Γιατί αλωνίζουν σήμερα οι τούρκοι στο Αιγαίο. Ποιοι ευθύνονται για την απώλεια της μέχρι το 1981 ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ της Αεροπορίας μας στον χώρο αυτό

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΛΩΝΙΖΟΥΝ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ  ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ…

(ενδεικτικά την 29/8/2019 έγιναν πάνω από 80 παραβιάσεις και 19 εμπλοκές/αερομαχίες)

ΟΜΩΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΦΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΟΛΛΑΠΛΩΣ  ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΑΝ

ΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1981 STATUS QUO ΜΕ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

(Σύνοψη τεκμηριωμένων αιτιών και γεγονότων από το βιβλίο «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΑΕΤΩΝ»)*

Ο ελληνικός Λαός γνωρίζει σήμερον με κάθε λεπτομέρεια ποιες Ηγεσίες, Στρατιωτικές και Πολιτικές, κράτησαν απόρθητες τις «Θερμοπύλες», μέχρι το 1981, στο Αιγαίο, με απόλυτη ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΑΕΡΟΣ, και ποιες άνοιξαν την «Κερκόπορτα» με τις αδικαιολόγητες, ζημιογόνες επιχειρησιακά αποφάσεις των και τις απαράδεκτες απεμπολήσεις  κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, όπως:

Α) επιλογή κατώτερης επιχειρησιακά «ΑΓΟΡΑΣ του ΑΙΩΝΑ» το 1984, αντί του καταλληλότερου F-18Α που είχε

     κριθεί μάλιστα  και με ομόφωνη απόφαση του ΑΑΣ, με την ευθύνη να βαρύνει αποκλειστικά τον Αρχηγό  

    ΓΕΑ και τον Πρωθυπουργό.

     Ο Πρωθυπουργός, από μόνος του, χωρίς να υπάρχει δηλ. προηγουμένως η από τον  νόμο προβλεπόμενη

     απόφαση του ΚΥΣΕΑ, εξήγγειλε από το Ξενοδοχείο Ελούντα, όπου ευρίσκετο, την επιλογή και  αγορά

     των δύο τύπων, 40 F-16 και 40 MIRAGE 2000. Ο δε Αρχηγός ΓΕΑ, ο κατά τον Νόμο και την ΑΠΟΣΤΟΛΗ*(2)

     της ΠΑ  υπεύθυνος για την αμυντική θωράκιση της Χώρας  ουδέν ‘‘εψέλλισε’’ καίτοι είχε με το μέρος του

      την ομόφωνη απόφαση του ΑΑΣ. Ούτε παραιτήθηκε – όπως θα έκανε ένας υπεύθυνος Στρατιωτικός Ηγέτης,

     σε ανάλογη περίπτωση – για την μειωμένης ικανότητος για την Άμυνα της Χώρας  και παράνομη αυτή

     επιλογή και εξαγγελία του Πρωθυπουργού. Όμως, είναι γνωστόν ότι γι’ αυτή την συμπεριφορά και την

     παροχή της έγγραφης εισήγησής του για την  εκ των υστέρων ‘‘νομιμοποίηση (του ‘‘φακέλου’’ της επιλογής)

     των δύο τύπων, αμείφθηκε με την προαγωγή του  σε Αρχηγό(!)  ΓΕΕΘΑ, μετά από λίγες μόλις ημέρες.

Β) «ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΙΕΣ» κορυφαίων επιχειρησιακά στελεχών της ΠΑ μεταξύ 1982-1984,τη ευθύνη    

     αποκλειστικά του Αρχηγού ΓΕΑ ως Προέδρου του Ανωτάτου Αεροπορικού Συμβουλίου (ΑΑΣ) Κρίσεων.

Γ) μείωση, σε επικίνδυνα επίπεδα , των ωρών εκπαιδεύσεως αέρος για την συντήρηση της «ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ

    ΙΚΑΝΟΤΗΤΟΣ» των χειριστών και «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ», το 1983, στο παρά 5’ της ολοκληρώσεώς του, τού

    «ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΕΛΕΓΧΟΥ και ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ» (θεωρείται ως ο σημαντικότερος

    Πολλαπλασιαστής Ισχύος των διατιθεμένων Αεροπορικών  Δυνάμεων μιας Χώρας), αμφότερα με

    την ευθύνη του Αρχηγού ΓΕΑ που τα απέρριψε ως ‘‘λιλιά’’, δηλ. άχρηστα αθύρματα για μικρά παιδιά.                                                              

    Την ιδίαν ακριβώς αντιμετώπιση έτυχαν και τα συστήματα αυτοπροστασίας των νέων αεροσκαφών.

Δ) κατασπατάληση πόρων των αμυντικών δαπανών (μίζες, αναξιοποίητα ΑΩ κλπ) για αγορά «ΜΕΙΩΜΕΝΗΣ

    ΙΚΑΝΟΤΗΤΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ» (π.x. εναέριο RADAR, ακύρωση όλων των ΑΩ για τα

   F-16), τη ευθύνη A/ΓEA, ΥΕΘΑ και Κυβέρνησης.

Ε) δέσμευση της Χώρας για «ΜΗ EΡΕΥΝΕΣ»  σε ολόκληρο το Αιγαίο, κατά την αμφιλεγόμενη, τουλάχιστον,

    κρίση του 1987, που ακύρωσε στην πράξη το «ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ της ΒΕΡΝΗΣ» του 1976 μεταξύ των

    Πρωθυπουργών Κωνσταντίνου Καραμανλή και Μπουλέντ  Ετσεβίτ, τη ευθύνη και πάλι της Κυβέρνησης.

Ζ) υπογραφή «ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ», για τον Εναέριο Χώρο του Αιγαίου, μεταξύ του Έλληνα ΥΠΕΞ και του Τούρκου

    ΥΠΕΞ Γιλμάζ στην Αθήνα τον Μάϊο 1988 για το οποίο ο τότε τούρκος ΥΠΕΞ επιστρέφοντας στην Άγκυρα 

    δήλωσε προς τους  αναμένοντες δημοσιογράφους, ότι «με αυτό το Μνημόνιο βάλαμε νομικά πόδι στο

    Αιγαίο», τη ευθύνη ΥΠΕΞ και Κυβέρνησης,

Η) αναγνώριση «ΓΚΡΙΖΩΝ ΖΩΝΩΝ», μετά την ντροπή των Ιμίων το 1996, αφ’ ενός και αναγνώριση

    «ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο» αφ’ ετέρου, στην Σύνοδο κορυφής της Λισσαβώνας, τη  

    ευθύνη ΓΕΕΘΑ, ΥΕΘΑ, ΥΠΕΞ και Κυβέρνησης.  

Θ)  «ΑΥΤΟΒΟΥΛΗ, εκ μέρους μας, ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ του Κανονισμού ICAO» το 2009/2010, όπως

      αποκαλύπτει στο παρατιθέμενο,  στην συνέχεια,  άρθρο της  η έγκριτη Δημοσιογράφος Κυρία Κύρα

      Αδάμ*(1), με συγκεκριμένες αποδείξεις και απόλυτα τεκμηριωμένο λόγο, τη  ευθύνη ΥΠΕΞ και

      Κυβέρνησης ΓΑΠ.

Από τον κατωτέρω πίνακα εμπλοκών σε ΑΕΡΟΜΑΧΙΕΣ με τουρκικά α/φη προκύπτει ότι μέχρι τέλους του 1981, που έλαβε χώρα η κυβερνητική αλλαγή, η ΠΑ κατείχε τον απόλυτο έλεγχο, δηλ. ασκούσε ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, σε όλο τον Εναέριο Χώρο του Αιγαίου, η οποία όμως, κυριαρχία,  στην πορεία και μετά το 1982 απωλέσθη. Όσον αφορά δε στις ευθύνες του ΓΕΑ, για  την απώλεια, σημειώνεται ότι Αρχηγός της ΠΑ (Α/ΓΕΑ) από 4/1/1982 ήταν ο Πτέραρχος Νικ. Κουρής, επιλογή της νέας Διακυβέρνησης και του οποίου η ΗΓΕΣΙΑ βαρύνεται για την δυσμενή αυτή εξέλιξη , οφειλόμενη κυρίως  στις ανωτέρω τρεις πρώτες αντιεπιχειρησιακές και εξαιρετικά  ζημιογόνες αποφάσεις του.

Πίνακας Αερομαχιών

ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΕΙΣ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ Α/ΦΩΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

ΠΟΥ ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ ΣΕ ΑΕΡΟΜΑΧΙΕΣ ΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΙΛΟΤΟΥΣ

Up to 1981     1982   1983   1984   1985   1986   1987   1988   1989/Α’ εξάμ.

                               Καμία             0*        2        20       85      105      75       45        42

  *Απόδειξη ότι η αποκτηθείσα μέχρι το 1981 ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, άντεξε και στο  1982

Συνοπτικά, με την Κυβερνητική αλλαγή τον Οκτώβριο του 1981, το προηγούμενο αποτελεσματικό και άξιο δίδυμο στην Ηγεσία της ΠΑ (Πτέραρχος Δ. Παπαγεωργίου, Αρχηγός ΓΕΑ και Πτέραρχος Π. Διακουμάκος, Αρχηγός ΑΤΑ) που τέθηκε σε αποστρατεία την 4/1/1982, όπως προαναφέρθηκε, και αντικαταστάθηκε από  ‘‘ελλιποβαρείς’’ σε ηγετικές ικανότητες και φανατισμένους κομματικούς Αρχηγούς, οίτινες επιλήσμονες της ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ των και του «ΠΑΤΡΙΣ  ΕΝ ΜΕΙΖΟΝΙ ΜΟΙΡΑ» (Πλάτων), προέβησαν σε σωρεία ασύγγνωστων ενεργειών ή έλαβαν επιζήμιες αποφάσεις περί την Διοίκηση της ΠΑ, οι οποίες οδήγησαν στην απώλεια της ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ μας στο Αιγαίο, με πλέον ζημιογόνες εξ αυτών, τις μαζικές με κομματικά κριτήρια αποστρατείες εμπειροτάτων και αρίστων επιχειρησιακά Στελεχών, ‘‘αρχιτεκτόνων’’ της κραταιάς μέχρι το 1981 Αεροπορίας μας, καθώς και το επιχειρησιακό και οικονομικό φιάσκο της ‘‘αγοράς του αιώνα’’, της αγοράς δηλ. δύο τύπων α/φών (40 F-16 και 40 Μ-2000 το 1984-1985) και σε διπλάσια τιμή, ενώ η ομόφωνη απόφαση του ΑΑΣ ήταν για αγορά ‘‘ενός τύπου, του υπέρτερου και καταλληλότερου’’ – μεταξύ των τεσσάρων αξιολογηθέντων - σε επιδόσεις πολεμικού αεροσκάφους, ήτοι του F-18Α. Το οποίο θα εξασφάλιζε όχι μόνο την επανάκτηση και την περαιτέρω ενίσχυση της  έχουσας ανατραπεί, εν τω μεταξύ, ισορροπίας των αεροπορικών δυνάμεων στο Αιγαίο, αν όχι και την επανάκτηση της ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ μας. Επί πλέον δε την ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της Χώρας  έναντι της Τουρκίας, έτι δε και σημαντικότερο του  μέγιστου ψυχολογικού πλεονεκτήματος έναντι των τούρκων πιλότων, οι οποίοι θα αντιμετώπιζαν με δέος το υπέρτερο F-18Α.  

………………………………………

*(1) Ανεξέλεγκτες πτήσεις τουρκικών αεροσκαφών στο Αιγαίο

(Άρθρο της Κύρας Αδάμ)

Ο πρωθυπουργός Γ. Α. Παπανδρέου, στην πρόσφατη κοινή συνέντευξη τύπου με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Τ. Ερντογάν, υπενθύμισε με κατηγορηματικό τρόπο στον ομόλογό του ότι η Τουρκία οφείλει να καταθέτει Σχέδια Πτήσεων των μαχητικών της αεροσκαφών στο Αιγαίο. Εξέφρασε δε την γνωστή και πάγια ελληνική θέση στο θέμα αυτό.

Αυτή την θέση, όμως, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας την έχουν ήδη αλλάξει από τα τέλη του 2009, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για τις τροποποιήσεις των διατάξεων του αρμοδίου διεθνούς οργανισμού ICAO. Σύμφωνα με τα επίσημα κρατικά και διεθνή έγγραφα, ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός έχει ανοίξει φαρδιά την πόρτα για την παραχώρηση του ελέγχου του Αιγαίου στην Άγκυρα.

Αναλυτικότερα: Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το 1947 μέχρι το 2010 υποστηρίζουν ότι οι κανόνες του ICAO έχουν εφαρμογή στα πολιτικά και στρατιωτικά αεροπλάνα. Το ίδιο υποστήριζε και η Άγκυρα μέχρι και την εισβολή στην Κύπρο, ενώ στις αρχές του 1975 άλλαξε πολιτική εις βάρος της Ελλάδας και υποστηρίζει ότι τα στρατιωτικά αεροσκάφη εξαιρούνται των κανόνων του ICAO και δεν καταθέτουν Σχέδια Πτήσεων στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας.

Έκτοτε η Άγκυρα προσπαθούσε να βρει ευκαιρία να πείσει τον ICAO ώστε να συμπεριλάβει διάταξη που να εξαιρεί τα στρατιωτικά αεροσκάφη από τους κανόνες του Οργανισμού, ώστε να μπορούν τα τουρκικά μαχητικά να πετάνε ανεξέλεγκτα στο Αιγαίο, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια των πτήσεων στο FIR Αθηνών και με όλες τις συνέπειες για την άμυνα της χώρας.

Ύστερα από παρέμβαση προφανώς της Άγκυρας και ενόψει της αναθεώρησης της Σύμβασης του Σικάγου (1944), που γίνεται τώρα, ο ICAO συμπεριέλαβε διάταξη προς έγκριση από τις χώρες – μέλη, με την οποία θα μπορούσαν πλέον τα τουρκικά μαχητικά να πετάνε ανεξέλεγκτα στο Αιγαίο χωρίς να καταθέτουν Σχέδια Πτήσεων, να εξαιρούνται δηλαδή από τους κανόνες του ICAO. Σε σύσκεψη που έγινε στον ICAO στις 12-13 Μαΐου 2009 η Αθήνα απέρριψε την διάταξη αυτή (objection) και έτσι φάνηκε ότι εξέλιπε ο κίνδυνος για εθνικές περιπέτειες.

Όμως η παρούσα κυβέρνηση σε νέα σύσκεψη στον ICAO πριν από την έγκριση του τελικού κειμένου, αποφάσισε δύο αλλαγές:

·       Αντικατέστησε τον μέχρι τότε χειριστή του θέματος καθηγητή κ. Γιόκαρη, εκπρόσωπο της ΥΠΑ.

·       Ήρε την ελληνική αντίρρηση για την επίμαχη και επικίνδυνη διάταξη θέτοντας απλώς επιφύλαξη (reservation), με το αιτιολογικό ότι «… στο Αιγαίο επικρατούν ειδικές καταστάσεις» (on special circumstances that prevailed over the Aegean Sea).

Η ενέργεια αυτή τινάζει στον αέρα τα εθνικά συμφέροντα και την πάγια ελληνική θέση και δίνει το δικαίωμα στα τουρκικά μαχητικά να πετάνε ανεξέλεγκτα στο Αιγαίο, διότι η «επιφύλαξη» δεν έχει καμιά ισχύ και δι’ αυτού του τρόπου παραχωρείται το δικαίωμα στην Άγκυρα να εφαρμόζει στην πράξη την επίμαχη αναθεωρημένη διάταξη του ICAO. Παραλλήλως όμως τίθεται και θέμα περιεχομένου της φράσης «ειδικές καταστάσεις στο Αιγαίο».

Όμως είναι γνωστό ότι η διατύπωση αυτή αποτελεί πολιτική της Άγκυρας εδώ και δεκαετίες εις βάρος της χώρας μας (και έναν από τους λόγους που δεν υπογράφει η Άγκυρα το Δίκαιο της Θάλασσας). Σήμερα η Αθήνα, στο πλαίσιο του αρμοδίου διεθνούς Οργανισμού, εμφανίζεται να ταυτίζεται με την εθνική πολιτική της Τουρκίας. Δημιουργείται επομένως το ερώτημα ποιος και πότε έδωσε οδηγίες στην ΥΠΑ να άρει την «αντίρρηση» του καθηγητή κ. Γιόκαρη και να θέσει την απλή «επιφύλαξη» με το απαράδεκτο περιεχόμενο και επί πλέον τι εννοεί η κυβέρνηση με την διατύπωση «ειδικές καταστάσεις στο Αιγαίο».

Στις σχετικές συσκέψεις που έγιναν για την αλλαγή της ελληνικής θέσης, το ΥΠΕΞ και η ΥΠΑ βρήκαν την «επιφύλαξη» «συμφέρουσα» (!), ενώ το ΓΕΕΘΑ, το ΓΕΑ και ο κ. Γιόκαρης ζήτησαν να απαλειφθεί η «επιφύλαξη», διότι είναι επικίνδυνη για τα εθνικά μας συμφέροντα. Το ΓΕΕΘΑ και το ΓΕΑ ζήτησαν να ξανατεθεί η «αντίρρηση» (objection) στον ICAO. Το ίδιο ζήτησε και ο κ. Γιόκαρης, ο οποίος επισήμανε ότι δεν έπρεπε η ΥΠΑ να άρει την «αντίρρηση» που είχε τεθεί ήδη δύο φορές από ελληνικής πλευράς (Φεβρουάριος και Μάρτιος 2009), διότι η παραμονή της «αντίρρησης» θα ανέστειλε ολόκληρη την διαδικασία υιοθέτησης του τελικού κειμένου στον ICAO.

Έτσι, αυτή την στιγμή παρουσιάζεται το εξής οξύμωρο: Οι έλληνες πιλότοι να τρέχουν να αναχαιτίζουν τους τούρκους και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση (Γ. Παπανδρέου) να συναινεί σε διατάξεις που επιτρέπουν στους τούρκους πιλότους να πετούν ανεξέλεγκτα στο Αιγαίο.

Το τραγικό όμως είναι ότι από το 1947 μέχρι σήμερα σε απόλυτες τιμές η χώρα μας έχει δαπανήσει περίπου 6 τρις ευρώ και έχει θυσιάσει πολλούς έλληνες πιλότους για τις αναχαιτίσεις στο Αιγαίο υποστηρίζοντας μια πάγια ελληνική θέση, που δεν είναι πλέον και τόσο «πάγια».

(«Ελευθεροτυπία», 30/5/2010)

…………………………………………………………………

*(2) Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ

‘‘Η αποστολή της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ) είναι η άρτια οργάνωση, στελέχωση, εξοπλισμός, εκπαίδευση, αξιολόγηση και προπαρασκευή του προσωπικού της με σκοπό την ανάπτυξη αεροπορικής ισχύος, ικανής να προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα, πρωταρχικά μέσω της «ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ» και αν αυτό δεν καταστεί δυνατό να διεξάγει άμεσα εντατικές και παρατεταμένες αεροπορικές επιχειρήσεις για την απόκτηση και διατήρηση του μέγιστου δυνατού βαθμού αεροπορικού ελέγχου, να διασφαλίσει την αεράμυνα της χώρας, να παράσχει αεροπορική προστασία και υποστήριξη στις επιχειρήσεις των άλλων Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και να συμβάλλει στην επίτευξη των εθνικών στόχων’’.

…………………….

·        Του Αντιπτεράρχου (Ι) ε.α. Παναγιώτη Η. Μπαλέ,

·        Εκδόσεις  Ινφογνώμων,

Φιλελλήνων 14, Σύνταγμα,  Τηλ. 210-33 16 036