Πέραν πάσης αντιλογίας, η Ορθόδοξες Εκκλησίες μετατράπηκαν σε Βατικανό της Ανατολής

Έχει δοθή η λανθασμένη εντύπωσις εις το ευρύ κοινόν ότι το ουκρανικόν αφορά κάποιους άλλους, τους Ουκρανούς, τους Ρώσους κ.ά. ή πρόκειται γενικώς και αορίστως δια γεωπολιτικά συμφέροντα, εις τα οποία καλύτερα είναι η Ελλάς να μη εμπλέκεται. Υπαίτιοι δι’ αυτήν την εικόνα είναι εν πολλοίς δημοσιογράφοι άσχετοι με τα εκκλησιαστικά, οι οποίοι ενώ δεν δύνανται να κατανοήσουν ποία είναι η ουσία του ζητήματος, που αφορά άμεσα όλους μας, διαμορφώνουν την κοινήν γνώμην.

Δυστυχώς, η εσφαλμένη αυτή αντίληψις συνεπικουρείται και από αντιοικουμενιστικούς κύκλους, οι οποίοι παρά την φιλότιμον και αξιέπαινον προσπάθειαν να καταδείξουν τας παραβάσεις των Ι. Κανόνων και να στηλιτεύσουν τας ενεργείας του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, παρουσιάζουν το όλον θέμα ως να είναι θεωρητικόν και να αφορά μία θεολογικήν μάχην με τον οικουμενισμόν πού, βεβαίως, είναι ατέρμων.

Πολύ ορθώς παρουσιάσθησαν εξαντλητικώς ιστορικά τεκμήρια που με αδιάψευστον τρόπον αποτελούν κραυγαλέας μαρτυρίας δια την αλήθειαν των πραγμάτων, που αφήνουν έκθετον και αναπολόγητον τον Πατριάρχην Βαρθολομαίον. Μόνον η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος παρέμεινεν ασυγκίνητος δια τους γνωστούς ιδιοτελείς λόγους του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και ένεκα της θεολογικής απαιδευσίας ενίων Αρχιερέων, οι οποίοι πιστεύουν όντως ότι η Ορθόδοξος Εκκλησιολογία προβλέπει την ύπαρξιν ενός Πάπα εις το πρόσωπον του Κωνσταντινουπόλεως. Δεν μας εκπλήσσει πλέον τίποτε, εφόσον οι ίδιοι οι Μητροπολίται αυτοκαταργούνται στερούμενοι εκουσίως το μόνον δικαίωμα που έχουν εις το συνοδικόν σύστημα: να ψηφίζουν ισοτίμως δια κάθε απόφασιν.

Πως μας αφορά;
Διά να απαντήση κανείς εις το ερώτημα δεν αρκεί η διαπίστωσις των αντικανονικών ενεργειών, αλλά οφείλει απαραιτήτως να ενατενίση προς το μέλλον, δηλ. εις τας επιπτώσεις που θα έχουν αι παρούσαι πράξεις.

Επίπτωσις πρώτη:

Εις το εξής ο Πατριάρχης θα ακυρώνη αποφάσεις άλλων Εκκλησιών ακόμη και όταν τας έχη προσ­υπογράψει! Εις την περίπτωσιν του Ουκρανικού ο Κωνσταντινουπόλεως δεν ανήρεσε μονομερώς την συμφωνίαν που είχε με το Πατριαρχείον Μόσχας, αλλά και ανεθεώρησε πλήρως τας υπογραφάς που είχε θέσει δια τας καταδίκας και αναθεματισμούς των σχισματικών. Τοιουτοτρόπως, η Ιεραρχία της Ελλάδος με το να αναγνωρίση ανύπαρκτα προνόμια του Πατριάρχου αποδέχεται ότι οιανδήποτε στιγμήν δύναται να καταργήση την Εκκλησίαν της Ελλάδος πλήρως και να αναιρέση κάθε απόφασιν αυτής. Μήπως δεν γίνεται η απαρχή με όσα τώρα συμβαίνουν εις την Εκκλησίαν της Κρήτης, όπου υπάρχει σαφής ανατροπή του Καταστατικού Χάρτου αυτής; Εις δε το Κολυμβάριον ο Πατριάρχης έδωσε τον λόγον του ότι δεν θα ζητήση τας Νέας Χώρας. Αν αποσύρη την υπογραφήν του από κείμενα, δεν είναι το πλέον εύκολον να αποσύρη την προφορικήν του δέσμευσιν;

Επίπτωσις δευτέρα:

Εις το εξής ο Πατριάρχης θα εντάσση οποτεδήποτε εις την δικαιοδοσίαν του οιανδήποτε περιφέρειαν θεωρεί ότι του ανήκει! Αν έπειτα από 300 έτη ισχυρίσθη ότι έλαβε («ετσιθελικώς») την Ουκρανίαν και πάλιν εις την δικαιοδοσίαν του, τι θα συμβή όταν έχη δηλώσει ότι κάποτε όλη η Οικουμένη ανήκεν εις το Φανάρι; Να υπενθυμίσωμεν ότι είχε δηλώσει ότι του ανήκει το Κατάρ; Μήπως χρειάζεται να αναφέρωμεν όλην την ιστορίαν σχετικώς με την «παραχώρησιν»(!) της Αφρικής εις το Πατριαρχείον Αλεξανδρείας;

Επίπτωσις τρίτη:

Εις το εξής ο Πατριάρχης θα αποκαθιστά ή θα καταδικάζη όποιον θέλει δι’ οιοδήποτε παράπτωμα κανονικόν ή ηθικόν με μίαν υπογραφήν! Αν αποκατέστησε τον ψευδοπατριάρχην Κιέβου Φιλάρετον, ο οποίος όχι μόνον είχε καταδικασθή εκτός από σχίσμα και δια ηθικά, αλλά επιπλέον –καί ιδού το σκάνδαλον των σκανδάλων- παραμένει αποκατεστημένος ακόμη και μετά την αποχώρησίν του από την ψευδοεκκλησίαν της Ουκρανίας(!), τότε σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένα μέτρον ούτε ηθικόν ούτε κανονικόν ούτε λογικόν και αποκλειστικόν κριτήριον είναι το τι ευαρεστεί τον Πατριάρχην Βαρθολομαίον! Μάλιστα, απεκατέστησε τον Μακάριον Μάλετιτς, ο οποίος ουδέποτε εζήτησε την αποκατάστασίν του!

Επίπτωσις τετάρτη:

Ο Πατριάρχης θα ορίζη ποίος έχει ιερωσύνην και ποίος όχι ανεξαρτήτως κανονικής χειροτονίας! Παρά τας αποδείξεις ότι και αι δύο σχισματικαί παρατάξεις που συναπετέλεσαν την νέαν δομήν, αυταί του Φιλαρέτου Ντενισένκο και του Μακαρίου Μάλετιτς, περιέχουν Επισκόπους όχι απλώς καθηρημένους αλλά επιπλέον αχειροτονήτους, ο Πατριάρχης εθεώρησεν όλους ως έχοντας Άγιον Πνεύμα! Δύναται εν μιά νυκτί να αποκαταστήση όλους τους Παλαιοημερολογίτας της Ελλάδος, αν αυτοί βεβαίως εδήλωναν απόλυτον υποταγήν εις αυτόν!

Επίπτωσις πέμπτη:

O Πατριάρχης θα αποφασίζη μόνος εξ ονόματος όλης της Εκκλησίας χωρίς να ερωτά κανένα! Εφόσον η Εκκλησία της Ελλάδος του ανεγνώρισε το προνόμιον να δίδη και να άρη αυτοκεφαλίας, τότε εκείνος θα αποφασίζη ποία Εκκλησία είναι αξία να υφίσταται και ποία όχι. Το τραγικώτερον είναι ότι του ανεγνώρισεν αυτήν την ανυπόστατον υπεροχήν παρά το γεγονός ότι εκείνος την περιεφρόνησε πρίν αποφασίση, αλλά και μετέπειτα όταν απέστειλεν αντιπροσωπίας όχι έστω δια σύσκεψιν αλλά δι’ ενημέρωσιν. Τοιούτος αυτοεξευτελισμός της Εκκλησίας της Ελλάδος συνέβη μόνον επί του νύν Αρχιεπισκόπου και των παρόντων Μητροπολιτών. Και εις επομένην περίπτωσιν, ως περί των σχισματικών των Σκοπίων, αφού καταλαγιάση ολίγον η παρούσα περιπέτεια, θα αποφασίση χωρίς να ερωτηθή όχι η Εκκλησία της Ελλάδος ή αι άλλαι ελληνόφωνοι, αλλά ούτε κάν οι πλησιόχωροι Μητροπολίται. Διά το Πατριαρχείον της Σερβίας ούτε λόγος…

Επίπτωσις έκτη:

Ο Πατριάρχης μόνος θα αποφασίζη, αν θα συγκληθή ή όχι Πανορθόδοξος Σύνοδος! Από την αρχήν του προκύψαντος ως μη ώφειλε ουκρανικού, όλαι αι Εκκλησίαι έτεινον προς την άποψιν ότι απαιτεί­ται Πανορθόδοξος Σύνοδος, ώστε να αποφευχθούν αι συγκρούσεις. Ακόμη και η πολλά υποσχομένη συν­άντησις εις Κύπρον των τριών παλαιφάτων Πατριαρχείων εναυάγησε διότι, ως εδήλωσεν ο Κύπρου, «δέν ήθελε ο Οικουμενικός».

Ακυρώνει την επιθυμίαν των Προκαθημένων, ακυρώνει την επιθυμίαν των Πατριαρχών, ακυρώνει και το προσφάτως κατατεθέν αίτημα των τεσσάρων Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος, ακυρώνει άπαντας! Σύμπασα η Ορθοδοξία δεσμεύεται από την βούλησιν ενός και μόνου ανθρώπου, διότι οι Ιεράρχαι μας δεν διαθέτουν την στοιχειώδη λογικήν να ιδούν ολίγον μακρύτερα από τα προσωπικά τους συμφέροντα. Έστω αύριον προκύψει έτερον ζήτημα και πάλιν θα αναμένουν όλοι την απόφασιν του Κωνσταντινουπόλεως, ακόμη και αν πρόκειται δια μείζον ζήτημα, ως τώρα είναι και το ουκρανικόν.

Επίπτωσις εβδόμη:

Όλαι αι Εκκλησίαι θα είναι υποχρεωμέναι να συντάσσωνται μαζί του εις οιανδήποτε απόφασιν! Ήτο και τώρα αδιανόητον, αλλά κατέστη πραγματικότης πως π.χ. ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας που επανειλημμένως δημοσίως είχε ταχθή υπέρ του κανονικού Κιέβου Ονουφρίου μετεστράφη 180 μοίρας! Αν κανείς υποχωρή και μάλιστα με τόσον προσωπικόν κόστος, διότι πλέον ο Αλεξανδρείας τυγχάνει ανυπόληπτος, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν τα «μέσα» που θα πιέζουν κάθε φοράν. Ήτο προφητική η δήλωσις του Πατριάρχου Βαρθολομαίου πρό μηνών ότι «πρώτη η Εκκλησία της Ελλάδος θα αναγνωρίση» ή μήπως όλα ήσαν κανονισμένα με τον Αθηνών, ο οποίος εχειραγώγησεν όλην την Ιεραρχίαν;

Η Ελλάς αιχμάλωτος του Πάπα της Ανατολής
Κατόπιν όσων εξετέθησαν καθίσταται εύληπτον ότι η Ορθοδοξία οδηγείται εις αδιέξοδον: όποιος θα ελέγχη τον ένα, τον Πατριάρχην του Φαναρίου, θα δύναται να κατευθύνη δι’ αυτού ολόκληρον την Εκκλησίαν! Ο αιχμάλωτος των Τούρκων και των ΗΠΑ θα ορίζη την πλεύ­σιν της Εκκλησίας, εφόσον οι ίδιοι οι Ποιμένες της Ελλάδος παρεχώρησαν εις αυτόν άνευ όρων και πάσης αντιλογίας(!) το πηδάλιον.

Η πορεία προς μίαν ψευδοένωσιν με τον παπισμόν είναι ήδη γεγονός, αφού εις την Ουκρανίαν ο ψευδοκιέβου Επιφάνιος συνελειτούργησε με παπικόν κληρικόν την 14ην Οκτωβρίου 2019.

Υποκατεστήσαμεν την Οικουμενικήν Σύνοδον με τον Πατριάρχην Κων/λεως και αυτό παράγει καταστροφικάς συνεπείας.

Επομένως, το ουκρανικόν μας αφορά όλους, διότι δι’ αυτού εν ονόματι μάλιστα του εθνοφυλετισμού εδόθη «πάσα η εξουσία εν ουρανώ και επί γής» εις τον υπόδουλον Πατριάρχην να αποφαίνεται υπεράνω όλων και εξ ονόματος της Εκκλησίας δια την αποστολικήν διαδοχήν, τας δικαιοδοσίας, την λειτουργίαν ή μη της συνοδικότητος, την άφεσιν φρικτών ανομημάτων κ.ά. και ανά πάσαν στιγμήν να αναθεωρή ακόμη και τας αποφάσεις που έλαβε πρό ολίγου!

Θα εκπληρώση όμως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός την προφητείαν του «ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος»!

Του κ. Παναγιώτη Κατραμάδου

aktines