Παρακολουθώντας τις δηλώσεις ειδικών, ανεύθυνων, υπεύθυνων και περαστικών μετά την πρόσφατη απώλεια στο σχολείο των Αχαρνών, κατανόησα ευκολότερα τις διαστάσεις του προβλήματος.
Δεν είναι μόνο η
παρουσία τόσων εγκληματικών στοιχείων στην πόλη μας μαζί με την απελπισία που γεννά η οικονομική καταστροφή. Είναι και η απραξία εκείνων που τους έχει ανατεθεί η εμπέδωση
της ασφάλειας και της εφαρμογής
της ισχύος των νόμων, που έχουν
δημιουργήσει στις Αχαρνές, στις παρυφές της Αθήνας, έναν θύλακα
παρανομίας που απολαμβάνει ασυλία και εξαίρεση από την εφαρμογή του ποινικού
κώδικα. Εξ ίσου ανησυχητικό είναι και το
γεγονός οτι η ειρωνική άποψη ότι καμμιά ενέργεια δεν μπορεί να γίνει εάν δεν
προηγηθεί η απαραίτητη κοινωνιολογική μελέτη, αποκτά πλέον, μετά τις σχετικές δηλώσεις από το αρμόδιο υπουργείο και την
θέση επίσημης πολιτικής.
Επειδή βεβαίως τα γεγονότα δεν ακολουθούν τις προσδοκίες των
ανθρώπων, οι κάτοικοι της περιοχής, μετά
το προχθεσινό αποτρόπαιο γεγονός αισθάνονται ότι η πόλη τους υπάγεται σε
περιοχή μειωμένης εθνικής κυριαρχίας. Η
αίσθηση αυτή περιπλέκεται από το γεγονός
ότι δεν είναι ξεκάθαρο σε ποιόν ακριβώς θα
πρέπει να απευθυνθούν. Στο υπουργείο που
δήλωσε αναρμοδιότητα ή στην Περιφέρεια
που δεν έχει χρόνο γιατί προσπαθεί να λύση το πρόβλημα των ομβρίων; Ο Δήμος αγωνίζεται να βρει ρευστό για την δόση
(των δανείων) και για τις αποζημιώσεις.
Ίσως στους εξωραϊστικούς συλλόγους που ασχολούνται με ζέση με τα θέματα
της συνοικίας τους και είναι οι μόνοι που ενδιαφέρονται στην πράξη.
Πολλοί αναλογιζόμενοι
την διαδοχή των γεγονότων καταλαβαίνουν
ότι η πόλη μας έχει μετατραπεί σε αποδέκτη όλων των ανεπιθύμητων χρήσεων της ευρύτερης περιοχής (διακίνηση
κάθε είδους, λαθρεμπόριο, ασφαλές καταφύγιο συμμοριών κτλ). Η χωροθέτηση αυτή
έγινε πιθανότατα βάσει σχεδίου και με συνεργασία και συνενοχή των τοπικών παραγόντων. Είναι, σαν
παράδειγμα, χαρακτηριστικός ο τρόπος που η Αμυγδαλέζα μετατράπηκε σε κέντρο εγκλεισμού. Στην αρχή
οι κάτοικοι αντέδρασαν με ανώδυνες διαμαρτυρίες που σιγά- σιγά έσβησαν, μετά και την απαραίτητη πλέον εμφάνιση
των κουκουλοφόρων. Η τότε Δημοτική Αρχή,
συνεργαζόμενη κατά γενική ομολογία με την κεντρική εξουσία αφού εκτόνωσε
με επιδεξιότητα την λαϊκή δυσαρέσκεια αποσύρθηκε στην φωλιά της όπως το φίδι
μετά από θηριώδες και χορταστικό γεύμα.
Η ίδια περίπου
διαδικασία με τις αναγκαίες προσαρμογές φαίνεται ότι ακολουθείται και τώρα. Ελεγχόμενες διαμαρτυρίες για να ξεφουσκώσει η οργή, ενεργός
παρουσία κουκουλοφόρων για να στείλει τους φιλήσυχους και λογικούς πίσω στους καναπέδες τους, θερινή χαλάρωση και διακοπές των
μαθητών. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει η μνήμη των ανθρώπων, που κατά τεκμήριο
είναι βραχεία. Τον Σεπτέμβριο, με την άφιξη και των κοινωνιολόγων του
υπουργείου το θέμα θα περιοριστεί στις συζητήσεις των εγκληματολόγων και των ακαδημαϊκών
κύκλων, οι κάτοικοι θα κλαίνε την μοίρα
τους, θα γίνουν και κάποιες εξαγγελίες για έργα στο Δήμο και όλα θα είναι ήσυχα
μέχρι το επόμενο τραγικό επεισόδιο. Στα ενδιάμεσα η δυστυχία θα αυξάνεται, η οικονομική κρίση θα
επωμίζεται την ευθύνη της απραξίας μας
και οι άνθρωποι θα προσεύχονται για την επιβίωση τους. Έτσι σιγά-σιγά γίναμε η
χωματερή της Αθήνας.
Νίκος Τσάτσης
Δημ. Σύμβουλος
Αχαρνων
ΣΤΡΟΦΗ 180 ΜΟΙΡΕΣ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ. ΔΗΜΟΤΙΚΗ
ΠΑΡΑΤΑΞΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου