Διαβάζουμε από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο του Θουκυδίδη (Α' φάση κεφ. 44) σε νεοελληνική απόδοση:
Οι Αθηναίοι, αφού ήκουσαν
και τα δύο μέρη (Κορινθίων και Κερκυραίων) και συνεκρότησαν δύο
συνεδριάσεις της συνελεύσεως του λαού, κατά μεν την πρώτην έρρεπαν μάλλον
εις αποδοχήν των λόγων των Κορινθίων, αλλά
κατά την συνεδρίασιν της επιούσης μετέβαλαν γνώμην. Και δεν απεφάσισαν
μεν την σύναψιν συμμαχίας μετά των Κερκυραίων,
καθόσον εις τοιαύτην περίστασιν, εάν
ούτοι εζήτουν από αυτούς να λάβουν μέρος εις εκστρατείαν κατά της Κορίνθου,
θα διερρηγνύετο η μετά των Πελοποννησίων Τριακονταετής συνθήκη, συνωμολόγησαν
όμως επιμαχίαν,
όπως βοηθήσουν αμοιβαίως, προς υπεράσπισιν του εδάφους των, εις περίστασιν
που άλλος ήθελεν επιτεθή κατά της Κερκύρας ή
των Αθηνών, ή των συμμάχων του ενός ή του άλλου....
Άρα όταν ο Οργανισμός δεν ανακατεύεται σε διαφορές μεταξύ των μελών του (Ελλάδος και Τουρκίας) δεν είναι Συμμαχία αλλά Επιμαχία.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου