Ας μιλήσουμε λοιπόν για τους γύφτους

Πριν από πολλά χρόνια άκουσα στο Β’ Πρόγραμμα μια συνέντευξη του ταλαντούχου Κώστα Χατζή. Ελεγε για την πρώτη μπουάτ που έφτιαξε στην Πλάκα. Την ονόμασε «Η παράγκα του Γύφτου», αφού συχνά ο ίδιος έτσι αυτοπροσδιορίζεται. Γύφτους, Τσιγγάνους, Αθίγγανους, Κατσίβελους τους λέει ο λαός μας, αιώνες τώρα.

Ο Παλαμάς έγραψε τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου», πλήθος οι αναφορές του όρου, από βυζαντινά κείμενα, έως τον Παπαδιαμάντη και τον Μάριο Χάκκα. Ακόμη περισσότερες οι παροιμιώδεις εκφράσεις του λαού μας, άλλες αδιάφορες, απλά καταγραφικές κοινωνικού ρόλου, π.χ. σε πολλά μέρη το Γύφτος ήταν συνώνυμο του σιδερά, του γανωματή, ενώ άλλες με αρνητική φόρτιση, π.χ. «Γύφτος παπάς δεν βλογάει» κ.λπ. Κατά μία εκδοχή το Γύφτος είναι παραφθορά του Αιγύπτιος, διότι υπήρχε η εσφαλμένη εντύπωση πως οι Γύφτοι κατάγονται από την Αίγυπτο. Ινδοί είναι, η γλώσσα τους είναι ινδική διάλεκτος, με προσμίξεις ελληνικών, αρμενικών και σλαβικών λέξεων. 

Μια ενδιαφέρουσα θεωρία, που μου ανέλυσε Ελληνοαμερικανός ιστορικός, είναι πως το Γύφτος προέρχεται από το Gupta, από την ομώνυμη Ινδική Αυτοκρατορία που άκμασε από τον 3ο αιώνα έως το 590 μ.Χ., περίοδο ακμής της Ινδικής Υποηπείρου, κατά την οποία διαμορφώθηκαν στην τελική τους μορφή και τα Ινδικά Επη, όπως η «Μαχαμπαράτα».

Την κατέλυσαν οι εισβολές φυλών Ούνων, όμως το όνομά της έμεινε συνώνυμο της Ινδίας και υπάρχει ακόμη διαδεδομένο ως επώνυμο.

Αρα είναι πιθανό το Γύφτος να μην έχει καμία σχέση με την Αίγυπτο και απλά να σημαίνει Ινδός, αυτός που κατάγεται από την Αυτοκρατορία των Gupta.

Η μετακίνησή τους ξεκίνησε περί το 500 μ.Χ. Στα μέρη μας έφτασαν περί το 1000 μ.Χ. Γλωσσικά και γενετικά στοιχεία δείχνουν πως προέρχονται από το Πουντζάμπ και άλλα μέρη της Ινδίας, της πρώην Αυτοκρατορίας των Gupta.

Τα περί Ρομ, Ρομά και Ρομάνι μάλλον προέρχονται από τη διαβίωσή τους στα μέρη της Αυτοκρατορίας μας, ήτοι Ρωμαίοι, Ρωμιοί, Ρωμανία, είναι φρέσκα κουλούρια της «πολιτικής ορθότητας», πως τάχα μου θα αλλάζαμε το όνομα και κάτι θα έτρεχε στα... γύφτικα. Μικρός πάντως ποτέ δεν άκουσα Γύφτο να αυτοπροσδιορίζεται ως Ρομ. Η ηλιθιότητα της «πολιτικής ορθότητας» ευαγγελίζεται πως οι λέξεις παράγουν τα κοινωνικά προβλήματα κι αν τις αλλάξεις θα πιάσεις τα αυτά του Πάπα.

Οι Γύφτοι λοιπόν, εκτός από μάγοι, ήταν τσαμπάσηδες, ταχυδακτυλουργοί, αρκουδιάρηδες, γανωματήδες, σιδεράδες, ακονιστές μαχαιριών, καρεκλάδες. Νομάδες και φορείς μιας περιθωριακής κουλτούρας, άλλοι ζούσαν και ζουν παρασιτικά, ενώ όσοι δούλευαν έκαναν επαγγέλματα που τα έσβησαν ο χρόνος και η πρόοδος της τεχνολογίας. Οσοι επέλεξαν τη μόνιμη εγκατάσταση, πήραν το πλανόδιο εμπόριο στα χέρια τους κι έστειλαν τα παιδιά τους στο σχολείο, βρήκαν χώρο στον καταμερισμό εργασίας στη νέα εποχή. Οσοι παρέμειναν στο περιθώριο, με τις παραδοσιακές δεξιότητες ξεχασμένες, βούλιαξαν πιο βαθιά στον παρασιτισμό, στη μάστιγα των ναρκωτικών, στις κλοπές και στις ληστείες.

Η συμμετοχή τους στην εγκληματικότητα είναι μεγαλύτερη της πληθυσμιακής αναλογίας τους, ενώ ο μέσος όρος ζωής τους είναι πολύ χαμηλότερος του γενικού πληθυσμού.

Ως τις αρχές του 1990 η σκληρή εγκληματικότητά τους περιοριζόταν μεταξύ τους, συνήθως για λόγους τιμής. Η θέα και μόνο της αστυνομικής στολής λειτουργούσε αποτρεπτικά. Τα πράγματα άλλαξαν λόγω δύο γεγονότων.

Πρώτον, με την κάθοδο των πρώτων Αλβανών μεταναστών, που στην αρχή, πάμπτωχοι, δούλευαν ως εργάτες γης και κοιμόντουσαν σε γιατάκια στα χωράφια, βρήκε κάποιους, προσωρινά, πιο κάτω από αυτούς και γίνονταν επιδρομές εποχούμενων ένοπλων Γύφτων που τους λήστευαν.

Ετσι έμαθαν να σηκώνουν χέρι και όπλα σε μη δικούς τους.

Δεύτερον, κατά την περίφημη εισβολή των ΕΚΑΜ σε καταυλισμό στον Ασπρόπυργο, σε αναζήτηση ένοπλων ληστών, τα επεισόδια οδήγησαν σε δημοσιογραφική υστερική εκμετάλλευση και στην αποπομπή του Διοικητή της Μονάδας. Ετσι εκπέμφθηκε ένα μήνυμα ανομίας, το οποίο ακόμη πληρώνουμε. Συχνά πια τα περιστατικά βίας κατά αστυνομικών, με πετροβόλημα, πυροβολισμούς κατά περιπολικών της Αστυνομίας, π.χ. στο Ζεφύρι.

Προ καιρού ήμουν πολιτική αγωγή για νεαρό αστυφύλακα που έχασε το ένα του μάτι από απρόκλητο πυροβολισμό που δέχθηκε από Γύφτο, πείτε τον και Χετταίο, η ουσία δεν αλλάζει, που μαζί με άλλους ομοφύλους του ήθελαν να εμποδίσουν αστυνομικό έλεγχο σε άλλους... Χετταίους.

Μαζί με τα παιχνίδια με τις λέξεις ήρθε ο δικαιωματισμός, η παροχή επιδομάτων για τα αυτονόητα, π.χ. για να στέλνουν τα παιδιά τους σχολείο. 

Η ύπαιθρος και πολλές συνοικίες λεηλατούνται από μερίδα αυτών αλλά και εισαγόμενων ομοφύλων τους. Ξηλώνουν σωλήνες, ηλιακούς, καλώδια, καπάκια φρεατίων, πομόνες, κάνουν ζημιά 1.000 ευρώ, για να εισπράξουν 20 ευρώ για το μέταλλο. Θύματα και τα παιδιά τους, που στερούνται παιδείας και βασικής υγιεινής, ενώ εκπαιδεύονται στο έγκλημα.
Η λεηλασία αυτή πρέπει να σταματήσει και ο τρόπος δεν είναι η σχιζοφρένεια του επιδοτούμενου δικαιωματισμού, που τους μονιμοποιεί στο περιθώριο και τον παρασιτικό βίο.

Η πολιτική μας πρόταση είναι αυστηρή εφαρμογή του νόμου και παιδεία. Δεν πας τα παιδιά σου σχολείο; Φυλακή για σένα και τα παιδιά στην Πρόνοια, όχι να παίρνεις επίδομα. Πολιτική μηδενικής ανοχής σε κάθε παραβατική τους συμπεριφορά, από την οδήγηση χωρίς δίπλωμα και ασφάλεια ως τις κλοπές, την οπλοκατοχή και τα ναρκωτικά. Εισαγωγή της αποτελεσματικής αμερικανικής αρχής «Three strikes out» όχι μόνο για τους Γύφτους/Ρομά αλλά και για τους «μπαλαμούς» συναδέλφους τους στην παρανομία: πρώτη καταδίκη, δικάζεσαι με τα ελαφρυντικά σου, δεύτερη καταδίκη, υπότροπος και αυστηρότερη τιμωρία, τρίτη καταδίκη, ισόβια.

Υποχρεωτική μόνιμη εγκατάσταση και παιδεία, παιδεία, παιδεία. Το δοκίμασε ο μακαριστός Καντιώτης και τους έβαλε σε τάξη στη Φλώρινα, τουλάχιστον τότε. Η Εκκλησία όμως ήταν από πάνω αρωγός και αυστηρός αλλά δίκαιος καθοδηγητής.

Πρέπει να πετάξουμε την αριστερή ιδεοληπτική σαβούρα, να εφαρμόσουμε τέτοιες πολιτικές, ώστε να μην υποφέρουν από το έγκλημα οι υπόλοιποι πολίτες και να οδηγούνται στην αυτοδικία. Οι δε Γύφτοι πολίτες, με αυστηρότητα και πειθαρχία, να ενταχθούν παραγωγικά στην κοινωνία, στην οποία ζουν σχεδόν αναφομοίωτοι χίλια χρόνια, έχοντας και οι ίδιοι ευθύνη γι’ αυτό.

Και πρέπει επιτέλους κάποιος να το πει: το σπίτι του πολίτη, το οικογενειακό άσυλο, είναι το κάστρο του. Να νομιμοποιηθούν η οπλοκατοχή και οπλοχρησία εντός αυτού και να μη θεωρείται υπέρβαση των ορίων της άμυνας.

Οταν παραβιάζεται η περιουσία σου και μέσα κοιμούνται η γυναίκα, τα παιδιά σου, δεν θα ζυγίσεις με το υποδεκάμετρο τη διάθεση του εισβολέα για να του ρίξεις μέσα στο σκοτάδι ή να κάνεις πως κοιμάσαι.

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης