Το πραξικόπημα του Μενιδίου…

"Η εθνική κυριαρχία δεν μειώνεται με την ιδιωτικοποίηση ενός λιμανιού ή μιας ηλεκτρικής εταιρείας που συνεχίζουν να λειτουργούν με τους όρους της ελληνικής νομοθεσίας, αλλά εκεί που δεν εφαρμόζεται ο νόμος."

^{"Πήγα και στην πορεία χτες. Κάψαμε και δυο σπίτια γύφτικα. Το άξιζαν. Το άξιζαν ρε φίλε".}

 ^{Νεαρή κοπέλα στον ηλεκτρικό, περιποιημένη*...}

Η χώρα κινείται με επιταχυνόμενη φορά στο χάος και το "τσίρκο" που παριστάνει την κυβέρνηση δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο. Ούτε καν πως η "βόμβα" που έχουν πυροδοτήσει οι ίδιοι στην ελληνική κοινωνία εδώ και χρόνια, κινδυνεύει να σκάσει στα χέρια τους...

Αυτά που συμβαίνουν στο Μενίδι, στα Εξάρχεια, τον Κεραμεικό, την ΑΣΟΕΕ, την Κρήτη, την Μόρια δεν είναι παρά οι κορυφές ενός παγόβουνου, το οποίο  κάτω από το νερό κρύβει ένα ολόκληρο βουνό που κινείται με ταχύτητα πάνω στην εύθραυστη χώρα.

Αχαρνείς...

Τις τελευταίες μέρες οι κάτοικοι του Μενιδίου Αττικής έχουν ξεσηκωθεί και λαμβάνουν μέρος σε μαζικές  διαμαρτυρίες οι οποίες ενίοτε καταλήγουν σε βίαια επεισόδια με πυρπόληση κατοικιών υπόπτων για εγκληματικές ενέργειες.

Ο θάνατος νεαρού μαθητή την ώρα που βρισκόταν στο προαύλιο του σχολείου από αδέσποτη σφαίρα έχει εξαγριώσει τους κατοίκους εναντίον των Ρομά. Στην περιοχή υπάρχουν κάτοικοι που οπλοφορούν παράνομα και συχνά προβαίνουν  σε πυροβολισμούς χωρίς η αστυνομία να παρεμβαίνει καθώς έχει δημιουργηθεί εθιμικά κάποιου είδους άβατο για τις δυνάμεις ασφαλείας.

Στους σταθμούς των μαζικών μέσων μεταφοράς παρατηρείται συνωστισμός από ναρκομανείς από όλο το λεκανοπέδιο οι οποίοι εισέρχονται στην περιοχή προκειμένου να προμηθευτούν τη δόση τους από συγκεκριμένα σπίτια τα οποία λειτουργούν σαν  σούπερ-μάρκετ ναρκωτικών χωρίς κανένας να τα ενοχλεί.

Το κράτος απουσιάζει επιδεικτικά. Όπου συμβαίνει αυτό οι άνθρωποι αναγκάζονται  να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Είναι προφανές πως την αγανάκτηση των κατοίκων θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν ακτιβιστές των άκρων με ρατσιστικές πεποιθήσεις και γενικότερα "μπαχαλάκηδες" των γηπέδων και της πολιτικής.

Ανάλογα περιστατικά συμβαίνουν πολύ συχνά πλέον και στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων, στην Πατησίων κοντά στο Πολυτεχνείο και πιο κάτω κοντά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Στο τελευταίο εδώ και πολλά χρόνια τα υπόγεια της σχολής έχουν μετατραπεί σε αποθήκες από τους μετανάστες που πωλούν λαθραία στην Πατησίων καθώς και την ευρύτερη περιοχή.

Παλαιότερα που είχε κληθεί η αστυνομία να εκκαθαρίσει την κατάσταση εμποδίστηκε από ομάδες εξτρεμιστών (φοιτητών και μη) στο πλαίσιο της υπεράσπισης του ασύλου της ακαδημαϊκής έρευνας και της ελευθερίας του λόγου.

Η ελευθερία του λόγου τα τελευταία χρόνια είναι πιο ασφαλής εκτός του πανεπιστημιακού ασύλου παρά εντός αυτού.

Τα όρια της ανομίας...

Οι παραπάνω περιοχές είναι ενδεικτικές και αποτελούν μόνο πτυχές του προβλήματος που διογκώνεται. Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι περιοχές που η αστυνομία αδυνατεί να προσέλθει και να εφαρμόσει το νόμο. Η επικράτεια εθνικής κυριαρχίας της ελληνικής δημοκρατίας μειώνεται. Η εθνική κυριαρχία δεν μειώνεται με την ιδιωτικοποίηση ενός λιμανιού ή μιας ηλεκτρικής εταιρείας που συνεχίζουν να λειτουργούν με τους όρους της ελληνικής νομοθεσίας, αλλά εκεί που δεν εφαρμόζεται ο νόμος.

Η τελευταία προσπάθεια επιβολής της δημόσιας τάξης ήταν η παρένθεση της περιόδου Σαμαρά-Δένδια όταν εκκαθάρισε το κέντρο της Αθήνας και άλλα σημεία από παράνομους μετανάστες.

Αν η Ελλάδα ήταν σοβαρή χώρα, περιοχές σαν το Μενίδι θα είχαν αφοπλιστεί και τεθεί υπό τον έλεγχο της ελληνικής δημοκρατίας εδώ και καιρό. Αν η αστυνομία δεν επαρκεί καλούνται όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις της χώρας, των συμμάχων της και διεθνών οργανισμών...

Η εκπαίδευση στην ανομία...

Πριν από λίγες μέρες δικαστήριο της Κρήτης τιμώρησε κάποιους μαθητές επειδή κατέλαβαν παράνομα το σχολείο, με κάποιες ώρες κοινωνικής εργασίας.

Τόσο το Υπουργείο Παιδείας, οι συνδικαλιστές της παιδείας όσο και η δικαιοσύνη κατέκριναν δημόσια και αυστηρά τον διευθυντή του σχολείου και το δικαστήριο για την τιμωρία που επέβαλαν στους απείθαρχους.

Στην ουσία όλοι οι παραπάνω επιβράβευσαν μια έστω και μικρή  παράβαση.

Τέτοιες επιβραβεύσεις έχουν ως συνέπεια, κατ’ αρχήν, τον εθισμό των πολιτών από μικρή ηλικία στην αντίληψη πως κάθε πράξη δεν έχει και τη συνέπειά της. Έτσι αποκτούν μια ψευδή εικόνα και συνείδηση της πραγματικότητας, με αποτέλεσμα να υποπίπτουν εύκολα στη συνέχεια σε λάθη με τραγικότερες συνέπειες.

Η κοινωνική εργασία, εκτός από παιδευτική και ωφέλιμη δραστηριότητα για τους μαθητές (αλλά και μεγαλύτερους) όπως τα μαθηματικά ή η ορθογραφία, το ίδιο επωφελής είναι και σαν τιμωρία.

Σε πολλές χώρες του κόσμου οι μαθητές εκτός από την καθαριότητα του σχολείου, κοινωφελών ιδρυμάτων, δρόμων κ.ά. προσφέρουν υπηρεσίες σε αρρώστους, υπερήλικες κλπ.

Αν είχαμε σοβαρούς σοσιαλιστές π.χ. το περίφημο επίδομα αλληλεγγύης θα μπορούσε να αφορά -εκτός από χρήματα που θα διαχειριστούν πολιτικοί και συνδικαλιστές- και ώρες κοινωνικής εργασίας.

Η στάση του Υπουργείου παιδείας και των εκπαιδευτικών στην περίπτωση των μαθητών της Κρήτης αποτυπώνει τη γενικότερη νοοτροπία ατιμωρησίας, παραβατικότητας, ανοχής στις παρανομίες και  μαλθακότητας μέχρι τα όρια του μηδενισμού στην ανατροφή των νέων.

Οι συνέπειες είναι ήδη ορατές.

Τα γεγονότα αυτά δεν αφορούν μόνο την παρούσα κυβέρνηση, αν και επί των ημερών της η "μπαχαλοποίηση" της χώρας παρουσιάζει έξαρση.

Η αριστερά και ειδικά η άκρα αριστερά της οποίας ένα μεγάλο κομμάτι παρεπιδημεί στο ΣΥΡΙΖΑ, έχει δώσει πολιτική νομιμοποίηση στην ανυπακοή και την παραβατικότητα τόσο την πολιτική όσο και την εγκληματική.

Κατά μια κοινωνιολογική προσέγγιση της Νέας Αριστεράς (Μαρκούζε, Αντόρνο, Νέγκρι κλπ) η εγκληματική δραστηριότητα, όπως κάθε δραστηριότητα που αντιβαίνει τις νόρμες της συμβατικής συμπεριφοράς και πειθαρχίας που προϋποθέτει μια κοινωνία, αποτελεί δυνάμει επαναστατική δραστηριότητα. Οι αντιλήψεις αυτές είναι ενδιαφέρουσες όταν είναι μειοψηφικές και η πλειοψηφία διατηρεί την κοινωνία όρθια. Όταν γίνονται πλειοψηφικές είναι καταστρεπτικές.

Σπάνια η ελληνική αριστερά έχει καταδικάσει πράξεις βίας πολιτικής ή ποινικής. Καθώς στη μεταπολίτευση ηγεμόνευσε ιδεολογικά σε σημείο που ακόμη και αν ο αριστερός συλλαμβάνεται με τη "γίδα στην πλάτη", να θεωρείται αθώος, λόγω κάποιου ηθικού πλεονεκτήματος  το οποίο  έχει απονείμει ο ίδιος στον εαυτό του.

Έτσι, η αριστερή υπουργός της οποίας η μητέρα απέσυρε μεγάλα ποσά λίγες μέρες πριν τα capital controls έπεσε στα μαλακά, ενώ ο Χαρδούβελης που αθωώθηκε ομόφωνα για μη έγκαιρη υποβολή πόθεν έσχες, από την κρατική τηλεόραση της "Β. Κορέας",  προβάλλεται απλά πως έμεινε ατιμώρητος.

Η ενοχοποίηση του νόμου

Επίσης, η αριστερά έχει συμβάλει στην ενοχοποίηση των κρατικών δυνάμεων επιβολής της τάξης. Το αποτέλεσμα είναι οι δυνάμεις αυτές υπό το φόβο της τιμωρίας ή του διασυρμού να είναι διστακτικές και ως εκ τούτου ενοχικές στην επιβολή του νόμου ακόμη και στο πλαίσιο που προβλέπουν οι κανονισμοί.

Η "απονεύρωση" των δυνάμεων ασφαλείας όπως είναι φυσικό έχει αποθρασύνει το έγκλημα και τον πολιτικό και ποδοσφαιρικό χουλιγκανισμό.

Καθώς η οικονομική και κοινωνική κρίση αυξάνουν τις εγκληματικές πράξεις, την παραβατικότητα και τις εντάσεις, οι πολίτες έχουν αρχίσει να δυσανασχετούν. Η δυσαρέσκεια αυτή σε συνδυασμό με τη διευρυνόμενη ανασφάλεια αποτελούν εκρηκτικό μείγμα στα θεμέλια όχι απλά της κυβέρνησης αλλά του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Ήδη, ακούγονται φωνές που επιρρίπτουν στη μεταπολιτευτική δημοκρατία εκτός από την ευθύνη της οικονομικής χρεοκοπίας και την ευθύνη της ανασφάλειας που νιώθει ο μέσος πολίτης ακόμη και μέσα στο ίδιο του το σπίτι.

Όταν η ζήτηση για ασφάλεια αυξάνεται, είναι βέβαιο πως θα βρεθεί ο κατάλληλος "πλασιέ" να μας πουλήσει νόμο, τάξη και ηθική δια της ράβδου, όπως ακριβώς πρόσφατα βρέθηκε ο "πλασιέ" να μας πουλήσει διαγραφή του χρέους και αύξηση συντάξεων.

Νομίζω πως περισσότερο από ποτέ άλλοτε στη μεταπολίτευση η δημοκρατία μας απειλείται. Αν δεν προλάβουμε να φροντίσουμε να επιβληθεί ο νόμος μέσω των μηχανισμών της δημοκρατίας, θα μας το επιβάλει κάποιος με άλλους τρόπους και αντί ως κοινωνία να ξεφύγουμε μπροστά θα γυρίσουμε πίσω μέσα στο φαύλο κύκλο της νεότερης ιστορίας μας.

Όπως και μετά το ’45 ή το ’65 η ανερμάτιστη "παλαβή" αριστερά θα αποτελεί το άλλοθι...

kostas.stoupas@capital.gr