Αν διοικούσαν οι συνδικαλιστές που θα ήταν ο ΟΤΕ;

Το που οδηγεί η... διακυβέρνηση – (ή η υπερβολική διοικητική επιρροή) – δημοσίων ή και ιδιωτικών εταιρειών από τους συνδικαλιστές, το έχουμε δει πολλάκις στην Ελλάδα και η χώρα το έχει πληρώσει πολύ ακριβά, τόσο σε οικονομικούς όρους, όσο και σε όρους κοινωνίας.

Η όψιμη «μάχη» των συνδικαλιστών του ΟΤΕ με τη διοίκηση του οργανισμού, που έγινε – από την πλευρά των συνδικαλιστών – με όρους δεκαετίας '80 ή αρχών '90, τότε που οι διάφοροι... Τόμπρες και Κολλάδες σχεδόν... κυβερνούσαν τις μεγάλες κρατικές ΔΕΚΟ, είναι αντιπροσωπευτική και δείχνει το... χαρακτήρα μέρους του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα.

Αποκλεισμοί κτιρίων και καταστημάτων, απειλές, παρεμπόδιση εργαζομένων να προσέλθουν στην εργασία τους, ομάδες περιφρούρησης και εκφοβισμός. Ευθέως παράνομες ενέργειες, αντισυνταγματικές, αντιδημοκρατικές, και... φυσικά, καθόλου... συναδελφικές.

Αποτέλεσμα αυτού ήταν η διοίκηση του ΟΤΕ να βγει μπροστά και να καταθέσει μηνύσεις κατά παντός υπευθύνου, τονίζοντας πως «όπως σέβεται το δικαίωμα στην απεργία, θα διαφυλάξει το δικαίωμα των εργαζομένων που επιθυμούν να εργαστούν. Η παρεμπόδιση των εργαζομένων να μπουν στους χώρους της δουλειάς τους, με κλείσιμο θυρών-περιφρούρηση και εκφοβισμό, είναι παράνομη και προσβάλλει θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων σε μια δημοκρατική κοινωνία».

Όπως τόνισε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ομίλου ΟΤΕ Μιχάλης Τσαμάζ στην ανακοίνωση προς τους εργαζομένους την περασμένη Τετάρτη, «αντιμετωπίσαμε πρωτοφανείς πρακτικές συκοφαντίας, ψεύδους, απειλών σε προσωπικό επίπεδο, με αποκορύφωμα την άνανδρη επίθεση στην οικογενειακή μου κατοικία. Είναι επίσης πρωτοφανές ότι η ηγεσία της ΟΜΕ ΟΤΕ δεν καταδίκασε την επίθεση αυτή με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο».

Η χώρα έχει πληρώσει ακριβά τον κρατισμό και τον... λανθάνoντα συνδικαλισμό

Λανθάνων συνδικαλισμός και κρατικίστικη λειτουργία, μακριά από όρους ανταγωνισμού, έχουν την ευθύνη – λιγότερο ή περισσότερο - για τη χρεωκοπία δεκάδων αν όχι εκατοντάδων μεγάλων επιχειρήσεων στην Ελλάδα, που απασχολούσαν δεκάδες χιλιάδες εργαζομένους.

Μια σύγκριση της πορείας των δύο μεγαλύτερων εταιρειών της χώρας, της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, δείχνει ξεκάθαρα για το πιο... μοντέλο διακυβέρνησης είναι πιο βιώσιμο, πιο ωφέλιμο για τον τόπο, πιο λειτουργικό και πιο προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες. Που οδήγησαν οι διάφοροι... Φωτόπουλοι τη ΔΕΗ;

Συνέβαλαν στην εξυγίανση και στην εξέλιξή της ή την κράτησαν στη στασιμότητα, άρα στην οπισθοδρόμηση σ' έναν κόσμο που «τρέχει» με ταχύτητα; Τη βοήθησαν να καταστεί ανταγωνιστική; Της επέτρεψαν να μετασχηματιστεί όπως οι καιροί – εδώ και χρόνια – απαιτούν;

Θα... απολογηθούν ποτέ για τη στάση που κράτησαν προ 12ετίας όταν επί διοίκησης Τάκη Αθανασόπουλου επαναστάτησαν σε κάθε προσπάθεια αλλαγής σε πιο βιώσιμη και σύγχρονη λειτουργία; Πως η ΔΕΗ βρέθηκε μια ανάσα από τη χρεωκοπία προ λίγων μηνών, ενώ είναι σχεδόν απόλυτο μονοπώλιο στην Ελλάδα, μπαίνοντας σε πάνω από το 90% των ελληνικών νοικοκυριών;

Τι δείχνει το παράδειγμα μεγάλων και κάποτε κραταιών εταιρειών όπως Ολυμπιακή Αεροπορία, ΟΣΕ, Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και τόσων άλλων; Έχουν πιστοποιήσει ότι το κράτος – ασχέτως προθέσεων - μπορεί να είναι καλός επιχειρηματίας; Ο συνδικαλισμός βοήθησε αυτές τις επιχειρήσεις όταν οι καιροί το απαίτησαν, ή τις βύθισε ακόμη πιο γρήγορα στην καταστροφή;

Σε πιο διευρυμένο επίπεδο και χωρίς καμμιά διάθεση υπεραπλούστευσης, η ίδια κουλτούρα ευθύνεται (σε μικρό ή μεγάλο βαθμό) για το κλείσιμο δεκάδων μεγάλων βιομηχανιών στην Ελλάδα. Κρατισμός, διαφθορά, πελατειακές σχέσεις συνδυαστικά με τα διεφθαρμένα συνδικαλιστικά φέουδα, έκλεισαν, ακύρωσαν, ή έδιωξαν (άμεσα ή έμμεσα) μερικές από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις και βιομηχανίες από τη χώρα!

Δημόσιος «έλεγχος», κρατισμός - σε συνδυασμό βεβαίως με την αλλαγή των καιρών και των συνθηκών σε διεθνές επίπεδο – είναι εκ των αιτιών που κατέστρεψαν κορυφαίες ελληνικές εταιρείες ή έδιωξαν μεγάλα διεθνή brands...

Έκλεισαν, παρήκμασαν ή διώχθηκαν εταιρείες όπως Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, Πειραϊκή Πατραϊκή, Ολυμπιακή Αεροπορία, η αυτοκινητοβιομηχανία Nissan από το Βόλο, η Pirelli, η Lee Cooper (κατασκευή blue jeans στην Πρέβεζα), η Softex, η Grunding (TV), η χαρτοποιία DIANA, η Χρωπεί, η ΑΙΓΑΙΟΝ, η Πίτσος, η (παλαιά) ΙΖΟΛΑ, η Πυρκάλ, η χαρτοβιομηχανία Λαδόπουλου, η καλτσοβιομηχανία «Μάντισον», η οινοποιία ΒΕΣΟ, οι καπνοβιομηχανίες Κεράνης και Γεωργιάδης και δεκάδες (αν όχι εκατοντάδες) άλλες!

Που είναι ο ΟΤΕ σήμερα;

Ο ΟΤΕ – αντιθέτως με τη ΔΕΗ που έχασε προ 10-12 ετών την ευκαιρία να αλλάξει για να μη... βουλιάξει – πέρασε το δικό του... καθαρτήριο την τελευταία 10ετία. Πέρασε δια πυρός και σιδήρου τη 10ετία της κρίσης, δηλαδή από το 2008 και μετά, όμως το αποτέλεσμα σήμερα είναι εξαιρετικό, με τον όμιλο να είναι – χρηματοοικονομικά, επιχειρησιακά και οργανωτικά – στην καλύτερη φάση της ιστορίας του, έχοντας εφαρμόσει με επιτυχία το δικό του «μνημόνιο».

