Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει για την στάση εργασίας που αποφάσισε η ΑΔΕΔΥ με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας

Δεδομένο α: Η χώρα πέρασε (και δεν έχει ακόμα ξεμπερδέψει) μια βαριά οικονομική κρίση η οποία σε μεγάλο βαθμό οφειλόταν στο κτηνώδες και εντελώς αναποτελεσματικό σε σχέση με το μέγεθος και το κόστος του κράτος. Αυτοί που υπέστησαν τις μικρότερες συνέπειες της κρίσης ήταν οι υπάλληλοι αυτού του κτηνώδους κράτους, η εργασία των οποίων μόνο αντίστοιχη των αποδοχών και των προνομίων τους δεν είναι. Ανάμεσα στα προνόμια αυτά είναι και το μεγαλύτερο προνόμιο που μπορεί να έχει εργαζόμενος: είναι σχεδόν αδύνατο να απολυθούν.

Δεδομένο β: Στις 8 Μαρτίου είναι η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Η 8η Μαρτίου φέτος πέφτει Κυριακή.

Έχοντας κατά νου τα δύο αυτά δεδομένα, ο συνδικαλιστικός φορέας των κρατικών υπαλλήλων, η ΑΔΕΔΥ, αποφάσισε αυτό:

 

Αν δεν πιστεύετε στα μάτια σας, σας λέω ότι καλά είδατε. Ο φορέας που εκπροσωπεί τους κρατικούς υπαλλήλους αποφάσισε αύριο Παρασκευή οι υπάλληλοι αυτοί να την κοπανήσουν από τις υπηρεσίες τους από τις 12.00 με αφορμή μια γιορτή που γιορτάζεται 2 ημέρες μετά. 

Επειδή μάλιστα έχουν και θάρρος, δεν κωλώνουν να χαρακτηρίσουν την οργανωμένη κοπάνα τους «διευκολυντική» λες και δεν ξέρουμε πόσο πολύ διευκολύνει να παρατάς τον χώρο εργασίας (δεν λέω «την εργασία» καθώς η παρουσία σε χώρο εργασίας δεν συνεπάγεται και εργασία) μερικές ώρες νωρίτερα, ειδικά τις Παρασκευές.

Θα περίμενε κανείς, οι κρατικοί υπάλληλοι, έχοντας επίγνωση της ασύγκριτα καλλίτερης θέσης που βρίσκονται σε σχέση με όλους τους άλλους υπαλλήλους και αναγνωρίζοντας τον εντελώς αναξιοκρατικό τρόπο με τον οποίο βρέθηκαν σε αυτή την καλύτερη θέση, να ενδιαφέρονται για την έξωθεν καλή μαρτυρία. Να ενδιαφέρονται βρε αδερφέ για τη γνώμη που έχουν οι άνθρωποι που έφαγαν το μεγαλύτερο μέρος της κρίσης στο κεφάλι και ταυτόχρονα σκίζονται (όχι ότι έχουν και επιλογή) προκειμένου να συγκεντρώσουν τα ποσά που απαιτούνται για τη μισθοδοσία των κρατικών υπαλλήλων.

 Θα περίμενε κανείς να θέλουν, αν μη τι άλλο, να διώξουν από πάνω τους τη ρετσινιά του τεμπέλη.

Αλλά φαίνεται πως δεν έχουν καμμία διάθεση να το κάνουν. Και για να είμαι ειλικρινής πρέπει να αναγνωρίσω πως δεν έχουν και κανέναν πρακτικό λόγο να το κάνουν. Ο αυτοσεβασμός και η επιθυμία αποφυγής του αυτοεξευτελισμού, είναι σχήματα θεωρητικά και ελάχιστη σημασία έχουν για κάποιον που δεν ντρέπεται να κάνει στάση εργασίας για να πάει σπίτι ή εκδρομή λίγες ώρες νωρίτερα.

Αφού η θέση τους δεν κινδυνεύει, αφού ο μισθός θα είναι ο ίδιος δουλέψουν δε δουλέψουν, τι τους νοιάζει αν τους πουν τεμπέληδες τα κορόιδα που είναι υποχρεωμένα να πληρώνουν τον μισθό τους; 

 Αν θέλουν...

 ας βρουν κι αυτοί (τα κορόιδα δηλαδή) τρόπο να γίνουν κρατικοί υπάλληλοι ή έστω μια θέση για την οποία η εργασία δεν θα είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Και μπραβο τους.

 

Υ.Γ. Παρακαλώ μην αρχίσετε να γράφετε πως δεν είναι όλοι ίδιοι και πως υπάρχουν εξαιρέσεις. Είμαστε μεγάλα παιδιά και το ξέρουμε. Δεν υπάρχει κανένα σύνολο στο οποίο όλοι να είναι ίδιοι και να μην υπάρχουν εξαιρέσεις. Μιλάμε για την πλειονότητα η οποία και εκλέγει υπαλληλοπατέρες που κηρύσσουν στάση εργασίας για να γίνει πιο μεγάλο το τριήμερο.