Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου
Και ενώ όλα τα στοιχεία
που μέρα με την ημέρα έρχονται στο φως της δημοσιότητας καταλήγουν και
καταδεικνύουν ότι ο θάνατος του ομογενή Κωνσταντίνου Κατσίφα ήταν μια εν
ψυχρώ δολοφονία από τις αλβανικές αστυνομικές δυνάμεις, ενώ η αλβανική
προκλητικότητα τόσο από πλευράς κυβερνήσεως όσο και από πλευράς διαφόρων
φορέων έχει φθάσει στα άκρα με αποκορύφωμα το πανό που ανάρτησαν οι
οπαδοί της Παρτιζάν Τιράνων αναγράφοντας «Ένας Έλληνας νεκρός, ένας
μπάσταρδος λιγότερος», ενώ η οικογένεια του δολοφονηθέντος αρνείται να
πάρει τη σορό ζητώντας την παρουσία και την εξέταση από ανεξάρτητο
Έλληνα ιατροδικαστή, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να επιδίδεται σε
χαλαρά και χλιαρά διαβήματα αγωνιώντας πιθανά να μην διαταράξει τις
σχέσεις της με την γειτονική χώρα. Αντί να προχωρήσει σε άμεση απέλαση
του Αλβανού πρέσβη και πρόξενου, αντί να κλείσει τα σύνορα και να
εφαρμόσει αυστηρότατα μέτρα εισόδου και εξόδου, αντί να απελάσει με
συνοπτικές διαδικασίες όλους τους Αλβανούς που εμπλέκονται σε εγκλήματα ή
σχετίζονται με ανθελληνική προπαγανδιστική δράση, αντί να εξαγγείλει
ένα γενικευμένο οικονομικό μποϋκοτάζ, αναμένει ως κότα που κλωσάει το
αυγό η υπόθεση να ξεφτίσει, να αποσιωπηθεί, να ατονήσει και εν τέλει να
ξεχαστεί. Διότι όλη αυτή η απίστευτη προκλητικότητα που ξεκίνησε από την
δολοφονία ενός ομογενούς που στην εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου
ύψωσε την ελληνική σημαία –κάτι που αναγνωρίζει το διεθνές δίκαιο, όσον
αφορά μειονότητες- τις δηλώσεις του προέδρου Ράμα ότι εξοντώθηκε ένας
εξτρεμιστής και την ανάρτηση υβριστικών συνθημάτων, όχι από ακραία
εθνικιστικά στοιχεία, αλλά από μια ποδοσφαιρική ομάδα που πρόεδρος της
είναι ο Όλσι Ράμα αδελφός του πρωθυπουργού καταδεικνύουν ότι οι Αλβανοί
ενθαρρυμένοι από την αντεθνική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, δεν διστάζουν πλέον να προχωρούν σε
καταφανή τρομοκρατία της ελληνικής μειονότητας που φθάνει μέχρι και σε
δολοφονίες.
Η μητέρα του δολοφονηθέντος Κωνσταντίνου δήλωσε ότι αν ο γιός της είχε κάνει κάτι λάθος υπάρχει και δικαιοσύνη. Ήθελαν και τον σκότωσαν.
Παρόλα αυτά ο πρωθυπουργός κύριος Αλέξης Τσίπρας απέστειλε επιστολή στην μητέρα του νεκρού, δηλώνοντας ότι «η ωμή βία οδήγησε στην απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής» και ότι δεσμεύεται για τη διερεύνηση όλων των πτυχών της υπόθεσης. Φυσικά μην γελαστείτε και θεωρήσετε ότι ο κύριος Τσίπρας θα έστελνε επιστολή στη μητέρα ενός Έλληνα Πατριώτη που δολοφονήθηκε επειδή ύψωσε την ελληνική σημαία. Στη μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου απευθύνονταν η επιστολή. Όσοι δεν τον θυμάστε είναι αυτός που μπήκε με ένα μαχαίρι σ’ ένα κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια για να το ληστέψει, ο ιδιοκτήτης ευρισκόμενος σε νόμιμη άμυνα προστατεύοντας τη ζωή και την περιουσία του τον χτύπησε μαζί μ’ ένα περαστικό και αυτός πέθανε, πιθανώς από τα χτυπήματα, πιθανώς από οποιοδήποτε άλλη παθολογική αιτία. Και όπως ακριβώς συμβαίνει στην χώρα που κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο θύτης έγινε θύμα και το θύμα θύτης. Και φυσικά στο όνομα του Ζακ έγινε συλλαλητήριο με σκοπό να καταγγείλει τους κακούς και απάνθρωπους και πιθανώς Φασίστες καταστηματάρχες που δεν επιτρέπουν με δημοκρατικό πνεύμα να τους ληστέψουν και να τους μαχαιρώσουν, αλλά αντιστέκονται. Και ως συνήθως το κέντρο κάηκε.
Αλήθεια δεν νιώθετε ότι η καθημερινότητα μας είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο δεν μπορούμε να ξυπνήσουμε; Επόμενο, αφού μας κυβερνούν Εφιάλτες.
Η μητέρα του δολοφονηθέντος Κωνσταντίνου δήλωσε ότι αν ο γιός της είχε κάνει κάτι λάθος υπάρχει και δικαιοσύνη. Ήθελαν και τον σκότωσαν.
Παρόλα αυτά ο πρωθυπουργός κύριος Αλέξης Τσίπρας απέστειλε επιστολή στην μητέρα του νεκρού, δηλώνοντας ότι «η ωμή βία οδήγησε στην απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής» και ότι δεσμεύεται για τη διερεύνηση όλων των πτυχών της υπόθεσης. Φυσικά μην γελαστείτε και θεωρήσετε ότι ο κύριος Τσίπρας θα έστελνε επιστολή στη μητέρα ενός Έλληνα Πατριώτη που δολοφονήθηκε επειδή ύψωσε την ελληνική σημαία. Στη μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου απευθύνονταν η επιστολή. Όσοι δεν τον θυμάστε είναι αυτός που μπήκε με ένα μαχαίρι σ’ ένα κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια για να το ληστέψει, ο ιδιοκτήτης ευρισκόμενος σε νόμιμη άμυνα προστατεύοντας τη ζωή και την περιουσία του τον χτύπησε μαζί μ’ ένα περαστικό και αυτός πέθανε, πιθανώς από τα χτυπήματα, πιθανώς από οποιοδήποτε άλλη παθολογική αιτία. Και όπως ακριβώς συμβαίνει στην χώρα που κυβερνάει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο θύτης έγινε θύμα και το θύμα θύτης. Και φυσικά στο όνομα του Ζακ έγινε συλλαλητήριο με σκοπό να καταγγείλει τους κακούς και απάνθρωπους και πιθανώς Φασίστες καταστηματάρχες που δεν επιτρέπουν με δημοκρατικό πνεύμα να τους ληστέψουν και να τους μαχαιρώσουν, αλλά αντιστέκονται. Και ως συνήθως το κέντρο κάηκε.
Αλήθεια δεν νιώθετε ότι η καθημερινότητα μας είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο δεν μπορούμε να ξυπνήσουμε; Επόμενο, αφού μας κυβερνούν Εφιάλτες.