Άρθρο του Σταύρου Καλεντερίδη, που δημοσιεύθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2015
Εθνική οργή.
Αυτό προκαλεί η τοποθέτηση Φίλη στην ηγεσία του υπουργείου παιδείας(!). Το κακόγουστο και απίστευτο αστείο έγινε τελικά πραγματικότητα. Ο διορισμός του νέου υπουργού προκαλεί εθνική οργή και καταδικάζεται από κάθε εχέφρονα και ελεύθερο Έλληνα πολίτη. Το ζήτημα το οποίο υπονομεύουν οι απόψεις του είναι εθνικό, ιστορικό αλλά και ιερό.
Εθνικό γιατί διακυβεύονται εθνικά συμφέροντα τα οποία ο υπουργός υπονομεύει με τη στάση του.
Ιστορικό γιατί ο καθένας έχει δικαίωμα στην άποψη του αλλά δεν έχει δικαίωμα και στην προσωπική του αλήθεια.
Ιερό γιατί θίγει τις ιερές και καθαγιασμένες μνήμες των προγόνων μας.
Δεν θα αναφερθώ στο γεγονός πως ο υπουργός εκφέρει απόψεις χωρίς ο ίδιος να έχει σχετικές γνώσεις ιστορίας. Δεν ξέρω αν είναι χειρότερο το να είσαι ο πρώτος υπουργός παιδείας χωρίς πτυχίο (ύβρις προς τους νέους που καλούνται να πασχίσουν για τη μόρφωσή τους), το γεγονός ότι η «κινηματική δράση» σου περιορίζεται στα τοιχώματα του κομματικού σωλήνα, ή το ότι το δημοσιογραφικό σου λειτούργημα κατέληξε σε μία κομματική εφημερίδα, προφανώς ελεγχόμενη και υποταγμένη στις απόψεις του κόμματος. Ο λόγος που δεν θα επεκταθώ είναι διότι μια ad hominem επίθεση θα ήταν πολύ λίγη για το αμάρτημα που διαπράττεται. Η ιστορία απαιτεί περισσότερα.
Επίσης δεν θα επεκταθώ στις ιδεολογικές καταβολές του πολιτικού φορέα του εν λόγω υπουργού. Με απόψεις για παράδειγμα σαν αυτή του Νάσου Θεοδωρίδη (πρώην εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στην Επιτροπή Δικαιωμάτων της Βουλής) πως οι Πόντιοι δεν είναι Έλληνες (!) το οποίο και αναλύει στο άρθρο του «Ο μύθος της “γνήσιας ελληνικότητας” των Ποντίων»το οποίο δημοσιεύτηκε στην “TrakyaninSesi” στις 3/3/2011[i], και στελεχών του κόμματος περί «τουρκικής» (και όχι μουσουλμανικής) μειονότητας στη Θράκη, κανείς δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεται για το πού τάσσονται τα κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ποιους εκπροσωπούν. Θεωρώ πλέον αδιανόητη την εκλογική υποστήριξη του εν λόγω κόμματος από τους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας. Η ιστορία όμως απαιτεί περισσότερα.
Έζησα σχεδόν τέσσερα χρόνια στην Αμερική. Παρατηρώντας τις πολιτικές εξελίξεις στην κοινότητα της Βοστόνης όπου και διέμενα, έγινα μάρτυρας των συλλογικών προσπαθειών των Αρμενίων για αναγνώριση της φρικτής Γενοκτονίας που διαπράχθηκε εναντίον τους. Παρατηρούσα τις κοινές και συντονισμένες τους δράσεις, οι οποίες υποστηρίζονταν πλήρως από την κυβέρνησή τους στην Αρμενία. Αντίστοιχες προσπάθειες κατέβαλλαν και οι δικοί μας σύλλογοι, οι οποίοι αν και ήταν ξεχασμένοι από την Ελληνική πολιτεία, ωστόσο τα κατάφερναν και επέφεραν αποτελέσματα και αναγνώριση της Γενοκτονίας μας σε διάφορες πολιτείες των Η.Π.Α. Πόσο δύσκολο φαντάζει το έργο τους τώρα με έναν τέτοιο Έλληνα υπουργό και με τέτοιες απόψεις να τους υπονομεύει! Πόσο αδιανόητο θα ήταν κάτι τέτοιο για τους Αρμενίους, οι οποίοι δουλεύοντας ως έθνος που υπερασπίζεται τα δικαιώματα και την ιστορία του, κατάφεραν να γονατίσουν τους Τούρκους και να τους αναγκάσουν να σταματήσουν τα ψέματα και την άρνηση. Όλο αυτό φαντάζει αδιανόητο.
Στην κομματική του φυλλάδα λοιπόν, στο προκλητικό και ιδιαίτερα προσβλητικό του άρθρο ο υπουργός χαρακτηρίζει τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μ. Ασίας ως μια ψηφοθηρική και – εθνικιστική σκοπιμότητα. Οι ανθελληνικές καταβολές του γίνονται έτσι αμέσως προφανείς. Στη συνέχεια αναφέρει πως «τα περί Γενοκτονίας ήταν μια απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας. Γι’ αυτό και το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης αυτής της “Γενοκτονίας”». Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί ο υπουργός να δικαιολογήσει τον ανθελληνισμό, την ανικανότητα και το «μηδίζειν» των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά και να μας ρίξει στάχτη στα μάτια για την απραξία και τη θρασυδειλία του δικού του κόμματος. Έπειτα αναφέρει κάτι αστείο για «μνημονιακή υποτέλεια» των αντιπάλων του, για να καταλήξει σε ιλαροτραγικούς επιστημονικούς διαχωρισμούς πολιτικοκοινωνικών θεμάτων με τα οποία δεν έχει καμία σχέση (γιατί δυστυχώς οι καταλήψεις κυλικείων και οι εσωκομματικές διαδικασίες δεν οδηγούν σε γνώση της πολιτικής επιστήμης ή σε ευαισθησία για τα ανθρώπινα δικαιώματα..!).
Ξεκαθαρίζοντας λοιπόν την εικόνα:
Η Σύμβαση του Ο.Η.Ε. για την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας στο άρθρο 2[ii] αναφέρει: “Ως γενοκτονία ορίζεται οποιαδήποτε από τις κατωτέρω πράξεις, ενεργουμένες με την πρόθεση ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδας, εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής:
- Δολοφονίες μελών της ομάδας.
- Πρόκληση σοβαρής σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας.
- Εκ προθέσεως υποβολή της ομάδας σε συνθήκες διαβίωσης ικανές να επιφέρουν την πλήρη ή μερική σωματική καταστροφής της.
- Επιβολή μέτρων για την παρεμπόδιση των γεννήσεων στους κόλπους της ομάδας.
- Αναγκαστική μεταφορά παιδιών της ομάδας σε κάποια άλλη ομάδα.”
Ας εξηγήσει λοιπόν ο νέος υπουργός παιδείας ποια ακριβώς από τα παραπάνω εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αρνείται στους Έλληνες του Πόντου και της Μ. Ασίας. Ποιες σωματικές και ψυχικές βλάβες δεν υπομείνανε οι περήφανοι Έλληνες της Ανατολής από τις τρομοκρατικές επιθέσεις των ναζιστών Νεότουρκων, τους οποίος τώρα υπερασπίζεται μυωπικά ο υπουργός της αυτοαποκαλούμενης «αριστεράς»;
Ποιες δολοφονίες, μαζικές εκτελέσεις και εγκλήματα μίσους και μένους δεν «μετράνε» στο δικό του βιβλίο;
Ποιοι γενιτσαρισμοί, ποια τάγματα εργασίας και λοιπά σύγχρονα βασανιστήρια δεν είναι για αυτόν αρκετά και δεν πληρούν τις δικές του προϋποθέσεις;
Ντροπή!
Προς γνώσιν του λοιπόν, “ως εθνοκάθαρση ορίζεται η σκόπιμη πολιτική, σχεδιασμένη από μία εθνική ή θρησκευτική ομάδα, με πρόθεση να απομακρυνθεί με βίαια ή τρομοκρατικά μέσα ο άμαχος πληθυσμός μιας άλλης εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας από συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές [iii]”
Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα η εθνοκάθαρση δεν είναι τυπικά παράνομη διαδικασία, δεδομένων των νόμων της εκάστοτε χώρας, ενώ η γενοκτονία είναι σε κάθε περίπτωση. Για παράδειγμα η κρατική απομάκρυνση παράνομων μεταναστών από μια περιοχή μπορεί να μην είναι παράνομη σε μια χώρα (αν και προφανώς είναι παράνομη η βίαιη εφαρμογή της), αλλά η κρατική προσπάθεια εξόντωσης των εν λόγω μεταναστών, δηλαδή η γενοκτονία, είναι κατάφορα παράνομη και απεχθής. Ο υπουργός θέλει να πιστέψουμε πως αυτό που συνέβη στους προγόνους μας ήταν μια μετακίνηση και μεταφορά τους σε γειτονικές περιοχές και χώρες.
Αναλύοντας εις βάθος, ιστορικά έχουν χρησιμοποιηθεί διάφοροι τρόποι εθνοκάθαρσης: σχετικά νομοθετήματα, εθελοντικές μετακινήσεις, βίαιες μετακινήσεις, τρομοκρατία μέσω απειλών, τρομοκρατία μέσω βίας και τέλος γενοκτονία – η απόλυτη μορφή μόνιμης απομάκρυνσης άμαχου πληθυσμού καθώς επιφέρει τον ολοκληρωτικό αφανισμό του.
Εδώ λοιπόν φαίνεται και η διαφορά των δύο όρων την οποία αδυνατεί να συλλάβει ο υπουργός.
Η γενοκτονία ήταν το έγκλημα και απότοκος αυτής ήταν μεταξύ άλλων και η βίαιη, μόνιμη και οριστική απομάκρυνση των προγόνων μας από τις πατρογονικές τους εστίες.
Με μία φράση, ο τελικός σκοπός της εθνοκάθαρσης είναι ο εκτοπισμός μιας συγκεκριμένης ομάδας από μια περιοχή συνήθως με βίαια μέσα, ενώ ο τελικός σκοπός της γενοκτονίας είναι η ολοκληρωτική καταστροφή μιας συγκεκριμένης ομάδας.
Προκαλώ τους απανταχού ανθέλληνες να επιχειρηματολογήσουν αν μπορούν και να ισχυριστούν πως σκοπός των Νεότουρκων ΔΕΝ ήταν η ολοκληρωτική καταστροφή και ο αφανισμός των προγόνων μας. Αν μπορεί κάποιος να το κάνει δίχως ντροπή, ας το κάνει. Και ας το κάνει επώνυμα.
Καθώς πρεσβεύω για χρόνια τώρα την εν γένει πολιτειακή αλλαγή στη χώρα μας (νέο Σύνταγμα και Πολίτευμα Δημοκρατίας), πολλοί συμπολίτες μας μου λένε πως το πρόβλημα είναι η παιδεία. Η απάντηση που τους δίνω είναι πως αν αποδεχτούμε κάτι τέτοιο, τότε σίγουρα έχουμε χάσει.
Και ο λόγος είναι απλός.
Αν το όλο μας πρόβλημα είναι θέμα παιδείας και η παιδεία ελέγχεται από έναν υπουργό ο οποίος διορίζεται από κομματικά αφεντικά, τότε δεν έχουμε πραγματικά καμία ελπίδα. Πόσο μάλλον όταν η παιδεία ελέγχεται από μισέλληνες.
Η λύση, τους λέω, είναι εμείς οι πολίτες να επιφέρουμε με κοινωνική και πολιτική πίεση μια πολιτειακή αλλαγή που θα μας οδηγήσει σε ελεύθερο πολίτευμα Δημοκρατίας. Τότε και η παιδεία θα περάσει στον έλεγχο των πολιτών και οι πολιτικοί επιπέδου Φίλη θα οδηγηθούν στην πολιτική λήθη.
Δυστυχώς οι απάτριδες πολιτικοί είναι πολλοί. Εξίσου πολλοί είναι και οι αρνητές μας. Αυτοί που μας αρνούνται τη δικαίωση αλλά και την επιτυχία. Αυτοί που μας επιβουλεύονται έχουν καταβολές ολιγαρχικές, αήθεις και βασισμένες σε ιδεολογίες που σκοπό έχουν να εξαφανίσουν την ιστορία μας.
Δεν σέβονται ή δεν έχουν καν ακούσει τις ιστορίες των προγόνων μας. Αυτές που μέσα από τον πόνο, τον λυγμό και την αδικία ακούγονται πιο δυνατά από οποιονδήποτε αξιωματούχο, πρόεδρα και καρεκλοκένταυρο προσπαθεί δια της θέσης του να βιάσει την αλήθεια.
Δεν αναγνωρίζουν τη ζωντανή μνήμη που κυλά στις φλέβες μας, και στις καρδιές μας.
Δεν καταλαβαίνουν το βάρος που σχηματίζεται στο μέτωπο μας όταν θυμόμαστε και αναπολούμε. Όταν ακούμε και δακρύζουμε.
Όταν κυττιόμαστε μεταξύ μας και αναγνωρίζουμε τι μας ενώνει και συνειδητοποιούμε τη δύναμή μας.
Δεν μπορούν να φανταστούν τι κρύβουμε στο στήθος μας και τι μπορεί να σηκώσει η ψυχή μας.
Η πολιτική τους επιβίωση βασίζεται στις εσωτερικές μας διαμάχες. Αν καταφέρουμε να συνεργαστούμε τότε αυτοί θα πάψουν να υπάρχουν. Ας οργανωθεί επιτέλους ο λαός μας και ας συνάψουμε πέρα από προσωπικές και πολιτικές σχέσεις. Σχέσεις που θα μας δώσουν δύναμη. Για την ιστορία μας, για το τώρα μας, και για το μέλλον της Ελλάδας.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου