Θάνος Βερέμης, Πανεπιστημιακός
«Δηλαδή, τι θέλουν; Να μην υπάρχει επικοινωνία των ελληνικών πανεπιστημίων με τον έξω κόσμο; Να γίνουμε Αλβανία της εποχής του Χότζα;» διερωτάται, μέσω της συνέντευξή του στην «ΗτΣ», ο πανεπιστημιακός Θάνος Βερέμης, ο οποίος χαρακτηρίζει οπισθοδρομικές τις αλλαγές που προωθεί το υπουργείο Παιδείας, προτείνοντας ακόμη και αποχή από τα πανεπιστήμια. Καυστικός και δηκτικός, ο κ. Βερέμης, ο οποίος θεωρείται «μπροστάρης» σε όλες τις σημαντικές αλλαγές στα πανεπιστήμια, κάνει λόγο για «κουρασμένα μυαλά» που εφευρίσκουν «ανοησίες» και καλλιεργούν τη «ροπή προς τη μετριότητα»...
Συνέντευξη στη ΧΑΡΑ ΚΑΛΗΜΕΡΗ
Πώς κρίνετε τις νομοθετικές ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης;
Φοβάμαι ότι γίνονται μεγάλες στραβοτιμονιές. Για παράδειγμα, η δευτεροβάθμια εκπαίδευση παραδίδεται στους συνδικαλιστές. Με ποια έννοια; Το νέο σύστημα εκλογής στελεχών εκπαίδευσης, που βασίζεται στην ψήφο των διδασκόντων και όχι στα επιστημονικά προσόντα, κινείται στη λογική «το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο».
Την ίδια ώρα, καταργείται το σύστημα αξιολόγησης των εκπαιδευτικών. Σιγά, που θα άφηναν οι συνδικαλιστές οι οποίοι δεν έχουν πατήσει ποτέ σε αίθουσα διδασκαλίας να τους αξιολογούν. Ε, είναι ντροπή!
Είστε από τους πρώτους που, επίσης, διαφωνήσατε με την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στα πειραματικά σχολεία. Για ποιον λόγο;
Με την απόφαση η εισαγωγή στα πειραματικά σχολεία να γίνεται δια κλήρου, αντί εξετάσεων όπως ισχύει σήμερα, περιορίζεται η έννοια της αριστείας. Από ένα κόμπλεξ περίεργο, οι διοικούντες θεωρούν ότι ένας άνθρωπος που η φύση τυχαία του έδωσε ένα δώρο, θα πρέπει να εξομοιωθεί με όλους τους άλλους. Για μένα, αυτό είναι καταστροφικό.
Είναι πολλοί οι λόγοι για τους οποίους η αριστεία είναι απαραίτητη. Άλλωστε, υπηρετεί την κοινωνία όταν αποδώσει. Όλοι προτιμάμε, για παράδειγμα, να έχουμε αριστείς πολιτικούς και αριστείς γιατρούς και αριστείς καθηγητές αντί να έχουμε του μέσου όρου οι οποίοι, εντάξει, μπορεί να μας σώσουν, μπορεί και να μας? πεθάνουν, αν είναι γιατροί.
Είναι ακατανόητη αυτή η ροπή προς τη μετριότητα την οποία καλλιεργεί η κυβέρνηση και ο κ. Μπαλτάς ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν ένας άριστος μαθητής. Ήμασταν στα ίδια θρανία και πρέπει να πω ότι ήταν πολύ καλλίτερος από μένα ως μαθητής. Είχε μεγάλη ευχέρεια στα Μαθηματικά κι αν πέτυχε κάτι στη ζωή του το οφείλει και στην εκπαίδευση που είχε. Το θεωρώ παρασπονδία από μέρους του να αγνοεί αυτή την προσωπική του «καλοδαιμονία» και να την αρνείται σε άλλους.
Ποια θα είναι η επόμενη ημέρα στα πανεπιστήμια, εάν «περάσουν» οι προτεινόμενες αλλαγές;
Δυστυχώς, τα πανεπιστήμια θα επιστρέψουν στη δεκαετία του ΄80. Οι διοικούντες αποφάσισαν να καταργήσουν βασικές διατάξεις του νόμου Διαμαντοπούλου, ο οποίος «πέρασε» με πρωτοφανή πλειοψηφία από το ελληνικό κοινοβούλιο. Βεβαίως, αν υπήρχαν αντιρρήσεις σε ορισμένα σημεία του νόμου θα μπορούσαν να διορθωθούν. Αλλά, αυτοί τον πετάνε όλον στα σκουπίδια. Τον καταργούν και επαναφέρουν τον νόμο - πλαίσιο του 1982 τον οποίο έχουν αποποιηθεί ακόμη και οι βασικοί συγγραφείς του, οι Γιάννης Πανούσης και Διονύσης Κλάδης, λέγοντας «mea culpa».
Το χειρότερο το οποίο κάνει το υπουργείο Παιδείας είναι να επαναφέρει τους αιώνιους φοιτητές-πολιτευτές στο πανεπιστημιακό γίγνεσθαι, δηλαδή να επαναφέρει τον «βιότοπο» μέσα στον οποίο αναπτύσσεται η κομματικοποίηση και όλες οι κακές συνήθειες που δεν έχουν καμία σχέση με την πανεπιστημιακή λειτουργία. Ο βιότοπος αυτός θα εκλέξει ηγεσίες ανάλογες μ΄ αυτές που εξυπηρετούν τα οράματά του. Για να το πω με άλλα λόγια, θα εκλέξει ή Πελεγρίνηδες ή Μυλόπουλους.
Σε ανάλογο αποτέλεσμα θα οδηγήσει και η κατάργηση των Συμβουλίων των πανεπιστημίων. Συμβούλια έχουν όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια του κόσμου. Εμείς θεωρήσαμε ότι μας περισσεύουν, αν και τα Συμβούλια που μας έτυχαν ήταν αποτελούμενα από εξαιρετικούς καθηγητές. Το Συμβούλιο του Πανεπιστημίου της Αθήνας, για παράδειγμα, έχει πρόεδρο τον Δημήτρη Μπερτσιμά, καθηγητή του MIT επί χρόνια, εξωτερικό μέλος τον Αλέξανδρο Νεχαμά, ένα μεγάλο όνομα της φιλοσοφίας στην Αμερική και από τους ημέτερους στην Αθήνα τη Βάσω Κιντή μια, επίσης, εξαιρετική φιλόσοφο. Τώρα, δεν τους κάνουν αυτοί, προτιμούν τους Πελεγρίνηδες. Θα τους έχουν, λοιπόν, επειδή ο κ. Μπαλτάς αποφάσισε ότι δεν θέλει αρίστους, αλλά μετρίους.
Ανησυχία προκαλεί στην πανεπιστημιακή κοινότητα και η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να αλλάξει το σύστημα μέτρησης των πιστωτικών μονάδων που ισχύει για την απονομή των πτυχίων.
Κάνουν ό, τι μπορούν για να απομακρύνουν την ελληνική εκπαίδευση από την ευρωπαϊκή. Τα λεγόμενα ECTS, δηλαδή το Ευρωπαϊκό Σύστημα Μεταφοράς Πιστωτικών Μονάδων, είναι σημείο αναφοράς των πτυχίων των πανεπιστημίων στην Ευρώπη. Τώρα, τα καταργούν και δημιουργούν ένα ελληνικό σύστημα και άντε τώρα να βρει ο Ευρωπαίος ποια είναι η αντιστοιχία του με το ευρωπαϊκό. Με τον τρόπο αυτό, εμποδίζουν φοιτητές οι οποίοι θέλουν να μετεγγραφούν σε άλλες σχολές στο εξωτερικό, γιατί δεν θα υπάρχει τρόπος να γίνει η αντιστοίχιση.
Επίσης, άνευ προηγουμένου είναι η απόφασή τους για κατάργηση των ξενόγλωσσων μεταπτυχιακών τμημάτων ξένων που είχαν ορισμένα πανεπιστήμια, τα οποία έφερναν ξένους φοιτητές και σπούδαζαν στην Ελλάδα στην αγγλική γλώσσα. Δηλαδή, τι θέλουν; Να μην υπάρχει επικοινωνία των ελληνικών πανεπιστημίων με τον έξω κόσμο; Να γίνουμε Αλβανία της εποχής του Χότζα;
Για μένα, όλα αυτά είναι ακατανόητα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έχουν στο μυαλό τους, αν κάτι έχουν στο μυαλό τους...
Ανοησίες από κουρασμένα μυαλά
Την ερχόμενη εβδομάδα, το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα συζητηθεί στη Βουλή. Πώς θα αντιδράσετε εάν, τελικά, ψηφιστούν;
Ακόμη κι αν ψηφιστούν οι αλλαγές, εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας να εξηγούμε στον κόσμο τις αρνητικές συνέπειες του νόμου. Και, εν πάση περιπτώσει, οι κυβερνήσεις δεν είναι αιώνιες. Αύριο, μπορεί να γίνουν εκλογές και να καταποντιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και να βγουν άλλοι. Εγώ, ελπίζω πάρα πολύ σε αυτό. Εάν, πάλι διαρκέσει αυτή η κυβερνητική θητεία, εγώ θα πρότεινα αποχή από τα πανεπιστήμια. Να μην πηγαίνει κανείς πλέον. Τι να πάει να κάνει άλλωστε; Να βλέπει τις καταλήψεις των πρυτανειών; Ε, φτάνει πια! Με τον νόμο της Διαμαντοπούλου, είπα δόξα τω θεώ, κάτι πάει να γίνει. Τώρα πάλι πάμε πίσω στο 1982. Αυτά είναι ανοησίες άνευ προηγουμένου που μόνο κουρασμένα μυαλά εφευρίσκουν...
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΕΞΟΜΟΙΩΣΗ
Με την απόφαση η εισαγωγή στα πειραματικά σχολεία να γίνεται διά κλήρου, αντί εξετάσεων όπως ισχύει σήμερα, περιορίζεται η έννοια της αριστείας. Από ένα κόμπλεξ περίεργο, οι διοικούντες θεωρούν ότι ένας άνθρωπος που η φύση τυχαία του έδωσε ένα δώρο, θα πρέπει να εξομοιωθεί με όλους τους άλλους. Για μένα, αυτό είναι καταστροφικό.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ '80
Δυστυχώς, τα πανεπιστήμια θα επιστρέψουν στη δεκαετία του ΄80. Οι διοικούντες αποφάσισαν να καταργήσουν βασικές διατάξεις του νόμου Διαμαντοπούλου, ο οποίος «πέρασε» με πρωτοφανή πλειοψηφία από το ελληνικό Κοινοβούλιο.
imerisia.gr
