Να γιατί σιωπά και δεν πρόκειται να μιλήσει ποτέ ο Κώστας Καραμανλής

Του Στρατή Μαζίδη 

  Ο Κώστας Καραμανλής καταφέρνει ακόμη και δια της σιωπής, των κύκλων αλλά και των τρίτων να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην επικαιρότητα. Άλλωστε μετέχει στη διακυβέρνηση του τόπου με δικούς του ανθρώπους σε καίρια πόστα (Παυλόπουλος, Παπαγγελόπουλος). Τελευταίο δείγμα προ ολίγων ημερών με αναφορά στο όνομά του ήταν όταν ο καταδικασθείς για τη λίστα Λαγκάρντ, τ. βουλευτής οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου δήλωσε μεταξύ άλλων για τις τεράστιες ευθύνες του πάλαι ποτέ καταλληλότερου όσον αφορά την είσοδο της Ελλάδας στα Μνημόνια. 

      Ο τ. υπουργός που μαζί με το Γιώργο Παπανδρέου χαρακτήριζαν τη χώρα μας Τιτανικό και μας συκοφαντούσαν στα πέρατα της γης, σε αυτό έχει ένα δίκιο. 

       Για τον Κώστα Καραμανλή τα έχουμε πει αρκετές φορές από το 2011. Ο μοναδικός πρωθυπουργός της χώρας με δύο καθαρές εκλογικές νίκες (η δεύτερη λόγω εκλογικού νόμου δεν του έδωσε ευρεία πλειοψηφία) που κυβέρνησε μόνο 5 1/2 χρόνια και δεν έκανε απολύτως τίποτε. 

       Τα σενάρια περί δολοφονίας προσωπικά τα θεωρώ αστεία. Ακόμη και αν πράγματι τον παρακολουθούσαν, για να τον τρομάξουν, σιγά μη τον δολοφονούσαν. Ουσιαστική φιλορωσική στροφή, όπως πχ το να αγοράσει sukhoi αντί για F-16, δεν έκανε ποτέ. Απλά βαρέθηκε. Βαρέθηκε το τίποτε, το πήγαινε-ελα κάθε μεσημέρι με κίνηση στη Μαραθώνος για να επιστρέψει σπίτι του κ.ο.κ. 

         Ο Καραμανλής κέρδισε τις εκλογές το 2004 σε μια χώρα που είχε σιχαθεί τα σκάνδαλα, τα υπερκοστολογημένα έργα της Ολυμπιάδας, τα πεπραγμένα του ΠΑΣΟΚ και επιθυμούσε κάποιον να βάλει μια τάξη κι εν συνεχεία μια νέα αρχή. 

         Ο «καταλληλότερος» όμως δεν ασχολήθηκε. Αντί να βάλει φρένο στις προσλήψεις στο Δημόσιο, έβαλε τον Πάκη να προσλάβει κι άλλους. Τα δανεικά εκτροχιάστηκαν. Οι ραγδαία αυξανόμενες συνταξιοδοτικές δαπάνες έσπασαν ρεκόρ και επί των ημερών του. 

       Ο Κώστας Καραμανλής ήταν ουσιαστικά ο τελευταίος πρωθυπουργός που προλάβαινε, αν ήθελε να δουλέψει, να περισώσει σημαντικό τμήμα της όποιας ευημερίας και να βάλει σε μια τροχιά την οικονομία. Αντί για αυτό, την άφησε να εκτροχιαστεί. Όσο και αν το έλλειμμα του 2009 ήταν φτιασιδωμένο, αυτό δε σημαίνει πως δεν ήταν σε μεγάλα ύψη. Άφησε τη χώρα έκθετη στις ορέξεις όσων ήθελαν να ξεκινήσουν στην Ελλάδα τα πειράματα των μνημονίων. Να μετατραπεί σε εξιλαστήριο θύμα για να πάρουν το μάθημά τους άλλες χώρες στην Ευρωζώνη. Ο Κώστας Καραμανλής είχε την ευκαιρία αλλά και την ανοχή του λαού. 

      Αν ποτέ αποδοθεί Δικαιοσύνη σε αυτόν τον τόπο, ο Καραμανλής θα πρέπει να καθίσει με το Σημίτη και τον «ευφυέστατο» ΓΑΠ στο ίδιο σκαμνί, μοιραζόμενος ενδεχομένως μαζί με το δεύτερο, βαρύτερο κατηγορητήριο. 

        Ο Καραμανλής από τη στιγμή που αποχώρησε, και ύστερα από μια αρνητική θύελλα εναντίον του, άρχισε μυστυριωδώς να δικαιώνεται όσο η χώρα βυθιζόταν στα μνημόνια. Ο κόσμος εστίαζε στο χαζο-ΓΑΠ και παρέβλεπε, όπως συνήθως σε αυτή τη χώρα, το τι είχε προηγηθεί αθωώνοντας τον Καραμανλή αντί να ζητά να καταλογιστούν και σε αυτόν ευθύνες. Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν τα σενάρια περί δολοφονίας και άρχισε έτσι να μυθοποιείται και να θεωρείται ξανά κεφάλαιο για τον τόπο. 

       Ο πρώην πρωθυπουργός είχε πετύχει, να μην ασχολείται κανείς με τις ευθύνες του περά από ορισμένους ελάχιστους που γράφουμε στο διαδίκτυο, να αθωώνεται, να εξυψώνεται ενώ παράλληλα απολάμβανε τις διακοπές διαρκείας του. 

    Όταν έκανε μια πρόβα επαναδραστηριοποίησης με το περιβόητο διάβημα πριν το Δημοψήφισμα, το μόνο που κατάφερε ήταν να ξεσηκώσει ένα κύμα αρνητικών αντιδράσεων και να συμβάλλει αποφασιστικά στη μεγάλη επικράτηση του «ΟΧΙ» καθώς μέχρι τότε το αποτέλεσμα ήταν αμφίρροπο και η δυναμική λόγω κλειστών τραπεζών με το μέρος του «ΝΑΙ». 

          Να γιατί σιωπά και δεν πρόκειται να μιλήσει ποτέ ο Κώστας Καραμανλής. Αν επανακάμψει, τότε οι φωνές για την αναζήτηση και την απόδοση των δικών του ευθυνών για τα δεινά της Ελλάδας μπορεί να καταστούν εξαιρετικά επικίνδυνες. Τι να την κάνει άλλωστε την επάνοδο; Μόνος του αποχώρησε. Η θάλασσα, οι βουτιές, τα φρέσκα ψάρια αλλά και το εκλεκτό κρέας στα κάρβουνα δε συγκρίνονται με τίποτε. 

      freepen.gr