ΠΥΡΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΘΡΑΚΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ

Από την Βαρβάρα Ταβλαρίδου Μπακάλη

                                                           ΕΥΘΥΝΕΣ

      Αυτές τις ώρες η Ελλάδα ολόκληρη γονατίζει με δέος και  θρηνεί μπροστά στην ανείπωτη τραγωδία που έπληξε τους συμπολίτες μας στο Μάτι και στο Νέο Βουτζά. Μια τραγωδία που για ειδικούς και μη, ήταν αναπόφευκτο κάποτε να συμβεί εξαιτίας των διαχρονικών εγκληματικών λαθών και παραλείψεων που ταλανίζουν το κράτος και την κοινωνία μας. Αποτέλεσμα, να αναζητάμε κάθε φορά ευθύνες που ποτέ δεν αποδίδονται και στη συνέχεια οι εκάστοτε τραγωδίες να χάνονται στη λήθη και να ανασύρονται στην επόμενη καταστροφή.

   Εγώ κάθε άλλο παρά ειδική είμαι. Όμως από την πείρα που έχω αποκομίσει από την 60ετή διαμονή μου στην περιοχή, αλλά και ως υπεύθυνη πολίτις που προσπαθώ να είμαι, επιτρέψτε μου να θέσω υπόψη της παρούσας Δημοτικής Αρχής αλλά και των συμπολιτών μου ιδίως του βόρειου τομέα τα ακόλουθα:

   Οι Θρακομακεδόνες είναι μια άκρως επικίνδυνη περιοχή επιρρεπής στο  να πληγεί από φωτιά. Κι όπως θα διαπιστώσετε από το κείμενο που ακολουθεί και που πρωτοδημοσίευσα το  2008, έχουν γίνει όσον αφορά στους δρόμους τους  λάθη που μπορεί να αποβούν μοιραία όπως κατ’ αναλογία συνέβη στο Μάτι. Δεν βαυκαλίζομαι ότι υπάρχει πιθανότητα να διορθωθούν. Δέκα χρόνια τώρα η κατάσταση αυτή έχει παγιωθεί και είναι μάλλον απίθανο πια ν’ αλλάξει.

    Εκείνο που ζητώ είναι, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ να ενεργοποιηθούν όλα εκείνα τα μέτρα που προβλέπονται από την Πολιτική Προστασία (περιέχονται στο κατατοπιστικότατο φυλλάδιο που μοιραζόταν στην Ανθοκομική Εκθεση) ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος να ζήσουμε μια καταστροφή από μια ενδεχόμενη πυρκαγιά. Η Δημοτική Αρχή πρέπει να ενεργοποιηθεί ΑΜΕΣΩΣ χωρίς καθυστερήσεις και υπεκφυγές του τύπου π.χ. «δεν μαζεύουμε τα κλαδιά γιατί δεν τα δέχεται η χωματερή»!! Και κυρίως να γίνει επιτέλους μια στοιχειώδης άσκηση για την ενημέρωση των πολιτών σε περίπτωση κινδύνου. Οι οποίοι πολίτες όμως πρέπει να δείξουν το ανάλογο ενδιαφέρον κι όχι να περιμένουν τα πάντα από την εκάστοτε πολιτεία η οποία εν πολλοίς «εικόνα τους είναι και τους μοιάζει».

    Ας προσπαθήσουμε όλοι για μια φορά ν’ αποδειχτούμε ΠΡΟΜΗΘΕΙΣ και όχι  θρηνούντες  ΕΠΙΜΗΘΕΙΣ. Εύχομαι να μην αποδειχθώ για άλλη μια φορά Κασσάνδρα.

                               

      ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΩΝ ΘΡΑΚΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ

  Στο αρχικό σχέδιο  των Θρακομακεδόνων όλοι οι δρόμοι ορίζονταν  με πλάτος 8 μέτρων. Ο πολεοδόμος  που σχεδίασε τον οικισμό εδώ και  60 περίπου χρόνια, είχε προβλέψει καθότι ειδικός, την αύξηση του αριθμού των αυτοκινήτων και ως εκ τούτου την ανάγκη ύπαρξης δρόμων ανάλογου πλάτους.

   Οι προηγούμενες δημοτικές αρχές όμως, με τη σύμφωνη δυστυχώς γνώμη της  πλειοψηφίας  των κατοίκων που είχαν αναγάγει την ασφαλτόστρωση των τότε χωματόδρομων  σε πρωταρχικό πρόβλημα για τον τόπο, αποφάσισαν, ως μη όφειλαν – οι εκάστοτε δημοτικοί άρχοντες δεν είναι απαραίτητα και… πολεοδόμοι- να στενέψουν σημαντικά όλους  τους δρόμους των Θρακομακεδόνων. Εξαιρέθηκαν η Αρχελάου η οποία μάλιστα διαπλατύνθηκε  προκειμένου να διέρχεται η συγκοινωνία και όσοι δρόμοι είχαν ήδη μερικώς ασφαλτοστρωθεί (π.χ η Μακεδονομάχων και η Μακεδονίας).

  Το σκεπτικό αυτής της κοντόφθαλμης και άκριτης απόφασης ήταν η ασφαλτόστρωση περισσότερων μέτρων δρόμων και η επέκταση των πεζοδρομίων  προς όφελος του …πράσινου  λες και δεν ήταν επαρκές το ένα στρέμμα των οικοπέδων!! Κι όπως προαναφέραμε συνηγόρησαν και πολλοί κάτοικοι οι οποίοι, συν τοις άλλοις, ήθελαν να αποφύγουν  τυχόν μελλοντική διέλευση λεωφορείου από το δρόμο τους.

   Και κανείς πλην ελάχιστων φωτεινών εξαιρέσεων που εξέφρασαν μάταια στους διοικούντες την  αιτιολογημένη αντίθεσή τους (π.χ. ο κ. Γιάννης Βασιλακόπουλος), δεν αναλογίστηκε ότι το πλάτος των δρόμων δεν εξυπηρετεί αποκλειστικά την ενοχλητική(!) συγκοινωνία αλλά και τη διέλευση άλλων λειτουργικά απαραίτητων και σωτήριων μέσων όπως είναι τα απορριματοφόρα  και κυρίως  τα πυροσβεστικά οχήματα  που στην πευκόφυτη επικίνδυνη περιοχή μας πρέπει να έχουν όσο το δυνατόν πιο εύκολη πρόσβαση.

    Αποτέλεσμα, στην τελευταία καταστρεπτική εσωτερική πυρκαγιά, τα πυροσβεστικά να αναγκασθούν να κάνουν κυριολεκτικά, εγκληματικά χρονοβόρα «σλάλομ» ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα των ανεπαρκών δρόμων ειδικά του βόρειου μέρους του Δήμου μας προκειμένου να φτάσουν στις πύρινες εστίες.

  Χώρια που με το συνεχώς επεκτεινόμενο παρκάρισμα των πολυάριθμων  Ι.Χ αυτοκινήτων  και στις δύο πλευρές των δρόμων, η διασταύρωση δύο οχημάτων είναι προβληματική ως αδύνατη! Όσο για τα πράσινα πεζοδρόμια, όταν δεν έχουν καταπατηθεί σε όφελος των οικοπέδων- έχουμε κι απ’ αυτό το ...φρούτο δυστυχώς – ή δεν είναι κατειλημμένα από υπερυψωμένες ζαρντινιέρες, ξερόκλαδα  κλπ, πράγματι στην πλειοψηφία τους έχουν γίνει προέκταση των κήπων με αποτέλεσμα οι πεζοί να αναγκάζονται να περπατούν στη μέση των δρόμων με ότι αυτό συνεπάγεται δεδομένου ότι ,όσο το προάστιο πυκνοκατοικείται, η κίνηση αυξάνεται καθημερινά με γεωμετρική πρόοδο!

   Είναι βέβαια προφανές το ότι η αποκατάσταση του πλάτους των δρόμων των Θρακομακεδόνων στα επιστημονικώς τεκμηριωμένα όρια δεν είναι τώρα πια εύκολη υπόθεση (οικονομικό κόστος, τυχόν αντιδράσεις  κλπ). Είναι ένα σύνθετο, δισεπίλυτο πρόβλημα για το οποίο δεν  ευθύνεται η παρούσα Δημοτική Αρχή  καθώς το κληρονόμησε από τις προηγούμενες.

   Θα ευθύνεται όμως στο μέλλον είτε η παρούσα είτε όποια άλλη προκύψει προσεχώς,  αν αδιαφορήσει και δεν  ασχοληθεί με την επίλυσή του  εν  ονόματι του λεγόμενου «πολιτικού κόστους». Ιδωμεν….