Τό μπουτάρι εἶναι στυφό

Καταδικάζουμε τήν βία, ἀλλά ἀντιλαμβανόμαστε τήν ἀγανάκτηση ὅλων ἐκείνων πού ἀντιδροῦν βίαια ἀπέναντι στήν βία τοῦ μνημονίου. (Ἀλέξης Τσίπρας 8/7/11).

Τό περιστατικό μέ τόν δήμαρχο ἔχει δύο σκέλη: Τήν πολιτική βία, καί τό συγκεκριμένο πρόσωπο. Τήν πρώτη τήν εἰσήγαγε ἕνα κομμάτι τῆς ἀριστερᾶς ἀπό τό 1974 καί ἐδῶ. Τήν υἱοθετοῦν τήν ὑποστηρίζουν, καί ὡς πολιτικοί τήν ἀνέχονται. Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅ,τι ἡ βία εἶναι ἕνας βασικός πυλώνας τῆς ἰδεολογίας τους. Τά παραδείγματα ἀμέτρητα:

Ἡ ἐπιδοκιμασία κρυφή ἤ φανερή, τῶν τρομοκρατικῶν ὀργανώσεων «17 Νοέμβρη», «ΕΛΑ», «ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΛΗ». Ἡ σιωπηρή ἀνοχή σέ ἐπιθέσεις τῶν ἀναρχικῶν, ἀντεξουσιαστῶν, κουκουλοφόρων κ.ἄ. Ἀπό χλιαρή ἕως καθόλου καταδίκη στίς ἐπιθέσεις ἐναντίον τῶν βουλευτῶν Χατζηδάκη, Κουμουτσάκου, Λοβέρδου, στούς στυγνούς δολοφόνους τῶν θυμάτων τῆς MARFIN. Οἱ δικαστές τοῦ ΣΤΕ χαρακτήρισαν τίς ἐφόδους τοῦ Ρουβίκωνα «ὠμή βία πού παραπέμπει σέ πρωτόγονες κοινωνίες». Στά Πανεπιστήμια βασιλεύει ἡ βία, ἀλλά γι΄ αὐτούς εἶναι «καλή» βία. ῾Ο πρωθυπουργός δήλωσε ὅ,τι οἱ μολότοφ δέν εἶναι κακές, ἄν εἶσαι στήν σωστή πλευρά. Ἐπίσης τόν Ἰανουάριο τοῦ 2015 ἔλεγε «ἤ τούς τελειώνουμε ἤ μᾶς τελειώνουν.

 Στίς 5/6/18 ἡ συντριπτική πλειοψηφία τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, ἐνέκρινε ψήφισμα καταδίκης τῆς ἀποτρόπαιας ἐπίθεσης ἐνάντια στούς ἀστυνομικούς καί προάσπισης τῆς νομιμότητας στό Πανεπιστήμιο καί εὐρύτερα στήν πόλη. Διαφώνησαν οἱ παρατάξεις τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τοῦ ΚΚΕ. Εἶναι λοιπόν τό ἄκρον ἄωτο τῆς ὑποκρισίας, νά ἐπαναστατεῖς ἀποκλειστικά καί μόνον ὅταν θύματα εἶναι ἰδεολογικοί σου σύντροφοι.

Πᾶμε τώρα στόν Γιάννη Μπουτάρη. Αὐτό τό πολιτικό πτῶμα χρειαζόταν κάποιο κόλπο νά ἀναστηθεῖ. Πῆγε σέ μιά ἐκδήλωση μνήμης , ὅταν ἐπανειλημμένως ἔχει ἐκθειάσει τόν ἡγέτη πού ὀργάνωσε τήν γενοκτονία ὅλων τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν τῆς ἐγγύς ἀνατολῆς. Λίγες ἡμέρες πρίν δήλωσε ὅ,τι «χέστηκα ἄν ὁ Κεμάλ εἶχε σκοτώσει Ἕλληνες ἤ ὄχι. Γιά τήν ἴδια ἡμέρα εἶχε δώσει ἄδεια γιά παρέλαση ὁμοφυλοφίλων. Εἶχε πεῖ νά μετονομαστεῖ ἡ ὁδός Ἀποστόλου Παύλου, σέ Κεμάλ. Εἶχε πολλάκις κατηγορήσει τούς ὑπερασπιστές τῆς Μακεδονίας, μέ ἀπαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, ἐνῶ ἔφθασε νά ὑποστηρίζει ὅ,τι πρέπει νά ἀλλάξουμε πολλά, ὅπως τήν ὀνομασία τοῦ ἀεροδρομίου Μακεδονία, γιά νά μήν μπερδεύονται οἱ τουρίστες.

Ἄν ὁ Ἄδωνις πάει σέ μία λαϊκή συνέλευση στά Ἐξάρχεια, ἤ ἄν ὁ Τσουκαλᾶς πάει σέ ἀγῶνα ΠΑΟΚ-Ὀλυμπιακοῦ στήν θύρα 4 τῆς Τούμπας, τί θά γίνει; Ἐκτός ἀπό τούς φυσικούς, καταδικαστέοι εἶναι καί οἱ ἠθικοί αὐτουργοί. Στούς ἀθλητικούς ἀγῶνες π.χ. τιμωροῦνται αὐστηρά οἱ διαιτητές ἤ οἱ ἀθλητές ὅταν προκαλέσουν τούς φιλάθλους σέ πράξεις βίας. Ἄρα καί ὁ Μπουτάρης πρέπει νά διωχθεῖ ποινικά. Καί πόσο εἰρηνικός εἶναι ὅταν λέει γιά τόν Παναγιώτη Καμμένο «Τόν χοντρό δέν τόν πάω – ἄν τόν δῶ κρεμασμένο, δέν θά κόψω τό σχοινί». Ἤ γιά τόν Μητροπολίτη Πειραιῶς ὅ,τι θέλει ξύλο; Ἄρα δέχεται τήν βία ὡς μέσον ἐπίλυσης διαφορῶν.

Ἐμεῖς καταδικάζουμε τήν βία ἀπό ὅπου καί ἄν προέρχεται. Ὁ λαός ὅμως μαζεύει συνεχῶς ἀγανάκτηση μέσα του. Φοβούμαστε ὅ,τι μπορεῖ νά ἔλθει στιγμή, ὅπου θά ξεχειλίσει ἡ σταγόνα. Καί ἄν ξεσπάσει, ἀλίμονο σέ πολλούς.
Χάρης Δημοῦτσος
Δημοσιεύθηκε στήν ἐφημερίδα "Ἀχαρναϊκη" στίς 17/6/18