Συχνά, εδώ και τριάντα περίπου χρόνια, ακούμε το επιχείρημα ό,τι
πρέπει να προσφύγουμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να λύσουμε τα
προβλήματά μας με τον «τραμπούκο» της γειτονιάς μας, την Τουρκία. Το ενδεχόμενο
αυτής της λύσεως πήρε έκταση επί αλήστου μνήμης Κ. Σημίτη μετά τα γεγονότα στα
Ίμια. Υπάρχει ένα αιώνιο ερώτημα: Απατεών ή βλάξ; Ο τραγικός αυτός άνθρωπος
προέβει σε δύο μεγάλα εθνικά εγκλήματα: α) Με την υποχώρησή του στα Ίμια,
δέχθηκε de facto γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, δηλαδή απεμπόληση εθνικής
κυριαρχίας. β) Αναγνώρισε στην Τουρκία ύπαρξη «ζωτικών συμφερόντων στο Αιγαίο»
και ότι έχουμε «εκκρεμείς
συνοριακές διαφορές». Αυτό σημαίνει επίσημη παραδοχή ότι οι
γείτονες δικαιούνται να βάζουν στο τραπέζι των συζητήσεων απαιτήσεις, άγνωστο για
πόσα θέματα. Υπενθυμίζουμε ό,τι μέχρι τότε, η μόνη εκκρεμότητα που δεχόμασταν,
ήταν ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδος και τίποτε άλλο. Και αυτός ο εθνικός
καταστροφέας έχει το θράσος τώρα να υποδεικνύει λύσεις.
Να ξεκαθαρίσουμε ό,τι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, δεν
κρίνει με βάση το Δίκαιο όπως το αντιλαμβανόμαστε, αλλά βγάζει αποφάσεις με
αρχή τις γεωπολιτικές συγκυρίες, τις πιέσεις των ισχυρών και συνήθως βρίσκει
κάποια «μέση» λύση. Εφ’ όσον λοιπόν πάμε εκεί με όλα όσα διεκδικεί η Τουρκία,
σίγουρα θα πάρει ένα μέρος εθνικής μας κυριαρχίας. Έτσι εξηγείται και ο τίτλος
του άρθρου. Εκτός βέβαια αν και εμείς απαιτούσαμε διεκδικήσεις από Σμύρνη,
Πόντο, Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο, Τένεδο κ. ά. πράγμα που δεν είναι ορατό.
Η ιστορία της Τουρκίας είναι ένα απέραντο «ποινικό μητρώο». Το μόνο που γνωρίζει είναι να αρπάζει από γειτονικούς λαούς όταν μυρίζει πλούτο. Αγωνιζόμαστε εμείς να πείσουμε τον κόσμο ό,τι είναι παράνομη η συμφωνίας της με την Λιβύη. Μήπως δεν το ξέρει αυτό η Τουρκία; Εννοείται, αλλά δεν την ενδιαφέρει. Καθαρή πρόφαση είναι για να μας σύρει σε διαπραγματεύσεις. Ο Θουκυδίδης μας το έχει διδάξει 2.500 χρόνια πριν: «Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμη του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του»
Όπως στους μύθους του Αισώπου 12: Αίλουρος και αλεκτρυών
(αγριόγατος και κόκορας) και 221: Λύκος και αρήν (αρνί) που και στις δύο
περιπτώσεις ο ισχυρός δικαιολογούσε την πρόθεσή του να φάει τον αδύνατο, ο ανίσχυρος
αντέκρουε όλα τα επιχειρήματά του, οπότε ο δυνατός έλεγε στο τέλος: Επειδή εσύ
έχεις απαντήσεις για όλα νομίζεις ότι εγώ θα μείνω νηστικός;
Μία αυταπάτη πολλών Ελλήνων είναι που πιστεύουν ό,τι αίτιος
όλων των προκλήσεων είναι ο Ερντογάν. Η Τουρκία είχε πάντα και έχει πολιτικούς
υψηλοτάτου επιπέδου, οι οποίοι σχεδιάζουν μακρο-μακροπρόθεσμα και εκτελούν
ανεξαρτήτως ποιος κυβερνά. Αντιθέτως εμείς είμαστε ουραγοί γεγονότων, δεν
προβλέπουμε καταστάσεις και ενεργούμε απερισκέπτως (δεν υπάρχουν θαλάσσια
σύνορα).
Θεωρούμε συνωμοσιολογία και δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι το
πολιτικό σύστημα έχει σχεδιάσει εδώ και άγνωστο πόσα χρόνια, να παραδώσει
εθνική κυριαρχία στην Τουρκία. Ο τρόπος που μπορεί να επιτευχθεί αυτό, είναι
είτε με προσφυγή στη Χάγη, είτε μετά από θερμό επεισόδιο προγραμματισμένο και
σχεδιασμένο και από τις δύο πλευρές ώστε να δεχθούμε υποχωρήσεις.
Όσον
αφορά το ΝΑΤΟ, διαβάζουμε από τον Πελοποννησιακό Πόλεμο του Θουκυδίδη (Α' φάση
κεφ. 44) σε νεοελληνική απόδοση:Οι Αθηναίοι, αφού ήκουσαν και τα δύο μέρη (Κορινθίων και Κερκυραίων) και συνεκρότησαν δύο συνεδριάσεις της συνελεύσεως του λαού, κατά μεν την πρώτην έρρεπαν μάλλον εις αποδοχήν των λόγων των Κορινθίων, αλλά κατά την συνεδρίασιν της επιούσης μετέβαλαν γνώμην. Και δεν απεφάσισαν μεν την σύναψιν συμμαχίας μετά των Κερκυραίων, καθόσον εις τοιαύτην περίστασιν, εάν ούτοι εζήτουν από αυτούς να λάβουν μέρος εις εκστρατείαν κατά της Κορίνθου, θα διερρηγνύετο η μετά των Πελοποννησίων Τριακονταετής συνθήκη, συνωμολόγησαν όμως επιμαχίαν, όπως βοηθήσουν αμοιβαίως, προς υπεράσπισιν του εδάφους των, εις περίστασιν που άλλος ήθελεν επιτεθή κατά της Κερκύρας ή των Αθηνών, ή των συμμάχων του ενός ή του άλλου....
Άρα όταν ο Οργανισμός δεν ανακατεύεται σε διαφορές μεταξύ των μελών του (Ελλάδος και Τουρκίας) δεν είναι Συμμαχία αλλά Επιμαχία. Γι αυτό και τα μέλη του ΝΑΤΟ στην αντιδικία μας με την Τουρκία «νίπτουν τας χείρας τους».
Χάρης Δημούτσος – Δημοσιογράφος
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Αχαρναϊκή» στις 5/1/20
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου