Είμαι 37 χρονών και έχω δει να διεξάγονται από το ’81 έως σήμερα 13 βουλευτικές εκλογές. Έχουν αλλάξει 7 πρωθυπουργοί, εκατοντάδες υπουργοί, και χιλιάδες γενικοί γραμματείς, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, περιφερειάρχες κλπ. Ακόμα και στην τύχη να ψηφίζαμε θα τον είχαμε πετύχει τον τίμιο και ικανό.
Αλλά τίποτα.
Έχω δει να γεννιούνται εκατοντάδες κανάλια, δορυφορικές πλατφόρμες, ιντερνετικές πύλες, εφημερίδες, περιοδικά, blog κλπ. Να εναλλάσονται χιλιάδες παρουσιαστές, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, σχολιαστές.
Ακόμα και random να τα αλλάζαμε τα κανάλια θα πετυχαίναμε και κάτι καλό.
Αλλά τίποτα.
Έχω δει εκατοντάδες συστήματα να εφαρμόζονται και να αποτυγχάνουν το ένα πίσω από το άλλο, στην υγεία, την παιδεία, την αστυνομία, την φορολογία, την νομοθεσία κλπ.
Και πάλι τίποτα.
Γιατί?
Γιατί υπάρχει εσύ ο μέσος Έλληνας που δεν θέλεις να αλλάξει τίποτα.
Εσύ που θέλεις το καινούργιο αλλά ψηφίζεις το παλιό. Όχι μόνο το παλιό σαν κόμμα, αλλά και σαν υποψήφιο και σαν νοοτροπία.
Εσύ που ψηφίζεις το κόμμα που σου υπόσχεται τα περισσότερα, τον υποψήφιο που λέει αυτά που θέλεις να ακούσεις. Φροντίζεις έτσι όχι μόνο να ενισχύεις τα πιο λαϊκίστικα κόμματα αλλά να βρίσκεις μέσα σε αυτά και τον πιο ανίκανο-διαπλεκόμενο-κομματοθρεμένο υποψήφιο και να τον εκλέγεις πρώτο!
Εσύ που έχεις την απαίτηση κάποιος «αυτόχειρας» να σου πει την αλήθεια, μόνο και μόνο για να τον μαυρίσεις, να τον στείλεις σπίτι του, να ψηφίσεις πάλι τους απατεώνες που σε γλυκαίνουν και μετά από δεκαετίες να λες «αυτός μας τα έλεγε, αλλά…»
Εσύ που θέλεις ποιοτική δημοσιογραφία αλλά βλέπεις μόνο trash TV, Βραζιλιάνικα σίριαλ, συνωμοσιολογικές εκπομπές και θλιβερές ελληνικές σειρές από αποτυχημένους ηθοποιούς.
Εσύ που απαιτείς δικαιοσύνη, αλλά δεν κόβεις απόδειξη στο μαγαζί σου, λαδώνεις στην εφορία, σβήνεις την κλήση της τροχαίας, παρκάρεις στην διάβαση πεζών και πετάς την γόπα από το τσιγάρο σου στην παραλία.
Εσύ που απαιτείς καλλίτερη παιδεία, αλλά διαβάζεις κατά μέσο όρο λιγότερο από ένα βιβλίο το χρόνο (είσαι τελευταίος στατιστικά στην Ευρώπη), επισκέπτεσαι κατά μέσο όρο λιγότερο από ένα μουσείο το χρόνο, χάνεις άπειρες ώρες σε γυμναστήρια, και αγοράζεις την εφημερίδα που σου χαρίζει την καλύτερη πετσέτα για την παραλία.
Εσύ που απαιτείς υπηρεσίες υγείας, αλλά είσαι ο πιο παχύσαρκος πολίτης της Ευρώπης, μάχεσαι εναντίον του αντικαπνιστικού νόμου, πας αναίτια στο νοσοκομείο κάθε φορά που έχεις πονοκέφαλο και μοιράζεσαι το βιβλιάριο υγείας σου για να γράφουν τα φάρμακά τους η ανασφάλιστη ξαδέρφη σου, ο κουνιάδος της και η καλοστεκούμενη γειτόνισσά σου που σε καλοπιάνει με καφεδάκι.
Εσύ που πλημμυρίζεις τα «δελφινάρια» αλλά δεν έχεις πάει ποτέ στο θέατρο τέχνης.
Εσύ που ξέρεις τα πάντα για τον τελευταίο παίκτη της ομάδας σου, αλλά δεν έχεις ιδέα ποιος ήταν ο Κριαράς.
Εσύ που ξέρεις να λύνεις και να δένεις τη μηχανή του αυτοκινήτου σου, αλλά δεν ασχολείσαι να βάλεις ούτε ένα καρφί για να διορθώσεις την σπασμένη κούνια στην παιδική χαρά της γειτονιάς σου.
Εσύ ο άτολμος που ζητάς ανάπτυξη και επενδύσεις από τους άλλους, αλλά τα δικά σου λεφτά τα κάνεις σπίτι «για να έχουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας».
Εσύ που γκρινιάζεις για την εικόνα της νεολαίας αλλά το δικό σου παιδί το έχεις «κουμπωμένο» στην τηλεόραση και το αφήνεις να μεγαλώνει στον «αυτόματο» γιατί δήθεν δεν έχεις χρόνο.
Εσύ που θες θέσεις εργασίας και ελληνική παραγωγή, αλλά ψωνίζεις εισαγώμενα ρούχα γιατί "...άαααλλη ποιότητα το ξένο..."
Εσύ ο «σοφός μέσος Έλληνας» που δεν έχεις ευθύνη για τίποτα λες και είσαι μωρό.
Εσύ που έχεις εθιστεί τόσο στο ψέμα ώστε ακόμα και μπροστά στον καθρέφτη ρουφάς την κοιλιά σου.
Ξύπνα αδερφέ.
Εσύ είσαι το πρόβλημα.
Κι όσο εσύ δεν προσπαθείς να γίνεις καλύτερος, μην περιμένεις κανέναν σωτήρα να σε πάρει από το χέρι.
Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
melgia.com
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου