Δυστυχώς, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών, δυστυχώς και αυτοί του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ, ανταγωνίζονται θα έλεγα για την εύνοια του εκάστοτε Υπάτου Αρμοστή της Βρετανίας, όπως μέχρι πρόσφατα συνέβαινε και στην Ελλάδα, όπου οι πολιτικοί της εκτός αυτών της Αριστεράς- δεν έχαναν την ευκαιρία να δίνουν «διαπιστευτήρια» στον Αμερικανό πρέσβη. Και στις δύο περιπτώσεις, η δουλικότητα έβλαψε την Κύπρο και την Ελλάδα.
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες και με αφορμή τις διεργασίες για την υιοθέτηση του ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας (2026/2011) για την παραμονή της Ειρηνευτικής Δύναμης στο νησί, οι Βρετανοί ξεπέρασαν τον πιο βρόμικο εαυτό τους. Ήταν τόσες οι αρνητικές αναφορές που επέβαλαν στο προσχέδιο ψηφίσματος που δικαιολογημένα ο κατά τα άλλα ευγενής μόνιμος αντιπρόσωπος της Κύπρου στον ΟΗΕ δεν έκρυψε τα λόγια του στις συζητήσεις με τους ομολόγους του για τον ρόλο της Βρετανίας. Και δεν πρόκειται για μία «κακή στιγμή» των φιλότουρκων του Λονδίνου. Ήταν απόφαση που ελήφθη στη βρετανική πρωτεύουσα σε συνεργασία με τους Αττίλες και στόχευε σε εκβιαστικά χρονοδιαγράμματα και σε διαιτησία, με το στήσιμο ενός νέου «Μπούργκενστοκ» στη Νέα Υόρκη.
Όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με το Κυπριακό -όχι λόγω επαγγελματικής διαστροφής- είχα την ευκαιρία να συναντηθώ από το 1978 με πολιτικούς που έγιναν Πρόεδροι της Δημοκρατίας, πρόεδροι της Βουλής, αρχηγοί κομμάτων και βουλευτές. Όσες φορές τους υπέβαλα το ερώτημα γιατί αυτή η ανοχή -δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω τη λέξη «δουλοπρέπεια»- έναντι των Βρετανών, η απάντηση ήταν ότι «οι Εγγλέζοι θα μας εκδικηθούν». Οι μόνοι πολιτικοί που έδιναν διαφορετική απάντηση ήταν αυτοί της ΕΔΕΚ. Η απειλή για εκδίκηση αποτελεί ένα αρρωστημένο δημιούργημα του πολιτικού συστήματος, το οποίο πολύ φοβάμαι ότι έχει διαβρωθεί τόσο πολύ από το Λονδίνο που πιθανότατα να τελεί και υπό εκβιασμό. Δεν εξηγείται διαφορετικά αυτή η δουλοπρέπεια, αλλά πάνω απ’ όλα δεν εξηγείται η άρνηση για σύγκρουση με τους Βρετανούς, από τους οποίους οι Ελληνοκύπριοι έχουν υποστεί τα πάνδεινα. Ο αντιαποικιακός και αντι-ιμπεριαλιστικός αγώνας της ΕΟΚΑ (1955-1959) ήταν ήττα κατά κράτος για τους Βρετανούς και ουδείς πρέπει να έχει αμφιβολία επ’ αυτού.
Αναφέρομαι ειδικά στον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος ανδρώθηκε στο κομμουνιστικό κόμμα και υποτίθεται πως πρέπει να γνωρίζει καλύτερα από τους υπόλοιπους, τι σημαίνει βρετανικός ιμπεριαλισμός. Μετά την ήττα εκείνη, το βρετανικό πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο είχε λάβει απόφαση στο ύψιστο επίπεδο για τιμωρία των Ελληνοκυπρίων. Και η απόφαση εκείνη δεν άλλαξε ποτέ, τα δε αποτελέσματά της τα ζούμε καθημερινά στην Κύπρο και στους διεθνείς οργανισμούς.
Ελπίζω πως η εχθρότητα που επέδειξαν οι Βρετανοί την περασμένη εβδομάδα, θα είναι η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι της αγανάκτησης και για τον Δημήτρη Χριστόφια και για τους υπόλοιπους πολιτικούς, οι οποίοι δείχνουν μία απίστευτη ανοχή. Και είναι ύποπτη αυτή η ανοχή. Διότι τι χειρότερο θα πράξουν οι Βρετανοί εναντίον της Κύπρου απ’ όσα άθλια και βρόμικα έχουν διαπράξει εναντίον της Κύπρου; Τα έχουν διαπράξει όλα...
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Η κυρία Πραξούλα μίλησε για ομαδικό, πολιτικό βιασμό της από τα μέλη της Επιτροπής Εμπορίου της Βουλής, όπου είχε κληθεί για το θέμα των υδρογονανθράκων, διάβασα στον «Φιλελεύθερο». Ισχυρίστηκε ότι δέχθηκε επίθεση για πολιτικούς και κομματικούς λόγους και ότι χρησιμοποιήθηκαν ταπεινωτικοί χαρακτηρισμοί για τις ικανότητες, τη μόρφωση και το φύλο της. Είπε επίσης ότι θα ζητήσει απολογία. Πρώτον, εάν χρησιμοποιήθηκαν ταπεινωτικοί χαρακτηρισμοί για το φύλο της, όντως πρέπει οι βουλευτές που ευθύνονται, να απολογηθούν. Κατά τα άλλα: Αυτή που πρέπει να ζητήσει συγγνώμη και να απολογηθεί στον κυπριακό λαό είναι η ίδια, διότι δεν υποστήριζε μόνο το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, αλλά συμμετείχε και στον εκβιασμό εναντίον του λαού για να εξαναγκαστεί να υπερψηφίσει το ρατσιστικό κείμενο του προηγούμενου ΓΓτου ΟΗΕ. Δυστυχώς, αντί να πάρει τα μπογαλάκια της και να πάει στο σπίτι της, διότι τη μαύρισε επανειλημμένα στις κάλπες ο λαός, επιβραβεύθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Να τη χαίρεστε κύριε Πρόεδρε και δεν είναι δικαιολογία ότι δεν βρίσκατε [ άλλον/άλλη για τη σημαντική θέση του Υπουργείου Εμπορίου. Είναι πολύ κοντά σας αυτός που θα σας έλυνε όλα τα προβλήματα για τα θέματα ενέργειας.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου