Άρθρο του Nigel Farage για το ποσο "δημοκρατική" είναι η ΕΕ
“Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν ψηφίζει νόμους και δεν ανακαλεί νόμους.
Οι νόμοι, με την μορφή οδηγιών, κανονισμών κλπ., που ήδη έχουν φθάσει τους 30.000.
Αλλά οι φάκελοι των θεμάτων έχουν χιλιάδες σελίδες στην Γαλλική γλώσσα, και κανείς Ευρωβουλευτής δεν προλαβαίνει να τους μελετήσει.
Έτσι, οι ευρωβουλευτές λαμβάνουν από τα ευρωπαϊκά κόμματα, στα οποία ανήκουν, μια μεγάλη «λίστα» με το τι πρέπει να ψηφίσουν μέσα σε ένα τέταρτο της ώρας!!!»
Δηλαδή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μόνο μία μεγάλη φάρσα εξαπατήσεως των Ευρωπαϊκών λαών.
Το «Ευρωπαϊκό Σχέδιο» οδηγεί σε ένα ενιαίο ομοσπονδιακό κράτος βάσει του Γάλλο-Γερμανικού άξονα, το οποίο συντρίβει την διαφορετικότητα και τις εθνικές παραδόσεις των λαών των χωρών-μελών χωρίς να τους ενημερώσει ή να τους ρωτήσει.
Όποιος διαφωνήσει στο μέλλον, θα έχει να αντιμετωπίσει την ενιαία ευρωπαϊκή «ταυτότητα», την ευρωπαϊκή αστυνομία, την ευρωπαϊκή δικαιοσύνη και τον ευρωπαϊκό στρατό.
Ας αναλογιστούμε τις συνέπειες αυτού του αντιδημοκρατικού πειράματος που πλήττει την κοινοβουλευτική Δημοκρατία και το εθνικό κράτος. Η κοινωνική δυσαρμονία, η ανελευθερία και η πίεση που θα δεχθούν οι λαοί της Ευρώπης θα έχουν δύο πιθανά αποτελέσματα:
Ή θα οδηγήσουν σε μεγάλη ανάπτυξη της άκρας δεξιάς και άκρας αριστεράς με απρόβλεπτα αποτελέσματα, ή θα οδηγήσουν σε εμφύλιο ευρωπαϊκό πόλεμο.
Η Ελλάς οφείλει να αντιδράσει στα τερατώδη ψεύδη, στην απίστευτη γραφειοκρατία, στην ουσιαστική αντιδημοκρατικότητα και ανελευθερία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ώστε οι Ευρωπαϊκοί λαοί να διατηρήσουν την εθνική και δημοκρατική τους ταυτότητα σε ένα πλαίσιο διεθνούς συνεργασίας και συνεννοήσεως.
Τους προηγούμενους μήνες, έγινε εμφανές από τις προτάσεις που προωθήθηκαν από την Κομισιόν και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με υποστήριξη από την Γαλλία, την Γερμανία και άλλα κράτη, ότι θα σηματοδοτήσει ένα περαιτέρω αποφασιστικό βήμα προς την συγκόλληση των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως σε ένα κράτος με την δική του κεντρική κυβέρνηση, νόμισμα, φορολόγηση, ένοπλες δυνάμεις και νομικό σύστημα.
Τρία πράγματα κτυπούν το καμπανάκι, για τον τρόπο που το νέο σύστημα διακυβερνήσεως θα επιβληθεί στα έθνη της Ευρώπης.
Το πρώτο είναι το πόσο λίγο οι Ευρωπαϊκοί λαοί, συμπεριλαμβανομένου του Ελληνικού, όντως γνωρίζουν ακριβώς σε τι σύστημα διακυβερνήσεως θα βρεθούν να ζουν.
Το δεύτερο, είναι το πόσο εξαιρετικά αντιδημοκρατικό είναι αυτό το σύστημα. Οι περισσότεροι νόμοι και πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ενώσεως εγκρίνονται από μη εκλεγμένους αξιωματούχους πίσω από κλειστές πόρτες, χωρίς να δίνουν λόγο στα κοινοβούλια.
Έχει λεχθεί ότι οι μόνες χώρες του κόσμου, των οποίων οι νομοθετικές διαδικασίες είναι τόσο αποκρυπτικές, όπως της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, είναι η Κούβα και η Βόρειος Κορέα.
Ο τρίτος και σημαντικότερος λόγος γιατί πρέπει όλοι μας να φοβόμαστε αυτό το σύστημα διακυβερνήσεως της Ε.Ε. είναι απλά ότι στην πράξη το σύστημα δεν δουλεύει.
Οπουδήποτε να κοιτάξεις στις πρακτικές λειτουργίες της, είτε είναι οι πολιτικές της στην απασχόληση, στην γεωργία, στην αλιεία, στον ανταγωνισμό, στην διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια, και σε οτιδήποτε άλλο, ανακαλύπτεις ότι η Ε.Ε. δεν επιτυγχάνει τους διακηρυγμένους στόχους της.
Όποια πλευρά πολιτικής και αν εξετάσει κανείς, βρίσκει να συμβαίνει το ίδιο.
Πάντα ξεκινούν με ευγενείς σκοπούς και ωραίες υποσχέσεις για το πόσο υπέροχα θα πάνε όλα.
Τότε ανακαλύπτεις ότι αυτό οδηγεί σε ένα βουνό γραφειοκρατίας μεγέθους Ολύμπου, σε μια πλήρη απώλεια επαφής με την πραγματικότητα, σε μνημειώδη αναποτελεσματικότητα και κακή διαχείριση ανακατεμένη με διαφθορά, έως ότου, τελικώς, βλέπεις ότι κανένας από εκείνους τους γενναίους στόχους δεν επιτυγχάνεται στην πραγματικότητα.
Καταλαβαίνουμε γιατί οι Βρυξέλλες επιθυμούν τώρα απεγνωσμένα η Ελλάς να εισέλθει στο ενιαίο νόμισμα, δηλαδή για τους δικούς τους προπαγανδιστικούς λόγους. Αλλά φοβόμαστε, ότι αν τον εντάξουν σ’ αυτό πείραμα, ο Ελληνικός λαός θα το μετανιώσει.
Το πραγματικό πρόβλημα με το αντιδημοκρατικό όνειρο της Ε.Ε., είναι ότι βασίζεται σε μια κολοσσιαία πράξη ευσεβούς πόθου. Ήδη αρχίζουμε να διαπιστώνουμε ότι η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με αυτήν την κατασκευασμένη πίστη.
Μια ημέρα όλοι οι λαοί της Ευρώπης θα καταλάβουν ότι οφείλουν να πληρώσουν ένα τρομερό τίμημα.
“Nigel Farage
Ευρωβουλευτής και
Προέδρος του UKIP
(Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου)
(!) αποφασίζονται από μη εκλεγμένους αξιωματούχους (οι οποίοι μαζί με τους υπαλλήλους φθάνουν τους 30.000 περίπου), με πλήρη μυστικότητα και αδιαφάνεια μετά από παρασκηνιακές πιέσεις και διαπραγματεύσεις, για τις οποίες κανείς δεν είναι υπόλογος.
Οι υπουργοί των χωρών-μελών υποχρεώνονται να...αποδεχθούν τις προκανονισμένες αποφάσεις των μονίμων αντιπροσώπων, και πολλές φορές το «ανακοινωθέν» γίνεται δεκτό πριν (!) την «συζήτηση» των Υπουργών, η οποία λαμβάνει χώρα μόνο για προσχηματικούς λόγους.
Οι Δημοσιογράφοι που επικρίνουν αυτήν την κατάσταση απομακρύνονται έντεχνα από τις Βρυξέλλες, και παραμένουν όσοι συμφωνούν με το σύστημα.
Όταν οι ευρωβουλευτές καλούνται να ψηφίσουν, πληροφορούνται στις 8 το πρωί για την ημερήσια διάταξη ψηφοφορίας επί εκατοντάδων θεμάτων, που διεξάγεται στις 12.00 με πατήματα κουμπιών “ναι”, “όχι”, “αποχή”.
