Η χώρα ερχόταν από μια περίοδο όπου ενώ όλοι οι άλλοι έκλειναν τις πληγές του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, εμείς κάναμε Εμφύλιο και Χούντα. Οι επί δεκαετίες καταπιεσμένοι κεντροαριστεροί κάθε είδους έψαχναν να αναπνεύσουν λίγο αέρα. Και τότε:
Ήρθε ο Ανδρέας, με τα ζιβάγκο, την πίπα, τον Καντάφι και την χοντρή αεροσυνοδό. Ωραίος τύπος.
Μαζί του ήρθαν και τα λεφτά της ΕΟΚ.
Κι αντί να πάμε από την επιβολή του Δεξιού σε ένα κράτος ίσων ευκαιριών και αξιοκρατίας, ο Μεγάλος μας οδήγησε στην απόλυτη ασυδοσία του Αριστερού Σοσιαλιστή.
Κι έτσι μπουκάραμε όλοι στο Δημόσιο. Πέσαμε με τα μούτρα στα κρατικά λεφτά. Πιάσαμε όλες τις καρέκλες κι αρχίσαμε να τρώμε.
Για να μην νιώθουμε καταπιεσμένοι πλέον φτιάξαμε και μια μονιμότητα και ένα άσυλο, κι έτσι αρχίσαμε να κάνουμε ότι μας καπνίσει χωρίς κανένα κόστος.
Τότε είναι που γιγαντώθηκε η νοοτροπία του δικού μας παιδιού. Ηλίθιος ο Νικολάκης αλλά είναι δικό μας παιδί κύριε βουλευτά. Κάπου να τον βολέψουμε. Κι έτσι ο Νικολάκης από την Κάτω Τραχανοπλαγιά έπαιρνε γραφείο και σφραγίδα Ελεγκτού Δευτεροβάθμιας Υγείας, ενώ στην πράξη μόνο να αρμέγει γελάδες ήξερε. Έλα μωρέ, θα μάθει.
Κάναμε και τους φοιτητές γενικούς κουμανταδόρους στα Πανεπιστήμια για να τους έχουμε δικούς μας, ενώ δώσαμε και υπερεξουσίες στους συνδικαλιστές.
Κάπως έτσι βγάλαμε την πρώτη 8ετία, μέχρι που έκανε τη μαλακία ο Κοσκωτάς και μπλέξαμε. Τελικά τη λέζα την πλήρωσε ο κακομοίρης ο Κουτσόγιωργας που μας άφησε χρόνους και ο Τσοβόλας που του είχαμε πει να τα δώσει όλα κι ο άνθρωπος τα έδωσε. Εμείς βγήκαμε λάδι.
Και σε τρία χρόνια νάσου πάλι στο μπαλκόνι να χαιρετάμε, αυτή τη φορά επισήμως με την χοντρούλα να μας ταΐζει πάστα σοκολατίνα.
Αλλά τότε είχαμε ψιλοπάρει χαμπάρι πως κάτι δεν πήγαινε καλά με τον Σοσιαλισμό και μαζευτήκαμε λίγο. Ήταν κι οι άλλοι "πεθαμένοι" και δεν είχαμε λόγο να υποσχόμαστε πολλά. Τον Έβερτ τον τρώγαμε για πρωινό.
Αλλά ο Θεός μας την είχε φυλαγμένη, και νάσου τα Ωνάσεια και νάσου τα κλάματα και νάσου οι παλαϊκές κηδείες.
Κι ήρθε ο Σημίτης. Που τόνε βρήκαμε αυτόνε τον κακομοίρη μονολογούσε ο αγνός Πασόκος στο καφενείο που είχε συνηθίσει σε μαγκιές και ζεϊμπέκικα και γκομενιλίκια.
Αλλά ο "Κινέζος" έβαλε λίγη τάξη, σε έβαλε στο ευρώ, σου ετοίμασε και ένα σωρό έργα που τα έλεγες μακέτες.
Τού κατσε βέβαια και αυτού το ριμάδι το Χρηματιστήριο και έμπλεξε. Να σου πει να μην παίξεις, θα τον βρίζανε πως ρίχνει την χρηματαγορά. Είπε κι αυτός παίξτε ρε σύντροφοι. Πάρτο κάτω το οικοπεδάκι στο Ντράφι.
Κι αφού είχες πήξει στο δημόσιο μεροκάματο και είχες ξεκοκκαλήσει κάθε ευρωπαϊκή επιδότηση σε μπουζούκια και γκόμενες της Εθνικής Οδού, λες δεν παίζω και λίγο Καραμανλή να σουλουπωθούμε;
Τον πέρασες για δεξιό, αλλά ο τύπος ήταν η χοντρή έκδοση του Σοσιαλισμού. Προσέλαβε όποιον μιλούσε Ελληνικά στο δημόσιο, δανείστηκε χωρίς αύριο, έκανε και λίγο τον καουμπόι πάνω από τις φωτιές και την κατάλληλη ώρα την έκανε με ελαφρά.
Και νάσου ο Γιώργης να σου μαθαίνει τι θα πει μνημόνιο.
Ο Αντώνης όμως ήθελε την καρέκλα του κι έτσι σου πούλησε Ζάππεια. Κι εσύ τα αγόρασες.
Και μετά φεσώθηκες κι άλλο μνημόνιο. Κι αντί να το εφαρμόσεις, εσύ άκουσες τον Τσίπρα που σου πούλησε νταούλια και ζουρνάδες μαζί με κάτι αναρχοαυτόνομους γιαγκούλες βγαλμένους από τα μεζεδοπωλεία των φοιτητικών παρατάξεων.
Και τώρα βρίζεις τον Τσίπρα που σε κορόιδεψε.
Κι όσο βρίζεις τίποτα δεν αλλάζει. Κι ακόμα μνημόνιο δεν έχει εφαρμοστεί. Κι όσο δεν εφαρμόζεται κάθεσαι και αναρωτιέσαι τι διάολο πάει στραβά.
Τι να πάει ρε σύντροφε;
Τον λαϊκισμό της ΠΑΣΟΚ-άρας του Αντρέα πληρώνεις ακόμα και δεν το έχεις πάρει χαμπάρι. Στον έμαθε πριν σαράντα χρόνια κι από τότε μέχρι σήμερα αυτόν σου πουλάνε όλοι οι επόμενοι. Κι εσύ τον αγοράζεις στα τυφλά.
Ε, αφού εσύ αγοράζεις, αυτοί πουλάνε.
Άσε ρε πατριώτη, είσαι άξιος της μοίρας σου. Αφού είσαι φτιαγμένος για να πήζεις τυρί και να μαζεύεις ελιές, τι τις ήθελες τις Ευρώπες και τα κονδύλια και τα μεγαλεία.
Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους μωρ' αδερφέ μου.
Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
melgia.com
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου