Εφικτή η έξοδος από την Ευρωζώνη

του Κώστα Κόλμερ* 

O υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης καθ. Δημήτρης Παπαδημητρίου δήλωσε, με άρθρο του στην ΑΥΓΗ: «Η εναλλακτική λύση, ενός καλοσχεδιασμένου προγράμματος «παραλλήλου νομίσματος» (δραχμή),εάν υιοθετηθεί με ριζικές προδιαγραφές (πχ. την αξία του έναντι του ευρώ και την διευθέτηση πληρωμής των φόρων) με αυτό, μπορεί να γίνει κινητήριος δύναμη για την ανάπτυξη της χώρας».

• Οι δηλώσεις αυτές έγιναν προ του ανασχηματισμού της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ του περασμένου Σεπτεμβρίου. Άρα το Animus μιας μορφής Euroexit υπάρχει στις προθέσεις της κυβερνήσεως απομένει το Corpus…

Αν υπήρξε πολιτικός σχεδιασμός -ο μοναδικός του ΣΥΡΙΖΑ στην διετή διακυβέρνηση της Ελλάδος –  ήταν εκείνος που μ’ εντολή του πρωθυπουργού  Αλέξη Τσίπρα, προς τον πρώην υπουργόν Οικονομικών Γιάνννη» Βαρουφάκη, ο τελευταίος εξεπόνησε το «πλάνο Β΄», για την έξοδο της χώρας από το ευρώ. To corpus του euroexit σχεδόν  υλοποιήθη τον Ιούλιο του 2015 αλλά δεν ολοκληρώθη ακόμη.

Ακόμη κι’ αν θεωρηθεί πλάνη το Plan Β΄ – όχι ως προς τις δυνατότητες επανόδου  στο εθνικό νόμισμα αλλά διά το ποίοι εξουσιάζουν πραγματικά την Ελλάδα – το Σχέδιο Β΄ έχει  την ιστορική του σημασία.

Βεβαίως, η  «για πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση» δεν εξετίμησε ορθώς τον συσχετισμό  δυνάμεων μεταξύ πιστωτών (Ε.Ε) και οφειλέτου (Ελλάδος) μ’ αποτέλεσμα, ο  σύντροφος  Τσίπρας να υπογράψει το τρίτο μνημόνιο τον Ιούλιο του 2015.

Εν τούτοις την 5^η Ιουλίου 2015, το Σχέδιο Β΄ ήταν εφικτό κατά 95%. Αν ήταν ανεξάρτητη από ξένες επιρροές η πολιτική εξουσία εν Ελλάδι – που δεν ήταν –, εάν υπήρχε κάποια γνώσι  της  νομισματικής ιστορίας από τους «αρμοδίους» συμβούλους της Ελληνικής κυβερνήσεως (Γκάλμπραιηθ, Βαρουφάκη, Λαφαζάνη) και αν ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος ήταν πρόσωπο εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού – κι’ όχι του Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ  – τότε η επάνοδος στο εθνικό νόμισμα ήταν απολύτως πραγματοποιήσιμη.

Το λάθος Βαρουφάκη συνίσταται ότι η όλη επιχείρηση έγινε «σαν διαπραγματευτικό όπλο», ως ομολογεί ο Γκάλμπραιηθ στο σχετικό βιβλίο του και όχι ως μοναδική διέξοδος  από την πιστωτική ασφυξία του ευρώ. Δηλ. οι εμπνευστές δεν πίστευαν στο Σχέδιο Β.

Παρά ταύτα, η επάνοδος στο εθνικό νόμισμα είναι σήμερον εφικτή, καθ’ όσον τα τρία τέταρτα της επιχειρήσεως (η διαρκείας τριών εβδομάδων «Τραπεζική Αργία», τα πέραν των  20 μηνών «Κάπιταλ  Κοντρόλς», η απεριόριστη δέσμευση των καταθέσεων, ο «κόφτης» μισθών και συντάξεων και η υποτίμηση του εγχωρίου «Τραπεζικού ευρώ», εν σχέσει με το κυκλοφορούν) έχουν ήδη συμβεί, χωρίς «να κυλίσουν τα… «τάνκς» στους Αθηναϊκούς δρόμους», ως εφοβείτο ο καημένος  ο Τζέημς.

 Απομένουν, βεβαίως, ορισμένες πρόνοιες διά μία συντεταγμένη έξοδο  από την επάρατο ευρωζώνη, με περιορισμένες απώλειες και μεγάλες ωφέλειες διά τον Ελληνικό λαόν, ο οποίος άλλως αντιμετωπίζει πλήρη αφανισμό  μέσα στην «λιτότητα» του Οθνείου νομίσματος, που του επέβαλαν ξένοι, σκοτεινοί κύκλοι  –  άμοιροι βασικών  οικονομικών γνώσεων καρεκλοκένταυροι και αδίστακτοι γραικύλοι της εξουσίας.

• Με το ανατραπέν δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015, το 61% του Ελληνικού λαού ετάχθη κατά της λιτότητος (του ευρώ). Άρα υπάρχει και η σχετική νομιμοποίηση της εξόδου από την ευρωζώνη.
• Η προηγηθείσα φροντίδα  των καταθετών, ν’ αναλάβουν   σημαντικό μέρος των αποταμιεύσεων –κάπου 50 δις. ευρώ– επιτρέπει την ομαλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς προσωρινώς και παραλλήλως με το ισχύον νόμισμα.
• Η εκτίμηση του καθ. Βαρουφάκη ότι «μέσα στο ευρώ ο πλήρης αφελληνισμός των Τραπεζών είναι βέβαιος» επαλήθευσε μεταγενεστέρως με την πλήρη εξαΰλωση των Τραπεζικών κεφαλαίων και τον διορισμό ξένων διοικήσεων, κατόπιν της εκχωρήσεως του 45% των Τραπεζικών μετοχών στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής… Ασταθείας (ΤΧΣ) του χέρ Ρέγκλινγκ.  

Η απεξάρτηση από του ευρώ δεν είναι διαπραγματευτικό όπλο αλλά συνειδητή πολιτική. Πέραν των αποδεδειγμένων ελαττωμάτων της ευρωζώνης, ως «αρίστου νομισματικής περιοχής» (εκ της υπάρξεως 19 διαφορετικών επιτοκίων- όσων και οι μετέχουσες χώρες στην ευρωζώνη – της εγνωσμένης  ανικανότητος της ΕΚΤ να δράσει ως τελευταίος δανειστής των  δοκιμαζομένων από αναλήψεις καταθέσεων  και μη εξυπηρετουμένων δανείων Τραπεζών, ως και των οκτώ «θανασίμων σφαλμάτων» του ΔΝΤ(***) στην κατ’ ευφημισμόν «επιχείρηση διάσωσης» της Ελλάδος από την χρεωκοπία), η επάνοδος στο εθνικό νόμισμα επιβάλλεται διά λόγους οικονομικούς και εθνικούς.

Διά την εξασφάλιση της επάρκειας ρευστού χρήματος και την αποφυγή περαιτέρω οικονομικής συρρικνώσεως της Ελλάδος, κατά τα κελεύσματα των Γερμανών κατακτητών, διά δευτέρα φοράν  εις διάστημα των τελευταίων 75 ετών, η επάνοδος στην εθνική νομισματική πολιτική είναι εκ των ών ούκ άνευ. .

 Όπως το 1944, ο Κυριάκος Βαρβαρέσος επανέφερε την δραχμή, διά ν’ απαλλαγεί η Ελληνική οικονομία από τα κατοχικά μάρκα, με τα οποία κατεληστεύετο έως τότε ο εθνικός πλούτος και κατεδικάζετο ο Ελληνικός λαός εις εξόντωσιν δια της πείνης και της ανεργίας, ούτως και σήμερον χρειάζεται μία νέα εθνική προσπάθεια δια ν’ απαλλαγεί η χώρα από τα δεσμά του ευρώ, υπό το βάρος εξυπηρετήσεως των οφειλών  προς τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις .

Τα χρέη αυτά εφορτώθησαν στην πλάτη του Ελληνικού λαού κυρίως διά την σωτηρία των Ευρωπαϊκών Τραπεζών (Γαλλικών, Γερμανικών, Ολλανδικών κλπ) αλλ’ είναι ασήκωτα καθ’ ομολογίαν ακόμη και του αναλγήτου ΔΝΤ.

Βεβαίως, η  προσπάθεια απαλλαγής από την «παγίδα του ευρώ» δεν θα είναι εύκολη ούτε απηλλαγμένη κινδύνων. Είναι όμως η μόνη ενδεδειγμένη πολιτική διά την αποφυγή  περαιτέρω  συρρικνώσεως της οικονομίας, εκποιήσεως του εθνικού πλούτου αντί πινακίου φακής και περαιτέρω αυξήσεως της ανεργίας  και της μεταναστεύσεως των νέων Ελλήνων (500.000 μέχρι τούδε).

Ένα σχέδιο εφικτής απεξαρτήσεως από του ευρώ και εξασφαλίσεως επαρκούς χρηματικής ρευστότητος, δια την εκκίνηση της οικονομίας, περιλαμβάνει δύο φάσεις ,ελάχιστα διαφερουσών  χρονικώς μεταξύ των.

Η αναγκαστική κυκλοφορία

Πρώτη φάση: Καθιέρωση της αναγκαστικής κυκλοφορίας  (fiat money) της νέας  δραχμής, ισοτίμου  προς ένα ευρώ (1:1). Όλες οι υποχρεώσεις εις ευρώ, φόροι, κοινωνικές εισφορές, ασφάλιστρα, ασφαλίσματα, μισθοί, συντάξεις, καταθέσεις και Τραπεζικές οφειλές, θα πρέπει να μετατραπούν σε νέες δραχμές, με ταυτόχρονη ανάληψη της νομισματικής πολιτικής υπό της Τραπέζης της Ελλάδος, της οποίας ο διοικητής πρέπει να είναι πρόσωπο εμπιστοσύνης της κυβερνήσεως και γνώστης της Ελληνικής και διεθνούς  οικονομικής πραγματικότητος.

Οι συναλλαγές  του δημοσίου θα γίνονται η λ ε κ τ ρ ο ν ι κ ώ ς   αποκλειστικά σε νέες δραχμές μέχρις ότου εκτυπωθεί το νέο, εθνικό νόμισμα (ονομαστικής αξίας  1,2,5,10,20 50 ,100 και 200 ΝΔρχ. εις ενιαίου τύπου χαρτονομίσματα)  και κοπούν κέρματα 5, 10, 20 και 50 λεπτών της Νδρχ. στο Νομισματοκοπείο του Χολαργού.

Δευτέρα φάση: Αμέσως κατόπιν χρειάζεται μία υποτίμηση 50% των νέων δραχμών δια την ανάκτησι της ανταγωνιστικότητος της Οικονομίας. Δύο προς ένα ευρώ (2:1). Η υποτίμηση θα γίνει υπό της Τραπέζης της Ελλάδος, που θ’ αναλάβει ηλεκτρονικώς τις μετατροπές των κυκλοφορούντων  ευρώ εις Νδρχ. και αντιστρόφως.

Το ευρώ θα κυκλοφορεί ως «παράλληλο νόμισμα» στην εγχώρια αγορά. Το δημόσιον θα συναλλάσσεται μόνον με νέες δραχμές, που σημαίνει ουσιαστική περικοπή  των φορολογικών υποχρεώσεων, εφ’ όσον πληρώνονται με ευρώ.  Η εντεύθεν ανακούφιση των οφειλετών θα συνεπιφέρει πακτωλό συναλλάγματος στην Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία θ’ αναλάβει αποκλειστικώς την διαχείριση του.

Τουλάχιστον 50 δις. ευρώ ευρίσκονται στα θυλάκια του συναλλακτικού κοινού και 19 δις. ευρώ αναφέρονται  στα θησαυροφυλάκια της ΤτΕ. Ούτως θα σχηματισθούν νέα συναλλαγματικά αποθέματα, πέραν των 6,5 δις. ευρώ που αναγράφει ο ισολογισμός της ΤτΕ – εάν είναι αληθής.

Με την σύγχρονη δραχμοποίηση, το εξωτερικό χρέος θα καταστεί διαχειρίσιμο, κατόπιν ενός αληθούς Μορατόριουμ. 

Τρίτον. Διά την σταθεροποίηση της ισοτιμίας της Νδρχ. στις αγορές συναλλάγματος, χρειάζονται συναλλαγματικά αποθέματα για εισαγωγές τριών μηνών, ισοσκελισμένος κρατικός προϋπολογισμός και μικρό έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, που μπορεί να καλυφθεί από τις αυτόνομες εισροές κεφαλαίων. Τα επιτόκια θ’ ανέρχονται όσον  χρειάζεται το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών. Πάντα ταύτα θα καθορίζει η επαναϊδρυομένη  Νομισματική Επιτροπή.

Οι τιμές των αγαθών  σε ευρώ στην εγχώριο αγορά θα παραμείνουν αμετάβλητες αλλά  οι τιμές εις Νδρχ. θα αναπροσαρμόζονται κατά το ποσοστό εξωτερικού συναλλάγματος που εμπεριέχουν τ’ αγαθά και βεβαίως καθώς υπαγορεύει η συνολική Ζήτηση. Π.χ. στα υγρά καύσιμα, το κόστος προμηθείας του αργού και διϋλίσεως πετρελαίου είναι 30% της λιανικής τιμής και κατά το υπόλοιπον φόροι. Εάν η κυβέρνηση κρίνει διατηρητέους τους φόρους, όσοι καταναλωτές  πληρώνουν σε  νέες δραχμές  μέσω πιστωτικών καρτών, θα καταβάλλουν διπλάσιο ποσόν ανά λίτρο καυσίμου, στους σταθμούς ανεφοδιασμού αυτοκινήτων. Όσοι πληρώνουν με ευρώ, θα τιμολογούνται ως και προηγουμένως.

Το ψωμί θα ανατιμηθεί ελάχιστα και τα οπωρολαχανικά μόνον κατά τα ναύλα μεταφοράς από την παραγωγή στην κατανάλωση. Το εγχωρίως παραγόμενο γάλα θα γίνει οικονομικότερο του εισαγομένου, η ζάχαρη, τα εσπεριδοειδή  και τα κρασιά φθηνότερα κοκ. Το εισαγόμενο κρέας ακριβώτερον αλλά το εγχώριο μόνον κατά το κόστος της κτηνοτροφής.

 Η τιμολογιακή πολιτική του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού και των τηλεπικοινωνιών θα μπορούσε να είναι ανάλογος της αντοχής των Επιχειρήσεων Κοινής Ωφελείας  που τα παρέχουν. Οι τεράστιες χρεώσεις πχ. «παγίων» του ΟΤΕ θα μπορούσαν μειωθούν και κατά 15% του ηλεκτρισμού με εξάλειψη των «φόρων υπέρ τρίτων» αλλά τα έσοδα των μέσων μαζικής Μεταφοράς προσώπων θα μπορούσαν να διατηρηθούν  αμετάβλητα εφ΄ όσον θα ελέγχεται πλήρως η επικύρωση των εισιτηρίων, που σήμερα δεν συντρέχει.

Το γενικό επίπεδο των τιμών εις Νδρχ. θα ανέλθη «άπαξ» αλλ’ όχι συνεχώς εφ’ όσον το ποσοστό της υποτιμήσεως διατηρηθεί αμετάβλητο στο 50%. Υπάρχουν εγχώρια αγαθά (πχ. ελαιόλαδον, σίτος, νωπά και ένδυση-υπόδηση) και υπηρεσίες (πχ.ιατρικές, δικηγορικές, εκπαιδευτικές κλπ)  που ελάχιστα θα επηρεασθούν εκ της υποτιμήσεως, λόγω της Μεγάλης Υφέσεως (της εγχωρίου ζητήσεως). Τα ενοίκια των καταστημάτων θα πρέπει ν’ απελευθερωθούν αλλά δεν αναμένεται ν’ αυξηθούν αισθητώς λόγω υπερπροσφοράς στέγης.

Σημειωτέον ότι ο πληθωρισμός εκ της υποτιμήσεως του 1953 είχεν αυξηθεί μόνον 13% και κατόπιν έμεινε αμετάβλητος παρά την αναπροσαρμογή 50% της δρχ. από 15 εις 30 δρχ. ανά δολλάριον. Η ανάπτυξη εντεύθεν της Ελληνικής οικονομίας επιταχύνθη και διετηρήθη  υψηλή παγκοσμίως μέχρις του 1973.

Η διάλυση των πολλών εγχωρίων καρτέλ και των παρανόμων συμπράξεων επιχειρηματιών, από των κατασκευαστικών εταιριών  μέχρις του χάρτου, θα συνέβαλε μεγάλως στην χαλιναγώγηση της κερδοσκοπίας από τις ξένες και εγχώριες επιχειρήσεις που απομυζούν την ικμάδα του Ελληνικού αγοραστικού κοινού.

 Ζήτημα γεννάται με τις Τραπεζικές καταθέσεις που θα χάσουν αγοραστική δύναμη εις συνάλλαγμα(**). Οίκοθεν νοείται ότι απαξάπασες θα δραχμοποιηθούν αλλά θα απελευθερωθεί η ανάληψη και θ’ αυξηθούν τα επιτόκια των. Το κράτος θα εγγυάται την καταβολή  άνευ περιορισμών και θα επαναφέρει το απόρρητο των καταθέσεων.

 Όταν το 2002 η ισοτιμία της δρχ. ανετιμήθη, διά λόγους παραπλανήσεως του κοινού ,υπό του αλήστου μνήμης διδύμου Κώστα Σημίτη–Γιάννου Παπαντωνίου, στις 341 δρχ. ανά ένα ευρώ (= 2 Γερμανικά μάρκα) ενώ όφειλε η πραγματική ισοτιμία του ευρώ να είναι 682 δρχ., οι καταθέσεις υπερτιμήθησαν κατά 95%. Με την νέα αναπροσαρμογή τα πράγματα θα επανέλθουν στην προτέρα των κατάσταση.

Οι μισθοί του δημοσίου και οι συντάξεις θα χάσουν  αγοραστική δύναμη αλλά ολιγώτερον της Υποτιμήσεως. Τα κατώτατα όρια μισθών/συντάξεων θα ημπορούσαν ν’ αναπροσαρμοσθούν 20%, εφ΄ όσον τούτο επιτρέψει ο νέος κρατικός προϋπολογισμός που θα πρέπει να είναι πραγματικά ισοσκελισμένος. Στον ιδιωτικό τομέα, η μισθολογική πολιτική είναι ζήτημα επιχειρηματικών αποφάσεων και όχι συλλογικών συμβάσεων.

Οι οφειλές του δημοσίου προς τους ιδιώτες θα δραχμοποιηθούν και θα συμψηφίζονται με τις υποχρεώσεις των εις Νδρχ. 

Οι Τράπεζες θα ανακεφαλαιωθούν με  Νδρχ. διά της επαναγοράς των κρατικών ομολόγων του χαρτοφυλακίου των (1:1). Η ανασύσταση της Νομισματικής Επιτροπής θα ελέγχει την επάρκεια κεφαλαίων των εμπορικών Τραπεζών διά την αποφυγή παραγωγής πληθωρικού χρήματος  εκ του μηδενός,  μέσω των καταθέσεων. Πιστωτικά έσοδα του δημοσίου  θα μπορούσαν να προέλθουν μόνον από αφορολόγητα ομολογιακά δάνεια του εσωτερικού.

Η δυναμική της Αναπροσαρμογής.

Με το ευρώ, η Ελληνική οικονομία ευρίσκεται βαθειά μέσα στην Μαύρη Τρύπα της Κεϋνσιανής «παγίδος ρευστότητος» από την οποία αδυνατεί να ξεφύγει. Το χρήμα σπανίζει και οι συναλλαγές στην αγορά δυσχεραίνονται μεγάλως. Οι Τραπεζικές πιστώσεις ελλείπουν από το εμπόριο και την παραγωγή ενώ η οικοδομή χειμάζεται αγρίως.

Με τα «κάπιταλ κοντρόλς», η εισοδηματική ταχύτης του νομίσματος έχει περιορισθεί κάτω του ενός τρίτου. Ως αποτέλεσμα, εμφανίζεται επίμονος αντιπληθωρισμός, πτώση του εθνικού προϊόντος κατά 1/3 και άνοδος της ανεργίας στο 30% του ενεργού πληθυσμού, με ταυτόχρονη μείωση της απασχολήσεως – εξ ου και το πραγματικό εθνικό προϊόν υστερεί σημαντικά του δυνητικού. Την αναστροφή του φαινομένου αυτού επιχειρεί η Αναπροσαρμογή.   

Η αγορά θα κινηθεί ανέτως με το «παράλληλο νόμισμα» ως σήμερον, μέχρις ότου κυκλοφορήσουν οι Νδρχ. Κατόπιν το ευρώ θα θεωρηθεί ως ξένο συνάλλαγμα  και θ’ αγοράζεται (και πωλείται) μόνον υπό της Τραπέζης της Ελλάδος, διά την εξυπηρέτηση των εισαγωγών και τον σχηματισμό συναλλαγματικών αποθεμάτων, όπως το 1947 και  1953 με τις μεταρρυθμίσεις των Κυριάκου Βαρβαρέσου – Σπύρου Μαρκεζίνη.

Το δημόσιον χρέος θα δραχμοποιηθεί και θα αποπληρωθεί εν ευθέτω χρόνω στις πιστώτριες ξένες κυβερνήσεις, κατόπιν αναδιαρθρώσεως  (Μορατόριο) και εφ’ όσον υπάρξει ανάπτυξη στην Ελλάδα και πρωτογενές πλεόνασμα 1% του ΑΕΠ ετησίως. Η αναδιαπραγμάτευση του χρέους θα πρέπει να μείνει ανυποχώρητος στο ζήτημα αυτό. Οι ΗΠΑ και η Γερμανία αθέτησαν το εξωτερικό των χρέος μεταπολεμικώς. Η Ελλάς είναι πολύ μικρή για να κάμει τοιαύτην  ατιμία.

Τα ιδιωτικά δάνεια θα πληρωθούν εις συνάλλαγμα κατά τον χρόνο λήξεως  με διπλάσιο ποσόν Νδρχ. που πρέπει να προσκομίσουν οι οφειλέτες οι οποίοι τα συνήψαν εις ευρώ.

Τα επιτόκια των δραχμικών καταθέσεων θα αυξηθούν μέχρις 5% και των χορηγήσεων στο 9% χωρίς άλλην επιβάρυνση. Οι εισροές ξένων κεφαλαίων και η διατήρηση των καταθέσεων εις συνάλλαγμα θα τύχουν «πρίμ» 2% άνω των δεδηλωμένων ισοτιμιών κατά την δραχμοποίηση.

Η επάνοδος της χώρας στο Αμερικανικό δολλάριο και η επαναφορά της κυμαινομένης ισοτιμίας στο +-15%, είναι επιβεβλημένη. Η ισοσκέλιση του ισοζυγίου πληρωμών είναι αναγκαία δια την αποτροπή του ξένου δανεισμού. Ο ΄Ελληνας ψηφοφόρος πρέπει να μάθει να ζει με τις αυξανόμενες παραγωγικές του δυνατότητες και όχι με  απατηλές αξιώσεις που υπόσχονται αδίστακτοι «πολιτικοί» για την ψήφο του .

 Η μεγάλη Ελληνική εμπορική ναυτιλία θα διατηρήσει τα προνόμια της και θα εξυπηρετείται εξωλογιστικώς από την Τράπεζα της Ελλάδος, ενώ θα αρθούν όλα τα γραφειοκρατικά εμπόδια δια την δημιουργία διεθνούς ναυτιλιακού κέντρου στον Πειραιά (και Κρουαζιέρας).

Ο εθνικός Τουρισμός θα απελευθερωθεί από τα δημόσια δεσμά και θ’ αναληφθεί από επαγγελματίες του κλάδου με απώτερο σκοπό την επιμήκυνση της Τουριστικής περιόδου και της εισροής πραγματικού συναλλάγματος.

 Η συνταγματική προστασία της εισαγωγής ξένων κεφαλαίων θα επανέλθει πλήρως και η απονομή της δικαιοσύνης θα επιταχυνθεί με συνοπτικές διαδικασίες και  ιδιωτικές διαμεσολαβήσεις. Η ποινική δίωξη των μνημονιακών, δια παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εν Ελλάδι είναι υπόθεση της Ελληνικής δικαιοσύνης και ζήτημα διεθνούς αξιοπιστίας της.

Το μέλλον  ευοίωνο.

Η Ελλάς είναι μία προνομιούχος από την φύση και την ιστορία της χώρα, οποία κακοποιείται συστηματικώς από ξένα και εγχώρια ολιγαρχικά συμφέροντα.

Το φυσικό  περιβάλλον δανείζεται η παρούσα γενεά  από τις μελλοντικές γενεές και τον πολιτισμό πιστώνεται από τις παρελθούσες.

Δεν θα πρέπει αμφότερα να καταστρέφονται για ευκαιριακά κέρδη της ιθυνούσης τάξεως. Ο εθνικός πλούτος είναι αναπαλλοτρίωτος και μόνον η αποδοτικώτερη  διαχείριση  είναι επιτρεπτή, εξαιρέσει των ακτών,  λιμένων, αεροδρομίων και  «φυσικών μονοπωλίων» (πχ. η ΕΥΔΑΠ).

Τελική επιδίωξη της επαναφοράς εθνικής νομισματικής κυριαρχίας είναι η αύξηση της εγχωρίου παραγωγής και η μείωση της ανεργίας. Τούτο μπορεί να επιτευχθή δια της ενισχύσεως των εξαγωγικών εισπράξεων όπως το 1970. Πέραν της διετίας, το καθήκον αυτό θα πρέπει ν’ αναληφθεί και απ’ τον εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος, μ’ έμφαση στη Τεχνική- Επαγγελματική Εκπαίδευση και στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού προσωπικού, που πρέπει να αρχίσει αμέσως. Μόνον εκεί χρειάζεται  «Γερμανική βοήθεια»…

 Όπως στο παρελθόν, ο συνδυασμός σταθεράς ισοτιμίας και εξυγιάνσεως των δημοσίων οικονομικών συνέβαλε στην πραγματική σταθερότητα του εθνικού νομίσματος, υπό την προϋπόθεση απελευθερώσεως των αγορών εργασίας και αγαθών που κυριαρχούνται σήμερον από τα απειράριθμα «καρτέλ» ,ούτως και σήμερον η Νδρχ. δύναται να εξελιχθή στο ισχυρό νόμισμα της Νοτιανατολικής Ευρώπης. Έργον, βεβαίως, ταντάλειον  αλλά εφικτό με τα θετικά, πραγματικά επιτόκια εις εποχήν αρνητικών διεθνώς και εφ’όσον λήξει η διαβόητος «λιτότης» του χέρ Σόημπλε.  

Με την Νδρχ., το άνοιγμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών θα κλείσει εκ της αυξήσεως των συναλλαγματικών εισπράξεων (εξαγωγών, ναυτιλιακού και Τουριστικού συναλλάγματος ως και εκ  της εισροής επιχειρηματικών κεφαλαίων). Την Υποτίμηση της Νδρχ.  θα «πληρώσουν» τα ξένα προϊόντα, με την επαναφορά των «περιθωρίων», καθ’ ον χρόνον η εγχώριος παραγωγή θα ενισχύεται ποικιλοτρόπως (πχ. με εθνικές τιμές ασφαλείας της Γεωργικής παραγωγής και μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος ως προς τους δασμούς των εισαγομένων και μη παραγομένων επιτοπίως αγαθών).

Η  Μεγάλη ΄Υφεση της Ελληνικής οικονομίας είναι τόσον βαθεία και παρατεταμένη ώστε αρκεί ένας  ισοσκελισμένος  Τακτικός Προϋπολογισμός δια να επιτευχθεί ισορροπία στις αγορές, χωρίς πληθωρισμόν. Ο σχετικός στόχος πραγματικής αυξήσεως του ΑΕΠ δεν θα πρέπει να υπερβαίνει την αύξηση του πληθυσμού, που πρέπει να ενισχυθεί παντιοτρόπως.

Ο προϋπολογισμός δημοσίων επενδύσεων, απαραίτητος διά την πυροδότηση της οικονομικής ανακάμψεως, πρέπει να στηρίζεται στον εσωτερικό δανεισμό. Περιθώρια υπάρχουν μέχρις 3% του ΑΕΠ με ομολογιακά λαχειοφόρα δάνεια. 

Ο σθεναρός έλεγχος  Τραπεζών υπό της Νομισματικής Επιτροπής θ’ αποτρέψει τυχόν υπερθέρμανση της οικονομίας. Η λελογισμένη  πιστοδότηση της Οικοδομής («Μάνας 1000 τεχνών») θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας.

Η άμεση καθιέρωση του Κτηματολογίου –απολύτως εφικτή με την σύγχρονη τεχνολογία και την χρησιμοποίηση της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού– θ’ αποτρέψει την διαιώνιση της καταπάτησης  δημοσίας/ δημοτικής περιουσίας και των πραγματικών δασών και όχι των φορομπηχτικών ως επί του παρόντος. Η συνταγματική απαγόρευση της νομιμοποιήσεως της αυθαιρέτου δομήσεως θα περιορίσει ένα διαρκώς επανερχόμενο  πρόβλημα προ των εκάστοτε «βο-λευτικών» εκλογών.

Η  ανασυγκρότηση του κράτους είναι τελικώς  εφικτή μόνον κατόπιν διαγραφής του «πολιτικού κόστους» από το Ελληνικό λεξιλόγιο. Μέσα στο νέον ευνοϊκό διεθνές περιβάλλον, ο εκσυχρονισμός της δημοσίας διοικήσεως είναι επιτεύξιμος εντός συντόμου χρόνου. Αρκεί να επιδειχθεί η πολιτική βούληση, αυτοσυγκράτηση του λαού και  η χρησιμοποίηση της ψηφιακής τεχνολογίας.               

Ευκαιρίες και δυνατότητες

Τρία πρόσφατα διεθνή γεγονότα ευνοούν την απελευθέρωση  του Ελληνικού κράτους από τα ευρωδεσμά:

Πρώτον, η αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή ‘Ενωση, κατά τρόπον πολιτικώς συντεταγμένο και οικονομικώς βιώσιμο. Οι Αγγλοι  – ο λαός των εξαιρέσεων – έδειξαν πάλι την πορεία της ευρωπαϊκής Ιστορίας (****) εγκαταλείψαντες την ψευδεπίγραφη «Ευρωπαϊκή ενοποίηση» υπό το σκήπτρο του Γερμανικού Ράϊχ.

Η υποτίμηση της Βρεταννικής λίρας δρά ως κίνητρον εισροής κεφαλαίων στο Λονδίνο, ο πληθωρισμός ελάχιστα ανέρχεται  και τα Βρεταννικά ομόλογα ανατιμώνται.

Ως απεδείχθη, η απόφαση εξόδου της Βρετανίας ανήκει στην κυβέρνηση της Δορωθέας Μαίη και όχι  στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Συνεπώς δεν υπάρχει κίνδυνος απομακρύνσεως της Ελλάδος από την Ε.Ε. εις περίπτωσιν εξόδου από την ευρωζώνη. Έτερον εκάτερον εάν ούτως απεφάσιζεν  ο Ελληνικός λαός καταλλήλως ενημερούμενος.

Η νέα ηγεσία στις ΗΠΑ του προέδρου Τράμπ και η μετατόπιση της εξουσίας στην Γερμανία προς τους υποστηρίζοντας την απομάκρυνση των λαθρομεταναστών και την ενίσχυση των ημεδαπών εργαζομένων, θα δημιουργήσει μία νέα αρχιτεκτονική στην παγκόσμιο  οικονομία. Οι νότιες  χώρες της Ε.Ε. θ’ αποχωρήσουν αργά ή γρήγορα  απ’ την ευρωζώνη, ως απέδειξε το δημοψήφισμα της Ιταλίας τον περασμένο Δεκέμβριον και η προεκλογική ζύμωσι στην Γαλλία.

Δεύτερον ευπρόσδεκτο γεγονός είναι ότι ο φόβος εξ Ανατολών απεδείχθη φανταστικός και οι σπερμολογίες διαφόρων «αναλυτών», περί της γεωπολιτικής υπεραξίας της γείτονος,  κενές περιεχομένου.

Η Ελλάς εξακολουθεί να διαθέτει ισχυρές ΄Ενοπλες Δυνάμεις που είναι  πολύτιμος συνεταίρος της Δύσεως ενώ η Τουρκία έχει διχασμένο στρατό  τον οποίον μάλιστα ανέτρεψε η… μυστική αστυνομία  – όπερ πρωτοφανές στην ιστορία των  κινημάτων.

Ο «Τουρκικός λαός» αποτελείται από 44 εθνότητες που αλληλομισούνται ενώ η Τουρκική «δημοκρατία» είναι άλλο ένα παραμύθι της Χαλιμάς!

Η Δύση χρειάζεται περισσότερο την Ελλάδα απ’ ό,τι στο παρελθόν, δια να αναπληρώσει το κενόν που αφήνει ο εμφύλιος πόλεμος στην Ισλαμική Τουρκία και η πρόθεσι δημιουργίας Κουρδικού κράτους. Από του Αμερικανικού ναυστάθμου Νόρφολκ μέχρις του Κατάρ, μόνον η Σούδα ημπορεί να ελλιμενίσει αεροπλανοφόρα τύπου ΤΡΟΥΜΑΝ.

Τρίτον  γεγονός είναι η σοβούσα και μη αποκρυπτομένη πλέον Πανευρωπαϊκή Τραπεζική Κρίση, ενώπιον της οποίας η αντίστοιχος Ελληνική φαντάζει ως παιδικό πάρτυ. Οι Ιταλικές Τράπεζες έχουν «ανοίγματα» 350 δις. ευρώ και οι Γερμανικές, Ντόϋτσε Μπάνκ και «Λάντες-μπάνκεν» έχουν χάσει άνω των 50 δις. ευρώ από «παράγωγα» και θαλασσοδάνεια – κατά κυριολεξίαν.

Το κριτήριο επιτυχίας της Αναπροσαρμογής είναι εν τούτοις μονοσήμαντον: Μόνον όταν ο ρυθμός  αύξησης των συναλλαγματικών εσόδων της Ελληνικής οικονομίες  υπερβεί το πραγματικό επιτόκιο  εξυπηρετήσεως του δημοσίου χρέους (*****) η Αναπροσαρμογή θα έχει συντελεσθή επιτυχώς .  

Η προϋπόθεση αυτή απαιτεί εφ’άπαξ σημαντική υποτίμηση του νομίσματος  κι’ αυτή, με την σειρά της θα φέρει την Ελλάδα εκτός του Οθνείου νομίσματος, καθ΄ όσον με το ευρώ η εξωτερική υποτίμηση είναι εξ ορισμού ανέφικτη και η εσωτερική υστερεί, ως προκαλούσα εσωτερική πτώχευσι.

Η επάνοδος στην δραχμή δεν υπακούει εις κάποιο ιδεολογικό δόγμα αλλά αποτελεί νομοτελειακή ανάγκη, που παρέβλεψαν οι δωσίλογοι του ευρώ.

Ο νέος υπουργός Εθνικής οικονομίας και Ανάπτυξης καθ. Δημήτρης Παπαδημητρίου έχει ταχθεί στο παρελθόν υπέρ της επανόδου στο εθνικό νόμισμα, με την χρησιμοποίηση του ευρώ ως ενδιαμέσου, «παραλλήλου» νομίσματος – άποψη που συμμερίζεται και ο πολύς Βόφγκανγκ Σόημπλε. Ο πολιτικός χρόνος συνεπώς επιταχύνεται και δεν πρέπει να χαθή η παρούσα ευκαιρία.

*Κώστα Κόλμερ Οικονομολόγος, Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής

————————–

(*) Αποσπάσματα εκ του νέου βιβλίου μου «Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ», εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ.          

(**) Λαμβανομένης υπ’οψιν της προ του ευρώ ισοτιμίας της δραχμής, η συναλλαγματική τιμή του Οθνείου νομίσματος  θα έδει να είναι υπερτέρα κατά 98% ήτοι 675 παλαιές δρχ. είτε 2 Νδρχ. χάριν  απλουστεύσεως. Η νυν ισχύουσα  τιμή του … «Ελληνικού ευρώ» είναι υπερτιμημένη έναντι της πραγματικής του αξίας, με σοβαρές συνέπειες για την  οικονομία όπως:

1. Επιδότηση των εισαγωγών, επιβάρυνση εξαγωγών.

2. Δυσχέρανση των συναλλαγματικών εισπράξεων.

3. Ανεπάρκεια επενδύσεων και διαρροή κεφαλαίων.

Το κόστος εν Ελλάδι ζωής είναι  35-40% ανώτερο των ανταγωνιστριών χωρών πχ. της Τουρκίας λόγω της αυτόθι ανταγωνιστικότητος λόγω  της ελευθέρας διακυμάνσεως του συναλλάγματος και υποτιμήσεως της Τουρκικής λίρας.

 (***) Τα οκτώ θανάσιμα αμαρτήματα του ΔΝΤ στην Ελλάδα είναι: Η έλλειψη προετοιμασίας δια την Ελληνική κρίση παρ΄ ότι από του 2009 ήταν προφανής, η μη αναδιάρθρωση του  χρέους προ της κατ’εξαίρεσιν  χρηματοδοτήσεως της Ελλάδος, η λανθασμένη στρατηγική προσέγγιση του  προβλήματος χρέους-αναπτύξεως, η επίδειξη ανελαστικότητος  στις διαπραγματεύσεις, οι ολέθριες σχέσεις του ΔΝΤ με τις Ευρωπαϊκές αρχές, η συνεχής μεταβολή των στόχων του προγράμματος, η άνισος απόδοση του προσωπικού της αποστολής του ΔΝΤ και ο ανθελληνισμός  της «Τρώηκα», αντί ουδετέρου ορθολογισμού. Επ’ αυτών τηρούν σιγήν ιχθύος οι μίσθαρνοι ευ(ρω)σεβηστές…

(****) Ο Αγγλικός λαός πρώτος έβαλε φραγμό στην επιβολή φόρων (Μάγκνα Κάρτα), έκοψε το κεφάλι του βασιληά (Καρόλου β΄), κατετρόπωσε  τον Ναπολέοντα, ενίκησε την ολοκληρωτική Γερμανία εις δύο παγκοσμίους πολέμους, έμεινε εκτός ευρωζώνης το 1999 και απέρριψε προσφάτως την υπαγωγή της Τραπέζης της Αγγλίας υπό την αδίστακτη ΕΚΤ. Το BREXIT είναι αναπόδραστο. Ο Κοινοβουλευτισμός στην Βρετανία χρειάσθη μία χιλιετία και στην Ελλάδα κατεστράφη σε ολιγότερα από 200 χρόνια.

(*****) Βλ. σχ.Tim Congton. THE DEBT THREAT .Basil Blackwell,1988 .Appendix: The Algebra of Debt Growth.σελ. 217 επόμενα .