχίζουν να μιλάνε οι κομματάνθρωποι.«Mνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί», δήθεν Aριστεροί και πελαγωμένοι Δεξιοί, «κόμματα εξουσίας» και αποσκλίδια αυτών των κομμάτων με μοναδική «πολιτική» ταυτότητα τον πληγωμένο εγωισμό των αρχηγών τους, όλοι, μα όλοι, ομόγλωσσοι: O κ. Σαμαράς την ίδια γλώσσα με την κ. Παπαρήγα, ο κ. Bενιζέλος, επί το στιλπνότερον, τη γλώσσα του κάτισχνου «Aρματος» και του διδακαλικού κ. Kουβέλη, η κ. Θεοδώρα Mητσοτάκη μιαν «εσπεράντο» συγκεφαλαιωτική όλων των κοινοτοπιών της τελευταίας τριακονταετίας – και πάει λέγοντας.
Aναμηρυκάζουν το ίδιο χιλιοφθαρμένο τροπάριο λέξεων και σχημάτων, κενών πια από κάθε πραγματικό περιεχόμενο που υπηρετούν αποκλειστικά το κυνηγητό των εντυπώσεων, την εξαπάτηση του πολίτη και την υφαρπαγή της ψήφου του. Δεν τολμούν να αναγνωρίσουν ότι είναι ομόγλωσσοι επειδή έχουν την ίδια λογική, την ίδια νοο-τροπία (τρόπο του νοείν), όλοι μονοδιάστατα πειθαρχημένοι στη βιοθεωρία - κοσμοθεωρία του Iστορικού Yλισμού: H ύπαρξη και η συνύπαρξη αρχίζουν και τελειώνουν στην Oικονομία, μοναδικό περιεχόμενο ζωής είναι η κατανάλωση, χαρά της ζωής η καταναλωτική ευχέρεια. Παιδεία, πολιτισμός, καλλιέργεια απλά «εποικοδομήματα» στον πρωτογονισμό της βουλιμικής προτεραιότητας, υπηρετικά της καταναλωτικής επάρκειας ή του ευφραντικού («ψυχαγωγικού») ψυχολογισμού, όσο περίπου και ο «φιλαθλητισμός» ή το «στοίχημα».
Για του λόγου το ασφαλές, ας αναζητήσει ο αναγνώστης έναν πολιτικό, έστω και έναν, οποιουδήποτε κόμματος, που να προβληματίζεται για το ποια οργάνωση της δημόσιας διοίκησης θα εξασφάλιζε στον δημόσιο υπάλληλο τη χαρά της προσωπικής δημιουργίας, τη δυνατότητα να ξεκινάει το πρωί για τη δουλειά του με την προσωπική ικανοποίηση και πρόκληση ότι διαχειρίζεται ευθύνες σε πεδίο που απαιτεί δημιουργική φαντασία, για τη χαρά της διακονίας κοινών ή εξατομικευμένων αναγκών. Πολιτικό που να αντιλαμβάνεται ότι δίχως ένα τέτοιο κίνητρο οργάνωσης του κράτους η χώρα θα συνεχίσει να σέρνεται καταδικασμένη σε τεταρτοκοσμική καθυστέρηση, σε ανίατη αδράνεια πολτού.
Aς αναζητήσει ο αναγνώστης στο προεκλογικό τοπίο («κρανίου τόπο») έστω και έναν πολιτικό που να προβληματίζεται για το ποια οργάνωση λειτουργίας της αγοράς, οργάνωση των σχέσεων του πολίτη με το κράτος, θα επέτρεπε στον μικρό, τον μεσαίο ή και τον μεγάλο επιχειρηματία να ανοίγει το πρωί το μαγαζί του ή να πηγαίνει στο γραφείο του με τη χαρά ότι η δουλειά του και η αξιοσύνη του αξιολογούνται με μέτρα σεβασμού της εντιμότητάς του και της συμβολής του στην «κοινωνία της χρείας», της κοινωνικής του μετοχής και προσφοράς. Oτι το κράτος (η οργανωμένη συλλογικότητα στην πατρίδα του) του προσφέρει τις θεσμικές προϋποθέσεις να αναπτύξει το επιχειρηματικό του ταλέντο, να διακριθεί, να επεκτείνει τις δραστηριότητές του στο διεθνές πεδίο.
Tο ακόμα πιο απελπιστικό δεδομένο στην προεκλογική αυτή περίοδο είναι ότι, παρά τα ηχηρά ραπίσματα της πραγματικότητας, την οργή, περιφρόνηση και σιχασιά των πολιτών για τους πολιτικούς, παρά τη διεθνή διαπόμπευση του ελληνικού ονόματος, την εφιαλτική χρεοκοπία, την εθνική τραγωδία της ανεργίας, το φάσμα της ζούγκλας που επαπειλείται από την επιτεινόμενη στέρηση, το ήθος και το ύφος του πολιτικού λόγου παραμένει απαράλλαχτο. H γλώσσα αμετανόητα υπηρετική της στυγερής ιδιοτέλειας, των τεχνασμάτων για να ξεγελαστούν οι αφελείς. Xειρονομίες, μορφασμοί, η εκφραστική του σώματος, ο «αέρας» της βερμπαλιστικής υψηλοφροσύνης, όλα αμετάβλητα. Ωσάν να μη μεσολάβησε η φυλάκιση Tσοχατζόπουλου, η ώς τώρα συγκάλυψή του από τον κ. Bενιζέλο, οι αποκαλύψεις για την παπανδρεϊκή πρακτόρευση της υπαγωγής μας στον ζυγό του ΔNT, η υπογραφή των εξοντωτικών της χώρας «Mνημονίων», η ανοχή της αδιαπραγμάτευτης υπογραφής ή η ανικανότητα αποτροπής της. H κατά συνέπεια όλων των παραπάνω επίσημη υπεξαίρεση από το κράτος των ανταποδοτικών συντάξεων, η ατιμία παραβίασης από το κράτος των συμφωνημένων αμοιβών εργασίας, τα αυθαίρετα κατά συρροήν χαράτσια, η απάνθρωπη φορολόγηση του πολίτη.
Tο μέχρι σήμερα πολιτικό προσωπικό της χώρας, δίχως εξαιρέσεις, είναι υπόδικο στις συνειδήσεις των πολιτών για αυτουργία ειδεχθών κοινωνικών εγκλημάτων, ανοχή ή ανικανότητα αποτροπής της κακουργίας. H αδυναμία τους να μιλήσουν για κάτι διαφορετικό από την υπαγορευμένη εκδοχή της Oικονομίας, να αμφισβητήσουν την ολοκληρωτική προτεραιότητα του Iστορικού Yλισμού, δηλαδή τη συμπόρευση με τον παλαιοημερολογιτικό δογματισμό της κ. Παπαρήγα, αυτή η αδυναμία τούς έχει θέσει ουσιαστικά εκτός πολιτικής. Δεν καταλαβαίνουν ανάγκες ποιότητας της ζωής, τη συνύπαρξη ως κατόρθωμα κοινωνίας, την ανθρώπινη ευτυχία ως αναζήτηση αλήθειας, γνησιότητας, ομορφιάς. Aνάπηροι άνθρωποι.
Oμως είμαστε παγιδευμένοι να τους ξαναψηφίσουμε, για μια ακόμα φορά. Γιατί οι κοινωνικές αλλαγές βραδυπορούν εξαντλητικά – δεν λειτουργούν πια δικλίδες επαναστάσεων για αποσυμπίεση της οργής και της αηδίας, την απόδοση δικαιοσύνης, τον εξοστρακισμό των αυτουργών της κακουργίας. Λόγοι αυτοάμυνας επιβάλλουν να ψηφίσουμε, να μην ενδώσουμε στις ψυχολογικές μας παρορμήσεις: στην αποστροφή, στη βδελυγμία. Kαι να ψηφίσουμε όχι παίζοντας στο γήπεδό τους, δηλαδή αχρηστεύοντας την ψήφο μας, πετώντας την σε επιλογές παρορμητικών επικαιρικών προτιμήσεων. Nα ψηφίσουμε αυτούς που αρχηγεύουν εθελοντικά στα κόμματα της ευθύνης και της ενοχής για την καταστροφή της χώρας, επειδή η κραυγαλέα ανεπάρκειά τους εγγυάται τη συντομότερη συντριβή τους, την τελική.
Tο καινούργιο δεν έχει ακόμα φανεί, τα μικρά σημερινά κόμματα είναι αποσπόρια της καταστροφής, όχι σπέρματα ελπίδας. Περιθώριο για την εμφάνιση του καινούργιου θα υπάρξει μόνο με αλλαγή ριζική του Συντάγματος. Nα καταρρεύσει ολοκληρωτικά η μεταπολιτευτική απάτη. Kαι ώς τότε να κρατηθούμε στην Eυρώπη, όχι στο ιστορικό περιθώριο.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ «ΣΟΦΟΥ» ΕΚΛΟΓΕΑ
Η Δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα, με εξαίρεση όλα τα άλλα.
Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός Πρωθυπουργός , Νόμπελ 1953
του Α. Ανδριανόπουλου
Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός Πρωθυπουργός , Νόμπελ 1953
του Α. Ανδριανόπουλου
Δεν πρέπει να έχουμε πολλές ελπίδες για τις εξελίξεις την επαύριο των εκλογών.Κανένας δεν έχει την διάθεση να συνεργασθεί με κανένα και στο μυαλό όλων δεν είναι το μέλλον της χώρας αλλά το πώς θα επικρατήσουν των ιδεολογικά συγγενέστερων πολιτικών σχηματισμών. Αλλά και οι εκπρόσωποι των ΜΜΕ, πιθανότατα άσχετοι επί της ουσίας οι περισσότεροι, επικεντρώνουν τις ερωτήσεις και αναλύσεις τους στις προσωπικές και ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα στα κόμματα παρά στην ουσία των προβλημάτων και στις προτεινόμενες, αν υπάρχουν, λύσεις.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα βρίσκεται στις διαθέσεις και στην ψυχική κατάσταση του εκλογικού σώματος. Κακώς πολλοί καταγγέλλουν για λαικισμό κόμματα και πολιτικούς. Οι περισσότεροι υποψήφιοι προσφέρουν στον κόσμο αυτό ακριβώς που θέλει να ακούσει. Υπερβολικές υποσχέσεις, βαρύγδουπες αρλούμπες για το αύριο, επίθεση κατά των όποιων ξένων ενδιαφέρονται να κάνουν κάτι για εμάς και αγιοποίηση όλων εκείνων που τελείως αδιαφορούν για την χώρα μας και τους προοπτικές της.
Μέσα στην υπερβολική λαολαγνεία που κατακλύζει την κοινωνία μας κυρίαρχο ρόλο παίζει η γνωστή πλέον άποψη περί «σοφού» εκλογικού σώματος. Αν κρίνει όμως κανείς από τις δημοσκοπήσεις και τις σχετικές τοποθετήσεις του εκλογικού σώματος βλέπουμε πως αυτή υποτιθέμενη σοφία εξαντλείται σε τοποθετήσεις με βάση το ρεύμα της εποχής, τις διαπιστώσεις των γνωστών σταρ των μήντια και την έκθεση που έχει κάποιος στο γνωστό τρισκατάρατο για πολλούς αλλά λατρεμένο τελικά τηλεοπτικό γυαλί. Τι σόι σοφία προδικάζει η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή η κομμάτων που αν ψάξεις τις θέσεις και τις προτάσεις τους δεν είναι τίποτε παραπάνω από θολά συνθήματα δίχως την απειροελάχιστη αυριανή προοπτική.
Τελικά ο κόσμος σύρεται, ανεξάρτητα από την κρισιμότητα των στιγμών, από συνθήματα που στο παρελθόν συνέβαλαν για να βρεθούμε στην σημερινή άθλια κατάσταση. Ο κόσμος, όπως έγραφε και ο Νίτσε, “πιστεύει” με φανατισμό γιατί ακριβώς «δεν θέλει να γνωρίζει την αλήθεια». Ο καθένας υποστηρίζει πως επιθυμεί την αλήθεια για να σχηματίσει γνώμη η άποψη. Όπως όμως λέει κι’ ο Τζών Λόκ, δεν θέλει πραγματικά μια σωστή κι αντικειμενική ανάλυση, γιατί αυτή «δεν ταιριάζει με τις προκαταλήψεις, την ζωή και τα σχέδια ζωής του».
Από την άλλη μεριά μπροστά στα πολύπλοκα προβλήματα της εποχής μας ο ψηφοφόρος αναζητά απλές και κατανοητές λύσεις. Κατά τεκμήριο κοντά στα συμφέροντά του και με συνθηματολογία που του χαιδεύει τ΄ αυτιά. Δύσκολα κατανοεί την ουσία των ζητημάτων. Σκεφθείτε να δίνετε ένα δύσκολο οικονομικό πρόβλημα στο χειρότερο τμήμα της πανεπιστημιακής τάξης των οικονομικών. Θα τραβάτε μάλλον τα μαλλιά σας με το αποτέλεσμα. Αναλογισθείτε με τρόμο τι γίνεται λοιπόν στην κοινωνία όπου, οι περισσότεροι εκλογείς ούτε καταλαβαίνουν ούτε και ενδιαφέρονται να μάθουν οικονομικά. Αποφασίζουν όμως για το τι δέον γενέσθαι!!
Το πρόβλημα με την εκλογική ετυμηγορία είναι πως ο εκλογέας που αποφασίζει δίχως ουσιαστική γνώση του πραγματικού προβλήματος – παρασυρόμενος απλά από τις διακηρύξεις παρατάξεων που θέλουν να του χαιδέψουν τ’ αυτιά – δεν κάνει κακό μόνο στον εαυτό του. Παρασύρει στα αδιέξοδα και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, η και εκατομμύρια, άλλους. Η άποψη πως μπορεί η κοινή συνισταμένη της λαικής ψήφου να είναι «σοφή» δεν έχει βάση στην πραγματικότητα. Διότι έτσι, με μεγάλες λαικές πλειοψηφίες που στήριξαν πολιτικές άφρονες κι ελλειμματικές, ο τόπος έχει κυλίσει στα αδιέξοδα. Και η επόμενη φάση περιμένει στην γωνία. Κατά συνέπεια η αντίληψη πως οι δημοκρατικές ετυμηγορίες δεν οδηγούν ποτέ σε καταστρεπτικά πολιτικά αποτελέσματα δεν είναι ακριβής. Στις περισσότερες περιπτώσεις η λαική επιλογή στηρίζεται σε σφαλερή απεικόνιση της πραγματικότητας. Τα μοντέλα της πραγματικής ζωής που παρουσιάζονται στους ψηφοφόρους στηρίζονται σε βαθιά, συνεχόμενη και συστηματικά εσφαλμένη προβολή της αλήθειας. Και είναι φυσικό, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, τα αποτελέσματα να μην αντανακλούν αυτό που θα ήταν καλό για τον τόπο.
Ουσιαστικά τώρα δεν μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα. Είναι ανάγκη όμως να κοιτάξουμε βαθιά στους θεσμούς και να αναζητήσουμε μεθόδους μέσω των οποίων ο εκλογέας να είναι πραγματικά πληροφορημένος. Ωστε να διαμορφώνει αντιλήψεις όσο γίνεται πιο κοντά στα πραγματικά προβλήματα. Για να διασωθεί η δημοκρατία. Και να εξασφαλισθεί η ευημερία…
andrianopoulos.gr
Δημοκρατία είναι η παθολογική πίστη στη συλλογική σοφία της ατομικής άγνοιας.
H.L. Mencken, 1880-1956, Αμερικανός Αρθρογράφος
Η διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας είναι ότι στη δημοκρατία ψηφίζεις πρώτα και παίρνεις διαταγές μετά. Στη δικτατορία, δεν χρειάζεται να χάσεις τον καιρό σου ψηφίζοντας.
Charles Bukowski, 1920-1994, Αμερικανός συγγραφέας
Οι άνθρωποι δεν πρέπει να βλέπουν πως φτιάχνονται δυο πράγματα: οι νόμοι και τα λουκάνικα.
Όττο Φον Μπίσμαρκ, 1815-1898, Γερμανός καγκελάριος
Σκηνές άγριας Δύσης στις Αχαρνές
Σε μακελειό με ένα νεκρό και δύο τραυματίες εξελίχτηκε η παράσυρση 58χρονου Αλβανού από ΙΧ αυτοκίνητο, το πρωί στην οδό Σεβαστουπόλεως 22 στις Αχαρνές Αττικής. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν γίνει γνωστά μέχρι στιγμής από την Αστυνομία, άγνωστος οδηγός παρέσυρε και τραυμάτισε με το αυτοκίνητο του 58χρονο Αλβανό, κάτι που προκάλεσε την οργή ομοεθνών του που βρίσκονταν στο σημείο, με αποτέλεσμα να γίνει επεισόδιο με τον οδηγό.
Αμέσως μετά ο οδηγός του ΙΧ έφυγε, αλλά μετά από λίγα λεπτά επέστρεψε και πυροβόλησε με πιστόλι εναντίον των ανθρώπων πουν βρίσκονταν στο σημείο.
Αποτέλεσμα ήταν να τραυματίσει θανάσιμα έναν Αλβανό 53 ετών ενώ μια σφαίρα δέχτηκε στο πόδι και ένας 35χρονος Πακιστανός.
Στη συνέχεια ο δράστης τράπηκε σε φυγή και πλέον αναζητείται από την Αστυνομία.
Ο 53χρονος Αλβανός και ο Πακιστανός μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρα στον Ευαγγελισμό, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του πρώτου, ενώ ο δεύτερος παραμένει για νοσηλεία εκτός κινδύνου.
Στον τόπο του εγκλήματος βρίσκονται αστυνομικοί της Ασφάλειας οι οποίοι παίρνουν καταθέσεις από αυτόπτες μάρτυρες, προκειμένου να διευκριστούν οι συνθήκες του τροχαίου και του αιματηρού επεισοδίου.
29 Απρ 2012
: «Ο κύριος "δεν πρόλαβα να διαβάσω" αποτελειώνει την πόλη μας»
Δελτίο τύπου Δήμου Αχαρνών
Ο κύριος «δεν πρόλαβα να διαβάσω» καταλύει το κράτος. Καταλύει τους νόμους. Υπερβαίνει το Υπουργικό Συμβούλιο, ξεπερνά τον Πρωθυπουργό.Ο κύριος «δεν πρόλαβα να διαβάσω» βάζει τον ελληνικό λαό να του πληρώσει τον προεκλογικό του αγώνα με ασκήσεις της αστυνομίας και συγκεντρώσεις μεταναστών, μια βδομάδα πριν από τις εκλογές και δίνει τελειωτικό χτύπημα στην πόλη μας με παράνομες ενέργειες. Ο κύριος «δεν πρόλαβα να διαβάσω» επιλέγει να θάψει μια πόλη που το κράτος έχει πολλάκις χτυπήσει. Χτυπάει μια πόλη, στην οποία η εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά είναι είδη πρώτης κυκλοφορίας, αλλά ο ίδιος έκανε πως δεν τα είδε όπως και οι πολυπράγμονες σύμβουλοι και αξιωματικοί του. Δυστυχώς, όσους και να φέρει σε 2-3 μέρες, δεν είναι αποτελεσματικός ο εν λόγω κύριος. Απλά δημιουργεί άλλη μια εστία του προβλήματος. Κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό, ρίχνει στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων της Β’ Αθηνών και αποτελματώνει μια περιοχή ήδη υποβαθμισμένη. Ο Δήμος Αχαρνών δεν διαθέτει στρατιές ούτε όπλα. Οι αλήθειες μας όμως θα αποδειχτούν με τη νομική οδό. Ο άνθρωπος που βούλιαξε το Υπουργείο Ανταγωνιστικότητας και το ΕΣΠΑ, θέλει τώρα να κερδίσει το χαμένο χρόνο απευθυνόμενος σε ψηφοφόρους πρόβατα. Συγχαρητήρια κ. Χρυσοχοϊδή. Είναι όμως κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι η ανικανότητα νικιέται από την τύχη μόνο μια φορά. Είναι θέμα ημερών να αποδειχθεί και η ανικανότητα σας και η έλλειψη σχεδιασμού. Εσείς όμως θα έχετε πετύχει να είστε βουλευτής σε βάρος του ελληνικού λαού.
Ο κύριος «δεν πρόλαβα να διαβάσω» καταλύει το κράτος. Καταλύει τους νόμους. Υπερβαίνει το Υπουργικό Συμβούλιο, ξεπερνά τον Πρωθυπουργό.Ο κύριος «δεν πρόλαβα να διαβάσω» βάζει τον ελληνικό λαό να του πληρώσει τον προεκλογικό του αγώνα με ασκήσεις της αστυνομίας και συγκεντρώσεις μεταναστών, μια βδομάδα πριν από τις εκλογές και δίνει τελειωτικό χτύπημα στην πόλη μας με παράνομες ενέργειες. Ο κύριος «δεν πρόλαβα να διαβάσω» επιλέγει να θάψει μια πόλη που το κράτος έχει πολλάκις χτυπήσει. Χτυπάει μια πόλη, στην οποία η εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά είναι είδη πρώτης κυκλοφορίας, αλλά ο ίδιος έκανε πως δεν τα είδε όπως και οι πολυπράγμονες σύμβουλοι και αξιωματικοί του. Δυστυχώς, όσους και να φέρει σε 2-3 μέρες, δεν είναι αποτελεσματικός ο εν λόγω κύριος. Απλά δημιουργεί άλλη μια εστία του προβλήματος. Κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό, ρίχνει στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων της Β’ Αθηνών και αποτελματώνει μια περιοχή ήδη υποβαθμισμένη. Ο Δήμος Αχαρνών δεν διαθέτει στρατιές ούτε όπλα. Οι αλήθειες μας όμως θα αποδειχτούν με τη νομική οδό. Ο άνθρωπος που βούλιαξε το Υπουργείο Ανταγωνιστικότητας και το ΕΣΠΑ, θέλει τώρα να κερδίσει το χαμένο χρόνο απευθυνόμενος σε ψηφοφόρους πρόβατα. Συγχαρητήρια κ. Χρυσοχοϊδή. Είναι όμως κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι η ανικανότητα νικιέται από την τύχη μόνο μια φορά. Είναι θέμα ημερών να αποδειχθεί και η ανικανότητα σας και η έλλειψη σχεδιασμού. Εσείς όμως θα έχετε πετύχει να είστε βουλευτής σε βάρος του ελληνικού λαού.
28 Απρ 2012
Τους είχαμε προειδοποιήσει για τις τουρκικές έρευνες! - Το αγνόησαν - Προδότες ή ανίκανοι;
Το παρακάτω κείμενο είχε γραφτεί και είχε γίνει κύριο θέμα στο defencenet.gr στις 28/02/2012, μαζί με χάρτη, βάσει των απόλυτα αξιόπιστων, όπως αποδείχθηκε, στοιχείων που είχαν οι ελληνικές υπηρεσίες στρατιωτικών πληροφοριών για τις έρευνες που είχε αποφασίσει η Τουρκία εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Ο ίδιος ο χάρτης είχε υποκλαπεί από τουρκικές κυβερνητικές υπηρεσίες και απεικονίζει τις περιοχές που είχαν αποφασίσει εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου, να κάνουν έρευνες για υδρογονάνθρακες οι Τούρκοι.
Δυστυχώς, ουδείς απ΄το ΥΠΕΞ και την κυβέρνηση Παπαδήμου θέλησε να ασχοληθεί με το θέμα. Δεν πιστεύουμε ότι δεν το ήξεραν, γιατί δεν θεωρούμε ότι έχουμε καλύτερη ενημέρωση από την κυβέρνηση. Σήμερα που η Τουρκία το ανακοίνωσε επίσημα, το ΥΠΕΞ κλαψουρίζει και υποδύεται το "αγανακτισμένο". Κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι δικό σου είναι μόνο ότι μπορείς να υπερασπιστείς, είτε με τα όπλα, είτε με την διπλωματία, που βασίζεται βέβαια στην ισχύ των όπλων.
Ας δούμε το κείμενο του defencenet.gr στις 28 Φεβρουαρίου, που επιχείρησε - ανεπιτυχώς - να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στο ΥΠΕΞ και το Μαξίμου:
"Φωτιά στην Α.Μεσόγειο βάζει η Τουρκία με την απόφασή της να προχωρήσει σε έρευνες καθαρά εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και εντός της δυνητικής ελληνικής ΑΟΖ σε σχετική συμφωνία με την εταιρεία Shell. Στο χάρτη παρουσιάζονται οι περιοχές στις οποίες η Τουρκία θα προχωρήσει σε έρευνες υδρογονανθράκων φυσικά το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: Τι προτίθεται να πράξει η Αθήνα;
Η ιστορία των τουρκικών γεωτρήσεων ξεκινά από το Νοέμβριο του 2011 - και πιο συγκεκριμένα στις 16/11 - όταν ανακοινώθηκε η υπογραφή συμφωνίας μεταξύ του τουρκικού υπουργείου Ενέργειας και της Ανώνυμης Εταιρείας Πετρελαίων Τουρκίας (TPAO) και των εταιρειών Shell και Exxon, για την έναρξη δοκιμαστικών γεωτρήσεων σε περιοχές οι οποίες χωρίζονται σε 7 ζώνες, εκ των οποίων οι 3 θα ανήκουν στη Shell και οι 4 στην Exxon.
Από δημοσιεύματα μάλιστα του τούρκικου Τύπου έχει γίνει πως οι έρευνες θα ξεκινήσουν αρχικά στα ανοιχτά της Αττάλειας, όπου η θάλασσα έχει βάθος 2.500 μέτρων, και ότι τα έξοδα και την πλατφόρμα θα τα αναλάβει η εταιρεία Shell. Σε περίπτωση που βρεθεί πετρέλαιο ή φυσικό αέριο οι σχετικές επενδύσεις, ύψους περίπου ενός δις δολαρίων θα καλυφθούν από την ίδια εταιρεία, ενώ το πετρέλαιο θα μοιραστεί σε ποσοστό 50-50 μεταξύ της Shell και της Τουρκίας.
Όπως φαίνεται στο σχετικό χάρτη εκτός από τις περιοχές των πεδίων της κυπριακής ΑΟΖ που επικαλύπτονται από τις τουρκικές επιδιώξεις (4,5,6, και μέρος του 7) η έρευνες της Τουρκίας θα επεκταθούν και προς δυτικά περνώντας από τη Μεγίστη (Καστελόριζο) και φτάνοντας σχεδόν στα όρια Ρόδου και Καρπάθου(!) καταπατώντας την ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Η Ελλάδα , που για ακόμη μια φορά, αποδεικνύεται ότι τα φοβικά της σύνδρομα την οδηγούν σε μια νέα ήττα –ενεργειακή αυτή τη φορά- καθώς όταν έπρεπε δεν διανοήθηκε καν να προχωρήσει σε ανακήρυξη της ΑΟΖ βρίσκεται αντιμέτωπη με μια τουρκική ενέργεια που θα της στερήσει κρίσιμα ενεργειακά πεδία, σε μια εποχή όπου ερευνούνται απεγνωσμένα τρόποι οι οποίοι θα πρόσθεταν στο εθνικό της εισόδημα. Πλην ενός: Αυτών που έχουν να κάνουν με την ΑΟΖ και τις έρευνες σε περιοχές που θα μπορούσαν να «εκνευρίσουν» την «Υψηλή Πύλη».
Μια Ελλάδα που παραπαίει κάτω από το βάρος της οικονομικής της κρίσης και φοβούμενη και την ανάσα ακόμη της Τουρκίας, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν καταφέρει να ορθώσει το εθνικό της ανάστημα στη νέα αυτή τουρκική «επέλαση» προς τα δυτικά".
Αυτά τα γράφαμε στις 28/02/12 (http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=35504&Itemid=139).
Σήμερα δημοσιεύθηκε στην τουρκική εφημερίδα της κυβερνήσεως η απόφαση του τουρκικού υπουργικού συμβουλίου για την εκτέλεση πετρελαϊκών ερευνών εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, ξύπνησαν και δηλώνουν ηρωϊκά όπως ήδη έχουμε γράψει ότι «Με κανένα τρόπο δεν μπορεί να θίξει κυριαρχικά δικαιώματα και αρμοδιότητες της Ελλάδας, που θεμελιώνονται στο Διεθνές Δίκαιο. Η σημερινή δημοσίευση, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Τουρκίας, σειράς αποφάσεων του τουρκικού Υπουργικού Συμβουλίου, που είχαν ληφθεί στις 16 Μαρτίου 2012, περί χορήγησης αδειών εκτέλεσης πετρελαϊκών εργασιών, μεταξύ των οποίων και σε περιοχές νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου, αντιβαίνει στους κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας και με κανένα τρόπο δεν μπορεί να θίξει κυριαρχικά δικαιώματα και αρμοδιότητες της Ελλάδας, που θεμελιώνονται στο Διεθνές Δίκαιο».
Τώρα είναι αργά για δάκρυα. Και πιο αργά θα είναι όταν θα κάνουν τις έρευνες και δεν θα υπάρχουν ούτε φρεγάτες, ούτε μαχητικά, ούτε βαρκούλες για να τους εμποδίσουν...
Το πρωί σήμερα γράφαμε για τις κινήσεις που ετοιμάζει η Άγκυρα και μας οδηγούν σε "θερμό" καλοκαίρι για μία σειρά λόγων. Αυτή την φορά επιβεβαιωθήκαμε μέσα σε λίγες ώρες...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
27 Απρ 2012
27 Απριλίου 1941: Τα γερμανικά στρατεύματα στην Αθήνα - Ποιος θυμάται τον ήρωα Κων/νο Κουκίδη;
Ήταν σαν σήμερα, όταν η Βέρμαχτ έμπαινε στην Αθήνα. Ήταν Κυριακή του Θωμά, η μέρα που ενέπνευσε και τη «Συννεφιασμένη Κυριακή», το μέγα τραγούδι του Τσιτσάνη.Κυρίως όμως, ήταν η μέρα που ο εύζωνας φρουρός της Ακρόπολης, ο Κωνσταντίνος Κουκίδης, δεν άντεξε την ντροπή της παράδοσης του Ιερού Βράχου στο Γερμανό αξιωματικό και, αντί να υποστείλει την ελληνική σημαία για να την παραδώσει όπως τον είχε διατάξει ο διοικητής της γερμανικής φρουράς, την υποστέλλει τραγουδώντας μόνος μπροστά τους Γερμανούς τον εθνικό ύμνο, τυλίγει με αυτή το σώμα του και αυτοκτονεί πέφτοντας στο κενό.
Σήμερα, ποιος θυμάται τον Κουκίδη; Κανείς φυσικά. Και γιατί να τον θυμόμαστε; Επειδή πήγε και αυτοκτόνησε για να μην παραδώσει την Ακρόπολη στο βάρβαρο κατακτητή; Αστεία πράγματα…
Ηταν ήρωας της παγκόσμιας επανάστασης; Δεν ήταν. Ή μήπως ήταν πολιτικός που πάλευε για τα… δίκαια του λαού και φιλούσε κι αγκάλιαζε όποιον έβρισκε μπροστά του τάζοντας ψέμματα; Ούτε αυτό ήταν. Μήπως έβαλε χέρι σε κανένα δημόσιο ταμείο να γίνει «μάγκας»; Όχι. Φυσικά, δεν ήταν και περσόνα της τηλεόρασης. Δεν χόρευε, δεν μαγείρευε, δεν έκανε την καρικατούρα, τη γλάστρα ή τον κλόουν στο γυαλί, ούτε ρητόρευε από αυτό – δεν υπήρχε γυαλί άλλωστε… Μήπως ήταν κρατικοδίαιτος κομματικός συνδικαλιστής να… προασπίζεται τη δημόσια περιουσία με το πάθος που θα προασπιζόταν τη δική του ιδιωτική, προφανώς επειδή τις έχει μπερδέψει; Μπα, ούτε αυτό.
Ε, τέλος πάντων, τι ήταν αυτός ο Κουκίδης; Αφού δεν ήταν τίποτα απ’ όλα αυτά, που συγκροτούν το σκληρό πυρήνα του αξιακού συστήματός μας, ήταν ένα τίποτα. Πολύ καλά έκανε και πήγε και έπεσε από την Ακρόπολη, δικιά του δουλειά. Και πολύ καλά κάνουμε λοιπόν και εμείς και δεν θυμόμαστε. Τι να θυμηθούμε δηλαδή από έναν τέτοιο ήρωα; Τολμάμε να τον θυμηθούμε; Πρέπει να τον θάψουμε βαθειά στη λήθη. Όταν θα θυμόμαστε τι ήταν αυτός, θα θυμόμαστε αναγκαστικά τι είμαστε κι εμείς. Ασε λοιπόν καλύτερα…
Απλώς, δεν σκεφτήκαμε ποτέ ότι μπορεί να φτάσαμε εδώ που φτάσαμε ακριβώς επειδή μέσα μας δεν κατοικεί ο Κουκίδης, αλλά όλοι αυτοί οι γελοίοι τύποι, που, σα να μη μας έφταναν οι δικοί μας, έχουμε τώρα πάρει κι «τηλενισχύσεις» από την Τουρκία… Αλλά αυτό είμαστε πια: αυτό που βλέπουμε καρφωμένοι μαζικά σαν ανώμαλοι μπροστά σ’ ένα άθλιο γυαλί… Κι έτσι, δυστυχώς, δεν βγαίνουν πέρα οι μεγάλες ώρες όπως αυτές που τώρα περνάμε.
… που έχει πάντα συννεφιά, Χριστέ και Παναγιά μου…
[Άρθρο του Γεώργιου Π. Μαλούχου δημοσιευμένο στην εφημερίδα Το Βήμα, ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 27-4-2011, με τίτλο "Ακρόπολη, 27 Απριλίου 1941. Ποιος θυμάται τον Κουκίδη;" Το αναδημοσιεύουμε καθώς παραμένει δραματικά επίκαιρο. Κάθε χρόνο και χειρότερα...]
Το ψευδοδίλημμα των εκλογών
του Μελέτη Μελετόπουλου*
Μπροστά στην κάλπη της 6ης Μαΐου, οι ψηφοφόροι θα αντιμετωπίσουν ένα τεχνητό δίλημμα: το δίλημμα μεταξύ «φιλομνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» πολιτικών δυνάμεων. Αυτό το δίλημμα το έχει κατασκευάσει το καταρρέον πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης, για να επανασυσπειρώσει το αγανακτισμένο εκλογικό σώμα.Το δίλημμα όμως αυτό είναι πλαστό. Διότι τόσο οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το μνημόνιο (ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου, Νέα Δημοκρατία του Α. Σαμαρά, Δημοκρατική Αριστερά του Φ. Κουβέλη, Δράση του Στ. Μάνου, Δημοκρατική Συμμαχία της Ντ. Μπακογιάννη) όσο και οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις (Ανεξάρτητοι Έλληνες του Π. Καμένου, Σύριζα, Κομμουνιστικό κόμμα) ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΗΤΡΑ, δηλαδή τα άλλοτε κόμματα εξουσίας της τελευταίας τριακονταπενταετίας και τα συμπληρώματά τους. Εμφορούνται ΟΛΑ από την ίδια παλαιοκομματική λογική, που οδήγησε την χώρα στην παρακμή και στην αποσύνθεση. Κυρίως, όμως, τόσο οι «φιλομνημονιακές» όσο και οι «αντιμνημονιακές» πολιτικές δυνάμεις είναι εξίσου βέβαιο ότι θα οδηγήσουν, είτε επικρατήσουν οι μεν είτε επικρατήσουν οι δε, την χώρα στην βίαιη χρεωκοπία. Τα μεν υποτιθέμενα κόμματα του μνημονίου, που στήριξαν και συμμετείχαν στην κυβέρνηση Παπαδήμου, παραβίασαν ασυστόλως τον βασικό άξονά του, δηλαδή την δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών και την ριζική ανασυγκρότηση του κράτους, διότι αυτή έθιγε τα πελατειακά τους δίκτυα και τα κομματικά τους συμφέροντα. Προτίμησαν να εξαπολύσουν την αγριότερη φορολογική επιδρομή της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, καταστρέφοντας τον παραγωγικό ιστό της χώρας και οδηγώντας την κοινωνία σε τραγική εκπτώχευση, προκειμένου να αφήσουν άθικτο το σοβιετικών προδιαγραφών πελατειακό τους κράτος, με τις εκατοντάδες ελλειμματικές ΔΕΚΟ, τις χιλιάδες άχρηστους οργανισμούς-πρυτανεία χρυσοκάνθαρων συνδικαλιστών και κομματικών ευνοουμένων, προκειμένου να διατηρήσουν τα ολιγαρχικά τους προνόμια, τους πακτωλούς χρηματοδότησης των κομμάτων, την αναξιόπιστη και διεφθαρμένη αντιαναπτυξιακή γραφειοκρατία, τα διαπλεκόμενα συμφέροντά τους. Δεν έχουν να προτείνουν άλλη λύση από ακόμα ένα νέο μνημόνιο και αναπόφευκτα άλλο ένα πακέτο «μέτρων», που θα οδηγήσει μαζικά τους πολίτες αυτής της δύσμοιρης χώρας σε αναζήτηση τροφής στους κάδους απορριμμάτων ή σε πανικόβλητη φυγή στο εξωτερικό. Τα δε ψηφοδέλτια που κατήρτισαν, και που συμπεριλαμβάνουν όλα τα κραυγαλέα εκτεθειμένα πρόσωπα του παρελθόντος, αποτελούν τρανή απόδειξη της αναπαραγωγής της παλαιοκομματικής, οικογενειοκρατικής, τριτοκοσμικής δομής τους. Αυτής ακριβώς που εγγυάται την αδυναμία τους να εκσυγχρονίσουν και να ανασυγκροτήσουν την χώρα ώστε αυτή να παύσει να παράγει ελλείμματα και να εισέλθει στην τροχιά της ανάπτυξης. Τα δε μικρότερα φιλομνημονιακά κόμματα και γκρουπούσκουλα διοικούνται από παλαιοκομματικούς πρώην υπουργούς αποτυχημένων κυβερνήσεων του πρόσφατου παρελθόντος, που συμμετείχαν με προσωπική τους ευθύνη στο όργιο που οδήγησε την Ελλάδα στην χρεωκοπία κατά τις παρελθούσες δεκαετίες και τώρα εμφανίζονται ως η ….λύση του προβλήματος. Εάν επομένως σχηματισθεί κυβέρνηση συνεργασίας των δήθεν φιλομνημονιακών κομμάτων, θα έχει ως κύριο μέλημα την διαφύλαξη των δομών της διαπλοκής, των ολιγαρχικών προνομίων και του πελατειακού συστήματος, δηλαδή των δομών ενός διεφθαρμένου, μη παραγωγικού και άρα μη βιώσιμου κράτους, με νομοτελειακή κατάληξη την χρεωκοπία. Τα αντιμνημονιακά κόμματα, από την άλλη, υποστηρίζουν την δονκιχωτική έννοια της «αναδιαπραγμάτευσης», μη συνειδητοποιώντας ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ ΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ. Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝ ΔΕΚΤΟΣ ΩΣ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ. Απλώς θα υπάρξει άμεση διακοπή της χρηματοδότησης και χρεωκοπία. Οι δε εξαγγελίες περί μονομερούς καταγγελίας του χρέους και στάσης πληρωμών θα αποκλείσουν διά παντός την Ελλάδα από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και από οποιαδήποτε οικονομική και διπλωματική στήριξη από τους συμμάχους της. Διότι τα αντιμνημονιακά κόμματα επαγγέλλονται μεν την απαλλαγή μας από το εθνικό χρέος, δεν μας εξηγούν όμως πώς θα χρηματοδοτηθεί ο τεράστιος κρατικός τομέας, το ένα εκατομμύριο των δημοσίων υπαλλήλων και τα τεράστια ελλείμματα των ΔΕΚΟ, τον οποίον το πρόγραμμά τους αφήνει απολύτως ανέπαφο. Επομένως τόσο σε περίπτωση νίκης των φιλομνημονιακών κομμάτων όσο και στην αντίθετη περίπτωση η Ελλάδα θα οδηγηθεί στην κατάρρευση, διότι όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις, είτε δηλώνουν σήμερα υποστηρικτές είτε πολέμιοι του μνημονίου, προέρχονται από και ανήκουν στο ίδιο παλαιοκομματικό, τριτοκοσμικό πολιτικό σύστημα, το οποίο υπηρέτησαν ως κεντρικά του στελέχη. Διότι και οι δύο πλευρές, και η φιλομνημονιακή και η αντιμνημονιακή, που μέχρι μόλις πρόσφατα υπηρετούσαν τον ίδιο κύριο, αδυνατούν έστω και να συλλάβουν ρεαλιστικούς τρόπους ώστε η ελληνική κοινωνία και οικονομία να οδηγηθούν σε αλλαγή πλεύσης. Η πραγματική και η μόνη λύση για την ελληνική τραγωδία βρίσκεται στην απόρριψη του ψευδοδιλήμματος μνημόνιο ή απόρριψη του μνημονίου, και στην διατύπωση του πραγματικού διλήμματος ΠΑΛΑΙΟΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ Ή ΝΕΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, που θα αποτελούνται όχι από ανακυκλώσεις φθαρμένων υλικών αλλά από άφθαρτα νέα πρόσωπα. Τα οποία θα ανασυγκροτήσουν με ριζοσπαστικό τρόπο το ελληνικό κράτος εξ υπαρχής σε νέα, βιώσιμη, παραγωγική και υγιή βάση, εξαφανίζοντας τα ελλείμματα και απαλλάσσοντας την ελληνική κοινωνία από τον βρόγχο του δανεισμού, της εξοντωτικής φορολογίας και των αντισυνταγματικών κεφαλικών φόρων. Και θα διαμορφώσουν ένα νέο πολιτικό σύστημα, που θα εξαλείψει την διαφθορά, την διαπλοκή και τα ολιγαρχικά προνόμια των πολιτικών, και θα εγκαθιδρύσει πραγματικούς δημοκρατικούς θεσμούς, που θα ξαναδώσουν στον ελληνικό λαό την αξιοπρέπειάς του. Τέτοιες πραγματικά νέες δυνάμεις, εναλλακτικοί πόλοι εξουσίας με σοβαρή στελέχωση, πανελλήνια εμβέλεια και ρεαλιστικό κυβερνητικό πρόγραμμα, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ. Η μόνη υπηρεσία που έχουν να προσφέρουν οι επικείμενες εκλογές είναι να επισπεύσουν την οριστική και αμετάκλητη κατάρρευση του σάπιου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, ώστε από το κενό που θα προκύψει να αναδειχθούν νέα πολιτικά σχήματα από άφθαρτους, ηθικά απρόσβλητους και ικανούς πολίτες, που θα είναι σε θέση να διεκπεραιώσουν την ζητούμενη εδώ και πολύ καιρό μετάβαση της Ελλάδας στον Εικοστό Πρώτο Αιώνα.
Μπροστά στην κάλπη της 6ης Μαΐου, οι ψηφοφόροι θα αντιμετωπίσουν ένα τεχνητό δίλημμα: το δίλημμα μεταξύ «φιλομνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» πολιτικών δυνάμεων. Αυτό το δίλημμα το έχει κατασκευάσει το καταρρέον πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης, για να επανασυσπειρώσει το αγανακτισμένο εκλογικό σώμα.Το δίλημμα όμως αυτό είναι πλαστό. Διότι τόσο οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το μνημόνιο (ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου, Νέα Δημοκρατία του Α. Σαμαρά, Δημοκρατική Αριστερά του Φ. Κουβέλη, Δράση του Στ. Μάνου, Δημοκρατική Συμμαχία της Ντ. Μπακογιάννη) όσο και οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις (Ανεξάρτητοι Έλληνες του Π. Καμένου, Σύριζα, Κομμουνιστικό κόμμα) ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΗΤΡΑ, δηλαδή τα άλλοτε κόμματα εξουσίας της τελευταίας τριακονταπενταετίας και τα συμπληρώματά τους. Εμφορούνται ΟΛΑ από την ίδια παλαιοκομματική λογική, που οδήγησε την χώρα στην παρακμή και στην αποσύνθεση. Κυρίως, όμως, τόσο οι «φιλομνημονιακές» όσο και οι «αντιμνημονιακές» πολιτικές δυνάμεις είναι εξίσου βέβαιο ότι θα οδηγήσουν, είτε επικρατήσουν οι μεν είτε επικρατήσουν οι δε, την χώρα στην βίαιη χρεωκοπία. Τα μεν υποτιθέμενα κόμματα του μνημονίου, που στήριξαν και συμμετείχαν στην κυβέρνηση Παπαδήμου, παραβίασαν ασυστόλως τον βασικό άξονά του, δηλαδή την δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών και την ριζική ανασυγκρότηση του κράτους, διότι αυτή έθιγε τα πελατειακά τους δίκτυα και τα κομματικά τους συμφέροντα. Προτίμησαν να εξαπολύσουν την αγριότερη φορολογική επιδρομή της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, καταστρέφοντας τον παραγωγικό ιστό της χώρας και οδηγώντας την κοινωνία σε τραγική εκπτώχευση, προκειμένου να αφήσουν άθικτο το σοβιετικών προδιαγραφών πελατειακό τους κράτος, με τις εκατοντάδες ελλειμματικές ΔΕΚΟ, τις χιλιάδες άχρηστους οργανισμούς-πρυτανεία χρυσοκάνθαρων συνδικαλιστών και κομματικών ευνοουμένων, προκειμένου να διατηρήσουν τα ολιγαρχικά τους προνόμια, τους πακτωλούς χρηματοδότησης των κομμάτων, την αναξιόπιστη και διεφθαρμένη αντιαναπτυξιακή γραφειοκρατία, τα διαπλεκόμενα συμφέροντά τους. Δεν έχουν να προτείνουν άλλη λύση από ακόμα ένα νέο μνημόνιο και αναπόφευκτα άλλο ένα πακέτο «μέτρων», που θα οδηγήσει μαζικά τους πολίτες αυτής της δύσμοιρης χώρας σε αναζήτηση τροφής στους κάδους απορριμμάτων ή σε πανικόβλητη φυγή στο εξωτερικό. Τα δε ψηφοδέλτια που κατήρτισαν, και που συμπεριλαμβάνουν όλα τα κραυγαλέα εκτεθειμένα πρόσωπα του παρελθόντος, αποτελούν τρανή απόδειξη της αναπαραγωγής της παλαιοκομματικής, οικογενειοκρατικής, τριτοκοσμικής δομής τους. Αυτής ακριβώς που εγγυάται την αδυναμία τους να εκσυγχρονίσουν και να ανασυγκροτήσουν την χώρα ώστε αυτή να παύσει να παράγει ελλείμματα και να εισέλθει στην τροχιά της ανάπτυξης. Τα δε μικρότερα φιλομνημονιακά κόμματα και γκρουπούσκουλα διοικούνται από παλαιοκομματικούς πρώην υπουργούς αποτυχημένων κυβερνήσεων του πρόσφατου παρελθόντος, που συμμετείχαν με προσωπική τους ευθύνη στο όργιο που οδήγησε την Ελλάδα στην χρεωκοπία κατά τις παρελθούσες δεκαετίες και τώρα εμφανίζονται ως η ….λύση του προβλήματος. Εάν επομένως σχηματισθεί κυβέρνηση συνεργασίας των δήθεν φιλομνημονιακών κομμάτων, θα έχει ως κύριο μέλημα την διαφύλαξη των δομών της διαπλοκής, των ολιγαρχικών προνομίων και του πελατειακού συστήματος, δηλαδή των δομών ενός διεφθαρμένου, μη παραγωγικού και άρα μη βιώσιμου κράτους, με νομοτελειακή κατάληξη την χρεωκοπία. Τα αντιμνημονιακά κόμματα, από την άλλη, υποστηρίζουν την δονκιχωτική έννοια της «αναδιαπραγμάτευσης», μη συνειδητοποιώντας ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ ΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ. Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝ ΔΕΚΤΟΣ ΩΣ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ. Απλώς θα υπάρξει άμεση διακοπή της χρηματοδότησης και χρεωκοπία. Οι δε εξαγγελίες περί μονομερούς καταγγελίας του χρέους και στάσης πληρωμών θα αποκλείσουν διά παντός την Ελλάδα από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και από οποιαδήποτε οικονομική και διπλωματική στήριξη από τους συμμάχους της. Διότι τα αντιμνημονιακά κόμματα επαγγέλλονται μεν την απαλλαγή μας από το εθνικό χρέος, δεν μας εξηγούν όμως πώς θα χρηματοδοτηθεί ο τεράστιος κρατικός τομέας, το ένα εκατομμύριο των δημοσίων υπαλλήλων και τα τεράστια ελλείμματα των ΔΕΚΟ, τον οποίον το πρόγραμμά τους αφήνει απολύτως ανέπαφο. Επομένως τόσο σε περίπτωση νίκης των φιλομνημονιακών κομμάτων όσο και στην αντίθετη περίπτωση η Ελλάδα θα οδηγηθεί στην κατάρρευση, διότι όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις, είτε δηλώνουν σήμερα υποστηρικτές είτε πολέμιοι του μνημονίου, προέρχονται από και ανήκουν στο ίδιο παλαιοκομματικό, τριτοκοσμικό πολιτικό σύστημα, το οποίο υπηρέτησαν ως κεντρικά του στελέχη. Διότι και οι δύο πλευρές, και η φιλομνημονιακή και η αντιμνημονιακή, που μέχρι μόλις πρόσφατα υπηρετούσαν τον ίδιο κύριο, αδυνατούν έστω και να συλλάβουν ρεαλιστικούς τρόπους ώστε η ελληνική κοινωνία και οικονομία να οδηγηθούν σε αλλαγή πλεύσης. Η πραγματική και η μόνη λύση για την ελληνική τραγωδία βρίσκεται στην απόρριψη του ψευδοδιλήμματος μνημόνιο ή απόρριψη του μνημονίου, και στην διατύπωση του πραγματικού διλήμματος ΠΑΛΑΙΟΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ Ή ΝΕΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, που θα αποτελούνται όχι από ανακυκλώσεις φθαρμένων υλικών αλλά από άφθαρτα νέα πρόσωπα. Τα οποία θα ανασυγκροτήσουν με ριζοσπαστικό τρόπο το ελληνικό κράτος εξ υπαρχής σε νέα, βιώσιμη, παραγωγική και υγιή βάση, εξαφανίζοντας τα ελλείμματα και απαλλάσσοντας την ελληνική κοινωνία από τον βρόγχο του δανεισμού, της εξοντωτικής φορολογίας και των αντισυνταγματικών κεφαλικών φόρων. Και θα διαμορφώσουν ένα νέο πολιτικό σύστημα, που θα εξαλείψει την διαφθορά, την διαπλοκή και τα ολιγαρχικά προνόμια των πολιτικών, και θα εγκαθιδρύσει πραγματικούς δημοκρατικούς θεσμούς, που θα ξαναδώσουν στον ελληνικό λαό την αξιοπρέπειάς του. Τέτοιες πραγματικά νέες δυνάμεις, εναλλακτικοί πόλοι εξουσίας με σοβαρή στελέχωση, πανελλήνια εμβέλεια και ρεαλιστικό κυβερνητικό πρόγραμμα, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ. Η μόνη υπηρεσία που έχουν να προσφέρουν οι επικείμενες εκλογές είναι να επισπεύσουν την οριστική και αμετάκλητη κατάρρευση του σάπιου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, ώστε από το κενό που θα προκύψει να αναδειχθούν νέα πολιτικά σχήματα από άφθαρτους, ηθικά απρόσβλητους και ικανούς πολίτες, που θα είναι σε θέση να διεκπεραιώσουν την ζητούμενη εδώ και πολύ καιρό μετάβαση της Ελλάδας στον Εικοστό Πρώτο Αιώνα.
*Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
25 Απρ 2012
Συνελήφθη 15μελής συμμορία ληστών με ΑΚ-47 – Οποία έκπληξις ήταν όλοι… αλλοδαποί !
Για μία ακόμα φορά επιβεβαιώνεται ότι η πλειονότητα των αποκαλούμενων «βαρέως» τύπου εγκλημάτων πραγματοποιείται από τι άλλο αλλοδαπούς. Πιο συγκεκριμένα 15μελής (!) συμμορία αλλοδαπών μεταναστών ηλικίας 20-35 ετών, η οποία είχε διαπράξει 4 ένοπλες ληστείες συνελήφθη από την Αστυνομία της Θεσσαλονίκης.
Οι αδίστακτοι σκληροί αλλοδαποί ληστές με την περίσσια «γενναιότητα» συνήθιζαν να εισέρχονται με τα πολεμικά τυφέκια ως άλλοι κατακτητές μίας άλλης εποχής (βλ. Ναζί) στα σπίτια και στους χώρους εργασίας ανυπεράσπιστων φορολογούμενων Ελλήνων πολιτών.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας από την έρευνα που διενεργήθηκε προέκυψε ότι:
• Η συγκρότηση της οργάνωσης πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 2011 με σκοπό τη διάπραξη ενόπλων ληστειών με τη χρήση βαρέου οπλισμού που κατείχαν, τη διάπραξη εκβιάσεων προς αποκόμιση
παράνομου περιουσιακού οφέλους και την εμπορία ναρκωτικών ουσιών.
• Βραδινές ώρες της 03/12/2011 εισήλθαν σε μονοκατοικία στην περιοχή της Νεοχωρούδας, ιδιοκτησίας 47χρονου Έλληνα πολίτη, εντός της οποίας βρισκόταν η κόρη του, την οποία και ακινητοποίησαν. Στη συνέχεια, με την επιστροφή του 47χρονου στην οικία του, τον ακινητοποίησαν και με την απειλή δύο
πιστολιών και τη χρήση σωματικής βίας αφαίρεσαν το χρηματικό ποσό των 12.000 ευρώ και διάφορα κοσμήματα. Ακολούθως, σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον 47χρονο, με απειλές εναντίον του ιδίου και μελών της οικογένειάς του απαίτησαν εκβιαστικά να τους παραδώσει το χρηματικό ποσό των 100.000 ευρώ.
• Πρώτες πρωινές ώρες της 19/01/2012 εισήλθαν σε μπαρ στην περιοχή της Σταυρούπολης και με την απειλή πυροβόλων όπλων (τρία Καλάσνικοφ ΑΚ-47 και ένα πιστόλι) αφαίρεσαν από τέσσερις υπαλλήλους και πελάτες του καταστήματος το χρηματικό ποσό των 1.680 ευρώ και προσωπικά τους αντικείμενα.
• Ξημερώματα της 08/02/2012 εισήλθαν σε μπαρ στην περιοχή της Ανω Ηλιούπολης, έχοντας καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, όπου με την απειλή δύο πολεμικών τυφεκίων τύπου Καλάσνικοφ και ενός πιστολιού και με χρήση σωματικής βίας αφαίρεσαν χρηματικά ποσά, κινητά τηλέφωνα και
προσωπικά αντικείμενα των παρευρισκομένων.
• Πρωινές ώρες της 19/02/2012, κινούμενοι με ΙΧΕ αυτοκίνητο στην Εγνατία οδό (πλησίον κόμβου
Ασπροβάλτας), προσποιούμενοι τους αστυνομικούς, προσέγγισαν και ακινητοποίησαν φορτηγό το οποίο οδηγούσε 51χρονος Έλληνας πολίτης, με συνεπιβάτη τον 48χρονο ιδιοκτήτη του φορτηγού. Με την απειλή πιστολιού, πολεμικού τυφεκίου τύπου Καλάσνικοφ και με τη χρήση σωματικής βίας σε βάρος του 51χρονου, αφαίρεσαν συνολικά 24.800 ευρώ. Για τη διαφυγή τους χρησιμοποίησαν αυτοκίνητο, που είχαν
αφαιρέσει στις 16/02/2012 από την περιοχή της Σταυρούπολης, το οποίο εγκατέλειψαν λίγο αργότερα σε αγροτική περιοχή της Νέας Μαδύτου.
• Όπως προέκυψε από τη διενεργηθείσα αστυνομική έρευνα, ένας εκ των παραπάνω συλληφθέντων ηλικίας 29 ετών συμμετείχε σε ανθρωποκτονία (με σκοπό τη ληστεία) σε βάρος ηλικιωμένων, που διαπράχθηκε στις 26/06/2011 στη Βέροια Ημαθίας.
Σε έρευνες που πραγματοποιήθηκαν σε οικίες συλληφθέντων βρέθηκε και κατασχέθηκε ποσότητα κάνναβης, συνολικού βάρους 1 κιλού και 380 γραμμαρίων, καθώς και το χρηματικό ποσό των 900 ευρώ, ως προερχόμενο από εμπορία ναρκωτικών ουσιών.
Οι έρευνες της Αστυνομίας συνεχίζονται για την ανεύρεση των 4 ακόμα «παλληκαράδων» αλλοδαπών συνεργατών της σκληρής συμμορίας.
Ελπίζουμς ότι όταν ολοκληρωθούν οι έρευνες της Αστυνομίας και συλληφθούν και οι υπόλοιποι 4 αλλοδαπό ληστές η ελληνική δικαιοσύνη θα φροντίσει να απαλλάξει την
ελληνική κοινωνία από τους δολοφόνους εγκληματίες αλλοδαπούς εισβολείς που κάνουν πλιάτσικο το υστέρημα του Έλληνα πολίτη προς δόξα την πολυπολυτισμικότητας.
24 Απρ 2012
Ο Δήμος Αχαρνών συμμετέχει στην εθελοντική δράση ΄΄Let’s do it Greece 2012΄΄
Στο πλαίσιο της διεθνούς εθελοντικής δράσης ΄΄Let’s do it Greece 2012΄΄, ο Δήμος Αχαρνών συμμετέχει ενεργά στην κίνηση αυτή.
Σκοπός της εκστρατείας είναι την Κυριακή 29 Απριλίου και ώρα 10:00,να κινητοποιηθούν εθελοντικές οργανώσεις, σύλλογοι, δήμοι, υπηρεσίες, σχολεία και επιχειρήσεις ώστε να καθαριστεί η Ελλάδα από κάθε λογής σκουπίδια.
Ο Δήμος Αχαρνών δίνει το παρόν με δύο περιοχές δράσεων :
1. ΠΕΡΙΟΧΗ: ΑΓ.ΠΕΤΡΟΣ ,οδος Μητρου Λεκκα
(Παραρεμάτιος κοινόχρηστος χώρος)
Σημείο Συνάντησης : Συμβολή των οδών Πολυτεχνείου & Μητρου Λέκκα
2. ΠΕΡΙΟΧΗ: ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΛΟΦΟΣ ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΓΥΦΤΙΣΣΑΣ
Σημείο Συνάντησης Συμβολή των οδών Ήρας & Κρυφού Σχολείου
Σκοπός της εκστρατείας είναι την Κυριακή 29 Απριλίου και ώρα 10:00,να κινητοποιηθούν εθελοντικές οργανώσεις, σύλλογοι, δήμοι, υπηρεσίες, σχολεία και επιχειρήσεις ώστε να καθαριστεί η Ελλάδα από κάθε λογής σκουπίδια.
Ο Δήμος Αχαρνών δίνει το παρόν με δύο περιοχές δράσεων :
1. ΠΕΡΙΟΧΗ: ΑΓ.ΠΕΤΡΟΣ ,οδος Μητρου Λεκκα
(Παραρεμάτιος κοινόχρηστος χώρος)
Σημείο Συνάντησης : Συμβολή των οδών Πολυτεχνείου & Μητρου Λέκκα
2. ΠΕΡΙΟΧΗ: ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΛΟΦΟΣ ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΓΥΦΤΙΣΣΑΣ
Σημείο Συνάντησης Συμβολή των οδών Ήρας & Κρυφού Σχολείου
23 Απρ 2012
Το πλέον επιτυχημένο πανηγύρι της Ζωοδόχου Πηγής
Ολοκληρώθηκαν το Σάββατο 22 Απριλίου 2012 οι τετραήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις που οργάνωσε ο Δήμος Αχαρνών για τον εορτασμό της Ζωοδόχου Πηγής. Ήταν ένα πανηγύρι το οποίο όπως και πέρυσι βασίστηκε στην παράδοση και την αξιοποίηση του τοπικού πολιτιστικού στοιχείου και ντόπιων καλλιτεχνών.
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν την Πέμπτη 19 Απριλίου, με χορούς από το Δήμο Αχαρνών, το σύλλογο των Κρητών, των Ηπειρωτών και τέλος του λαογραφικού συλλόγου «Ο Κόκκινος Μύλος»
Την βραδιά έκλεισαν τα παιδιά του Ωδείου τα οποία είχαν ετοιμάσει αφιέρωμα στον λαϊκό μας τραγουδιστή Μιχάλη Μενιδιάτη.
Στην εκδήλωση, εκπροσωπώντας τον Μιχάλη Μενιδιάτη παραβρεθήκαν τα παιδιά του, τα οποία προσέφεραν εκ μέρους του ανθοδέσμες στους μαθητές του Ωδείου.
Η επόμενη ημέρα Παρασκευή 20 Απριλίου ξεκίνησε με την περιφορά της εικόνας της Ζωοδόχου Πηγής συνοδεία της φιλαρμονικής του Δήμου και πλήθους κόσμου. Στο τέλος της λιτανείας ο Δήμος προσέφερε κέρασμα σε όλους τους παρευρισκόμενους, προσφορά του τοπικού καταστήματος «ΠΑΥΛΟΥ».
Το βραδύ της ίδιας ημέρας πραγματοποιήθηκε βράβευση από το ΕΠΙΣΚΗΝΙΟΝ, των μαθητών που διαγωνίστηκαν στην έκθεση με θέμα το Αρχαίο Θέατρο.
Είχαμε επίσης στη συνέχεια την ευκαιρία να απολαύσουμε χορούς και τραγούδια από το Λύκειο Ελληνίδων, την Ένωση Γυναικών Ελλάδας, το σύλλογο των Θεσσαλών, το σύλλογο των Πελοποννησίων «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» και τέλος από την Εύξεινη Λέσχη Αχαρνών «Ο Καπεταν Ευκλείδης».
Η βραδιά συνεχίστηκε με τον συμπατριώτη μας λαϊκό τραγουδιστή Δημήτρη Γιώτη και την ορχήστρα του ο οποίος πραγματικά ξεσήκωσε τον κόσμο αλλά και ευχαρίστησε τον Δήμαρχο Αχαρνών που του πρόσφερε την ευκαιρία να τραγουδήσει στον τόπο του.
Την σκυτάλη πήραν οι «ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ» ,ένα νεανικό συγκρότημα από παιδιά της περιοχής μας που κράτησαν με λαϊκούς ρυθμούς αμείωτο το ενδιαφέρον του κόσμου.
Το Σάββατο στον προαύλιο χώρο του Δημαρχείου πραγματοποιήθηκε αγώνας σκάκι υπό την αιγίδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αχαρνών, ενώ το βράδυ στην κεντρική πλατεία οι ΟΝΑΡ( Λευτέρης Πλιάτσικας- Πενυ Ραμαντάνη) πρόσφεραν στην νεολαία και όχι μόνο ονειρικές στιγμές.
Την Κυριακή στην πλατεία Καραβου η Εύα Κανέλλη μαζί με τον Νίκο Παπαδόπουλο έντυσαν με τα τραγούδια τους την βράδια και έδωσαν ζωή σε μια από τις ιστορικότητες και αδικημένες πλατείες της πόλης μας.
Τις εκδηλώσεις παρουσίασαν με ιδιαίτερη χάρη οι κυρίες Φάνη Κορδατζή και Σοφία Κοσμιδου.
Η σημαντικότερη αλλαγή από πλευράς διοργάνωσης ήταν η ανάπτυξη των εμπορικών πάγκων επί της οδού Φιλαδελφείας, η οποία έγινε αποδεκτή θετικά από όσους επισκέπτες διέσχισαν το πανηγύρι. Επιπλέον θετικά επέδρασε η αλλαγή στα καταστήματα τα οποία βιώνουν εποχές κρίσης και το πανηγύρι συνέβαλλε ως οικονομική ανάσα.
Ο Δήμαρχος Αχαρνών ευχαριστεί όλους όσους συμμετείχαν στις εορταστικές εκδηλώσεις και ειδικά του τοπικούς συλλόγους, όσους συνέβαλαν στην επιτυχια της διεξαγωγής του πανηγυριού τόσο στο πολιτιστικό του κομμάτι όσο και στο εμπορικό του.
Η αλλαγή της θέσης του πανηγυριού αγκαλιάστηκε θερμά από τον κόσμο και τα όποια μικροπροβλήματα πρόεκυψαν, καταγράφηκαν ώστε του χρόνου να γίνουν οι απαραίτητες βελτιώσεις.
Το πανηγύρι διοργανώθηκε με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία του χωρίς περιστολή στην ποιότητα αλλά με ιδιαίτερα χαμηλό οικονομικό κόστος, όπως αντίστοιχα και πέρυσι
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν την Πέμπτη 19 Απριλίου, με χορούς από το Δήμο Αχαρνών, το σύλλογο των Κρητών, των Ηπειρωτών και τέλος του λαογραφικού συλλόγου «Ο Κόκκινος Μύλος»
Την βραδιά έκλεισαν τα παιδιά του Ωδείου τα οποία είχαν ετοιμάσει αφιέρωμα στον λαϊκό μας τραγουδιστή Μιχάλη Μενιδιάτη.
Στην εκδήλωση, εκπροσωπώντας τον Μιχάλη Μενιδιάτη παραβρεθήκαν τα παιδιά του, τα οποία προσέφεραν εκ μέρους του ανθοδέσμες στους μαθητές του Ωδείου.
Η επόμενη ημέρα Παρασκευή 20 Απριλίου ξεκίνησε με την περιφορά της εικόνας της Ζωοδόχου Πηγής συνοδεία της φιλαρμονικής του Δήμου και πλήθους κόσμου. Στο τέλος της λιτανείας ο Δήμος προσέφερε κέρασμα σε όλους τους παρευρισκόμενους, προσφορά του τοπικού καταστήματος «ΠΑΥΛΟΥ».
Το βραδύ της ίδιας ημέρας πραγματοποιήθηκε βράβευση από το ΕΠΙΣΚΗΝΙΟΝ, των μαθητών που διαγωνίστηκαν στην έκθεση με θέμα το Αρχαίο Θέατρο.
Είχαμε επίσης στη συνέχεια την ευκαιρία να απολαύσουμε χορούς και τραγούδια από το Λύκειο Ελληνίδων, την Ένωση Γυναικών Ελλάδας, το σύλλογο των Θεσσαλών, το σύλλογο των Πελοποννησίων «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» και τέλος από την Εύξεινη Λέσχη Αχαρνών «Ο Καπεταν Ευκλείδης».
Η βραδιά συνεχίστηκε με τον συμπατριώτη μας λαϊκό τραγουδιστή Δημήτρη Γιώτη και την ορχήστρα του ο οποίος πραγματικά ξεσήκωσε τον κόσμο αλλά και ευχαρίστησε τον Δήμαρχο Αχαρνών που του πρόσφερε την ευκαιρία να τραγουδήσει στον τόπο του.
Την σκυτάλη πήραν οι «ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ» ,ένα νεανικό συγκρότημα από παιδιά της περιοχής μας που κράτησαν με λαϊκούς ρυθμούς αμείωτο το ενδιαφέρον του κόσμου.
Το Σάββατο στον προαύλιο χώρο του Δημαρχείου πραγματοποιήθηκε αγώνας σκάκι υπό την αιγίδα του Ορειβατικού Συλλόγου Αχαρνών, ενώ το βράδυ στην κεντρική πλατεία οι ΟΝΑΡ( Λευτέρης Πλιάτσικας- Πενυ Ραμαντάνη) πρόσφεραν στην νεολαία και όχι μόνο ονειρικές στιγμές.
Την Κυριακή στην πλατεία Καραβου η Εύα Κανέλλη μαζί με τον Νίκο Παπαδόπουλο έντυσαν με τα τραγούδια τους την βράδια και έδωσαν ζωή σε μια από τις ιστορικότητες και αδικημένες πλατείες της πόλης μας.
Τις εκδηλώσεις παρουσίασαν με ιδιαίτερη χάρη οι κυρίες Φάνη Κορδατζή και Σοφία Κοσμιδου.
Η σημαντικότερη αλλαγή από πλευράς διοργάνωσης ήταν η ανάπτυξη των εμπορικών πάγκων επί της οδού Φιλαδελφείας, η οποία έγινε αποδεκτή θετικά από όσους επισκέπτες διέσχισαν το πανηγύρι. Επιπλέον θετικά επέδρασε η αλλαγή στα καταστήματα τα οποία βιώνουν εποχές κρίσης και το πανηγύρι συνέβαλλε ως οικονομική ανάσα.
Ο Δήμαρχος Αχαρνών ευχαριστεί όλους όσους συμμετείχαν στις εορταστικές εκδηλώσεις και ειδικά του τοπικούς συλλόγους, όσους συνέβαλαν στην επιτυχια της διεξαγωγής του πανηγυριού τόσο στο πολιτιστικό του κομμάτι όσο και στο εμπορικό του.
Η αλλαγή της θέσης του πανηγυριού αγκαλιάστηκε θερμά από τον κόσμο και τα όποια μικροπροβλήματα πρόεκυψαν, καταγράφηκαν ώστε του χρόνου να γίνουν οι απαραίτητες βελτιώσεις.
Το πανηγύρι διοργανώθηκε με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία του χωρίς περιστολή στην ποιότητα αλλά με ιδιαίτερα χαμηλό οικονομικό κόστος, όπως αντίστοιχα και πέρυσι
22 Απρ 2012
Βιομηχανία ελληνοποίησης αλλοδαπών!
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΡΑΓΚΟΥ
Με διαδικασίες φαστ φουντ κυριολεκτικά στο... μιλητό χορηγείται τα δυο τελευταία χρόνια η ελληνική ιθαγένεια (προσέξτε, όχι η υπηκοότητα) σε χιλιάδες αλλοδαπούς.Πρόκειται κυριολεκτικά για μια βιομηχανία ελληνοποιήσεων αφού οι τριτοκοσμικοί πρώην λαθρομετανάστες, δεν εξετάζονται όπως ορίζει ο νόμος, στις γνώσεις που έχουν για την ιστορία και τον πολιτισμό της χώρας μας και τη δομή της κοινωνίας.Απλά δίνουν μια προφορική συνέντευξη για να επιβεβαιωθεί ότι ξέρουν να χειρίζονται επαρκώς την ελληνική γλώσσα κι αυτομάτως αν περάσουν «βαφτίζονται»... πατριωτάκια μας.
Σύμφωνα με πληροφορίες από μέλη των επιτροπών που εξετάζουν τους υποψηφίους... Ελληνες οι περισσότεροι αλλογενείς απαντούν μονολεκτικά στις ερωτήσεις που δέχονται και αφορούν κυρίως το χρόνο παραμονής τους στη χώρα μας και σε ποια εργασία απασχολούνται.
Δεν είναι υπερβολή λοιπόν η διαπίστωση του βουλευτή του ΛΑΟΣ Θανάση Πλεύρη που αποκάλυψε το θέμα ότι: «Στο... πόδι γίνονται οι πολιτογραφήσεις νεοεποικιστών στην Ελλάδα!».
Πράγματι όπως καταγγέλλει ο ίδιος που προηγουμένως έκανε ενδελεχή έρευνα, οι αρμόδιες κρατικές επιτροπές περιορίζονται σε μια κουβέντα με τον αλλοδαπό κι αυτό είναι όλο...
Ούτε αναφορές στην ιστορία του τόπου μας, ούτε καν μια γραπτή εξέταση προκειμένου να διαπιστωθεί αν μπορούν να συνεννοηθούν με κάποιον Ελληνα πολίτη.
Κάτι που παραδέχεται και σε απάντησή του για το συγκεκριμένο θέμα και το υπουργείο Εσωτερικών που παραπέμπει την πιστοποίηση της ελληνομάθειας των αλλογενών στις ελληνικές καλένδες.
Το αρμόδιο υπουργείο στη βιασύνη του να ελληνοποιήσει όσους περισσότερους υπηκόους άλλων χωρών γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του και την οδηγία 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρώπης που ορίζει ως βασικό κριτήριο για την απόκτηση υπηκοότητας τη γλωσσική επάρκεια και τη γνώση στοιχείων της ιστορίας και του πολιτισμού.
Σε δήλωση προς τον «Α.Τ.» ο κ. Πλεύρης χαρακτηρίζει τους «λαθρονόμους» Ραγκούση – Καστανίδη ως κερκόπορτες για τη θρησκευτική και εθνολογική άλωση της χώρας μας και ζητεί να σταματήσει αμέσως η φάμπρικα των ελληνοποιήσεων.
http://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=61082
Σύμφωνα με πληροφορίες από μέλη των επιτροπών που εξετάζουν τους υποψηφίους... Ελληνες οι περισσότεροι αλλογενείς απαντούν μονολεκτικά στις ερωτήσεις που δέχονται και αφορούν κυρίως το χρόνο παραμονής τους στη χώρα μας και σε ποια εργασία απασχολούνται.
Δεν είναι υπερβολή λοιπόν η διαπίστωση του βουλευτή του ΛΑΟΣ Θανάση Πλεύρη που αποκάλυψε το θέμα ότι: «Στο... πόδι γίνονται οι πολιτογραφήσεις νεοεποικιστών στην Ελλάδα!».
Πράγματι όπως καταγγέλλει ο ίδιος που προηγουμένως έκανε ενδελεχή έρευνα, οι αρμόδιες κρατικές επιτροπές περιορίζονται σε μια κουβέντα με τον αλλοδαπό κι αυτό είναι όλο...
Ούτε αναφορές στην ιστορία του τόπου μας, ούτε καν μια γραπτή εξέταση προκειμένου να διαπιστωθεί αν μπορούν να συνεννοηθούν με κάποιον Ελληνα πολίτη.
Κάτι που παραδέχεται και σε απάντησή του για το συγκεκριμένο θέμα και το υπουργείο Εσωτερικών που παραπέμπει την πιστοποίηση της ελληνομάθειας των αλλογενών στις ελληνικές καλένδες.
Το αρμόδιο υπουργείο στη βιασύνη του να ελληνοποιήσει όσους περισσότερους υπηκόους άλλων χωρών γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του και την οδηγία 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρώπης που ορίζει ως βασικό κριτήριο για την απόκτηση υπηκοότητας τη γλωσσική επάρκεια και τη γνώση στοιχείων της ιστορίας και του πολιτισμού.
Σε δήλωση προς τον «Α.Τ.» ο κ. Πλεύρης χαρακτηρίζει τους «λαθρονόμους» Ραγκούση – Καστανίδη ως κερκόπορτες για τη θρησκευτική και εθνολογική άλωση της χώρας μας και ζητεί να σταματήσει αμέσως η φάμπρικα των ελληνοποιήσεων.
http://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=61082
Τουρκικό δουλεμπορικό ξεφτιλίζει ΓΕΕΘΑ και Λιμενικό
Στην ... Λακωνία και πιο συγκεκριμένα στην Ελαφόνησο έφτασε δουλεμπορικό με 151 λαθρομετανάστες διαπλέοντας απολύτως ανενόχλητο, όλο το Αιγαίο, για την επιτήρηση του οποίου ο Α/ΓΕΕΘΑ και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Δ.Αβραμόπουλος είχε δηλώσει προ δύο εβδομάδων στην Επιτροπή Άμυνας της Βουλής ότι "Δεν περνάει ούτε κουνούπι χωρίς να το μάθουμε"!Φαίνεται ότι το δουλεμπορικό με τους λαθρομετανάστες είναι κάτι μιρκότερο από ... κουνούπι και έτσι κατάφερε να ξεφύγει από την επιτήρηση ΓΕΕΘΑ και Λιμενικού και να φτάσει ανενόχλητο στην Ελαφόνησο.
Εντοπίστηκαν από πλωτό σκάφος του Λιμεναρχείου Νεάπολης, να βρίσκονται στο ξύλινο σκάφος προσαραγμένο στη βραχονησίδα Λεπτό Νησί ανοικτά της Ελαφονήσου.
Τώρα φιλοξενούνται στο δημοτικό σχολείο του χωριού Άγιος Γεώργιος Βοιών Λακωνίας. Οι αλλοδαποί στερούνταν φυσικά διαβατηρίων κλπ για να μην μπορεί κανείς να τους στείλει πίσω στην πατρίδα τους.
Εντοπίστηκαν από πλωτό σκάφος του Λιμεναρχείου Νεάπολης, να βρίσκονται στο ξύλινο σκάφος προσαραγμένο στη βραχονησίδα Λεπτό Νησί ανοικτά της Ελαφονήσου.
Τώρα φιλοξενούνται στο δημοτικό σχολείο του χωριού Άγιος Γεώργιος Βοιών Λακωνίας. Οι αλλοδαποί στερούνταν φυσικά διαβατηρίων κλπ για να μην μπορεί κανείς να τους στείλει πίσω στην πατρίδα τους.
19 Απρ 2012
Καταρρίπτεται ο μύθος των υπέρογκων ελληνικών αμυντικών δαπανών
Καταρρίπτεται ο μύθος των υπέρογκων ελληνικών αμυντικών δαπανών που κατέστρεψαν όπως κάποιοι ισχυρίζονται την οικονομία της χώρας. Σύμφωνα με μελέτη του σουηδικού ινστιτούτου ερευνών SIPRI η ελληνικές αμυντικές δαπάνες την περίοδο 2008-2011 μειώθηκαν κατά 26% ενώ αν συμπεριληφθεί και η πρόβλεψη που υπάρχει για το 2012 οι αμυντικές δαπάνες από το 2008 έχουν μειωθεί κατά 39,7% αφού το 2008 ο ελληνικός αμυντικός προϋπολογισμός ήταν 6,295 δισ ευρώ και το 2012 θα φτάσει τα… 3,8 δισ ευρώ μετά τις νέες περικοπές.
Η μείωση αυτή αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες περικοπές στον τομέα της άμυνας στην Ευρώπη και αποδεικνύει τις θυσίες που υπόκειται ο χώρος της άμυνας την στιγμή που η εξοπλιστική φρενίτιδα
της Τουρκίας με τις ευλογίες της κυβέρνησης Ερντογάν συνεχίζεται ακάθεκτη χωρίς φυσικά να ανησυχεί τους γνωστούς «πρόθυμους χρήσιμους» την τουρκικής πολιτικής στην Ελλάδα.
Από την άλλη πλευρά η μελέτη του SIPRI αποδεικνύει ότι ακόμα και οι περίφημες δαπάνες για εξοπλισμούς από το εξωτερικό κινούνται στο πλαίσιο του 0,3-0,5% του ΑΕΠ δηλαδή 1 δις δολάρια (από 1 δις ευρώ μέχρι και 760 εκατ. ευρώ ανάλογα με την συναλλαγματική ισοτιμία) το χρόνο κατά μέσο όρο, με την
ελληνική οικονομία να έχει αυξήσει το ΑΕΠ από τα 150 δις ευρώ το 2011 στα 220 δισ ευρώ παρα την από τετραετίας σταδιακή μείωση του ρυθμού ανάπτυξης του ΑΕΠ.
Την ίδια στιγμή καμία συζήτηση δεν γίνεται για τις υπέρογκες δαπάνες στον τομέα της υγείας τις οποίες έχει παραδεχτεί και ο αρμόδιος υπουργός, ενώ όλοι σχεδόν έχουν ξεχάσει ότι το αρχικό κόστος της Ολυμπιάδας είχε υπολογιστεί στα 11,2 δις ευρώ και τελικά εκτιμάται ότι έφτασε τα 20 δις ευρώ δηλαδή το διπλάσιο ποσό και το πιο σημαντικό ότι οι περισσότερες εγκαταστάσεις που είχαν κατασκευαστεί τότε σήμερα απλά αραχνιάζουν με σημαντικό ετήσιο κόστος συντήρησης για το Έλληνα φορολογούμενο.
Δυστυχώς στην Ελλάδα αυτό που μετρά είναι οι εντυπώσεις και όχι η ουσία.
Η μείωση αυτή αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες περικοπές στον τομέα της άμυνας στην Ευρώπη και αποδεικνύει τις θυσίες που υπόκειται ο χώρος της άμυνας την στιγμή που η εξοπλιστική φρενίτιδα
της Τουρκίας με τις ευλογίες της κυβέρνησης Ερντογάν συνεχίζεται ακάθεκτη χωρίς φυσικά να ανησυχεί τους γνωστούς «πρόθυμους χρήσιμους» την τουρκικής πολιτικής στην Ελλάδα.
Από την άλλη πλευρά η μελέτη του SIPRI αποδεικνύει ότι ακόμα και οι περίφημες δαπάνες για εξοπλισμούς από το εξωτερικό κινούνται στο πλαίσιο του 0,3-0,5% του ΑΕΠ δηλαδή 1 δις δολάρια (από 1 δις ευρώ μέχρι και 760 εκατ. ευρώ ανάλογα με την συναλλαγματική ισοτιμία) το χρόνο κατά μέσο όρο, με την
ελληνική οικονομία να έχει αυξήσει το ΑΕΠ από τα 150 δις ευρώ το 2011 στα 220 δισ ευρώ παρα την από τετραετίας σταδιακή μείωση του ρυθμού ανάπτυξης του ΑΕΠ.
Την ίδια στιγμή καμία συζήτηση δεν γίνεται για τις υπέρογκες δαπάνες στον τομέα της υγείας τις οποίες έχει παραδεχτεί και ο αρμόδιος υπουργός, ενώ όλοι σχεδόν έχουν ξεχάσει ότι το αρχικό κόστος της Ολυμπιάδας είχε υπολογιστεί στα 11,2 δις ευρώ και τελικά εκτιμάται ότι έφτασε τα 20 δις ευρώ δηλαδή το διπλάσιο ποσό και το πιο σημαντικό ότι οι περισσότερες εγκαταστάσεις που είχαν κατασκευαστεί τότε σήμερα απλά αραχνιάζουν με σημαντικό ετήσιο κόστος συντήρησης για το Έλληνα φορολογούμενο.
Δυστυχώς στην Ελλάδα αυτό που μετρά είναι οι εντυπώσεις και όχι η ουσία.
18 Απρ 2012
Θα πληρώσουν και οι “χιτλερίσκοι” του συνδικαλισμού
του Γιώργου Κράλογλου
Είναι πολύ δύσκολο πλέον να αποφύγουμε κοινωνικές εκρήξεις, από το τέλος του 2012 και μετά, όταν οι 1.200.000 άνεργοι του ιδιωτικού τομέα που δεν πρόκειται να βρουν δουλειά ούτε μετά το 2020, συναντούν στους δρόμους ομάδες από τους 1.150.000 κρατικούς υπαλλήλους με αιτήματα για επιδόματα αρνιού, καφενείου... και μη κοπάνας... από την υπηρεσία.
Γιατί μέσα στους ανέργους συμπεριλαμβάνονται και εκείνοι των συρρικνωμένων και ανύπαρκτων παραγωγικά πρώην και νυν κρατικών επιχειρήσεων όπως των λιπασμάτων, μεταλλευτικών επιχειρήσεων, ναυπηγείων, χαρτοβιομηχανιών, αμυντικού εξοπλισμού και άλλων μικρότερων που πουλήθηκαν με τρόπο που βεβαίωνε το κλείσιμό τους.
Τα αβγά και τα γιαούρτια, εκτός από τους πολιτικούς (όπου τα περιστατικά θα πολλαπλασιαστούν μετά τις εκλογές), θα κατευθύνονται και στους χιτλερίσκους του κρατικού συνδικαλισμού και στις παρέες τους που για προσωπικά τους συμφέροντα και προσωπικές τους κομματικές και πολιτικές φιλοδοξίες οδήγησαν (μαζί με τις κομματικές Διοικήσεις και τους πολιτικούς) βιώσιμες κρατικές Επιχειρήσεις σε χρεοκοπία και Οργανισμούς σε απαξίωση.
Ας πάρουμε δύο από τα παραδείγματα των ημερών.
Η κρατική ακόμη ΛΑΡΚΟ έχασε παραγωγή δύο ημερών επειδή η συντεχνία των συνδικαλιστών της Επιχείρησης (που για χρόνια αποτελούσε και αποτελεί, λόγω συνεχών χρεών, ένα από τα μεγάλα βαρίδια της επίσης κρατικής ΔΕΗ) κατέβασε τους εργαζόμενους σε στάσεις εργασίας γιατί το επίδομα αρνιού από 150 ευρώ κόπηκε στα 100 ευρώ (διαβάστε περισσότερα στο ενδιαφέρον ρεπορτάζ του κ. Χ. Φλουδόπουλου στο Capital.gr).
Την ίδια στιγμή και ενώ η ΔΕΗ οδηγείται σχεδόν σε στάση πληρωμών, η συντεχνία της ΓΕΝΟΠ, που έχει στα χέρια της τις τύχες δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων στην Επιχείρηση, έκανε προσωπικό της “αγώνα” την ακύρωση κάθε προσπάθειας για πώληση μονάδων του κρατικού μονοπωλίου ηλεκτρικού ρεύματος. Βεβαίως η ανταγωνιστικότητα της ΔΕΗ για τα επόμενα χρόνια ουδόλως απασχολεί τους “αντάρτες” της ΓΕΝΟΠ!!!
Πριν από λίγα χρόνια άλλες παρέες χιτλερίσκων συνδικαλιστών απαξίωσαν τις τότε έμμεσα ελεγχόμενες από το κράτος (μέσω της Εθνικής Τράπεζας) μονάδες λιπασμάτων Θεσσαλονίκης και Καβάλας όταν η μονάδα της Καβάλας ανέλαβε (μετά από ισχυρές πιέσεις των συντεχνιών των εργαζομένων στα λιπάσματα) να εκτελέσει δύο πολιτικές αποφάσεις. Πρώτον να αγοράσει την μη βιώσιμη μονάδα λιπασμάτων της Θεσσαλονίκης. Και δεύτερον να καταβάλει υπέρογκες αποζημιώσεις σε όσους έφευγαν από την μονάδα της Θεσσαλονίκης λόγω συρρίκνωσης. Οι αποζημιώσεις αυτές βεβαίως έδωσαν τόσα λεφτά στους απολυθέντες που ουδέποτε έχουν δοθεί από ιδιωτική επιχείρηση σε ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά η ΒΦΛ υποχρεώθηκε να ζημιωθεί με περισσότερα από 20.000.000 ευρώ και να μην έχει να πληρώσει το φυσικό αέριο που αγόραζε από την επίσης κρατική ΔΕΠΑ. Το κατρακύλισμα της μονάδας της Καβάλας με τους πάνω από 1.000 εργαζόμενους και η ζημιά της ΔΕΠΑ με τους επίσης μεγάλου αριθμού εργαζόμενους καθόλου δεν απασχόλησε τους συνδικαλιστές της μονάδας λιπασμάτων της Θεσσαλονίκης που έβαλαν το μαχαίρι στον λαιμό στους πολιτικούς για τις αποζημιώσεις.
Και τελικά κανείς από τους πρώην κρατικούς υπάλληλους της μονάδας λιπασμάτων της Θεσσαλονίκης σκοτίστηκε αν η ΔΕΠΑ υποχρεώθηκε επίσης με πολιτική εντολή να μπει μέτοχος στην ΒΦΛ με κεφάλαιο 20.000.000 ευρώ για να καλυφθεί το χρέος.
Είναι δε ψιλά γράμματα για τους χιτλερίσκους των συντεχνιών να πούμε ότι από τότε η ΒΦΛ άρχισε την κατηφόρα για να καταλήξει στην “αγκαλιά” του “διακεκριμένου επενδυτή” Λαυρέντη Λαυρεντιάδη έχοντας και την ΔΕΠΑ συνέταιρό του!!!
Όταν όμως η ΔΕΠΑ οδηγηθεί στους ιδιώτες αγοραστές που θα προβάλλουν μεταξύ άλλων ως μειονεκτήματα τις κληρονομιές (ΒΦΛ και άλλων μπαταχτσήδων), τότε οι ίδιοι οι συνδικαλιστές θα μιλάνε για ξεπούλημα...
Και από την ΔΕΠΑ στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας για να θυμηθούμε ότι οι εκεί χιτλερίσκοι ξεκίνησαν το ξήλωμα των ναυπηγείων με τις “κατακτήσεις” των ειδικοτήτων και των ειδικών επιδομάτων που μαζί με τις ρουσφετολογικές κομματικές προσλήψεις, αφού κατέστρεψαν την ΕΤΒΑ, έφεραν τα ναυπηγεία σε σημείο που η εξαγορά τους να είναι περίπου... χατίρι των αγοραστών προς το κράτος.
Η ίδια κατάντια και στο κρατικό κύκλωμα αμυντικής βιομηχανίας με πρώτη την ΠΥΡΚΑΛ όπου ήταν το φυτώριο των απίθανων “κατακτήσεων” με τα παγκόσμιας πρωτοτυπίας επιδόματα για την συνεχή παρουσία στην εργασία!!!
Σε όλο τον πλανήτη να ψάξετε δεν θα βρείτε εργαζόμενο να παίρνει επίδομα επειδή δεν την κοπανάει από την δουλειά του... ή επίδομα καφενείου όπως στα ΕΛΠΕ ή επιδόματα ΦΑΞ όπως στην ΔΕΗ, και επιδόματα αρνιού στην ΛΑΡΚΟ.
Είναι “κατακτήσεις” αυτών που απαξίωσαν και διέλυσαν τον κρατικό επιχειρηματικό τομέα.
Παρ΄ όλα αυτά θα τους δείτε να “τραβάνε τα μαλλιά” τους όταν οι σχεδόν χρεοκοπημένες κρατικές επιχειρήσεις του ΟΣΕ, των ΕΛΤΑ, των λιμανιών, της ΕΥΔΑΠ θα αλλάζουν χέρια γιατί οι 2.000.000 άνεργοι του 2015 δεν θα έχουν πλέον λεφτά να πληρώνουν, ως φορολογούμενοι, ή ως συνδρομητές τα υψηλά τιμολόγια που περιλαμβάνουν και τα “κεκτημένα” των συντεχνιών των κρατικών
george.kraloglou@capital.gr
Τα αβγά και τα γιαούρτια, εκτός από τους πολιτικούς (όπου τα περιστατικά θα πολλαπλασιαστούν μετά τις εκλογές), θα κατευθύνονται και στους χιτλερίσκους του κρατικού συνδικαλισμού και στις παρέες τους που για προσωπικά τους συμφέροντα και προσωπικές τους κομματικές και πολιτικές φιλοδοξίες οδήγησαν (μαζί με τις κομματικές Διοικήσεις και τους πολιτικούς) βιώσιμες κρατικές Επιχειρήσεις σε χρεοκοπία και Οργανισμούς σε απαξίωση.
Ας πάρουμε δύο από τα παραδείγματα των ημερών.
Η κρατική ακόμη ΛΑΡΚΟ έχασε παραγωγή δύο ημερών επειδή η συντεχνία των συνδικαλιστών της Επιχείρησης (που για χρόνια αποτελούσε και αποτελεί, λόγω συνεχών χρεών, ένα από τα μεγάλα βαρίδια της επίσης κρατικής ΔΕΗ) κατέβασε τους εργαζόμενους σε στάσεις εργασίας γιατί το επίδομα αρνιού από 150 ευρώ κόπηκε στα 100 ευρώ (διαβάστε περισσότερα στο ενδιαφέρον ρεπορτάζ του κ. Χ. Φλουδόπουλου στο Capital.gr).
Την ίδια στιγμή και ενώ η ΔΕΗ οδηγείται σχεδόν σε στάση πληρωμών, η συντεχνία της ΓΕΝΟΠ, που έχει στα χέρια της τις τύχες δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων στην Επιχείρηση, έκανε προσωπικό της “αγώνα” την ακύρωση κάθε προσπάθειας για πώληση μονάδων του κρατικού μονοπωλίου ηλεκτρικού ρεύματος. Βεβαίως η ανταγωνιστικότητα της ΔΕΗ για τα επόμενα χρόνια ουδόλως απασχολεί τους “αντάρτες” της ΓΕΝΟΠ!!!
Πριν από λίγα χρόνια άλλες παρέες χιτλερίσκων συνδικαλιστών απαξίωσαν τις τότε έμμεσα ελεγχόμενες από το κράτος (μέσω της Εθνικής Τράπεζας) μονάδες λιπασμάτων Θεσσαλονίκης και Καβάλας όταν η μονάδα της Καβάλας ανέλαβε (μετά από ισχυρές πιέσεις των συντεχνιών των εργαζομένων στα λιπάσματα) να εκτελέσει δύο πολιτικές αποφάσεις. Πρώτον να αγοράσει την μη βιώσιμη μονάδα λιπασμάτων της Θεσσαλονίκης. Και δεύτερον να καταβάλει υπέρογκες αποζημιώσεις σε όσους έφευγαν από την μονάδα της Θεσσαλονίκης λόγω συρρίκνωσης. Οι αποζημιώσεις αυτές βεβαίως έδωσαν τόσα λεφτά στους απολυθέντες που ουδέποτε έχουν δοθεί από ιδιωτική επιχείρηση σε ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά η ΒΦΛ υποχρεώθηκε να ζημιωθεί με περισσότερα από 20.000.000 ευρώ και να μην έχει να πληρώσει το φυσικό αέριο που αγόραζε από την επίσης κρατική ΔΕΠΑ. Το κατρακύλισμα της μονάδας της Καβάλας με τους πάνω από 1.000 εργαζόμενους και η ζημιά της ΔΕΠΑ με τους επίσης μεγάλου αριθμού εργαζόμενους καθόλου δεν απασχόλησε τους συνδικαλιστές της μονάδας λιπασμάτων της Θεσσαλονίκης που έβαλαν το μαχαίρι στον λαιμό στους πολιτικούς για τις αποζημιώσεις.
Και τελικά κανείς από τους πρώην κρατικούς υπάλληλους της μονάδας λιπασμάτων της Θεσσαλονίκης σκοτίστηκε αν η ΔΕΠΑ υποχρεώθηκε επίσης με πολιτική εντολή να μπει μέτοχος στην ΒΦΛ με κεφάλαιο 20.000.000 ευρώ για να καλυφθεί το χρέος.
Είναι δε ψιλά γράμματα για τους χιτλερίσκους των συντεχνιών να πούμε ότι από τότε η ΒΦΛ άρχισε την κατηφόρα για να καταλήξει στην “αγκαλιά” του “διακεκριμένου επενδυτή” Λαυρέντη Λαυρεντιάδη έχοντας και την ΔΕΠΑ συνέταιρό του!!!
Όταν όμως η ΔΕΠΑ οδηγηθεί στους ιδιώτες αγοραστές που θα προβάλλουν μεταξύ άλλων ως μειονεκτήματα τις κληρονομιές (ΒΦΛ και άλλων μπαταχτσήδων), τότε οι ίδιοι οι συνδικαλιστές θα μιλάνε για ξεπούλημα...
Και από την ΔΕΠΑ στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας για να θυμηθούμε ότι οι εκεί χιτλερίσκοι ξεκίνησαν το ξήλωμα των ναυπηγείων με τις “κατακτήσεις” των ειδικοτήτων και των ειδικών επιδομάτων που μαζί με τις ρουσφετολογικές κομματικές προσλήψεις, αφού κατέστρεψαν την ΕΤΒΑ, έφεραν τα ναυπηγεία σε σημείο που η εξαγορά τους να είναι περίπου... χατίρι των αγοραστών προς το κράτος.
Η ίδια κατάντια και στο κρατικό κύκλωμα αμυντικής βιομηχανίας με πρώτη την ΠΥΡΚΑΛ όπου ήταν το φυτώριο των απίθανων “κατακτήσεων” με τα παγκόσμιας πρωτοτυπίας επιδόματα για την συνεχή παρουσία στην εργασία!!!
Σε όλο τον πλανήτη να ψάξετε δεν θα βρείτε εργαζόμενο να παίρνει επίδομα επειδή δεν την κοπανάει από την δουλειά του... ή επίδομα καφενείου όπως στα ΕΛΠΕ ή επιδόματα ΦΑΞ όπως στην ΔΕΗ, και επιδόματα αρνιού στην ΛΑΡΚΟ.
Είναι “κατακτήσεις” αυτών που απαξίωσαν και διέλυσαν τον κρατικό επιχειρηματικό τομέα.
Παρ΄ όλα αυτά θα τους δείτε να “τραβάνε τα μαλλιά” τους όταν οι σχεδόν χρεοκοπημένες κρατικές επιχειρήσεις του ΟΣΕ, των ΕΛΤΑ, των λιμανιών, της ΕΥΔΑΠ θα αλλάζουν χέρια γιατί οι 2.000.000 άνεργοι του 2015 δεν θα έχουν πλέον λεφτά να πληρώνουν, ως φορολογούμενοι, ή ως συνδρομητές τα υψηλά τιμολόγια που περιλαμβάνουν και τα “κεκτημένα” των συντεχνιών των κρατικών
george.kraloglou@capital.gr
17 Απρ 2012
Δηλητηρίασαν 150 μαθήτριες στο Αφγανιστάν γιατί δεν ήθελαν να μορφωθούν
Ένα απίστευτο γεγονός που μας επιστρέφει εκατοντάδες χρόνια πίσω, συνέβη σήμερα στο Β. Αφγανιστάν όταν 150 μαθήτριες σχολείου δηλητηριάστηκαν αφού ήπιαν μολυσμένο νερό από συντηρητικούς μουσουλμανικούς κύκλους που δεν θέλουν οι γυναίκες να μορφωθούν. Μετά την ανατροπή των Ταλιμπάν οι γυναίκες έχουν επιστρέψει στα σχολεία. Όπως δήλωσε ο αρμόδιος για θέματα εκπαίδευσης, "Είμαστε 100% σίγουροι ότι το νερό που ήπιαν μέσα στις τάξεις ήταν
δηλητηριασμένο. Είναι δουλειά είτε αυτών που διαφωνούν με την εκπαίδευση των κοριτσιών είτε έργο ανεύθυνων ατόμων".
Στο παρελθόν σκληροπυρηνικοί ισλαμιστές είχαν ρίξει οξύ στα πρόσωπα γυναικών και κοριτσιών ενώ αυτά
πήγαιναν προς το σχολείο τους. Η εκπαίδευση των γυναικών είχε τεθεί εκτός νόμου από την κυβέρνηση των Ταλιμπάν την περίοδο 1996-2001, καθώς τη θεωρούσαν αντίθετη με τις αρχές του Ισλάμ.
Το ζήτημα που προκύπτει από περιστατικά σαν και αυτά είναι τι θα πράξει η ελληνική πολιτεία και οι περίφημες ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε περίπτωση που ακραίοι ισλαμιστές που κατά χιλιάδες έχουν εισέλθει στην χώρα μας παράνομα προβούν σε ανάλογη πράξεις κατά μουσουλμάνων κοριτσιών που επιθυμούν να σπουδάσουν στην Ελλάδα.
δηλητηριασμένο. Είναι δουλειά είτε αυτών που διαφωνούν με την εκπαίδευση των κοριτσιών είτε έργο ανεύθυνων ατόμων".
Στο παρελθόν σκληροπυρηνικοί ισλαμιστές είχαν ρίξει οξύ στα πρόσωπα γυναικών και κοριτσιών ενώ αυτά
πήγαιναν προς το σχολείο τους. Η εκπαίδευση των γυναικών είχε τεθεί εκτός νόμου από την κυβέρνηση των Ταλιμπάν την περίοδο 1996-2001, καθώς τη θεωρούσαν αντίθετη με τις αρχές του Ισλάμ.
Το ζήτημα που προκύπτει από περιστατικά σαν και αυτά είναι τι θα πράξει η ελληνική πολιτεία και οι περίφημες ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε περίπτωση που ακραίοι ισλαμιστές που κατά χιλιάδες έχουν εισέλθει στην χώρα μας παράνομα προβούν σε ανάλογη πράξεις κατά μουσουλμάνων κοριτσιών που επιθυμούν να σπουδάσουν στην Ελλάδα.
16 Απρ 2012
Κάψιμο Χόρτων
Πρό καιροῦ ὑπέπεσε στήν ἀντίληψή μας ὅτι δημοτικοί ὑπάλληλοι ἔκαιγαν χόρτα βορείως τοῦ ᾿Ολυμπιακοῦ Χωριοῦ καί σέ ἐλάχιστη ἀπόσταση καί εἶχε δημιουργηθεῖ μία ἄσχημη εἰκόνα καί ρύπυνση ἀπό τήν μεγάλη αὐτή πυρκαϊά. ῾Ο ἀντιδήμαρχος κύριος Κόνταρης μᾶς ἐξήγησε, ὅτι αὐτός ὁ τεράστιος ὄγκος ἀπό κλαδιά καί χόρτα, εἶχε ξεκινήσει νά μαζεύεται ἀπό τό καλοκαίρι(κακῶς συμπληρώνουμε ἐμεῖς), μέ ἀποτέλεσμα νά φθάσει σέ τέτοιο μέγεθος πού ἦταν πάρα πολύ δύσκολο νά μαζευτεῖ μέ τίς ἀρπάγες καί ἐπιλέχθηκε ἡ εὔκολη λύση τοῦ καψίματος ὡς ἀναγκαστική. Διαβεβαίωσε δέ, ὅτι αὐτό δέν πρόκειται νά ξανασυμβεῖ.
Παράλληλα λάβαμε καί τήν παρακάτω ἐπιστολή τοῦ συμπολίτη μας:
Θέλω να καταγείλλω τον δήμο Αχαρνών για την καύση κλαδιών και πλαστικών σκουπιδιών στον χώρο βόρεια του ολυμπιακού χωριού.
Από την καύση δημιουργείται καπνός επιβλαβής για την υγεία μας και δεν μπορούμε να ανασάνουμε όταν υπάρχει άπνοια ή όταν φυσάει προς τα σπίτια του ολυμπιακού χωριού. Έκανα ακαταγγελία στον δήμο αλλά δεν μου έδωσαν σημασία. Αυτό που έχει δημιουργηθεί μου θυμίζει τις παράνομες χωματερές. Με ποιο δικαίωμα καίνε τα σκουπίδια δίπλα στο σχολείο, το αθλητικό κέντρο και την κλινική; Δεν μπορούμε να ανοίξουμε τα παράθυρά μας και το βράδυ ξυπνάμε από τον καπνό που μπαίνει μέσα στα σπίτια μας. Ενώ γίνεται προσπάθεια τόσα χρόνια να σταματήσει η λειτουργία των παράνομων χωματερών στη χώρα μας, με τα πρόστιμα που πληρώνουμε να είναι περίπου 27.000€ ανά ημέρα ανά χωματερή, ο δήμος Αχαρνών ξεκίνησε πρόσφατα διαδικασία καύσης των κλαδιών και σκουπιδιών. Εύγε στους υπεύθυνους που έλαβαν αυτή την απόφαση.
Νικόλαος Μέξης
Παράλληλα λάβαμε καί τήν παρακάτω ἐπιστολή τοῦ συμπολίτη μας:
Θέλω να καταγείλλω τον δήμο Αχαρνών για την καύση κλαδιών και πλαστικών σκουπιδιών στον χώρο βόρεια του ολυμπιακού χωριού.
Από την καύση δημιουργείται καπνός επιβλαβής για την υγεία μας και δεν μπορούμε να ανασάνουμε όταν υπάρχει άπνοια ή όταν φυσάει προς τα σπίτια του ολυμπιακού χωριού. Έκανα ακαταγγελία στον δήμο αλλά δεν μου έδωσαν σημασία. Αυτό που έχει δημιουργηθεί μου θυμίζει τις παράνομες χωματερές. Με ποιο δικαίωμα καίνε τα σκουπίδια δίπλα στο σχολείο, το αθλητικό κέντρο και την κλινική; Δεν μπορούμε να ανοίξουμε τα παράθυρά μας και το βράδυ ξυπνάμε από τον καπνό που μπαίνει μέσα στα σπίτια μας. Ενώ γίνεται προσπάθεια τόσα χρόνια να σταματήσει η λειτουργία των παράνομων χωματερών στη χώρα μας, με τα πρόστιμα που πληρώνουμε να είναι περίπου 27.000€ ανά ημέρα ανά χωματερή, ο δήμος Αχαρνών ξεκίνησε πρόσφατα διαδικασία καύσης των κλαδιών και σκουπιδιών. Εύγε στους υπεύθυνους που έλαβαν αυτή την απόφαση.
Νικόλαος Μέξης
Αποστολή: καταστρέψτε την οικογένεια
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός, Δάσκαλος, Κιλκίς
«Οι πρόγονοί μας φύτευαν ελιές, αν και ήξεραν ότι δεν θα τις δουν να καρπίζουν»
Κορνήλιος Καστοριάδης
Κάποτε πλησίασε τον τροπαιούχο νομπελίστα μας ποιητή Γιώργο Σεφέρη, ένας ξένος διαπρεπής συνομιλητής, «πειράζων αυτόν και λέγων»: «Μα πιστεύετε σοβαρά ότι είστε πραγματικά απόγονοι του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή;». Απαντά ο Σεφέρης: «Όχι, είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που μας μίλησε Ελληνικά, που προσευχήθηκε ελληνικά, που μας νανούρισε με παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον Λεωνίδα και τον Παπαφλέσσα, και ένιωσε την ψυχή της να βουρκώνει την Μεγάλη Παρασκευή, μπροστά στο ξόδι του νεκρού Θεανθρώπου».
(Το απόσπασμα περιέχεται στο βιβλίο της Μερόπης Σπυροπούλου, «Οικογένεια ώρα μηδέν», εκδ. «Αρχονταρίκι», σελ. 131). Δεν ξέρουμε αν κατάλαβε ο… «πειραστής» ξένος την απάντηση του ποιητή, ο οποίος εξυμνεί την μάνα τη Ρωμηά και την οικογένεια, πριν αυτή ανοίξει τα πορτοπαράθυρά της και εισβάλλουν στο ευλογημένο καταφύγιο του Γένους, ο μαγαρισμένος αγέρας του δήθεν εξευρωπαϊσμού μας. Και η κρίση «τηγανίζει» και ταλανίζει κυρίως την οικογένεια.
Δεν σκοπεύω να γράψω για την σπουδαιότητα και ιερότητα του οικογενειακού θεσμού. Αυτό ακόμα και οι ανίατα προοδευτικοί το κατανοούν. Το βλέπω στο σχολείο. Για τα δικά τους βλαστάρια γίνονται κέρβεροι. Απαιτούν και πειθαρχία και καλή παιδεία, επιλέγουν τα καλύτερα και ακριβότερα κολέγια. Τις προοδευτικές σαχλαμάρες και ψευτοδημοκρατικότητες τις αφήνουν για τα παιδιά του, δηκτικώς λεγόμενου, κοσμάκη. Και οι αφελείς ζητωκραυγαστές τούς πιστεύουν και τους ψηφίζουν.
Στο βιβλίο «οικογένεια σε κρίση» (συλλογικός τόμος) διαβάζω σ’ ένα κείμενο της Ντίνας Πετροπούλου. «Από την δεκαετία του 1970, το διαζύγιο είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο με αυξητική τάση σε όλο τον δυτικό κόσμο. Στις ΗΠΑ για την τριετία 1977-79 ένας στους δύο γάμους κατέληγε σε διαζύγιο, ποσοστό που ανακοινώθηκε και στη χώρα μας 30 χρόνια μετά».(«Αν θέλεις να δεις την Ελλάδα του μέλλοντος επισκέψου την σημερινή Αμερική», λέει ένα επιτυχημένο ρητό). Στο ίδιο κείμενο περιέχεται και το όνειρο ενός πεντάχρονου παιδιού. Το ρώτησαν τι θα γίνει, όταν μεγαλώσει.
Απάντηση: «Ξέρεις εγώ όταν μεγαλώσω θα γίνω επιστήμονας… μεγάλος επιστήμονας… και θα φτιάξω μια κόλλα, την πιο δυνατή κόλλα του κόσμου… για να κολλήσω την μαμά και τον μπαμπά». Το μικρό παιδί ψάχνει την «κόλλα». Σε τούτο τον τόπο ξέρουμε, ήξεραν οι παλιότεροι – αυτό λέγεται Παράδοση – πως η μόνη «κόλλα», ατσάλινη και συμπαγής, που ένωνε δία βίου το ζευγάρι είναι ο Χριστός.
«Ένθα ανήρ και γυνή και παιδία και τοις της αρετής συνδεδεμένοι δεσμοίς, εκεί μέσος ο Χριστός», γράφει ο άγιος Χρυσόστομος. («Εις Γεν.», λόγος Ζ’, 5, ΕΠΕ 8,140). Όταν φεύγει ο Χριστός, από το «μέσον» και στην θέση του μπαίνει η καριέρα, η καλοπέραση, η ηδονοθηρία και η αδιαφορία τότε ο όμορφος και «χρηστός ζυγός» του γάμου καταλήγει σε διαζύγιο. (Και ας με συγχωρέσουν κάποιο ι -δεν μέμφομαι και δεν κρίνω κανέναν, για τα παιδιά γράφω- σπάνια βλέπουμε στα σχολεία, παιδιά διαλυμένων οικογενειών, στις οποίες υπάρχει αναφορά στο Χριστό και την εκκλησία μας.
Σπάνια βλέπουμε διαζύγια σε πολύτεκνες οικογένειες, γιατί τα παιδιά μεγαλώνουν με το «εμείς» και όχι με το καταστροφικό «εγώ» του μοσχοαναθρεμμένου μοναχογιού ή της μοναχοκόρης. Σκέφτομαι, αν θέλουν τα νέα ζευγάρια να τιμωρήσουν το ελεεινό κρατίδιο του μνημονίου, ας κάνουν πολλά παιδιά. Οι στατιστικές λένε ότι τα περισσότερα παιδιά γεννήθηκαν την περίοδο της Κατοχής, εν μέσω φρικτής και ανείπωτης σκλαβιάς. Με 5-6 παιδιά και φόρους δεν πληρώνεις και εργασία βρίσκεις και ο Θεός βοηθάει. Κατανοώ τις αντιδράσεις. Πώς θα τα μεγαλώσουμε, τι θα απογίνουν, είμαστε άνεργοι, μέλλον ζοφερό. Σε λίγα όμως χρόνια θα διδάσκουμε και θα παίρνουν τα προνοιακά επιδόματα οι οικογένειες και τα παιδιά από το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν. Ή μήπως περιμένουμε να λύσει την βραδυφλεγή βόμβα της λαθρομετανάστευσης ο κ. Χρυσοχοϊδης; Όπως το έλυσε στην προηγούμενη θητεία-κοροϊδία του).
Κι αν σήμερα «μες στην ερημιά του κόσμου» έχουμε περισσότερο ανάγκη την οικογένεια, έρχονται τα τρισάθλια κουρελουργήματα «περιοδικά ποικίλης ύλης» -βιβλία γλώσσας- και ευτελίζουν πλήρως τον ιερό θεσμό. Την εποχή του άκρατου ατομισμού και… κανιβαλισμού το «Νέο Σχολείο» τους, επιδιώκει να προσβάλλει και να μειώσει την σημασία που είχε -και έχει ακόμα- ως κοινωνική αξία και πρότυπο στην πατρίδα μας η οικογένεια (με τους δύο γονείς να ζουν μαζί και να φροντίζουν τα παιδιά τους). Πουθενά στα βιβλία αυτά δεν θα βρεις αυτό το εξαιρετικό που γράφει στο βιβλίο του «χάνω το παιδί μου», ο αειθαλής δάσκαλός μας Κωνσταντίνος Γανωτής, ότι «η οικογένεια είναι μια αγκαλιά προσώπων που αγαπιούνται και αγαπιούνται γι’αυτό που είναι και είναι εικόνες Θεού, γεννημένοι για την αιώνια ζωή στη βασιλεία του Θεού». (σελ. 76). Σ’ όλο το Δημοτικό ελάχιστες αναφορές γίνονται στην οικογένεια και στον ανθρωποποιό ρόλο της. Στην Στ’ τάξη, (γλώσσα, β’ τεύχος) υπάρχει ενότητα με τίτλο «συγγενικές σχέσεις». Στο κείμενο «ώρες με την μητέρα μου», διαβάζουμε: Η μαμά μου… με τον μπαμπά μου παντρεύτηκαν από έρωτα στο άψε-σβήσε και οι ευχές που τους έδωσε ο παπάς όταν τους πάντρεψε πραγματοποιήθηκαν. Απόκτησαν καρπόν κοιλίας, δηλαδή εμένα και τον αδελφό μου». Ρηχή ειρωνεία, απαράδεκτη για σχολικό βιβλίο (σελ. 84). Στο κείμενο «πρέπει να φανώ γενναίος», το μοναχοπαίδι μιας οικογενείας, καλείται να επιδείξει την εξής γενναιότητα: να πάει διακοπές μόνο του, για να περάσουν οι γονείς του, προφανώς, καλύτερες διακοπές, χωρίς τις δεσμεύσεις από την παρουσία του μικρού τους παιδιού (σελ. 89).
Στο επόμενο κείμενο με τίτλο «μία οικογένεια ανάμεσα στις άλλες», αφού περιγράφει ένα παιδί, τρίτης δημοτικού, τα «είδη» των οικογενειών (πυρηνική, μονογονεϊκή, «ξαναπαντρεμένων») στο τέλος το παιδί αποφαίνεται: «Όταν μεγαλώσω και κάνω δική μου οικογένεια, δεν ξέρω ακόμα πώς θα μοιάζει…». (Το κείμενο είναι από το περιοδικό «ερευνητές», της εφ. «Καθημερινή»). Ολόκληρη ενότητα, χωρίς ένα κείμενο προβολής μιας φυσιολογικής οικογένειας. Πλήρης καταρράκωση του θεσμού και σαφές «δίδαγμα» στα παιδιά: δεν υπάρχει οικογένεια, «να είσαι ο εαυτός σου», μην ελπίζεις σε παρωχημένα πράγματα. Στο Γυμνάσιο τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. (Εξαιρετική η κριτική που κάνει η συνάδελφος φιλόλογος-θεολόγος Ευδοξία Αυγουστίνου). Εδώ κυριαρχούν κείμενα καταθλιπτικά, ακατάλληλα για παιδιά, διασύρονται οι γονείς, απαξιώνεται πλήρως η παραδοσιακή, «ομαλή» οικογένεια. Στα «κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας», Α’ γυμνασίου, στο διήγημα του Λ. Τολστόι, με τίτλο «Ο παππούς και το εγγονάκι», ο γιος και η νύφη φέρονται βάναυσα και απάνθρωπα στον ανήμπορο γέρο-πατέρα, έως ότου μαθαίνουν από τον μικρό εγγονό να του φέρονται σωστά. Στην σελ. 45 στο κείμενο «Νινέτ» της Ζωρζ Σαρή περιγράφεται, κατά την εισηγητική σημείωση της συγγραφικής ομάδας, «η αδυναμία επαφής των γονιών με τα παιδιά τους και με τις ενοχές που συχνά αισθάνονται αυτοί», όπως και «η κρίση ταυτότητας, την αγωνία, δηλαδή, του παιδιού για την καταγωγή του, τους γονείς, τις ρίζες του».
Στην σελ. 49, στο απόσπασμα με τον τίτλο «Τα πράγματα στρώνουν περισσότερο», από το μυθιστόρημα «Η εποχή του υακίνθου», της Τούλας Τρίγκας, η ηρωίδα, ένα νεαρό κορίτσι, καταγράφει τις εμπειρίες της από το διαζύγιο των γονέων και το δεύτερο γάμο της μητέρας της, βλέπει θετικά το γεγονός αυτό, εκφράζει μάλιστα τις θετικές εντυπώσεις της και στον (φυσικό) πατέρα της (τηλεφωνικώς).
Στα «Κείμενα» της Β’ γυμνασίου, στο κείμενο «Από το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» (σελ. 48), ο μαθητής θα διαβάσει: «περισσότερο απ’ τους άλλους, η μητέρα, με το χαρακτήρα της και τα ελαττώματά της, μου πλακώνει την καρδιά. Δεν ξέρω πια τι στάση να κρατήσω• δε θέλω να της πω βάναυσα πως είναι παράλογη, σαρκαστική και σκληρή».
Κείμενα απαισιόδοξα, παιδαγωγικά ναυάγια, που ελάχιστα συνάδουν με την δροσιά, και την χαρά που πρέπει να προσφέρουμε στην «άνοιξη» της ζωής, στην νιότη του γυμνασίου. Στην σελ. 52 «φιλοξενείται» κείμενο με τίτλο «Οι Κυριακές στην θάλασσα», πρωταγωνιστούν τρία κορίτσια, που οι γονείς τους είναι διαζευγμένοι. Ένα από τα κορίτσια εκθέτει τις αιτίες του διαζυγίου. Μιλά για τον πατέρα της: «Φαίνεται ότι στο παλιό μας σπίτι τον καιρό που ζούσανε με την μητέρα οι δουλειές του το ίδιο τον απασχολούσανε. Ήταν ίσως η κύρια αιτία που χωρίσανε. Αυτό, και το ότι μπορούσα να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος κάνει απιστίες. Τώρα το κατάλαβα». Μάλιστα. Και εμείς καταλαβαίνουμε γιατί επιλέγονται τέτοια κείμενα για 13χρονα και 14χρονα παιδιά. Στη σελ. 42 άλλο απαισιόδοξο κείμενο με τίτλο «Η μάνα», εντελώς ακατάλληλο για παιδιά, στο οποίο ο πατέρας θύμωνε και ξυλοφόρτωνε άγρια τα παιδιά, όταν τον ξυπνούσαν πριν από την ώρα του» και η σύζυγος-μητέρα, που έκανε τα πάντα, ανεχόταν την συμπεριφορά του άντρα της και «ήταν ικανοποιημένη γιατί της έφτανε να γνωρίζει συχνά όλο τον πόθο του άντρα, να πιάνει παιδί μ’ αυτόν, να γεννάει…».
Θα μπορούσα να συνεχίσω, όπως για παράδειγμα με εκείνο το «εξαιρετικό», που περιέχεται στην «Νεοελληνική Γλώσσα», της γ’ γυμνασίου, όπου ο δύσμοιρος φιλόλογος καλείται να διδάξει το γνωστό τραγούδι των Κατσιμιχαίων «Don’t worry be happy», το οποίο είναι κατάλληλο για οινόφλυγες, μεταμεσονύκτιους θαμώνες διασκεδαστηρίου και όχι για τάξη σχολικού διδακτηρίου. Παραθέτω την πρώτη στροφή:
«Άμα ξυπνήσεις και έχεις βγάλει ουρά,
αν κοιταχτείς και έχεις βγάλει βυζιά
don’t worry be happy.
Άμα η κόρη σου σε λέει μπαμπά ενώ ο γιος σου
σε φωνάζει μαμά
don’t worry be happy…».
Αυτά τα «ωραία» βγαίνουν σήμερα από τα σχολεία. Πνίγονται, ασφυκτιούν τα παιδιά από τις αναθυμιάσεις. Αντί για το «μάννα» της εξαίσιας παράδοσής μας, τα ποτίζουμε χολή, τα τρέφουμε με ακαθαρσίες. Μία Πνευματική Γενοκτονία, την οποία επιτρέπουμε, γιατί από Έθνος με ήθος θυσιαστικό και αντιστασιακό, καταντήσαμε, αξιολύπητο, δειλό σκορποχώρι. Εσχάτη ώρα εστί, να βρούμε τον εαυτό μας, να καθαρίσουμε την Ελλάδα από τις ανθρωποκάμπιες που την μαραζώνουν. Κάποτε, όχι πολύ παλιά, αλλιώς μεγάλωναν τα παιδιά τους. Ιδού ένα παράδειγμα:
«…Ένας ευσεβής γέροντας των ογδόντα χρόνων μου διηγείτο: Όταν ήταν μικρό παιδί αρρώστησε βαριά. Ήταν ετοιμοθάνατος. Οι γονείς του φέραν το γιατρό στο χωριό. Ο γιατρός εξέτασε τον άρρωστο, έδωσε τη συνταγή. Και ήταν Μ. Τεσσαρακοστή. Η οικογένεια πάμφτωχη. Αναγκάζονται και σφάζουν ένα κατσικάκι, για το άρρωστο παιδί. Πέρασαν μερικές μέρες και το άρρωστο παιδί έγινε καλά. Περίσσεψε όμως πολύ κρέας. Επειδή ήταν Μ. Τεσσαρακοστή, το πέταξαν στο ποτάμι! Ποιοί; Αυτοί που δεν είχαν τι να φάνε: Που τρώγαν κρέας Χριστούγεννα και Πάσχα! Έκαναν ή δεν έκαναν θυσία;». (αρχ. Β. Μπακογιάννη, «Τουρκοκρατία»).
olympia.gr, proslalia.blogspot.com
«Οι πρόγονοί μας φύτευαν ελιές, αν και ήξεραν ότι δεν θα τις δουν να καρπίζουν»
Κορνήλιος Καστοριάδης
Κάποτε πλησίασε τον τροπαιούχο νομπελίστα μας ποιητή Γιώργο Σεφέρη, ένας ξένος διαπρεπής συνομιλητής, «πειράζων αυτόν και λέγων»: «Μα πιστεύετε σοβαρά ότι είστε πραγματικά απόγονοι του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή;». Απαντά ο Σεφέρης: «Όχι, είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που μας μίλησε Ελληνικά, που προσευχήθηκε ελληνικά, που μας νανούρισε με παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον Λεωνίδα και τον Παπαφλέσσα, και ένιωσε την ψυχή της να βουρκώνει την Μεγάλη Παρασκευή, μπροστά στο ξόδι του νεκρού Θεανθρώπου».
(Το απόσπασμα περιέχεται στο βιβλίο της Μερόπης Σπυροπούλου, «Οικογένεια ώρα μηδέν», εκδ. «Αρχονταρίκι», σελ. 131). Δεν ξέρουμε αν κατάλαβε ο… «πειραστής» ξένος την απάντηση του ποιητή, ο οποίος εξυμνεί την μάνα τη Ρωμηά και την οικογένεια, πριν αυτή ανοίξει τα πορτοπαράθυρά της και εισβάλλουν στο ευλογημένο καταφύγιο του Γένους, ο μαγαρισμένος αγέρας του δήθεν εξευρωπαϊσμού μας. Και η κρίση «τηγανίζει» και ταλανίζει κυρίως την οικογένεια.
Δεν σκοπεύω να γράψω για την σπουδαιότητα και ιερότητα του οικογενειακού θεσμού. Αυτό ακόμα και οι ανίατα προοδευτικοί το κατανοούν. Το βλέπω στο σχολείο. Για τα δικά τους βλαστάρια γίνονται κέρβεροι. Απαιτούν και πειθαρχία και καλή παιδεία, επιλέγουν τα καλύτερα και ακριβότερα κολέγια. Τις προοδευτικές σαχλαμάρες και ψευτοδημοκρατικότητες τις αφήνουν για τα παιδιά του, δηκτικώς λεγόμενου, κοσμάκη. Και οι αφελείς ζητωκραυγαστές τούς πιστεύουν και τους ψηφίζουν.
Στο βιβλίο «οικογένεια σε κρίση» (συλλογικός τόμος) διαβάζω σ’ ένα κείμενο της Ντίνας Πετροπούλου. «Από την δεκαετία του 1970, το διαζύγιο είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο με αυξητική τάση σε όλο τον δυτικό κόσμο. Στις ΗΠΑ για την τριετία 1977-79 ένας στους δύο γάμους κατέληγε σε διαζύγιο, ποσοστό που ανακοινώθηκε και στη χώρα μας 30 χρόνια μετά».(«Αν θέλεις να δεις την Ελλάδα του μέλλοντος επισκέψου την σημερινή Αμερική», λέει ένα επιτυχημένο ρητό). Στο ίδιο κείμενο περιέχεται και το όνειρο ενός πεντάχρονου παιδιού. Το ρώτησαν τι θα γίνει, όταν μεγαλώσει.
Απάντηση: «Ξέρεις εγώ όταν μεγαλώσω θα γίνω επιστήμονας… μεγάλος επιστήμονας… και θα φτιάξω μια κόλλα, την πιο δυνατή κόλλα του κόσμου… για να κολλήσω την μαμά και τον μπαμπά». Το μικρό παιδί ψάχνει την «κόλλα». Σε τούτο τον τόπο ξέρουμε, ήξεραν οι παλιότεροι – αυτό λέγεται Παράδοση – πως η μόνη «κόλλα», ατσάλινη και συμπαγής, που ένωνε δία βίου το ζευγάρι είναι ο Χριστός.
«Ένθα ανήρ και γυνή και παιδία και τοις της αρετής συνδεδεμένοι δεσμοίς, εκεί μέσος ο Χριστός», γράφει ο άγιος Χρυσόστομος. («Εις Γεν.», λόγος Ζ’, 5, ΕΠΕ 8,140). Όταν φεύγει ο Χριστός, από το «μέσον» και στην θέση του μπαίνει η καριέρα, η καλοπέραση, η ηδονοθηρία και η αδιαφορία τότε ο όμορφος και «χρηστός ζυγός» του γάμου καταλήγει σε διαζύγιο. (Και ας με συγχωρέσουν κάποιο ι -δεν μέμφομαι και δεν κρίνω κανέναν, για τα παιδιά γράφω- σπάνια βλέπουμε στα σχολεία, παιδιά διαλυμένων οικογενειών, στις οποίες υπάρχει αναφορά στο Χριστό και την εκκλησία μας.
Σπάνια βλέπουμε διαζύγια σε πολύτεκνες οικογένειες, γιατί τα παιδιά μεγαλώνουν με το «εμείς» και όχι με το καταστροφικό «εγώ» του μοσχοαναθρεμμένου μοναχογιού ή της μοναχοκόρης. Σκέφτομαι, αν θέλουν τα νέα ζευγάρια να τιμωρήσουν το ελεεινό κρατίδιο του μνημονίου, ας κάνουν πολλά παιδιά. Οι στατιστικές λένε ότι τα περισσότερα παιδιά γεννήθηκαν την περίοδο της Κατοχής, εν μέσω φρικτής και ανείπωτης σκλαβιάς. Με 5-6 παιδιά και φόρους δεν πληρώνεις και εργασία βρίσκεις και ο Θεός βοηθάει. Κατανοώ τις αντιδράσεις. Πώς θα τα μεγαλώσουμε, τι θα απογίνουν, είμαστε άνεργοι, μέλλον ζοφερό. Σε λίγα όμως χρόνια θα διδάσκουμε και θα παίρνουν τα προνοιακά επιδόματα οι οικογένειες και τα παιδιά από το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν. Ή μήπως περιμένουμε να λύσει την βραδυφλεγή βόμβα της λαθρομετανάστευσης ο κ. Χρυσοχοϊδης; Όπως το έλυσε στην προηγούμενη θητεία-κοροϊδία του).
Κι αν σήμερα «μες στην ερημιά του κόσμου» έχουμε περισσότερο ανάγκη την οικογένεια, έρχονται τα τρισάθλια κουρελουργήματα «περιοδικά ποικίλης ύλης» -βιβλία γλώσσας- και ευτελίζουν πλήρως τον ιερό θεσμό. Την εποχή του άκρατου ατομισμού και… κανιβαλισμού το «Νέο Σχολείο» τους, επιδιώκει να προσβάλλει και να μειώσει την σημασία που είχε -και έχει ακόμα- ως κοινωνική αξία και πρότυπο στην πατρίδα μας η οικογένεια (με τους δύο γονείς να ζουν μαζί και να φροντίζουν τα παιδιά τους). Πουθενά στα βιβλία αυτά δεν θα βρεις αυτό το εξαιρετικό που γράφει στο βιβλίο του «χάνω το παιδί μου», ο αειθαλής δάσκαλός μας Κωνσταντίνος Γανωτής, ότι «η οικογένεια είναι μια αγκαλιά προσώπων που αγαπιούνται και αγαπιούνται γι’αυτό που είναι και είναι εικόνες Θεού, γεννημένοι για την αιώνια ζωή στη βασιλεία του Θεού». (σελ. 76). Σ’ όλο το Δημοτικό ελάχιστες αναφορές γίνονται στην οικογένεια και στον ανθρωποποιό ρόλο της. Στην Στ’ τάξη, (γλώσσα, β’ τεύχος) υπάρχει ενότητα με τίτλο «συγγενικές σχέσεις». Στο κείμενο «ώρες με την μητέρα μου», διαβάζουμε: Η μαμά μου… με τον μπαμπά μου παντρεύτηκαν από έρωτα στο άψε-σβήσε και οι ευχές που τους έδωσε ο παπάς όταν τους πάντρεψε πραγματοποιήθηκαν. Απόκτησαν καρπόν κοιλίας, δηλαδή εμένα και τον αδελφό μου». Ρηχή ειρωνεία, απαράδεκτη για σχολικό βιβλίο (σελ. 84). Στο κείμενο «πρέπει να φανώ γενναίος», το μοναχοπαίδι μιας οικογενείας, καλείται να επιδείξει την εξής γενναιότητα: να πάει διακοπές μόνο του, για να περάσουν οι γονείς του, προφανώς, καλύτερες διακοπές, χωρίς τις δεσμεύσεις από την παρουσία του μικρού τους παιδιού (σελ. 89).
Στο επόμενο κείμενο με τίτλο «μία οικογένεια ανάμεσα στις άλλες», αφού περιγράφει ένα παιδί, τρίτης δημοτικού, τα «είδη» των οικογενειών (πυρηνική, μονογονεϊκή, «ξαναπαντρεμένων») στο τέλος το παιδί αποφαίνεται: «Όταν μεγαλώσω και κάνω δική μου οικογένεια, δεν ξέρω ακόμα πώς θα μοιάζει…». (Το κείμενο είναι από το περιοδικό «ερευνητές», της εφ. «Καθημερινή»). Ολόκληρη ενότητα, χωρίς ένα κείμενο προβολής μιας φυσιολογικής οικογένειας. Πλήρης καταρράκωση του θεσμού και σαφές «δίδαγμα» στα παιδιά: δεν υπάρχει οικογένεια, «να είσαι ο εαυτός σου», μην ελπίζεις σε παρωχημένα πράγματα. Στο Γυμνάσιο τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. (Εξαιρετική η κριτική που κάνει η συνάδελφος φιλόλογος-θεολόγος Ευδοξία Αυγουστίνου). Εδώ κυριαρχούν κείμενα καταθλιπτικά, ακατάλληλα για παιδιά, διασύρονται οι γονείς, απαξιώνεται πλήρως η παραδοσιακή, «ομαλή» οικογένεια. Στα «κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας», Α’ γυμνασίου, στο διήγημα του Λ. Τολστόι, με τίτλο «Ο παππούς και το εγγονάκι», ο γιος και η νύφη φέρονται βάναυσα και απάνθρωπα στον ανήμπορο γέρο-πατέρα, έως ότου μαθαίνουν από τον μικρό εγγονό να του φέρονται σωστά. Στην σελ. 45 στο κείμενο «Νινέτ» της Ζωρζ Σαρή περιγράφεται, κατά την εισηγητική σημείωση της συγγραφικής ομάδας, «η αδυναμία επαφής των γονιών με τα παιδιά τους και με τις ενοχές που συχνά αισθάνονται αυτοί», όπως και «η κρίση ταυτότητας, την αγωνία, δηλαδή, του παιδιού για την καταγωγή του, τους γονείς, τις ρίζες του».
Στην σελ. 49, στο απόσπασμα με τον τίτλο «Τα πράγματα στρώνουν περισσότερο», από το μυθιστόρημα «Η εποχή του υακίνθου», της Τούλας Τρίγκας, η ηρωίδα, ένα νεαρό κορίτσι, καταγράφει τις εμπειρίες της από το διαζύγιο των γονέων και το δεύτερο γάμο της μητέρας της, βλέπει θετικά το γεγονός αυτό, εκφράζει μάλιστα τις θετικές εντυπώσεις της και στον (φυσικό) πατέρα της (τηλεφωνικώς).
Στα «Κείμενα» της Β’ γυμνασίου, στο κείμενο «Από το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» (σελ. 48), ο μαθητής θα διαβάσει: «περισσότερο απ’ τους άλλους, η μητέρα, με το χαρακτήρα της και τα ελαττώματά της, μου πλακώνει την καρδιά. Δεν ξέρω πια τι στάση να κρατήσω• δε θέλω να της πω βάναυσα πως είναι παράλογη, σαρκαστική και σκληρή».
Κείμενα απαισιόδοξα, παιδαγωγικά ναυάγια, που ελάχιστα συνάδουν με την δροσιά, και την χαρά που πρέπει να προσφέρουμε στην «άνοιξη» της ζωής, στην νιότη του γυμνασίου. Στην σελ. 52 «φιλοξενείται» κείμενο με τίτλο «Οι Κυριακές στην θάλασσα», πρωταγωνιστούν τρία κορίτσια, που οι γονείς τους είναι διαζευγμένοι. Ένα από τα κορίτσια εκθέτει τις αιτίες του διαζυγίου. Μιλά για τον πατέρα της: «Φαίνεται ότι στο παλιό μας σπίτι τον καιρό που ζούσανε με την μητέρα οι δουλειές του το ίδιο τον απασχολούσανε. Ήταν ίσως η κύρια αιτία που χωρίσανε. Αυτό, και το ότι μπορούσα να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος κάνει απιστίες. Τώρα το κατάλαβα». Μάλιστα. Και εμείς καταλαβαίνουμε γιατί επιλέγονται τέτοια κείμενα για 13χρονα και 14χρονα παιδιά. Στη σελ. 42 άλλο απαισιόδοξο κείμενο με τίτλο «Η μάνα», εντελώς ακατάλληλο για παιδιά, στο οποίο ο πατέρας θύμωνε και ξυλοφόρτωνε άγρια τα παιδιά, όταν τον ξυπνούσαν πριν από την ώρα του» και η σύζυγος-μητέρα, που έκανε τα πάντα, ανεχόταν την συμπεριφορά του άντρα της και «ήταν ικανοποιημένη γιατί της έφτανε να γνωρίζει συχνά όλο τον πόθο του άντρα, να πιάνει παιδί μ’ αυτόν, να γεννάει…».
Θα μπορούσα να συνεχίσω, όπως για παράδειγμα με εκείνο το «εξαιρετικό», που περιέχεται στην «Νεοελληνική Γλώσσα», της γ’ γυμνασίου, όπου ο δύσμοιρος φιλόλογος καλείται να διδάξει το γνωστό τραγούδι των Κατσιμιχαίων «Don’t worry be happy», το οποίο είναι κατάλληλο για οινόφλυγες, μεταμεσονύκτιους θαμώνες διασκεδαστηρίου και όχι για τάξη σχολικού διδακτηρίου. Παραθέτω την πρώτη στροφή:
«Άμα ξυπνήσεις και έχεις βγάλει ουρά,
αν κοιταχτείς και έχεις βγάλει βυζιά
don’t worry be happy.
Άμα η κόρη σου σε λέει μπαμπά ενώ ο γιος σου
σε φωνάζει μαμά
don’t worry be happy…».
Αυτά τα «ωραία» βγαίνουν σήμερα από τα σχολεία. Πνίγονται, ασφυκτιούν τα παιδιά από τις αναθυμιάσεις. Αντί για το «μάννα» της εξαίσιας παράδοσής μας, τα ποτίζουμε χολή, τα τρέφουμε με ακαθαρσίες. Μία Πνευματική Γενοκτονία, την οποία επιτρέπουμε, γιατί από Έθνος με ήθος θυσιαστικό και αντιστασιακό, καταντήσαμε, αξιολύπητο, δειλό σκορποχώρι. Εσχάτη ώρα εστί, να βρούμε τον εαυτό μας, να καθαρίσουμε την Ελλάδα από τις ανθρωποκάμπιες που την μαραζώνουν. Κάποτε, όχι πολύ παλιά, αλλιώς μεγάλωναν τα παιδιά τους. Ιδού ένα παράδειγμα:
«…Ένας ευσεβής γέροντας των ογδόντα χρόνων μου διηγείτο: Όταν ήταν μικρό παιδί αρρώστησε βαριά. Ήταν ετοιμοθάνατος. Οι γονείς του φέραν το γιατρό στο χωριό. Ο γιατρός εξέτασε τον άρρωστο, έδωσε τη συνταγή. Και ήταν Μ. Τεσσαρακοστή. Η οικογένεια πάμφτωχη. Αναγκάζονται και σφάζουν ένα κατσικάκι, για το άρρωστο παιδί. Πέρασαν μερικές μέρες και το άρρωστο παιδί έγινε καλά. Περίσσεψε όμως πολύ κρέας. Επειδή ήταν Μ. Τεσσαρακοστή, το πέταξαν στο ποτάμι! Ποιοί; Αυτοί που δεν είχαν τι να φάνε: Που τρώγαν κρέας Χριστούγεννα και Πάσχα! Έκαναν ή δεν έκαναν θυσία;». (αρχ. Β. Μπακογιάννη, «Τουρκοκρατία»).
olympia.gr, proslalia.blogspot.com
ΟΜΙΛΙΑ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821
Αυτά τα λόγια απεύθυνα στους μαθητές µου (λέει ο Δάσκαλος), στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών, για την επέτειο της 25ης Μαρτίου:«Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη, αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21, αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ για να καταλήξω, αν αξίζει να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.
Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα, τι να λένε σε σένα; Σε σένα που ßιάζεσαι να φύγεις, να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο…
Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ, ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σ’ αυτό το σχολείο και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω γι’ αλλού,
σε σένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια, θα σου µιλήσω σταράτα, για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου:
Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις, οι µαθητές που δίδαξα φέτος, στη συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.
Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλαν κατ’ επανάληψη. Με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις. Δείχνοντας ένα χαρακτήρα κι ένα ήθος που µε σόκαρε, που µ’ έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.
Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σ’ αυτό το σχολείο, πως, εκτός του γνωστικού ελλείµµατος, το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο, στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.
Και η ευθύνη γι’ αυτή την αποτυχία είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας: των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε πως, χωρίς αρχές, η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση, πως, χωρίς όνειρα και στόχους, θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σ’ επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, θα σας γεράσουν πρόωρα.
Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο, σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν, για να καταλάßει τότε, πως η µόρφωση, η καλλιέργεια, ήταν το όπλο που έλειπε απ’ την προσωπική του θήκη. Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο κι έµαθε πέντε κολλυβογράμματα, για να µας πει την ιστορία του ßίου του, το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.
Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο, και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη ν’ ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε, το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από το µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς, αλλά είχε αυτό που από τα’ αλßανικά µάθαµε σαν «µπέσα». Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.
Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς: Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα. Ν’ αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας, ν’ απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον, να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του, ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου, του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος κι εγκαταλειµµένος απ’ όλους. Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα. Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν ν’ απαιτήσει από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά, λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά. Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα. Μπορείτε ν’ ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας. Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα για σας και για το µέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.
Ξέρω, καταλαßαίνω, αντιλαµßάνοµαι πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική, όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.
Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της. Περιµένει απ’ αυτούς να σηκώσουν ψηλά
και µ’ επιτυχία τη σηµαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους, σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.
Κι όταν ßλέπω την εποχή µας να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να µουχλιάζει απ’ το κυνήγι της ευκολίας,
μόνο σε σας ελπίζω, στην ειλικρινή σας διάθεση ν’ αγωνιστείτε, ν’ αντισταθείτε, να πολεµήσετε, να νικήσετε..
Μη µας απογοητεύσετε».
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21, αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ για να καταλήξω, αν αξίζει να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.
Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα, τι να λένε σε σένα; Σε σένα που ßιάζεσαι να φύγεις, να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο…
Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ, ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σ’ αυτό το σχολείο και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω γι’ αλλού,
σε σένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια, θα σου µιλήσω σταράτα, για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου:
Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις, οι µαθητές που δίδαξα φέτος, στη συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.
Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλαν κατ’ επανάληψη. Με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις. Δείχνοντας ένα χαρακτήρα κι ένα ήθος που µε σόκαρε, που µ’ έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.
Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σ’ αυτό το σχολείο, πως, εκτός του γνωστικού ελλείµµατος, το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο, στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.
Και η ευθύνη γι’ αυτή την αποτυχία είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας: των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε πως, χωρίς αρχές, η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση, πως, χωρίς όνειρα και στόχους, θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σ’ επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, θα σας γεράσουν πρόωρα.
Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο, σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν, για να καταλάßει τότε, πως η µόρφωση, η καλλιέργεια, ήταν το όπλο που έλειπε απ’ την προσωπική του θήκη. Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο κι έµαθε πέντε κολλυβογράμματα, για να µας πει την ιστορία του ßίου του, το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.
Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο, και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη ν’ ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε, το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από το µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς, αλλά είχε αυτό που από τα’ αλßανικά µάθαµε σαν «µπέσα». Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.
Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς: Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα. Ν’ αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας, ν’ απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον, να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του, ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου, του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος κι εγκαταλειµµένος απ’ όλους. Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα. Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν ν’ απαιτήσει από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά, λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά. Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα. Μπορείτε ν’ ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας. Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα για σας και για το µέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.
Ξέρω, καταλαßαίνω, αντιλαµßάνοµαι πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική, όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.
Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της. Περιµένει απ’ αυτούς να σηκώσουν ψηλά
και µ’ επιτυχία τη σηµαία του αγώνα και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους, σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.
Κι όταν ßλέπω την εποχή µας να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να µουχλιάζει απ’ το κυνήγι της ευκολίας,
μόνο σε σας ελπίζω, στην ειλικρινή σας διάθεση ν’ αγωνιστείτε, ν’ αντισταθείτε, να πολεµήσετε, να νικήσετε..
Μη µας απογοητεύσετε».
Τον χτύπησαν και τον έγδυσαν; Ποιος νοιάζεται για έναν αστυνομικό;
Γράφει: Γιάννης Λοβέρδος
Ενας ειδικός φρουρός, που είχε την ατυχία να πέσει θύμα της μανίας των «αγανακτισμένων» Ελλήνων, εκείνων που θεωρούν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια κι έχουν κάθε δικαίωμα να την εκφράζουν με οποιασδήποτε μορφής βία, βρίσκεται ακόμα στο νοσοκομείο σε σοβαρή κατάσταση.Ο άνθρωπος έτυχε να βρίσκεται στην ακτίνα δράσης μιάς μικρής οργανωμένης μειοψηφίας, που αποφάσισε να αναδείξει σε ήρωα τον συνταξιούχο αυτόχειρα, ο οποίος έγινε το θέμα των τελευταίων ημερών.
Κι επειδή η βία παίρνει, πλέον, μορφές ανεξέλεγκτες στη χώρα μας,
ξυλοκόπησαν άγρια τον ειδικό φρουρό, τον έγδυσαν και κρέμασαν τα ρούχα του στο δέντρο, όπου αυτοκτόνησε ο συνταξιούχος φαρμακοποιός! Χωρίς να φταίει στο παραμικρό! Απλώς και μόνον επειδή φορούσε μια στολή, που συμβόλιζε την κρατική εξουσία, την οποία οι συγκεκριμένοι δράστες επιδιώκουν να καταλύσουν.
Η πρωτοφανής περιπέτεια του αστυνομικού δεν έγινε πρώτο θέμα στα ΜΜΕ, όπως η αυτοκτονία του φαρμακοποιού. Δεν προκάλεσε τη συμπάθεια του κόσμου. Η κοινή γνώμη την αγνόησε. Και τούτο διότι ένας αστυνομικός δεν μπορεί παρά να είναι ένα αδιάφορο, ένα «κακό θύμα».
Αντίθετα, από όσους εξυπηρετούν τα συμφέροντα των υποστηρικτών των λαϊκών συμφερόντων, κι είναι «καλά θύματα».
Δεν είναι καινούργιο αυτό. Συμβαίνει εδώ και χρόνια. Η κοινωνία μας
εθίζεται στη βία. Η δράση της αστυνομίας θεωρείται θηριωδία, παρότι είναι η μόνη μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους που έχει το μονοπώλιο της φυσικής βίας, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους.
Η βία των οργανωμένων μειοψηφιών, από τους χούλιγκανς των γηπέδων μέχρι τους τρομοκράτες, βαπτίζεται «λαϊκή αντίδραση» στην «κρατική καταπίεση».
Κι αυτό τείνουμε να το δεχόμαστε ως απόλυτα φυσιολογικό, ως συνέπεια της πλήρους κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος αλλά και της απαξίωσης των θεσμών, ως συνέπεια της άγριας πτώσης του βιοτικού μας επιπέδου.
Ο κόσμος είναι θυμωμένος. Και σε όλες τις δημοσκοπήσεις δηλώνει ότι θα τιμωρήσει όλους εκείνους που τον έφεραν σε αυτή την κατάσταση -εννοώντας τα κόμματα που διαχειρίστηκαν την εξουσία εδώ και 35 χρόνια τουλάχιστον, αλλά και στήριξαν το Μνημόνιο.
Βεβαίως, όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται κι αγανακτούν (κατά τη γνώμη μας δικαίως, αλλά για άλλους λόγους) εναντίον του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αποσιωπούν ότι είναι οι ίδιοι άνθρωποι που υπερψήφιζαν σταθερά τα κόμματα αυτά με πρωτοφανή ποσοστά στην ελληνική κι ευρωπαϊκή ιστορία – (σταθερά από το 1974 μέχρι το 2009 ανελλιπώς).
Είναι προφανές ότι ήταν συμπαθές μέχρι το 2009 το κράτος που είχαν
διαμορφώσει τα δυο μεγάλα κόμματα. Κράτος αναποτελεσματικό, γραφειοκρατικό, διεφθαρμένο, γιγαντιαίο, που «βόλευε» ημετέρους, έδινε αβέρτα επιδόματα, ανεχόταν «λαδώματα», μίζες, και μαϊμού αναπηρικές συντάξεις!
Όταν, όμως, τα δανεικά στέρεψαν και το διεφθαρμένο κράτος κατέρρευσε συνεπεία της ανεπάρκειας και της αθλιότητας των πολιτικών μας πρωτίστως, αλλά κι εκείνων που τους υπερψήφιζαν επί δεκαετίες, έπαψαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να είναι ελκυστικές δυνάμεις.. Κι έπρεπε να τιμωρηθούν.
Και τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια εκλογική αναμέτρηση, που θα πραγματοποιηθεί στις 6 Μαΐου, αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα της. Είναι πολύ πιθανόν, αν πιστέψουμε τις (επίφοβες κι όχι βέβαιες) δημοσκοπήσεις που διενεργούνται αυτό το διάστημα, να προκύψει μια πολυδιασπασμένη Βουλή και να μην μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Αλλά ακόμα κι αν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση με τη συνεργασία των λεγόμενων «μνημονιακών» κομμάτων (της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Συμμαχίας της Ντόρας Μπακογιάννη,) υπάρχει ένας ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος.
Τα κόμματα αυτά, χάρις στον εκλογικό νόμο, να συγκεντρώνουν μεν τους 151 βουλευτές που χρειάζονται για να στηριχθεί η κυβέρνηση, αλλά να μην φθάνουν στο 51% του εκλογικού σώματος.
Ποιο θα είναι είναι το αποτέλεσμα;
Την επομένη, κιόλας, η κυβέρνηση θα αποκληθεί κυβέρνηση μειοψηφίας κι αναντίστοιχη προς τη λαϊκή βούληση.
Τι θα ακολουθήσει;
Θα ενισχυθούν οι τάσεις αυτοδικίας, βίας και αμφισβήτησης από τις
οργανωμένες μειοψηφίες, που θεωρούν ότι είναι οι αυθεντικοί εκφραστές των λαϊκών συμφερόντων.
Και τότε η χώρα θα οδηγηθεί σε μια απίστευτη κατάρρευση, όμοια της οποίας δεν υπάρχει προηγούμενο μετά τον εμφύλιο. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο, που οι πλέον έμπειροι αναλυτές δεν μπορούν να αγνοήσουν. Σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ πιθανόν, οι δράσεις που προβλέπονται από το Μνημόνιο να μην μπορούν να εφαρμοστούν κι η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας να επέλθει μοιραία -έστω κι αν αυτή δεν είναι η πρόθεση των δανειστών μας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που δεν θα μπορούν όμως να αποτρέψουν.
Μερικά πράγματα υπερβαίνουν και τη δική τους βούληση και τον σχεδιασμό.
Το δυστύχημα είναι ότι εκτός από κάποιες αναφορές του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλου, τα δύο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης και συνεχίζουν να συμπεριφέρονται με τρόπο ανεύθυνο, κατηγορώντας το ένα το άλλο, ωσάν να βρισκόμαστε στις εποχές της παντοδυναμίας τους.
Με μοιραίο αποτέλεσμα την αυτοκαταστροφή τους αλλά και την ενδεχόμενη συνολική καταστροφή.
Κι επειδή η βία παίρνει, πλέον, μορφές ανεξέλεγκτες στη χώρα μας,
ξυλοκόπησαν άγρια τον ειδικό φρουρό, τον έγδυσαν και κρέμασαν τα ρούχα του στο δέντρο, όπου αυτοκτόνησε ο συνταξιούχος φαρμακοποιός! Χωρίς να φταίει στο παραμικρό! Απλώς και μόνον επειδή φορούσε μια στολή, που συμβόλιζε την κρατική εξουσία, την οποία οι συγκεκριμένοι δράστες επιδιώκουν να καταλύσουν.
Η πρωτοφανής περιπέτεια του αστυνομικού δεν έγινε πρώτο θέμα στα ΜΜΕ, όπως η αυτοκτονία του φαρμακοποιού. Δεν προκάλεσε τη συμπάθεια του κόσμου. Η κοινή γνώμη την αγνόησε. Και τούτο διότι ένας αστυνομικός δεν μπορεί παρά να είναι ένα αδιάφορο, ένα «κακό θύμα».
Αντίθετα, από όσους εξυπηρετούν τα συμφέροντα των υποστηρικτών των λαϊκών συμφερόντων, κι είναι «καλά θύματα».
Δεν είναι καινούργιο αυτό. Συμβαίνει εδώ και χρόνια. Η κοινωνία μας
εθίζεται στη βία. Η δράση της αστυνομίας θεωρείται θηριωδία, παρότι είναι η μόνη μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους που έχει το μονοπώλιο της φυσικής βίας, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους.
Η βία των οργανωμένων μειοψηφιών, από τους χούλιγκανς των γηπέδων μέχρι τους τρομοκράτες, βαπτίζεται «λαϊκή αντίδραση» στην «κρατική καταπίεση».
Κι αυτό τείνουμε να το δεχόμαστε ως απόλυτα φυσιολογικό, ως συνέπεια της πλήρους κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος αλλά και της απαξίωσης των θεσμών, ως συνέπεια της άγριας πτώσης του βιοτικού μας επιπέδου.
Ο κόσμος είναι θυμωμένος. Και σε όλες τις δημοσκοπήσεις δηλώνει ότι θα τιμωρήσει όλους εκείνους που τον έφεραν σε αυτή την κατάσταση -εννοώντας τα κόμματα που διαχειρίστηκαν την εξουσία εδώ και 35 χρόνια τουλάχιστον, αλλά και στήριξαν το Μνημόνιο.
Βεβαίως, όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται κι αγανακτούν (κατά τη γνώμη μας δικαίως, αλλά για άλλους λόγους) εναντίον του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αποσιωπούν ότι είναι οι ίδιοι άνθρωποι που υπερψήφιζαν σταθερά τα κόμματα αυτά με πρωτοφανή ποσοστά στην ελληνική κι ευρωπαϊκή ιστορία – (σταθερά από το 1974 μέχρι το 2009 ανελλιπώς).
Είναι προφανές ότι ήταν συμπαθές μέχρι το 2009 το κράτος που είχαν
διαμορφώσει τα δυο μεγάλα κόμματα. Κράτος αναποτελεσματικό, γραφειοκρατικό, διεφθαρμένο, γιγαντιαίο, που «βόλευε» ημετέρους, έδινε αβέρτα επιδόματα, ανεχόταν «λαδώματα», μίζες, και μαϊμού αναπηρικές συντάξεις!
Όταν, όμως, τα δανεικά στέρεψαν και το διεφθαρμένο κράτος κατέρρευσε συνεπεία της ανεπάρκειας και της αθλιότητας των πολιτικών μας πρωτίστως, αλλά κι εκείνων που τους υπερψήφιζαν επί δεκαετίες, έπαψαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να είναι ελκυστικές δυνάμεις.. Κι έπρεπε να τιμωρηθούν.
Και τώρα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια εκλογική αναμέτρηση, που θα πραγματοποιηθεί στις 6 Μαΐου, αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα της. Είναι πολύ πιθανόν, αν πιστέψουμε τις (επίφοβες κι όχι βέβαιες) δημοσκοπήσεις που διενεργούνται αυτό το διάστημα, να προκύψει μια πολυδιασπασμένη Βουλή και να μην μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Αλλά ακόμα κι αν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση με τη συνεργασία των λεγόμενων «μνημονιακών» κομμάτων (της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Συμμαχίας της Ντόρας Μπακογιάννη,) υπάρχει ένας ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος.
Τα κόμματα αυτά, χάρις στον εκλογικό νόμο, να συγκεντρώνουν μεν τους 151 βουλευτές που χρειάζονται για να στηριχθεί η κυβέρνηση, αλλά να μην φθάνουν στο 51% του εκλογικού σώματος.
Ποιο θα είναι είναι το αποτέλεσμα;
Την επομένη, κιόλας, η κυβέρνηση θα αποκληθεί κυβέρνηση μειοψηφίας κι αναντίστοιχη προς τη λαϊκή βούληση.
Τι θα ακολουθήσει;
Θα ενισχυθούν οι τάσεις αυτοδικίας, βίας και αμφισβήτησης από τις
οργανωμένες μειοψηφίες, που θεωρούν ότι είναι οι αυθεντικοί εκφραστές των λαϊκών συμφερόντων.
Και τότε η χώρα θα οδηγηθεί σε μια απίστευτη κατάρρευση, όμοια της οποίας δεν υπάρχει προηγούμενο μετά τον εμφύλιο. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο, που οι πλέον έμπειροι αναλυτές δεν μπορούν να αγνοήσουν. Σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ πιθανόν, οι δράσεις που προβλέπονται από το Μνημόνιο να μην μπορούν να εφαρμοστούν κι η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας να επέλθει μοιραία -έστω κι αν αυτή δεν είναι η πρόθεση των δανειστών μας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που δεν θα μπορούν όμως να αποτρέψουν.
Μερικά πράγματα υπερβαίνουν και τη δική τους βούληση και τον σχεδιασμό.
Το δυστύχημα είναι ότι εκτός από κάποιες αναφορές του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλου, τα δύο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης και συνεχίζουν να συμπεριφέρονται με τρόπο ανεύθυνο, κατηγορώντας το ένα το άλλο, ωσάν να βρισκόμαστε στις εποχές της παντοδυναμίας τους.
Με μοιραίο αποτέλεσμα την αυτοκαταστροφή τους αλλά και την ενδεχόμενη συνολική καταστροφή.
14 Απρ 2012
Η Βόρειος Κορέα, πίσω από την κουρτίνα…
Το λεωφορείο με τους δημοσιογράφους πήρε μια λάθος στροφή. Και ξαφνικά όλα άλλαξαν στην βιτρίνα των επιτευγμάτων της Βόρειας Κορέας.Οι δρόμοι ήταν σκονισμένοι και γεμάτοι λακκούβες. Παντού υπήρχαν τεράστια ετοιμόρροπα τσιμεντένια κτίρια. Ανήμποροι γέροντες κυκλοφορούσαν στους δρόμους, κουβαλώντας υφασμάτινους ντορβάδες, μπροστά σε μαγαζιά χωρίς φως, και δίπλα σε χωμάτινους παράδρομους…
«Μάλλον έγινε λάθος…», ψέλλισε ένας από τους καλοντυμένους κυβερνητικούς συνοδούς, που έχουν την ευθύνη να περιορίζουν τους δημοσιογράφους σε στημένες παραστάσεις, που περιποιούν τιμή στην οικογένεια Kim, η οποία κυβερνά τη χώρα από το 1948.
Έτσι, την ώρα που οι οδηγοί προσπαθούσαν απεγνωσμένα να κάνουν όπισθεν τα λεωφορεία τους, οι κάμερες πήραν φωτιά. Μέχρι που ξαναβρεθήκαμε στα πεντακάθαρα και φωτεινά μαρμάρινα κτίρια της στημένης επίδειξης.
Στη Β. Κορέα, είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζει κανείς τι είναι η αλήθεια. Και κανείς δεν μπορεί να την ψάξει. Όποιος φεύγει από την επίσημη δημοσιογραφική αποστολή, ή προσπαθεί να απομακρυνθεί από τα ειδικά για τους ξένους ξενοδοχεία, συλλαμβάνεται, και κινδυνεύει με απέλαση.
Όμως, ακόμη και σε ένα τόσο ελεγχόμενο περιβάλλον, η αλήθεια ξεπετάγεται.
Ποια είναι η αλήθεια; Τα ψηλά κτίρια που φαίνονται από το ξενοδοχείο; Όπου όλοι οι δρόμοι και τα κτίρια φωταγωγούνται μόλις πέσει ο ήλιος, θυμίζοντας ένα πελώριο χριστουγεννιάτικο δένδρο;
Ή μήπως είναι οι ατέλειωτες εκτάσεις της πιο αναπτυγμένης πόλης της χώρας Pyongyang, που μόλις έρθει η νύχτα παραμένουν θεοσκότεινες;
Οι περισσότεροι ξένοι επισκέπτες σπάνια βλέπουν μια λακκούβα στους δρόμους της πόλης, σπάνια βλέπουν κυκλοφοριακό χάος, ή κάποιο σκουπίδι. Δεν βλέπουν πουθενά γκράφιτι, ούτε κάποιον ανάπηρο.
Συνήθως βλέπουν πεντακάθαρους δρόμους, και τα κτίρια βιτρίνες (μουσεία, πανεπιστήμια, κλπ) γεμάτα με χαρούμενους ανθρώπους, που σύμφωνα με του συνοδούς είναι οι απλοί καθημερινοί Κορεάτες.
Όταν η δημοσιογραφική αποστολή μπαίνει σε μια τάξη, οι μαθητές δεν σηκώνουν το βλέμμα και οι δάσκαλοι συνεχίζουν το μάθημά τους. Όλοι συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχει κάποιος τρίτος.
Ίσως και να είναι πραγματικοί μαθητές και φοιτητές. Αν όμως τους κοιτάξεις κατευθείαν στα μάτια, οι κόρες τους χορεύουν γύρω σου, σαν να μην υπάρχεις. Σαν να είναι εκπαιδευμένοι να μη σε βλέπουν. Οι μόνοι που μιλάνε ελεύθερα είναι οι καλοντυμένοι συνοδοί μας, άνδρες και γυναίκες.
Και αυτό για το οποίο συνήθως μιλάνε είναι το μεγαλείο των Kims, και το πόσο δυνατοί, αξιοσέβαστοι και λατρεμένοι ήταν και είναι.
Όπως λέει ένας από τους συνοδούς μας: «όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολύ μας λείπει ο λατρευτός Kim Jong Il. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ξαναβρούμε έναν τόσο τέλειο άνθρωπο…».
Πίσω όμως από αυτήν την ρομποτική βιτρίνα, οι Βορειοκορεάτες θέλουν τα ίδια ακριβώς που θέλουν όλοι οι άνθρωποι. Ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονται όλοι όσοι έχουν καταφέρει να διαφύγουν από την χώρα.
Οι Βορειοκορεάτες μαλώνουν με τις γυναίκες τους και ανησυχούν όταν τα παιδιά τους έχουν πυρετό. Κοντράρονται με τους συναδέλφους τους στο γραφείο, ονειρεύονται αυτοκίνητα, και αν έχουν κάποιο μέσο, ελπίζουν να πάνε διακοπές στη θάλασσα το καλοκαίρι.
Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, όπως στη δεκαετία του 1990 που την χώρα την μάστιζε η πείνα, ονειρεύονται φαγητό για τα παιδιά τους.
Κανείς δεν ξέρει γιατί το βορειοκορεατικό καθεστώς κρύβει τις σκονισμένες, γεμάτες με λακκούβες γειτονιές, που βρίσκονται κοντά στο κέντρο της πρωτεύουσας. Δεν μοιάζουν με χτυπημένες από πόλεμο, ούτε είναι χειρότερες από κάποιες σκληρές γειτονιές της Νέας Υόρκης. Πάρα πολλοί δρόμοι στο Νέο Δελχί, την πρωτεύουσα της πιο ραγδαία αναπτυσσόμενης οικονομίας του κόσμου, είναι χειρότεροι και μοιάζουν πολύ πιο φτωχοί.
Το ¼ των κατοίκων της Β. Κορέας επιβιώνουν χάρη στην διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια και ζουν σε σπίτια χωρίς ρεύμα, ή τρεχούμενο νερό. Για να ζήσει κάποιος στην πρωτεύουσα, θα πρέπει να έχει ειδική άδεια, αφού η ζωή εκεί είναι πολύ καλύτερη από την επαρχία. Υπάρχουν θέσεις απασχόλησης στο δημόσιο, ηλεκτρισμός μερικές ώρες την ημέρα, μαγαζιά με εμπορεύματα και σχολεία με εσωτερικές τουαλέτες. Οι υπεύθυνοι όμως επιμένουν να δείχνουν στους ξένους μόνο την Κορέα που θέλουν. Δεν δείχνουν τις λαϊκές γειτονιές.
Ίσως όμως το καθεστώς να γίνεται πιο ανοιχτό. Τα παλιά χρόνια, οι συνοδοί των δημοσιογράφων διέταζαν τους ρεπόρτερ να κατεβάσουν τις κάμερες, όταν έβλεπαν κάτι που θεωρούσαν πως δεν ανταποκρίνεται στην Κορέα που ήθελαν. Μάλιστα, πολλές φορές κατέβαζαν τα κουρτινάκια στα λεωφορεία.
Σήμερα όμως, οι συνοδοί δεν αντέδρασαν μόλις οι φωτογραφικές μηχανές πήραν μπρος. Οι δημοσιογράφοι κοιτούσαν έξω αποσβολωμένοι. Και έξω από το λεωφορείο, κάποιοι έκπληκτοι Βορειοκορεάτες που δεν περίμεναν ποτέ ότι θα τους δούμε, μας κοιτούσαν κι αυτοί, εξίσου αποσβολωμένοι…
businessinsider.com
«Μάλλον έγινε λάθος…», ψέλλισε ένας από τους καλοντυμένους κυβερνητικούς συνοδούς, που έχουν την ευθύνη να περιορίζουν τους δημοσιογράφους σε στημένες παραστάσεις, που περιποιούν τιμή στην οικογένεια Kim, η οποία κυβερνά τη χώρα από το 1948.
Έτσι, την ώρα που οι οδηγοί προσπαθούσαν απεγνωσμένα να κάνουν όπισθεν τα λεωφορεία τους, οι κάμερες πήραν φωτιά. Μέχρι που ξαναβρεθήκαμε στα πεντακάθαρα και φωτεινά μαρμάρινα κτίρια της στημένης επίδειξης.
Στη Β. Κορέα, είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζει κανείς τι είναι η αλήθεια. Και κανείς δεν μπορεί να την ψάξει. Όποιος φεύγει από την επίσημη δημοσιογραφική αποστολή, ή προσπαθεί να απομακρυνθεί από τα ειδικά για τους ξένους ξενοδοχεία, συλλαμβάνεται, και κινδυνεύει με απέλαση.
Όμως, ακόμη και σε ένα τόσο ελεγχόμενο περιβάλλον, η αλήθεια ξεπετάγεται.
Ποια είναι η αλήθεια; Τα ψηλά κτίρια που φαίνονται από το ξενοδοχείο; Όπου όλοι οι δρόμοι και τα κτίρια φωταγωγούνται μόλις πέσει ο ήλιος, θυμίζοντας ένα πελώριο χριστουγεννιάτικο δένδρο;
Ή μήπως είναι οι ατέλειωτες εκτάσεις της πιο αναπτυγμένης πόλης της χώρας Pyongyang, που μόλις έρθει η νύχτα παραμένουν θεοσκότεινες;
Οι περισσότεροι ξένοι επισκέπτες σπάνια βλέπουν μια λακκούβα στους δρόμους της πόλης, σπάνια βλέπουν κυκλοφοριακό χάος, ή κάποιο σκουπίδι. Δεν βλέπουν πουθενά γκράφιτι, ούτε κάποιον ανάπηρο.
Συνήθως βλέπουν πεντακάθαρους δρόμους, και τα κτίρια βιτρίνες (μουσεία, πανεπιστήμια, κλπ) γεμάτα με χαρούμενους ανθρώπους, που σύμφωνα με του συνοδούς είναι οι απλοί καθημερινοί Κορεάτες.
Όταν η δημοσιογραφική αποστολή μπαίνει σε μια τάξη, οι μαθητές δεν σηκώνουν το βλέμμα και οι δάσκαλοι συνεχίζουν το μάθημά τους. Όλοι συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχει κάποιος τρίτος.
Ίσως και να είναι πραγματικοί μαθητές και φοιτητές. Αν όμως τους κοιτάξεις κατευθείαν στα μάτια, οι κόρες τους χορεύουν γύρω σου, σαν να μην υπάρχεις. Σαν να είναι εκπαιδευμένοι να μη σε βλέπουν. Οι μόνοι που μιλάνε ελεύθερα είναι οι καλοντυμένοι συνοδοί μας, άνδρες και γυναίκες.
Και αυτό για το οποίο συνήθως μιλάνε είναι το μεγαλείο των Kims, και το πόσο δυνατοί, αξιοσέβαστοι και λατρεμένοι ήταν και είναι.
Όπως λέει ένας από τους συνοδούς μας: «όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολύ μας λείπει ο λατρευτός Kim Jong Il. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ξαναβρούμε έναν τόσο τέλειο άνθρωπο…».
Πίσω όμως από αυτήν την ρομποτική βιτρίνα, οι Βορειοκορεάτες θέλουν τα ίδια ακριβώς που θέλουν όλοι οι άνθρωποι. Ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονται όλοι όσοι έχουν καταφέρει να διαφύγουν από την χώρα.
Οι Βορειοκορεάτες μαλώνουν με τις γυναίκες τους και ανησυχούν όταν τα παιδιά τους έχουν πυρετό. Κοντράρονται με τους συναδέλφους τους στο γραφείο, ονειρεύονται αυτοκίνητα, και αν έχουν κάποιο μέσο, ελπίζουν να πάνε διακοπές στη θάλασσα το καλοκαίρι.
Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, όπως στη δεκαετία του 1990 που την χώρα την μάστιζε η πείνα, ονειρεύονται φαγητό για τα παιδιά τους.
Κανείς δεν ξέρει γιατί το βορειοκορεατικό καθεστώς κρύβει τις σκονισμένες, γεμάτες με λακκούβες γειτονιές, που βρίσκονται κοντά στο κέντρο της πρωτεύουσας. Δεν μοιάζουν με χτυπημένες από πόλεμο, ούτε είναι χειρότερες από κάποιες σκληρές γειτονιές της Νέας Υόρκης. Πάρα πολλοί δρόμοι στο Νέο Δελχί, την πρωτεύουσα της πιο ραγδαία αναπτυσσόμενης οικονομίας του κόσμου, είναι χειρότεροι και μοιάζουν πολύ πιο φτωχοί.
Το ¼ των κατοίκων της Β. Κορέας επιβιώνουν χάρη στην διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια και ζουν σε σπίτια χωρίς ρεύμα, ή τρεχούμενο νερό. Για να ζήσει κάποιος στην πρωτεύουσα, θα πρέπει να έχει ειδική άδεια, αφού η ζωή εκεί είναι πολύ καλύτερη από την επαρχία. Υπάρχουν θέσεις απασχόλησης στο δημόσιο, ηλεκτρισμός μερικές ώρες την ημέρα, μαγαζιά με εμπορεύματα και σχολεία με εσωτερικές τουαλέτες. Οι υπεύθυνοι όμως επιμένουν να δείχνουν στους ξένους μόνο την Κορέα που θέλουν. Δεν δείχνουν τις λαϊκές γειτονιές.
Ίσως όμως το καθεστώς να γίνεται πιο ανοιχτό. Τα παλιά χρόνια, οι συνοδοί των δημοσιογράφων διέταζαν τους ρεπόρτερ να κατεβάσουν τις κάμερες, όταν έβλεπαν κάτι που θεωρούσαν πως δεν ανταποκρίνεται στην Κορέα που ήθελαν. Μάλιστα, πολλές φορές κατέβαζαν τα κουρτινάκια στα λεωφορεία.
Σήμερα όμως, οι συνοδοί δεν αντέδρασαν μόλις οι φωτογραφικές μηχανές πήραν μπρος. Οι δημοσιογράφοι κοιτούσαν έξω αποσβολωμένοι. Και έξω από το λεωφορείο, κάποιοι έκπληκτοι Βορειοκορεάτες που δεν περίμεναν ποτέ ότι θα τους δούμε, μας κοιτούσαν κι αυτοί, εξίσου αποσβολωμένοι…
businessinsider.com
13 Απρ 2012
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΡΥΘΜΙΚΗΣ
Η Εθνική ομάδα της Ρυθμικής Γυμναστικής στο Ολυμπιακό χωριό
Ο Αθλητικός Σύλλογος Ολυμπιακού Χωριού «Αθηνά» φιλοξένησε στο Δυτικό Γυμναστήριο του Ολυμπιακού χωριού, το πανελλήνιο πρωτάθλημα Ρυθμικής Γυμναστικής που διοργάνωσε η Ελληνική Γυμναστική Ομοσπονδία και έλαβε χώρα στις 30,31 Μαρτίου και 1 Απριλίου. Συμμετείχαν 78 νεανίδες και 23 γυναίκες από 25 συλλόγους από όλη την Ελλάδα που εκπροσώπησαν την αφρόκρεμα της ρυθμικής γυμναστικής της Βέροιας του Βόλου, της Λάρισας, της Χαλκίδας, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας που προκρίθηκαν από τους ημιτελικούς της Θεσσαλονίκης.
Κορωνίδα της διοργάνωσης ήταν η πρώτη παρουσίαση του προγράμματος της Εθνικής μας ομάδας για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου.
Στις γυναίκες η Βαρβάρα Φίλιου του “Α.Π.Σ. Ολυμπιακός” με 104.550 βαθμούς και στις νεανίδες η Βασιλική Γάσπαρη του “Γ.Σ. Ηλιούπολης” με 98.200 βαθμούς αναδείχτηκαν νικήτριες στο σύνθετο ατομικό, ενώ οι αθλήτριες παρέλαβαν τα μετάλλιά τους τόσο από τις Ολυμπιονίκες Πανταζή Κλέλια και Χριστοδούλου Εύα, αλλά και από τον πρόεδρο του Α.Σ.Ο.Χ. “Αθηνά” Ανδρέα Πετράκη και την Πρόεδρο του Συλλόγου των κατοίκων του Ολυμπιακού χωριού Εύα Πασχαλίδου.
Ο Αθλητικός Σύλλογος Ολυμπιακού Χωριού «Αθηνά» φιλοξένησε στο Δυτικό Γυμναστήριο του Ολυμπιακού χωριού, το πανελλήνιο πρωτάθλημα Ρυθμικής Γυμναστικής που διοργάνωσε η Ελληνική Γυμναστική Ομοσπονδία και έλαβε χώρα στις 30,31 Μαρτίου και 1 Απριλίου. Συμμετείχαν 78 νεανίδες και 23 γυναίκες από 25 συλλόγους από όλη την Ελλάδα που εκπροσώπησαν την αφρόκρεμα της ρυθμικής γυμναστικής της Βέροιας του Βόλου, της Λάρισας, της Χαλκίδας, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας που προκρίθηκαν από τους ημιτελικούς της Θεσσαλονίκης.
Κορωνίδα της διοργάνωσης ήταν η πρώτη παρουσίαση του προγράμματος της Εθνικής μας ομάδας για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου.
Στις γυναίκες η Βαρβάρα Φίλιου του “Α.Π.Σ. Ολυμπιακός” με 104.550 βαθμούς και στις νεανίδες η Βασιλική Γάσπαρη του “Γ.Σ. Ηλιούπολης” με 98.200 βαθμούς αναδείχτηκαν νικήτριες στο σύνθετο ατομικό, ενώ οι αθλήτριες παρέλαβαν τα μετάλλιά τους τόσο από τις Ολυμπιονίκες Πανταζή Κλέλια και Χριστοδούλου Εύα, αλλά και από τον πρόεδρο του Α.Σ.Ο.Χ. “Αθηνά” Ανδρέα Πετράκη και την Πρόεδρο του Συλλόγου των κατοίκων του Ολυμπιακού χωριού Εύα Πασχαλίδου.
O Δήμος Αχαρνών πέρασε ήδη την δική του εβδομάδα των Παθών, με ‘’δοκιμασίες και προδοσίες’’. Αναμένεται η Aνάσταση
Οι μέρες που πέρασαν ήταν ημέρες Παθών για το Δήμο Αχαρνών.
Από πλευράς διοίκησης ο Δήμαρχος Αχαρνών, οι Αντιδήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι, καθημερινά βρίσκονταν σε διαβουλεύσεις, συναντήσεις με βουλευτές, υπουργούς και με όσους άλλους θα είχαν τη δυνατότητα να βοηθήσουν στο να αποτραπεί η παράνομη απόφαση του Υπουργού ΠΡΟΠΟ.
Στην όλη προσπάθεια συνέβαλλαν τα μέγιστα ο Βουλευτής Ντίνος Βρεττός και ο Υποψήφιος Βουλευτής Θανάσης Κατσιγιάννης οι οποίοι αποτέλεσαν το συνδετικό κρίκο με όλες τις πτέρυγες της Βουλής και όλα τα κόμματα έμαθαν από πρώτο χέρι την πραγματικότητα για την Αμυγδαλέζα.
Σε κάθε μεγάλο γεγονός υπάρχουν όσοι συμβάλλουν πραγματικά, όσοι δήθεν συμβάλλουν ή επιλέγουν το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου και όσοι είτε σκόπιμα είτε από ανοησία θέτουν εμπόδια στην επίτευξη των επιδιωκόμενων στόχων.
Ακόμα και σε κρίσιμη συνεδρίαση της τελευταίας ημέρας δεν έλειψαν άστοχες κορώνες παρουσία του Δημάρχου, συνοδευόμενες από χλιαρή στήριξη των αιτημάτων του Δήμου αλλά και του συνόλου του Αχαρναϊκού λαού.
Κατά την ψήφιση του επίμαχου νομοσχεδίου στη Βουλή, ο Δήμος Αχαρνών με τις συνεχείς πιέσεις προς όλα τα κόμματα έστρεψε το ενδιαφέρον της συζήτησης για το εξαιρετικά σημαντικά νομοσχέδιο του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ, αποκλειστικά στην επίμαχη τροπολογία που αποτελεί την κερκόπορτα για την λειτουργία του Κέντρου Παράνομων Μεταναστών στην Αμυγδαλέζα. Δυστυχώς παρά τις πιέσεις προς όλα τα κόμματα η τροπολογία υπερψηφίστηκε.
Ο Δήμος Αχαρνών εκφράζει ευχαριστίες στους παρακάτω για την αμέριστη στήριξή τους:
Στους παρακάτω Βουλευτές Περιφέρειας Αττικής οι οποίοι έμπρακτα στήριξαν την πόλη μας κατά την ψηφοφορία της τροπολογίας και ειδικότερα:
Τον κ. Ντίνο Βρεττό από το ΠΑΣΟΚ, τον κ. Αθ. Μπούρα από τη Νέα Δημοκρατία, τον ανεξάρτητο βουλευτή κ. Γ. Βλάχο, τους κ. Β. Οικονόμου και Αθ. Λεβεντη από τη ΔΗΜΑΡ, τον κ. Καλαποθαράκο από το ΛΑΟΣ.
Οι υπόλοιποι βουλευτές της Περιφέρειας Αττικής είτε ψήφισαν υπέρ της τροπολογίας, είτε απείχαν.
Οφείλονται επίσης ευχαριστίες στο ΛΑΟΣ, η κοινοβουλευτική ομάδα του οποίου προκάλεσε ονομαστική ψηφοφορία, με αποτέλεσμα να έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίζουμε ποιοι βουλευτές στήριξαν ευθαρσώς τα δίκαια αιτήματα της πόλης μας.
Για την ιστορία, την τροπολογία υπερψήφισαν το ΠΑΣΟΚ η ΝΔ και Δημοκρατική Συμμαχία ενώ την καταψήφισαν όλα τα υπόλοιπα κόμματα δηλαδή, Δημοκρατική Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ, Ανεξάρτητοι Έλληνες.
Ο Δήμος Αχαρνών και η Δημοτική Αρχή διαβεβαιώνει τον Αχαρναϊκο Λαό ότι η παράνομη ενέργεια του Υπουργού κ. Μιχ.Χρυσοχοίδη ο οποίος αυθαίρετα στράφηκε ενάντια στην πόλη μας θα τύχει της ανάλογης νομικής αντίδρασης.
Το μέλλον της πόλης μας θα το προστατέψουμε με κάθε νόμιμο τρόπο προκειμένου να μην είναι ο Δήμος Αχαρνών η εύκολη επιλογή όπως ανερυθρίαστα παραδέχθηκε ο Γιάννης Σγουρός στο Περιφερειακό Συμβούλιο, βασιζόμενος στην έως τώρα πρόσφατη ιστορία της πόλης.
Παράλληλα ο Δήμος Αχαρνών δεν μπορεί να συνδράμει αυθαίρετες ενέργειες βίας πλησίον της Σχολής οι οποίες εγκυμονούν κινδύνους για τους κατοίκους της πόλης αλλά και για τις επιχειρήσεις σε μια εποχή που η επιχειρηματικότητα πλήττεται βίαια.
Ο αγώνας για τη δικαίωση της πόλης μας έχει ήδη ξεκινήσει και θα δικαιωθεί.
Από πλευράς διοίκησης ο Δήμαρχος Αχαρνών, οι Αντιδήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι, καθημερινά βρίσκονταν σε διαβουλεύσεις, συναντήσεις με βουλευτές, υπουργούς και με όσους άλλους θα είχαν τη δυνατότητα να βοηθήσουν στο να αποτραπεί η παράνομη απόφαση του Υπουργού ΠΡΟΠΟ.
Στην όλη προσπάθεια συνέβαλλαν τα μέγιστα ο Βουλευτής Ντίνος Βρεττός και ο Υποψήφιος Βουλευτής Θανάσης Κατσιγιάννης οι οποίοι αποτέλεσαν το συνδετικό κρίκο με όλες τις πτέρυγες της Βουλής και όλα τα κόμματα έμαθαν από πρώτο χέρι την πραγματικότητα για την Αμυγδαλέζα.
Σε κάθε μεγάλο γεγονός υπάρχουν όσοι συμβάλλουν πραγματικά, όσοι δήθεν συμβάλλουν ή επιλέγουν το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου και όσοι είτε σκόπιμα είτε από ανοησία θέτουν εμπόδια στην επίτευξη των επιδιωκόμενων στόχων.
Ακόμα και σε κρίσιμη συνεδρίαση της τελευταίας ημέρας δεν έλειψαν άστοχες κορώνες παρουσία του Δημάρχου, συνοδευόμενες από χλιαρή στήριξη των αιτημάτων του Δήμου αλλά και του συνόλου του Αχαρναϊκού λαού.
Κατά την ψήφιση του επίμαχου νομοσχεδίου στη Βουλή, ο Δήμος Αχαρνών με τις συνεχείς πιέσεις προς όλα τα κόμματα έστρεψε το ενδιαφέρον της συζήτησης για το εξαιρετικά σημαντικά νομοσχέδιο του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ, αποκλειστικά στην επίμαχη τροπολογία που αποτελεί την κερκόπορτα για την λειτουργία του Κέντρου Παράνομων Μεταναστών στην Αμυγδαλέζα. Δυστυχώς παρά τις πιέσεις προς όλα τα κόμματα η τροπολογία υπερψηφίστηκε.
Ο Δήμος Αχαρνών εκφράζει ευχαριστίες στους παρακάτω για την αμέριστη στήριξή τους:
Στους παρακάτω Βουλευτές Περιφέρειας Αττικής οι οποίοι έμπρακτα στήριξαν την πόλη μας κατά την ψηφοφορία της τροπολογίας και ειδικότερα:
Τον κ. Ντίνο Βρεττό από το ΠΑΣΟΚ, τον κ. Αθ. Μπούρα από τη Νέα Δημοκρατία, τον ανεξάρτητο βουλευτή κ. Γ. Βλάχο, τους κ. Β. Οικονόμου και Αθ. Λεβεντη από τη ΔΗΜΑΡ, τον κ. Καλαποθαράκο από το ΛΑΟΣ.
Οι υπόλοιποι βουλευτές της Περιφέρειας Αττικής είτε ψήφισαν υπέρ της τροπολογίας, είτε απείχαν.
Οφείλονται επίσης ευχαριστίες στο ΛΑΟΣ, η κοινοβουλευτική ομάδα του οποίου προκάλεσε ονομαστική ψηφοφορία, με αποτέλεσμα να έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίζουμε ποιοι βουλευτές στήριξαν ευθαρσώς τα δίκαια αιτήματα της πόλης μας.
Για την ιστορία, την τροπολογία υπερψήφισαν το ΠΑΣΟΚ η ΝΔ και Δημοκρατική Συμμαχία ενώ την καταψήφισαν όλα τα υπόλοιπα κόμματα δηλαδή, Δημοκρατική Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ, Ανεξάρτητοι Έλληνες.
Ο Δήμος Αχαρνών και η Δημοτική Αρχή διαβεβαιώνει τον Αχαρναϊκο Λαό ότι η παράνομη ενέργεια του Υπουργού κ. Μιχ.Χρυσοχοίδη ο οποίος αυθαίρετα στράφηκε ενάντια στην πόλη μας θα τύχει της ανάλογης νομικής αντίδρασης.
Το μέλλον της πόλης μας θα το προστατέψουμε με κάθε νόμιμο τρόπο προκειμένου να μην είναι ο Δήμος Αχαρνών η εύκολη επιλογή όπως ανερυθρίαστα παραδέχθηκε ο Γιάννης Σγουρός στο Περιφερειακό Συμβούλιο, βασιζόμενος στην έως τώρα πρόσφατη ιστορία της πόλης.
Παράλληλα ο Δήμος Αχαρνών δεν μπορεί να συνδράμει αυθαίρετες ενέργειες βίας πλησίον της Σχολής οι οποίες εγκυμονούν κινδύνους για τους κατοίκους της πόλης αλλά και για τις επιχειρήσεις σε μια εποχή που η επιχειρηματικότητα πλήττεται βίαια.
Ο αγώνας για τη δικαίωση της πόλης μας έχει ήδη ξεκινήσει και θα δικαιωθεί.
11 Απρ 2012
Μήνυμα στους "πρόθυμους χρήσιμους" στέλνουν οι Πομάκοι
Απάντηση σε όλες τις ψευδοπροοδευτικές δυνάμεις της Ελλάδας που προσπαθούν με κάθε τρόπο να στηρίξουν τις θέσεις του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, ότι δηλαδή οι Πομάκοι είναι Τούρκοι, δίνουν οι ίδιοι οι Πομάκοι της Θράκης.Με μία δημοσίευση στην ιστοσελίδα Ζαγάλισα οι ηρωικοί Πομάκοι που τα ελληνικά πολιτικά κόμματα κάνουν ότι μπορούν για να τους σπρώξουν στην αγκαλιά της Τουρκίας για μερικά ψηφουλάκια, απαντούν στον γνωστό άθεο, άεθνο, μετααριστερό, ευρωπαϊστή ερευνητή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συγγραφέα Δημήτρη Λιθοξόου με μία επιστολή καταπέλτη για την τοποθέτηση του τελευταίου ότι η μειονότητα στην Θράκη είναι τουρκική.
Με σκληρά λόγια που κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει οι Πομάκοι της Θράκης αποδεικνύουν για μία ακόμα φορά με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν, την αλήθεια που οι επιλεκτικής ευαισθησίας ερευνητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αρνούνται (?) να δούν. Δηλαδή την ρατσιστική συμπεριφορά του τουρκικού κράτους απέναντι στους Έλληνες Πομάκους τα Θράκης, όπως αυτή η πολιτική εκφράζεται από τους συμπαθούντες των Γκρίζων Λύκων, των ακροδεξιών εθνικιστικών οργανώσεων της Τουρκίας και του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή.
Όσο και αν ακούγεται παράξενο δυστυχώς στην Ελλάδα η «προοδευτική» διανόηση της χώρας φαίνεται να έχει επιλεκτική ευαισθησία για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αγνοώντας την καταπιεστική πολιτική των κυβερνήσεων των γειτονικών χωρών απέναντι στους πολίτες τους και σε ανθρώπους που ανήκουν σε διαφορετικές φυλετικές ομάδες.
Προτιμούν να γίνονται οι υπερασπιστές του τουρκικού παρακράτους και της νεοοθωμανικής επεκτατικής πολιτικής στα Βαλκάνια, ενώ την ίδια στιγμή αγνοούν τα δικαιώματα των Ελλήνων της πΓΔΜ οι οποίοι δεν μπορούν ούτε την γλώσσα τους να μιλήσουν και κάνουν τα στραβά μάτια στην τρομοκρατία που ασκεί το προξενείο στους Πομάκους.
Και όλα αυτά την στιγμή που ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Τουρκίας τον περασμένο Νοέμβριο αναγνώρισε την διαφορετικότητα των Πομάκων από τους Τούρκους σε δημόσια ομιλία του στον τόπο καταγωγής του το χωριό Rize του Πόντου.
Πιο συγκεκριμένα στις 7 Νοεμβρίου ο Τούρκος πρωθυπουργός δήλωσε ότι : «Όλες οι εθνικότητες που κατοικούν στην Τουρκία, όπως οι Τούρκοι, οι Κούρδοι, οι Λαζοί, οι Κιρκάσιοι, οι Απχάζιοι, οι Πομάκοι και οι Γεωργιανοί δεν είναι αντιμαχόμενες ομάδες. Όλοι έχουν την αξία τους. Κανείς δεν είναι ανώτερος από τον άλλον».
Και για αυτούς που διαβάζουν τούρκικα
KİMSE KİMSEDEN ÜSTÜN DEĞİL!
«Türk, Kürt, Laz, Çerkez, Abaza, Pomak, Manav, Gürcü etnisitler. Herkes bizim için değerlidir. Kimse kimseden üstün değil»
Başbakan Recep Tayyip Erdogan,
Rize 7.11.2011
Και όμως μετά από αυτή την ομολογία υπάρχουν στην Ελλάδα προοδευτικοί διανοούμενοι άνθρωποι οι οποίοι ακόμα ισχυρίζονται ότι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι. Τι άλλο να πούμε για το θέμα αυτό ίσως είναι καλύτερα να αφήσουμε τους Πομάκους να πούνε αυτό που πραγματικά πιστεύουν.
Ακολουθεί η Επιστολή
«Ακούγαμε το όνομα Δημήτρης Λιθοξόου. Μάθαμε ότι είναι υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ότι είχε γράψει για τη «μειονότητα» στη Θράκη και αποφασίσαμε να δούμε το έργο του. Ούτως ή άλλως πέφταμε επάνω του, αφού πολλοί αριστεροί επιστήμονες τον έχουν ως σημείο αναφοράς για τα θέματα που αφορούν στις μειονότητες. Για κάθε αριστερό συγγραφέα που σέβεται τον εαυτό του, είναι το must των βιβλιογραφικών αναφορών! Έτσι, αποφασίσαμε να δούμε τι γράφει για τους Πομάκους, και να κρίνουμε τα γραπτά του και όχι τον ίδιο προσωπικά, αφού ως άνθρωπο δεν τον γνωρίζουμε και φυσικά τον σεβόμαστε.
Ξεκινώντας, βλέπουμε ότι στο βιογραφικό του αυτο-συστήνεται ως Δημήτρης Λιθοξόος ή Λιθοξόου ή Νταμαρτζής ή Ταστσής (!). Ποιος είναι ο κύριος με τα πολλά ονόματα; Σύμφωνα με τον ίδιο δεν έχει σπουδάσει τίποτα, αλλά μπορεί με άνεση να μιλάει ως ιστορικός ή κοινωνιολόγος, για πολλά και διαφορετικά πράγματα και για τις μειονοτικές ομάδες.
Ο Λιθοξόου, λοιπόν, ή Νταμαρτζής, ή Ταστσής «ασχολήθηκε» και με την μουσουλμανική μειονότητα της ελληνικής Θράκης. Ασχολήθηκε, τρόπος του λέγειν βέβαια, γιατί πουθενά δεν γράφει ποια αξιόπιστα στοιχεία ερεύνησε και τι επιστημονικά ή άλλα εργαλεία χρησιμοποίησε ή πόσες φορές έκανε τον κόπο να έρθει στην περιοχή μας. Λεπτομέρειες! Ο Λιθοξόου απεφάνθη: η μειονότητα είναι τουρκική! Όλοι είμαστε Τούρκοι, ακόμα και εμείς στη Ζαγάλισα! Μόνο το κακό αστικό ελληνικό κράτος, σύμφωνα με τον κύριο αυτό, μιλάει για Πομάκους ή Τσιγγάνους.
Πώς, λοιπόν, ο Νταμαρτζής/Λιθοξόου, ο οποίος μάλιστα έφτιαξε και «χάρτη των τουρκικών οικισμών στη Θράκη», ερεύνησε και έβγαλε όλα αυτά τα συμπεράσματα; Ο ίδιος μας το αποκαλύπτει: διάβασε έναν ...Τηλεφωνικό Κατάλογο! Ως Πομάκοι, έχουμε μείνει πραγματικά κατάπληκτοι! Διαβάζοντας έναν Τηλεφωνικό Κατάλογο καταλαβαίνεις τα πάντα για τις μειονότητες;
Και για την περίπτωσή μας, με έναν απλό Τηλεφωνικό Κατάλογο του ΟΤΕ (ελληνόφωνο παρακαλώ) αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπάρχουν Πομάκοι και Ρωμά, αλλά μόνο Τούρκοι στη Θράκη; Μα τι μαγικός Τηλεφωνικός Κατάλογος ήταν αυτός; Από πού τον …ψώνισε; Από το τσαντάκι του Σπορτ Μπίλι; Ποια έκδοση ήταν;
Βέβαια, το πράγμα γίνεται …χειρότερο, γιατί ο Λιθοξόου/Νταμαρτζής γράφει ότι από τον Τηλεφωνικό Κατάλογο βρήκε 106.000 μουσουλμανικά ονόματα, τα οποία…επεξεργάστηκε! Τι είδους επεξεργασία έκανε δεν μας είπε. Τα πομακικά ονόματα διάφορων οικισμών που ο ίδιος παραθέτει (για τα συγκεκριμένα χωριά δεν πρόλαβαν οι Τούρκοι να καθιερώσουν τουρκικά ονόματα) ακυρώνουν τους ισχυρισμούς του.
Τόση παρέα με τους σλαβομακεδόνες και δεν έμαθε ακόμη πέντε λέξεις στα σλαβικά; Έτσι, και τα πομάκικα ονόματα π.χ. των χωριών Κρούσα (Αχλαδιά), Μπρατάνκοβα (Γοργόνα), Μπασάϊκοβα (Μάνταινα), Σαρατζίνα (Σαρακηνή) τα γράφει ως ονόματα …τουρκικών οικισμών! Επίσης, είναι χαρακτηριστικό ότι όπου υπάρχει πομακικό και τουρκικό όνομα για κάποιο χωριό, εκείνος παραθέτει το τουρκικό, αποκαλύπτοντας άθελά του και την πηγή πληροφόρησής του για τον πίνακα αυτό.
Προφανώς, η μόνη σχέση του Λιθοξόου/Νταμαρτζή με τη Θράκη (εκτός από τον τηλεφωνικό κατάλογο), είναι αυτή που αναφέρει στο βιογραφικό του: έκανε στα νιάτα του …φαντάρος στον Έβρο!
Προτείνουμε να αφήσει τους Τηλεφωνικούς Καταλόγους και τους Χρυσούς Οδηγούς και να διαβάσει το βιβλίο του Τούρκου αριστερού Μιχρί Μπελί (Καπετάν Κεμάλ) ο οποίος έζησε στα βουνά της Ροδόπης και διέκρινε ότι η μουσουλμανική μειονότητα δεν είναι μία, όπως υποστηρίζουν ο Νταμαρτζής – Λιθοξόου και οι Τούρκοι, αλλά χωρίζεται σε τέσσερα (τουλάχιστον) κομμάτια: Πομάκους, Τσιγγάνους, Αλεβίτες (στο θρήσκευμα) και Τούρκους. Ο πραγματικός δημοκράτης και αριστερός Μιχρί Μπελί έγραψε ότι, άλλο έθνος είναι οι Πομάκοι και άλλο οι Τούρκοι.
Φυσικά, ο Λιθοξόου δεν γράφει ούτε μία λέξη για την πολιτιστική γενοκτονία που υφίστανται οι Πομάκοι από τους Τούρκους. Δεν θα το έγραφε φαίνεται ο ...Τηλεφωνικός Κατάλογος του ΟΤΕ!
Ή, μπορούμε να βρούμε και μια άλλη, βαθύτερη, ψυχολογική εξήγηση: διαβάζοντας τα κείμενά του Λιθοξόου διακρίνει κανείς, από την πρώτη κιόλας στιγμή, ένα απύθμενο και πρωτοφανές μίσος για την Ελλάδα. Μίσος αβυσσαλέο, απερίγραπτο, που ξεχειλίζει σε κάθε σειρά στα γραπτά του, τέτοιο που μπορεί να συγκριθεί μόνο με το μίσος που τρέφει ένας ακραίος Τούρκος εθνικιστής εναντίον των Πομάκων. Δυστυχώς, εμείς οι Πομάκοι, επειδή δεν έχουμε ούτε εμφυλιοπολεμικά συμπλέγματα, ούτε μίσος για την Ελλάδα, έτσι δεν είμαστε συμπαθείς στα γραπτά του κυρίου αυτού και στο συνάφι του.
Αντιθέτως, αν βρίζαμε την Ελλάδα, είμαστε σίγουροι ότι θα μας μνημόνευαν η Ελσίνκι Γουότς, ο Νακρατζάς, ο Δημητράς, ο Τσιτσελίκης, ο …Μπαχτσελί των Γκρίζων Λύκων και ποιος ξέρει ποιος άλλος...
Για τον Λιθοξόου θα κλείσουμε με τη λαϊκή σοφία, παραθέτοντας μία παροιμία από τα βουνά της Ροδόπης: «ουτ ενό πένο να μόταστρα, ουτ ενό τζιέιλ νταταγιεστρά». Αν δεν την καταλαβαίνει ο Λιθοξόου είναι γιατί η παροιμία δεν είναι στα τουρκικά, αλλά βγαλμένη από την, άγνωστη σε αυτόν, πομακική γλώσσα!
Ένας Εθνικά Πομάκος
(τεύχος 59, Φεβρουάριος - Μάρτιος 2012)
(http://www.zagalisa.gr/content/lithoksooy-blepei-mono-toyrkoys-enas-yperaspistis-ton%E2%80%A6anthropinon-dikaiomaton)
Με σκληρά λόγια που κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει οι Πομάκοι της Θράκης αποδεικνύουν για μία ακόμα φορά με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν, την αλήθεια που οι επιλεκτικής ευαισθησίας ερευνητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αρνούνται (?) να δούν. Δηλαδή την ρατσιστική συμπεριφορά του τουρκικού κράτους απέναντι στους Έλληνες Πομάκους τα Θράκης, όπως αυτή η πολιτική εκφράζεται από τους συμπαθούντες των Γκρίζων Λύκων, των ακροδεξιών εθνικιστικών οργανώσεων της Τουρκίας και του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή.
Όσο και αν ακούγεται παράξενο δυστυχώς στην Ελλάδα η «προοδευτική» διανόηση της χώρας φαίνεται να έχει επιλεκτική ευαισθησία για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αγνοώντας την καταπιεστική πολιτική των κυβερνήσεων των γειτονικών χωρών απέναντι στους πολίτες τους και σε ανθρώπους που ανήκουν σε διαφορετικές φυλετικές ομάδες.
Προτιμούν να γίνονται οι υπερασπιστές του τουρκικού παρακράτους και της νεοοθωμανικής επεκτατικής πολιτικής στα Βαλκάνια, ενώ την ίδια στιγμή αγνοούν τα δικαιώματα των Ελλήνων της πΓΔΜ οι οποίοι δεν μπορούν ούτε την γλώσσα τους να μιλήσουν και κάνουν τα στραβά μάτια στην τρομοκρατία που ασκεί το προξενείο στους Πομάκους.
Και όλα αυτά την στιγμή που ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Τουρκίας τον περασμένο Νοέμβριο αναγνώρισε την διαφορετικότητα των Πομάκων από τους Τούρκους σε δημόσια ομιλία του στον τόπο καταγωγής του το χωριό Rize του Πόντου.
Πιο συγκεκριμένα στις 7 Νοεμβρίου ο Τούρκος πρωθυπουργός δήλωσε ότι : «Όλες οι εθνικότητες που κατοικούν στην Τουρκία, όπως οι Τούρκοι, οι Κούρδοι, οι Λαζοί, οι Κιρκάσιοι, οι Απχάζιοι, οι Πομάκοι και οι Γεωργιανοί δεν είναι αντιμαχόμενες ομάδες. Όλοι έχουν την αξία τους. Κανείς δεν είναι ανώτερος από τον άλλον».
Και για αυτούς που διαβάζουν τούρκικα
KİMSE KİMSEDEN ÜSTÜN DEĞİL!
«Türk, Kürt, Laz, Çerkez, Abaza, Pomak, Manav, Gürcü etnisitler. Herkes bizim için değerlidir. Kimse kimseden üstün değil»
Başbakan Recep Tayyip Erdogan,
Rize 7.11.2011
Και όμως μετά από αυτή την ομολογία υπάρχουν στην Ελλάδα προοδευτικοί διανοούμενοι άνθρωποι οι οποίοι ακόμα ισχυρίζονται ότι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι. Τι άλλο να πούμε για το θέμα αυτό ίσως είναι καλύτερα να αφήσουμε τους Πομάκους να πούνε αυτό που πραγματικά πιστεύουν.
Ακολουθεί η Επιστολή
«Ακούγαμε το όνομα Δημήτρης Λιθοξόου. Μάθαμε ότι είναι υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ότι είχε γράψει για τη «μειονότητα» στη Θράκη και αποφασίσαμε να δούμε το έργο του. Ούτως ή άλλως πέφταμε επάνω του, αφού πολλοί αριστεροί επιστήμονες τον έχουν ως σημείο αναφοράς για τα θέματα που αφορούν στις μειονότητες. Για κάθε αριστερό συγγραφέα που σέβεται τον εαυτό του, είναι το must των βιβλιογραφικών αναφορών! Έτσι, αποφασίσαμε να δούμε τι γράφει για τους Πομάκους, και να κρίνουμε τα γραπτά του και όχι τον ίδιο προσωπικά, αφού ως άνθρωπο δεν τον γνωρίζουμε και φυσικά τον σεβόμαστε.
Ξεκινώντας, βλέπουμε ότι στο βιογραφικό του αυτο-συστήνεται ως Δημήτρης Λιθοξόος ή Λιθοξόου ή Νταμαρτζής ή Ταστσής (!). Ποιος είναι ο κύριος με τα πολλά ονόματα; Σύμφωνα με τον ίδιο δεν έχει σπουδάσει τίποτα, αλλά μπορεί με άνεση να μιλάει ως ιστορικός ή κοινωνιολόγος, για πολλά και διαφορετικά πράγματα και για τις μειονοτικές ομάδες.
Ο Λιθοξόου, λοιπόν, ή Νταμαρτζής, ή Ταστσής «ασχολήθηκε» και με την μουσουλμανική μειονότητα της ελληνικής Θράκης. Ασχολήθηκε, τρόπος του λέγειν βέβαια, γιατί πουθενά δεν γράφει ποια αξιόπιστα στοιχεία ερεύνησε και τι επιστημονικά ή άλλα εργαλεία χρησιμοποίησε ή πόσες φορές έκανε τον κόπο να έρθει στην περιοχή μας. Λεπτομέρειες! Ο Λιθοξόου απεφάνθη: η μειονότητα είναι τουρκική! Όλοι είμαστε Τούρκοι, ακόμα και εμείς στη Ζαγάλισα! Μόνο το κακό αστικό ελληνικό κράτος, σύμφωνα με τον κύριο αυτό, μιλάει για Πομάκους ή Τσιγγάνους.
Πώς, λοιπόν, ο Νταμαρτζής/Λιθοξόου, ο οποίος μάλιστα έφτιαξε και «χάρτη των τουρκικών οικισμών στη Θράκη», ερεύνησε και έβγαλε όλα αυτά τα συμπεράσματα; Ο ίδιος μας το αποκαλύπτει: διάβασε έναν ...Τηλεφωνικό Κατάλογο! Ως Πομάκοι, έχουμε μείνει πραγματικά κατάπληκτοι! Διαβάζοντας έναν Τηλεφωνικό Κατάλογο καταλαβαίνεις τα πάντα για τις μειονότητες;
Και για την περίπτωσή μας, με έναν απλό Τηλεφωνικό Κατάλογο του ΟΤΕ (ελληνόφωνο παρακαλώ) αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπάρχουν Πομάκοι και Ρωμά, αλλά μόνο Τούρκοι στη Θράκη; Μα τι μαγικός Τηλεφωνικός Κατάλογος ήταν αυτός; Από πού τον …ψώνισε; Από το τσαντάκι του Σπορτ Μπίλι; Ποια έκδοση ήταν;
Βέβαια, το πράγμα γίνεται …χειρότερο, γιατί ο Λιθοξόου/Νταμαρτζής γράφει ότι από τον Τηλεφωνικό Κατάλογο βρήκε 106.000 μουσουλμανικά ονόματα, τα οποία…επεξεργάστηκε! Τι είδους επεξεργασία έκανε δεν μας είπε. Τα πομακικά ονόματα διάφορων οικισμών που ο ίδιος παραθέτει (για τα συγκεκριμένα χωριά δεν πρόλαβαν οι Τούρκοι να καθιερώσουν τουρκικά ονόματα) ακυρώνουν τους ισχυρισμούς του.
Τόση παρέα με τους σλαβομακεδόνες και δεν έμαθε ακόμη πέντε λέξεις στα σλαβικά; Έτσι, και τα πομάκικα ονόματα π.χ. των χωριών Κρούσα (Αχλαδιά), Μπρατάνκοβα (Γοργόνα), Μπασάϊκοβα (Μάνταινα), Σαρατζίνα (Σαρακηνή) τα γράφει ως ονόματα …τουρκικών οικισμών! Επίσης, είναι χαρακτηριστικό ότι όπου υπάρχει πομακικό και τουρκικό όνομα για κάποιο χωριό, εκείνος παραθέτει το τουρκικό, αποκαλύπτοντας άθελά του και την πηγή πληροφόρησής του για τον πίνακα αυτό.
Προφανώς, η μόνη σχέση του Λιθοξόου/Νταμαρτζή με τη Θράκη (εκτός από τον τηλεφωνικό κατάλογο), είναι αυτή που αναφέρει στο βιογραφικό του: έκανε στα νιάτα του …φαντάρος στον Έβρο!
Προτείνουμε να αφήσει τους Τηλεφωνικούς Καταλόγους και τους Χρυσούς Οδηγούς και να διαβάσει το βιβλίο του Τούρκου αριστερού Μιχρί Μπελί (Καπετάν Κεμάλ) ο οποίος έζησε στα βουνά της Ροδόπης και διέκρινε ότι η μουσουλμανική μειονότητα δεν είναι μία, όπως υποστηρίζουν ο Νταμαρτζής – Λιθοξόου και οι Τούρκοι, αλλά χωρίζεται σε τέσσερα (τουλάχιστον) κομμάτια: Πομάκους, Τσιγγάνους, Αλεβίτες (στο θρήσκευμα) και Τούρκους. Ο πραγματικός δημοκράτης και αριστερός Μιχρί Μπελί έγραψε ότι, άλλο έθνος είναι οι Πομάκοι και άλλο οι Τούρκοι.
Φυσικά, ο Λιθοξόου δεν γράφει ούτε μία λέξη για την πολιτιστική γενοκτονία που υφίστανται οι Πομάκοι από τους Τούρκους. Δεν θα το έγραφε φαίνεται ο ...Τηλεφωνικός Κατάλογος του ΟΤΕ!
Ή, μπορούμε να βρούμε και μια άλλη, βαθύτερη, ψυχολογική εξήγηση: διαβάζοντας τα κείμενά του Λιθοξόου διακρίνει κανείς, από την πρώτη κιόλας στιγμή, ένα απύθμενο και πρωτοφανές μίσος για την Ελλάδα. Μίσος αβυσσαλέο, απερίγραπτο, που ξεχειλίζει σε κάθε σειρά στα γραπτά του, τέτοιο που μπορεί να συγκριθεί μόνο με το μίσος που τρέφει ένας ακραίος Τούρκος εθνικιστής εναντίον των Πομάκων. Δυστυχώς, εμείς οι Πομάκοι, επειδή δεν έχουμε ούτε εμφυλιοπολεμικά συμπλέγματα, ούτε μίσος για την Ελλάδα, έτσι δεν είμαστε συμπαθείς στα γραπτά του κυρίου αυτού και στο συνάφι του.
Αντιθέτως, αν βρίζαμε την Ελλάδα, είμαστε σίγουροι ότι θα μας μνημόνευαν η Ελσίνκι Γουότς, ο Νακρατζάς, ο Δημητράς, ο Τσιτσελίκης, ο …Μπαχτσελί των Γκρίζων Λύκων και ποιος ξέρει ποιος άλλος...
Για τον Λιθοξόου θα κλείσουμε με τη λαϊκή σοφία, παραθέτοντας μία παροιμία από τα βουνά της Ροδόπης: «ουτ ενό πένο να μόταστρα, ουτ ενό τζιέιλ νταταγιεστρά». Αν δεν την καταλαβαίνει ο Λιθοξόου είναι γιατί η παροιμία δεν είναι στα τουρκικά, αλλά βγαλμένη από την, άγνωστη σε αυτόν, πομακική γλώσσα!
Ένας Εθνικά Πομάκος
(τεύχος 59, Φεβρουάριος - Μάρτιος 2012)
(http://www.zagalisa.gr/content/lithoksooy-blepei-mono-toyrkoys-enas-yperaspistis-ton%E2%80%A6anthropinon-dikaiomaton)
