Του Αλέξανδρου Σκούρα
Ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κωστής Χατζηδάκης, έκανε από τα
έδρανα της Βουλής μία πολύ σημαντική παρατήρηση. Πριν λίγα χρόνια, το
2009, υπήρχαν τέσσερις χώρες που δεν είχαν ιδιωτικά πανεπιστήμια: η
Βόρεια Κορέα, το Μπουτάν, η Κούβα και η Ελλαδάρα μας! Σήμερα έχουμε το
προνόμιο να είμαστε μοναδικοί στον κόσμο στον τομέα αυτό. Παράλληλα, ο
Χρίστος Δήμας, βουλευτής Κορινθίας με τη ΝΔ, μας παραθέτει στοιχεία που
αναδεικνύουν την υποκρισία των στελεχών της κυβέρνησης για το θέμα της
συνταγματικής αναθεώρησης του άρθρου 16: 1 στους 3 πτυχιούχους βουλευτές
του ΣΥΡΙΖΑ, έχει κάνει τουλάχιστον μέρος των σπουδών του στο εξωτερικό
σε χώρες που επιτρέπουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το ίδιο ισχύει και για
τους μισούς υπουργούς εκ των οποίων οι 5 έχουν διδάξει κιόλας σε μη
κρατικά πανεπιστήμια.
Οι αριστεροί της κομμουνιστικής παράδοσης, όπως αυτοαποκαλείται ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν πάντοτε την τάση να προωθούν την ισότητα μόνο που… πώς να το κάνουμε, κάποιοι πάντοτε ήταν πιο “ίσοι” από τους υπόλοιπους. Όπως και σε τόσους άλλους τομείς της κοινωνίας μας, η αριστερά που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ προτιμά τη συντήρηση, τα κρατικά μονοπώλια και την προστασία από τον ανταγωνισμό προτάσσοντας το συμφέρον των φτωχών, των απλών και των αδικημένων. Η αλήθεια βέβαια είναι κατά κανόνα διαφορετική. Οι πλούσιοι και γενικότερα οι εύποροι, αν δεν περάσουν τα παιδιά τους στη σχολή που θέλουν, έχουν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό. Αυτό είναι τόσο προφανές που κανονικά θα έπρεπε να κλείσει το θέμα από μόνο του. Όμως, η αριστερά δεν πείθεται από τις ορδές Ελλήνων φοιτητών στο Λονδίνο, το Μόναχο, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη. Αντίθετα, όσο πιο προφανής είναι η πλάνη της, τόσο πιο δυνατά και πεισματικά φωνάζει για τα κεκτημένα, τον δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας, της υγείας, του νερού, της ΔΕΗ και όλων των υπόλοιπων κρατικών μονοπωλίων.
Ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος, που πλέον περιμένει πρόσκληση του πρωθυπουργό για να συνεχίσει την πολιτική του καριέρα στον ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας καταλάβει τι πρέπει να λέει προκειμένου να λάβει την πολυπόθητη πρόσκληση, δήλωσε σε ραδιοφωνική συνέντευξη ότι «τα μεγάλα πανεπιστήμια, Χάρβαρντ, LSE, Στάνφορντ και τα λοιπά, θα μπορούσα να πω καμμία τριανταριά, οδήγησαν στο να έχουν 28 άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη, συγκεντρωμένο τον πλούτο στα χέρια τους, να έχουν όσα έχει ο μισός πλανήτης». Το καταλάβατε το υπονοούμενο; Δεν απορρίπτουμε το Deree και το New York College μόνο, αλλά το Χάρβαρντ και το LSE. Τι αντιπροτείνει ο κ. Παπαχριστόπουλος; Τα κλειστά και βρώμικα πανεπιστήμια της Ελλάδας με τους καθηγητές που τρώνε ξύλο από αναρχικούς και τους πρυτάνεις που τους “χτίζουμε” μέσα στα γραφεία τους. Η τακτική αυτή λέγεται σοκ και δέος. Σοκ με το απύθμενο θράσος και δέος με την πολιτική δειλία να παραδεχτούν αυτό που όλοι γνωρίζουν εκ των προτέρων.
Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα μη κρατικά και τα μη κερδοσκοπικά δεν είναι αυτοσκοπός. Ο σκοπός είναι οι άνθρωποι να έχουν ευκαιρίες επιλογής των σπουδών και της πορείας που θα ακολουθήσουν μετά από αυτές προκειμένου να ζήσουν μία πλήρη, ικανοποιητική ζωή σύμφωνα με τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους. Όσο περισσότερες είναι οι επιλογές, τόσο καλλίτερα για την κοινωνία μας. Όσο λιγώτερες οι επιλογές, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος εγκλωβισμού των φτωχών σε ένα προβληματικό σύστημα.
Αντί όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και τα επίδοξα στελέχη του να συνετιστούν για μία φορά στη ζωή τους προκειμένου να αποδεχτούν αυτό που κατάλαβε ο Κάστρο, ο Μαδούρο, ο Κιμ Γιόνγκ-Ουν και το ταλαίπωρο Μπουτάν, επιμένουν να θυσιάζουν στο βωμό της ιδεολογικής τους μάχης ολόκληρες γενιές παιδιών που στερούνται ευκαιρίες και μεταναστεύουν στο εξωτερικό επιβαρύνοντας τους γονείς τους και στερώντας από τη χώρα μας την πολύτιμη συνεισφορά τους. Στο τέλος θα μείνουν εδώ μόνο οι απόφοιτοι της ανωτάτης κομμουνιστικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι αριστεροί της κομμουνιστικής παράδοσης, όπως αυτοαποκαλείται ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν πάντοτε την τάση να προωθούν την ισότητα μόνο που… πώς να το κάνουμε, κάποιοι πάντοτε ήταν πιο “ίσοι” από τους υπόλοιπους. Όπως και σε τόσους άλλους τομείς της κοινωνίας μας, η αριστερά που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ προτιμά τη συντήρηση, τα κρατικά μονοπώλια και την προστασία από τον ανταγωνισμό προτάσσοντας το συμφέρον των φτωχών, των απλών και των αδικημένων. Η αλήθεια βέβαια είναι κατά κανόνα διαφορετική. Οι πλούσιοι και γενικότερα οι εύποροι, αν δεν περάσουν τα παιδιά τους στη σχολή που θέλουν, έχουν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό. Αυτό είναι τόσο προφανές που κανονικά θα έπρεπε να κλείσει το θέμα από μόνο του. Όμως, η αριστερά δεν πείθεται από τις ορδές Ελλήνων φοιτητών στο Λονδίνο, το Μόναχο, το Παρίσι και τη Νέα Υόρκη. Αντίθετα, όσο πιο προφανής είναι η πλάνη της, τόσο πιο δυνατά και πεισματικά φωνάζει για τα κεκτημένα, τον δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας, της υγείας, του νερού, της ΔΕΗ και όλων των υπόλοιπων κρατικών μονοπωλίων.
Ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος, που πλέον περιμένει πρόσκληση του πρωθυπουργό για να συνεχίσει την πολιτική του καριέρα στον ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας καταλάβει τι πρέπει να λέει προκειμένου να λάβει την πολυπόθητη πρόσκληση, δήλωσε σε ραδιοφωνική συνέντευξη ότι «τα μεγάλα πανεπιστήμια, Χάρβαρντ, LSE, Στάνφορντ και τα λοιπά, θα μπορούσα να πω καμμία τριανταριά, οδήγησαν στο να έχουν 28 άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη, συγκεντρωμένο τον πλούτο στα χέρια τους, να έχουν όσα έχει ο μισός πλανήτης». Το καταλάβατε το υπονοούμενο; Δεν απορρίπτουμε το Deree και το New York College μόνο, αλλά το Χάρβαρντ και το LSE. Τι αντιπροτείνει ο κ. Παπαχριστόπουλος; Τα κλειστά και βρώμικα πανεπιστήμια της Ελλάδας με τους καθηγητές που τρώνε ξύλο από αναρχικούς και τους πρυτάνεις που τους “χτίζουμε” μέσα στα γραφεία τους. Η τακτική αυτή λέγεται σοκ και δέος. Σοκ με το απύθμενο θράσος και δέος με την πολιτική δειλία να παραδεχτούν αυτό που όλοι γνωρίζουν εκ των προτέρων.
Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα μη κρατικά και τα μη κερδοσκοπικά δεν είναι αυτοσκοπός. Ο σκοπός είναι οι άνθρωποι να έχουν ευκαιρίες επιλογής των σπουδών και της πορείας που θα ακολουθήσουν μετά από αυτές προκειμένου να ζήσουν μία πλήρη, ικανοποιητική ζωή σύμφωνα με τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους. Όσο περισσότερες είναι οι επιλογές, τόσο καλλίτερα για την κοινωνία μας. Όσο λιγώτερες οι επιλογές, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος εγκλωβισμού των φτωχών σε ένα προβληματικό σύστημα.
Αντί όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και τα επίδοξα στελέχη του να συνετιστούν για μία φορά στη ζωή τους προκειμένου να αποδεχτούν αυτό που κατάλαβε ο Κάστρο, ο Μαδούρο, ο Κιμ Γιόνγκ-Ουν και το ταλαίπωρο Μπουτάν, επιμένουν να θυσιάζουν στο βωμό της ιδεολογικής τους μάχης ολόκληρες γενιές παιδιών που στερούνται ευκαιρίες και μεταναστεύουν στο εξωτερικό επιβαρύνοντας τους γονείς τους και στερώντας από τη χώρα μας την πολύτιμη συνεισφορά τους. Στο τέλος θα μείνουν εδώ μόνο οι απόφοιτοι της ανωτάτης κομμουνιστικής του ΣΥΡΙΖΑ.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου