Πολύς θόρυβος γίνεται τελευταία για την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο και το κατά πόσον οι ομάδες θα επιτραπεί από την ευρωπαϊκή και παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαίρου να συμμετάσχουν στις διεθνείς διοργανώσεις. Πολλοί οι σωτήρες και πολλές οι ιδέες που ακούγονται, οι περισσότερες αναμάσημα των προηγούμενων τρανών και καθοριστικών συνθημάτων περί κάθαρσης, με τη γνωστή σε όλους μας σημερινή κατάληξη.
Σε όλο αυτό το πλαίσιο, αποτελεί απορίας άξιο, πώς δεν προτείνεται από πουθενά (αλλά από πουθενά) η πραγματικά ριζοσπαστική πρόταση για αυτοχρηματοδότηση του ελληνικού ποδοσφαίρου: και εξηγούμαι!
Το πρόβλημα προκύπτει από τη διαφθορά και την επακόλουθη βία. Τι είναι όμως αυτό που επιφέρει τη διαφθορά, η οποία είναι η πηγή του κακού; Προφανώς τα χρήματα. Και συγκεκριμένα τα τεράστια ποσά που εισπράττονται από κατά κανόνα μία ομάδα, λόγω της απευθείας (μέχρι σήμερα) συμμετοχής της στους ομίλους του Ch.League, τα οποία κυμαίνονται σε περίπου πάγια 25 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, με τον επόμενο σε έσοδα (1 συνήθως ακόμη ομάδα) να λαμβάνει το 1/5 περίπου (γύρω στα πάγια 5 εκατομμύρια ευρώ) και κατόπιν το...χάος. Αυτή η συνθήκη δημιουργεί περιβάλλον αθέμιτου ανταγωνισμού, καθότι όποιος βγει στους ομίλους (βλ. πρωταθλητής) μπορεί να ελέγχει οικονομικά, άρα και με κάθε άλλο τρόπο, όλο το οικοδόμημα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έτσι, διαιτητές, παράγοντες, ομάδες και παίκτες συμμετέχουν σε ένα πρωτάθλημα "καμμένης γης", όπου πέρα από τον πρωταθλητή οι υπόλοιποι αγωνίζονται να επιζήσουν στην άγονη κατάσταση, ειδικά λόγω απουσίας χρημάτων. Τα μεγαλύτερα ταλέντα αγοράζονται όσο όσο, κατά κανόνα από τη μέση της αγωνιστικής περιόδου και η έλλειψη ανταγωνισμού δημιουργεί φαινόμενα παθογένειας στο ελληνικό πρωτάθλημα (βία, απουσία φιλάθλων, μειωμένη εμπορικότητα, κλπ.).
Τα παραπάνω όμως είναι γνωστά σε όλους, ασχέτως αν τα παραδέχονται ή όχι. Το βασικό συμπέρασμα όμως, είναι ότι εφόσον επιθυμείτε επαγγελματικό ποδόσφαιρο (οι συνθήκες στο ερασιτεχνικό είναι μακράν διαφορετικές) πρέπει να δοθεί λύση από την πηγή του κακού, ήτοι τη χρηματοδότηση. Εδώ λοιπόν, θα μπορούσε να προωθηθεί ένα μοντέλο αυτοχρηματοδότησης του ποδοσφαίρου.
Αναλυτικότερα, τα λεφτά που αποκομίζονται από τις διεθνείς διοργανώσεις θα πρέπει να πηγαίνουν στο κοινό ταμείο της ΕΠΟ. Και το μεγαλύτερο επιχείρημα για να γίνει αυτό είναι ότι η αξιολόγηση της συμμετοχής των ομάδων στις διάφορες φάσεις των διεθνών διοργανώσεων (βλ. όμιλοι Ch.League) γίνεται με βάση πρωτίστως της βαθμολογίας της ΧΩΡΑΣ και όχι της ΟΜΑΔΑΣ, άρα από τη χώρα πρέπει να γίνεται και η διαχείριση των οικονομικών απολαβών! Η βαθμολογία ομάδας καθορίζει μόνο το group δυναμικότητας στην εν λόγω συμμετοχή. Επομένως:
Βήμα 1ο: Κοινό ταμείο ΕΠΟ για τα έσοδα από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις!
Εν συνεχεία, βάσει καταστατικού διαμοιρασμός των χρημάτων σε όλες τις ομάδες της κατηγορίας, βάσει τις βαθμολογικής τους θέσεως. Σίγουρα, μεγάλο ποσοστό θα πηγαίνει στις ομάδες που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις και επιθυμούν να συμμετέχουν με αξιώσεις στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αλλά σημαντικό ποσοστό να δίνεται στο πλαίσιο του υγιούς ανταγωνισμού και στις υπόλοιπες ομάδες. Μιλάμε για συνολικό ποσό άνω των 35+ εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο για το ελληνικό πρωτάθλημα θα ήταν μάνα εξ' ουρανού.
Σκεφθείτε τώρα π.χ. τα 24 εκατομμύρια από αυτά να πάνε στους πρώτους 5 (π.χ.1ος: 11+, 2ος: 6, 3ος: 3, 4ος και 5ος: από 2) και τα υπόλοιπα 11 στους υπόλοιπους 9+2 που θα προβιβαστούν (δηλαδή 1 εκατομμύριο ανά ομάδα!!!).
Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται ένα είδος αυτοχρηματοδότησης των ομάδων και ταυτόχρονα διαφαίνεται κατά πόσο οι δήθεν "μεγαλοπρόεδροι" (κατά κανόνα έμποροι χημικών ουσιών όπως ναρκωτικά, φάρμακα, πετρελαιοειδή - συνήθως λαθραία, κλπ.) "βάζουν" λεφτά στις ομάδες τους ή απλά ξεπλένουν τα λαθραία έσοδα τους από άλλες δραστηριότητες. Αυτοί εξάλλου είναι και οι κύριοι υπαίτιοι οποίοι συντηρούν τις στρατιές "φανατικών" πληρωμένων δολοφόνων-φιλάθλων, αλλά και διαμορφώνουν γενικότερα τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο.
Οι ομάδες θα έχουν λιγότερη ανάγκη από "μεσσίες" προέδρους, χορηγίες από συνδρομητικά κανάλια που μεταβάλλονται κατά το δοκούν, κλπ. (όλα αυτά θα λειτουργούν επικουρικά βέβαια, για παραπάνω έσοδα) και θα μπορούν ταυτόχρονα να κάνουν έναν καλό σχεδιασμό που θα τις κάνει όσο πιο ανταγωνιστικές γίνεται, αμβλύνοντας - έστω και λίγο - το οικονομικό τους χάσμα. Έτσι θα δημιουργηθεί υγεία στον ανταγωνισμό, φέρνοντας και τον κόσμο πίσω στο γήπεδο. Επομένως:
Βήμα 2ο: Διαφανής ΑΥΤΟΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ του ελληνικού ποδοσφαίρου (ΕΠΟ), δηλαδή διαμοιρασμός των χρημάτων του Βήματος 1, αναλογικά σε όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος, βάσει πάγιου καταστατικού και θέσης της ομάδος στη βαθμολογία.
Σκεφθείτε ένα πρωτάθλημα που θα λειτουργούσε οικονομικά με αυτούς τους όρους!!!
Τότε θα διαφαινόταν και ποιοι πρόεδροι πραγματικά βάζουν λεφτά στις ομάδες τους για να κάνουν το "κάτι παραπάνω", αλλά σίγουρα όλοι θα ξεκινούσαν με δικαιότερους όρους τον προγραμματισμό τους, ευρισκόμενοι σε θέση (ειδικά οι μικρότερες οικονομικά ομάδες) να διατηρήσουν το ρόστερ τους σε βάθος χρόνου, να κρατήσουν τους παίκτες που αναδεικνύουν και να βοηθήσουν έτσι και τη βελτίωση της Εθνικής Ομάδας που παραπαίει ως αποτέλεσμα της "καμένης γης" που αναφέρθηκε παραπάνω.
Π.χ. για να μιλήσουμε με ονόματα, ο εφετινός εκπληκτικός για το μέγεθος του budget του Πανιώνιος θα μπορούσε να προγραμματίσει τη νέα σεζόν (με τη διαφαινόμενη συμμετοχή στο UEFA) κρατώντας Μπουμάλ, Μπακασέτα, κλπ. και να ενισχυθεί ακόμη χωρίς να είναι αναγκασμένος για να επιβιώσει να τους πουλήσει άρον άρον, για να χαθούν / καούν - ειδικά οι Έλληνες παίκτες - στη δεύτερη ομάδα του Ολυμπιακού. Αλήθεια, εκείνη η παιχτούρα ο Κολοβός/Τάτος/Αυλωνίτης/... παίζει ακόμη ποδόσφαιρο; ;-)
Είναι άξιο απορίας, πώς αυτή την πρόταση που δεν είναι καμμία ιδιαίτερης οξυδερκής νόησης, δεν ακούγεται να τη διατυπώνει κανένας, ειδικά σε επίπεδο δημοσιογραφίας, κάτι που αποδεικνύει πόσο η γενικότερη σαπίλα συντηρείται και σε επίπεδο προπαγάνδας από τα μέσα ενημέρωσης...
Η συμμετοχή μας σε αυτό το γκρουπ προέδρων που συγκάλεσε ο Πανόπουλος της Ξάνθης, θα μπορούσε να κατέβει με μία παρόμοια πρόταση. Έστω να ακουστεί...
Αναγνώστης Πανιώνιος από Λισαβόνα
panionianea.gr
Σ.Σ. Κάτι ανάλογο γίνεται καί στό NBA. Προτεραιότητα στήν επιλογή παιχτών από τά ντράφτ, έχουν οι ομάδες οι οποίες είναι χαμηλά στήν βαθμολογία καί κλιμακωτά διαλέγουν οι παραπάνω. Έτσι παίρνοντας οι αδυνατότερες ομάδες καλλίτερους παίχτες, δέν αυξάνεται η ψαλίδα μέ τίς άλλες, υπάρχει μόνιμα ισορροπία, ανταγωνισμός καί αμείωτο ενδιαφέρον.
Συμφωνώ απολύτως μέ τόν φίλο από τήν Λισαβόνα, αλλά θεωρώ πολύ σημαντική μία άλλη διάσταση: Στήν Αγγλία καί υποθέτω καί στήν υπόλοιπη Ευρώπη όσην ώρα αφιερώσουν γιά ρεπορτάζ τά ΜΜΕ γιά τίς "μεγάλες" ομάδες, τόση θά είναι καί γιά τίς λεγόμενες μικρές. Εδώ τά ραδιόφωνα καί τά κανάλια θά πούνε μία είδηση γιά Ολυμπιακό μία γιά Παο, μία γιά Αεκ καί μετά ξιφασκία ή ποδηλασία. Απλά οι άλλοι δέν υπάρχουν. Άν δέν έχουν σημαντικές ειδήσεις θά πούν (όπως έλεγε καί ο Μπέος, μέ τί σαμπουάν πλένεται ο λυμπερόπουλος. Δέν ήταν χαζός ο Ωνάσης όταν έλεγε σέ δικούς του δημοσιογράφους: Νά γράφετε συνεχώς γιά μένα. Δέν μέ νοιάζει τί θά γράφετε. Άς λέτε ότι είμαι αδελφή. Αρκεί νά μέ έχετε πάντα σέ επικαιρότητα.
Αυτή η συνεχής αναφορά στό ΠΟΚ λειτουργεί ως διαφήμιση καί προπαγάνδα, μέ αποτέλεσμα νά δημιουργεί νέους φιλάθλους καί οι άλλες ομάδες νά μαραζώνουν από κόσμο. Εξαίρεση είναι οι ομάδες τής Θεσσαλονίκης, γιατί έχουν δικά τους ΜΜΕ. Αυτή είναι η καλλίτερη απόδειξη τής αλήθειας τών λόγων μου. Ο αριθμός τών φιλάθλων σού δίνει χρήματα, δύναμη, πρεστίζ καί μέγεθος. Γιαυτό θεωρώ αυτήν τήν πτυχή ως τόν σημαντικότερο παράγοντα.
Όσον αφορά τήν βία, είναι μεγάλο λάθος τό ό,τι ξεχωρίζουν τήν βία στά γήπεδα, τήν πολιτική βία, τήν βία στό σχολείο, στούς δρόμους καί παντού. Η βία είναι μία καί είναι κοινωνικό φαινόμενο. Έχουμε γράψει πολλές φορές καί θά επανέλθουμε.
Σ.Σ. Κάτι ανάλογο γίνεται καί στό NBA. Προτεραιότητα στήν επιλογή παιχτών από τά ντράφτ, έχουν οι ομάδες οι οποίες είναι χαμηλά στήν βαθμολογία καί κλιμακωτά διαλέγουν οι παραπάνω. Έτσι παίρνοντας οι αδυνατότερες ομάδες καλλίτερους παίχτες, δέν αυξάνεται η ψαλίδα μέ τίς άλλες, υπάρχει μόνιμα ισορροπία, ανταγωνισμός καί αμείωτο ενδιαφέρον.
Συμφωνώ απολύτως μέ τόν φίλο από τήν Λισαβόνα, αλλά θεωρώ πολύ σημαντική μία άλλη διάσταση: Στήν Αγγλία καί υποθέτω καί στήν υπόλοιπη Ευρώπη όσην ώρα αφιερώσουν γιά ρεπορτάζ τά ΜΜΕ γιά τίς "μεγάλες" ομάδες, τόση θά είναι καί γιά τίς λεγόμενες μικρές. Εδώ τά ραδιόφωνα καί τά κανάλια θά πούνε μία είδηση γιά Ολυμπιακό μία γιά Παο, μία γιά Αεκ καί μετά ξιφασκία ή ποδηλασία. Απλά οι άλλοι δέν υπάρχουν. Άν δέν έχουν σημαντικές ειδήσεις θά πούν (όπως έλεγε καί ο Μπέος, μέ τί σαμπουάν πλένεται ο λυμπερόπουλος. Δέν ήταν χαζός ο Ωνάσης όταν έλεγε σέ δικούς του δημοσιογράφους: Νά γράφετε συνεχώς γιά μένα. Δέν μέ νοιάζει τί θά γράφετε. Άς λέτε ότι είμαι αδελφή. Αρκεί νά μέ έχετε πάντα σέ επικαιρότητα.
Αυτή η συνεχής αναφορά στό ΠΟΚ λειτουργεί ως διαφήμιση καί προπαγάνδα, μέ αποτέλεσμα νά δημιουργεί νέους φιλάθλους καί οι άλλες ομάδες νά μαραζώνουν από κόσμο. Εξαίρεση είναι οι ομάδες τής Θεσσαλονίκης, γιατί έχουν δικά τους ΜΜΕ. Αυτή είναι η καλλίτερη απόδειξη τής αλήθειας τών λόγων μου. Ο αριθμός τών φιλάθλων σού δίνει χρήματα, δύναμη, πρεστίζ καί μέγεθος. Γιαυτό θεωρώ αυτήν τήν πτυχή ως τόν σημαντικότερο παράγοντα.
Όσον αφορά τήν βία, είναι μεγάλο λάθος τό ό,τι ξεχωρίζουν τήν βία στά γήπεδα, τήν πολιτική βία, τήν βία στό σχολείο, στούς δρόμους καί παντού. Η βία είναι μία καί είναι κοινωνικό φαινόμενο. Έχουμε γράψει πολλές φορές καί θά επανέλθουμε.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου