Μετά τον καθορισμό του τιμήματος ανά τ.μ. για τις Εργατικές Κατοικίες του Ολυμπιακού Χωριού και την επίσημη ανακοίνωσή του ακούστηκαν και γράφτηκαν ποικίλα σχόλια, μέχρι και επιστολές διαμαρτυρίας. Μεταφέρω από τον «Πρωινό Τύπο» της Δράμας (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου): «Επιστολή προς τον υπουργό Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Κατρούγκαλο, απέστειλε χθες ο αντιπεριφερειάρχης Δράμας κ. Πατακάκης, διαμαρτυρόμενος για τον ορισμό της τιμής του τετραγωνικού μέτρου για τις παραχωρούμενες κατοικίες στο Ολυμπιακό Χωριό (380 €/τ.μ.), η οποία είναι κατά πολύ χαμηλότερη από τις αντίστοιχες παραχωρούμενες κατοικίες στο Κ. Νευροκόπι (446 €/τ.μ.), στο Προάστιο Δράμας (418 €/τ.μ.), στον Μαυρόβατο (432 €/τ.μ.) και στο σύνολο των οικισμών του Ν. Δράμας». Και καταλήγει το δημοσίευμα: «Να σημειώσουμε αρχικά, ότι ο ορισμός της τιμής των παραχωρούμενων κατοικιών (Εργατικές Κατοικίες) στο Κ. Νευροκόπι, είχε γίνει από την αντίστοιχη Επιτροπή στις 5 Ιουλίου 2012».
Προς αποφυγή παρανοήσεων, διευκρινίζω εξαρχής πως είμαι αλληλέγγυος προς τους συναδέλφους δικαιούχους όχι μόνο της Δράμας αλλά και πανελλαδικά, για τα δίκαια και εύλογα αιτήματά τους. Το δικαίωμα στη φτηνή εργατική κατοικία είναι κοινή κατάκτηση των εργαζομένων, που στο κάτω-κάτω οι ίδιοι πληρώνουν γι αυτό. Η πολιτεία απλώς κάνει τη διαχείριση, στην οποία ασφαλώς δεν χωρούν προνόμια και διακρίσεις. Δεν σημαίνει όμως αυτό πως κάθε οικισμός δεν έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Η ισότητα και η ισονομία δεν είναι ισοπέδωση. Προς τιμήν του, ο Σύλλογος Κατοίκων Ολυμπιακού Χωριού συμμετέχει στο συντονισμό κοινής δράσης και διεκδικήσεων με τους συναδέλφους εκπροσώπους εργατικών κατοικιών απ’ όλη την Ελλάδα.
Το να διαμαρτύρεσαι, λοιπόν, γιατί κάποιος άλλος «πέτυχε» κάτι καλύτερο από σένα -ακόμα κι αν ισχύει, που δεν ισχύει- είναι το πρώτο λάθος. Παραπέμπει ευθέως στο γνωστό διδακτικό ανέκδοτο με την επωδό «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Δεν διαμαρτύρεσαι για την τιμή στο Κ. Νευροκόπι, αλλά για την τιμή στο Ολυμπιακό Χωριό!!! Το να θεωρείς «αντίστοιχες» τις κατοικίες και τους οικισμούς που συγκρίνεις -ενώ δεν χωρούν συγκρίσεις- είναι το δεύτερο λάθος. Και το τρίτο και μεγαλύτερο λάθος είναι να διαμαρτύρεσαι τώρα για κάτι που έχει καθοριστεί πριν τέσσερα χρόνια, στις 5 Ιουλίου 2012. Πού ήσουν τότε και τί έλεγες; (Απευθύνομαι αποκλειστικά και μόνον σε αυτόν που συνέταξε και στοιχειοθέτησε τη διαμαρτυρία και το αίτημά του, με τον τρόπο που το έκανε, πάντα σύμφωνα με το παραπάνω δημοσίευμα).
Ανέκαθεν αποστολή του ΟΕΚ ήταν η διασφάλιση φτηνής εργατικής κατοικίας την οποία προσέφερε σε δικαιούχους πόλεων και οικισμών εντός του αστικού ιστού των οποίων -ή πολύ κοντά σε αυτούς- φρόντιζε πάντα να τους κατασκευάζει. Τα πλεονεκτήματα αυτής της επιλογής είναι προφανή: Αφορά δικαιούχους-κατοίκους της περιοχής, που είναι ήδη ενσωματωμένοι στον κοινωνικό ιστό της πόλης τους και εκμεταλλεύονται πλήρως όλα τα πλεονεκτήματα των υποδομών που ήδη υπάρχουν στον αστικό ιστό της περιοχής τους.
Το Ολυμπιακό Χωριό δημιουργήθηκε κατά παρέκκλιση του παραπάνω κανόνα του ΟΕΚ. Κατασκευάστηκε σε περιοχή απομονωμένη και απομακρυσμένη από τον αστικό ιστό και τις αναγκαίες υποδομές. Συνιστά μακράν τον μεγαλύτερο εργατικό οικισμό, με 2.300 κατοικίες και 10.000 κατοίκους, και αυτό σημαίνει ότι απαιτούνται ανάλογα μεγαλύτερες υποδομές, που ούτως ή άλλως δεν θα υπήρχαν ακόμα και αν κατασκευαζόταν εντός του αστικού ιστού των Αχαρνών. Επίσης, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στις υπόλοιπες εργατικές κατοικίες της επικράτειας, οι δικαιούχοι αυτών των κατοικιών προέρχονται μόνο κατά 10% από τον κοινωνικό ιστό των Αχαρνών. Κατά 90%, λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί προέρχονται από διάφορες περιοχές της Αττικής (δηλαδή πληθυσμιακά τη μισή Ελλάδα) με ό,τι αυτό σημαίνει για την ετερότητα της κοινωνικο-οικονομικής τους διαστρωμάτωσης. Είναι αυτονόητο επομένως, πως σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στους υπόλοιπους οικισμούς του ΟΕΚ, η κοινωνική τους συνοχή είναι σχεδόν μηδενική. Και ολοένα χειροτερεύει λόγω της παντελούς απουσίας ακόμη και των στοιχειοδέστερων υποδομών: καταστήματα, καφενεία-καφετέριες, χώροι ψυχαγωγίας και πολιτιστικών εκδηλώσεων, ΚΕΠ, ΚΑΠΗ, επαρκής συγκοινωνία κ.ά.
Είναι γνωστό ότι το Ολυμπιακό Χωριό κατασκευάστηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες με την προοπτική κατόπιν να αποδοθεί σε δικαιούχους του ΟΕΚ. Η κατασκευή του, όμως, στον τόπο, στον χρόνο και στο περιοριστικό πλαίσιο των προϋποθέσεων που έθετε η ΔΟΕ, οδήγησε την πολιτεία στην κατά παρέκκλιση -όπως εξηγήθηκε παραπάνω- από τον κανόνα του ΟΕΚ, ανάθεση της κατασκευής του με ειδικά νομοθετημένο όμως τρόπο. Ιδρύθηκε ειδικά για τον σκοπό αυτό, η ανώνυμη εταιρεία «Ολυμπιακό Χωριό 2004 Α.Ε.» με τον Ν. 2819/2000. Στον νόμο αυτό προβλέπεται μεταξύ των άλλων και η κατασκευή των υποδομών που αναφέραμε, ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη μελλοντική εγκατάσταση των μονίμων κατοίκων του. Το γεγονός ότι τότε δεν προλάβαμε και ότι τώρα διανύουμε περίοδο κρίσεως, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι παραγράφονται ή ότι η μελλοντική μέριμνα γι αυτές τις υποδομές συνιστά ειδική προνομιακή μεταχείριση των κατοίκων του Ολυμπιακού Χωριού.
Ως «κατά παρέκκλιση» κατασκευή -επιμένω στον χαρακτηρισμό- οι εργατικές κατοικίες του Ολυμπιακού Χωριού κοστολογήθηκαν με τρόπο όχι διαφορετικό -όπως νομίζουν πολλοί- αλλά με ειδικά για την περίπτωσή του, προσαρμοσμένο. Και αυτό δεν είναι φυσικά αυθαίρετο, αλλά προ πολλού νομοθετημένο (Ν. 3518/2006 άρθρο 65). Επομένως ούτε στην κοστολόγηση και στον καθορισμό του τιμήματος ανά τ.μ. το Ολυμπιακό Χωριό είχε ιδιαίτερη και προνομιακή μεταχείριση. Απεναντίας, ειδικά στο ζωτικής σημασίας τεράστιο θέμα των υποδομών που εξακολουθούν να απουσιάζουν, είναι καταφανώς «ριγμένο».
Ανακοινώνοντας το τίμημα των κατοικιών, στους κατοίκους του Ολυμπιακού Χωριού, ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εργασίας Ανδρέας Νεφελούδης, είχε την ευαισθησία να χαρακτηρίσει «αυτονόητο» το έμπρακτο ενδιαφέρον και την ανταπόκριση, του ιδίου και των συνεργατών του, στο πάγιο αίτημα των κατοίκων. Αναγνώρισε επίσης τις ελλείψεις και δεσμεύτηκε για την αντιμετώπισή τους σε συνεργασία με τους συλλόγους και τους τοπικούς φορείς. Από την πλευρά τους οι κάτοικοι αγωνίσθηκαν συλλογικά επί δέκα χρόνια γι αυτό το αποτέλεσμα και το έκαναν επικαλούμενοι στοιχεία και νόμους και όχι ανεδαφικές συγκρίσεις.
Δυστυχώς όμως ζούμε σε μια εποχή που τα αυτονόητα μόνον αυτονόητα δεν είναι. Τουλάχιστον ας ξεφύγουμε απ’ τη μιζέρια και τη μεμψιμοιρία και ας μάθουμε να αγωνιζόμαστε σωστά. Οι κάτοικοι του Ολυμπιακού Χωριού γνωρίζουν από εμπειρία πως ανάλογα προβλήματα και δίκαια αιτήματα υπάρχουν, όχι μόνο στο ακριτικό Κ. Νευροκόπι, αλλά σε κάθε οικισμό εργατικών κατοικιών. Για το λόγο αυτό είναι αλληλέγγυοι με όλους και πρόθυμοι να συνεργαστούν για την επίλυση των προβλημάτων. Αρκεί η εστίαση να γίνεται στα προβλήματα και όχι στην «κατσίκα του γείτονα».
Παύλος Γεωργίου
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου