Απελευθέρωση από μια σοβιετικού τύπου οικονομία

Του Άγη Βερούτη 

Χρειαζόμαστε απο-κομμουνιστοποίηση του πλαισίου λειτουργίας της οικονομίας μας. 

Ο Λένιν πρώτα χτύπησε τους μικρούς εμπόρους και τους μικρούς παραγωγούς για να στήσει τη δικτατορία του προλεταριάτου στην Ρωσία μετά το αιματηρό πραξικόπημα. 

Στην Ελλάδα αυτό επετεύχθη σε βάθος 45 ετών στη μεταπολίτευση, όπου η πλέον δραστήρια και επιτυχημένη τάξη των μικρομεσαίων παραγωγών πλούτου, η οποία έβγαλε την Ελλάδα από την ανέχεια και τη μιζέρια στη μεταπολεμική περίοδο, καταδιώχθηκε και ενοχοποιήθηκε και αποδεκατίστηκε και τελικά σκλαβοποιήθηκε με νόμους και διατάξεις. 

Εφόσον το κράτος θέλει να παριστάνει τον επιχειρηματία, αλλά από την άλλη αντιμετωπίζει την μικρή επιχείρηση σαν αρρώστια και εξωθεί να κλείσουν οι μικρές επιχειρήσεις όταν δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην εξοντωτική υπερφορολόγηση, οφείλει να έχει την ίδια αντιμετώπιση προς τις κρατικές επιχειρήσεις:

Οι κρατικές επιχειρήσεις οφείλουν να πληρώνουν τους ίδιους φόρους και να υπακούουν στους ίδιους κανόνες με τις μη-κρατικές επιχειρήσεις.

Αν δεν μπορούν να βγάλουν κέρδη ή έστω μηδενικό έλλειμμα, ας κάνουν περικοπές ή ας πουληθούν σε κάποιον ιδιώτη που θα αναλάβει να τις εξυγιάνει υπακούοντας στους ίδιους κανόνες. Level playing field. 

Είναι αδιανόητο να συνεχίσουν οι ανίσχυροι μικρομεσαίοι να επιδοτούν με τους φόρους και τις εισφορές τους τις μεγάλες σπάταλες και αντιπαραγωγικές κρατικές επιχειρήσεις, με φιλελεύθερη κυβέρνηση. 

Αυτοί που στην Ελλάδα υποτίθεται ότι φοροδιαφεύγουν, σε άλλες χώρες δεν φορολογούνται καθόλου (πχ εισόδημα €8.000 από ελεύθερο επάγγελμα) ή πληρώνουν χαμηλότατο φόρο.

Εδώ στην Ελλάδα έχουμε επίσης και τα τεκμήρια που βάζουν κάποιον να χρωστά στο κράτος είτε έχει το σχετικό εισόδημα είτε όχι. Έχω αρθρογραφήσει εκτενώς για την παράλογη φορολόγηση με τεκμήρια στο παρελθόν, και με παράδειγμα γνωστού μου ασφαλιστή που είχε κληρονομήσει ένα σπίτι στην Φιλοθέη από τον κατασκευαστή πατέρα του, με αποτέλεσμα να πρέπει να πληρώνει σε τεκμήρια και φόρους περισσότερο από το πραγματικό του εισόδημα, δηλαδή του γινόταν δήμευση της περιουσίας του κατά παράβαση της Χάρτας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ που προφυλάσσει το ατομικό δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Υπόψιν ότι ως ασφαλιστής πληρώνεται από πολυεθνικές ασφαλιστικές και το τελευταίο ευρώ δηλωμένο. 

Η φοροδιαφυγή κάποιων μικρομεσαίων (οι περισσότεροι και να ήθελαν δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν) στοχεύει στην επιβίωσή τους και άρα είναι θεμιτή και ηθική.

Ειδικά όταν το ελληνικό κράτος με αλόγιστες σπατάλες και βαθιά διαφθορά δημεύει ως και το 80% μεσοσταθμικά των εισοδημάτων των αδύναμων, ενώ στο λαθρεμπόριο καυσίμων επιδοτεί τους λαθρεμπόρους αυξάνοντας τον φόρο των καυσίμων στο 70% δίνοντάς τους τεράστιο κίνητρο να μην αποδίδουν τον φόρο αυτόν στο κράτος αλλά να τον κρατάνε για τον εαυτό τους και να γίνονται Κροίσοι.

Ας έχουμε λοιπόν μια στοιχειώδη αντίληψη τι σημαίνει φοροδιαφυγή: η αποστέρηση της κοινωνίας από δίκαιους φορολογικούς πόρους που χρειάζεται για να παρέχει τις απαραίτητες υπηρεσίες σε εκείνους που τις χρειάζονται.

Όταν ένα κράτος φορολογεί μια συγκεκριμένη τάξη αδίκως και παραπάνω από την δυνατότητά της να επιζήσει αν πληρώσει όσα το κράτος απαιτεί, τότε ΔΕΝ είναι φοροδιαφυγή αλλά επιλογή άσκησης του δικαιώματος της επιβίωσης, κάτι που προστατεύεται τόσο από το Ελληνικό Σύνταγμα όσο και από όλες τις διεθνείς συνθήκες για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ, Χάρτα Δικαιωμάτων του Ανθρώπου - ΟΗΕ, κλπ)

Εξάλλου σε όλες τις ελεύθερες οικονομίες η λεγόμενη φοροδιαφυγή κυμαίνεται κοντά στο 20% όπως και στην Ελλάδα (23%-25%). 

Απλά στην Ελλάδα παραπάνω από την μισή φοροδιαφυγή οφείλεται στους μεγαλο-λαθρέμπορους καυσίμων.

Όμως κανείς δεν προτίθεται να ανοίξει τέτοια κουβέντα...

Ομολογώ ότι με εκπλήσσουν ενίοτε κάποιες τοποθετήσεις  υπέρ της υπερφορολόγησης από κάποιους που δηλώνουν ελεύθεροι επαγγελματίες, δηλαδή €650 ετήσιο τέλος επιτηδεύματος ακόμα και χωρίς τζίρο, 29% ως τώρα φόρο εισοδήματος από το πρώτο ευρώ συν άλλο τόσο (100%) προκαταβολή επόμενου έτους, συν 10% φόρο αποδοσης μερίσματος συν 27% εισφορά επι των κερδών = 95%-97% φόρο στα €50.000
Μπράβο τους!!
Είναι πατριώτες. 

Να ξέρουν πάντως ότι τους σκλάβους στην αρχαία Αθήνα οι ιδιοκτήτες τους είχαν υποχρέωση να τους παρέχουν τροφή και στέγη επί ποινή θανάτου στον ιδιοκτήτη τους. 

Πώς όσοι καταφέρνουν να ζήσουν με €2.500 το χρόνο όταν δουλεύουν πχ για να βγάλουν €50.000 είναι ένα θαύμα της επιστήμης.
Εκτός αν είναι υπάλληλοι οπότε πάσο. Τα παραπάνω τα πληρώνει ο εργοδότης τους οπότε όταν θα κλείσει να μην κλαίγονται.
Μπράβο τους πάντως.

Πλησιάζει η στιγμή της οικονομικής μας απελευθέρωσης.
Από τον κακό εαυτό μας.

capital