15 Μαρ 2014

Χάθηκε ἡ ἀξιοπρἐπεια πού θρέφει τόν αὐτοσεβασμό

Του Κωνσταντίνου Ερρίπη, θεολόγου - Καρδιολόγου              
            ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ 
   Ἀπορῶ, πῶς δέχεται ἕνας σοβαρός ἄνθρωπος (ἐπιστήμονας, πολιτικός, καλλιτέχνης, διανοούμενος, ἀκόμη καί κληρικός, κλπ): 
   - Νά συμμετέχει σέ ἐκπομπές πού ἀρχίζουν μετά τά μεσάνυχτα καί τελειώνουν στίς 2.30 τό πρωί. 
   - Νά ἀνήκει σέ μία πλειάδα 10-15 καλεσμένων, ἕκαστος τῶν ὁποίων θά μιλήσει μόνο γιά 3-4 λεπτά σέ διάρκεια ἐκπομπῆς ἄνω τοῦ διώρου. 
   - Νά μιλάει καί νά τόν διακόπτουν συνεχῶς οἱ ὑπόλοιποι χωρίς ὁ ὑπεύθυνος τῆς ἐκπομπῆς νά ἐνοχλεῖται (ἀφοῦ μέ αὐτό ἀνεβαίνει ἡ τηλεθέαση).
   - Νά καλεῖται (ὡς ὑπουργός, διευθυντής, ἰδιώτης κλπ) χωρίς ἕνα γραμματέα ἤ δικηγόρο βοηθό δίπλα του καί νά τοῦ ἐπιτίθενται ἐπί δύο ὧρες οἱ ὑπόλοιποι 10 τοῦ πάνελ καί ὅλοι οἱ ἀκροατές.
   - Νά παίρνει τόν ὑπεύθυνο τῆς ἐκπομπῆς στό τηλέφωνο ὡς θιγόμενος γιά νά ἀπολογηθεῖ, καί νά τόν στήνουν πάνω ἀπό 20 λεπτά στήν ἀναμονή, νά τόν ὑποχρεώνουν ν’ ἀκούει σωρείαν διαφημίσεων νά τοῦ ἐπιτίθενται δέ μετά ὅλοι καί αὐτός νά ἀμύνεται χωρίς εἰκόνα, χωρίς καλό ἦχο καί μέ τήν διαρκῆ ἀπειλή τῆς διακοπῆς τῆς ὁμιλίας του δικτατορικῶ τῶ τρόπω. 
   - Νά ἀπευθύνεται σέ αὐτόν ὁ ὑπεύθυνος τῆς ἐκπομπῆς μέ τέτοιο ἀπαξιωτικό τρόπο, λές καί εἶναι κακοποιός. Λάθος, συγνώμη. Ποτέ σέ κακοποιό κληθέντα σέ ἐκπομπή δέν ἔχουν μιλήσει μέ ἀπρεπῆ τρόπο. 
   - Νά καταδέχεται ὡς πολιτικός νά τόν προπηλακίζουν (προπηλακίζω δέν σημαίνει δέρνω ἀλλά ὀνειδίζω, καταξευτιλίζω) οἱ ἀκροατές πού ἔχουν κληθεῖ στήν ἐκπομπή, νά τόν φτύνουν καί ἔμμεσα νά τόν ἀπειλοῦν καί ἐκεῖνος νά γελᾶ δῆθεν συγκαταβατικά! Δέν γνωρίζει ὅτι ἐκείνη τή στιγμή ἐκπροσωπεῖ τόν θεσμόν καί ὄχι τόν ἑαυτό του; Ἐάν ἡ ἐνοχή ἀφορᾶ ἀποκλειστικά τό πρόσωπό του, νά σηκωθεῖ ἀξιοπρεπῶς καί νά φύγει. 
   - Νά μήν πῶ καί τό χειρότερο! Πῶς δέχεται τήν πρόσκληση ἑνός σταθμοῦ, ὁ ὁποῖος μετά τήν ἐκπομπή «θά παίξει τσόντες» καί θά δώσει τά τηλέφωνα, μέσω τῶν ὁποίων θά γίνει ἀγοραπωλησία ἀνθρώπινης σάρκας; Ἐάν μέ καλοῦσαν σέ ἕνα σπίτι γιά δεῖπνο ἀλλά μετά τήν ἀποχώρησή μου θά μετατρέπετο σέ οἶκον ἀνοχῆς, θά πήγαινα; 
   O tempora o mores!
   Ὦ καιροί, ὦ ἤθη!