Παρελάσεις και Σημαία

Με βάση τον νόμο Γαβρόγλου, οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες των σχολείων, στις παρελάσεις των εθνικών επετείων, κληρώνονται μεταξύ όλων, ενώ μέχρι τώρα προκρίνονταν οι καλλίτεροι μαθητές. Ο νόμος αυτός φαίνεται ότι άρχισε ήδη να δημιουργεί πρόβλήματα, όπως στο 5ο Δημοτικό Κοζάνης. Εκεί κληρώθηκε ένα αλλοδαπό παιδί(Αλβανός), ο οποίος όχι μόνον είναι τελευταίος στην Τάξη, αλλά και «παντελώς αδιάφορος» για τα μαθήματα όπως αναφέρουν γονείς του σχολείου και σκέφτονται να μην επιτρέψουν να παρελάσουν τα δικά τους παιδιά.

Ας τα πάρουμε με την σειρά. Τι είναι η παρέλαση; Είναι μνήμη των αγώνων των προγόνων μας, τιμή σε αυτούς οι οποίοι θυσιάστηκαν, πίστη στα ιδεώδη για τα οποία πολέμησαν και διαβεβαίωση των παρελαυνόντων ότι και αυτοί είναι έτοιμοι να προσφέρουν την ζωή τους για την Πατρίδα. Όλα αυτά συγκεντρώνονται στο σύμβολο που προηγείται, την Σημαία. Απαραίτητη λοιπόν προϋπόθεση για τους συμμετέχοντες είναι να δέχονται τα παραπάνω και ιδίως για τον σημαιοφόρο και τους παραστάτες. Από αυτούς δηλαδή, οι οποίοι συμφωνούν θα μπορούσε να διεξαχθεί κλήρωση. Είτε Έλληνες, είτε αλλοδαποί.

Είναι προφανές ότι η μουσουλμάνα που ήταν σημαιοφόρος την 25η Μαρτίου δεν μπορεί να πίστευε στον πόλεμο εναντίον των Τούρκων «για του Χριστού την Πίστιν την Αγία». Χονδροειδές επίσης ήταν το κατασκεύασμα με τον Οδυσσέα Τσενάι, ο οποίος δήλωσε ότι δεν αισθάνεται Έλληνας, τον έβαλαν νά λέει ψέματα και τώρα ακούγεται ότι τον ετοιμάζουν για αρχηγό αλβανικού κόμματος με διεκδικήσεις από τήν Ελλάδα, η οποία βέβαια του πλήρωσε τις υποτροφίες νά σπουδάσει στην Αμερική. Εξαίρεση αποτελούν οι Πομάκοι οι οποίοι δηλώνουν ό,τι προθύμως θα πολεμήσουν εναντίον των Τούρκων αν χρειαστεί.

Επίσης έχουμε πολλά παραδείγματα ιδεοληψιών Ελλήνων, οι οποίοι δεν πιστεύουν στις αρχές που αναφέραμε. Δικαίωμά τους. Ίσως κάποια στιγμή άλλαξουν ιδέες και «πιστεύω», όμως σε αυτήν την φάση δεν συνάδει να συμμετέχουν στην κλήρωση για παρέλαση. Αντιθέτως έχουμε παραδείγματα αλλοδαπών στην καταγωγή, όπως η οικογένεια Αντετοκούμπο, οι οποίοι πιστεύουν στην Ελλάδα, κλαίνε για την σημαία και αρνήθηκαν να υπογράψουν αυτόγραφο επάνω της σεβόμενοι την ιερότητά της. 

Έλληνας λοιπόν είναι ο στην συνείδηση πατριώτης και αυτό είναι δικαιοσύνη και όχι ο εξ αίματος, γιατί οδηγούμαστε στον ρατσισμό. Να δεχτούμε κάποιο σημείο του νόμου, με το σκεπτικό ότι η σημαία δεν είναι βραβείο μαθητικών επιδόσεων, γιατί έτσι μπορεί να βρεθεί σημαιοφόρος ο οποιοσδήποτε ανθέλληνας ή και μισέλληνας. Αυτοί δηλαδή οι οποίοι καίνε την σημαία πού κατατάσσονται; Κατά την άποψή μας είναι πλανεμένα παιδιά, δηλητηριασμένα από την προπαγάνδα, κάποιων συγγενών, φίλων, πολιτικών κομμάτων, δασκάλων, ΜΜΕ και χρειάζονται αντίδοτο για να βρεθούν σε λογική και φυσιολογική κατάσταση. Αυτό το φάρμακο μπορούν να το προσλάβουν όταν θα αρχίσουν να σκέπτονται χωρίς παρωπίδες, ή σε περίπτωση εθνικής τραγωδίας.

Τελειώνοντας να τονίσουμε ό,τι ο άνθρωπος ο οποίος αγαπάει την πατρίδα του, είναι συγχρόνως και πολίτης του κόσμου. Αυτός που δεν τιμάει και σέβεται την χώρα του, δεν είναι άξιος να είναι πολίτης κανενός τόπου.