Τι έκανε ο ΟΤΕ από το 2008 όταν και ιδιωτικοποιήθηκε πλήρως; Εφάρμοσε ένα πολυσχιδές μνημόνιο σε πολλά επίπεδα. Νοικοκύρεψε όλη τη διάρθρωσή του, αναδιάταξε και αναβάθμισε το στελεχειακό δυναμικό του, εκσυγχρόνισε τις υποδομές του, προχώρησε σε προγράμματα εθελούσιας εξόδου, μείωσε το δανεισμό του. Κυρίως όμως και συνδυαστικά με όλα αυτά, αναβάθμισε τις υπηρεσίες του, δημιουργώντας έναν όμιλο ανταγωνιστικό και διεθνώς.

Ο μετασχηματισμός του ΟΤΕ από μια βαθιά κομματική και κρατική «μηχανή» εξυπηρετήσεων κομματικών και πελατειακών σχέσεων (βλέπε αθρόους διορισμούς) σε έναν σύγχρονο ανταγωνιστικό όμιλο με εξαιρετικές επιδόσεις από τους πλέον συμπαγείς στην Ευρώπη, είναι επίτευγμα και παρακαταθήκη.

Μια παρακαταθήκη του πως μπορεί μια εταιρεία – παρ' ότι τη «δέρνουν» όλες οι αρρώστιες του κρατικού μηχανισμού - να μετατραπεί σε μια καλοδουλεμένη μηχανή παροχής ανταγωνιστικών υπηρεσιών, σε έναν κλάδο υψηλών απαιτήσεων.

Αν δεν έκανε αυτά τα βήματα ο ΟΤΕ, ο δρόμος της χρεωκοπίας και της διάλυσης, δε θα αργούσε. Στη χώρα, έχουμε πλείστα παραδείγματα πάλαι ποτέ κραταιών δημοσίων εταιρειών που χρεοκόπησαν. Άλλωστε, το παράδειγμα της ΔΕΗ είναι ορατό για το πως μια μεγάλη κρατική εταιρεία μπορεί να χρεοκοπήσει...

Πόσο μάλλον που όταν «έσκασε» η κρίση στην Ελλάδα και η χώρα μπήκε στα μνημόνια ο ΟΤΕ – λόγω του ανοίγματος της τηλεπικοινωνιακής αγοράς - έχανε συνδρομητές με ρυθμό κοντά στο 10% ετησίως!

Στην ουσία ο οργανισμός κινήθηκε σε απόλυτα ιδιωτικοοικονομικά μονοπάτια, καταφέρνοντας να ελκύσει – και να πληρώσει – εξειδικευμένα στελέχη από την αγορά, που του έδωσαν δυναμική και αποτέλεσαν «γέφυρα» μετάβασης στη νέα ψηφιακή εποχή. Τον βοήθησαν να μετασχηματιστεί σ' έναν ανταγωνιστικό τεχνολογικό όμιλο, με εξαιρετικά αποτελέσματα.

Έτσι, έφτασε σήμερα ο ΟΤΕ να θεωρείται μια από τις κορυφαίες εταιρείες του κλάδου του στην Ευρώπη, όπως πλείστες εκθέσεις διεθνών οίκων επιβεβαιώνουν.

Ο όμιλος έχει μετασχηματιστεί την τελευταία δεκαετία, πετυχαίνοντας μείωση δανεισμού από τα 4,3 δισ. ευρώ το 2010, σε περίπου 500 εκατ. ευρώ σήμερα, ενώ το ίδιο διάστημα μείωσε το λειτουργικό κόστος κατά 30%! Παράλληλα, ο ΟΤΕ αποτελεί το μεγαλύτερο ιδιώτη επενδυτή στη χώρα τα τελευταία χρόνια, ενώ έως το 2022 δρομολογούνται επενδύσεις 2 δισ. ευρώ, σε δίκτυα νέας γενιάς κινητής τηλεφωνίας και οπτικές ίνες.

Υ.Γ.: Καμμιά από τις δύσκολες και μεγάλες αλλαγές που έκανε ο ΟΤΕ την τελευταία 10ετία δεν είχε την... έγκριση των συνδικαλιστών. Το... ευτύχημα για τον οργανισμό είναι ότι δεν τους απευθύνθηκε ο λόγος...

Απόστολος Σκουμπούρης

liberal