Εθνικοί φόβοι

Τα οικονομικά προβλήματα κάποτε λύνονται. Τυχόν εθνικές απώλειες όμως, μπορεί να μην αποκατασταθούν ποτέ.

Διαχρονικά υπάρχουν εξαιρετικές ευκαιρίες για να προωθούνται σημαντικά εθνικά θέματα, όπως συναντήσεις με αρχηγούς μεγάλων κρατών, προεδρίες, κ.ά. Δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις οι εκπρόσωποί μας προτάσσουν το ίδιον ή το κομματικό συμφέρον και έπεται το εθνικό.

Έχουμε την ατυχία να περιβαλλόμαστε από γείτονες που εποφθαλμιούν την εθνική μας κυριαρχία. Οι Τούρκοι μας απειλούν ωμά και με θρασύτητα από όλες τις μεριές. Οι Σκοπιανοί τελευταίως δείχνουν να έχουν βελτιωθεί. Αφαιρούν αγάλματα αρχαίων Μακεδόνων, αλλάζουν όνομα σε οδούς κ.ά. Μην παρασυρόμαστε όμως από δευτερεύουσες διαφορές. Εάν στο όνομα το οποίο θα έχουν για πάσα χρήση, εμπεριέχεται η λέξη «Μακεδονία», αυτό και μόνο φανερώνει αλυτρωτισμό. Τα περί αναφοράς στην λέξη με γεωγραφικό προσδιορισμό, είναι έωλα και ανάξια αναφοράς. Αισιόδοξη είναι η στάση του κ. Καμμένου, ο οποίος δήλωσε ό,τι θα ζητήσει δημοψήφισμα σε περίπτωση κατά την οποία υπάρξει πρόταση που να μην είναι σύμφωνη με την απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992. Μήπως όμως υπερτερήσει η θέση των άλλων κομμάτων και παραχωρήσουμε εθνικά δίκαια;

Για την Βόρειο Ήπειρο πρέπει να επισημάνουμε, ότι τό Πρωτόκολλο της Κέρκυρας βρίσκεται σε ισχύ και κανείς πολιτικός μας δεν εκμεταλεύεται αυτό το όπλο, ώστε να απαιτήσουμε καλλίτερη ζωή για τους συμπατριώτες μας. Τουναντίον ο θρασύς Ράμα με τις πλάτες των Τούρκων, όχι μόνον κυνηγάει τους Έλληνες, αλλά ζητάει δικαιώματα για τους εγκληματίες πολέμου Τσάμηδες.

Η αντιμέτωπιση των προβλημάτων με όλους είναι μία: Η Ισχύς. Διότι αν θέλεις ειρήνη πρέπει να προετοιμάζεσαι για πόλεμο. Όπως γράφει και ο Θουκυδίδης: «Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμη του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του».

Στην συνάντηση των κυρίων Τσίπρα και Τράμπ, είχαμε το μεγάλο χαρτί το οποίο λέγεται «διευκολύνσεις» των Αμερικανών σε όλη την χώρα. Το χρησιμοποιήσαμε για την άμυνά μας και τα γεωπολιτικά μας συμφέροντα, ή μήπως ζητήσαμε στήριξη στα οικονομικά; Ακούγεται ότι μας πίεσαν να κλείσουμε βιαστικά τις διαφορές μας με τους γείτονες, για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Προφανώς με προχειρότητα που θα είναι ζημιογόνος. Ίσως γιαυτό έρχεται εσπευσμένως ο Ερντογάν. Δηλαδή με μια συμφωνία μαζί του, θα μπορέσουμε να κερδίσουμε δαπάνες από μείωση των εξοπλισμών, ώστε να εξοικονομηθούν χρήματα για να μοιραστούν στον λαό, τα οποία θα μεταφραστούν σε ψήφους. Πότε όμως ο Τούρκος έχει τηρήσει συμφωνίες και πότε έπαψε να αρπάζει; Προσοχή γιατί υποχωρήσεις σε εθνικές εκκρεμότητες, θα είναι μόνιμες και οδυνηρές για τον Ελληνισμό. Αντίβαρο σε αυτούς τους φόβους είναι εκτός από τον κ. Καμμένο και ο κ. Κοτζιάς. Αν δεν ήταν αυτός, κάποιοι Κύπριοι και κάποιοι Ελλαδίτες θα είχαν παραδώσει τήν Μεγαλόνησο στην Τουρκία. Επίσης έχει θετικές θέσεις σε όλα τα εθνικά ζητήματα.

Οδηγός μας πρέπει να είναι η ιστορία. Από το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του 1993, και τον καταστροφικότατο πόλεμο του 1997, όπου οι Τούρκοι έφθασαν μέχρι την Λαμία, σε 15 χρόνια διπλασιάστηκε η Ελλάδα. Τότε εκμεταλευτήκαμε διεθνείς συγκυρίες, και είχαμε και τους κατάλληλους ηγέτες.