Η ελληνική κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του 2015, ξεκινώντας από δικές της ιδεολογικές θέσεις και αφετηριακές παραδοχές, άφησε από την πρώτη στιγμή ορθάνοιχτα τα θαλάσσια σύνορα της χώρας μας στην ασύμμετρη απειλή της αφροασιατικής (λαθρο)μεταναστευτικής πλημμυρίδας και έστειλε στα πέρατα της οικουμένης το χαρμόσυνο μήνυμα: «ανοίξαμε και σας περιμένουμε».
Εδώ προβάλλει ένα καταλυτικό ερώτημα: αν τα προς ανατολάς σύνορα της Ελλάδας είναι ταυτόχρονα και σύνορα της Ενωμένης Ευρώπης, τότε η ελληνική κυβέρνηση με ποιο δικαίωμα και με ποια εξουσιοδότηση πήρε μονομερώς την απόφαση να αφήσει τα κοινά ευρωπαϊκά σύνορα ορθάνοιχτα και αφύλαχτα; παρόμοιες ενέργειες συνάδουν άραγε με την απαίτηση για ευρωπαϊκή συνεργασία και αλληλεγγύη, τις οποίες τόσο συχνά επικαλούμαστε;
Κατά τη γνώμη μου, λογική απάντηση στο ερώτημα δεν υπάρχει. Υπάρχουν, όμως, τα εξής λαμπρά αποτελέσματα της μονομερούς αυτής κυβερνητικής ενέργειας:
- Το 2015 οι (λαθρο)μετανάστες που εισέρρευσαν στην Ελλάδα ήταν, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Bruegel, είκοσι (20) φορες περισσοτεροι σε σχεση με το 2014!. Ναι, διαβάσατε σωστά: εικοσι (20) φορες περισσοτεροι σε σχεση με το 2014! — απίστευτο και όμως αληθινό!
- Οι Βορειοαφρικανοί (λαθρο)μετανάστες, που δεν είναι, βέβαια, πρόσφυγες πολέμου, εγκατέλειψαν την τόσο κοντινή σ’ αυτούς ιταλική Λαμπεντούζα και συρρέουν πλέον μαζικά στη μακρινή αλλά τόσο φιλόξενη Ελλάδα…
- Η Ελλάδα έχει ήδη μετατραπεί σε «αχίλλειο» πτέρνα» και σε κερκόπορτα της ευρώπης προκαλώντας τις έντονες διαμαρτυρίες των εταίρων μας..
- Η FYROM βγήκε από τη διπλωματική ανυπαρξία της και μας απειλεί με de facto αποκλεισμό από τη «Σένγκεν». Να είστε βέβαιοι ότι δεν θα χαλαρώσει τη θηλιά γύρω από το λαιμό μας χωρίς σοβαρά ανταλλάγματα στο θέμα τησ ονομασιας, που τόσο μας πονάει…, Και
- Η διεθνώς απομονωμένη, λόγω του συριακού, Τουρκία επανέρχεται στο προσκήνιο, γίνεται προνομιακός συνομιλητής της Δύσης, ετοιμάζεται να εισπράξει έναν πακτωλό δισεκατομμυρίων και, μέσω του ΝΑΤΟ, εδραιώνει στο αιγαίο την παρουσία της ως συνδιαχειριστής της επιχείρησης για την ανάσχεση των λαθρομεταναστευτικών ροών, τις οποίες… οργανώνει η ίδια!.
Θύμα, επομένως, της δικής της συνθηματολογικής ρητορείας, η κυβέρνηση «πυροβόλησε τα πόδια της» και έκανε «ματ» στο ίδιο τον εαυτό της. Το (λαθρο)μεταναστευτικό αποτελεί πλέον το μεγαλύτερο ελληνικό πρόβλημα και τον υπ’ αριθ. ένα κίνδυνο για την ιστορική επιβίωση του ελληνισμού. Τώρα, λοιπόν, που τα στίφη των αλλοδαπών έχουν πλημμυρίσει τη χώρα και μετατρέπουν σταδιακά την ήρεμη καθημερινότητά μας σε κόλαση, η ελληνική κυβέρνηση αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της και ισχυρίζεται ότι για τις δικές της πράξεις και τις δικές της παραλείψεις φταινε αποκλειστικά και μόνο «οι αλλοι». Συγκεκριμένα:
— Καταγγέλλει πρώτα πρώτα, και πολυ σωστα, την Τουρκία. Μήπως, όμως, δεν ήταν ακόμη και σε ένα μικρό παιδί γνωστό πως η άσπονδη εξ ανατολών «φίλη» μας θα έκανε το παν για να μας δημιουργήσει προβλήματα; Τι κάναμε, λοιπόν, εμεις για να ματαιώσουμε τα καταχθόνια σχέδιά της Τουρκίας; Μήπως εμεις δε μετατρέψαμε συνειδητά και εμπρόθετα το Λιμενικό μας Σώμα, από υπηρεσία φύλαξης των θαλάσσιων συνόρων μας, σε υπηρεσία διάσωσης και υποδοχής λαθρομεταναστών; ουσιαστικα, δηλαδή, μήπως εμεις δεν είμαστε αυτοί που συνεργάζονται αρμονικότατα, με τους Τούρκους διακινητές, τους επάρατους «δουλεμπόρους» –παρά τις φραστικές καταγγελίες που εξακοντίζουμε εναντίον τους– με την έννοια ότι, στην πραξη, διεκπεραιώνουμε και «νομιμοποιούμε» το άθλιο έργο τους;
— Δυσφορεί η ελληνική κυβέρνηση κατά της Ευρώπης, η οποία δεν μας προσφέρει την οφειλόμενη βοήθεια. Αλλά η Ευρώπη, πολύ πριν εισηγηθεί την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στη διαδικασία φύλαξης των εξ ανατολών συνόρων μας –πράγμα που αποτελεί αναμφισβήτητα δυσμενη εξελιξη για τα εθνικά μας συμφέροντα– μας είχε ζητήσει πιεστικά να αναλάβει η ίδια, μέσω της Frontex και σε συνεργασία με τις ελληνικές αρχές (οχι, πια, με την τουρκια!), τη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων μας. Εμείς, γιατί άραγε αρνηθήκαμε πεισματικά και με παιδαριώδη προσχήματα να αξιοποιήσουμε την προσφορά; Γενικότερα, γιατί αδιαφορήσαμε προκλητικά στις επανειλημμένες και αγωνιώδεις εκκλήσεις των ευρωπαίων να περιφρουρήσουμε τα θαλάσσια σύνορά μας; Μήπως επειδή ονειρευόμαστε να δώσουμε μαθήματα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης σε ολόκληρο τον κόσμο και να σώσουμε, παρά την τεράστια οικονομική κρίση που βιώνουμε, την «πολιτιστική τιμή» της Ευρώπης; Μήπως, δηλαδή, εξαιτίας των δογματικών αγκυλώσεων και του ερασιτεχνισμού της κυβέρνησής μας, επιλέξαμε να αυτοκτονήσουμε ως έθνος και ως λαός, για να επιλύσουμε τα οικονομικοκοινωνικά προβλήματα του τρίτου κόσμου;
— Διαρρηγνύει τα ιμάτιά της η Κυβέρνηση για τις υπαναχωρήσεις και τις παλινωδίες της Τουρκίας σχετικά με την υποχρέωσή της, μετά την εμπλοκή του ΝΑΤΟ, να δέχεται ξανά στο έδαφός της τα πλοία με αλλοδαπούς που οι διακινητές τα οδηγούσαν στην Ελλάδα. Μήπως διάβασαν οι υπουργοί και τα στελέχη της την απόφαση της πολιτικής γραμματείας του κυβερνώντος κόμματος; Αν το είχαν κάνει, θα είχαν στην κυριολεξία πέσει από τα σύννεφα, γιατί θα είχαν βρει εκεί την πανηγυρική απόρριψη –και μάλιστα από ελληνικής πλευράς– της Γερμανο-ΝΑΤΟικής παρέμβασης, την οποία η ίδια η κυβέρνηση είχε χαιρετίσει ως ελληνική επιτυχία!: «Δηλώνουμε την έντονη ανησυχία μας αναφορικά με την παρουσία του ΝΑΤΟ, έναντι του κινδύνου καταστρατήγησης των δικαιωμάτων των προσφύγων που δικαιούνται διεθνούς προστασίας από την Συνθήκη της Γενεύης την οποία θα υπερασπιστούμε σθεναρά, ώστε να μην κινδυνεύσει ούτε μια προσφυγική ζωή μέσα από διαδικασίες επαναπροώθησης, που απαγορεύονται από διεθνείς συνθήκες και την ελληνική νομοθεσία και που είναι ξένες στο κοινό αίσθημα του λαού μας» (Γραφείο Τύπου, 24/2/2016). – Τέτοια υπεράσπιση των θέσεών τους οι Τούρκοι δεν θα μπορούσαν να τη φανταστούν ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους!
— Αγανακτεί η ελληνική κυβέρνηση για το τείχη που υψώνουν οι Σκοπιανοί και οι λεγόμενες χώρες του «Βίσενγκαρντ» (Σλοβακία, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία) στα σύνορά τους. Κατ’ αρχάς, όλοι καταγγέλλουμε ομόφωνα τη μονομερή και αυθαίρετη αυτή ενέργεια των σκοπιανών, εξαιτίας της οποίας η Ελλάδα όχι μόνο θα βρεθεί αποκομμένη από την Ευρώπη, αλλά και θα μετατραπεί αμετάκλητα σε αποθηκη ψυχων. Σε όλα αυτά θα μπορούσε να προσθέσει κανείς πως οι παραπάνω τέσσερις χώρες της κεντρικής Ευρώπης, με επί κεφαλής την Αυστρία, προβαίνουν αυθαίρετα σε αθέτηση συμφωνιών και υποχρεώσεων απέναντι στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, φοβάμαι ότι χάνουμε σε μεγάλο βαθμό το δίκιο μας από τη στιγμή που ταυτίζουμε τα ελληνικά συμφέροντα με τα συμφέροντα των αλλοδαπών. Και πρώτα πρώτα. για ποιους αλλοδαπούς πρόκειται; Γι’ αυτούς, που στη μεγάλη πλειονότητά τους δεν ειναι, πλεον, προσφυγες πολεμου (οι οποιοι δικαιουνται ειδικη μεταχειριση), δηλαδη δεν προερχονται απο εμπολεμες περιοχες. Πρόκειται απλώς για οικονομικους (λαθρο)μεταναστες, που ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη και θεωρούν την Ελλάδα χωράφι, από το οποίο έχουν κάθε δικαίωμα να περάσουν αδιαφορώντας για αντιρρήσεις και απαγορεύσεις. Αντί, λοιπόν, η Ελληνική Πολιτεία να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή: α) να αναχαιτίσει τις μεταναστευτικές ροές φυλάσσοντας τα σύνορά της και β) όσους καταλήγουν στα ελληνικά νησιά να τους κρατήσει σε ειδικούς χώρους εν αναμονή της επαναπροώθησής τους στους τόπους προέλευσής τους –αντί να τα κάνει όλα αυτά– τους επιτρέπει να συνεχίσουν ακώλυτα το ταξίδι τους στην Ευρώπη. Και την ίδια στιγμή απαιτεί από τους βόρειους γείτονες μας να μην εμποδίσουν τη διέλευσή τους! — Αλλά οι βόρειοι γείτονές μας, όπως και οι ομοϊδεάτες τους της Κεντρικής Ευρώπης, έχουν τη «διαστροφή» να θεωρούν πρώτιστη προτεραιότητά τους την πατρίδα τους και όταν κρίνουν ότι η απειλή που αυτή αντιμετωπίζει είναι ασύμμετρη, την προστατεύουν όσο καλύτερα μπορούν φυλάσσοντας τα σύνορά τους και κατοχυρώνοντας την κρατική τους κυριαρχία. Φταίνε άραγε εκείνοι, επειδή η ελληνική κυβέρνηση, δέσμια των συνθηματολογιών εξαγγελιών της, αρνειται να σκεφτεί ανάλογα και να κάνει το ίδιο για το δικό μας το κράτος και τη δική μας την πατρίδα;
— Διατείνεται η ελληνική κυβέρνηση ότι στα εθνικά θέματα είναι τάχα ασυμβίβαστη και ανυποχώρητη. Και την ίδια στιγμή τα νησιά μας έχουν πλημμυρίσει από αναρίθμητα μέλη ΜΚΟ –μεταξύ των οποίων, πιθανότατα, υπάρχουν και μουσουλμάνοι σε «διατεταγμένη υπηρεσία»– που αλωνίζουν στην επικράτειά μας και εμπλέκονται ανενόχλητοι στη «μπίζνα» και στο «αλισβερίσι» με τους διακινητές και τους απρόσκλητους μουσαφιραίους μας, υπονομεύοντας έτσι και εξευτελίζοντας κάθε έννοια ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. (Αλήθεια, ποιος τους χρηματοδοτεί, ποιος τους οργανώνει, ποιος τους κατευθύνει και ποιος τους χρησιμοποιεί όλους αυτούς;).
— Εγκαλεί η ελληνική κυβέρνηση τους κατοίκους της Κω και των Διαβατών με το ακόλουθο παραπειστικό ερώτημα: «Πέστε μας, πού προτείνετε εσεις να δημιουργηθούν τα «hot spots» τα οποία αρνείσθε για την περιοχή σας». Λησμονεί προφανώς ότι τη μεταναστευτική πολιτική δεν τη χαράσσουν οι τοπικές κοινωνίες αλλά η υπεύθυνη κυβέρνηση. Η συγκεκριμένη, λοιπόν, κυβέρνησή μας, με τις ιδεολογικές αγκυλώσεις, τις εμμονές και τις προσκολλήσεις της, μετέτρεψε σε ελάχιστο χρόνο την Ελλάδα σε μαγνήτη των λαθρομεταναστευτικών ροών, άρα δική της είναι η ευθύνη για την αναζήτησή λύσεων. Όταν, λοιπόν, οι κάτοικοι της Κω και των Διαβατών εξεγείρονται, επειδή, με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για τα «hot spots», τα σπίτια της περιοχής τους θα μετατραπούν υποχρεωτικά σε φρούρια, οι γυναίκες και τα παιδιά τους δε θα τολμούν να ξεμυτίσουν από αυτά τις βραδινές ώρες και ο τρόμος θα παραλύσει την πάλαι ποτέ ειρηνική ζωή, το αντεπιχείρημα των ιθυνόντων είναι βολικό και προκατασκευασμένο. Πετούν κατά πρόσωπο σε κάθε αντιφρονούντα την αθλια «ρετσινια»του «ρατσιστη», του «ξενοφοβου» και του «ακροδεξιου» και πιστεύουν ότι έτσι «καθάρισαν». Τεράστιο λάθος. αυτο το ξεθυμασμενο συνθηματολογικό bullying δεν το πιστεύει και δεν το παίρνει πλεον κανείς στα σοβαρά!
Τα ερωτήματα, όμως, παραμένουν και είναι αμείλικτα. Η Ελλάδα θέλει στ’ αλήθεια να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή της; Θέλει στ’ αλήθεια να αποτρέψει τη δραματική αλλοίωση της εθνολογικής σύνθεσής της; Θέλει στ’ αλήθεια να διατηρήσει την πολιτιστική ιδιοπροσωπία της; Θέλει στ’ αλήθεια να προστατέψει τον εαυτό της από την επιβολή του νόμου της Σαρία, που αποτελεί ένα ευκρινώς ορατό ενδεχόμενο; Θέλει στ’ αλήθεια να εξακολουθήσει να ανήκει στους Έλληνες; Με ένα λόγο: η Ελλάδα θέλει στ’ αλήθεια να πάψει να χτυπάει το κεφάλι της στον τοίχο για να βρει διέξοδο την ώρα που η πόρτα δίπλα της είναι ορθάνοιχτη; Ή μήπως έχει καταληφθεί από αυτοκτονικό ιδεασμό και δεν μπορεί να ξεπεράσει τις διεθνιστικές αγκυλώσεις και τις δικαιωματιστικές ιδεοληψίες, από τις οποίες κατατρύχονται οι κυβερνώντες και οι οποίες την οδηγούν με μαθηματική βεβαιότητα στην πλήρη διάλυση; η μήπως τελικά οι κυβερνώντες έχουν καταλήξει στην ολέθρια επιλογή να ενδώσουν στη μουσουλμανοποίηση της χώρας με αντάλλαγμα μερικά δισεκατομμύρια ‘η κάποιες αντιπαροχές των ευρωπαίων σε ζητήματα χρέους και μνημονιακών υποχρεώσεων;
Χωρίς αμφιβολία, η ανθρώπινη ευαισθησία όλων μας μπροστά στον πόνο των ταλαίπωρων και των δυστυχισμένων είναι αυτονόητη και δεδομένη. άλλο πράγμα, όμως, ο ανθρωπισμός απέναντι σε ποσοτικά διαχειρίσιμες ομάδες προσφύγων και άλλο η τεράστια και ανεξελεγκτη «έξοδος λαών», δηλαδή το πρωτοφανές και ατελειωτο ανθρώπινο τσουνάμι από τα τεσσερα σημεια του οριζοντα, που απειλεί να σαρώσει και να καταποντίσει έθνη και κοινωνίες. — Υιοθετούμε πρόθυμα, λοιπόν, την αισιόδοξη εκδοχή ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας θα αντισταθεί στον ιστορικό αφανισμό του ελληνισμού. Και ευχόμαστε στο τεραστιο αυτο εθνικο θεμα όλα τα κόμματα επιτέλους να σοβαρευτούν, να ομονοήσουν και να αναλάβουν από κοινού τις ευθύνες τους υιοθετώντας μια ξεκαθαρη ελληνικη σταση. Τέρμα πια οι ιδεολογικές ασθένειες της παιδικής μας ηλικίας. Τέρμα τα ευχολόγια, οι εκθέσεις ιδεών, οι υπεκφυγές και οι αοριστολογίες. Τέρμα και οι ανούσιες ομολογίες πιστής, καθώς και η ατελέσφορη εναπόθεση ελπίδων στην κοινή μας «μητέρα-Ευρωπαϊκή Ένωση» – τρομάρα μας!
Η πολιτική μας ηγεσία τι θα μπορούσε, τελικά, να κάνει;
- Να δηλώσει urbi et orbi ότι τα θαλάσσια σύνορά μας από δω και στο εξής φρουρούνται και κλείνουν.
- Να απομακρύνει με συνοπτικές διαδικασίες από τα νησιά μας τα μέλη των εκεί εγκατεστημένων ΜΚΟ, πολλά από τα οποία έχουν καταγγελθεί ως ξένοι πράκτορες, και να τους δώσει να καταλάβουν ότι το πάρτι τελείωσε. (Έχει άραγε η Ελλάδα τη θέληση και τη δύναμη να το αποτολμήσει;).
- Να φροντίσει, ώστε, σε συνεργασία με την Frontex και το ΝΑΤΟ, να οδηγείται εκτός ελληνικών χωρικών υδάτων (push back) κάθε πλεούμενο που θα επιχειρήσει να πλησιάσει παράνομα τα νησιά μας.
- Να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα, ώστε, μεταξύ εκείνων που για διαφόρους λόγους θα καταφέρουν τελικά να αποβιβαστούν στις ελληνικές ακτές, να εντοπιζονται οσοι προερχονται στ΄ αληθεια απο εμπολεμες περιοχες. Σε αυτούς να παρέχεται άσυλο ή να δίνεται η δυνατότητα να συνεχίσουν την πορεία τους προς βορράν. Αντίθετα, οι υπόλοιποι να επαναπροωθούνται το ταχύτερο στις χώρες προέλευσής τους, αφού κρατηθούν στο μεταξυ σε κέντρα τύπου «αμυγδαλέζας».
- Να διακηρύξει ότι κάθε πλεούμενο που θα φτάνει, παρά την απαγόρευση, στα νησιά μας, είτε για φουσκωτό πρόκειται είτε για καΐκι είτε για μεγάλης χωρητικότητας πλοίο είτε για…θαλαμηγό (υπήρξαν περιπτώσεις λαθρομεταναστών που έφτασαν στο «ξέφραγο αμπέλι», δηλαδή στα ανατολικά νησιά μας, ακόμη και με αυτό το μέσο!) θα κατασχεται επ’ αοριστον και θα μεταφερεται σε απομακρυσμενες ελληνικες ακτες. Αυτό θα αποδεκάτιζε το στόλο των διακινητών και θα καθιστούσε το κόστος της μεταφοράς απαγορευτικό για την πλειονότητα των επίδοξων εισβολέων στη χώρα μας. (Έχει άραγε η Ελλάδα τα «κότσια»»να το κάνει;).
- να τροποποιησει «επι το αυστηροτερον» το νομο που οριζει τις προϋποθεσεις απονομης της ελληνικης υπηκοοτητας σε μεταναστες, κάτι που θα λειτουργήσει στο μέλλον αποτρεπτικά για τα στίφη των απρόσκλητων «επισκεπτών» μας.
Εδώ αναμένεται περίπου νομοτελειακά η τετριμμένη συνθηματολογικού χαρακτήρα ένσταση του «καθ’ έξιν» λαϊκιστή:
«δηλαδη, προτεινετε να τους πνιγουμε»;
οχι, ω αγνή και άδολη νεοταξική ψυχή, δεν προτεινω με τιποτα κατι τετοιο! Αντίθετα, πιστεύω ότι λόγοι στοιχειώδους αλληλεγγύης, ανθρωπισμού αλλά και σεβασμού των διεθνών κανόνων επιβάλλουν να σωζονται με καθε τροπο οι συνανθρωποι μας που βρισκονται στη θαλασσα και κινδυνευουν. Για σκέψου, όμως, λίγο:
- Οι μετανάστες, όταν ξέρουν εκ των προτέρων ότι οι αδίστακτοι διακινητές, στη θέα και μόνο της ακτοφυλακής, υπάρχει πιθανότητα να βυθίσουν σκόπιμα, δηλαδη εκβιαστικα, τα πλοιάριά τους, δε θα είναι καθόλου διατεθειμένοι να οδηγήσουν μελλοντικά στον κίνδυνο τα παιδιά τους και τους εαυτούς τους.
- Τους τελευταίους μήνες έχουν σημειωθεί χιλιάδες, πνιγμοί άτυχων μεταναστών χωρις να εχει προηγηθει η παραμικρη αποτρεπτικου χαρακτηρα επεμβαση ακτοφυλακης. Είναι, λοιπόν, πολύ πιθανόν οι ίδιοι οι μετανάστες αργά ή γρήγορα να αντιληφθούν ότι ο καλύτερος τρόπος σωτηρίας για τους ίδιους και τα παιδιά τους είναι να μην εμπιστεύονται πλέον τους τυχοδιώκτες διακινητές και να μην προσπαθούν να εισβάλουν σε τρίτες χώρες, όπου είναι ανεπιθύμητοι.
Αυτά είναι πολύ δύσκολα πράγματα, θα μου πείτε. Συμφωνώ απολύτως, αλλά είναι η μόνη μας δυνατότητα διαφυγής από το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι. Από αυτό δεν πρόκειται να μας βγάλει ούτε η δολιότητα των Σκοπιανών ούτε η αρπακτικότητα των Τούρκων ούτε η Κυρία Μέρκελ με τους δορυφόρους της. (Αλήθεια, είναι βέβαιη η ελληνική κυβέρνηση ότι σε όλους τους παραπάνω θιασώτες των κλειστών συνόρων δεν κλεινει το ματι πισω απο την πλατη μας η κουτοπόνηρη «σιδηρά Κυρία» με τις αδιευκρίνιστες προθέσεις, τις διαρκείς παλινωδίες, τα ατέλειωτα «ήξεις αφήξεις» και τη μεθοδευμένη αναβλητικότητα; ειναι στ’ αληθεια βεβαιη;… ) — Η ΕΕ θα μπορούσε να μας βοηθήσει μόνο αν –επιτέλους!– της δώσουμε να καταλάβει ότι αποφασισαμε να σοβαρευτουμε και να παρουμε, στο μετρο του δυνατου, την κατασταση στα χερια μας. Δεν ισχυρίζομαι, βέβαια, ότι το φαινόμενο της αθρόας συρροής αλλοδαπών θα εκλείψει αμέσως μετά την τυχόν εφαρμογή των παραπάνω μέτρων. Πιστεύω, όμως, ότι θα περιοριστεί δραματικά, γιατί θα σταλεί προς κάθε κατεύθυνση το μήνυμα πως η Ελλάδα έπαψε πια να είναι το Ελντοράντο της λαθρομετανάστευσης. Επιπλέον, θα αποτραπεί ο κίνδυνος της εκδίωξής μας από τη ζώνη «Σένγκεν». — Διαφορετικά, η ελληνική κοινωνία σε ένα ορατό μέλλον θα μουσουλμανοποιηθεί, οι Έλληνες θα καταντήσουν σταδιακά μετανάστες στον ίδιο τους τον τόπο και ο ελληνισμός, ιστορικά, θα εκλείψει χωρίς να έχει πέσει ούτε μια ντουφεκιά. Και να είστε σίγουροι ότι κανείς δεν πρόκειται να λυπηθεί για τον αφανισμό μας. Αντίθετα, ορισμένοι θα πανηγυρίσουν κιόλας με πρώτους και καλύτερους τους «φίλους» μας τους Τούρκους!
antibaro.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου