Αν δεν λύσουμε το ασφαλιστικό, θα βουλιάξουμε όλοι μαζί

«Έχουμε μπροστά μας έναν άγριο μεγαλόσωμο σκύλο έτοιμο να μας κατασπαράξει και εμείς τον αντιμετωπίζουμε ως ένα άκακο ζωάκι». Αυτό αναφέρει ο οικονομολόγος και επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Πλάτων Τήνιος, σε συνέντευξή του στον «Φ» αναφερόμενος στο ασφαλιστικό. Σημειώνει επίσης ότι όσο συνεχίζουμε να βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο και ζητάμε από την οικονομία να πληρώνει τις συντάξεις, δεν πρόκειται να δοθεί λύση στο ασφαλιστικό. Πάει και ένα βήμα περισσότερο και αναφέρει ότι αν δεν αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα άμεσα θα βουλιάξουμε όλοι μαζί. Τέλος, επισημαίνει ότι μπαίνει φόρος στην εργασία, με τον ίδιο τρόπο που το κράτος φορολογεί το τσιγάρο για να αποτρέψει το κάπνισμα.

Συνέντευξη στον Θανάση Παπαδή

- Σύμφωνα με τα όσα έχετε δηλώσει κατ' επανάληψη, δεν είστε καθόλου αισιόδοξος για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση.

Το πρόβλημα των συντάξεων είναι μεγάλο και δυστυχώς δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιηθεί από κανέναν. Το ασφαλιστικό ήταν το πρόβλημα το οποίο ευθύνεται που μπήκαμε στη χρεοκοπία και σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι και ο λόγος που δεν μπορούμε να βγούμε από αυτήν.

- Το βλέπετε να γίνεται όσο αυτό το ζήτημα δεν αντιμετωπίζεται;

Η χώρα λειτουργεί στο ρελαντί. Σερνόμαστε στον πάτο και περιμένουμε μήπως γίνει κάποιο θαύμα απ' έξω. Μήπως έρθει κάποιος επενδυτής και βάλει τα χρήματά του εδώ... μήπως έρθει κάποιος και μας διαγράψει το χρέος... Ο τρόπος που το ασφαλιστικό υπονομεύει την προσπάθεια της χώρας για ανάκαμψη, είναι ανάλογος ή και χειρότερος από την υπονόμευση της χώρας με την ύπαρξη υψηλού δημόσιου χρέους. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Είναι σαν να έχουμε μπροστά μας ένα παγόβουνο και να μην έχουμε κάποια απάντηση για το πώς θα το αντιμετωπίσουμε ή ακόμη χειρότερα, σαν να έχουμε μπροστά μας έναν τεράστιο άγριο σκύλο έτοιμο να μας κατασπαράξει και εμείς να το βλέπουμε ως ένα συμπαθητικό σκυλάκι.

Είμαι σε ηλικία 50 ετών. Αν δεν αλλάξει κάτι, τι σύνταξη θα πάρω;

Η γενιά των 50 είναι αυτή που έχει τραβήξει τον χειρότερο λαχνό. Διότι οι πιο μεγάλοι κάτι πρόλαβαν και πήραν και ακόμη προλαβαίνουν και παίρνουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι συντάξεις έχουν κοπεί λιγότερο από ό,τι οι αποδοχές των εν ενεργεία εργαζομένων. Οι πιο μικροί έχουν καιρό να αντιδράσουν και ήδη το κάνουν, αφού δεν εμπιστεύονται το κράτος και βρίσκουν ατομικές λύσεις μόνοι τους. Η ενδιάμεση γενιά, όμως, τι να κάνει; Δεν υπάρχει χρόνος. Ακόμη και τώρα να αρχίσει να αποταμιεύει δεν θα προλάβει, αλλά και πού να βρει τα χρήματα με την άγρια φορολογία που υπόκειται προκειμένου... να πληρωθούν οι σημερινές συντάξεις.

- Σήμερα ο μέσος μισθός είναι λίγο κάτω από τα 1.000 ευρώ. Πώς μπορούν αυτές οι αποδοχές να υποστηρίξουν ένα ασφαλιστικό σύστημα με υψηλότερες συντάξεις και με αναλογία σχεδόν ένας εργαζόμενος για κάθε έναν συνταξιούχο;

Το κάνει το σύστημα με πολύ μεγάλη δυσκολία και αγκομαχώντας. Προσπαθεί, αλλά όταν κάποιος πληρώνει εισφορές θα πρέπει να πιστεύει ότι κάνει κάτι διαφορετικό από το να πληρώνει τον ΕΝΦΙΑ και ότι ο ίδιος θα κερδίσει κάτι μελλοντικά. Δυστυχώς όμως σήμερα κανείς δεν το πιστεύει και δεν υπάρχει καμία ανταποδοτικότητα. Επιβάλλεται φόρος στο τσιγάρο προκειμένου να μειωθεί το κάπνισμα, το ίδιο συμβαίνει και με την εργασία. Υπάρχει φόρος στην εργασία και μάλιστα πολύ υψηλός, 38,5%, ώστε να μη δουλεύει κανείς. Ειδικά εάν κάποιος είναι νέος, το σύστημα του δίνει την εντύπωση ότι πετάει τα λεφτά του σε μία μαύρη τρύπα.

- Τι είναι όμως σήμερα η ασφάλιση στην Ελλάδα;

Κάποιος κάνει μία ασφάλεια πυρός πριν καεί το σπίτι του. Κάνει μία νοσοκομειακή ασφάλεια όσο είναι υγιής. Με το ίδιο σκεπτικό οι συντάξεις πρέπει να υπάρχουν πρωτίστως για τους εργαζόμενους και όχι για τους συνταξιούχους. Βεβαίως πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για τους συνταξιούχους, αλλά πρέπει να σκεφτούμε τι έχουμε να προσφέρουμε στον νέο εργαζόμενο.

- Όλα αυτά που λέτε τα έχετε γράψει αναλυτικά κάπου, ώστε κάποιος που δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις να μάθει το σύστημα;

Ναι, βεβαίως. Από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλου έχω εκδώσει ένα βιβλίο με τίτλο «Συντάξεις» και προσπαθώ να εξηγήσω πώς λειτουργεί το σύστημα και να πάρει όποιος θέλει τις απαντήσεις που χρειάζεται.

- Εκτιμάτε ότι θα ανοίξει και πάλι το θέμα του ασφαλιστικού;

Δεν έχει φύγει ποτέ από το τραπέζι. Δίνονται διαβεβαιώσεις, αλλά αυτοί που τις δίνουν δεν τις πιστεύουν. Πόσες φορές έχετε ακούσει τα τελευταία χρόνια... «αυτή είναι η τελευταία περικοπή των συντάξεων»... Αφού κόβουν τις συντάξεις μέρα με τη μέρα, πέρασαν στο άλλο στάδιο του... προσεχώς με τη μελλοντική περικοπή. Έχουμε μπει σε έναν φαύλο κύκλο και αυτός οδηγεί σε περικοπές, αλλά και σε μία απαξίωση του συστήματος. Το ασφαλιστικό σήμερα είναι άλλο ένα τμήμα της φορολογίας και κανείς δεν του έχει εμπιστοσύνη.

- Τι μπορεί να γίνει;

Να κάνουμε αυτό που κάνουν και οι άλλες χώρες. Να υιοθετήσουμε συστήματα πολλαπλών πυλώνων. Ενα κομμάτι κοινωνικό που θα έχει και φορολογικό χαρακτήρα και το άλλο κομμάτι θα είναι σαφές ότι ωφελεί το συγκεκριμένο άτομο. Θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει μία προσωπική σχέση ανάμεσα στην εισφορά και σε αυτόν που την πληρώνει.

- Μία πρόβλεψη για το μέλλον;

Οι συντάξεις και η οικονομία είναι σαν το άλογο και το κάρο. Εμείς βάζουμε μπροστά τις συντάξεις και ζητάμε από την οικονομία να τις πληρώσει. Πρέπει να το δούμε ανάποδα. Οταν πάει καλά η οικονομία θα μπορέσει να δώσει και καλύτερες συντάξεις. Αν δεν το αλλάξουμε και συνεχίζουμε να βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο, θα βουλιάξουμε όλοι μαζί.